dcsimg
Image of False angelwing
Creatures » » Animal » » Molluscs » Mussels » » Venus Clams »

False Angelwing

Petricolaria pholadiformis (Lamarck 1818)

Brief Summary

provided by Ecomare
The American piddock is an elongated white shell. It was introduced into the southeastern section of the North Sea at the end of the 19th century. It drills itself into wood and blocks of peat with the toothed ribs of its shell as grater. It doesn't eat the wood or peat, but filters plankton out of the seawater. Other piddocks also have the same lifestyle, even though they are not related to one another. The American piddock is displacing the indigenous white piddock and oval piddock.
license
cc-by-nc
copyright
Copyright Ecomare
provider
Ecomare
original
visit source
partner site
Ecomare

Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by Ecomare
De Amerikaanse boormossel is een langgerekt, wit schelpdier. Deze soort werd aan het eind van de negentiende eeuw in het zuidoosten van de Noordzee geïntroduceerd. Ze boren gaten in stukken hout en veen, waarbij ze de getande ribbels van hun schelp als rasp gebruiken. Ze eten het hout en veen niet, maar filteren plankton uit het zeewater. Ook de andere boormosselsoorten boren holletjes voor zichzelf, al zijn de soorten niet nauw verwant. Deze allochtoon is geen bedreiging voor de inheemse witte en ruwe boormosselen geworden.
license
cc-by-nc
copyright
Copyright Ecomare
provider
Ecomare
original
visit source
partner site
Ecomare

Amerikanische Bohrmuschel ( German )

provided by wikipedia DE
 src=
Bohrlöcher, z. T. noch mit den Gehäusen der Amerikanischen Bohrmuschel

Die Amerikanische Bohrmuschel (Petricolaria pholadiformis), auch Engelsflügel genannt, ist eine Muschelart aus der Familie der Venusmuscheln (Veneridae) in der Ordnung der Venerida.

Merkmale

Das gleichklappige, nicht aufgeblähte Gehäuse der Amerikanischen Bohrmuschel ist bis etwa 6,5 cm lang und länglich-elliptisch. Es ist stark ungleichseitig, die Wirbel sitzen in der vorderen Hälfte des Gehäuses. Die Lunula ist nicht deutlich ausgeprägt. Es ist nur durch die radialen Rippen von der Oberfläche des Gehäuses unterschieden. Eine Area ist nicht vorhanden. Das Ligament liegt intern, ist aber auch von außen sichtbar. Es ist kastanienbraun und verläuft fast über den gesamten hinteren Dorsalrand.

Das Schloss weist in der rechten Klappe zwei kräftige Zähne auf, von denen der hintere zweigeteilt ist. Der vordere Kardinalzahn ist hakenförmig und sitzt unter dem Wirbel. In der linken Klappe sitzen drei Zähne, von denen der mittlere Zahn zweigeteilt ist. Es sind aber keine Seitenzähne vorhanden. Die Siphonen können etwa auf die doppelte Gehäuselänge ausgestreckt werden und sind an der Basis verwachsen. Die Mantellinie ist daher tief eingebuchtet.

Die weißliche bis cremefarbene Schale ist dünn und zerbrechlich. Die Oberfläche ist mit konzentrischen Anwachsstreifen und -rippen sowie radialen Rippen bedeckt. Vor allem im vorderen Gehäuseteil ist diese Ornamentierung besonders kräftig ausgebildet; dieser Teil dient zum Bohren im Substrat. Der innere Gehäuserand ist glatt. Das Periostracum ist ein dünner, hellbrauner Überzug, der matt glänzt.

Rechte und linke Klappe des gleichen Exemplars:

Geographische Verbreitung und Lebensraum

Die Art kommt ursprünglich an der Ostküste Nordamerikas von der Prince Edward Island (Kanada) über die Ostküste der USA bis in den Golf von Mexiko vor. 1890 wurde sie vermutlich bei der Ansiedlung der Amerikanischen Auster (Crassostrea virginica) nach Europa an die englische Ostküste verschleppt. 1899 wurde sie schon an der belgisch-niederländischen Nordseeküste gefunden. 1904 hatte sie die deutsche Nordseeküste erreicht. 1930 war sie dann auch in die westliche Ostsee vorgedrungen. Heute kommt sie an der gesamten Ostküste des Atlantiks von Norwegen bis nach Westafrika, einschließlich des Mittelmeers und des Schwarzen Meers vor. Dieses neue Verbreitungsgebiet deckt sich mit dem der Weißen Bohrmuschel (Barnea candida), die aber einer anderen Muschelfamilie angehört.

