Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Carduelis yarrellii ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los frinxílidos que puede atopase en Brasil y Venezuela.
Los sos hábitats naturales son los montes húmedes tropicales o subtropicales, carba secu tropical o subtropical, tierres de cultivu, y les zones urbanes.
El nome binomial ye n'honor al ornitólogu inglés William Yarrell.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Carduelis yarrellii ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los frinxílidos que puede atopase en Brasil y Venezuela.
Los sos hábitats naturales son los montes húmedes tropicales o subtropicales, carba secu tropical o subtropical, tierres de cultivu, y les zones urbanes.
El nome binomial ye n'honor al ornitólogu inglés William Yarrell.
El lluer de Yarrel[1] (Spinus yarrellii) és un ocell de la família dels fringíl·lids (Fringillidae) que habita zones arbustives de l'est de Brasil.
El lluer de Yarrel (Spinus yarrellii) és un ocell de la família dels fringíl·lids (Fringillidae) que habita zones arbustives de l'est de Brasil.
Der Yarrellzeisig (Spinus yarrellii, Syn.: Carduelis yarrellii) ist eine südamerikanische Finkenart aus der Unterfamilie der Stieglitzartigen. Benannt wurde er nach dem britischen Ornithologen William Yarrell.
Dieser zehn Zentimeter große Vogel fällt durch seine leuchtend gelbe Färbung an Gesicht und Unterseite auf. Das Männchen hat eine schwarze Haube. Das Gesicht, der Nackenansatz und die Unterseite sind hellgelb gefärbt. Die hell gelbolive Oberseite weist dunkle olivfarbene Streifen auf. Der Unterrücken ist gelb. Die Flügel sind schwarz mit einer gelboliven Umrandung an den Flügeldecken und leuchtend gelben Flügelbinden, Flügelspiegeln und Schirmfedern. Das Weibchen hat eine gelbolive Haube, die Unterseite sowie der Unterrücken sind durch eine intensivere Gelbfärbung gekennzeichnet. Der Gesang besteht aus komplizierten, vielfältigen, hohen und durchdringenden Trillern.
Seine Verbreitung ist auf zwei Areale im nördlichen Venezuela und im nordöstlichen Brasilien beschränkt, die 3500 km voneinander entfernt sind. In Brasilien ist er von folgenden Schutzgebieten bekannt: Pedra Talhada (Alagoas), Serra Negra (Pernambuco), Saltinho Biological Reserves (Pernambuco), Serra da Capivara National Park (Piauí) und Tapacurá Ecological Station (Pernambuco). In Venezuela kennt man ihn aus der südöstlichen Carabobo-Region. Über seine Lebensweise ist nur wenig bekannt. Er bewohnt die Ränder sekundärer Wälder, man findet ihn aber auch auf Plantagen, Weiden und sogar besiedelten Gebieten in einer Höhe bis 550 m über dem Meeresspiegel.
Der Yarrellzeisig ist ein bei Ziervogelzüchtern hochbegehrter Käfigvogel. Die Unsitte, verschiedene Zeisigarten miteinander zu kreuzen (auch als Mutationszucht bekannt), führte zu einer Verarmung des Genpools dieser Vogelart in menschlicher Obhut, die durch immer neue Wildfänge kompensiert werden musste. Diese Art ist durch Anhang II des CITES-Abkommens geschützt. In den 1980er Jahren fing jedoch der illegale Handel mit dieser Art zu boomen an, so dass man auf manchen Vogelmärkten (z. B. auf dem Caxias-Markt in Rio de Janeiro) bis zu 100 Vögel pro Jahr finden konnte. Ein weiterer Grund für seine Gefährdung ist der Einsatz von Pestiziden.
Der Yarrellzeisig (Spinus yarrellii, Syn.: Carduelis yarrellii) ist eine südamerikanische Finkenart aus der Unterfamilie der Stieglitzartigen. Benannt wurde er nach dem britischen Ornithologen William Yarrell.
