dcsimg

Lifespan, longevity, and ageing

provided by AnAge articles
Maximum longevity: 7.2 years (wild)
license
cc-by-3.0
copyright
Joao Pedro de Magalhaes
editor
de Magalhaes, J. P.
partner site
AnAge articles

Behavior

provided by Animal Diversity Web

Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Conservation Status

provided by Animal Diversity Web

IUCN Red List of Threatened Species: least concern

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Benefits

provided by Animal Diversity Web

None

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Benefits

provided by Animal Diversity Web

None

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Trophic Strategy

provided by Animal Diversity Web

The American Dipper feeds on freshwater invertebrates, especially insect larvae, and very small fish. They have also been known to feed on small aquatic plants.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Distribution

provided by Animal Diversity Web

Cinclus mexicanus, the American Dipper, can be found in the mountains of western North America from lower California to northern Alaska. It is also found in Mexico south to Panama. The American Dipper never leaves the company of water. During winter, they sometimes become more common in the lower reaches of the streams on the western slopes of the Sierra Nevada (California). In California, Dippers range in elevation from sea level along the central and northern coast, to over 9,000 feet in the central Sierra Nevada, and upwards to 10,000 feet in the White Mountains. Wanderers occasionally exceed 12,000 feet in the central Sierra Nevada. (Schoenherr 1995, Small 1994)

Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Habitat

provided by Animal Diversity Web

American Dippers prefer swift, clear, cold, permanent streams, especially those with large boulders, tumbling waterfalls, steep cliffs and ledges which can be used as sheltered nest sites. These sites are often located under the waterfalls. Man-made culverts, bridges, and small dams may also be utilized as nest sites. Where such streams flow into clear lakes and ponds, Dippers are often found foraging along the edges of the latter as well. Primary life zones for breeding are Canadian (and occasionally in the upper Sonoran), often extending upwards into the Hudsonian or even higher. The elevation range is from sea level along the central and northern coast, to over 9,000 feet in the central Sierra Nevada, and upwards to 10,000 feet in the White Mountains of California. Wanderers occasionally exceed 12,000 feet in the central Sierra Nevada of California.

(Small 1994)

Terrestrial Biomes: mountains

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Life Expectancy

provided by Animal Diversity Web

Average lifespan
Status: wild:
86 months.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Morphology

provided by Animal Diversity Web

Adult American Dippers grow to roughly 18 cm (7 in.) in length from beak to tail. In the spring, adults are slaty or deep neutral grey on their body, brown on their head and neck, and a darker gray to almost black on their wings and tail. The upper eyelids are touched with a narrow border of white feathers, and their bill is black. Their feet are yellow in color.

During the fall and winter, the colors of adults and immature males and females change. The feathers of underparts become margined with white, and they also have white edging on the wings. The bill turns to a light brown. Young American Dippers are a much lighter color on their stomach compared to the adults. The throat is nearly white, the wing feathers and occasionally tail feathers extensivily are white. Their bill is yellow.

This dipper has large oil glands to help waterproof feathers, and nasal flaps that allow it to close the nostrils under water (Welty 1982)

Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry

Average mass: 50.2 g.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Reproduction

provided by Animal Diversity Web

The mating ritual consists of the male stretching his neck upward, bill vertical, wings down, partially spread. The male then struts and sings before the female. If the song is right, the male and female will perform together ending the song with their breasts touching.

The American Dipper produces about four to five eggs that are 26 mm x 19 mm in size. The incubation period lasts about 16 days. After birth, the young dipper will remain about 24-25 days under the parents care.

Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Camoroda, A. 2001. "Cinclus mexicanus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Cinclus_mexicanus.html
author
Anthony Camoroda, Fresno City College
editor
Shirley Porteous-Gafford, Fresno City College
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Amenazas ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
El mirlo-acuático es muy sensible a declinar o a desaparecer en áreas donde los cuerpos de agua estén contaminados por materia fecal, pesticidas y otros compuestos, afectando sus poblaciones así como su distribución (Archuleta et al. 2001, Strom et al. 2002).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

El bosque mesófilo es un ecosistema amenazado con distribución natural en México muy limitada. Originalmente, este bosque cubrió el 1% de la superficie del país; es decir, alrededor de 2 millones de hectáreas. Sin embargo, hoy queda sólo la mitad de la superficie que este bosque ocupó en el pasado. El bosque mesófilo es un ecosistema frágil. Esta variedad de bosque es una comunidad arbórea densa, integrada por una mezcla de plantas de origen templado y tropical, aunque predominan estas últimas. Las orquídeas y los helechos son muy abundantes. Su requerimiento de alta humedad atmosférica y abundantes lluvias lo hace un ecosistema muy vulnerables a los cambios regionales en el clima provocados por la deforestación y la tala inmoderada (Challenger 1998).

Refugios

No se han identificado refugios en México para el mirlo acuático; sin embargo, algunas Áreas de Importancia para la Conservación de las Aves de México (AICAS), en las que se reporta a la especie son Sierra de Manantlán, Río Metlac, La Michila, Centro de Veracruz y Volcanes de Iztaccihuatl-Popocatepetl (Arizmendi et al. 1999, Nocedal 1999, Ruelas 1999, Meléndez 1999).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Biología ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Historia de vida

Residente, se mueven a elevaciones más bajas durante el invierno. Se encuentra desde el norte de Alaska hasta el oeste de Panamá. Vive a lo largo de quebradas de montaña de flujo veloz, con frecuencia en cañones estrechos y oscuros. Los mirlos acuáticos son muy solitarios y conspicuas, su presencia en cuerpos acuíferos está relacionada con la calidad de agua y el grado de sedimentación presente (Feck y Hall 2001) Son típicamente monógamos, pero la poliginia ocurre de vez en cuando; la hembra incuba de 3 a 6 huevos por 13 a 17 días mientras que el macho proporciona el alimento. Normalmente, hay dos nidadas en una estación (Osborn 2000, Jennings 2003).

Se reproducen de febrero a mayo. Las parejas defienden territorios lineales a lo largo de las quebradas durante la mayor parte del año (Peterson y Chalif 1998). Los sitios de anidación son generalmente el factor limitante para el mirlo acuático. Los machos seleccionan sitios de anidación cerca de corrientes o detrás de cascadas aunque también pueden seleccionar sitios debajo de los puentes. Ambos miembros ayudan en la construcción del nido, el material de construcción es sumergido a menudo en el agua antes de agregarlo al nido. Esta especie forrajea adentro y cerca al agua, comiendo insectos, otros invertebrados, y pescados pequeños (Jennings 2003).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Comportamiento ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Forman parejas, los machos cortejan a las hembras echando su cuello hacia atrás, el pico en posición vertical, sus alas caídas y abiertas, de esta manera se pavonean y cantan frente a la hembra; ocasionalmente ambos lo ejecutan, finalmente brincan hacia atrás tocándose el pecho. Normalmente, se les puede ver posando sobre piedras sobresalientes, moviéndose hacia arriba y abajo y meneando la cola. Usan muchos sitios para dormir cercanos a ríos, se perchan en árboles a una altura promedio de 1.5m de alto. Se ha observado al mirlo acuático con hormigas en su cuerpo las cuales le ayudan a controlar los ectoparásitos y después se las retiran con ayuda de su pico (Kingery 1996, Ehrlich et al. 1988, Osborn 1998, Hendricks 2000).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
No se cuenta con programas específicos para la especie pero la conservación del bosque mesófilo en las Áreas Naturales Protegidas beneficia a la especie en México.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Descripción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Mide en promedio 16.5 cm de largo total y tiene un peso promedio de 46 g. Cuerpo ancho, alas cortas y redondas, cola bastante corta. Patas largas y robustas. La morfología difiere según la edad, pero los sexos son similares. Adulto con pico gris oscuro, patas grisáceas con un poco de rosa, cuerpo gris pizarra, cabeza y pecho café, alas y cola oscuras. Juvenil con pico rosado, cuerpo gris, garganta pálida y abdomen con rayas grises pálidas (Bent 1948, Kingery 1996, Stiles y Skutch 1995 Howell y Webb 1995). Su canto, dado en el vuelo, es una serie musical ruidos de silbidos con frases repetidas; la llamada bzeet, bzeet, bzeet, bzeet (Peterson y Chalif 1998).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Distribución ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Histórica

MEXICO / CHIHUAHUA

MEXICO / DISTRITO FEDERAL

MEXICO / OAXACA

MEXICO / PUEBLA

Histórica-actual

COSTA RICA

EUA

Residente desde el oeste y noreste de Alaska, norte centro de Yukon, oeste Montana y suroeste de Dakota del sur, sur de California, sur de Nevada, norte central y este Arizona, sur de Nuevo México y en las montañas del norte.

GUATEMALA

A través de México, Guatemala, Honduras y Nicaragua; también en las montañas de Costa Rica y oeste de Panamá.

HONDURAS

MEXICO

Distribución histórica: En México, al oeste de Chihuahua, Durango, Jalisco, Oaxaca, Michoacán, Distrito Federal, Puebla y oeste de Veracruz (Friedmann et al., 1950; Slud, 1964; Kingery, 1996; AOU, 1998; Peterson & Chalif, 1998).

Distribución actual: Binford (1989), reporta al mirlo-acuático como residente poco común en la Región del Pacifico al oeste del Istmo, lo observaron cerca de los ríos Jalatengo y Molino, dentro bosque de pino-encino. Nocedal, 1999 en su trabajo desarrollado en La Michilía estado de Durango, reporta al mirlo-acuático como especie residente. En otro estudio realizado para el mismo estado sólo se menciona al mirlo-acuático en la zona localizada en la región centro oeste, donde la vegetación predominante son los bosques de pino-encino (Moctezuma et al., 1999). Para el estado de Jalisco, se encontraron dos localidades en donde registran al mirlo-acuático residente, en una vegetación de pino encino y una altitud promedio de 2 500 msnm (Rojas et al., 1999) y en la Sierra de Manantlán la cual abarca también el estado de Colima donde la altitud varía de 200 a 3000 msnm (Arizmendi et al., 1999).