Taxonomie

Das Taxon wurde 1818 von Jean-Baptiste de Lamarck als Petricola pholadiformis erstmals beschrieben.[1] Die Art wird heute in die Gattung Petricolaria Stolicza, 1870 gestellt.[2]

Belege

Literatur

  • Fritz Gosselck, Alexander Darr, Jürgen H. J. Jungbluth, Michael Zettler: Trivialnamen für Mollusken des Meeres und Brackwassers in Deutschland. Mollusca, 27(1): 3-32, 2009 PDF
  • Fritz Nordsieck: Die europäischen Meeresmuscheln (Bivalvia). Vom Eismeer bis Kapverden, Mittelmeer und Schwarzes Meer. 256 S., Gustav Fischer Verlag, Stuttgart 1969
  • Guido Poppe. Yoshihiro Goto: European Seashells Volume 2 (Scaphopoda, Bivalvia, Cephalopoda). 221 S., Verlag Christa Hemmen, Wiesbaden 1993 (2000 unv. Nachdruck), ISBN 3925919104 (S. 127)
  • Rainer Willmann: Muscheln der Nord- und Ostsee. 310 S., Neumann-Neudamm, Melsungen 1989 ISBN 3-7888-0555-2 (S. 144–146)

Online

Einzelnachweise

  1. Jean-Baptiste Pierre Antoine de Monet, Chevalier de Lamarck: Histoire naturelle des animaux sans vertèbres, présentant les caractères généraux et particuliers de ces animaux, leur distribution, leurs classes, leurs familles, leurs genres, et la citation des principales espèces qui s'y rapportent; précédée d'une introduction offrant la détermination des caractères essentiels de l'animal, sa distinction du végétal et des autres corps naturels, enfin, l'exposition des principes fondamentaux de la zoologie. Tome cinquième. S. 1–612. Paris, (Deterville, Verdiere, 1818). Online bei www.biodiversitylibrary.org (S. 505)
  2. MolluscaBase: Petricolaria pholadiformis (Lamarck, 1818)

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Amerikanische Bohrmuschel: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE
 src= Bohrlöcher, z. T. noch mit den Gehäusen der Amerikanischen Bohrmuschel

Die Amerikanische Bohrmuschel (Petricolaria pholadiformis), auch Engelsflügel genannt, ist eine Muschelart aus der Familie der Venusmuscheln (Veneridae) in der Ordnung der Venerida.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

False angelwing

provided by wikipedia EN

Petricolaria pholadiformis, common names false angelwing, or false angel wing (US), and American piddock (UK), is a species of saltwater clam, a marine bivalve mollusk in the family Veneridae, the Venus clams.

Description

Petricolaria pholadiformis closely resembles the angel wing (Cyrtopleura costata), the main distinguishing feature being that it lacks the apophyses, the spoon-shaped wings located near the beak, of the real angel wing. It grows to about 5 centimetres (2.0 in) long and is usually white. The anterior end is extended and has a rounded point while the posterior end is blunt and curved. There are ridges radiating from the beak, which are more pronounced at the posterior end, and fainter growth rings running parallel with the margin.[1]

Right and left valve of the same specimen:

Taxonomy

Petricolaria pholadiformis was formerly classified under genus Petricola as Petricola pholadiformis but has since been reclassified under genus Petricolaria.[2]

Distribution

Indigenous

This species is native to the Eastern Coast of North America including the Gulf of Mexico.[1]

Introduced

This clam was introduced and has become established in the British Isles and on the West Coast of North America.[3][4]

