Pollancre perera (Populus simonii) és un pollancre d'ús ornamental originari de la Xina. El seu nom específic és dedicat a Gabriel Simon, cònsol francès del segle XIX.
Arriba a fer 15 m d'alt amb la capçada piramidal. Fulles de 6-12 cm de llarg de forma ovada-romboidal o el·líptica-romboidal que recorden les de la perera fins i tot pel seu color. Marge finament serrat. Flors en inflorescències de 2-3 cm de llarg que surten de febrer a març. En jardineria urbana és plantada en alineació, també a Barcelona.
Pollancre perera (Populus simonii) és un pollancre d'ús ornamental originari de la Xina. El seu nom específic és dedicat a Gabriel Simon, cònsol francès del segle XIX.
Arriba a fer 15 m d'alt amb la capçada piramidal. Fulles de 6-12 cm de llarg de forma ovada-romboidal o el·líptica-romboidal que recorden les de la perera fins i tot pel seu color. Marge finament serrat. Flors en inflorescències de 2-3 cm de llarg que surten de febrer a març. En jardineria urbana és plantada en alineació, també a Barcelona.
Die Birken-Pappel[1] oder Simons Pappel[1] (Populus simonii) ist ein mittelgroßer Laubbaum aus der Gattung der Pappeln in der Familie der Weidengewächse. Ihr natürliches Verbreitungsgebiet liegt im Norden von China und in der Mongolei.
Die Birken-Pappel ist ein bis zu 20 Meter hoher Baum mit schmaler Krone und einem Brusthöhendurchmesser von bis zu 50 Zentimeter. Die Stammborke junger Bäume ist gräulich grün und wird später dunkelgrau und gefurcht. Die Zweige sind kahl, rötlich braun, dünn und stielrund; stärkere Triebe sind häufig auch kantig. Die Knospen sind braun, länglich, spitz und klebrig. Die Blätter haben einen 1 bis 2 Zentimeter langen Stiel. Die Blattspreiten sind rhombisch-elliptisch bis verkehrt eiförmig, 3 bis 12 Zentimeter lang und 2 bis 8 Zentimeter breit, kurz zugespitzt mit abgerundeter bis keilförmiger Basis und gesägtem Blattrand. Die Blattoberseite ist dunkelgrün und kahl, die Unterseite hellgrün bis weißlich und ebenfalls unbehaart. Die Blätter treiben früh im Jahr aus. Die Blüten sind wie bei allen Pappeln zweihäusig verteilt. Die männlichen Blüten haben 8 Staubblätter und sind in 2 bis 3 Zentimeter langen Kätzchen angeordnet. Die weiblichen Kätzchen sind schlank und werden 2,5 bis 6 Zentimeter, bei Fruchtreife bis 15 Zentimeter lang. Die Kapselfrüchte sind klein, kahl oder behaart.[2][3] Die Art blüht von März bis Mai, die Früchte reifen von April bis Juni. Die Chromosomenzahl beträgt 2 n = 38 {displaystyle 2n=38} .[3]
Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt in der gemäßigten Zone von Asien in der Mongolei und im Norden von China in den Provinzen Hebei, Heilongjiang, Jiangsu, Jilin, Liaoning, Nei Monggol, Qinghai, Shaanxi, Shanxi, Sichuan, Yunnan und Zhejiang.[4] Dort wächst sie in Auen und Uferwäldern von Seehöhe bis in 3000 Metern[3] auf mäßig trockenen bis frischen, schwach sauren bis stark alkalischen, nährstoffreichen, sandigen, lehmigen oder kiesigen Böden an sonnigen Standorten. Die Art ist wärmeliebend und meist frosthart.[2]
Die Birken-Pappel (Populus simonii) ist eine Art aus der Gattung der Pappeln (Populus) in der Familie der Weidengewächse (Salicaceae).[4] Sie wurde vom französischen Botaniker Élie-Abel Carrière 1867 erstbeschrieben.[5]
Das Holz der Birken-Pappel wird häufig genutzt.[2][3] Die Art gilt auch als Bienennährpflanze.[2]
Die Birken-Pappel oder Simons Pappel (Populus simonii) ist ein mittelgroßer Laubbaum aus der Gattung der Pappeln in der Familie der Weidengewächse. Ihr natürliches Verbreitungsgebiet liegt im Norden von China und in der Mongolei.
Populus simonii, Simon's poplar, Simon poplar, or Chinese cottonwood, is a species of poplar native to northeast China and to Mongolia, and commonly planted as a street tree in cool temperate areas of Europe.[2] There have been introductions into North America, South Africa, Australia and New Zealand.
