dcsimg

Əsl qıjılar (sıra) ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Əsl qıjılar (lat. Polypodiales) — qıjıkimilər şöbəsinin qıjılar sinfinə aid bitki sırası.[1]

Mənbə

  1. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Dahlia redoute.JPG Bitki ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Əsl qıjılar (sıra): Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Əsl qıjılar (lat. Polypodiales) — qıjıkimilər şöbəsinin qıjılar sinfinə aid bitki sırası.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Polipodials ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Els polipodials ( Polypodiales) són un ordre que comprèn els principals llinatges de les falgueres (abasta un 80% de les espècies de falgueres). Es troben en moltes parts del món incloent zones subtropicals i temperades. Caracteritza aquest grup el fet de tenir esporangis amb un “annulus” vertical interromput per la tija i l'“stomium”; indusiums units lateralment o centralment (o sense); gametòfits verds.[1]

Els Polypodiales es poden veure com un dels ordres més avançats evolutivament dins les falgueres monilòfites. Van sorgir i es van diversificar fa uns 100 milions d’anys, probablement després de la diversificació de les angiospermes. [2]

Famílies

L’ordre Polypodiales inclou les següents famílies.[3][4][5]

Eupolypods II

Eupolypods I


Relacions filogenètiques

El següent diagrama mostre les relacions filogenètiques probables entre les famílies de Polypodiales segons Lehtonen, 2011,[3] and Rothfels & al., 2012.[6]

Polypodiales

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae




Dennstaedtiaceae



eupolypods II

Cystopteridaceae





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Aspleniaceae



Hemidictyaceae







Thelypteridaceae




Woodsiaceae





Onocleaceae



Blechnaceae




Athyriaceae







eupolypods I

Hypodematiaceae




Dryopteridaceae




Lomariopsidaceae




Nephrolepidaceae




Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae













Famílies obsoletes

Les famílies actualment obsoletes de les Polypodiales inclouen:

  • Drynariaceae – actualment dins Polypodiaceae
  • Grammitidaceae - actualment dins Polypodiaceae
  • Gymnogrammitidaceae - actualment dins Polypodiaceae
  • Loxogrammaceae actualment dins Polypodiaceae
  • Nephrolepidaceae actualment dins Lomariopsidaceae
  • Platyceriaceae - actualment dins Polypodiaceae
  • Pleursoriopsidaceae - actualment dins Polypodiaceae
  • Vittariaceae - actualment dins Pteridaceae

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Polipodials Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. Alan R. Smith, Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Petra Korall, Harald Schneider & Paul G. Wolf «A classification for extant ferns». Taxon, vol. 55, 3, 2006, pàg. 705–731. DOI: 10.2307/25065646.
  2. Harald Schneider, Eric Schuettpelz, Kathleen M. Pryer, Raymond Cranfill, Susana Magallón, Richard Lupia (2004), "Ferns diversified in the shadow of angiosperms", Nature 428 (6982): 553–557, DOI 10.1038/nature02361
  3. 3,0 3,1 3,2 Samuli Lehtonen «Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life». PLoS ONE, vol. 6, 10, 2011, pàg. e24851. DOI: 10.1371/journal.pone.0024851. PMC: 3192703. PMID: 22022365.
  4. Maarten J. M. Christenhusz, Xian-Chun Zhang & Harald Schneider «A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns». Phytotaxa, vol. 19, 2011, pàg. 7–54.
  5. 5,0 5,1 Maarten J. M. Christenhusz & Harald Schneider «Corrections to Phytotaxa 19: Linear sequence of lycophytes and ferns». Phytotaxa, vol. 28, 2011, pàg. 50–52.
  6. Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer «Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns». Systematic Biology, vol. 61, 1, 2012, pàg. 70.

Fonts

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Polipodials: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Els polipodials ( Polypodiales) són un ordre que comprèn els principals llinatges de les falgueres (abasta un 80% de les espècies de falgueres). Es troben en moltes parts del món incloent zones subtropicals i temperades. Caracteritza aquest grup el fet de tenir esporangis amb un “annulus” vertical interromput per la tija i l'“stomium”; indusiums units lateralment o centralment (o sense); gametòfits verds.

Els Polypodiales es poden veure com un dels ordres més avançats evolutivament dins les falgueres monilòfites. Van sorgir i es van diversificar fa uns 100 milions d’anys, probablement després de la diversificació de les angiospermes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Osladičotvaré ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Osladičotvaré (Polypodiales) je rozsáhlý řád kapradin, který zahrnuje rostliny velmi rozmanitého vzhledu (bylinné, terestrické, epifytní, anebo nízce stromovité, popřípadě liány se zbytky po listech). Polypodiales jsou dominantní skupinou kapradin již od třetihor. Svým vzhledem to jsou oddenkové byliny s řapíky často pokrytými plevinami. Jsou to izosporické kapradiny. Sporangia jsou uložena v sorech, které mají různé typy ochrany, což je důležitým rozřazovacím znakem rozřazení do čeledí. Dalším faktorem přiřazení do dané čeledě je anatomie řapíku a vřetene čepele.

Klasifikace

Známy jsou zejména tyto čeledi:

