Solenoidea a zo un uskerentiad blotviled daouglerek hag a vez graet '"kontelleged", "treid-kontell" pe "kontilli" anezho abalamour d'o stumm.
Hervez NCBI (2010) emañ e-barzh:
Hervez ITIS (2010) emañ e-barzh:
Solenoidea a zo un uskerentiad blotviled daouglerek hag a vez graet '"kontelleged", "treid-kontell" pe "kontilli" anezho abalamour d'o stumm.
Los solenoideos (Solenoidea) es una superfamilia de moluscos bivalvos de la orden de los veneroides, conocidos popularmente como navajas.
Son mariscos muy apreciados gastronómicamente en Asia y en Europa, y también se utilizan cómo cebo para la pesca de ciertas especies de peces.
Los solenoideos o navajas son bivalvos con la concha de forma alargada y simétrica. Las valvas son lisas y articuladas entre ellas en toda su longitud. En uno de los extremos de la concha se encuentra la cabeza atrofiada y, en el otro, el pie en forma de hacha.
Para la mayoría de los autore, la superfamilia comprende dos familias:[2]
Sin embargo, el National Center for Biotechnology Information (NCBI) estadounidense considera tres:[3]
Para los demás autores, las especies de la familia de los Cultellidae estarían integradas en la familia de los Pharidae.
Las navajas se cocinan ampliamente en Asia y Europa. Se cocinan de forma muy directa, asadas a la parrilla o a la plancha, a menudo salteadas con aceite, ajo, hierbas aromáticas, y chiles o con salsa de soja, dependiendo del país. Pueden congelarse, y su carne sigue siendo firme después de descogeladas.
Las navajas también se emplean cómo cebo para la pesca de, entre otros pescados, la dorada (Sparus aurata) y otros espáridos o la lubina.
Datos: Q3489352
Multimedia:
Especies: Solenoidea
Los solenoideos (Solenoidea) es una superfamilia de moluscos bivalvos de la orden de los veneroides, conocidos popularmente como navajas.
Son mariscos muy apreciados gastronómicamente en Asia y en Europa, y también se utilizan cómo cebo para la pesca de ciertas especies de peces.
Couteau
Les Solenoidea (couteaux) sont une super-famille de mollusques bivalves.
Selon World Register of Marine Species (1 juin 2016)[1] et ITIS (1 juin 2016)[2] :
Les couteaux sont des bivalves aux coquilles équivalves aplaties de forme allongée (ce mollusque est en effet endobenthique de type fouisseur profond) et symétrique. Les coquilles à l'ornementation assez faible sont lisses et reliées entre elles sur toute la longueur. À l'une des extrémités du coquillage se trouve la tête atrophiée et, de l'autre, le pied en forme de hache.
Le couteau occupe les secteurs de sable à gros grains [réf. nécessaire] de l'étage médiolittoral et de l'étage infralittoral. Il est aisé à repérer à marée basse par la présence de petits trous en forme de huit.
Comme le couteau s’enfonce dans la vase à 40-50 cm de profondeur, il faut saupoudrer de sel les deux petits conduits d'aération qu'ils forment dans le sable et rajouter un peu d'eau de mer afin que le sel pénètre bien dans le conduit. Puisque la concentration en sel devient trop élevée, le couteau sort de son trou pour échapper à ce milieu devenu hostile. Il faut ensuite le saisir avant qu'il ne replonge dans le sable. Il est souvent raconté aux enfants que le couteau croit être à marée haute lorsqu'on rajoute du sel, ceci afin de rendre la pêche moins abrupte et plus agréable pour les enfants.
Une autre technique plus déplaisante pour le couteau consiste à introduire une baleine de parapluie, recourbée à une de ses extrémités, dans le trou, à travers le couteau et à la faire pivoter d’un quart de tour pour extraire le coquillage. Cette seconde méthode abîme la chair blanc crème d’un couteau.
Attention, ils sont méfiants : toujours avoir le vent face à soi et ne pas créer d'ombre sur le trou.
Cette pêche se pratique les jours de grandes marées lorsque la mer se retire au plus loin du rivage.
Il s'agit d'un coquillage ferme quand il est trop cuit, comme beaucoup de mollusques. Ils sont largement cuisinés en Asie et en Europe même s'ils deviennent assez rares dans cette dernière région de par le changement des mentalités en matière de consommation. Ils sont cuits de manière assez simple, souvent sautés avec de l'ail, des fines herbes, du gingembre ou encore du piment, déglacés à l'alcool ou encore à la sauce soja selon les pays. Les couteaux peuvent être congelés et la chair demeure ferme après décongélation.
