dcsimg

Associations

provided by BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / parasite
amphigenous uredium of Puccinia hordei parasitises live leaf of Bromus racemosus

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
BioImages
project
BioImages

Description

provided by eFloras
Annual. Culms slender, loosely tufted, erect or ascending, 25–80(–100) cm tall, glabrous or pubescent, 2–5-noded. Leaf sheaths hairy toward base, upper sheaths sparsely hairy or glabrous; leaf blades 5–30 cm × 2–8 mm, pubescent; ligule 1–3 mm. Panicle erect, narrow, 12–15 × 2–4 cm, sometimes nodding at maturity; branches 2–6 per node, lowest up to 6 cm, each bearing 1–4 spikelets. Spikelets oblong, slightly compressed, 12–20 × 4–6 mm, florets 5–10, overlapping; glumes unequal, apex acuminate, lower glume 4–6 mm, 3-veined, upper glume 4.5–7 mm, 5–7-veined; lemmas elliptic, 6–10 × 2–2.5 mm in side view, scabrid, 7–9-veined, apex obtuse, awned from ca. 1 mm below apex; awn 3–9 mm, straight; palea shorter than lemma. Anthers 1.5–3 mm. Caryopsis thin, flat, ca. 7 × 2 mm, slightly shorter than palea. Fl. and fr. Jun–Aug. 2n = 14, 28, 56.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 22: 373, 374, 383 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Distribution

provided by eFloras
Gansu, Qinghai, Xinjiang, Xizang [Afghanistan, Bhutan; N Africa, Europe].
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 22: 373, 374, 383 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Habitat

provided by eFloras
River valleys, moist grasslands, roadsides, grassy places; 2700–4400 m.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 22: 373, 374, 383 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Synonym

provided by eFloras
Brachypodium commutatum (Schrader) P. Beauvois; Bromus arvensis Linnaeus var. racemosus (Linnaeus) Neilreich; B. commutatus Schrader; B. mollis Linnaeus var. com-mutatus (Schrader) Sanio; B. mutabilis F. W. Schultz var. com-mutatus (Schrader) F. W. Schultz; B. popovii Drobow; B. racemosus subsp. commutatus (Schrader) Maire & Weiller; B. racemosus var. commutatus (Schrader) Cosson & T. Durand; B. squarrosus Linnaeus var. racemosus (Linnaeus) Regel; Forasa-ccus commutatus (Schrader) Bubani; F. racemosus (Linnaeus) Bubani; Serrafalcus commutatus (Schrader) Babington; S. race-mosus (Linnaeus) Parlatore; S. racemosus subsp. commutatus (Schrader) Rouy; S. racemosus var. commutatus (Schrader) Husnot.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 22: 373, 374, 383 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
X
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Universidad de Santiago de Chile
author
Pablo Gutierrez
partner site
IABIN

Physical Description

provided by USDA PLANTS text
Annuals, Terrestrial, not aquatic, Stems nodes swollen or brittle, Stems erect or ascending, Ste ms geniculate, decumbent, or lax, sometimes rooting at nodes, Stems solitary, Stems caespitose, tufted, or clustered, Stems terete, round in cross section, or polygonal, Stem internodes hollow, Stems with inflorescence less than 1 m tall, Stems with inflorescence 1-2 m tall, Stems, culms, or scapes exceeding basal leaves, Leaves mostly cauline, Leaves conspicuously 2-ranked, distichous, Leaves sheathing at base, Leaf sheath mostly closed, Leaf sheath hairy, hispid or prickly, Leaf sheath and blade differentiated, Leaf blades linear, Leaf blades 2-10 mm wide, Leaf blades mostly flat, Leaf blades more or less hairy, Ligule present, Ligule an unfringed eciliate membrane, Inflorescence terminal, Inflorescence an open panicle, openly paniculate, branches spreading, Inflorescence solitary, with 1 spike, fascicle, glomerule, head, or cluster per stem or culm, Inflorescence lax, widely spreading, branches drooping, pendulous, Inflorescence with 2-10 branches, Inflorescence branches more than 10 to numerous, Flowers bisexual, Spikelets pedicellate, Spikelets laterally compressed, Spikelets with 3-7 florets, Spikelets solitary at rachis nodes, Spikelets all alike and fertille, Spikelets bisexual, Spikelets disarticulating above the glumes, glumes persistent, Spikelets disarticulating beneath or between the florets, Rachilla or pedicel glabrous, Glumes present, empty bracts, Glumes 2 clearly present, Glumes equal or subequal, Glumes distinctly unequal, Glumes shorter than adjacent lemma, Glumes 3 nerved, Glumes 4-7 nerved, Glumes 8-15 nerved, Lemmas thin, chartaceous, hyaline, cartilaginous, or membranous, Lemma 5-7 nerved, Lemma glabrous, Lemma apex dentate, 2-fid, Lemma distinctly awned, more than 2-3 mm, Lemma with 1 awn, Lemma awn less than 1 cm long, Lemma awned from tip, Lemma awn from sinus of bifid apex, Lemma awn subapical or dorsal, Lemma awns straight or curved to base, Lemma margins thin, lying flat, Lemma straight, Palea present, well develo ped, Palea membranous, hyaline, Palea shorter than lemma, Palea 2 nerved or 2 keeled, Palea keels winged, scabrous, or ciliate, Stamens 3, Styles 2-fid, deeply 2-branched, Stigmas 2, Fruit - caryopsis, Caryopsis ellipsoid, longitudinally grooved, hilum long-linear, Caryopsis hairy at apex.
license
cc-by-nc-sa-3.0
compiler
Dr. David Bogler
source
Missouri Botanical Garden
source
USDA NRCS NPDC
original
visit source
partner site
USDA PLANTS text

Trauben-Trespe ( German )

provided by wikipedia DE

Die Trauben-Trespe oder Traubige Trespe (Bromus racemosus) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Trespen (Bromus) innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Sie ist in Eurasien weitverbreitet.[1]

Beschreibung

 src=
Illustration aus Flora Batava, Volume 7.
 src=
Ausschnitt eines Blütenstandes: Ährchen an Rispenästen, die Grannen sind erkennbar.