  • čeleď křídelnicovité (Pteridaceae) – liniové cenosory jsou kryty podvinutým okrajem listů a cévní svazek při průřezu řapíkem má tvar písmene U. Jsou to vesměs pozemní rostliny s plazivým oddenkem a bohatě zpeřenými listy různého tvaru i velikosti. Patří sem hasivka orličí(Pteridium aquilinum)
  • čeleď netíkovité (Adiantaceae) – většinou pozemní rostliny s plazivým, nebo vystoupavým oddenkem porostlým chlupy nebo plevinami. Řapík má na průřezu dva cévní svazky, ale ve vřetenu čepele se spojují v jeden cévní svazek. Sori jsou bez ostěr, ale jsou kryty podvinutými laloky listů – okraje listů jsou vroubkované a pod každým vroubkem se nachází jednotlivé výtrusnicové kupky. Listy spíše menší a většinou bohatě zpeřené. Většina zástupců roste jen v tropech.
  • čeleď kapradiníkovité (Thelypteridaceae) – řapík má 2 páskovité cévní svazky. Kupky se vyskytují na okraji na hřbetě koncových žilek. Kapradiníkovité mají poměrně malé ostěry, které jsou navíc opadavé. V ČR velmi častým zástupcem je bukovinec osladičovitý Phegopteris connectilis. Další druhy jsou pérnatec horský (Lastrea limbosperma) a kapradiník bažinný (Thelypteris palustris).
  • čeleď kapraďovité (Dryopteridaceae) – většinou pozemní rostliny, vzácně liány, někdy i epifyty, převážně vyššího vzrůstu. Oddenek mají pokrytý zbytky listů a tmavými plevinami. Jsou to kosmopolitní kapradiny, které mají řapík obsahující větší počet do půlkruhu uspořádaných cévních svazků. Výtrusnicové kupky jsou na ploše listu spíše daleko od okraje listů a jejich uspořádání nesouvisí s žilnatinou a většinou jsou kryty ostěrou. Rod kapradina (Polystichum) obsahuje rostliny, které umí přezimovat. Tento rod je také schopen vegetativního rozmnožování (vytváří vegetativní pupeny na okraji listů, které časem odpadnou a dají tak vzniknout nové rostlině). Rozšířené od tropů (kde je převážná část jejich zástupců), přes mírné pásy až do pásů studených. V ČR se hojně vyskytuje kapraď samec dále potom kapradina laločnatá a další druhy.
  • čeleď papratkovité (Athyriaceae) – pozemní rostliny s krátkým, nebo prodlouženým oddenkem s tmavými plevinami. Listy jsou střední velikosti, nebo malé 1-3x zpeřené. Řapík obsahuje dva centrální svazky, které se ve vřeteni čepele spojují v jeden jediný centrální svazek. Výtrusnicové kupky mají umístěné po straně listu a nebo na hřbetě žilek, kde jsou kryty ostěrou vyrůstající ze žilky. Rozšířené jsou v tropech a méně v mírných pásech. Vzácně se vyskytují i v pásu studeném. V ČR se hojně vyskytuje papratka samičí.
  • čeleď sleziníkovité (Aspleniaceae) – terestrické i epifytní rostliny s plazivým, nebo vzpřímeným oddenkem pokrytým tmavými plevinami. Listy jsou jednoduché, až bohatě zpeřené, drobné i poměrně velké s otevřenou, nebo síťnatou žilnatinou. Stejně jako papratkovité jsou kosmopolitní. Řapík má dva cévní svazky, které se ve vřeteni čepele spojují do tvaru písmene X. Výtrusnicové kupky mají po straně koncových žilek a jsou kryté postranní ostěrou.
  • čeleď žebrovicovité (Blechnaceae) – jsou kapradiny rostoucí převážně v tropech a subtropech jižní polokoule a jen jeden jediný druh roste i v Evropě. Řapík má dva centrální svazky a sori jsou v liniových cenosorech a nejčastěji bývají kryté vychlípeninou střední žilky. U této čeledi se vyskytuje listový dimorfismus. Jsou to pozemní rostliny, vzácně i liány, s oddenkem, nebo i s nevysokým nadzemním kmenem pokryté mřížkovanými plevinami.
  • čeleď osladičovité (Polypodiaceae) – jsou nejbohatší čeledí. Většina zástupců je součástí flory tropů a mnozí ze zástupců jsou epifyté. Jsou to rostliny drobného až středního vzrůstu s hojnými plevinami. Čepele listů jsou celistvé nebo členěné a jen velmi vzácně složené. Sori jsou podlouhlé, nebo okrouhlé bez indusia, nejsou spojeny s žilnatinou a nemají ostěry, a tak nejsou nijak chráněny, mnohdy pokrývají celou spodní čepel listu, nebo jen její cípy.
  • čeleď onokleovité (Onocleaceae) - jsou to středně velké až velké kapradiny s výrazně dvoutvárnými listy, rostoucí v Evropě, Asii a Americe. V Česku tuto čeleď zastupuje pérovník pštrosí.

Externí odkazy

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Osladičotvaré: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Osladičotvaré (Polypodiales) je rozsáhlý řád kapradin, který zahrnuje rostliny velmi rozmanitého vzhledu (bylinné, terestrické, epifytní, anebo nízce stromovité, popřípadě liány se zbytky po listech). Polypodiales jsou dominantní skupinou kapradin již od třetihor. Svým vzhledem to jsou oddenkové byliny s řapíky často pokrytými plevinami. Jsou to izosporické kapradiny. Sporangia jsou uložena v sorech, které mají různé typy ochrany, což je důležitým rozřazovacím znakem rozřazení do čeledí. Dalším faktorem přiřazení do dané čeledě je anatomie řapíku a vřetene čepele.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Engelsød-ordenen ( Danish )

provided by wikipedia DA

Engelsød-ordenen (Polypodiales) er en orden, der rummer mange af de kendte bregner. Her nævnes kun familier, som er repræsenteret ved arter, som dyrkes eller vokser vildt i Danmark.

Familier

Opdelingen følger ITIS. Flere familier under Engelsød-ordenen var tidligere placeret i separate ordner:


Nogle familiers slægter er nu inkluderet i andre familier:

Kilde

Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Engelsød-ordenen: Brief Summary ( Danish )

provided by wikipedia DA
Radeløv-familien (Aspleniaceae) Kambregne-familien (Blechnaceae) Ørnebregne-familien (Dennstaedtiaceae) Mangeløv-familien (Dryopteridaceae) Hindebregne-familien (Hymenophyllaceae) Kongebregne-familien (Osmundaceae) Engelsød-familien (Polypodiaceae) Venushår-familien (Pteridaceae) Dunbregne-familien (Thelypteridaceae) Frynsebregne-familien (Woodsiaceae)

Opdelingen følger ITIS. Flere familier under Engelsød-ordenen var tidligere placeret i separate ordner:

Radeløv-ordenen (Aspleniales) var en monotypisk orden for Radeløv-familien (Aspleniaceae) Ørnebregne-ordenen (Dennstaedtiales) var en monotypisk orden for Ørnebregne-familien (Dennstaedtiaceae) Træbregne-ordenen (Cyatheales) omfattede Træbregne-familien (Cyatheaceae) samt Cibotiaceae og Dicksoniaceae Mangeløv-ordenen (Dryopteridales) omfattede Mangeløv-familien (Dryopteridaceae) og Tungebregne-familien (Elaphoglossaceae)


Nogle familiers slægter er nu inkluderet i andre familier:

Fjerbregne-familien (Woodsiaceae) – alle slægter henregnes nu til Mangeløv-familien
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Tüpfelfarnartige ( German )

provided by wikipedia DE

Die Tüpfelfarnartigen (Polypodiales) sind die artenreichste Ordnung der Farne.

Merkmale

Die Sporangien sind von einem seitlich oder zentral angehefteten Indusium bedeckt. In etlichen Entwicklungslinien sind die Indusien jedoch sekundär wieder verlorengegangen. Der Sporangienstiel ist ein bis drei Zellschichten dick und oft recht lange. Die Reifung der Sporangien erfolgt nicht synchron. Die Sporangien besitzen einen vertikalen Anulus.

Die Gametophyten sind grün und in der Regel herzförmig, seltener bandförmig (bei manchen Epiphyten); sie leben an der Bodenoberfläche.

Systematik

Die Polypodiales sind die Schwestergruppe der Baumfarne. Zusammen mit den heterosporen Salviniales bilden sie die Kern-Leptosporangiaten Farne. Sie sind eine monophyletische Gruppe und dürften sich vor rund 220 Millionen Jahre (Trias) von den Baumfarnen getrennt haben. Nach der aktuellen verwendeten Systematik werden sie in 15 Familien unterteilt.[1] Sie umfassen über 80 Prozent aller rezenten Farnarten. Es gibt rund 9.300 beschriebene Arten.