The yellow-faced siskin (Spinus yarrellii) is a species of finch in the family Fringillidae. It is found in Brazil and Venezuela.
Its natural habitats are subtropical or tropical moist mountains, subtropical or tropical dry shrubland, arable land, plantations, and urban areas.
The binomial of this bird commemorates the English ornithologist William Yarrell.[3]
It has been obtained by Antonio Arnaiz-Villena et al.[4][5][6]
The yellow-faced siskin (Spinus yarrellii) is a species of finch in the family Fringillidae. It is found in Brazil and Venezuela.
Its natural habitats are subtropical or tropical moist mountains, subtropical or tropical dry shrubland, arable land, plantations, and urban areas.
The binomial of this bird commemorates the English ornithologist William Yarrell.
La Flavvizaĝa kardelo (Spinus yarrellii, iam Carduelis yarrellii) estas malgranda paserina birdo, membro de la familio de Fringedoj. Ĝi troviĝas en Brazilo kaj Venezuelo. Ties natura biotopo estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj (Kaatingo), arbarbordoj, duarangaj arbaroj, montararbaroj, sekaj arbustaroj, plugebla tero, plantejoj kaj urbaj areoj ĝis 550 m.
Tiu estas 10 al 11 cm longa, malgranda, brilflava fringedo. Masklo havas nigran kronon tre kontraste kun tre brilflavaj vizaĝo, kolflankoj kaj ĉiuj subaj partoj, el kiuj separatas per rekta linio subokula. Palflavaj al olivecaj supraj partoj kun mallongaj, malhelolivecaj strioj. Flava pugo. Nigraj flugiloj, kun olivecflavaj bordoj de flugilkovriloj, kaj brilflava flugilstrio, flugilmakuloj kaj triarangaj bordoj. Nigra vosto kun flava bazo. La beko estas cindrogriza kaj konusforma. Ino havas brilflavecolivecajn kronon kaj suprajn partojn kun pli flava pugo; junuloj estas similaj, sed kun nigraj bekoj. Similaj specioj estas la aliaj kapuĉaj kardeloj.
La voĉo estas kompleksa kaj varia, altatona kaj strida trilado. Ĝi konstante kantas muzikece eĉ dum kvin minutoj senpaŭze.
Tiu neotropisa specio loĝas konate en du tre apartaj regionoj dise 3,500 km en norda Venezuelo (subŝtatoj de Anzoátegui kaj Monáguas, kie la specio estas rara, dum la aparta populacio -400 km- de la subŝtatoj de Carabobo, Cojedes kaj Portuguesa formortis pro kombino de troa kaptado kaj seninsektado kontraŭ disvastiĝo de malsano da Ĉagas) kaj nordorienta Brazilo kie restantaj populacioj ŝajne koncentriĝas en Alagoas, kun lastaj vidaĵoj en Pedra Talhada, Murici kaj Usina Laginha. Estas ĵusaj vidaĵoj el pli da 20 lokoj en la Brazila Atlantika Arbaro. La totala populacio estas ĉirkaŭkalkulata je 10,000- 20,000 individuoj sed plej verŝajne malpliiĝas en malgranda teritorio de ĉirkaŭ 1,000 km². Kelkaj vidaĵoj povus rilati al skapintoj de kontrola inspektado de kontraŭleĝa kaĝokomerco. Tamen plej alta proporcio de kaptintaj birdoj mortas ĉar ne bone alkutimiĝas al kaĝovivo, pro streĉo kaj malsanoj (ĝis 90 %).
La latina scienca nomo de tiu birdo rememoras la anglan ornitologon William Yarrell.
La Flavvizaĝa kardelo (Spinus yarrellii, iam Carduelis yarrellii) estas malgranda paserina birdo, membro de la familio de Fringedoj. Ĝi troviĝas en Brazilo kaj Venezuelo. Ties natura biotopo estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj (Kaatingo), arbarbordoj, duarangaj arbaroj, montararbaroj, sekaj arbustaroj, plugebla tero, plantejoj kaj urbaj areoj ĝis 550 m.