Erscheinungsbild und Blatt

Die Trauben-Trespe ist eine einjährige, meist winterannuelle krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 25 bis 60 (-100) Zentimetern erreicht. Sie wächst in Büscheln oder in einzelnen Halmen. Der aufrechte bis gekniet-aufsteigende Halm ist kahl oder höchstens kurz flaumig behaart und besitzt drei bis fünf Knoten (Nodien).

Die am Halm wechselständig angeordneten Laubblätter sind in Blattscheide und Blattspreite gegliedert. Die unteren Blattscheiden sind m. o. w. dicht weichhaarig, die oberen wenig behaart bis kahl. Die Blattscheiden sind bis fast oben geschlossen. Das häutige, ausgefranste Blatthäutchen (Ligula) ist 1 bis 3 mm lang und ist nicht bewimpert. Die flach ausgebreiteten Blattspreiten sind 5 bis 20 cm lang und 2 bis 5 mm breit. Die Spreiten sind beiderseits schwach gerieft und besonders an den Rändern bis 1 mm lang flaumig behaart.

Blütenstand und Blüte

Die Blütezeit reicht von Juni bis Juli. Der Blütenstandsschaft ist im oberen Bereich flaumig behaart. Im offenen, nickenden, rispigen Blütenstand ist im Umriss länglich mit einer Länge von 15 bis 50 cm und in ihm stehen viele Rispenäste. Die unteren Rispenäste hängen und sind gebogen; je weiter oben sich die Rispenäste befinden umso aufrechter sind sie. Die 0,5 bis 3 cm langen Rispenäste stehen abwechselnd auf gegenständigen Seiten der vierkantigen Blütenstandsachse.[2] An den Rispenästen befinden sich ein bis neun Ährchen, an den obersten nur eines. Die fertilen Ährchen stehen einzeln an fadenförmigen, 6 bis 30 mm langen Stielen. Die im Umriss länglichen, 2 bis 4,5 cm langen und 4 bis 6 mm breiten Ährchen sind seitlich abgeflacht und brechen während der Anthese auf. In den Ährchen stehen meist vier bis acht, selten bis zu elf dicht Blüten zusammen. Die obersten Blüten eines Ährchens sind reduziert. Die obersten Ährchen sind steril, sehen aber wie die fertilen aus, nur dass ihre Blüten nicht voll entwickelt sind.[3]

Die Blüten besitzen den typischen Aufbau der Grasblüten. Die zwei ungleichen, gekielten Hüllspelzen sind haltbar, pergamentartig und kürzer als die Ährchen. Die untere Hüllspelze ist 0,6 bis 0,7 mal so lang wie die obere. Die untere Hüllspelze ist 6 bis 9 mm lang, linealisch mit zugespitztem oberen Ende und nur einem erkennbaren Nerv. Die obere Hüllspelze ist 9 bis 12 mm lang, lanzettlich mit spitzem oberen Ende und besitzt drei bis fünf erkennbaren Nerven. Die obere Hüllspelze ist 0,7 bis 0,9 mal so lang wie die angrenzende Deckspelze. Die 10 bis 15 mm lange, längliche Deckspelze ist borstig behaart, pergamentartig, am Rand viel dünner, fünfnervig und es können nicht bis mehr oder weniger stark gekielt sein; ihr oberes Ende ist ganz. Die Deckspelze besitzt etwas unterhalb ihrem oberen Ende eine 4 bis 11 mm lange Granne. Die Vorspelze ist 0,8 mal so lang wie die Deckspelze und ihr Kiel ist beschuppt. Es sind zwei freie häutige Schwellkörperchen (Lodiculae) vorhanden. Die Staubbeutel sind 3 mm bis 4,5 lang. Der Fruchtknoten besitzt ein fleischiges Anhängsel oberhalb der Ansatzstelle des Griffels und ist im oberen Bereich flaumig behaart.[3]

Frucht

Die linealische Karyopse weist ein behaartes, fleischiges oberes Ende auf und das Perikarp ist anhaftend. Das linealische Hilum ist gleich lang wie die Karyopse.[3]

Chromosomensatz

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14, 28 oder 56.[1]

Ökologie

Die Bestäubung erfolgt durch den Wind (Anemophilie).[2]

Vorkommen

Das eurasiatische Verbreitungsgebiet reicht von Europa sowie Nordafrika über den Kaukasus sowie Westasien bis Sibirien sowie von Afghanistan und Bhutan bis Indien und die chinesischen Provinzen Gansu, Qinghai, Xinjiang sowie Xizang.[1][3] Die Trauben-Trespe ist ein subatlantisches bis submediterranes Florenelement, das in Europa von Nordspanien bis Mittelengland und Südskandinavien durch ganz Europa bis zur Türkei auftritt. Vorkommen liegen beispielsweise auch im Gebiet der unteren Wolga und in den Flussebenen der Wolga bis Terek im Nordosten des Kaspischen Meeres, im Nordiran und in Zentralasien. Bromus racemosus ist in Nordamerika (besonders in den nordwestlichen Vereinigten Staaten) und Neuseeland ein Neophyt.

Im europäischen Tiefland westlich der Elbe ist sie selten, östlich und nördlich kommt sie zerstreut vor, ebenso an der Nordschwelle der Mittelgebirge; in tieferen Lagen der Mittelgebirge mit kalkarmem Gestein, in Oberschwaben, im Schweizer Mittelland und im außeralpinen Österreich ist sie selten und fehlt gebietsweise dort ganz. Sie fehlt auch in den Alpen und am Alpennordfuß.