Für die Zuordnung der Gattungen, vergleiche Systematik der Farne.

Literatur

  • Alan R. Smith, Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Petra Korall, Harald Schneider, Paul G. Wolf: A classification for extant ferns. In: Taxon. Band 55, Nr. 3, 2006, , S. 705–731, Abstract, PDF-Datei.
  • Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Paul G. Wolf, Harald Schneider, Alan R. Smith, Raymond Cranfill: Phylogeny and evolution of ferns (Monilophytes) with a focus on the early leptosporangiate divergences. In: American Journal of Botany. Band 91, Nr. 10, 2004, S. 1582–1598, DOI: 10.3732/ajb.91.10.1582.

Einzelnachweise

  1. Smith et al.: A classification for extant ferns, 2006.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Tüpfelfarnartige: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Tüpfelfarnartigen (Polypodiales) sind die artenreichste Ordnung der Farne.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Iûⁿ-khí-bo̍k ( Nan )

provided by wikipedia emerging languages

Iûⁿ-khí-bo̍k (羊齒目;[1] Polypodiales) sī iûⁿ-khí-si̍t-bu̍t-mn̂g ê chi̍t-ê bo̍k.

Chham-khó chu-liāu

  1. Sasaki Sunichi, "List of Plants of Formosa", 1928.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Iûⁿ-khí-bo̍k: Brief Summary ( Nan )

provided by wikipedia emerging languages

Iûⁿ-khí-bo̍k (羊齒目; Polypodiales) sī iûⁿ-khí-si̍t-bu̍t-mn̂g ê chi̍t-ê bo̍k.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Polypodiales ( Bashkir )

provided by wikipedia emerging languages

Күп һабаҡлылар (лат. Polypodiales) — Ҡаҙаяҡ һымаҡтар (Polypodiopsida)синыфы абағалар тәртибе.

Таксономия

Күп һабаҡлылар отряды 24 ғаиләне берлештерә[1]

Иҫкәрмәләр

  1. Smith A. R., Pryer K. M., Schuettpelz E., Korall P., Schneider H., Wolf P. G. A classification for extant ferns (англ.) // Taxon. — 2006. — Vol. 55(3). — P. 705—731. — ISSN 0040-0262. — DOI:10.2307/25065646
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Polypodiales: Brief Summary ( Bashkir )

provided by wikipedia emerging languages

Күп һабаҡлылар (лат. Polypodiales) — Ҡаҙаяҡ һымаҡтар (Polypodiopsida)синыфы абағалар тәртибе.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Polypodiales

provided by wikipedia EN

The order Polypodiales encompasses the major lineages of polypod ferns, which comprise more than 80% of today's fern species. They are found in many parts of the world including tropical, semitropical and temperate areas.

Description

Polypodiales are unique in bearing sporangia with a vertical annulus interrupted by the stalk and stomium.[2] These sporangial characters were used by Johann Jakob Bernhardi to define a group of ferns he called the "Cathetogyratae";[3] the Pteridophyte Phylogeny Group has suggested reviving this name as the informal term cathetogyrates, to replace the ambiguously circumscribed term "polypods" when referring to the Polypodiales.[1] The sporangia are born on stalks 1–3 cells thick and are often long-stalked.[2] (In contrast, the Hymenophyllales have a stalk composed of four rows of cells.)[4] The sporangia do not reach maturity simultaneously. Many groups in the order lack indusia, but when present, they are attached either along the edge of the indusium or in its center.[2]

Both Polypodiales and Cyatheales differ from other ferns in having a photoreceptor called a neochrome, which allows them to perform photosynthesis better in low-light conditions, such as in the shadows on the forest floor. The common ancestor of the two groups appears to have derived the neochrome via horizontal gene transfer from a hornwort.[5]

Their gametophytes are green, usually heart-shaped, and grow at the surface[2] (rather than underground, as in Ophioglossales).[6]

Taxonomy

The order Polypodiales was first described by Link in 1833.[1] The circumscription of the order has changed over time as ferns have been classified in many different ways (see the review by Christenhusz and Chase, 2014).[7] Smith et al. (2006) carried out the first higher-level pteridophyte classification published in the molecular phylogenetic era.[8] They referred to the ferns (now including horsetails) as monilophytes, dividing them into four groups, with the vast majority of species being placed in a taxon they called "Polypodiopsida". The four-fold grouping has persisted through subsequent systems, despite changes in nomenclature.[9][10][7][1] Polypodiopsida is now used for all ferns (sensu lato),[1] with Smith et al.'s group being subclass Polypodiidae. This group, which includes Polypodiales, is also informally known as the leptosporangiate ferns, while the remaining three groups (subclasses) are referred to as eusporangiate ferns. The Polypodiidae have been divided into seven orders, Polypodiales being the largest. The phylogenetic position of Polypodiales in relation to the other orders of Polypodiidae is shown in the following cladogram.[1]

Subclass Polypodiidae

Osmundales

Hymenophyllales

Gleicheniales

Schizaeales

Salviniales

Cyatheales

Polypodiales (6 suborders, 26 families)

Evolution

Despite being the most diverse order of ferns, they appeared relatively late in the evolutionary history of the group, during the Early Cretaceous, and diversified substantially throughout the period.[11]

Subdivision

The division of the Polypodiales into families has changed somewhat between the pioneering work of Smith et al. (2006) and the Pteridophyte Phylogeny Group's classification of 2016, with a general increase in the number of divisions recognized, albeit sometimes at different ranks. The table below summarizes four systems; families are listed alphabetically within three broad groups. Although the same families are used in more than one system, circumscriptions may differ. Christenhusz and Chase in 2014 used a very broad circumscription of Aspleniaceae and Polypodiaceae, reducing families used in other systems to subfamilies.

Smith et al. (2006) divided the Polypodiales into fifteen families,[8] a practice continued in their 2008 revision,[12] with members of the eupolypods placed in two unranked clades. The families are listed in the table. While many of these families had previously been recognized with similar circumscriptions, the authors noted that Dryopteridaceae was more narrowly bounded than in historical circumscriptions, which had included their Tectariaceae, Onocleaceae and Woodsiaceae. The circumscription of Lomariopsidaceae changed dramatically, with most historical genera of that family (except Lomariopsis and Thysanosoria) being moved to Dryopteridaceae, while Cyclopeltis and Nephrolepis were added. Saccolomataceae were removed from the dennstaedtioids. Cystodium was tentatively placed in Lindsaeaceae, away from its historical position with the tree ferns. Woodsiaceae was acknowledged to be of uncertain circumscription and perhaps paraphyletic; the inclusion of Hypodematium, Didymochlaena, and Leucostegia perhaps also rendering Dryopteridaceae paraphyletic. The grammitids were included in Polypodiaceae to render that family monophyletic.[8]