Populus simonii, Simon's poplar, Simon poplar, or Chinese cottonwood, is a species of poplar native to northeast China and to Mongolia, and commonly planted as a street tree in cool temperate areas of Europe. There have been introductions into North America, South Africa, Australia and New Zealand.
Hiina pappel (Populus simonii) on pajuliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Taim kasvab ka Eestis.[1]
Hiina pappel (Populus simonii) on pajuliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Taim kasvab ka Eestis.
Populus simonii
Le Peuplier de Simon, Populus simonii, est une espèce d’arbres de la famille des Salicaceae. C'est un arbre d’une vingtaine de mètres et qui peut atteindre 50 cm de diamètre, il couvre une partie importante de la Chine centrale et septentrionale ainsi que la Corée. Il occupe les montagnes, plaines, dépôts alluviaux et vallées, du niveau de la mer à 3.000 m.
Espèce introduite en Europe occidentale en 1862[3] où elle suscita quelques espérances en montagne, elle n’est actuellement utilisée que pour l’ornement. Ses rameaux souples lui donnent un aspect pleureur. Son écorce lisse et la coloration de son feuillage, ainsi que sa petite taille justifient son utilisation en arboriculture ornementale. Le Peuplier de Simon est particulièrement prisé dans le nord de l’Europe.
La culture de Populus simonii remonte à plus de 2000 ans. Après 1949, les plantations de Populus simoniiont connu un important développement dans le nord de la province de Shanxi, en Mongolie-Intérieure, dans le Jilin et l’ouest du Liaoning. La surface reboisée avec cette essence a atteint plus de 670.000 ha.
Le Populus simonii bénéficie d’une large distribution en Chine répartie sur 3 types de formations végétales :la steppe de la zone tempérée, les forêts caducifoliées chaudes et les forêts sempervirens subtropicales. Son aire va du nord de la péninsule coréenne, dans les montagnes du Changbaishan, de la sierra de Yin, du Chilienshan et dans le sud Tianshan ; au Sud, il est présent le long du fleuve Huaihe, au nord du Yangtsé ; dans le Hunan, dans le nord du Sichuan, dans le Qinghai et dans le Gansu. Le cœur de son aire naturelle sont les provinces de Shandong, Henan, Shaanxi, Gansu, Shanxi, Hebei et Liaoning. Sa répartition en altitude est assez disparate mais s’oriente toujours vers les conditions de la forêt caducifoliée de climat doux. Dans le sud, l’altitude limite est à 2500 m et dans le nord, le plafond peut descendre sous les 1000 m. Dans le secteur sud de l’aire naturelle, la température moyenne varie entre 14 et 18 °C avec une pluviométrie supérieure à 1200 mm/an. Dans le secteur nord, la température annuelle moyenne est de 3.2 °C avec des minima à -41 °C ; la pluviométrie n’est plus que de 300 mm / an.
Les conditions climatiques optimales au Populus simonii se caractérisent par une température annuelle moyenne située entre 6 et 15 °C avec des précipitations de 500 à 700 mm/ an et une humidité relative de 50 % à 70 %. Il apprécie les sols fertiles, non salés et proches de la neutralité. Mais il s’adapte aux sols arénacés pourvu que le pH soit inférieur à 8,5 et la teneur en sel inférieure à 0,3 % mais il n’apprécie ni les sols lourds ni les sols à couche halomorphe.
Les forêts de Populus simonii sont habituellement des forêts secondaires, les exploitations et les déboisements irraisonnés n’ayant laissé que peu de peuplements « naturels ». Les forêts à Populus simonii réalisent souvent la jonction avec les forêts à Ulmus pumila, bouleaux, Prunus davidiana, Populus cathayana ou Robinier faux-acacia. Ces forêts inéquiennes multiétagées sont assez hétérogènes tant en densité qu’en composition. Monoétagée avant 5 ans, ces peupleraies forment rapidement des bois multiétagés. Dans les forêts basses (marais), très dégradées, l’indice de fermeture est inférieur à 0,4. Les autres peupleraies naturelles résiduelles sont implantées dans les stations à Lespedeza bicolor, à Argousier (Hippophae rhamnoides) et autres arbustes et arbrissaux ; la production y est basse et d’assez mauvaise qualité. Les boisements en Populus simonii sont très nombreux notamment dans la région des Trois Nords où celui-ci est abondamment utilisé pour la fixation des dunes.
Les forêts plantées représentent plus de 50 % du patrimoine forestier en Populus simonii. La croissance et la phytosociologie de Populus simonii dépendent largement des conditions stationnelles qui sont très variées, les différences sont donc extrêmement importantes.