NICARAGUA

PANAMÁ

MEXICO / DURANGO

Para la ciudad de Durango se tienen las siguientes localidades: La Ciudad-Mexiquillo en el suroeste del estado, a los 23°42'N y -105°39'W; el centro, Piélagos a los 24°42'N y -105°54' y al noreste la Quebrada de Peñol a los 26°05'N y -106°07'W, todos tienen vegetación de pino encino antiguo (Lammertink et al., 1997). Sierra de Manantlán, localizada en los estados de Jalisco y Colima localizada entre los paralelos 19°26'N y -104°27'W (Arizmendi et al., 1999).

MEXICO / JALISCO

MEXICO / MICHOACAN

Estudios desarrollados en el estado de Michoacán reportan al mirlo-acuático como especie residente para la zona montañosa con vegetación de coníferas llamada Tancítaro (Villalón et al., 1999) y para Tácambaro en la depresión del Balsas, hasta el sistema transversal cuya altitud varia de 500 a 3000 msnm (Villaseñor et al., 1999).

MEXICO / VERACRUZ

En el estado de Veracruz ha sido registrada en el centro del estado y en el Río Metlac como residente (Ruelas, 1999; Ruelas et al., 1999). Meléndez, 1999, lo observa en los Volcanes de Iztaccíhuatl-Popocatépetl y lo reporta como especie residente para la región, la cual tiene una altitud que varía de 2500 a 4500 msnm.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Estado de conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial




NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial


license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Estrategia trófica ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
El mirlo-acuático norteamericano se alimenta, principalmente, de huevos y pequeños peces que atrapa desde la superficie o sumergiéndose un poco. También de insectos acuáticos de las familias Notonectidae, larvas de Odonata y Trichoptera (Bakus 1959, Thurt 1970, Kingery 1996, Donnelly y Sullivan 1998, Obermeyer et al. 1999).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Hábitat ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Asociado a comunidades riparias en bosque de coníferas, a lo largo de quebradas de montaña, cañadas estrechas. A una altitud entre los 300 a 3 100 msnm (Hubbard 1965, Barber 1996, Stotz et. al. 1996, Kingery 1996, Loegering yAnthony 1999).

Macroclima

Habita en clima templado, subhúmedo con lluvias en verano, con temperaturas entre -3°C y 18°C (García 1981).

Tipo de ambiente

Preferentemente de bosque mesófilo de montaña y bosque de coníferas, el cual oscila entre los 12 y 23º C con una altitud entre 600 y 2700 msnm y una precipitación media anual que oscila entre 1000 y 5000 mm; es un conjunto muy heterogéneo, comprenden árboles de hoja perenne, decidua o parcialmente decidua, incluyendo numerosas trepadoras y epífitas, las especies dominantes más características pertenecen a los géneros Platanus, Salix, Taxodium, Astianthus, Ficus, Inga, Pachira, Acer, Alnus, Carya y Fraxinus (Rzedowski 1994).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Relevancia de la especie ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Relevancia de la especie

Los mirlos acuáticos son bioindicadores de la calidad de cuerpos de agua, declinando sus poblaciones en aquellos lugares donde existe contaminación en los cuerpos acuíferos (Turbak 2000, Strom et al. 2002). Es una especie meramente acuática, puede sumergirse totalmente en el fondo de corrientes turbulentas, para obtener su alimentación debido a las adaptaciones especiales que le permiten desplazarse bajo el agua tales como: las escamas que cubren la parte de los nostrilos, su plumaje denso resistente al agua y poseer una glándula uropigial más grande de normal la cual impermeabiliza su plumaje (Jennings 2003).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Reproducción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Su nido por lo general, es una estructura voluminosa con techo y la entrada lateral, hecha principalmente de musgo verde y unas pocas raicillas, colocada sobre un saliente o nicho a 1-4 m. de altura, sobre una quebrada. En raras ocasiones es una taza sencilla hecha de musgo y de raicilla colocada en un nicho profundo o debajo de un saliente que le proporcione techo. Se reproduce dos veces al año. Ponen 4-5 huevos blancos con un tamaño de 26 mm cada uno. Son incubados por la hembra de 13 a 17 días. Los pollos son nidícolas y son cuidados por ambos padres de 18 a 25 días. Las hembras pueden poner dos nidadas cercanas con diferentes machos (Hann 1950, Price 1973, Kingery 1996, Barber 1996, Ehrlich et al. 1988).

Fecundidad

4 a 5 huevos por nidada.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
González-Salazar, C. & Benítez-Salcedo, R. 2010. Ficha técnica de Cinclus mexicanus. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
author
González-Salazar, C.
author
Benítez-Salcedo, R.
original
visit source
partner site
Conabio

Habitat ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Vive a lo largo de quebradas de montaña de flujo veloz, con frecuencia en cañones estrechos y oscuros.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Behavior ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Forman parejas.

Se posa sobre piedras sobresalientes, moviéndose hacia arriba y abajo y meneando la cola.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente común en forma local, a lo largo de la vertiente Caribe y en ambas laderas de la Cordillera de Talamanca, entre los 800 y los 2500 m. aproximadamente. En ocasiones baja hasta los 600 m., después de criar. En el lado Pacífico de la Cordillera Volcánica Central se encuentra sólo por encima de los 1700 m.


Distribucion General: Se encuentra desde el norte de Alaska hasta el oeste de Panamá.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Trophic Strategy ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Capturan las presas de la superficie húmeda de las rocas. Consumen la cabeza y el cuello o todo el cuerpo en pozos para extraer insectos acuáticos de las familias Notonectidae, larvas de Odonata y Trichoptera, así como insectos acuáticos y pececillos minúsculos.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Reproduction ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Su nido por lo general, es una estructura voluminosa con techo y la entrada lateral, hecha principalmente de musgo verde y unas pocas raicillas, colocada sobre una saliente o nicho a 1-4 m. de altura, sobre una quebrada. En raras ocasiones es una taza sencilla hecha de musgo y de raicilla colocada en un nicho profundo o debajo de una saliente que le proporcione techo. Ponen 2-4 huevos blancos. Se reproducen de febrero a mayo.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
16.5 cm.; 46 g.. Es de cuerpo grueso, con la cola corta, la cabeza es más bien pequeña y el pico es delgado y largo, las patas son pálidas. ADULTOS: son gris pizarra por encima; por debajo son más pálidos, pasando a gris fusco en el píleo y los lados de la cabeza y a gris cafecino en la barbilla y la garganta; el anillo ocular es interrumpido y de color blanco; las alas y la cola son negruzcas con los bordes grises; cuando el plumaje está fresco; las coberteras alares presentan bordes angostos y blancos en las puntas. El pico es negruzco; las patas son de color carne opaco pálido. INMADUROS: tienen un color gris pálido por encima, son blancuzcos por debajo; las barras alares son blancuzcas y angostas; el borde de las secundarias es blancuzco.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Behavior ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Las parejas defienden territorios lineales a lo largo de las quebradas durante la mayor parte del año.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Localidad del tipo: México = Temascaltepec , México.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Cinclus mexicanus ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Cinclus mexicanus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Cinclidae. Ye nativu d'América del Norte y América Central, incluyendo Alaska, Canadá, Estaos Xuníos, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Costa Rica y Panamá.[1] El so hábitat consiste de güelgues como ríos, regatos, tabayones, llagos y llagunes.[1]

Subespecies

Estrémense les siguientes subespecies:[2]

Referencies

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International. «Cinclus mexicanus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.2.
  2. Sistema Integráu d'Información Taxonómica. «Cinclus mexicanus (TSN 558706)» (inglés).

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Cinclus mexicanus: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Cinclus mexicanus Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Cinclus mexicanus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Cinclidae. Ye nativu d'América del Norte y América Central, incluyendo Alaska, Canadá, Estaos Xuníos, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Costa Rica y Panamá. El so hábitat consiste de güelgues como ríos, regatos, tabayones, llagos y llagunes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Cinclus mexicanus ( Breton )

provided by wikipedia BR

Cinclus mexicanus[1] a zo ur spesad golvaneged eus kerentiad ar Cinclidae, hini an dourlaouiged.

An anv

Kement ha "dourlaouig Mec'hiko" e talv an anvadur skiantel.
"Dourlaouig Amerika" a vez graet anezhañ e bulgareg, farsieg, finneg, galleg, katalaneg, rusianeg, saozneg, ukraineg ha vietnameg, ha "dourlaouig gris" en alamaneg, hungareg ha svedeg.

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar amprevaned (Ephemeroptera, Odonata, Plecoptera, Trichoptera peurgetket) en o stad larvel dreist-holl.

Annez hag isspesadoù

 src=
  • ██ Tiriad Cinclus mexicanus.
  • Ar spesad a gaver ar pemp isspesad anezhañ[2] :

    Liammoù diavaez


    Commons
    Muioc'h a restroù diwar-benn

    a vo kavet e Wikimedia Commons.

    Wikispecies-logo.svg
    War Wikispecies e vo kavet ditouroù ouzhpenn diwar-benn:

    Notennoù ha daveennoù

    1. N'en deus ar spesad anv boutin ebet testeniekaet e brezhoneg evit poent.
    2. Cinclus mexicanus war al lec'hienn Avibase.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia authors and editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia BR

    Cinclus mexicanus: Brief Summary ( Breton )

    provided by wikipedia BR

    Cinclus mexicanus a zo ur spesad golvaneged eus kerentiad ar Cinclidae, hini an dourlaouiged.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia authors and editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia BR

    Merla d'aigua americana ( Catalan; Valencian )

    provided by wikipedia CA

    La merla d'aigua americana (Cinclus mexicanus) és un ocell bru i arrodonit, d'hàbits aquàtics, que viu a l'Amèrica del Nord i Central.

    Morfologia

    • Fa 16,5 cm de llargària i 46 g de pes. Té potes llargues, i balanceja el seu cos cap amunt i avall durant les pauses, ja que s'alimenta bussejant sota les roques en corrents fluvials.
    • De color bru amb el cap de vegades tenyit amb plomes de color marró i blanc en les parpelles.
    • Aquesta espècie, com les altres merles d'aigua, està equipada amb un parpella extra anomenada "membrana nictitant" que li permet veure sota l'aigua, i pot també tancar les seves fosses nasals quan es submergeix. Produeix també més oli que la majoria de les aus, el que li permet mantenir-se calent quan està a la recerca d'aliment sota l'aigua.