A beachworn right valve of Petricolaria pholadiformis, from Wales

References

  1. ^ a b False Angel Wing: A Piddock for Your Thoughts Retrieved 2011-11-30.
  2. ^ "WoRMS - World Register of Marine Species - Petricola pholadiformis Lamarck, 1818". www.marinespecies.org. Retrieved 2019-04-07.
  3. ^ False Angelwing: Petricolaria pholadiformis Archived 2008-08-28 at the Wayback Machine Elkhorn Slough Research. Retrieved 2011-11-30.
  4. ^ Petricolaria pholadiformis Archived 2010-02-06 at the Wayback Machine Marlin. Retrieved 2011-11-30.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

False angelwing: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Petricolaria pholadiformis, common names false angelwing, or false angel wing (US), and American piddock (UK), is a species of saltwater clam, a marine bivalve mollusk in the family Veneridae, the Venus clams.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Petricolaria pholadiformis ( French )

provided by wikipedia FR

Fausse pholade, Pétricole d'Amérique

Petricolaria pholadiformis, connue sous les noms vernaculaires de fausse pholade, de pétricole d'Amérique, de pétricole pholadiforme et de fausse aile d'ange[1], est une espèce de palourdes d'eau salée, un mollusque bivalve marin de la famille des Petricolidae, qui est apparentée avec la grande famille des Veneridae.

Description

Petricolaria pholadiformis ressemble beaucoup à la pholade (Cyrtopleura costata (en)), la principale différence entre elles étant que la pétricole n'a pas les apophyses de la pholade (les ailes en forme de cuillères situées près de l'umbo). Ce mollusque croît jusqu'à atteindre 30 à 65 cm de long et est de couleur blanc crayeux à jaunâtre[1]. Il présente des stries rayonnantes à partir du bec, ainsi que des stries de croissance moins fortement marquées, parallèles au bord [2].

Distribution

Origine

Cette espèce vivait au début le long de la côte est des Amériques, depuis le golfe du Saint-Laurent jusqu'en Uruguay[1], [2].

Valve droite et gauche du même spécimen:

Introduction

Cette palourde a été introduite et s'est établie autour des îles Britanniques (vers 1890) et sur la côte ouest des États-Unis, où elle a été découverte dans la baie de San Francisco en 1927[3],[4]. Elle a presque remplacé complètement l'espèce indigène Barnea candida en Belgique et aux Pays-Bas[4].

Références

  • (en) Cet article est partiellement ou en totalité issu de l’article de Wikipédia en anglais intitulé .
  1. a b et c Christian Scouppe et Frédéric Ziemski, « Petricolaria pholadiformis (Lamarck, 1818) », sur Doris (Données d'observation pour la reconnaissance et l'identification de la faune et de la flore subaquatiques, 26 février 2011 (consulté le 19 octobre 2013).
  2. a et b (en) « False Angel Wing: A Piddock for Your Thoughts » (consulté le 30 novembre 2011).
  3. (en) « Least Wanted Aquatic Invaders for Elkhorn Slough and the Monterey Bay Area », sur Elkhorn Slough Foundation et Elkhorn Slough National Estuarine Research Reserve, septembre 2002 (consulté le 19 octobre 2013).
  4. a et b (en) « Petricolaria pholadiformis », sur Marlin (consulté le 30 novembre 2011).

Voir aussi

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Petricolaria pholadiformis: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Fausse pholade, Pétricole d'Amérique

Petricolaria pholadiformis, connue sous les noms vernaculaires de fausse pholade, de pétricole d'Amérique, de pétricole pholadiforme et de fausse aile d'ange, est une espèce de palourdes d'eau salée, un mollusque bivalve marin de la famille des Petricolidae, qui est apparentée avec la grande famille des Veneridae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Amerikaanse boormossel ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Amerikaanse boormossel (Petricolaria pholadiformis) is een in zee levende tweekleppige uit de familie van de pseudoboormossels. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Jean-Baptiste Lamarck in 1818.[1]

Beschrijving

Schelpkenmerken

De Amerikaanse boormossel heeft een vrij dikschalige, langgerekte schelp. De bovenrand is, in tegenstelling tot de Witte boormossel (die niet verwant is) niet omgeslagen. De umbo ligt ver naast het midden. De buitenkant is bedekt vanuit de umbo stralende ribben die worden gekruist door groeilijnen. De ribben in het gedeelte onder de umbo dragen duidelijke, schubvormige uitsteeksels.
Pseudoboormossels missen accessorische schelpstukken die wel bij de echte Boormossels aanwezig zijn.