Die Trauben-Trespe braucht grundwasser- oder sickerfeuchte, ziemlich stickstoff- und basenhaltige, aber oft kalkarme Lehmböden. Sie gedeiht am besten mit Frühjahrswärme und leidet unter Spätfrösten. Sie besiedelt feuchte Fettwiesen. Sie ist eine Charakterart des Verbands Calthion, kommt aber auch in feuchten Gesellschaften der Ordnung Arrhenatheretalia vor.[4]

Systematik

Die Erstveröffentlichung von Bromus racemosus erfolgte 1762 durch Carl von Linné in Species Plantarum, Editio Secunda, 1, S. 114[5]. Synonyme für Bromus racemosus L. sind: Bromus arvensis var. racemosus (L.) Neilr., Bromus hordeaceus var. racemosus (L.) Fiori, Bromus leptostachys (Pers.) Steud., Bromus mollis fo. leiostachys (Hartm.) Fernald, Bromus mollis var. leiostachys Hartm., Bromus mollis var. racemosus (L.) Fiori, Bromus multiflorus Roth, Bromus popovii Drobow, Bromus pratensis Ehrh., Bromus squarrosus var. racemosus (L.) Regel, Bromus tuzsonii Pènzes, Forasaccus racemosus (L.) Bubani, Michelaria hirsuta Davr., Serrafalcus racemosus (L.) Parl.[6]

Bromus racemosus gehört zur Untergattung Bromus aus der Gattung der Bromus.[7]

Es gibt mindestens zwei Unterarten von Bromus racemosus L.:[8]

  • Bromus racemosus L. subsp. racemosus
  • Bromus racemosus subsp. lusitanicus (Sales & P.M.Sm.) H.Scholz & Spalton, Syn: Bromus lusitanicus F.Sales & P.M.Sm.

Die früher auch als Unterart bewertete Bromus racemosus subsp. commutatus (Schrad.) Maire & Weiller gilt als eigene Art, die Wiesen-Trespe (Bromus commutatus Schrad.).[8]

Literatur

  • W. D. Clayton, M. Vorontsova, K. T. Harman & H. Williamson, 16. November 2012: Datenblatt bei GrassBase - The Online World Grass Flora. (Abschnitte Beschreibung und Verbreitung – dort Bromus commutatus als eigene Art)
  • Liang Liu, Guanghua Zhu, Klaus Ammann: Bromus. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 22: Poaceae. Science Press/Missouri Botanical Garden Press, Beijing/St. Louis 2006, ISBN 1-930723-50-4, Bromus racemosus, S. 383 (englisch, online). (Abschnitte Beschreibung und Verbreitung – dort einschließlich Bromus racemosus subsp. commutatus)
  • Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). 2. korrigierte und erweiterte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2007, ISBN 978-3-8001-4990-2.
  • Oskar Sebald, Siegmund Seybold, Georg Philippi, Arno Wörz (Hrsg.): Die Farn- und Blütenpflanzen Baden-Württembergs. Band 7: Spezieller Teil (Spermatophyta, Unterklassen Alismatidae, Liliidae Teil 1, Commelinidae Teil 1): Butomaceae bis Poaceae. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 1998, ISBN 3-8001-3316-4.
  • Dietmar Aichele, Heinz-Werner Schwegler: Die Blütenpflanzen Mitteleuropas. 2. Auflage. Band 5: Schwanenblumengewächse bis Wasserlinsengewächse. Franckh-Kosmos, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-08048-X.
  • Trauben-Trespe. FloraWeb.de (Abschnitte Beschreibung und Ökologie – dort Bromus commutatus als eigene Art)

Einzelnachweise

  1. a b c Liang Liu, Guanghua Zhu, Klaus Ammann: Bromus. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 22: Poaceae. Science Press/Missouri Botanical Garden Press, Beijing/St. Louis 2006, ISBN 1-930723-50-4, Bromus racemosusSeiten=383 (englisch, online).
  2. a b Trauben-Trespe. FloraWeb.de
  3. a b c d W. D. Clayton, M. Vorontsova, K. T. Harman & H. Williamson: Datenblatt bei GrassBase - The Online World Grass Flora.
  4. Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 204.
  5. Erstveröffentlichung eingescannt bei biodiversitylibrary.org.
  6. Bromus racemosus bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis Abgerufen am 26. Juni 2013.
  7. Bromus racemosus im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 26. Juni 2013.
  8. a b Benito Valdés, Hildemar Scholz, mit Beiträgen von Eckhard von Raab-Straube, Gerald Parolly: Poaceae (pro parte majore). Bromus racemosus. In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Berlin 2009 (Bromus commutatus als eigene Art).

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Trauben-Trespe: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Trauben-Trespe oder Traubige Trespe (Bromus racemosus) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Trespen (Bromus) innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Sie ist in Eurasien weitverbreitet.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Bromus racemosus

provided by wikipedia EN

Bromus racemosus, the smooth brome or bald brome, is a species of flowering plant in the family Poaceae.[2] It is native to subarctic and temperate Eurasia, and widely introduced elsewhere, including North America, Iceland, the Southern Cone of South America, the Korean Peninsula, Australia, and New Zealand.[1] It grows in alkaline meadows and in waste places.[3]

Description

Bromus racemosus is an annual grass growing 17–60 cm (6.7–23.6 in) tall. Its smooth culms are 1–2.1 mm (0.039–0.083 in) wide at their base. Its brown nodes are minutely to densely pubescent, with these soft and wavy hairs growing up to 1.2 mm (0.047 in) long. Its membranous and glabrous ligules are 0.5–2 mm (0.020–0.079 in) long. Its leaf blades are 2.7–12 cm (1.1–4.7 in) long and 1–3 mm (0.039–0.118 in) wide; the adaxial surface of the blade is densely covered by stiff hairs growing up to 0.8 mm (0.031 in) long, and the abaxial surface is densely covered with stiff hairs which are typically shorter, growing up to 0.6–0.8 mm (0.024–0.031 in). The margins of the blades are smooth or serrulate. Its panicles are 3–8.5 cm (1.2–3.3 in) long and 1–2.5 cm (0.39–0.98 in) wide, with erect to ascending branches which range between scabrous and pubescent. Each branch has a single spikelet, with the lowest inflorescence node having one to four branches. The ovate-lanceolate spikelets are 1.5–2.2 cm (0.59–0.87 in) long, with the rachilla occasionally visible at maturity. The spikelets have six to nine florets. Its glumes are smooth or scabrous, with lower glumes 5.2–6.7 mm (0.20–0.26 in) long and upper glumes 6.2–8.5 mm (0.24–0.33 in) long. The lower glumes have three to five nerves, upper glumes have seven to nine nerves, and lemmas have seven to nine nerves. Its lemmas are 6.5–9.5 mm (0.26–0.37 in) long, and its awns are 3.4–8.5 mm (0.13–0.33 in) long.[4]