Tiu estas 10 al 11 cm longa, malgranda, brilflava fringedo. Masklo havas nigran kronon tre kontraste kun tre brilflavaj vizaĝo, kolflankoj kaj ĉiuj subaj partoj, el kiuj separatas per rekta linio subokula. Palflavaj al olivecaj supraj partoj kun mallongaj, malhelolivecaj strioj. Flava pugo. Nigraj flugiloj, kun olivecflavaj bordoj de flugilkovriloj, kaj brilflava flugilstrio, flugilmakuloj kaj triarangaj bordoj. Nigra vosto kun flava bazo. La beko estas cindrogriza kaj konusforma. Ino havas brilflavecolivecajn kronon kaj suprajn partojn kun pli flava pugo; junuloj estas similaj, sed kun nigraj bekoj. Similaj specioj estas la aliaj kapuĉaj kardeloj.
La voĉo estas kompleksa kaj varia, altatona kaj strida trilado. Ĝi konstante kantas muzikece eĉ dum kvin minutoj senpaŭze.
Tiu neotropisa specio loĝas konate en du tre apartaj regionoj dise 3,500 km en norda Venezuelo (subŝtatoj de Anzoátegui kaj Monáguas, kie la specio estas rara, dum la aparta populacio -400 km- de la subŝtatoj de Carabobo, Cojedes kaj Portuguesa formortis pro kombino de troa kaptado kaj seninsektado kontraŭ disvastiĝo de malsano da Ĉagas) kaj nordorienta Brazilo kie restantaj populacioj ŝajne koncentriĝas en Alagoas, kun lastaj vidaĵoj en Pedra Talhada, Murici kaj Usina Laginha. Estas ĵusaj vidaĵoj el pli da 20 lokoj en la Brazila Atlantika Arbaro. La totala populacio estas ĉirkaŭkalkulata je 10,000- 20,000 individuoj sed plej verŝajne malpliiĝas en malgranda teritorio de ĉirkaŭ 1,000 km². Kelkaj vidaĵoj povus rilati al skapintoj de kontrola inspektado de kontraŭleĝa kaĝokomerco. Tamen plej alta proporcio de kaptintaj birdoj mortas ĉar ne bone alkutimiĝas al kaĝovivo, pro streĉo kaj malsanoj (ĝis 90 %).
La latina scienca nomo de tiu birdo rememoras la anglan ornitologon William Yarrell.
El jilguero cariamarillo (Spinus yarrellii)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Fringillidae nativo del este de Brasil. Ha sido introducido en el norte de Venezuela. Su nombre científico conmemora al ornitólogo inglés William Yarrell.
Datos: Q10820720
Multimedia: Category:Spinus yarrellii
Especies: Spinus yarrellii
El jilguero cariamarillo (Spinus yarrellii) es una especie de ave paseriforme de la familia Fringillidae nativo del este de Brasil. Ha sido introducido en el norte de Venezuela. Su nombre científico conmemora al ornitólogo inglés William Yarrell.
Carduelis yarrellii Carduelis generoko animalia da. Hegaztien barruko Fringillidae familian sailkatua dago.
Carduelis yarrellii Carduelis generoko animalia da. Hegaztien barruko Fringillidae familian sailkatua dago.
Brasilianvihervarpunen (Spinus yarrellii)[2] on peippojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Brasilianvihervarpusta tavataan kahdella erillisellä alueella Pohjois-Venezuelassa ja Koillis-Brasiliassa. Lajin kannaksi arvioidaan 10 000–19 999 yksilöä. Lajia uhkaa laiton kauppa, ja se on luokiteltu vaarantuneeksi.[1]
Brasilianvihervarpunen (Spinus yarrellii) on peippojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Spinus yarrellii
Le Chardonneret de Yarrell (Spinus yarrellii, anciennement Carduelis yarrellii), aussi appelé Tarin de Yarrell en référence au naturaliste britannique William Yarrell est une espèce de passereaux de la famille des fringillidés (ou Fringillidae).