Afmetingen van de schelp

  • lengte: tot 75 mm. Meestal kleiner.
  • hoogte: tot 35 mm. Meestal kleiner.

Kleur

Kalkwit of geelwit. Oudere exemplaren zijn bruingeel of blauwgrijs verkleurd.

Voorkomen

Losse kleppen en doubletten spoelen algemeen aan langs de hele kust. In boorgaten in hout en veen zijn regelmatig levende dieren te vinden. Na sterke oostenwind spoelen ook nog levende dieren aan.

Verhouding tot de mens

Exoot

Niet fossiel uit Europa bekend: ...'In Europa is Petricolaria pholadiformis met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid overgebracht met Amerikaanse oesters, welke omstreeks 1890 in Zuidoost Engeland (Essex) werden ingevoerd. Van hier verspreidde de soort zich in korten tijd naar andere plaatsen .... en: ... 'in geen der Nederlandsche faunistische werken der 19e eeuw (komt) Petricola pholadiformis voor. De eerste mededeeling voor Nederland danken wij aan Mej. H. Icke, die in 1906 de Amerikaansche boormossel te Noordwijk aantrof'. en: 'Naarmate Petricola aan onze kust meer en meer in aantal toenam, ging Barnea candida, een reeds eeuwen hier gevestigde soort, in aantal achteruit'.[2]. Bij onderzoek bij de Rijks Geologische Dienst aan grondmonsters uit een volledig opgevulde geul in de Waddenzee bleek de Amerikaanse boormossel op een diepte van ca 30 meter diepte onder de zeebodem 'fossiel' aanwezig te zijn. Dit betekent dat de (zandige) geulvulling tot op die diepte niet ouder kan zijn dan ca 1906 en dat er dus 30 meter sediment in maximaal 90 jaar afgezet is!

Zie ook

Externe links

Wikimedia Commons Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Petricolaria pholadiformis op Wikimedia Commons.
Bronnen, noten en/of referenties
  • Benthem Jutting, T. van, 1943. Mollusca (I) C. Lamellibranchia Fauna van Nederland 12: 1-475.
  • Bruyne, R.H. de, 1991. Schelpen van de Nederlandse kust. Jeugdbondsuitgeverij Stichting Uitgeverij KNNV, 165 pag.
  • Bruyne, R.H. de, 2004. Veldgids Schelpen. KNNV Uitgeverij, ISBN 90-5011-140-8, 234 pag.
  • Bruyne, R.H. de, Bank, R.A., Adema, J.P.H.M. & Perk, F.A., 1994. Nederlandse naamlijst van de weekdieren (Mollusca) van Nederland en België. Feestuitgave ter gelegenheid van het zestigjarig jubileum van de Nederlandse Malacologische Vereniging. Backhuys, Leiden. 149 pp. ISBN 90-733-48-33-1
  1. Huber, M.; Gofas, S. (2012). Petricolaria pholadiformis (Lamarck, 1818). Geraadpleegd via: World Register of Marine Species op http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=156961
  2. Van Benthem Jutting, 1943
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Amerikaanse boormossel: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Amerikaanse boormossel (Petricolaria pholadiformis) is een in zee levende tweekleppige uit de familie van de pseudoboormossels. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Jean-Baptiste Lamarck in 1818.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Petricola pholadiformis ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Petricolaria pholadiformis còn có tên gọi thông tục là thiên thần gãy cánh/false angel wing (ở Hoa Kỳ) và ốc cánh thiên thần Mỹ/American angelwings (ở Anh), là một loài ngao nước mặn, một loài nhuyễn thể biển hai mảnh vỏ trong họ Petricolidae, có liên quan đến họ Veneridae gồm các loại nghêu . Loài này có nguồn gốc ở bờ biển phía Đông của Bắc Mỹ bao gồm Vịnh Mexico. Loài ngao này đã được du nhập và đã được thiết lập quần thể ở quần đảo Anh, và trên bờ biển phía Tây Bắc Mỹ.