    Hàbitat i distribució

    Habita les regions muntanyoses de l'Amèrica Central i l'oest d'Amèrica del Nord, des de Panamà fins a Alaska. En general, és un ocell sedentari, fent moviments lleugers al sud o les elevacions més baixes si és necessari per trobar l'aliment o aigua no congelada. La presència d'aquesta espècie és un indicador de la qualitat de l'aigua, i ha desaparegut d'alguns llocs a causa de la contaminació o l'augment de càrrega de sediments en els rierols.

    Alimentació

    En la majoria dels seus hàbits, s'assembla molt a la merla d'aigua d'Europa. S'alimenta d'insectes aquàtics i les seves larves, incloses les nimfes de libèl·lula i les larves de frigànies. Així mateix, pot caçar petits peixos o capgrossos. El seu costum de bussejar i caminar al llarg de la part inferior dels rierols a la recerca de menjar a vegades fa que puga ser presa ocasional de salmons o altres peixos de grans dimensions.

    Reproducció

    El niu d'aquesta espècie és una estructura en forma de globus, amb una entrada lateral, a prop de l'aigua, en un sortint de roca, vora del riu, darrere d'una cascada, o sota un pont. La posta habitual són 2-4 ous de color blanc, incubats només per la femella, durant 15-17 dies. Els pollets romanen al niu 20-25 dies. El mascle ajuda a alimentar els joves.

    Taxonomia

    Pertany a la família dels cínclids (Cinclidae), dins del gran ordre dels Passeriformes. Se n'han descrit cinc subespècies:

    • Cinclus mexicanus anthonyi Griscom 1930
    • Cinclus mexicanus ardesiacus Salvin 1867
    • Cinclus mexicanus dickermani Phillips,AR 1966
    • Cinclus mexicanus mexicanus Swainson 1827
    • Cinclus mexicanus unicolor Bonaparte 1827


     src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Merla d'aigua americana Modifica l'enllaç a Wikidata
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autors i editors de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia CA

    Merla d'aigua americana: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

    provided by wikipedia CA

    La merla d'aigua americana (Cinclus mexicanus) és un ocell bru i arrodonit, d'hàbits aquàtics, que viu a l'Amèrica del Nord i Central.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autors i editors de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia CA

    Trochwr llwyd ( Welsh )

    provided by wikipedia CY

    Aderyn a rhywogaeth o adar yw Trochwr llwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: trochwyr llwydion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cinclus mexicanus; yr enw Saesneg arno yw North American dipper. Mae'n perthyn i deulu'r Trochwyr (Lladin: Cinclidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

    Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. mexicanus, sef enw'r rhywogaeth.[2]

    Teulu

    Mae'r trochwr llwyd yn perthyn i deulu'r Trochwyr (Lladin: Cinclidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

    Rhestr Wicidata:

    rhywogaeth enw tacson delwedd Bronwen y dŵr Cinclus cinclus Trochwr brown Cinclus pallasii
    Cinclus pallasii (side).JPG
    Trochwr Gyddfgoch Cinclus schulzii
    Cinclus schulzii Tucuman 1.jpg
    Trochwr llwyd Cinclus mexicanus
    American Dipper.jpg
    Trochwr penwyn Cinclus leucocephalus
    White-capped Dipper (Cinclus leucocephalus).jpg
    Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

    Gweler hefyd

    Cyfeiriadau

    1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
    2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Awduron a golygyddion Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia CY

    Trochwr llwyd: Brief Summary ( Welsh )

    provided by wikipedia CY

    Aderyn a rhywogaeth o adar yw Trochwr llwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: trochwyr llwydion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cinclus mexicanus; yr enw Saesneg arno yw North American dipper. Mae'n perthyn i deulu'r Trochwyr (Lladin: Cinclidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

    Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. mexicanus, sef enw'r rhywogaeth.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Awduron a golygyddion Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia CY

    Grauwasseramsel ( German )

    provided by wikipedia DE

    Die Grauwasseramsel (Cinclus mexicanus) ist der einzige in Nordamerika beheimatete Vertreter der Wasseramseln (Cinclidae). Der bis zu knapp 20 Zentimeter große, einheitlich dunkel schiefergrau gefärbte Vogel ist wie alle anderen Arten dieser Familie eng an das Leben entlang strömungs- und sauerstoffreicher kleinerer Fließgewässer gebunden. Zurzeit sind fünf Unterarten anerkannt.

    Aussehen

    Die Grauwasseramsel ist ein einheitlich dunkelgrau gefärbter, rundlicher, großköpfiger und hochbeiniger Singvogel. Sie ist in ihrem Verbreitungsgebiet unverkennbar.

    Das gesamte Gefieder wirkt dunkelgrau, zuweilen fast schwarz. Aus der Nähe sind die etwas helleren Stellen an Kehle und Brust sowie die noch dunkleren am Scheitel zu erkennen. Einige Individuen weisen leicht bräunliche Färbungsanteile an den Flügeln auf. Zuweilen ist auch das gesamte Kopf, Hals und Nackengefieder dunkelbraun. Einige Enden der Handschwingen sind hell gerandet, doch ist dieses Färbungsmerkmal nur aus unmittelbarer Nähe zu erkennen. Die Unterseite ist auf schiefergrauem Grund unterschiedlich deutlich hellgrau geflockt. Die Geschlechter sind wie bei allen Wasseramseln gleich gefärbt, die Weibchen sind jedoch geringfügig kleiner und im Jahresdurchschnitt auch leichter. Diese Unterschiede sind feldornithologisch jedoch nicht erkennbar. Die Iris ist dunkelbraun, der Schnabel graubraun; Beine und Zehen sind leicht rosa behaucht bis fleischfarben.

    Die Jungvögel sind auf der Oberseite den Adulten sehr ähnlich; die Unterseite ist bei ihnen jedoch deutlich grauweißlich gefleckt; der Kehlbereich, bei einigen Individuen auch die Wangen, ist hell grauweiß.

    Stimme

    Hauptruf ist ein sehr lautes, in ruhiger Umgebung bis zu 1,5 Kilometer Entfernung wahrnehmbares Dschit oder Dschik. Der Gesang, der von beiden Geschlechtern vorgetragen wird, ist ein Gemisch aus melodiösem Schwätzen, einzelnen Pfiffen und rauen, gepresste Tönen.

    Verbreitung und Lebensraum

     src=
    Verbreitung der Grauwasseramsel

    Die Grauwasseramsel ist im westlichen Nord- und in Mittelamerika verbreitet. Östlich der Rocky Mountains kommt die Art nicht vor.

    Die Grauwasseramsel besiedelt Nordamerika von den Aleuten südwärts über den südwestlichen Teil Alaskas, Westkanada, einschließlich der vorgelagerten Inseln und der nordwestlichen USA, wo das geschlossene Verbreitungsgebiet in viele voneinander teilweise isolierte Bereiche übergeht. Die östlichsten Vorkommen liegen in den östlichen Ausläufern der Rocky Mountains von Alberta bis New Mexico. Im Großen Becken und in den südwestlichen USA ist sie bis auf kleine isolierte Populationen nicht verbreitet. In Mexiko kommt sie in einem langgezogenen Gürtel von Chihuahua im Norden bis Puebla vor; in Mittelamerika ist sie in stark fragmentierten Vorkommen in den Mittelgebirgs- und Hochgebirgslagen bis Panama vertreten. Außerhalb der Brutzeit ist sie auch an größeren Strömen, an Seen und Biberteichen, gelegentlich auch an der Meeresküste zu finden.

    Bereits 1965 wurden Wasseramseln aus dem venezolanischen Bundesstaat Carabobo gemeldet; 1995 sahen Ornithologen aus der Tschechischen Republik dort ebenfalls Wasseramseln, die der Grauwasseramsel im Aussehen und Verhalten glichen. Der Beobachtungsort ist etwa 1600 Kilometer vom nächsten bekannten Brutvorkommen in Panama entfernt. Ob es sich bei diesen Meldungen um eine Unterart der Grauwasseramsel, eine neue Art der Wasseramseln oder um eine Fehlbeobachtung handelt, ist bislang ungeklärt.[1] Die IUCN verzeichnet Venezuela allerdings als Staat, in dem die Grauwasseramsel vorkommt.[2]

     src=
    Typisches Habitat der Wasseramseln. Hier Grauwasseramsel (zentral-hinten) an einem kleinen Flusslauf in Washington

    Die Lebensräume der Grauwasseramsel entsprechen denen der anderen Arten von Cinclus. Sie bevorzugt während der Brutzeit Habitate entlang schnellfließender größerer Bäche und kleinerer Flüsse. Wichtig sind unverbaute, bebuschte oder locker baumbestandene, felsblockgesäumte Uferabschnitte, in deren Nischen und Simsen sich Nistmöglichkeiten bieten. Flussläufe in dichten Waldabschnitten sind weniger günstig, werden jedoch fallweise genutzt.

    Solange die Gewässer nicht zufrieren, verbleiben die meisten Grauwasseramseln im Brutrevier und ertragen dort auch extrem tiefe Temperaturen. So wurde eine Grauwasseramsel nördlich des Polarkreises futtersuchend bei Minus 57 Grad beobachtet.[3] Frieren die Gewässer zu, wandern Grauwasseramseln flussabwärts und an die Pazifikküste. Das Flusssystem wird meist nicht verlassen. Die Wanderbewegungen sind im Allgemeinen kleinräumig, können aber, vor allem in den nördlicheren Brutgebieten doch mehrere hundert Kilometer betragen.