Habitat and distribution

In its native Europe, Bromus racemosus occurs in moist meadows and grasslands, though it is threatened by changes in agricultural grassland management.[5] In its introduced habitat in North America, B. racemosus occurs in waste places, fields, roadsides, and gravelly hills in scattered locations throughout the United States and Canada.[4] In South America, the grass occurs in the southern Andes of Argentina and Chile.[6]

References

  1. ^ a b "Bromus racemosus L." Plants of the World Online. Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 14 September 2021.
  2. ^ "Bromus racemosus smooth brome". The Royal Horticultural Society. 2021. Retrieved 14 September 2021.
  3. ^ Quattrocchi, Umberto (2006). CRC World Dictionary of Grasses. Common Names, Scientific Names, Eponyms, Synonyms, and Etymology. p. 387. ISBN 9781420003222.
  4. ^ a b Saarela, Jeffery M. (2008). Barney L Lipscomb (ed.). "Taxonomy of Bromus (Poaceae: Pooideae: Bromeae) Sections Bromopsis, Bromus, and Genea in British Columbia, Canada". Journal of the Botanical Research Institute of Texas. Botanical Research Institute of Texas. 2 (1): 349–350.
  5. ^ Simmelink, Max R and Janssen, John and Schamine, Joop HJ and Weeda, Eddy J (2017). "Habitat and management preference of Bromus racemosus L., a rare species in mesic meadows of Northwest Europe". Tuexenia. 37: 289–312.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  6. ^ Wilson, K.L. and Morrison, D.A. (2000). Monocots: Systematics and Evolution. Monocots: Systematics and Evolution. CSIRO. p. 94. ISBN 9780643063938.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Bromus racemosus: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Bromus racemosus, the smooth brome or bald brome, is a species of flowering plant in the family Poaceae. It is native to subarctic and temperate Eurasia, and widely introduced elsewhere, including North America, Iceland, the Southern Cone of South America, the Korean Peninsula, Australia, and New Zealand. It grows in alkaline meadows and in waste places.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Bromus racemosus ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Bromus racemosus, esperante grapola bromuso, estas vegetala specio de la subfamilio de Pooideae. Racemosus signifas kiel grapolo.

Priskribo

Ĝi altas 25-110 cm. Ĝi estas hara. Ĝi havas ligulon. Paniklo similas al Bromus hordeaceus sed ĝi estas malharaĵaj kaj malmolaj.

Ekologio

Ĝi ŝatas la falĉatajn malsekajn herbejojn.[1]

Disvastiĝo

La specio devenas de la palearkta ekozono.

Notoj kaj referencoj

  1. Bardet O., Fédoroff É. & Moret J. 2008 Atlas de la flore sauvage de Bourgogne, Mèze; Muséum national d'Histoire naturelle, Paris

Vidu ankaŭ

Vidu ankaŭ

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Bromus racemosus: Brief Summary ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Bromus racemosus, esperante grapola bromuso, estas vegetala specio de la subfamilio de Pooideae. Racemosus signifas kiel grapolo.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Bromus racemosus ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Bromus racemosus, es una especie herbácea perenne perteneciente a la familia de las gramíneas (Poaceae).

 src=
Ilustración
 src=
Espigas

Descripción

Bromus racemosus tiene tallos de 50-90 cm de altura, generalmente erectos, glabros. Hojas con lígula de 1 mm, suborbicular, desigualmente dentada; limbo de hasta 30 x 0,5 cm, plano, ligeramente hirsuto; las más inferiores con vaina ligeramente hirsuta, con pelos de hasta 1 mm, patentes, rígidos. Panícula de 12-15 cm, de contorno linear, laxa; nudos inferiores con 3 ramas, cada una con 1 espiguilla. Pedúnculos de 1,5-5 cm, mucho más largos que las espiguillas, rectos. Espiguillas de 15-16 mm, elípticas, comprimidas en la madurez, glabras; artejo inferior de la raquilla de menos de 1 mm. Glumas cortamente aristadas; la inferior de 6-6,5 mm, lanceolada, con 5 nervios; la superior de 7-7,5 mm, oblonga, con 9 nervios. Lema de 9-9,5 mm, elíptica, emarginada; arista de 6-10 mm, de sección circular, recta, inserta a 0,9-1,4 mm por debajo del ápice de la lema. Pálea de 7,5-8 mm, elíptica, más corta que la lema, ciliada, muy ligeramente escábrida. Anteras de 1,5-2 mm. Cariopsis de c. 6,5 mm, fusiforme, plano, casi tan largo como la pálea. Tiene un número de cromosomas de 2n = 14, 28. Florece y Fructifica en mayo.[1]

Distribución y hábitat

Se encuentra en los pastizales secos. Especie muy rara. Se distribuye por las regiones Eurosiberiana, Mediterránea e Irano-Turánica. En la península ibérica se encuentra en el litoral onubense.

Taxonomía

Bromus racemosus fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum, Editio Secunda 1: 114. 1762.[2]

Etimología

Bromus: nombre genérico que deriva del griego bromos = (avena), o de broma = (alimento).[3]

racemosus: epíteto latino que significa "con racimos"[4]

Sinonimia
  • Bromus agrarius Hornung ex Steud.
  • Bromus leptostachys (Pers.) Steud.
  • Bromus lusitanicus Sales & P.M.Sm.
  • Bromus multiflorus Roth
  • Bromus pannonicus Hack.
  • Bromus pratensis Ehrh.
  • Bromus squarrosus var. racemosus
  • Bromus tuzsonii Pénzes
  • Forasaccus racemosus (L.) Bubani
  • Michelaria hirsuta Davr.
  • Serrafalcus racemosus (L.) Parl.
  • Serrafalcus velutinus Parl.[5][6]

Referencias

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Bromus racemosus: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Bromus racemosus, es una especie herbácea perenne perteneciente a la familia de las gramíneas (Poaceae).

 src= Ilustración  src= Espigas
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Kobarluste ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Kobarluste (Bromus racemosus) on kõrreliste sugukonda kuuluv taimeliik.