C'est une espèce d'oiseau protégée.
Ses couleurs, ses dessins et son chant unique en font une espèce très prisée par les braconniers.
Le mâle, d'un jaune intense, porte une calotte noire. Les joues, le menton, le cou, la poitrine, le ventre, la zone péri-anale et le croupion sont jaunes. La nuque, les épaules et le dos sont verts. La queue est noire. Les ailes sont noires marquées de dessins typiques. Les pointes des rémiges tertiaires et secondaires sont marquées de jaune. Les rémiges primaires sont noires.
La femelle ne porte pas de calotte. L'ensemble du corps est vert jaune à jaune avec les mêmes dessins que ceux du mâle.
Le Chardonneret de Yarrell est inscrit sur la liste des espèces menacées d'extinction.
Il est protégé par l'annexe II de la Convention de Washington et par l'annexe B du Règlement Communautaire.
En deux aires isolées et séparées de près de 3 500 km dans le nord du Venezuela (Carabobo) et le nord-est du Brésil (Ceará, Paraíba, Pernambuco, Alagoas).
Le chardonnet de Yarrell est inféodé à la caatinga (association d’arbustes, de buissons épineux et de cactées), aux lisières de forêts humides et aux formations secondaires en dessous de 550 m mais il visite aussi les abords des zones cultivées, les plantations (caféiers) et même parfois les villes.
Elle est très mal connue et consisterait en graines et en fruits.
Elle est également méconnue mais semble liée écologiquement aux pins pour le chant et la nidification.
BirdLife International (2010) considère l’espèce comme vulnérable avec des effectifs estimés entre 10,000 et 20,000 oiseaux mais en recul et sur une superficie de 1 000 km2. Pour le Brésil, il n’y a pas de données de Paraíba et de Ceará depuis, respectivement 1957 et 1958. L’espèce était considérée, dans les années 1980, comme localement commune à Pernambuco et Alagoas mais rare ailleurs. Il existe deux récentes observations de Pernambuco dont l’une pourrait être consécutive à un relâcher d’oiseaux après confiscation par des contrôleurs. Très peu d’oiseaux ont été observés à Murici en 1995-1996. Ce constat suggère un important déclin à la fois dans les effectifs et la répartition. Pour le Venezuela, des spécimens ont été capturés dans deux sites dans le sud-est de Carabobo et il existe d’autres rapports locaux de présence dans ce secteur mais il n’y a pas eu d’autres observations dûment confirmées et on a suggéré que ces sujets étaient des oiseaux échappés de captivité. Pour le Brésil, des populations relictuelles ont été récemment observées dans les provinces d’Alagoas (Pedra Talhada, Murici et Usina Laginha), de Pernambuco (Saltinho, Sierra Grande Caramarigbe, Bitury, Caetes, Caruaru, Ibimirim et Serra Negra), de Piaui (Serra da Capivara) et de Bahia (Jeremoabo).
Selon BirdLife International (2010), l’espèce paie un lourd tribut surtout au commerce illégal à la fois sur le plan national et international. Dans les années 1980, on dénombra jusqu’à 700 oiseaux sur le marché de Fortaleza et de 60 à 100 apparaissaient, de façon saisonnière, sur le marché de Caxias à Rio de Janeiro. Secondairement, l’espèce peut aussi souffrir de l’utilisation de pesticides.
Le chardonnet de Yarrell est inscrit en annexe 2 de la CITES et est protégé sur le plan national, à la fois, au Venezuela et au Brésil. Au Brésil, des sites protégés comme Pedra Talhada, Serra Negra et Saltinho Biological Reserves, Serra da Capivara National Park et Tapacurá Ecological Station abritent l’espèce.