    Die Grauwasseramsel ist sowohl während der Brutzeit als auch im Winter territorial. Häufig sind die Brut- und Winterterritorien ident. Die Größe der Brutterritorien schwankt von etwa 400 Metern bis zu mehreren Kilometern.[4] Das Territorium umfasst im Allgemeinen beide Uferstreifen und schließt auch einmündete Bäche sowie Biberteiche mit ein. Im Winter ist die Vorkommensdichte der Grauwasseramsel entlang der verbliebenen eisfreien Gewässer größer, die beanspruchten und verteidigten Territorien entsprechend kleiner. So können sehr hohe Verbreitungsdichten beobachtet werden, wie zum Beispiel 35 Grauwasseramseln am Okanagan River auf nur einem Flusskilometer.[5]

    Ungeklärt ist das Fehlen der Grauwasseramsel in der gesamten Osthälfte Nordamerikas, obwohl zum Beispiel in den atlantischen Provinzen Kanadas, in Neuengland sowie in den Appalachen eine Unzahl geeigneter Lebensräume zur Verfügung stünden. Wahrscheinlich überlebte die Art während der letzten Eiszeit nur in begünstigten Gebieten des westlichen Nordamerikas und konnte danach die für sie unwirtlichen Regionen der Prärieprovinzen und der Great Plains nicht überwinden.[6]

    Nahrung und Nahrungserwerb

    Die Nahrung der Grauwasseramsel unterscheidet sich in ihrer Zusammensetzung kaum von der anderer tauchender Wasseramseln. Sie besteht zum Großteil aus den Larven von Köcherfliegen, Steinfliegen und Eintagsfliegen. Daneben werden auch die Geschlechtstiere dieser Arten gefressen sowie eine Reihe anderer am Wasser lebender Insekten, wie zum Beispiel Gnitzen und andere Zweiflügler. Weitere Wirbellose wie Spinnen, Krebse oder Würmer spielen nur eine untergeordnete Rolle. Ebenso quantitativ eher unbedeutend sind kleine Fischchen, vor allem Groppen sowie Forellen- und Äschenbrut und Fischlaich. Bei Massenwanderungen von Lachsen kann deren Laich jedoch temporär zu einer wichtigen Nahrungsquelle werden.

    Der Großteil der Nahrungstiere wird schwimmend und tauchend erbeutet. Häufig sucht sie auch die Uferränder nach Beutetieren ab oder pickt Insekten von den Steinen in ihren Brutgewässern auf. Seltener werden Jagden nach Fluginsekten und Ansitzjagden mit kurzen Ausfallflügen beobachtet. Kleinere Beutetiere werden sofort verschluckt, größere an Land oder auf das Eis gebracht und dort für den Verzehr vorbereitet; gelegentlich legen Grauwasseramseln auch mehrere Beutetiere für eine spätere Konsumtion auf dem Eis ab.[7]

    Brutbiologie

     src=
    Bettelnder Jungvogel (links) und ein Altvogel am Ohanapecosh River in Washington

    Wie alle Wasseramseln wird auch die Grauwasseramsel am Ende ihres ersten Lebensjahres geschlechtsreif. Die Paarbildung beginnt bereits im Spätwinter; die wesentlichsten Balzelemente sind gemeinsames Singen an besonders attraktiven Stellen im Territorium, Füttern des Weibchens und Verfolgungsflüge entlang des Brutgewässers. Die meisten Grauwasseramseln führen eine monogame Saisonehe, bei der Wiederverpaarungen letztjähriger Partner nicht selten vorkommen. Polygynie wurde regelmäßig in unterschiedlicher Häufigkeit nachgewiesen; ihr Auftreten scheint stark von der Verfügbarkeit von Niststellen abzuhängen.[8] Das Nest wird ab Ende Februar von den mittelamerikanischen Populationen, ab März von den in Nordamerika brütenden Wasseramseln hauptsächlich vom Weibchen errichtet. Es ist eine typische rundliche Wasseramselkonstruktion mit seitlichem Eingang. Die äußere Hülle besteht aus Moos, das mit Gräsern fest verwoben wird, der innere Napf ist aus Gräsern und Blättern aufgebaut und mit weichen Materialien ausgelegt. Die Niststellen liegen immer in unmittelbarer Wassernähe, bevorzugt in Nischen und Höhlungen von Felsen entlang der Ufer, gelegentlich auch auf Blöcken inmitten des Wasserlaufs; häufig werden Plätze unter freigespülten Wurzeln, Simse hinter Wasserfällen, aber auch Nistgelegenheit an menschlichen Bauten wie Brücken oder Schleusen gewählt. Nester, die in Nischen oder auf gedeckten Simsen errichtet werden, sind gelegentlich oben nicht geschlossen.

    Die ersten Gelege werden im März in den tieferen Lagen Nordamerikas, bereits Ende Februar in Mittelamerika gefunden. Ein Vollgelege besteht in Nordamerika aus 3–6, in der Regel 4–5, reinweißen, längselliptischen Eiern mit einer Größe von durchschnittlich 25×18 Millimetern. Die Gelege der mittelamerikanischen Populationen scheinen etwas kleiner zu sein.[9] Nachgelege bei frühem Gelegeverlust sind die Regel, Zweitgelege in den gemäßigteren Brutgebieten sehr häufig. Die Eier werden ausschließlich vom Weibchen etwa 14–17 Tage bebrütet. Während der 24–26 Tage dauernden Nestlingszeit versorgen beide Partner die Jungen. Nach dem Ausfliegen werden die Jungvögel noch bis zu drei Wochen von den Eltern betreut; danach verlassen sie das Gebiet. In ihren Zerstreuungswanderungen entfernen sie sich selten mehr als 50 Kilometer vom Aufwuchsgewässer, wechseln aber sehr oft das Flusssystem.[10]

    Systematik

    Die Grauwasseramsel ist die einzige in Nord- und Mittelamerika vorkommende Art der Wasseramseln. Es werden fünf, zum Teil sehr schwach differenzierte Unterarten beschrieben:

    • Cinclus mexicanus unicolor Bonaparte, 1827: Die oben beschriebene Unterart kommt in den Verbreitungsgebieten der USA und Kanadas vor.
    • C. m. mexicanus Swainson, 1827: Die Nominatform ist im Bergland Mexicos südwärts bis Puebla vertreten. Eine Meldung betrifft auch das südliche Arizona.[11] Bei ihr sind Kopf und der Nacken dunkel braunschwarz; die Jungvögel sind auf der Unterseite auf schwarzbraunem Grund deutlich rostrot gesprenkelt.
    • C. m. dickermanni A. R. Phillips, 1966: Diese Unterart brütet in einigen isolierten Verbreitungsinseln im südlichen Mexico, vor allem in den Bundesstaaten Guerrero, Veracruz und im südlichen Oaxaca. Sie ist der Nominatform sehr ähnlich, zeigt jedoch an den Wangen eine schiefergraue Färbung.
    • C. m. anthonyi Griscom, 1837: Die nordmittelamerikanische Rasse kommt in isolierten Regionen in Guatemala, Honduras und Nicaragua vor. Das Rückengefieder ist heller und blasser gefärbt als bei den zuvor genannten Unterarten.
    • C. m. ardesiacus Salvin, 1827: Die Unterart mit der südlichsten Verbreitung brütet in Costa Rica und dem Nordwestteil Panamas. Sie unterscheidet sich von den anderen Unterarten stark: Insgesamt ist sie bedeutend blasser und heller gefärbt als die genannten, die Bauchseite ist relativ hell aschgrau. Bei Juvenilen sind die Kehle und ein Großteil des Bauches weiß.

    Bestand und Gefährdung

    Laut IUCN ist der Bestand der Grauwasseramsel nicht gefährdet. Die Bestandsschätzungen belaufen sich auf mehr als 600.000 Individuen.[2] Bestandsregulierend wirken sich neben den natürlichen Feinden, zu denen vor allem verschiedene Greifvögel, Marder und gelegentlich auch Fische[12] zählen, Umweltereignisse wie Hochwässer während der Brutzeit und weitflächiges, schnelles Zufrieren der Nahrungsgewässer aus. Regional können Bestände durch Hochwasserverbauungen, Dammbauten, Flussbegradigungen und ähnliche Eingriffe in den Lebensraum der Art gefährdet und zum Verschwinden gebracht werden; sehr empfindlich reagiert die Grauwasseramsel auch auf Einleitung von Schadstoffen in ihre Brutgewässer.

    Einzelnachweise

    1. Brewer (2001) S. 204
    2. a b Cinclus mexicanus in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2011. Eingestellt von: BirdLife International, 2009. Abgerufen am 13. November 2011.
    3. Kingery (1996) Winter Range
    4. Kingery (1996) Territoriality
    5. Kingery (1996) Winter Range
    6. Brewer (2001) S. 205
    7. Kingery (1996) Treatment Of Food Items.
    8. Kingery (1996) Mating System And Sex Ratio.
    9. Brewer (2001) S. 205
    10. Kingery (1996) Immature Stage
    11. Brewer (2001), S. 204.
    12. Kingery (1996) Predation.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autoren und Herausgeber von Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia DE

    Grauwasseramsel: Brief Summary ( German )

    provided by wikipedia DE

    Die Grauwasseramsel (Cinclus mexicanus) ist der einzige in Nordamerika beheimatete Vertreter der Wasseramseln (Cinclidae). Der bis zu knapp 20 Zentimeter große, einheitlich dunkel schiefergrau gefärbte Vogel ist wie alle anderen Arten dieser Familie eng an das Leben entlang strömungs- und sauerstoffreicher kleinerer Fließgewässer gebunden. Zurzeit sind fünf Unterarten anerkannt.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autoren und Herausgeber von Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia DE

    American dipper

    provided by wikipedia EN

    The American dipper (Cinclus mexicanus), also known as a water ouzel, is a semiaquatic bird species native to western North America.

    Description

    It is a stocky dark grey bird with a head sometimes tinged with brown, and white feathers on the eyelids that cause the eyes to flash white as the bird blinks. It is 16.5 cm (6.5 in) long, has a wingspan of 23 cm (9.1 in),[2] and weighs on average 46 g (1.6 oz). The name "dipper" derives from its long legs, which it uses to bob its whole body up and down during pauses as it feeds on the bottom of fast-moving, rocky streams.