Đặc điểm

Petricolaria pholadiformis gần giống với ốc cánh thiên thần (Cyrtopleura costata), đặc điểm phân biệt chính là nó thiếu các apophyses, cánh hình hình muỗng nằm gần mỏ, cánh thiên thần thực. Nó phát triển kích thước cơ thể lên đến khoảng 5 cm (2,0 in) dài và thường cơ thể có màu trắng. Đầu cuối được mở rộng và có một điểm tròn trong khi đầu sau là cùn và cong. Có những gợn sóng tỏa ra từ mỏ, được phát hiện rõ hơn ở cuối sau, và những vòng nhúm nhúm mập hơn đang chạy song song với bờ rảnh vỏ.

Tham khảo

  • False Angel Wing: A Piddock for Your Thoughts Retrieved 2011-11-30.
  • False Angelwing: Petricolaria pholadiformis Elkhorn Slough Research. Truy cập 2011-11-30.
  • Petricolaria pholadiformis Archived 2010-02-06 at the Wayback Machine. Marlin. Truy cập 2011-11-30.
Hình tượng sơ khai Bài viết về chủ đề sinh học này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Petricola pholadiformis: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Petricolaria pholadiformis còn có tên gọi thông tục là thiên thần gãy cánh/false angel wing (ở Hoa Kỳ) và ốc cánh thiên thần Mỹ/American angelwings (ở Anh), là một loài ngao nước mặn, một loài nhuyễn thể biển hai mảnh vỏ trong họ Petricolidae, có liên quan đến họ Veneridae gồm các loại nghêu . Loài này có nguồn gốc ở bờ biển phía Đông của Bắc Mỹ bao gồm Vịnh Mexico. Loài ngao này đã được du nhập và đã được thiết lập quần thể ở quần đảo Anh, và trên bờ biển phía Tây Bắc Mỹ.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Alien species

provided by World Register of Marine Species
De Amerikaanse boormossel Petricolaria pholadiformis kwam oorspronkelijk enkel langs de oostkust van Noord-Amerika voor, maar werd omstreeks 1890 naar Europa gebracht (Engeland) samen met het transport van Amerikaanse kweekoesters Crassostrea virginica. De planktonische larven van de boormossel konden vervolgens de rest van Europa bereiken door mee te liften in zeestromingen. De soort werd voor het eerst in Belgische wateren waargenomen in Nieuwpoort in 1899. Nu leeft de soort vooral ter hoogte van onze oost- en middenkust. Deze tweekleppige boort gangen in turf- en veenblokken, hout, harde klei en kalksteen. In aanspoelende veenblokken zijn vaak levende individuen terug te vinden. Lege schelpen spoelen vaak aan op onze stranden.
license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
[email]

Alien species

provided by World Register of Marine Species
The natural distribution area of the false angelwing Petricolaria pholadiformis was limited to the east coast of North America, but was brought to Europe (England) around 1890 together with the transport of the eastern oyster Crassostrea virginica. The planktonic larvae of the false angelwing could subsequently reach the rest of Europe by hitch hiking on the sea currents. The species was first observed in Belgian waters at Nieuwpoort in 1899. In Today, the false angelwing can mainly be found along the east part of Belgian's coast. This bivalve drills passageways in peat blocks, wood, hard clay and limestone. Living individuals are often found in washed ashore peat blocks. Empty shells are frequently found on Belgian beaches.
license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
[email]

Distribution

provided by World Register of Marine Species
Gulf of St. Lawrence (unspecified region), southern Gaspe waters (Baie des Chaleurs, Gaspe Bay to American, Orphan and Bradelle banks; eastern boundary: eastern Bradelle Valley), Magdalen Islands (from eastern Bradelle valley to the west, as far as Cape North, including the Cape Breton Channel); Prince Edward Island (from the northern tip of Miscou Island, N.B. to Cape Breton Island south of Cheticamp, including the Northumberland Strait and Georges Bay to the Canso Strait causeway); Cobscook Bay

Reference

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Kennedy, Mary [email]

Habitat

provided by World Register of Marine Species
infralittoral of the Gulf and estuary

Reference

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Kennedy, Mary [email]