Taim on kantud Eesti ohustatud liikide punasesse nimestikku.[1]

Viited

  1. Eesti punane nimestik, eElurikkus (vaadatud 27.07.2019)

Välislingid

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Kobarluste: Brief Summary ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Kobarluste (Bromus racemosus) on kõrreliste sugukonda kuuluv taimeliik.

Taim on kantud Eesti ohustatud liikide punasesse nimestikku.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Myllykattara ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Myllykattara (Bromus racemosus) on töpökattaroiden (Bromus) sukuun kuuluva heinäkasvilaji. Se on yksivuotinen ja yleisesti ottaen keskikokoinen kattaralaji, joka muistuttaa muista kattaralajeista eniten vaihdokaskattaraa (Bromus commutatus). Myllykattara on tunnistettavissa tähkylöidensä ulkonäön sekä röyhyn haarojen pituuden perusteella.[1]

Myllykattara on kasvutavaltaan löyhästi mätästävä, ja sen varret ovat pystyjä tai kohenevia. Varret voivat kasvaa noin metrin korkuisiksi asti, mutta jäävät usein matalammiksi. Lehdet ovat noin 5 mm leveitä, vaaleanvihreitä ja hienokarvaisia. Lehtitupet ovat myös hienokarvaisia, ja kieleke on lyhyt. Myllykattaran kukinto on harvahko röyhy, jonka haarat ovat pitkiä. Röyhyn haarat ovat tähkylöitä pidempiä sekä usein enemmän tai vähemmän yhteenkasvaneita. Tähkylät ovat suuria, kaljuja ja niissä on viidestä kahdeksaan kukkaa sekä noin millimetrinpituinen nivelväli kukkien väleissä. Kaleet oavt suunnilleen keskenään yhtä pitkiä, ja ulkokaleissa on kolmesta viiteen suonta. Ulkohelpeet ovat pyöreäselkäisiä ja sileitä. Kaikkien kukkien ulkohelpeissä on pitkä vihne, joka on kaikissa kukissa yhtä pitkä.[1]

Myllykattara kasvaa kosteilla kasvupaikoilla[1]. Myllykattaraa tavataan laajalti Euroopassa ja Pohjois-Amerikassa[2]. Pohjoismaissa myllykattaraa tavataan vain Etelä-Ruotsin rannikoilta sekä Tanskasta[3]. Suomesta myllykattaraa on havaittu muutamilta paikoilta viimeisten sadan vuoden aikana[4]. Ruotsissa myllykattara on rauhoitettu[1].

Lähteet

  1. a b c d Arne A. Anderberg: Den virtuella floran: Ängslosta (Bromus racemosus) Den virtuella floran. 1999. Naturhistoriska riksmuseet. Viitattu 9.3.2018.
  2. Den virtuella floran: Ängslosta (Bromus racemosus) – Norra halvklotet Den virtuella floran. 1999. Naturhistoriska riksmuseet.
  3. Den virtuella floran: Ängslosta (Bromus racemosus) – Norden Den virtuella floran. 1999. Naturhistoriska riksmuseet.
  4. Raino Lampinen & Tapani Lahti: Kasviatlas 2016: Myllykattara (Bromus racemosus) Kasviatlas. Luonnontieteellinen keskusmuseo. Viitattu 9.3.2018.

Aiheesta muualla

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Myllykattara: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Myllykattara (Bromus racemosus) on töpökattaroiden (Bromus) sukuun kuuluva heinäkasvilaji. Se on yksivuotinen ja yleisesti ottaen keskikokoinen kattaralaji, joka muistuttaa muista kattaralajeista eniten vaihdokaskattaraa (Bromus commutatus). Myllykattara on tunnistettavissa tähkylöidensä ulkonäön sekä röyhyn haarojen pituuden perusteella.

Myllykattara on kasvutavaltaan löyhästi mätästävä, ja sen varret ovat pystyjä tai kohenevia. Varret voivat kasvaa noin metrin korkuisiksi asti, mutta jäävät usein matalammiksi. Lehdet ovat noin 5 mm leveitä, vaaleanvihreitä ja hienokarvaisia. Lehtitupet ovat myös hienokarvaisia, ja kieleke on lyhyt. Myllykattaran kukinto on harvahko röyhy, jonka haarat ovat pitkiä. Röyhyn haarat ovat tähkylöitä pidempiä sekä usein enemmän tai vähemmän yhteenkasvaneita. Tähkylät ovat suuria, kaljuja ja niissä on viidestä kahdeksaan kukkaa sekä noin millimetrinpituinen nivelväli kukkien väleissä. Kaleet oavt suunnilleen keskenään yhtä pitkiä, ja ulkokaleissa on kolmesta viiteen suonta. Ulkohelpeet ovat pyöreäselkäisiä ja sileitä. Kaikkien kukkien ulkohelpeissä on pitkä vihne, joka on kaikissa kukissa yhtä pitkä.

Myllykattara kasvaa kosteilla kasvupaikoilla. Myllykattaraa tavataan laajalti Euroopassa ja Pohjois-Amerikassa. Pohjoismaissa myllykattaraa tavataan vain Etelä-Ruotsin rannikoilta sekä Tanskasta. Suomesta myllykattaraa on havaittu muutamilta paikoilta viimeisten sadan vuoden aikana. Ruotsissa myllykattara on rauhoitettu.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Bromus racemosus ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il forasacco palustre (nome scientifico Bromus racemosus L., 1762 è una specie di pianta spermatofita monocotiledone appartenente alla famiglia Poaceae (sottofamiglia Pooideae ex Graminaceae).[1]

Etimologia

Il nome generico (bromus) deriva dalla lingua greca ed è un nome antico per l'avena.[2] L'epiteto specifico (racemosus) indica una infiorescenza di tipo racemoso (le spighette sono disposte in racemi o pannocchie contratte).[3]

Il nome scientifico della specie è stato definito da Linneo (1707 – 1778), conosciuto anche come Carl von Linné, biologo e scrittore svedese considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione "Species Plantarum, Edition 2" (Sp. Pl., ed. 2. 1: 114)[4] del 1762.[1]

Descrizione

 src=
Il portamento
 src=
Le foglie
 src=
Infiorescenza
 src=
I fiori
 src=
Spighetta generica con tre fiori diversi

Queste piante arrivano ad una altezza di 3 - 7 dm (massimo 100 cm). La forma biologica è terofita scaposa (T scap), ossia in generale sono piante erbacee che differiscono dalle altre forme biologiche poiché, essendo annuali, superano la stagione avversa sotto forma di seme e sono munite di asse fiorale eretto e spesso privo di foglie.[5][6][7][8][9][10][11][12]

Radici

Le radici sono per lo più fascicolate; a volte sono secondarie da rizoma.