On utilise aussi le couteau comme appât, entre autres pour la pêche à la dorade, au bar, au sar, ou au marbré.
Couteau
Les Solenoidea (couteaux) sont une super-famille de mollusques bivalves.
A dos solenoideos (Solenoidea) é unha superfamilia de moluscos bivalvos da orde dos veneroides, coñecidos popularmente como navallas e longueiróns.
Son mariscos moi apreciados gastronomicamente en Asia e en Europa, e tamén se utilizan como carnada para a pesca de certas especies de peixes.
Os solenoideos ou navallas son bivalvos coa cuncha de forma alongada e simétrica. As valvas son lisas e articuladas entre elas en toda a súa lonxitude. Nun dos extremos da cuncha encóntrase a cabeza atrofiada e, no outro, o pé en forma de machada.
Para a maioría dos autores a superfamilia comprende dúas familias:[1][2]
Porén, o National Center for Biotechnology Information (NCBI) estadounidense considera tres:[3]
Para os máis dos autores, as especies da familia dos Cultellidae estarían integradas na familia dos Pharidae.[1]
Nas praias de Galicia están documentadas as seguintes especies:
Botándolle unha ollada á bibliografía dispoñíbel, parece que todos os solenoideos que se encontran en Galicia son coñecidos, indistinta e maioritariamente, polos nomes de longueirón e navalla.
Estes autores parecen decantarse por reservar o termo común navalla para o xénero Ensis (e especies similares doutros xéneros), e o de longueirón para Solen (e especies similares doutros xéneros); iso si, coa contradición de que Ensis siliqua é o longueirón propiamente dito
As navallas viven en praias de area grosa nas zonas infrealitoral e mediolitoral, onde están enterrados até os 40 ou 50 cm de profundidade. Son fáciles de encontrar na marea baixa pola presenza de pequenos orificios en forma de oito.
En Galicia o marisqueo pode realizarse ben mediante unha arte de tracción mecánica que se serve dun angazo denominado rastro da navalla, ben botando sal nos buratos que quedan ao descuberto coa marea baixa, facendo que a concentración de sal sexa demasiado elevada e que o animal saia do seu agocho para escapar a este medio hostil, ou ben metendo un ferro nos buratos.
Este último procedemento precisa certa destreza, pois, unha vez descuberto o burato, crávase de súpeto un peculiar pau denominado fisga ou gancha introducíndoo entre as valvas, de xeito que a navalla, ao sentir a presión e pechalas, se aferra a ela, podendo así o mariscador tirar da fisga e deixar o bivalvo ao descuberto.
Hoxe en día tamén é habitual a súa captura por mergullo a pulmón, método máis selectivo e que non dana o medio ambiente mariño.
As navallas cocíñanse amplamente en Asia e Europa, aínda que nesta última rexión o seu consumo fíxose bastante raro nos últimos anos debido a un cambio nas actitudes dos consumidores, excepto en España e singularmente en Galicia, onde cada vez son máis apreciadas.
Cocíñanse de forma moi directa, asadas á grella ou á prancha, a miúdo salteadas con aceite, allo, herbas aromáticas, e chiles ou con salsa de soia, dependendo do país. En Galicia adoitan facerse grellados ou abertos á prancha, adobados con aceite, allo e zume de limón.
Poden conxelarse, e a súa carne segue sendo firme despois de desconxelalas.
Segundo Cunqueiro, falando dos bivalvos,
«cando máis simplemente se guisan estas cusas, millor. Hai que salvar o seu natural por riba de todo».[11]
E que
«as ameixas, os croques, os longueiróns, fan moi bos arroces, que non deben levare máis que o aceite no que se dora a cebola e abre o arroz, e a ameixa, ou o croque, ou o longueirón. Nada de pemento, aínda que lle vai ben que amarelée o arroz o azafrán».[11]
As navallas tamén se empregan como carnada para a pesca de, entre outros peixes, a dourada (Sparis aurata) e outros espáridos ou a robaliza.
A dos solenoideos (Solenoidea) é unha superfamilia de moluscos bivalvos da orde dos veneroides, coñecidos popularmente como navallas e longueiróns.
Son mariscos moi apreciados gastronomicamente en Asia e en Europa, e tamén se utilizan como carnada para a pesca de certas especies de peixes.
Solenoidea zijn een superfamilie van tweekleppigen uit de orde Adapedonta.
De volgende families zijn bij de superfamilie ingedeeld:
Solenoidea zijn een superfamilie van tweekleppigen uit de orde Adapedonta.