The linear sequence of Christenhusz et al. (2011), intended for compatibility with the classification of Chase and Reveal (2009),[9] incorporated new phylogenetic evidence to make several changes at the familial level, resulting in an expansion to 23 families. Lonchitis and Cystodium were removed from the Lindsaeaceae and incorporated into new families, Lonchitidaceae and Cystodiaceae respectively. Within eupolypods I, Woodsiaceae proved to be paraphyletic and was reduced to the genera Cheilanthopsis, Hymenocystis, and Woodsia, while the remainder of its genera were removed to Cystopteridaceae, Diplaziopsidaceae, Rhachidosoraceae, Athyriaceae, and Hemidictyaceae. Within eupolypods II, Nephrolepis was placed in a new family, the Nephrolepidaceae, due to uncertainty in its phylogenetic placement, while Hypodematiaceae was split from Dryopteridaceae to contain the three problematic genera mentioned by Smith et al.[10]

The classification of Christenhusz and Chase (2014) dramatically reduced the number of families recognized in this order to eight by "lumping", reducing many families to subfamilies and expanding the circumscription of Polypodiaceae and Aspleniaceae to encompass all of eupolypods I and eupolypods II, respectively. Former families became subfamilies (see the table above). The former Hemidictyaceae were included in the Asplenioideae, and the Onocleaceae in the Blechnoideae. In the new Polypodiaceae, Didymochlaena was placed in its own subfamily, Didymochlaenoideae.[7]

The PPG I classification (2016) used a process intermediate between the two previous approaches, by introducing a new rank, that of suborder, and organising 26 families (in some cases very narrowly circumscribed) into six suborders, largely returning to the families set out by Christenhusz et al. in 2011. In lieu of the expansion of Aspleniaceae and Polypodiaceae, eupolypods I and II were recognized and named as suborders:[1][7]

  • Saccolomatineae includes the single family Saccolomataceae.
  • Lindsaeinae corresponds to the Lindseaceae of Smith et al., and includes the Cystodiaceae, Lindsaeaceae, and Lonchitidaceae. It is probably not monophyletic.
  • Pteridineae includes the single family Pteridaceae.
  • Dennstaedtiineae includes the single family Dennstaedtiaceae.
  • Aspleniinae (formerly eupolypods I) includes the families Cystopteridaceae, Rhachidosoraceae, Diplaziopsidaceae, Desmophlebiaceae (containing only Desmophlebium), Hemidictyaceae, Aspleniaceae, Woodsiaceae, Onocleaceae, Blechnaceae, Athyriaceae, and Thelypteridaceae.
  • Polypodiineae (formerly eupolypods II) includes the families Didymochlaenaceae (containing only Didymochlaena), Hypodematiaceae, Dryopteridaceae, Lomariopsidaceae, Nephrolepidaceae, Tectariaceae, Oleandraceae, Davalliaceae, and Polypodiaceae.

Phylogeny

Obsolete families

Now-obsolete families of Polypodiales include:

  • Drynariaceae - now in Polypodiaceae
  • Grammitidaceae - now in Polypodiaceae
  • Gymnogrammitidaceae - now in Polypodiaceae
  • Loxogrammaceae - now in Polypodiaceae
  • Platyceriaceae - now in Polypodiaceae
  • Pleursoriopsidaceae - now in Polypodiaceae
  • Vittariaceae - now in Pteridaceae

Evolution

Polypodiales may be regarded as one of the most evolutionarily advanced orders of monilophytes (ferns), based on recent genetic analysis. They arose and diversified about 100 million years ago, probably subsequent to the diversification of the angiosperms.[15]

References

  1. ^ a b c d e f g h i Pteridophyte Phylogeny Group 2016.
  2. ^ a b c d Smith et al. 2006, p. 713.
  3. ^ Bernhardi 1806, pp. 9–12.
  4. ^ Smith et al. 2006, p. 711.
  5. ^ Li et al. 2014.
  6. ^ Smith et al. 2006, p. 710.
  7. ^ a b c d e Christenhusz & Chase 2014.
  8. ^ a b c d Smith et al. 2006.
  9. ^ a b Chase & Reveal 2009.
  10. ^ a b c Christenhusz et al. 2011.
  11. ^ Du, Xin‐Yu; Lu, Jin‐Mei; Zhang, Li‐Bing; Wen, Jun; Kuo, Li‐Yaung; Mynssen, Claudine M.; Schneider, Harald; Li, De‐Zhu (October 2021). "Simultaneous diversification of Polypodiales and angiosperms in the Mesozoic". Cladistics. 37 (5): 518–539. doi:10.1111/cla.12457. ISSN 0748-3007.
  12. ^ Smith et al. 2008.
  13. ^ Nitta, Joel H.; Schuettpelz, Eric; Ramírez-Barahona, Santiago; Iwasaki, Wataru; et al. (2022). "An Open and Continuously Updated Fern Tree of Life". Frontiers in Plant Science. 13: 909768. doi:10.3389/fpls.2022.909768. PMC 9449725. PMID 36092417.
  14. ^ "Tree viewer: interactive visualization of FTOL". FTOL v1.4.0 [GenBank release 253]. 2023. Retrieved 8 March 2023.
  15. ^ Schneider et al. 2004.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Polypodiales: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The order Polypodiales encompasses the major lineages of polypod ferns, which comprise more than 80% of today's fern species. They are found in many parts of the world including tropical, semitropical and temperate areas.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Polipodialoj ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

La polipodialoj (latine Polypodiales) estas planta ordo el pteridofitoj. Tiu ordo estas la plej speciriĉa el la filikoj kun 23 familiojn kaj ĉirkaŭ 8000 speciojn, tio estas 75 % el ĉiuj filikospecioj. Ĝia tipa genro estas polipodio[3].

Karakteroj

La sporangioj estas kovrataj de flanke aŭ centre alfiksita induzio. Sed en multaj evolulinioj induzioj sekundare perdiĝis. La gametofitoj estas verdaj kaj ofte korformaj, malofte bendoformaj (ĉe kelkaj epofitoj). Ili vivas en la surfaco de la grundo.

Taksonomio

La polipodialoj estas la frata grupo de la arbofiliko. Kune kun la heterosporaj salvinialoj ili formas la kern-leptosporangiajn filikojn. Ili estas monofilia grupo kaj separiĝis verŝajne antaŭ ĉirkaŭ 220 milionoj da jaroj (triaso) de la arbofilikoj.

Jen la listo, laŭ World Flora Online (8 apr. 2020)[2], de la akceptitaj taksonoj, kaj ties Esperantaj nomoj[4]:

Referencoj

Literaturo

  • Alan R. Smith, Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Petra Korall, Harald Schneider, Paul G. Wolf: „A classification for extant ferns.“ In: „Taxon.“ Band 55, Nr. 3, 2006, ISSN 0040-0262, S. 705–731, Abstract, PDF-Datei.
  • Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Paul G. Wolf, Harald Schneider, Alan R. Smith, Raymond Cranfill: „Phylogeny and evolution of ferns (Monilophytes) with a focus on the early leptosporangiate divergences.“ In: “American Journal of Botany.” Band 91, Nr. 10, 2004, S. 1582–1598, DOI: 10.3732/ajb.91.10.1582.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Polipodialoj: Brief Summary ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

La polipodialoj (latine Polypodiales) estas planta ordo el pteridofitoj. Tiu ordo estas la plej speciriĉa el la filikoj kun 23 familiojn kaj ĉirkaŭ 8000 speciojn, tio estas 75 % el ĉiuj filikospecioj. Ĝia tipa genro estas polipodio.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Polypodiales ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES
Ver Pteridophyta para una introducción a las plantas vasculares sin semilla

Polypodiales es el nombre de un taxón de plantas perteneciente a la categoría taxonómica de orden, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011[1][2][3]​ es monofilético.