    Taxonomy

    The American dipper was described by the English zoologist William John Swainson in 1827 and given the binomial name Cinclus mexicanus.[3] The type locality is Temascaltepec de González in Mexico.[4]

    There are five subspecies:[5]

    • C. m. mexicanus Swainson, 1827 – north and central Mexico
    • C. m. anthonyi Griscom, 1930 – southeast Mexico, southwest Guatemala, east Honduras and northwest Nicaragua
    • C. m. ardesiacus Salvin, 1867 – Costa Rica and west Panama
    • C. m. dickermani Phillips, AR, 1966 – south Mexico
    • C. m. unicolor Bonaparte, 1827 – Alaska, west Canada and west USA

    Description

    This species, like other dippers, is equipped with an extra eyelid called a nictitating membrane that allows it to see underwater, and scales that close its nostrils when submerged. Dippers also produce more oil than most birds, which may help keep them warmer when seeking food underwater.

    The song consists of high whistles or trills peee peee pijur pijur repeated a few times. Both sexes of this bird sing year round.

    Distribution and habitat

    The American dipper inhabits the mountainous regions of Central America and western North America from Panama to Alaska. It is usually a permanent resident, moving slightly south or to lower elevations if necessary to find food or unfrozen water. The presence of this indicator species shows good water quality; it has vanished from some locations due to pollution or increased silt load in streams.

    Behaviour and ecology

    The American dipper defends a linear territory along streams. In most of its habits, it closely resembles its European counterpart, the white-throated dipper (Cinclus cinclus), which is also sometimes known as a water ouzel.

    Breeding

    The American dipper's nest is a globe-shaped structure with a side entrance, close to water, on a rock ledge, river bank, behind a waterfall or under a bridge. The normal clutch is 2–4 white eggs, incubated solely by the female, which hatch after about 15–17 days, with another 20–25 days to fledging. The male helps to feed the young. The maximum recorded age from ring-recovery data of an American dipper is 8 years and 1 month for a bird ringed and recovered in South Dakota.[6]

    Feeding

    It feeds on aquatic insects and their larvae, including dragonfly nymphs, small crayfish, and caddisfly larvae. It may also take tiny fish or tadpoles.

    Predators

    Dippers may occasionally be preyed on by predatory fish such as by brook trout, bull or Dolly Varden trout.[7][8]

    History

    The American dipper, previously known as the water-ouzel, was the favorite bird of famous naturalist John Muir. He dedicated an entire chapter in his book The Mountains of California to the ouzel stating "He is the mountain streams' own darling, the humming-bird of blooming waters, loving rocky ripple-slopes and sheets of foam as a bee loves flowers, as a lark loves sunshine and meadows. Among all the mountain birds, none has cheered me so much in my lonely wanderings, —none so unfailingly. For both in winter and summer he sings, sweetly, cheerily, independent alike of sunshine and of love, requiring no other inspiration than the stream on which he dwells. While water sings, so must he, in heat or cold, calm or storm, ever attuning his voice in sure accord; low in the drought of summer and the drought of winter, but never silent."[9]

    Gallery

    References

    1. ^ BirdLife International (2016). "Cinclus mexicanus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22708163A94152063. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22708163A94152063.en. Retrieved 13 November 2021.
    2. ^ Oiseaux.net. "Cincle d'Amérique - Cinclus mexicanus - American Dipper". www.oiseaux.net. Retrieved 2020-09-28.
    3. ^ Swainson, William John (1827). "A synopsis of birds discovered in Mexico by W. Bullock F.L.S. and H.S. and Mr. William Bullock, jun". Philosophical Magazine. New series. 1: 364–370 [368]. doi:10.1080/14786442708674330.
    4. ^ Mayr, Ernst; Greenway, James C. Jr, eds. (1960). Check-list of Birds of the World. Vol. 9. Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology. p. 378.
    5. ^ Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). "Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds". World Bird List Version 9.1. International Ornithologists' Union. Retrieved 9 February 2019.
    6. ^ "Longevity Records of North American Birds". United States Geological Survey. Retrieved 13 February 2019.
    7. ^ Elliott, Charles L.; Peck, Steve (1980). "Dipper swallowed by trout" (PDF). Wilson Bull. 92: 524.
    8. ^ Johnson, N. K. (1953). "Dipper eaten by Brook trout". Condor. 55: 158.
    9. ^ "American Dipper or Water-Ouzel". USDA Forest Service - Boise National Forest. Retrieved 9 September 2021.
    • Erlich et al. The Birder's Handbook
    • Stiles and Skutch, A guide to the birds of Costa Rica ISBN 0-8014-9600-4

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia authors and editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia EN

    American dipper: Brief Summary

    provided by wikipedia EN

    The American dipper (Cinclus mexicanus), also known as a water ouzel, is a semiaquatic bird species native to western North America.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia authors and editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia EN

    Nordamerika cinklo ( Esperanto )

    provided by wikipedia EO

    La Nordamerika cinkloGriza cinkloMeksika cinklo (Cinclus mexicanus) estas fortika malhelgriza birdo de la familio de Cinkledoj kun kapo foje nuanca al bruno, dorso kaj flugiloj iomete nuancaj malhelblue, kaj blankaj plumoj en palpebroj kiuj faras ekbrilon kiam la birdo palpebrumas. Ĝi estas 16. cm longa kaj pezas averaĝe 46 g. Ĝi havas longajn gambojn kaj ritme kliniĝas je la tuta korpo dum ripozo kaj nutrado ĉe fluantegaj rokaj torentoj de montaraj regionoj de Centrameriko kaj okcidenta Nordameriko el Panamo al Alasko.

    Tiu specio, kiel aliaj cinkloj, havas eksterordinaran palpebron kiu permesas ĝin vidi subakve kaj skvamojn kiuj ŝtopas sian naztruojn dum merĝo. Cinkloj ankaŭ produktas pli da oleo ol plej parto de birdoj, kio povas helpi resti pli varmaj dum serĉo de manĝaĵo subakve.

    Je plej parto de la kutimaro ĝi similas al ties parenco de Eŭropo, la Blankgorĝa cinklo, Cinclus cinclus. Ili manĝas ĉefe akvajn insektojn kaj ties larvojn, inklude nimfojn de Libeloj kaj larvojn de Trikopteroj. Ili povas ankaŭ manĝi etajn fiŝojn aŭ ranidojn.

    La kanto konsistas el altatonaj fajfoj aŭ trilado piii piii pijaa pijaa ripete fojojn. Ambaŭ seksoj kantas la tutan jaron. Ili defendas sian longan teritorion laŭlonge de rojoj.

    Pro ties kutimaro plonĝi kaj piediri sur la fundo de rojoj serĉe de manĝo foje ili iĝas eventualaj predoj de grandaj salmonedoj aŭ aliaj fiŝoj migrantaj.

    La nesto de Nordamerika cinklo estas balonforma strukturo kun flanka enirejo, ĉe akvo, sur roka bordo, riverbordo, malantaŭ akvofalo aŭ sub ponto. La normala ovodemetado estas de 2-4 blankaj ovoj, kovataj sole de la ino, kaj elnestiĝo okazas post ĉirkaŭ 15–17 tagoj, kun kromaj 20–25 tagoj de idozorgado. La masklo helpas manĝigi la idaron.

    Ili estas konstantaj loĝantaj birdoj, kiuj moviĝas nur iome suden aŭ al pli malaltaj altitudoj por trovi manĝaĵojn aŭ nefrostitan akvon. La ekzisto de tiu indika specio montras bonan akvokvaliton; ili malaperis el kelkaj lokoj pro poluado aŭ pliiĝanta kotokvanto en riveroj.

    Referencoj

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia EO

    Nordamerika cinklo: Brief Summary ( Esperanto )

    provided by wikipedia EO

    La Nordamerika cinklo aŭ Griza cinklo aŭ Meksika cinklo (Cinclus mexicanus) estas fortika malhelgriza birdo de la familio de Cinkledoj kun kapo foje nuanca al bruno, dorso kaj flugiloj iomete nuancaj malhelblue, kaj blankaj plumoj en palpebroj kiuj faras ekbrilon kiam la birdo palpebrumas. Ĝi estas 16. cm longa kaj pezas averaĝe 46 g. Ĝi havas longajn gambojn kaj ritme kliniĝas je la tuta korpo dum ripozo kaj nutrado ĉe fluantegaj rokaj torentoj de montaraj regionoj de Centrameriko kaj okcidenta Nordameriko el Panamo al Alasko.

    Tiu specio, kiel aliaj cinkloj, havas eksterordinaran palpebron kiu permesas ĝin vidi subakve kaj skvamojn kiuj ŝtopas sian naztruojn dum merĝo. Cinkloj ankaŭ produktas pli da oleo ol plej parto de birdoj, kio povas helpi resti pli varmaj dum serĉo de manĝaĵo subakve.

    Je plej parto de la kutimaro ĝi similas al ties parenco de Eŭropo, la Blankgorĝa cinklo, Cinclus cinclus. Ili manĝas ĉefe akvajn insektojn kaj ties larvojn, inklude nimfojn de Libeloj kaj larvojn de Trikopteroj. Ili povas ankaŭ manĝi etajn fiŝojn aŭ ranidojn.

    La kanto konsistas el altatonaj fajfoj aŭ trilado piii piii pijaa pijaa ripete fojojn. Ambaŭ seksoj kantas la tutan jaron. Ili defendas sian longan teritorion laŭlonge de rojoj.

    Pro ties kutimaro plonĝi kaj piediri sur la fundo de rojoj serĉe de manĝo foje ili iĝas eventualaj predoj de grandaj salmonedoj aŭ aliaj fiŝoj migrantaj.

    La nesto de Nordamerika cinklo estas balonforma strukturo kun flanka enirejo, ĉe akvo, sur roka bordo, riverbordo, malantaŭ akvofalo aŭ sub ponto. La normala ovodemetado estas de 2-4 blankaj ovoj, kovataj sole de la ino, kaj elnestiĝo okazas post ĉirkaŭ 15–17 tagoj, kun kromaj 20–25 tagoj de idozorgado. La masklo helpas manĝigi la idaron.

