Thorichthys maculipinnis[1][2] nazywana pielęgnicą Elliota[potrzebny przypis] – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Występuje w meksykańskich rzekach Río Papaloapan i Rio de las Mariposas, hodowana w akwariach. Gatunek typowy rodzaju Thorichthys[1].
Zalecane warunki w akwarium Wielkość zbiornika obszerny, minimum 80 cm długości[3] Temperatura wody 18–27 °C[3] Twardość wody do 15°n[3]Systematyka:
Gatunek ten jest często opisywany pod synonimem Thorichthys ellioti[3][4][5].
Opis i rozmnażanie:
Pochodzi z Meksyku, osiąga długość do ok. 15 cm[5], w akwariach do 14 cm[3]. Gatunek spokojny, raczej nieagresywny wobec innych ryb; wyjątkiem jest okres tarła, kiedy to para zaciekle broni ikry i narybku. W tym czasie tarlaki przeganiają wszystkie ryby i kopią dołki (rośliny powinny być dobrze ukorzenione bądź obłożone kamieniami). Nie należy trzymać ich ze stosunkowo małymi rybami, ponieważ w czasie tarła mogą one stracić życie. Samica składa na płaskich kamieniach bądź korzeniach ikrę w liczbie od 150 do 450 sztuk, której pilnuje wspólnie z samcem. Po kilku dniach (48–72 h) wylęgają się larwy, które przenoszone są przez rodziców do wcześniej wykopanych dołków. Po upływie kolejnych 48 h młody narybek zaczyna wypływać z dołków i zajmuje coraz większą powierzchnię akwarium. Rodzice pilnują młodych do momentu osiągnięcia przez nich samodzielności.
Dymorfizm płciowy:
Samica ma charakterystyczną plamkę („pawie oczko”) na płetwie grzbietowej i jest nieco mniejsza od samca.
Samiec ma dłuższą płetwę grzbietową i odbytową oraz bardziej wyraziste ubarwienie, w szczególności w czasie tarła.
Systematyka:
Gatunek ten jest często opisywany pod synonimem Thorichthys ellioti.
Opis i rozmnażanie:
Pochodzi z Meksyku, osiąga długość do ok. 15 cm, w akwariach do 14 cm. Gatunek spokojny, raczej nieagresywny wobec innych ryb; wyjątkiem jest okres tarła, kiedy to para zaciekle broni ikry i narybku. W tym czasie tarlaki przeganiają wszystkie ryby i kopią dołki (rośliny powinny być dobrze ukorzenione bądź obłożone kamieniami). Nie należy trzymać ich ze stosunkowo małymi rybami, ponieważ w czasie tarła mogą one stracić życie. Samica składa na płaskich kamieniach bądź korzeniach ikrę w liczbie od 150 do 450 sztuk, której pilnuje wspólnie z samcem. Po kilku dniach (48–72 h) wylęgają się larwy, które przenoszone są przez rodziców do wcześniej wykopanych dołków. Po upływie kolejnych 48 h młody narybek zaczyna wypływać z dołków i zajmuje coraz większą powierzchnię akwarium. Rodzice pilnują młodych do momentu osiągnięcia przez nich samodzielności.
Dymorfizm płciowy:
Samica ma charakterystyczną plamkę („pawie oczko”) na płetwie grzbietowej i jest nieco mniejsza od samca.
Samiec ma dłuższą płetwę grzbietową i odbytową oraz bardziej wyraziste ubarwienie, w szczególności w czasie tarła.