Fusto

I culmi sono cavi a sezione più o meno rotonda. Il portamento in genere è ascendente e robusto. La superficie è sparsamente pubescente. I nodi sono 2 - 5.

Foglie

Le foglie lungo il culmo sono disposte in modo alterno, sono distiche e si originano dai vari nodi. Sono composte da una guaina, una ligula e una lamina. Le venature sono parallelinervie. Non sono presenti i pseudopiccioli e, nell'epidermide delle foglia, le papille.

  • Guaina: la guaina è abbracciante il fusto e priva di auricole (o raramente auricolate); la superficie è pubescente-irta per forti setole patenti.
  • Ligula: la ligula non è presente o è lunga 1 – 3 mm.
  • Lamina: la lamina, pubescente, ha delle forme generalmente lineari e piatte. Dimensione delle foglie: larghezza 2 – 3 mm; lunghezza 5 – 30 cm.

Infiorescenza

Infiorescenza principale (sinfiorescenza o semplicemente spiga): le infiorescenze, ascellari e terminali, in genere sono ramificate (2 - 6 rami per nodo) e sono formate da alcune spighette (1 - 4 per ramo) peduncolate ed hanno la forma di una pannocchia lineare con apice incurvato (alla fine è contratta e più o meno unilaterale). I rami sono scabri ed eretti). La fillotassi dell'inflorescenza inizialmente è a due livelli, anche se le successive ramificazioni la fa apparire a spirale. Dimensioni della pannocchia: larghezza 2 – 4 cm; lunghezza 5 – 10 cm.

Spighetta

Infiorescenza secondaria (o spighetta): le spighette, lungamente pedicellate, compresse lateralmente, sottese da due brattee distiche e strettamente sovrapposte chiamate glume (inferiore e superiore), sono formate da 5 - 10 fiori. Possono essere presenti dei fiori sterili; in questo caso sono in posizione distale rispetto a quelli fertili. Alla base di ogni fiore sono presenti due brattee: la palea e il lemma. La disarticolazione avviene con la rottura della rachilla tra i fiori. Le spighette alla fruttificazione hanno un asse fragile. Dimensioni delle spighette: larghezza 4 – 6 mm; lunghezza 12 – 20 mm.

  • Glume: le glume sono disuguali con rispettivamente 3 - 5 e 7 - 9 nervature. Lunghezza delle glume: inferiore 5 mm (la larghezza è metà di quella superiore); superiore 7 mm.
  • Palea: la palea, glabra, è un profillo con alcune venature; è cigliata e liscia sui bordi.
  • Lemma: i lemmi, con bordi arcuati, hanno una resta. Lunghezza del lemma 8 mm. Lunghezza della resta: 5 – 8 mm.

Fiori

I fiori fertili sono attinomorfi formati da 3 verticilli: perianzio ridotto, androceo e gineceo.

  • Formula fiorale. Per la famiglia di queste piante viene indicata la seguente formula fiorale:[6]
*, P 2, A (1-)3(-6), G (2–3) supero, cariosside.

Frutti

I frutti sono del tipo cariosside, ossia sono dei piccoli chicchi indeiscenti colorati di marrone scuro, con forme ovoidali, nei quali il pericarpo è formato da una sottile parete che circonda il singolo seme. In particolare il pericarpo è fuso al seme ed è aderente. L'endocarpo non è indurito e l'ilo è lungo e lineare. L'embrione è piccolo e provvisto di epiblasto ha un solo cotiledone altamente modificato (scutello senza fessura) in posizione laterale. I margini embrionali della foglia non si sovrappongono. I cariossidi alla fruttificazione sono sottili.

Riproduzione

Come gran parte delle Poaceae, le specie di questo genere si riproducono per impollinazione anemogama. Gli stigmi più o meno piumosi sono una caratteristica importante per catturare meglio il polline aereo. La dispersione dei semi avviene inizialmente a opera del vento (dispersione anemocora) e una volta giunti a terra grazie all'azione di insetti come le formiche (mirmecoria). In particolare i frutti di queste erbe possono sopravvivere al passaggio attraverso le budella dei mammiferi e possono essere trovati a germogliare nello sterco.[13]

Distribuzione e habitat

 src=
Distribuzione della pianta
(Distribuzione regionale[14] – Distribuzione alpina[15])

Fitosociologia

Areale alpino

Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale:[15]

  • Formazione: comunità delle macro- e megaforbie terrestri
    • Classe: Molinio-Arrhenatheretea
      • Ordine: Molinietalia caeruleae
        • Alleanza: Calthion palustris

Areale italiano

Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[17]

  • Macrotipologia: vegetazione delle praterie.
    • Classe: Molinio-Arrhenatheretea Tüxen, 1937
      • Ordine: Molinietalia Caeruleae Koch, 1926
        • Alleanza: Calthion palustris Tüxen, 1937

Descrizione. L'alleanza Calthion palustris è relativa alle praterie (eutrofiche, falciate e pascolate) su terreni umidi (spesso inondati) con presenza soprattutto di comunità megaforbie igrofile (con dominanza di alte erbe a foglia larga). Areali tipici sono le pianure alluvionali o nei pressi delle sorgenti. I bioclimi (o termoptipi) variano da meso- a orotemperato inferiore. La distribuzione della cenosi è soprattutto centro-europea: area atlantica e subatlantica dell’Europea temperata e area alpina e caucasica nell’area mediterranea occidentale.[18]

Specie presenti nell'associazione: Filipendula ulmaria, Carex acutiformis, Carex elata, Scirpus sylvaticus, Caltha palustris, Lysimachia vulgaris, Equisetum palustre, Chaerophyllum hirsutum, Epilobium hirsutum, Galium palustre, Deschampsia cespitosa, Cirsium palustre, Juncus effusus, Juncus conglomeratus, Angelica sylvestris, Lythrum salicaria, Valeriana officinalis, Selinum carvifolia, Valeriana dioica, Poa palustris, Poa trivialis, Ranunculus repens, Cirsium oleraceum, Cirsium rivulare, Crepis paludosa, Geum rivale, Cirsium heterophyllum, Myosotis palustris.