    Ili estas konstantaj loĝantaj birdoj, kiuj moviĝas nur iome suden aŭ al pli malaltaj altitudoj por trovi manĝaĵojn aŭ nefrostitan akvon. La ekzisto de tiu indika specio montras bonan akvokvaliton; ili malaperis el kelkaj lokoj pro poluado aŭ pliiĝanta kotokvanto en riveroj.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia EO

    Cinclus mexicanus ( Spanish; Castilian )

    provided by wikipedia ES

    El mirlo acuático norteamericano (Cinclus mexicanus) es una especie de ave paseriforme de la familia Cinclidae propia de Norteamérica y América Central. Es nativo de América del Norte y América Central, incluyendo Alaska, Canadá, Estados Unidos, Guatemala, Honduras, México, Nicaragua, Costa Rica y Panamá.[1]​ Su hábitat natural son los ríos, riachuelos, cataratas, lagos y lagunas de montaña.[1]

    Subespecies

    Se distinguen las siguientes subespecies:[2]

    Referencias

    1. a b c BirdLife International (2009). «Cinclus mexicanus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2011.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 15 de diciembre de 2011.
    2. Sistema Integrado de Información Taxonómica. «Cinclus mexicanus (TSN 558706)» (en inglés).

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores y editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia ES

    Cinclus mexicanus: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

    provided by wikipedia ES

    El mirlo acuático norteamericano (Cinclus mexicanus) es una especie de ave paseriforme de la familia Cinclidae propia de Norteamérica y América Central. Es nativo de América del Norte y América Central, incluyendo Alaska, Canadá, Estados Unidos, Guatemala, Honduras, México, Nicaragua, Costa Rica y Panamá.​ Su hábitat natural son los ríos, riachuelos, cataratas, lagos y lagunas de montaña.​

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores y editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia ES

    Cinclus mexicanus ( Basque )

    provided by wikipedia EU

    Cinclus mexicanus Cinclus generoko animalia da. Hegaztien barruko Cinclidae familian sailkatua dago.

    Erreferentziak

    1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
    2. (Ingelesez) IOC Master List

    Ikus, gainera

    (RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipediako egileak eta editoreak
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia EU

    Cinclus mexicanus: Brief Summary ( Basque )

    provided by wikipedia EU

    Cinclus mexicanus Cinclus generoko animalia da. Hegaztien barruko Cinclidae familian sailkatua dago.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipediako egileak eta editoreak
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia EU

    Amerikankoskikara ( Finnish )

    provided by wikipedia FI

    Amerikankoskikara (Cinclus mexicanus) on Pohjois- ja Keski-Amerikassa tavattava koskikaroihin kuuluva varpuslintu.

    Koko ja ulkonäkö

    Kooltaan amerikakoskikara 14–20cm, koiras on kooltaan hieman suurempi kuin naaras. Väritykseltään laji on kauttaaltaan ruskehtavan harmaa. Pää on suurikokoinen ja niska on lyhyt. Amerikankoskikaran pyrstö on lyhyehkö ja jalat ovat pitkät. Molemmat sukupuolet ovat ulkonäöltään samanlaiset. Nuoret linnut muistuttavat aikuisia, mutta voivat olla hieman niitä vaaleampia.[2]

    Levinneisyys ja elinympäristö

    Lajia tavataan läpi Alaskan, Kalliovuorten ja Yhdysvaltain länsirannikon aina Meksikoon ja Panamaan saakka. [2] Lajin elinympäristöä ovat kirkkaat, kylmät ja nopeasti virtaavat vuoristopurot. Vaikka laji viihtyykin parhaiten vuoristoalueilla, toisinaan sitä tavataan myös alankomailla jopa lähellä merenpinnan tasoa. [3] Laji talvehtii myös esiintymisalueensa pohjoisosissa, jos purot pysyvät sulina. Osa linnuista kuitenkin siirtyy vuoristosta matalammalle ja etelämmäs. [2] Talvehtimisaikana amerikankoskikaroille kelpaavat myös hitaammin virtaavat joet. Lintu on erittäin tarkka veden puhtaudesta eikä menesty vähänkään saastuneessa vedessä. Laji onkin vähentynyt tietyiltä alueilta sopivan elinympäristön puutteen vuoksi. Amerikankoskikara on täten erittäin hyvä veden puhtauden indikaattori. [3]

    Ravinto

    Amerikankoskikara syö pääasiassa vesihyönteisiä. Ravintoa ovat vesiperhoset, päivänkorennot, koppakuoriaiset sekä näiden ja hyttysten toukat. Laji saattaa syödä myös matoja, nilviäisiä sekä kalan kutua ja pieniä kaloja. Laji etsii syötävää veden pinnalta tai sukeltaa pohjaan ja etsii hyönteisten toukkia pohjassa kävellen. Sukeltaessaan amerikankoskikara käyttää siipiään ja ikään kuin lentää veden alla. Satunnaisesti laji poimii myös ravintoa kiviltä. Lintu pyydystää hyvin harvoin lentävää ravintoa ilmasta. [3]

    Lisääntyminen

    Pesänsä amerikankoskikara rakentaa kivikkoon kielekkeen alle. Naaras rakentaa pesän sammalesta, tikuista ja ruohoista. Umpinaisessa pesässä on yksi suuaukko. Laji on oppinut rakentamaan pesänsä myös siltoihin sekä käyttämään hyödykseen ihmisten asettamia pesimislaatikoita. [3][2]. Naaras munii yleensä neljästä viiteen jokus kuusi valkoista munaa, joita vain se hautoo. Haudonta kestää noin akaksi viikkoa. Poikaset poistuvat pesästä noin 25 päivän kuluttua kuoriutumisestaan ja ovat jo silloin uimakykyisiä. [3]

    Lähteet

    1. BirdLife International: Cinclus mexicanus IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 4.1.2014. (englanniksi)
    2. a b c d American Dipper All About Birds. Cornell Lab of Ornithology. Viitattu 24.2.2009. (englanniksi)
    3. a b c d e Kenn Kaufman: Lives of North American Birds, s. 456. Houghton Mifflin Harcourt, 2001. ISBN 978-0618159888. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 24.2.2009). (englanniksi)
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedian tekijät ja toimittajat
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia FI

    Amerikankoskikara: Brief Summary ( Finnish )

    provided by wikipedia FI

    Amerikankoskikara (Cinclus mexicanus) on Pohjois- ja Keski-Amerikassa tavattava koskikaroihin kuuluva varpuslintu.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedian tekijät ja toimittajat
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia FI

    Cincle d'Amérique ( French )

    provided by wikipedia FR

    Cinclus mexicanus

    Le Cincle d'Amérique (Cinclus mexicanus) est une espèce de passereaux et le seul membre de la famille des cinclidés présent en Amérique du Nord et en Amérique centrale. Étant un spécialiste des cours d’eau rapides, on ne le retrouve que dans les régions montagneuses de l’ouest du continent. Son mode de vie étroitement associé à l’eau vive, qui gèle beaucoup moins en hiver, lui permet d’être sédentaire même dans le nord de son aire de répartition,

    Écologie et comportement

    Alimentation

    Le Cincle d’Amérique se nourrit principalement d’insectes aquatiques à l’état larvaire : trichoptères, éphéméroptères, plécoptères, simulies, tipules, moustiques, libellules. Il capture ses proies dans l’eau en plongeant, en nageant ou aux abords de l’eau en marchant.

    Chant

    Le chant du Cincle d’Amérique est mélodieux et fait penser à celui du troglodyte. Il est puissant et peut s’entendre à 100 m, peut-être pour contrer le bruit produit par les cours d’eau qu’il fréquente.

    Territorialité

    Pendant la saison de reproduction, le Cincle d’Amérique défend un territoire pour l'accouplement, la nidification et l'alimentation des jeunes. Le territoire, linéaire, suit la largeur d’un cours d’eau sur une longueur qui peut aller de 400 m à 4 km. Les mâles polygynes tendent à défendre des territoires plus grands que les mâles monogames.

    Nidification

    Le nid est généralement situé près de l’eau dans un endroit difficile d’accès pour les prédateurs : un interstice dans les roches ou un tronc d’arbre ou une anfractuosité dans un talus bordant le cours d’eau. Il peut aussi se servir de structures humaines - par exemple les structures de pont – ou les nichoirs. Le nid, constitué de matières végétales, est sphérique avec une entrée latérale. Le diamètre extérieur est d’environ 20 à 25 cm et l’intérieur environ 14 cm. Les œufs sont au nombre de 4 à 5 et l’incubation débute généralement à l’arrivée du dernier œuf. Seule la femelle couve les œufs. Il peut y avoir deux couvées en une saison.

    Mortalité

    On a observé l’Épervier brun, l’Épervier de Cooper, le Faucon émerillon et le Busard Saint-Martin poursuivre le Cincle d’Amérique. On a également observé un Grand Héron capturer un individu et des restes ont été trouvés dans l’estomac de truites (Salvelinus malma, Salvelinus fontinalis).

    Répartition et habitat

    Distribution géographique

    Le Cincle d’Amérique habite les régions montagneuses de l’ouest l’Amérique du Nord et de l’Amérique centrale, de l’Alaska jusqu’au Panama. On le retrouve sur une bonne partie du territoire de l’Alaska, du Yukon et de la Colombie-Britannique. On occupe également le sud-ouest de l’Alberta et localement, plusieurs endroits de l’ouest des États-Unis. Au Mexique, sa distribution forme une étroite bande du nord au sud dans les montagnes de l’ouest du pays. Dans le Sud du Mexique et en Amérique centrale, la distribution est morcelée, formant plusieurs populations isolées les unes des autres.

    Le Cincle d’Amérique ne migre pas, sauf pour effectuer des déplacements locaux. Dans les régions où le mercure descend sous zéro à l’hiver, il se déplace à de plus basses altitudes, au fond des vallées et le long des côtes rocheuses, là ou l’eau ne gèle pas.

    Habitat

     src=
    Exemple d'un cours d'eau approprié pour le Cincle d'Amérique

    Le même type d’habitat est utilisé d’une saison à l’autre : les cours d’eau rapides, à l’eau claire non polluée avec des cascades et des chutes. Le lit du cours d’eau doit être couvert de roches, de cailloux ou de sable et dépourvu de végétation aquatique. La structure des rives est également importante : elles doivent nécessairement comporter des ravins, des talus et de gros rochers et, dans une moindre mesure, des arbres tombés et des souches. Le Cincle trouve dans ces structures naturelles des abris et des endroits pour nicher. L’habitat où se trouve le cours d’eau a peu d’importance. Il peut être en pleine forêt comme dans une prairie ou un milieu urbain.