Cette espèce a pour synonymes :
Selon BioLib (12 août 2018)[4] :
Selon The Plant List (12 août 2018)[1] :
Selon Tropicos (12 août 2018)[5] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Populus simonii
Le Peuplier de Simon, Populus simonii, est une espèce d’arbres de la famille des Salicaceae. C'est un arbre d’une vingtaine de mètres et qui peut atteindre 50 cm de diamètre, il couvre une partie importante de la Chine centrale et septentrionale ainsi que la Corée. Il occupe les montagnes, plaines, dépôts alluviaux et vallées, du niveau de la mer à 3.000 m.
Espèce introduite en Europe occidentale en 1862 où elle suscita quelques espérances en montagne, elle n’est actuellement utilisée que pour l’ornement. Ses rameaux souples lui donnent un aspect pleureur. Son écorce lisse et la coloration de son feuillage, ainsi que sa petite taille justifient son utilisation en arboriculture ornementale. Le Peuplier de Simon est particulièrement prisé dans le nord de l’Europe.
Populus simonii [1] er trjátegund sem var lýst af Élie Abel Carrière. Populus laurifolia er í víðiætt.[2][3] [4]
Tegundin skiftist í eftirfarandi undirtegundir:[2]
Populus simonii er trjátegund sem var lýst af Élie Abel Carrière. Populus laurifolia er í víðiætt.
De Chinese balsempopulier (Populus simonii, synoniem: Populus brevifolia)[1] is een populierensoort uit de sectie Tacamahaca (balsempopulieren). De Chinese balsempopulier komt van nature voor in de koele en gematigde gebieden van Mongolië en China, in Hebei, Heilongjiang, Jiangsu, Jilin, Liaoning, Binnen-Mongolië, Qinghai, Shaanxi, Shanxi, Sichuan, Yunnan en Zhejiang. Van daaruit is de Chinese balsempopulier verder verspreid naar Europa en Noord-Amerika. In Europa is de Chinese balsempopulier ingevoerd in 1862 door de Franse botanicus en consul Eugène Simon, waaraan de plant de soortaanduiding simonii ontleent. Het aantal chromosomen is 2n = 38.
De boom kan 12-15 m hoog worden en vormt een brede, eironde kroon. De jonge bast is grijsgroen en bij het ouder worden wordt de schors gegroefd en donkergrijs. De dunne, hangende, roodbruine twijgen zijn kaal en bij jongere bomen hoekig, later meer rond. Op de twijgen zitten geen lenticellen.
De afwisselend geplaatste 6-12 cm grote, eironde tot ovale bladeren met een stomp afgespitse top hebben een spitse tot wigvormige voet. De geelgroene of rode bladsteel is 1-2 cm lang. De in 1915 vanuit de Verenigde Staten ingevoerde cultivar 'Fastigiata' heeft 4-8 cm groot, meer lepelvormig blad en een kortere bladsteel. De bovenkant van het blad is heldergroen en de onbehaarde onderkant grijsgroen. Bij het uitlopen in april en mei is het blad groen.
De Chinese balsempopulier is tweehuizig (er zijn aparte mannelijke en vrouwelijke bomen). De bloeiwijze is een 2-7 cm lang, hangend katje dat meestal voor het uitlopen van het blad verschijnt. Rijp is het vrouwelijke katje 15 cm lang. Mannelijke bloemkatten hebben 8-9(-25) meeldraden. Ze vallen spoedig af na het loslaten van het stuifmeel, dat vervolgens door de wind wordt verspreid. (windbestuiving).
De vrouwelijke katjes blijven na de bestuiving tot in mei en juni hangen. Dan springt de tweekleppige doosvrucht open en komt het 3 x 1 mm grote zaad vrij. Het is omgeven door donzig pluis en voert ver op de wind mee. Sommige bomen produceren zoveel pluis dat het lijkt of het sneeuwt. Mensen kunnen voor dit pluis allergisch zijn. Daarom bestaan de meeste rassen uit alleen maar mannelijke bomen. Lang niet alle pluis bevat een zaadje.
De Chinese balsempopulier wordt meestal vegetatief vermeerderd door zomerstek.
In Nederland wordt het volgende ras aangeplant:
De cultivar 'Fastigiata' wordt gebruikt als laan- en straatboom in brede straten en in parken. De boom is redelijk goed windbestendig.