Taxonomía

Introducción teórica en Taxonomía

La clasificación más actualizada es la de Christenhusz et al. 2011[1][2][3]​ (basada en Smith et al. 2006,[4]​ 2008);[5]​ que también provee una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas.

    • Orden N. Polypodiales Link, Hort. Berol. 2: 5 (1833). Sinónimos: Parkeriales A.B.Frank in J.Leunis, Syn. Pflanzenk., ed. 2, 3: 1452 (1877). Filicales Dumortier, Anal. Fam. Pl.: 67. 1829, nom. illeg. Blechnales Pic.Serm. ex Reveal, Phytologia 74: 175 (1993). Negripteridales Pic.Serm. ex Reveal, Phytologia 74: 176 (1993). Platyzomatales Pic.Serm. ex Reveal, Phytologia 74: 176 (1993). Aspleniales Pic.Serm. ex Reveal, Phytologia 79: 72 (1996) Athyriales Schmakov, Turczaninowia 4: 55 (2001). Dennstaedtiales Doweld, Tent. Syst. Pl. Vasc. (Tracheophyta): 10 (2001). Pteridales Doweld, Tent. Syst. Pl. Vasc. (Tracheophyta): 11 (2001). Dryopteridales Schmakov en Turczaninowia 4: 66 (2001). Thelypteridales Doweld, Tent. Syst. Pl. Vasc. (Tracheophyta): 11 (2001). Lindsaeales Doweld, New Syllabus: 353 (2006).
21 familias.
      • Familia 26. Lonchitidaceae C.Presl ex M.R.Schomb., Reis. Br.-Guiana (Ri. Schomburgk) 2: 1047 (1848).
1 género (Lonchitis). Referencias: Christenhusz (2009a), Lehtonen et al. (2010), Lellinger (1977).
      • Familia 27. Saccolomataceae Doweld in Doweld & Reveal, Phytologia 90: 417 (2008).
1–2 géneros (Orthiopteris, Saccoloma). Referencia: Nair (1992).
Nota: El estado de Orthiopteris como separado de Saccoloma todavía es incierto. Se necesitan más estudios filogenéticos de la familia.
      • Familia 28. Cystodiaceae J.R.Croft, Kew Bull. 41: 797 (1986).
1 género (Cystodium). Referencias: Croft (1986), Korall et al. (2006b), Lehtonen et al. (2010).
      • Familia 29. Lindsaeaceae C.Presl ex M.R.Schomb., Reis. Br.-Guiana (Ri. Schomburgk) 2: 883 (1848).
7 géneros (Lindsaea, Nesolindsaea, Odontosoria, Osmolindsaea, Sphenomeris, Tapeinidium, Xyropteris). Referencias: Kramer (1957, 1967a, b, c, 1970, 1971, 1972a, b, 1989), Kramer & Tindale (1976), Lehtonen et al. (2010), Lin et al. (1999), Schneider & Kenrick (2001).
      • Familia 30. Dennstaedtiaceae Lotsy, Vortr. Bot. Stammesgesch. 2: 655 (1909). Sinónimos: Hypolepidaceae Pic.Serm., Webbia 24: 705 (1970). Pteridiaceae Ching, Acta Phytotax. Sin. 13: 96 (1975).
10 géneros (Blotiella, Dennstaedtia, Histiopteris, Hypolepis, Leptolepia, Microlepia, Monachosorum, Oenotrichia, Paesia, Pteridium). Referencias: Der et al. (2009), Wolf (1995) .
Nota: Oenotrichia está basado en O. maxima (E.Fourn.) Copel., que pertenece a Dennstaedtiaceae. Las otras especies pertenecen a Dryopteridaceae.
      • Familia 31. Pteridaceae E.D.M.Kirchn., Schul-Bot.: 109 (1831). Sinónimos: Parkeriaceae Hook., Exot. Fl. 2: adt. 147 (1825), nom. rej. en favor de Adiantaceae Newman (1840). Adiantaceae Newman, Hist. Brit. Ferns: 5 (1840), nom. cons. Acrostichaceae Mett. ex A.B.Frank in J.Leunis, Syn. Pflanzenk., ed. 2, 3: 1453 (1874). Ceratopteridaceae Underw., Our Native Ferns, ed. 6: 65 (1900). Sinopteridaceae Koidz., Acta Phytotax. Geobot. 3: 50 (1934). Vittariaceae Ching, Sunyatsenia 5: 210 (1940). Negripteridaceae Pic.Serm., Nuovo Giorn. Bot. Ital., ser. 2, 53: 160 (1946). Platyzomataceae Nakai, Bull. Natl. Sci. Mus. Tokyo 29: 4 (1950). Actiniopteridaceae Pic.Serm., Webbia 17: 5 (1962). Cryptogrammaceae Pic.Serm., Webbia 17: 299 (1963). Hemionitidaceae Pic.Serm., Webbia 21: 487 (1966). Cheilanthaceae B.K.Nayar, Taxon 19: 233 (1970). Taenitidaceae Pic.Serm., Webbia 29: 1 (1975). Antrophyaceae Ching, Acta Phytotax. Sin. 16: 11 (1978). Anopteridaceae Doweld, Tent. Syst. Pl. Vasc. (Tracheophyta): 2 (2001).
50–60 géneros (53 aceptados aquí). Referencias: Beck et al. (2010), Gastony & Johnson (2001), Gastony & Rollo (1995, 1998), Grusz et al. (2009), Kirkpatrick (2007), Nakazato & Gastony (2001), Prado et al. (2007), Rohfelds et al. (2008), Ruhfel et al. (2008), Sánchez-Barracaldo (2004), Schuettpelz et al. (2007), Windham et al. (2009), Zhang et al. (2005, 2007).
Nota: Eriosorus está unido con Jamesonia (Sánchez-Barracaldo 2004) y Neurocallis y Platyzoma están unidos a Pteris (Schuetpeltz & Pryer 2007).
Nota: La clasificación de géneros de helechos de la familia Cheilanthoideae no es estable porque muchos de los conceptos de género no comprenden unidades naturales, por ejemplo, Paraceterach como clasificada por Tryon et al. (1990) es parafilético (Kirkpatrick 2007) y embebido en Pellaea s.l. Los helechos cheilantoides están bajo estudio ahora en el laboratorio de Pryer lab (Beck et al. 2010, Grusz et al. 2009, Rothfels et al. 2008, Windham et al. 2009).
Nota: Los helechos vittarioides están embebidos en el género Adiantum, por eso aquí son tratados en una única subfamilia. Adiantum necesita revisión taxonómica.
4 géneros. (Acystopteris, Cystoathyrium, Cystopteris, Gymnocarpium).
Descripción: Plantas de tamaño pequeño o mediano, en bosques o en grietas. Rizoma esbelto largamente rastrero, o cortamente rastrero, o cortos erectos o ascendentes; lámina 1-3 pinada; venas libres; soros pequeños, redondeados a forma de copa, dorsales en las venillas; indusios pequeños, delgados aovados o ovales, adjuntados en las bases, como escamas e inmersos en los esporangios maduros, o sin indusio; x=42, 41, 40.
Nota:—Schuettpelz & Pryer (2007) encontraron que Gymnocarpium y Cystopteris son hermanos del resto de eupolipoides II. Por lo tanto esos géneros y sus afines Acystopteris y Cystoathyrium son ubicados aquí en su propia familia, en sentido filogenético.
Descripción: Frondes herbaceae, compositae, pinnis oppositis lanceolatis serratis; fasciculus vasorum in stipite unicus; venae pinnatae, simplices; sori lineares, elongati, dorso venae simplicis; indusium lineare, elongatum, planum. Tipo: Hemidictyum C.Presl (1836: 110)]
1 género (Hemidictyum)
Nota: Este género podría ser incluido en Aspleniaceae (como sugerido por Lehtonen 2011), si bien es indeseable porque las sinapomorfías de un Aspleniaceae definido de forma tan amplia aún no son conocidas. Más aún, la separación de Hemidictyum y Aspleniaceae data del Cretácico de acuerdo con las estimaciones actuales de divergencia de los helechos derivados (Schuettpelz & Pryer 2009), y el reconocimiento de dos familias sería por lo tanto buena ayuda para la clasificación de helechos del Cretácico y del Terciario temprano.
      • Familia 33. Aspleniaceae Newman , Hist. Brit. Ferns: 6 (1840).