BirdLife International (2010) propose de déterminer la distribution actuelle, la fréquence et les exigences écologiques notamment à Alagoas et Pernambuco au Brésil et de préciser sa répartition actuelle au Venezuela. Il suggère aussi de classer Murici en réserve biologique et assurer du même coup sa protection ainsi que de renforcer les contrôles sur les captures et le commerce des oiseaux.
Spinus yarrellii
Le Chardonneret de Yarrell (Spinus yarrellii, anciennement Carduelis yarrellii), aussi appelé Tarin de Yarrell en référence au naturaliste britannique William Yarrell est une espèce de passereaux de la famille des fringillidés (ou Fringillidae).
C'est une espèce d'oiseau protégée.
Il lucherino facciagialla (Spinus yarrellii (Audubon, 1839)) è un uccello passeriforme della famiglia dei Fringillidi[2].
Il nome scientifico della specie, yarrellii, è un omaggio all'ornitologo inglese William Yarrell: il suo nome comune, invece, è un chiaro riferimento alla livrea di questi uccelli.
Misura 10 cm di lunghezza, per 12 grammi di peso[3].
Si tratta di uccelletti dall'aspetto minuto ma robusto, muniti di testa dall'aspetto squadrato, becco conico e sottile, ali appuntite e coda dalla punta lievemente forcuta. Nel complesso, i maschi di lucherino facciagialla ricordano una via di mezzo fra il lucherino europeo (per la colorazione del dorso) ed il lucherino americano (per la disposizione del giallo e del nero).
Il piumaggio presenta dimorfismo sessuale molto evidente: nei maschi la fronte, l'area fra i lati del becco e gli occhi ed il vertice sono di colore nero, così come nere sono la coda e le ali (queste ultime con specchi gialli e bianchi), mentre dorso e scapole sono di colore verde oliva, il sottocoda è biancastro ed il resto del corpo è di colore giallo, lipocromo che nelle femmine è quasi completamente assente. Le femmine, infatti, mancano del giallo corporeo (mentre sono presenti gli specchi alari gialli sulle remiganti), presente solo sotto forma di sfumature sull'area ventrale: manca anche il cappuccio nero, sostituito (così come il giallo delle aree ventrali) dal verde oliva.
In ambedue i sessi gli occhi sono di colore bruno scuro, mentre becco e zampe sono di colore nerastro.
Il lucherino facciagialla è un uccello vispo e vivace, dalle abitudini essenzialmente diurni, che durante la giornata passa la maggior parte del tempo in coppie o in gruppetti alla ricerca di cibo, per poi rifugiarsi fra i rami degli alberi al tramonto al fine di cercare riparo per la notte.
Si tratta di uccelletti granivori, la cui dieta si basa su piccoli semi, ma comprende anche frutti, bacche, germogli e molto verosimilmente anche piccoli invertebrati.
Mancano dati sulla riproduzione di questi uccelli, tuttavia si ha motivo di pensare che essa segua lo stesso pattern osservabile fra i lucherini, e più in generale fra i fringillidi (ipotesi supportata dal ritrovamento di nidi ascrivibili a questi uccelli fra pini ornamentali nello stato brasiliano di Pernambuco[3]).
L'areale di questa specie è attualmente ristretto al Brasile nord-orientale, con popolazioni isolate diffuse in Rio Grande do Norte, Pernambuco, Alagoas (con la maggior parte degli esemplari che si concentra nel Leste Alagoano), Piauí a sud fino al Bahia: il lucherino facciagialla è stato inoltre introdotto nello stato venezuelano di Carabobo, dove si è naturalizzata, ed è stata inoltre osservata una singola volta in Colombia[4].
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalle aree marginali di foresta primaria e secondaria e dalla boscaglia umida di pianura, oltre che dalle piantagioni e dalla caatinga.
Tradizionalmente considerata vicina al lucherino andino, in seguito a recenti analisi molecolari la specie si è rivelata invece maggiormente affine al lucherino monaco[5].
La specie è monotipica[2].
