Carnegiea gigantea, el saguaro o sahuario, como comúnmente conozse a esta planta, ye'l cactus columnar típicu del Desiertu de Sonora. Trátase d'un xéneru monotípicu y ye una de les especies de mayor porte ente les cactacees.[1]
El saguaro ye de carauterísticu tarmu columnar, comúnmente algama los 12 m d'altor, anque dellos exemplares pueden llegar a los 18, ya inclusive se rexistró unu de 23,8 m.[2] El so diámetru ye de 65 cm. Presenta ramificaciones que pueden atopase nun númberu cimeru a 7; y pueden de la mesma presentar nueves ramificaciones. La cantidá de les facetes del tarmu (les costielles), son ente 12 y 24 y son obtuses. Les areolas son de color pardu, y tán dixebraes ente sí unos 2 cm . Na zona apical la distancia ye menor y apaecen recubiertes por un fieltru color pardu. Los escayos radiales pueden ser 12 o más, y les centrales ente 3 y 6 d'hasta 7 cm de llargor. Son de color pardu y vanse volviendo grises a midida que la planta avieya. Les flores, de pétalos curtios, apaecen na parte cimera de los tarmos. Son d'un destacáu color blancu y tienen 12 cm de diámetru. El frutu ye coloráu y amás comestible; maurez pel branu. La floriamientu ye de mayu a xunu;[2] les flores abrir mientres la nueche y permanecen abiertes parte del día siguiente.
De crecedera bien lenta, calcúlase que 1 metro de saguaro precisa d'unos 30 años nes meyores condiciones de secañu y lluz. La velocidá máxima que puede algamar en dalguna ramificación brengosa ye d'unos 10 cm per añu. Los exemplares más grandes qu'esisten na parte del desiertu que correspuende a Arizona pueden tener 200-300 años.
Aguanten grandes diferencies térmiques, mesmes de los desiertos: temperatures mínimes de -9 °C. hasta superiores a los 50 °C.
La polinización cruciada ente distintos exemplares ye llevada a cabu, nel biotopu, por abeyes, delles aves y una especie d'esperteyu (Leptonycteris).
El saguaro foi dende tiempos remotos parte bien importante na economía y la tradición de los indíxenes del desiertu, particularmente de los pápagos. Los sos tueros suelen sirvir como material pa la construcción de viviendes, ente que tanto les sos flores como los sos frutos, ricos n'azucres, y les sos granes son comestibles.[3] A partir de les magayes coloraes de los frutos prepara un xarabe, y n'ocasiones tamién un vinu que suelen usar de forma ritual nuna ceremonia pa l'agua.[4]
Carnegiea gigantea describióse por Britton & Rose y espublizóse en Kakteenkunde 1937: 162. 1937.[5]
Carnegiea: nome xenéricu que foi nomáu n'honor del filántropu d'Estaos Xuníos Andrew Carnegie.
gigantea: epítetu llatín que significa "enorme, xigante".[6]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Carnegiea gigantea, el saguaro o sahuario, como comúnmente conozse a esta planta, ye'l cactus columnar típicu del Desiertu de Sonora. Trátase d'un xéneru monotípicu y ye una de les especies de mayor porte ente les cactacees.
.jpg)