2 géneros. ( Asplenium, Hymenasplenium ). Referencias: Murakami & Schaal (1994), Murakami et al. (1999), Perrie & Brownsey (2005), Pinter al. (2002), Schneider et al. (2004b, 2005).
Nota: Los estudios citados arriba han encontrado a todos los segregados de Asplenium (por ejemplo Camptosorus, Ceterach, Diellia, Loxoscaphe y Phyllitis) anidados dentro de él. Además se conocen muchos híbridos entre géneros. Por eso Smith et al. (2006a) reconocieron solo dos géneros en Aspleniaceae que se segregan por citología, y es el tratamiento que se sigue aquí.
3 géneros (Diplaziopsis (tipo de la familia), Homalosorus).
Filices mediocres vel grandes; rhizomatibus crassis, erectis vel decumbentibus; laminis 1-pinnatis, imparipinnatis, pinnis integris, glabris; venis lateralibus utroque costulae latere discretis sed margines versus reticulatim anastomosantibus, areolarum 2–4 series facientibus, sine ven ulis discretis inclusis; soris secus venas longas prope costulam elongatis, indusio similiter elongato membranaceo obtectis; indusiis plerumque 3–8 mm, interdum ad 1–2 cm longis, arcuatis, allantoideis; número básico chromosomatum x=31, 40, 41. Genus quod est typus familiae: Diplaziopsis C.Chr.
Descripción: Helechos de tamaño mediano a grande, usualmente en bosques cerca de o en corrientes de agua. Rizomas decumbentes a erectos, gruesos, lámina de 1 pina, imparipinada, con pinas enteras glabras; venas libres en los dos lados de la vena media, pero anastomosándose totalmente hacia los márgenes donde forman 2 a 4 filas de areolas, sin incluir las venillas libres; soros elongándose a lo largo de las venas grandes cerca de la vena madia, cubiertos por indusio similarmente elongado y membranoso;indusios usualmente de 3 a 8 mm, a veces hasta 1-2 cm de largo, arqueados, como salchichas; esporas con pliegues como alas fimbriadas y "echinate" (en inglés), o con pliegues perforados en la parte baja. X=41, 40 or 31.
Notas: Homalosorus pycnocarpos (Spreng.) Pic.Serm. ha sido transferido a Diplaziopsis por Price (1990). Diferente del asiático Diplaziopsis con x=41, el norteamericano templado Homalosorus pycnocarpos tiene x=40 y el género tropical americano Hemidictyum marginatum tiene x=31. Hemidictyum primero fue mostrado que era hermano de Aspleniaceae por Schuetpelz & Pryer (2007), pero Diplaziopsis no fue incluido en su estudio. Aquí incorporamos evidencia del laboratorio de X.-C. Zhang, y ubicamos a estos géneros en una familia (Wei et al. 2010). La inclusión de Hemidictyum en Diplaziopsidaceae es sin embargo todavía tentativa; más estudios se necesitan para confirmar esta ubicación.
5 o más géneros. Referencias: Smith (1986), Smith & Cranfill (2002), Yatabe et al. (2002).
Nota: Cinco géneros (Cyclosorus, Macrothelypteris, Phegopteris, Pseudophegopteris, Thelypteris) fueron reconocidos por Smith (en Kramer & Green 1990) y muchos géneros antiguos fueron incluidos en Cyclosorus y Thelypteris. La comprensión que se tiene en estos momentos de la filogenia de la familia es limitada por lo que utilizamos una aproximación conservativa, con conceptos de género amplios, para las especies que pertenecen a Cyclosorus y Thelypteris. Conceptos de género más estrechos son discutidos para reemplazarlos por estos dos grandes géneros pero la evidencia actual es todavía insuficiente para llegar a una conclusión final.
      • Familia 36. Woodsiaceae Herter, Rev. Sudamer. Bot. 9: 14 (1949).
1–3 géneros (Cheilanthopsis, Hymenocystis, Woodsia).
Notas: Woodsiaceae antes incluía a Athyriaceae y Diplaziopsidaceae. La familia aquí es definida en su sentido más estricto, incluyendo solo a Woodsia y dos géneros altamente relacionados que, a la espera de más evidencia, quizás terminen siendo unidos a Woodsia en el futuro. Los linajes de Athyriaceae, Cystopteridaceae, Diplaziopsidaceae y Rachidosoraceae están consistentemente segregados en todos los análisis, independientemente del muestreo. Si bien las relaciones entre estos grupos no siempre quedan resueltas, estos linajes no pueden ser unidos a otros más grandes. Por eso son tratados en familias separadas.
      • Familia 37. Rhachidosoraceae X.C.Zhang, fam. nov. Basada en una referencia completa y directa de la descripción latina asociada con Athyriaceae subfam. Rhachidosoroideae M.L.Wang & Y.T.Hsieh, Acta Phytotax. Sin. 42: 527 (2004).
1 género. (Rhachidosorus Ching, tipo de la familia).
Descripción: Helechos medianos a grandes en bosques muchas veces en lugares rocosos (piedra caliza). Rizomas gruesos, erectos a decumbentes, los ápices y bases de los tallos densamente cubiertos por escamas, láminas 2-3pinadas, deltoides a aovadas-deltoides, soros lineales, falcados, que tocan a las venas medias en el extremo proximal, subparalelos a la vena media. Indusios más o menos gruesos, enteros, en el lado acroscópico de las venillas laterales, asplenioides, esporas con pliegues tuberculares. X=40. Un solo género con cerca de 7 especies, distribuido en el este y el sudeste de Asia, desde Japón a Sumatra y las Filipinas. Rhachidosorus no fue incluido en el estudio de Schuettpelz & Pryer (2007) y los resultados de Wang et al. (2003, 2004) no fueron aceptados por Smith et al. (2006a, 2008).
      • Familia 38. Onocleaceae Pic.Serm., Webbia 24: 708 (1970).
1(–4) genera: ( Onoclea). Referencia: Gastony & Ungerer (1997).
Nota: Los cuatro géneros (Matteuccia, Onoclea, Onocleopsis y Pentarhizidium) son muy cercanos por lo que aquí son tratados como un único género, Onoclea.
      • Familia 39. Blechnaceae Newman, Hist. Brit. Ferns, ed. 2: 8 (1844). Sinónimo: Stenochlaenaceae Ching, Acta Phytotax. Sin. 16: 18 (1978).
2–9 géneros. (Blechnum, Brainea, Pteridoblechnum, Sadleria, Salpichlaena, Stenochlaena, Woodwardia). Referencias: Nakahira (2000), Cranfill (2001), Cranfill & Kato (2003).
Nota: El género Doodia está incluido en Blechnum (Shepherd et al. 2007). Blechnum en su circunscripción actual, aun incluyendo a Doodia, probablemente sea parafilético. El estado de otros géneros como Brainea, Pteridoblechnum, Sadleria, Salpichlaena y Stenochlaena aún no está claro, pero algunos de éstos probablemente deban ser incluidos en Blechnum sensu lato (see Cranfill 2001). Se necesitan más estudios en la delimitación de los géneros de esta familia.
5 géneros. (Anisocampium, Athyrium, Cornopteris, Deparia, Diplazium) Referencias: Kato (1977), Wang et al. (2004).