LaIUCN Red List classifica S. yarrellii come "specie vulnerabile"[1].
La specie è inserita nella Appendice II della CITES[6].
Il lucherino facciagialla (Spinus yarrellii (Audubon, 1839)) è un uccello passeriforme della famiglia dei Fringillidi.
De geelwangsijs (Spinus yarrellii synoniem: Carduelis yarrellii) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae).
O pintassilgo-do-nordeste (Spinus yarrellii[1] ou Carduelis yarrellii) é uma ave passeriforme da família dos fringilídeos, endêmico do nordeste do Brasil, e foi introduzido no norte da Venezuela. Distinta do pintassilgo-de-cabeça-preta (Spinus magellanicus), por não apresentar a cabeça inteiramente preta, e sim com as laterais amarelas. Também é conhecido pelo nome de coroinha ou pintassilgo-baiano.
O pintassilgo-do-nordeste tem um comprimento médio de 10cm, o macho tem o alto da cabeça (coroa) preto em contraste com o ventre, o peito, a garganta, os lados da cabeça, a nuca e o uropígio que são amarelo-vivo. O dorso é amarelo-esverdeado, as asas são pretas com uma banda amarela, a cauda é preta com marcas amarelas.[2] O bico e as pernas são cinzento-escuros. As fêmeas e os juvenis são parecidos com os machos mas não têm a coroa negra e as cores são mais baças.[3]
Distribui-se pelo nordeste do Brasil, estados de Alagoas, Bahia, Piauí (Serra da Capivara) e Pernambuco (desde 1958 e 1957, respectivamente, que não há registos de indivíduos nos estados de Ceará e Paraíba) e pelo norte da Venezuela (Carabobo). [2]
Tem um habitat variado: pastos, pomares, florestas abertas, pinhais, plantações, quintais, cerrado.[4] Encontramo-lo também na Caatinga (IUCN 2012).
Na natureza consome grande variedade de sementes de plantas herbáceas, gosta da flor do eucalipto, insectos dos pinhais, sementes de picão (Bidens pilosa), dente-de-leão (Taraxacum), colonião (panicum maximum) e serralha (Sonchus oleraceus).[5] Gosta de se alimentar de sementes de mussambê (Cleome spinosa) e também das sementes de bem-me-quer.[6]
A época de reprodução estende-se de Outubro a Março. A fêmea constrói o ninho em forma de taça, com raízes finas, sem revestimento ou forrado de penas e pêlos, na forquilha de árvores ou de arbustos, a pouca altura do solo. A fêmea põe de 3 a 5 ovos esbranquiçados que incuba durante 13 dias.[6]
Descrito por Audubon, em 1839, na Bahia, Brasil. Não tem subespécies.[7]
É considerada como espécie Vulnerável pela IUCN (2012). Segundo a Birdlife International (2012) o comércio ilegal de aves quer a nível nacional, quer a nível internacional constitui uma ameaça para a espécie, suspeitando-se de uma rápida diminuição de indivíduos, apesar de não haver números concretos. O uso de pesticidas também constitui uma ameaça.
Foi obtida por Antonio Arnaiz-Villena et al.[8][9][10]
_-_Fringillidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
_-_Fringillidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
|coautor= (ajuda) |coautor= (ajuda) |coautor= (ajuda) O pintassilgo-do-nordeste (Spinus yarrellii ou Carduelis yarrellii) é uma ave passeriforme da família dos fringilídeos, endêmico do nordeste do Brasil, e foi introduzido no norte da Venezuela. Distinta do pintassilgo-de-cabeça-preta (Spinus magellanicus), por não apresentar a cabeça inteiramente preta, e sim com as laterais amarelas. Também é conhecido pelo nome de coroinha ou pintassilgo-baiano.
Gulkindad siska[2] (Spinus yarrellii) är en fågel i familjen finkar inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer i norra Venezuela samt i inlandet i nordöstra Brasilien (från Ceará till Bahia).[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör gulkindad siska.