    Systématique

    Variation géographique

    On observe des variations de la couleur du plumage, notamment au niveau de la tête, du cou, du dessous et du plumage de l’immature. Ces variations sont à la base de la distinction des sous-espèces. La taille des oiseaux augmente du nord vers le sud et les oiseaux le long de la côte sont plus petits que ceux à l’intérieur des terres.

    Sous-espèces

    Cinq sous-espèces sont reconnues pour le Cincle d’Amérique.

    Galerie d'images

    Voir aussi

    Références taxinomiques

    Notes et références

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia FR

    Cincle d'Amérique: Brief Summary ( French )

    provided by wikipedia FR

    Cinclus mexicanus

    Le Cincle d'Amérique (Cinclus mexicanus) est une espèce de passereaux et le seul membre de la famille des cinclidés présent en Amérique du Nord et en Amérique centrale. Étant un spécialiste des cours d’eau rapides, on ne le retrouve que dans les régions montagneuses de l’ouest du continent. Son mode de vie étroitement associé à l’eau vive, qui gèle beaucoup moins en hiver, lui permet d’être sédentaire même dans le nord de son aire de répartition,

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia FR

    Cinclus mexicanus ( Italian )

    provided by wikipedia IT

    Il merlo acquaiolo americano o merlo acquaiolo del Nordamerica (Cinclus mexicanus Swainson, 1827), è un uccello passeriforme della famiglia dei Cinclidae[2].

    Descrizione

     src=
    Esemplare in natura.
     src=
    Esemplare a Silverthorne.

    Dimensioni

    Misura 14–20 cm di lunghezza, per 53–61 g di peso[3]: a parità d'età, i maschi possono essere più grandi rispetto alle femmine anche di un quarto[3].

    Aspetto

    Si tratta di uccelletti dall'aspetto tozzo e paffuto, con testa grande e rotonda che sembra incassata direttamente nel torso, becco sottile e appuntito, corte ali arrotondate e coda squadrata, con forti zampe dalle lunghe e robuste dita e dagli artigli ricurvi: nel complesso, il merlo acquaiolo americano ricorda molto gli altri merli acquaioli ed in particolare il merlo acquaiolo bruno, dal quale può essere riconosciuto per la livrea più scura e tendente al grigio sul corpo.

    Il piumaggio è dominato dalle tonalità del bruno scuro in entrambi i sessi, in quanto manca un dimorfismo sessuale apprezzabile: la testa ed il petto sono bruni con evidenti sfumature di color vinaccia, mentre la parte centrale del ventre è bruna e fianchi, dorso, ali e coda sono di color bruno-ardesia (che in lontananza appare nero), con quest'ultima e le remiganti più scure e tendenti al nerastro. Dopo la muta autunnale e fino alla primavera, le penne del ventre e delle ali divengono orlate di bianco[4].

    Il becco è di colore nerastro in estate e bruno in inverno, mentre le zampe sono di color carnicino durante l'inverno e giallino in estate[4]: gli occhi sono invece bruni, con sottile cerchio perioculare biancastro.

    Biologia

    Esemplare si tuffa nel parco nazionale di Zion.

    Il merlo acquaiolo americano è un uccelletto semiacquatico molto vivace e attivo, che anche quando è fermo non smette mai di "annuire" con la testa e di oscillare la coda dall'alto verso il basso, fino a portarla perpendicolare rispetto al dorso. Questi uccelli sono perlopiù solitari durante il corso dell'anno, mentre durante il periodo degli amori vivono in coppie, e per brevi periodi anche in gruppetti con i propri piccoli ancora immaturi: essi passano la maggior parte del proprio tempo nelle immediate prossimità dell'acqua o in apnea, tuffandosi spesso o camminando fino ad essere completamente sommersi (tenendosi saldamente al fondo con le forti zampe unghiute o "volando" sott'acqua utilizzando le corte e forti ali a mo' di pinne) per cercare il cibo, riuscendo a rimanere fino a un minuto sott'acqua e a immergersi fino a 7 metri di profondità[4].

    Il richiamo di questi uccelli è un corto pigolio acuto e penetrante, che può essere udito a distanza[3].

    Alimentazione

     src=
    Esemplare con cibo nel becco in Alaska.

    Il merlo acquaiolo americano è un uccello insettivoro, la cui dieta si compone quasi esclusivamente da larve e ninfe di insetti acquatici (effimere, plecotteri, tricotteri), ma comprende anche girini e piccoli pesci, nonché sporadicamente anche insetti catturati sulla terraferma e piante acquatiche[5].

    Riproduzione

    La stagione riproduttiva va da marzo a luglio nel nord dell'areale e da febbraio a maggio nel sud[3]: si tratta di uccelli monogami, le cui coppie restano assieme per tutta la durata del periodo degli amori, salvo poi separarsi dopo aver portato avanti una singola covata (più raramente due)[3].

    Il maschio canta per attrarre femmine da corteggiare: all'arrivo di un'aspirante partner, egli comincia ad alzare la testa col becco in verticale, tenendo al contempo le ali semiaperte e puntate verso il basso, cominciando a cantare e a muoversi verso la femmina, che eventualmente imita le sue mosse e comincia a duettare con lui, fino a che i petti dei due esemplari si sfiorano, punto nel quale avviene generalmente l'accoppiamento.

     src=
    Giovane chiede l'imbeccata nello stato di Washington.

    Il nido ha forma globosa e viene costruito dalla sola femmina nella spaccatura di una roccia, sotto un masso a picco o un ponte, o nei pressi di una tubatura, in ogni caso nelle immediate vicinanze dell'acqua: esso consta di una parte esterna di fibre vegetali, foglie e muschio, contenente una camera di cova foderata inferiormente di foglie secche, alla quale si accede mediante un corto tunnel. Al suo interno, la femmina depone 4-5 uova bianche di 26x19 mm, che cova per circa 16 giorni: i pulli, ciechi e implumi alla schiusa, vengono accuditi dalla sola femmina fino all'involo (che avviene a circa due settimane di vita), dopodiché è principalmente il maschio (che nel frattempo è rimasto sempre nei pressi del nido, imbeccando la compagna intenta a covare e scacciando energicamente eventuali intrusi) ad occuparsi di loro per le successive due settimane, ossia fino alla loro completa indipendenza e dispersione dal territorio di nascita.

    La speranza di vita di questi uccelli è di circa sette anni[4].

    Distribuzione e habitat

     src=
    Esemplare a Kodiak.
     src=
    Esemplare nell'Oregon.

    Come intuibile dal nome comune, il merlo acquaiolo americano è diffuso in America settentrionale e centrale, occupando un areale che va dalle rive settentrionali del Norton Sound alla provincia di Veraguas, estendendosi attraverso la costa pacifica di Alaska (comprese le isole Aleutine) e Canada, la West Coast (all'interno fino alle Montagne Rocciose), il Messico occidentale e meridionale e le aree montuose di Guatemala, Honduras, Nicaragua e Costa Rica. Una popolazione isolata di questi uccelli sarebbe stata inoltre individuata nel nord dello stato venezuelano di Falcón[6].
    Generalmente residente, le popolazioni più in quota possono scendere a valle durante i periodi più freddi.

    L'habitat di questi uccelli è rappresentato dai ruscelli montani a corso rapido, con acqua fredda e cristallina, fondale ghiaioso e massi affioranti: all'infuori del periodo riproduttivo, tuttavia, questi uccelli si spingono anche nelle aree costiere e lacustri.

    Tassonomia

    Se ne riconoscono cinque sottospecie[2]:

    Note

    1. ^ (EN) BirdLife International 2008, Cinclus mexicanus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
    2. ^ a b (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Cinclidae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 1º aprile 2018.
    3. ^ a b c d e (EN) American Dipper (Cinclus mexicanus), su Handbook of the Birds of the World. URL consultato il 1º aprile 2018.
    4. ^ a b c d Camoroda, A., Cinclus mexicanus, su Animal Diversity Web, 2001. URL consultato il 1º aprile 2018.
    5. ^ Thut, R., Feeding Habits of the dipper in Southwestern Washington, in Condor, n. 72, 1970, p. 234-245.
    6. ^ Dungel, J. & Sebela, M., American dipper Cinclus mexicanus in Venezuela, in Bulletin of the British Ornithologists' Club, vol. 115, 1995, p. 191-192.

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori e redattori di Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia IT

    Cinclus mexicanus: Brief Summary ( Italian )

    provided by wikipedia IT

    Il merlo acquaiolo americano o merlo acquaiolo del Nordamerica (Cinclus mexicanus Swainson, 1827), è un uccello passeriforme della famiglia dei Cinclidae.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori e redattori di Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia IT

    Noord-Amerikaanse waterspreeuw ( Dutch; Flemish )

    provided by wikipedia NL

    Vogels

    De Noord-Amerikaanse waterspreeuw (Cinclus mexicanus) is een zangvogel uit de familie Cinclidae (waterspreeuwen).

    Verspreiding en leefgebied

    Deze soort telt 5 ondersoorten:

    Externe link

    Bronnen, noten en/of referenties
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia-auteurs en -editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NL

    Noord-Amerikaanse waterspreeuw: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

    provided by wikipedia NL

    De Noord-Amerikaanse waterspreeuw (Cinclus mexicanus) is een zangvogel uit de familie Cinclidae (waterspreeuwen).

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia-auteurs en -editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NL

    Pluszcz meksykański ( Polish )

    provided by wikipedia POL
    Commons Multimedia w Wikimedia Commons

    Pluszcz meksykański (Cinclus mexicanus) – gatunek ptaka z rodziny pluszczy (Cinclidae).