Nota: Athyriaceae incluye a la mayoría de los géneros ubicados por Smith et al. (2006a, 2008) en Woodsiaceae. La clasificación de los géneros necesita más estudios, especialmente en el contexto de la monofilia de Athyrium y Diplazium.
3 géneros (Didymochlaena, Hypodematium, Leucostegia). Referencias: Liu et al. (2007a), Tsutsumi & Kato (2006), Schuettpelz & Pryer (2007).
Nota: Estos géneros tradicionalmente no fueron asociados. Hypodematium fue asociado con los helechos athirioides, Didymochlaena fue antes ubicado en Dryopteridaceae y Leucostegia en Davalliaceae. Muchos estudios (Liu et al. 2007a, Tsutsumi & Kato 2006, Schuettpelz & Pryer 2007) han encontrado que están relacionados y probablemente son el clado hermano de 'Eupolypods I'.
      • Familia 42. Dryopteridaceae Herter, Rev. Sudamer. Bot. 9: 15 (1949), nom. cons. Sinónimos: Aspidiaceae Mett. ex A.B.Frank en Leunis, Syn. Pflanzenk. ed. 2. 3: 1469 (1877), nom. illeg. Filicaceae Juss., Gen. Pl.: 14. (1789), como 'Filices', nom. illeg., rej. Peranemataceae Ching, Sunyatsenia 5: 208 (1940), nom. rej. Elaphoglossaceae Pic.Serm., Webbia 23: 209 (1968). Bolbitidaceae Ching, Acta Phytotax. Sin. 16: 15 (1978).
Cerca de 34 géneros. Referencias: Li & Lu (2006), Li et al. (2008), Liu et al. (2007a, 2010), Moran et al. (2010a, b), Rouhan (2004).
Nota: Son necesarios más estudios a nivel de género para la ubicación correcta de los géneros y para confirmar la monofilia de los géneros ricos en especies Dryopteris y Polystichum. Insertis sedis: Adenoderris, Coveniella, Dracoglossum, Revwattsia, Stenolepia.
3 géneros (Cyclopeltis, Lomariopsis, Thysanosoria). Referencias: Moran (2000), Rouhan et al. (2007), Tsutsumi & Kato (2006), Schuettpelz & Pryer (2007), Liu et al. (2007a).
1 género (Nephrolepis). Referencias: Hennequin et al. (2010), Hovenkamp & Miyamoto (2005).
Nota: El género Nephrolepis siempre fue dificultoso de ubicar. Ha sido antes asociado a Davalliaceae y a Oleandraceae (Kramer & Green 1990). Smith (2006a, 2008) lo ubica en Lomariopsidaceae, que comparte con él las pinas articuladas. Esta asociación no es satisfactoria sin embargo porque su exacta ubicación filogenética todavía es incierta. Por eso nosotros lo ubicamos tentativamente en su propia familia hasta que haya más datos disponibles.
      • Familia 45. Tectariaceae Panigrahi, J. Orissa Bot. Soc. 8: 41 (1986). Sinónimos: Dictyoxiphiaceae Ching, Sunyatsenia 5: 205, 218. 1940, nom. inval. Hypoderriaceae Ching, Sunyatsenia 5: 209, 245. 1940, nom. inval.
6–10 géneros. (Aenigmopteris, Arthropteris, Hypoderris, Pleocnemia, Psammiosorus, Psomiocarpa, Pteridrys, Tectaria, Triplophyllum, Wagneriopteris). Referencias: Christenhusz (2010b), Liu (2007b).
Nota: Arthropteris ha sido tentativamente incluido aquí por Smith et al. (2006a), pero Liu (2007b) lo ubicó en Dryopteridaceae. La correcta ubicación de este género todavía es incierta. Esta familia está pobremente definida, especialmente cuando son incluidos Arthropteris y Psammiosorus. El número de géneros que pertenecen a Tectariaceae todavía es incierto.
      • Familia 46. Oleandraceae Ching ex Pic.Serm., Webbia 20: 745 (1965).
1 género ( Oleandra ). Referencias: Tryon (1998, 2000)
      • Familia 47. Davalliaceae M.R.Schomb., Reis. Br.-Guiana (Ri. Schomburgk) 2: 883 (1848).
2 géneros (Davallia, Davallodes). Referencia: Kato & Tsutsumi (2009), Tsutsumi & Kato (2006), Tsutsumi et al. (2008).
Nota: Tsutsumi et al. (2006, 2008) proveyeron una filogenia de Davalliaceae, donde encontraron que Davallia es polifilético y propusieron reconocer los cinco clados a nivel de género. Esta clasificación aumenta mucho el número de géneros y un concepto alternativo con solo dos géneros también puede ser considerado. Propusieron al género Araiostegiella Kato & Tsutsumi (2008) y reinstauraron Wibelia Bernhardi (1801: 122), el último terminó siendo un homónimo de Wibelia Gaertner et al. (1801: 97, 144), un género de Asteraceae (= Crepis), por lo que un nuevo nombre de género es necesario para ubicar a Wibelia Bernh. La mayoría de las especies tiene combinaciones con Davallia y parece apropiado considerar un concepto más amplio del género Davallia que incluya a Araiostegiella y a Humata. Para dividir a Davallia, la pregunta es a cuál de los 5 clados el nombre Davallia debería ser aplicado, porque la geográficamente aislada D. canariensis (L.) Sm., la especie tipo, no está incluida en estos estudios. Sin establecer a qué clado pertenece esta especie, una subdivisión de géneros es difícil de validar. Davallodes (incl. Araiostegia) como tratado por Tsutsumi et al. (2008) es utilizado aquí, reduciendo el número de géneros a dos, pero esto puede necesitar ser actualizado con un mejorado análisis filogenético en el futuro.
      • Familia 48. Polypodiaceae J.Presl & C.Presl, Delic. Prag.: 159 (1822). Sinónimos: Grammitidaceae Newm., Hist. Brit. Ferns: 7 (1840). Gymnogrammitidaceae Ching en Acta Phytotax. Sin. 11: 12 (1966). Loxogrammaceae Ching ex Pic.Serm. en Webbia 29: 11 (1975). Drynariaceae Ching en Acta Phytotax. Sin. 16: 19 (1978). Platyceriaceae Ching en Acta Phytotax. Sin. 16: 18 (1978). Pleurisoriopsidaceae Kurita & Ikebe ex Ching en Acta Phytotax. Sin. 16: (1978).
50–80 géneros (64 aceptados aquí tentativamente). Referencias: Janssen & Schneider (2005), Kreier et al. (2008), Labiak et al. (2010a, b), Otto et al. (2009), Parris (2007), Ranker (2004), Schneider et al. (2004a, c, 2006a, b, 2008, 2010), Smith et al. (2006b), Wang et al. (2010a, b).
        • Subfamilia 48a. Loxogrammoideae H.Schneid., subfam. nov. (Dictymia, Loxogramme). Basónimo: Loxogrammaceae Ching ex Pic. Serm., Webbia 29: 11 (1974). Tipo: Loxogramme.
Nota: Esta familia incluye a los helechos drynarioides y selligueoides. El número de géneros de ambos grupos todavía es incierto. Solo reconocemos a los géneros que son ampliamente aceptados.
Nota: El estado de muchos géneros de este grupo es controvertido (Kreier et al. 2008). El género Microsorum es polifilético y deberá ser dividido en géneros naturales en el futuro. El género monotípico Kontumia es tentativamente asignado a los helechos microsoroides y no a los selligueoides como sugerido por Wu et al. (2005). Esta decisión está basada en las escamas del rizoma observadas por P. Hovenkamp (Leiden) que estudió el material tipo. Actualmente nos faltan secuencias de ADN para confirmar esta relación.
Nota: El número de géneros de los helechos grammítidos todavía no está fijo. Un grupo de investigación bajo el liderazgo del Dr. Tom Ranker actualmente está estudiando este complejo.