Tassonomia

La famiglia di appartenenza di questa specie (Poaceae) comprende circa 650 generi e 9.700 specie (secondo altri Autori 670 generi e 9.500[9]). Con una distribuzione cosmopolita è una delle famiglie più numerose e più importanti del gruppo delle monocotiledoni e di grande interesse economico: tre quarti delle terre coltivate del mondo produce cereali (più del 50% delle calorie umane proviene dalle graminacee). La famiglia è suddivisa in 11 sottofamiglie, il genere Bromus è descritto all'interno della sottofamiglia Pooideae con oltre 150 specie distribuite in tutto il mondo.[5][6]

Filogenesi

La tribù Bromeae (e quindi il suo unico genere Bromus) è descritta all'interno della supertribù Triticodae T.D. Macfarl. & L. Watson, 1982. La supertribù Triticodae comprende tre tribù: Littledaleeae, Triticeae e Bromeae. All'interno della supertribù, la tribù Bromeae forma un "gruppo fratello" con la tribù Triticeae.[19]

I Bromus della flora spontanea italiana sono suddivisi in tre gruppi distinti: Festucaria G. et G., Anisantha Koch e Bromus s.s. La specie di questa voce appartiene al gruppo Bromus s.s.[20] Il ciclo biologico delle piante di questo gruppo è annuo con un aspetto molto diverso dalle specie del genere Festuca. A maturità le spighette si restringono all'apice ed hanno delle reste caratteristiche (allargate). Le nervature delle due glume (con forme ovate lunghe 3,5 – 9 mm) sono diverse: quella inferiore ha 3 nervature; quella superiore è 7 - 9 nervature. La resta dei lemmi (con forme ovato-lanceolate) è dorsale.[7]

Il numero cromosomico delle specie B. racemosus è: 2n = 14, 28 e 56.[12][21]

Sottospecie

Per la specie di questa voce è indicate una sottospecie (non sempre riconosciuta da altre checklist).[16]

Sinonimi

Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[22]

  • Bromus agrarius Hornung ex Steud.
  • Bromus arduennensis var. hirsutus (Davr.) Asch. & Graebn.
  • Bromus arvensis var. racemosus (L.) Neilr.
  • Bromus elongatus var. pubescens Lej.
  • Bromus hordeaceus var. glabrescens (Coss.) Shear
  • Bromus hordeaceus f. leiostachys (Hartm.) Hyl.
  • Bromus hordeaceus f. leptostachys (Pers.) Wiegand
  • Bromus hordeaceus var. leptostachys (Pers.) Beck
  • Bromus hordeaceus var. racemosus (L.) Fiori
  • Bromus leptostachys (Pers.) Steud.
  • Bromus lusitanicus Sales & P.M.Sm.
  • Bromus mollis var. glabrescens Coss.
  • Bromus mollis f. leiostachys (Hartm.) Fernald
  • Bromus mollis var. leiostachys Hartm.
  • Bromus mollis f. leptostachys (Pers.) Neuman
  • Bromus mollis var. leptostachys Pers.
  • Bromus mollis var. racemosus (L.) Fiori
  • Bromus multiflorus Roth
  • Bromus racemosus f. brachystachys (Schur) Todor
  • Bromus racemosus var. brachystachys Schur
  • Bromus racemosus subsp. lusitanicus (Sales & P.M.Sm.) H.Scholz & Spalton
  • Bromus racemosus var. major Mutel
  • Bromus racemosus var. monostachys Godet
  • Bromus racemosus var. pratensis Döll
  • Bromus racemosus f. pratorum (Schur) Todor
  • Bromus racemosus var. pratorum Schur
  • Bromus racemosus var. ramosus Peterm.
  • Bromus racemosus var. simplex Sond.
  • Bromus racemosus var. submuticus Celak.
  • Bromus racemosus var. subpaniculatus St.-Amans
  • Bromus racemosus var. subsecalinus Parn.
  • Bromus racemosus var. tenuis Waisb.
  • Bromus squarrosus var. racemosus (L.) Regel
  • Bromus supernovus H.Scholz
  • Bromus tuzsonii Pénzes
  • Forasaccus racemosus (L.) Bubani
  • Michelaria hirsuta Davr.
  • Serrafalcus racemosus (L.) Parl.
  • Serrafalcus velutinus Parl.

Note

  1. ^ a b The International Plant Names Index, su ipni.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  2. ^ Etymo Grasses 2007, pag. 55.
  3. ^ Etymo Grasses 2007, pag. 245.
  4. ^ BHL - Biodiversity Heritage Library, su biodiversitylibrary.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  5. ^ a b Kellogg 2015, pag. 223.
  6. ^ a b c Judd et al 2007, pag. 311.
  7. ^ a b Pignatti 1982, Vol. 3 - pag. 528.
  8. ^ Motta 1960, Vol. 1 - pag. 348.
  9. ^ a b Strasburger 2007, pag. 814.
  10. ^ Pasqua et al 2015, pag. 467.
  11. ^ Kew - GrassBase - The Online World Grass Flora, su powo.science.kew.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  12. ^ a b c eFloras - Flora of China, su efloras.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  13. ^ Kellogg 2015, pag. 73.
  14. ^ Conti et al. 2005, pag. 64.
  15. ^ a b c d Aeschimann et al. 2004, Vol. 2 - pag. 920.
  16. ^ a b EURO MED - PlantBase, su ww2.bgbm.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  17. ^ Prodromo della vegetazione italiana, su prodromo-vegetazione-italia.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  18. ^ Prodromo della vegetazione italiana, su prodromo-vegetazione-italia.org, p. 56.1.1 ALL. CALTHION PALUSTRIS TÜXEN 1937 EM. BALÁTOVÁ-TULÁCKOVÁ 1978. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  19. ^ Soreng et al. 2017, pag. 286.
  20. ^ Verloove 2012, pag. 31.
  21. ^ Tropicos Database, su tropicos.org. URL consultato il 7 gennaio 2020.
  22. ^ The Plant List, http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-401730 Titolo mancante per url url (aiuto). URL consultato il 7 gennaio 2020.