Wikispecies har information om Spinus yarrellii.
Gulkindad siska (Spinus yarrellii) är en fågel i familjen finkar inom ordningen tättingar. Den förekommer i norra Venezuela samt i inlandet i nordöstra Brasilien (från Ceará till Bahia). IUCN kategoriserar arten som sårbar.
Sarı yüzlü iskete (Carduelis yarrellii), Brezilya ve Venezuela'da bulunan, ispinozgiller familyasından tropik bir kuş türü.
Bu yaklaşık on santimetre büyüklüğündeki kuş, yüzünde ve alt tarafındaki parıldayan sarı rengiyle dikkat çeker. Erkeğinde siyah bir başlık vardır. Yüzü, ense eklentisi ve alt kısmı açık sarı renktedir. Soluk sarımsı zeytuni renkteki üst tarafında, koyu zeytuni renkte şeritler kendini gösterir. Sırt altı sarıdır. Siyah olan kanatlar, sarımsı zeytuni kenar işlemeli kanat örtüsüne, sarı parıldayan kanat bağına ve siper tüylerine sahiptirler. Dişisinde sarımsı zeytuni bir başlık vardır. Alt kısmı ve sırt altında, yine yoğun bir sarı renk ile karakterize edilmiştir. Öterken , karmaşık, çok çeşitli, yüksek ve etkili şekilde şakırlar. Kuş adını, ingiliz Ornitolog William Yarrell'dan almıştır.herkes bu ismi bilmeyebilir.
Dağılım alanları, Venezuela'nın kuzeyi ile Brezilya'nın kuzeydoğusunda, birbirinden 3500 km uzak iki alanla sınırlıdır. Brezilya'daki, Pedra Talhada (Alagoas), Serra Negra (Pernambuco), Saltinho Biological Reserves (Pernambuco), Serra da Capivara Milli Parkı (Piaui) ve Tapacurá Ecological Station (Pernambuco) koruma alanları ünlüdür. Kuş, Venezuela'da Carabobo Bölgesi'nin güneydoğusunda bilinir. Türün yaşam tarzı çok az bilinir. Tali ormanların kenar kısımlarında yaşar. Fakat buna karşın sarı yüzlü isketeye, plantasyonlarda, meralarda hatta yerleşim alanlarında, deniz seviyesinden 550 m kadar yükseklikte rastlanır.
Sarı yüzlü iskete, süs kuşu yetiştiricilerinin çok rağbet ettikleri bir kafes kuşudur. Kötü bir alışkanlık olarak değişik Carduelis türleriyle çaprazlama yapılması (mutasyon üretme olarak da bilinir), bu kuş türünün gen havuzunda fakirleşmeye yol açmıştır ki insan himayesiyle, vahşi hayattan sürekli yenileri yakalanarak bunu dengelemek zorunda kalınmaktadır. Bu tür CITES-sözleşmesi Ek.II ile koruma altına alınmıştır. 1980'li yıllarda, bu türe gösterilen aşırı taleple yasa dışı ticareti başlamış, böylece bazı kuş pazarlarında (örneğin Caxias Pazarı, Rio de Janeiro) yıllık 100 kadar kuşla karşılaşılmıştır. Diğer bir tehlike ise tarımda kullanılan kimyasal ilaçların yol açtığı zararlardır.
Sarı yüzlü iskete (Carduelis yarrellii), Brezilya ve Venezuela'da bulunan, ispinozgiller familyasından tropik bir kuş türü.
Це незавершена стаття з орнітології.Spinus yarrellii là một loài chim trong họ Fringillidae.[1]
Bài viết liên quan đến họ Sẻ thông này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Spinus yarrellii là một loài chim trong họ Fringillidae.
黃臉金翅雀（学名：Carduelis yarrellii）是分佈在巴西及委內瑞拉的雀。牠們棲息在亞熱帶或熱帶的潮濕山區、乾旱叢林、耕地及市區。
这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