De boom heeft een krachtige, oppervlakkige en verspreide wortelgroei. Daarom mogen ze niet dicht bij huizen, fietspaden en leidingen geplant worden. De wortels kunnen door zachte muren en gaatjes in muren groeien. Ook wegen en leidingen kunnen opgedrukt worden door de wortel. Moderne muren en wegen bieden genoeg weerstand.
De Chinese balsempopulier is vermoedelijk gevoelig voor de populierenroest Melampsora larici-populina, de bladvlekkenziekte (Marssonina brunnea) en bacteriekanker (Xanthomonas populi).
Bronnen, noten en/of referentiesDe Chinese balsempopulier (Populus simonii, synoniem: Populus brevifolia) is een populierensoort uit de sectie Tacamahaca (balsempopulieren). De Chinese balsempopulier komt van nature voor in de koele en gematigde gebieden van Mongolië en China, in Hebei, Heilongjiang, Jiangsu, Jilin, Liaoning, Binnen-Mongolië, Qinghai, Shaanxi, Shanxi, Sichuan, Yunnan en Zhejiang. Van daaruit is de Chinese balsempopulier verder verspreid naar Europa en Noord-Amerika. In Europa is de Chinese balsempopulier ingevoerd in 1862 door de Franse botanicus en consul Eugène Simon, waaraan de plant de soortaanduiding simonii ontleent. Het aantal chromosomen is 2n = 38.
Topola chińska, topola Simona (Populus simonii Carriere, Populus przewalskii) – gatunek drzewa z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Występuje naturalnie w północnych Chinach[3].
Fanerofit. Drzewo wydziela balsamiczny zapach[3].
Topola chińska, topola Simona (Populus simonii Carriere, Populus przewalskii) – gatunek drzewa z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Występuje naturalnie w północnych Chinach.
Populus simonii é uma espécie de árvore do gênero Populus, pertencente à família Salicaceae.[1] É nativa da Mongólia e China.[2]
Populus simonii é uma espécie de árvore do gênero Populus, pertencente à família Salicaceae. É nativa da Mongólia e China.
Populus simonii là một loài thực vật có hoa trong họ Liễu. Loài này được Carrière miêu tả khoa học đầu tiên năm 1867.[1]
Populus simonii là một loài thực vật có hoa trong họ Liễu. Loài này được Carrière miêu tả khoa học đầu tiên năm 1867.
Populus simonii Carrière
СинонимыТополь Симона (лат. Populus simonii), или Тополь китайский — вид лиственных деревьев из рода Тополь (Populus) семейства Ивовые (Salicaceae).
В природе ареал вида охватывает Монголию и северные районы Китая[2].
Дерево высотой до 20 м, с яйцевидной кроной. Молодые побеги тонкие, несколько повислые, голые или опушённые, красно-бурые, глянцевитые.
Почки крупные, длинно-заострённые, голые, клейкие. Листья ромбически-яйцевидные или ромбически-эллиптические, длиной 4—12 см, шириной 3—8 см, с наибольшей шириной выше середины, с широко- или узко-клиновидным основанием, мелко-остропильчатые, сверху тёмно-зелёные, с красными жилками, снизу беловато-сизоватые.
Пестичные серёжки голые, длиной 2,6 см.
Плоды — двух-, реже трёхстворчатые, грушевидные, голые или волосистые коробочки длиной 3—4 мм.
Вид Тополь Симона входит в род Тополь (Populus) семейства Ивовые (Salicaceae) порядка Мальпигиецветные (Malpighiales).
Тополь Симона (лат. Populus simonii), или Тополь китайский — вид лиственных деревьев из рода Тополь (Populus) семейства Ивовые (Salicaceae).
小叶杨(学名:Populus simonii)是杨柳科杨属的植物。分布于中国大陆的西南、华中、西北、华北、东北等地,生长于海拔35米至2,500米的地区,一般沿溪沟可见,目前尚未由人工引种栽培。
당버들은 한반도 각처의 하천가에 나는 낙엽교목으로 높이 20m, 지름 70cm 정도이다. 나무껍질은 회색을 띤다. 잎은 거꿀달걀형 또는 넓은 타원형으로, 가장자리에 잔 톱니가 있고, 뒷면은 흰색이 돌며, 표면은 광택이 난다. 꽃은 유이꽃차례를 이루고 암수딴그루이며 잎보다 먼저 핀다. 수꽃의 수술은 8-20개, 포에는 결각이 있고, 꽃덮이는 술잔 모양으로 연한 황색을 띤다. 열매는 삭과로 넓은 계란형이다. 개화기는 4월, 결실기는 5월이며 황철나무에 비해 잎자루에 털이 없다. 가로수·제지용·건축재·가구재로 이용한다.