Bibliografia

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Bromus racemosus: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il forasacco palustre (nome scientifico Bromus racemosus L., 1762 è una specie di pianta spermatofita monocotiledone appartenente alla famiglia Poaceae (sottofamiglia Pooideae ex Graminaceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Trosdravik ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Trosdravik (Bromus racemosus) is een in Nederland voorkomende plant uit de grassenfamilie (Poaceae). De plant komt van nature voor in Europa. De botanische naam Bromus is afgeleid van het Griekse woord bromos, dat haver betekent, omdat sommige draviksoorten een beetje op haver lijken. De vrucht is een graanvrucht.

Trosdravik komt niet alleen voor in de riviergebieden in vochtige hooilanden en in Zuid-Limburg op lemige matig voedselrijke grond, maar ook in bermen en akkerland.

Er worden twee ondersoorten onderscheiden:

Trosdravik

Bromus racemosus subsp. racemosus

  • Duits: Traubentrespe
  • Engels: Smooth brome

Velddravik

Bromus racemosus subsp. commutatus

  • Duits: Verwechselte Trespe
  • Engels: Meadow brome

Trosdravik

Trosdravik is een een- of tweejarige plant met rechtopstaande stengels en die 30-90 cm hoog kan worden. De bladeren zijn minder dan 6 mm breed en kaal maar aan de randen spaarzaam bewimperd. De bladschede is verspreid behaard met dikke stijve haren. Het tongetje (ligula) is ongeveer 1,2-1,8 mm breed.

De plant bloeit in mei en juni met armarige pluimen. De zijtakken hebben meestal maar één aartje. De aartjes zijn 12-18 mm lang. De kelkkafjes zijn ongeveer even lang. Het onderste kroonkafje is ongeveer 8 mm lang en het bovenste 7,5 mm. Het onderste kroonkafje heeft een 5 mm lange kafnaald. De helmknoppen zijn 2,5-3 mm lang.

Velddravik

Velddravik is een één- of tweejarige plant met rechtopstaande stengels en die 30 tot 90 cm hoog kan worden. De 10 tot 12 mm brede bladeren zijn kaal of verspreidt behaard. De bladschede is alleen bij het tongetje op de rand behaard. Het tongetje (ligula) is ongeveer 1,5 tot 2 mm breed.

De plant bloeit in mei en juni met armarige pluimen. De zijtakken hebben vaak meer dan één aartje. De aartjes zijn 18-28 mm lang Het onderste kroonkafje is 9-11 mm lang en het bovenste 6-8 mm. De zijranden van het onderste kroonkafje maken op of boven het midden een hoek en heeft een 5 mm lange kafnaald. De helmknoppen zijn 1-1,5 mm lang en blijven meestal verborgen tussen de kroonkafjes.

Externe link

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Trosdravik: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Trosdravik (Bromus racemosus) is een in Nederland voorkomende plant uit de grassenfamilie (Poaceae). De plant komt van nature voor in Europa. De botanische naam Bromus is afgeleid van het Griekse woord bromos, dat haver betekent, omdat sommige draviksoorten een beetje op haver lijken. De vrucht is een graanvrucht.

Trosdravik komt niet alleen voor in de riviergebieden in vochtige hooilanden en in Zuid-Limburg op lemige matig voedselrijke grond, maar ook in bermen en akkerland.

Er worden twee ondersoorten onderscheiden:

Trosdravik

Bromus racemosus subsp. racemosus

Duits: Traubentrespe Engels: Smooth brome

Velddravik

Bromus racemosus subsp. commutatus

Duits: Verwechselte Trespe Engels: Meadow brome
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Stokłosa groniasta ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Stokłosa groniasta (Bromus racemosus L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Jako gatunek rodzimy występuje od Półwyspu Iberyjskiego na zachodzie i Półwyspu Skandynawskiego na północy po Chiny na wschodzie. Ponadto jako antropofit rośnie także w Ameryce, Australii i Nowej Zelandii[2]. W Polsce występuje głównie na nizinach[3].

Morfologia

Łodyga
Źdźbło do 80 cm wysokości.
Kwiaty
Zebrane w 5-7-kwiatowe, jajowate, zielone kłoski długości ok. 15 mm, te z kolei zebrane w wąską, skąpokłoskową wiechę długości 5-10 cm. Plewa dolna 3-5-nerwowa, górna - 5-9-nerwowa. Plewka dolna naga, długości ok. 7 mm, z ością długości 6-7 mm. Pylniki zamknięte, o długości 1,5 mm[4].

Biologia i ekologia

Roślina dwuletnia. Rośnie na łąkach. Kwitnie w maju i czerwcu. Gatunek charakterystyczny łąk kaczeńcowych ze związku Calthion i zespołu Sanguisorbo-Silaëtum[5]. Liczba chromosomów 2n = 14, 28, 56[6].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) pośród gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V)[7]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[8].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-12-22].
  2. Bromus racemosus na eMonocot [dostęp 2013-11-21].
  3. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
  4. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  5. WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
  6. Bromus racemosus na Flora of China [dostęp 2014-01-28].
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Stokłosa groniasta: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Stokłosa groniasta (Bromus racemosus L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Bromus racemosus ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Bromus racemosus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.

A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum, Editio Secunda 1: 114. 1762.[1]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.

Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

  1. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. 7 de Outubro de 2014 http://www.tropicos.org/Name/25509405>

Bibliografia

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Bromus racemosus: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Bromus racemosus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.

A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum, Editio Secunda 1: 114. 1762.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Bromus racemosus ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Bromus racemosus là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1762.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Bromus racemosus. Truy cập ngày 6 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết chủ đề phân họ thực vật Pooideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Bromus racemosus: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Bromus racemosus là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1762.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

总状雀麦 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Bromus racemosus
L.

总状雀麦学名Bromus racemosus)为禾本科雀麦属下的一个种。

参考文献

扩展阅读

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

总状雀麦: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

总状雀麦(学名:Bromus racemosus)为禾本科雀麦属下的一个种。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