Gentiana lutea (genciana mariella) ye una especie de genciana nativa de los montes del centru y sur d'Europa, alcuéntrase dientro de la familia Gentianaceae. Ye la más común n'España y ensin dulda la más aprovechada, siendo relativamente abondosa na cordal Cantábricu. Úsase como planta melecinal y como aromatizante de bébores. Anguaño tánse realizando estudios en Lleida y en Vil.lablinu (Lleón) p'ampliar les sos posibles aplicaciones industriales. Tamién se da nes llanures de Neiva, Huila, Colombia.
Ye una planta perenne herbacea, qu'algama d'unu a dos m d'altor, con fueyes llanceolaes anches a elíptiques de 10 a 30 cm de llargor y 4 a 12 cm d'anchor. Les flores son marielles, cola corola separada próxima a la base en de 5 a 7 pétalos estrechos. Desenvolver nos praos alpinos y subalpinos como una yerba más, de normal en suelos caliares.
Ye de destacar que les sos propiedaes intensamente amargoses, moren especialmente na so raigañu y en menor midida nel restu de la planta, faciendo d'ella un apreciáu tónicu dixestivu y aperitivo. El raigañu ye'l principal remediu tónicu amargosu usáu na medicina popular. La genciana usar con frecuencia como componente de bébores tóniques amargoses (bitter, vermú, amargosu de angostura).
El raigañu ye antihelmíntica, antiinflamatoria, antisépticu, tónicu amargu, colagogo, emenagogo, febrífugo, refrigerante y estomáquico.
Yera usada na Edá Media como un antídotu contra ciertos venenos.
Les partes melecinales son les partes soterrañes desecaes de la planta, y en menor midida, les partes aérees fresques.
El raigañu de genciana tien una llarga hestoria d'usu como tónicu amargosu nos tratamientos de les alteraciones dixestives y ye un componente de munches melecines que s'utilicen pa esto. Contién dalgunos de los componentes más amargosos conocíos, y utilízase como componente básicos d'usu científicu pa midir el grau d'amargor.
Considérase especialmente útil n'estaos d'escayencia d'enfermedá crónica y en tolos casos de debilidá del sistema dixestivu y falta de mambís.
Tómase oralmente nos tratamientos de dolencies de fégadu, indixestión, infeiciones gástriques y anorexa. Nun tien de ser prescritu en pacientes con úlceres duodenal o gástrica. El raigañu pivotante pue ser tan gruesa como'l brazu d'una persona, de la que salen delles ramificaciones bien desenvueltes. El raigañu estrayer a finales del branu o na seronda, y ensúgase pa un usu posterior.
Gentiana lutea describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 227. 1753.[1]
Gentiana: Según Pliniu'l Vieyu[2] y Dioscórides,[3] el so nome deriva del de Gentio, rei d'Iliria nel sieglu II e.C., a quien s'atribuyía'l descubrimientu del valor curatible de la Gentiana lutea. El Bancu d'Albania recoyó esta tradición: la Gentiana lutea ta representada nel aviesu del billete de 2000 lekë albaneses, emitíu en 2008, en que'l so anversu figura'l rei Gentio.[4]
lutea: epítetu llatín que significa "doráu, mariellu naranxa".[5]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Gentiana lutea (genciana mariella) ye una especie de genciana nativa de los montes del centru y sur d'Europa, alcuéntrase dientro de la familia Gentianaceae. Ye la más común n'España y ensin dulda la más aprovechada, siendo relativamente abondosa na cordal Cantábricu. Úsase como planta melecinal y como aromatizante de bébores. Anguaño tánse realizando estudios en Lleida y en Vil.lablinu (Lleón) p'ampliar les sos posibles aplicaciones industriales. Tamién se da nes llanures de Neiva, Huila, Colombia.