    Systematyka

    Wyróżniono kilka podgatunków C. mexicanus[3][4][5]:

    • Cinclus mexicanus unicolorAlaska, zachodnia Kanada i zachodnie USA.
    • pluszcz meksykański (Cinclus mexicanus mexicanus) – północny i środkowy Meksyk.
    • Cinclus mexicanus anthonyi – południowo-wschodni Meksyk, południowo-zachodnia Gwatemala, wschodni Honduras i północno-zachodnia Nikaragua.
    • Cinclus mexicanus dickermani – południowy Meksyk.
    • pluszcz szary (Cinclus mexicanus ardesiacus) – Kostaryka i zachodnia Panama.

    Morfologia i tryb życia

    Długość ciała 18–22 cm. Krępy, przypomina strzyżyka zwyczajnego, o krótkim ogonie, jednak wielkości drozda. Pióra łupkowoszare, z brązowym odcieniem na głowie; nad i pod okiem widoczne białe półksiężyce; dziób czarny. Obie płci są podobne. U dorosłych ptaków w zimie oraz u młodych pióra na skrzydłach i spodzie ciała są jasno zakończone. Młode ptaki z rdzawym odcieniem, jasnoszarym gardłem; na spodzie plamki, dziób żółty. Żeruje na brzegach albo pod wodą na dnie strumieni. Zjada larwy owadów oraz drobne ryby. Spłoszony leci nisko nad ziemią.

    Zasięg, środowisko

    Osiadły w zachodniej części Ameryki Północnej po północno-zachodnią część Ameryki Południowej. Zamieszkuje zimne, bystre strumienie.

    Przypisy

    1. Cinclus mexicanus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
    2. Cinclus mexicanus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
    3. Frank Gill, David Donsker: Family Cinclidae (ang.). IOC World Bird List: Version 5.4. [dostęp 2012-12-02].
    4. American Dipper (Cinclus mexicanus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-12-02].
    5. Nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Cinclidae Sundevall, 1836 - pluszcze - Dippers. W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2012-12-02].

    Bibliografia

    1. Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia POL

    Pluszcz meksykański: Brief Summary ( Polish )

    provided by wikipedia POL

    Pluszcz meksykański (Cinclus mexicanus) – gatunek ptaka z rodziny pluszczy (Cinclidae).

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia POL

    Grå strömstare ( Swedish )

    provided by wikipedia SV

    Grå strömstare[2] (Cinclus mexicanus) är en nord- och centralamerikansk fågel i familjen strömstarar inom ordningen tättingar.[3]

    Utseende och läte

    Grå strömstare är en satt, mörkgrå fågel med en kroppslängd på 16,5 centimeter. På huvudet syns ofta en brun anstrykning och vita fjädrar på ögonlocken som gör att ögonen blixtrar vitt när fågeln blinkar. Den känns vidare igen på långa ben samt vanan att gunga på hela kroppen. Sången består av höga visslingar eller drillar, upprepade några gånger. Båda könen sjunger året runt.

    Utbredning och systematik

    Grå strömstare delas in i fyra underarter i två grupper:[3]

    • mexicanus-gruppen
      • Cinclus mexicanus unicolor – förekommer från Aleuterna till Alaska, västra Kanada och västra USA
      • Cinclus mexicanus mexicanus – förekommer i höglandsområden i norra och centrala Mexiko
      • Cinclus mexicanus anthonyi – förekommer i bergsområden från södra Mexiko (Chiapas) till Guatemala och Honduras
    • Cinclus mexicanus ardesiacus - förekommer i bergsområden i Costa Rica och västra Panama

    Vissa urskiljer även underarten dickermani med utbredning i södra Mexiko.[4]

    Fågeln är vanligtvis stannfågel men kan vintertid söka sig söderut eller till lägre nivåer på jakt efter föda och rinnande vatten.

    Levnadssätt

    Fågeln tillbringar liksom alla strömstarearter sitt liv kring snabbt flytande forsar och strömmar där den unikt för tättingar födosöker under vattnet. Den är till och med utrustad med ett extra par ögonlock som gör att den kan se under vattnet, samt fjäll som stänger igen näsborrarna. Strömstarar producerar också mer olja än andra fåglar, vilket håller den varm i det kyliga vattnet.

     src=
    Grå strömstare i typisk levnadsmiljö.

    Fågeln lever av vattenlevande insekter och dess larver, inklusive trollsländenymfer, men även kräftdjur, nattsländelarver samt i vissa fall småfisk och grodyngel. Dess vana att dyka under vattenytan kan göra den själv till ett byte för stora laxfiskar som tjurröding eller Salvelinus malma.[5]

    Grå strömstare simmande under vattnet.

    Häckning

    Grå strömstare bygger ett sfäriskt bo med sidoingång som den placerar nära vatten, på en klipphylla, flodbank, bakom ett vattenfall eller under en bro. Den lägger vanligtvis två till fyra ägg som enbart honan ruvar i 15-17 dagar. Hanen hjälper till med att mata ungarna. Efter ytterligare 20-25 dagar är ungarna flygga.

     src=
    Adult och juvenil grå strömstare.

    Status och hot

    Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Dess närvaro vittnar om god vattenkvalité och den har försvunnit från vissa områden till följd av föroreningar eller ökad mängd sediment.

    Referenser

    Artikeln bygger delvis på en översättning från engelskspråkiga wikipedias artikel American dipper, läst 2018-10-03 som anger följande källor:
    • Erlich et al. The Birder's Handbook
    • Stiles and Skutch, A guide to the birds of Costa Rica ISBN 0-8014-9600-4

    Noter

    1. ^ [a b c] Birdlife International 2011 Cinclus mexicanus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
    2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
    3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11
    4. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.1). doi : 10.14344/IOC.ML.8.1.
    5. ^ Elliott, Charles L.; Peck, Steve (December 1980). ”Dipper swallowed by trout”. Wilson Bulletin 92 (4): sid. 524. http://elibrary.unm.edu/sora/Wilson/v092n04/p0524-p0524.pdf.

    Externa länkar

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia författare och redaktörer
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia SV

    Grå strömstare: Brief Summary ( Swedish )

    provided by wikipedia SV

    Grå strömstare (Cinclus mexicanus) är en nord- och centralamerikansk fågel i familjen strömstarar inom ordningen tättingar.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia författare och redaktörer
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia SV

    Пронурок американський ( Ukrainian )

    provided by wikipedia UK
    1. BirdLife International (2016). Cinclus mexicanus: інформація на сайті МСОП (версія 2016.3) (англ.) 01 October 2016
    Птах Це незавершена стаття з орнітології.
    Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Автори та редактори Вікіпедії
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia UK

    Hét nước Mỹ ( Vietnamese )

    provided by wikipedia VI

    Cinclus mexicanus là một loài chim trong họ Cinclidae.[2]

    Chú thích

    1. ^ BirdLife International (2012). Cinclus mexicanus. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2012.1. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 16 tháng 7 năm 2012.
    2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

    Tham khảo


    Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia tác giả và biên tập viên
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia VI

    Hét nước Mỹ: Brief Summary ( Vietnamese )

    provided by wikipedia VI

    Cinclus mexicanus là một loài chim trong họ Cinclidae.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia tác giả và biên tập viên
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia VI

    Американская оляпка ( Russian )

    provided by wikipedia русскую Википедию
    Царство: Животные
    Подцарство: Эуметазои
    Без ранга: Вторичноротые
    Подтип: Позвоночные
    Инфратип: Челюстноротые
    Надкласс: Четвероногие
    Класс: Птицы
    Подкласс: Настоящие птицы
    Инфракласс: Новонёбные
    Инфраотряд: Passerida
    Надсемейство: Muscicapoidea
    Семейство: Оляпковые (Cinclidae Sundevall, 1836)
    Род: Оляпки
    Вид: Американская оляпка
    Международное научное название

    Cinclus mexicanus (Swainson, 1811)

    Ареал

    изображение

    Охранный статус Wikispecies-logo.svg
    Систематика
    на Викивидах
    Commons-logo.svg
    Изображения
    на Викискладе
    ITIS 178536NCBI 161649EOL 1050638

    Американская оляпка[1] (лат. Cinclus mexicanus) — птица семейства оляпковых.

    Тёмно-серая птица, иногда с коричневатой головой и белыми перьями на веках. Обычно 16,5 см в длину и весом в среднем 46 г. Имеет длинные ноги, с помощью которых находит корм в крутых, скалистых потоках. Населяет гористые регионы Центральной Америки и западной Северной Америки от Панамы до Аляски.

    Примечания

    1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 294. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Авторы и редакторы Википедии

    Американская оляпка: Brief Summary ( Russian )

    provided by wikipedia русскую Википедию

    Американская оляпка (лат. Cinclus mexicanus) — птица семейства оляпковых.

    Тёмно-серая птица, иногда с коричневатой головой и белыми перьями на веках. Обычно 16,5 см в длину и весом в среднем 46 г. Имеет длинные ноги, с помощью которых находит корм в крутых, скалистых потоках. Населяет гористые регионы Центральной Америки и западной Северной Америки от Панамы до Аляски.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Авторы и редакторы Википедии

    メキシコカワガラス ( Japanese )

    provided by wikipedia 日本語
    メキシコカワガラス Cinclus mexicanus FWS.jpg 分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 鳥綱 Aves : スズメ目 Passeriformes : カワガラス科 Cinclidae : Cinclus : メキシコカワガラス
    C. mexicanus 学名 Cinclus mexicanus 和名 メキシコカワガラス 英名 American Dipper

    メキシコカワガラス(学名:Cinclus mexicanus)は、スズメ目カワガラス科に分類される鳥類の一種。

    Sibley分類体系上の位置[編集]

    シブリー・アールキスト鳥類分類
    ヒタキ上科 Muscicapoidea
    執筆の途中です この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますポータル鳥類 - PJ鳥類)。
     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    ウィキペディアの著者と編集者
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia 日本語

    メキシコカワガラス: Brief Summary ( Japanese )

    provided by wikipedia 日本語

    メキシコカワガラス(学名:Cinclus mexicanus)は、スズメ目カワガラス科に分類される鳥類の一種。

    南北アメリカ大陸(新北区新熱帯区)に生息する。 ユーラシア大陸(旧北区)のカワガラスの近縁種。
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    ウィキペディアの著者と編集者
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia 日本語