Clasificación sensu Smith et al. 2006

Ubicación taxonómica:

Plantae (clado), Viridiplantae, Streptophyta, Streptophytina, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta, Clase Polypodiopsida, Orden Polypodiales.

Incluyendo "Aspidiales", Aspleniales, Athyriales, Blechnales, "Davalliales", Dennstaedtiales, Dryopteridales, Lindsaeales, Lonchitidales, Monachosorales, Negripteridales, Parkeriales, Platyzomatales, Pteridales, Saccolomatales, Thelypteridales.

 src=
Árbol filogenético actualizado y taxonomía de Polypodiales. Dibujado a partir de Smith et al. (2006).

Familias:

  • Lindsaeaceae (Lindsaeoides, incl. Cystodiaceae, Lonchitidaceae).
Cystodium
Lindsaea
Lonchitis
Odontosoria
Ormoloma
Sphenomeris
Tapeinidium
Xyropteris
Saccoloma (incl. Orthiopteris)
  • Dennstaedtiaceae (Dennstaedtioides, incl. Hypolepidaceae, Monachosoraceae, Pteridiaceae).
Blotiella
Coptodipteris
Dennstaedtia (incl. Costaricia)
Histiopteris
Hypolepis
Leptolepia
Microlepia
Monachosorum
Oenotrichia sensu stricto
Paesia
Pteridium (bracken).
  • Pteridaceae (Pteroides o Pteridoides incl. Acrostichaceae, Actiniopteridaceae, Adiantaceae -adiantoides-, Anopteraceae, Antrophyaceae, Ceratopteridaceae, Cheilanthaceae -cheilanthoides-, Cryptogrammaceae, Hemionitidaceae, Negripteridaceae, Parkeriaceae, Platyzomataceae, Sinopteridaceae, Taenitidaceae -taenitidoides-, Vittariaceae -vittarioides-)
Algunos géneros son notoriamente polifiléticos o parafiléticos y necesitan revisión (por ej. Cheilanthes), algunos de ellos son:
Acrostichum
Actiniopteris
Adiantopsis
Adiantum
Aleuritopteris
Ananthacorus
Anetium
Anogramma
Antrophyum
Argyrochosma
Aspidotis
Astrolepis
Austrogramme
Bommeria
Cassebeera
Ceratopteris
Cerosora
Cheilanthes
Cheiloplecton
Coniogramme
Cosentinia (Nakazato y Gastony 2001)
Cryptogramma
Doryopteris
Eriosorus
Haplopteris
Hecistopteris
Hemionitis
Holcochlaena
Jamesonia
Llavea
Mildella
Monogramma
Nephopteris
Neurocallis
Notholaena
Ochropteris
Onychium
Paraceterach
Parahemionitis
Pellaea (Kirkpatrick, no publicado, citado en Smith et al. 2006)
Pentagramma
Pityrogramma
Platyloma
Platyzoma
Polytaenium
Pteris (incl. Afropteris, Anopteris)
Pterozonium
Radiovittaria
Rheopteris
Scoliosorus
Syngramma
Taenitis
Trachypteris
Vittaria
  • Aspleniaceae (Asplenioides). De 1 a 10 géneros, los límites de cada género aún están en duda. Más allá de la clasificación utilizada, una enorme cantidad de especies resultó estar anidada dentro de Asplenium, aun cuando ese género sea construido en una forma estricta. Por ahora la clasificación adoptada:
Hymenasplenium
Asplenium (incl. Camptosorus, Loxoscaphe, Diellia, Pleurosorus, Phyllitis, Ceterach, Thamnopteris, y otros menos usados. También se espera que se aniden dentro de este género los siguientes géneros todavía no muestreados: Antigramma, Holodictyum, Schoffneria, Sinephropteris).
  • Thelypteridaceae (Thelipteroides o thelipteridoides, incl. "Sphaerostephanaceae"). 5-30 géneros, dependiendo del punto de vista taxonómico. Comúnmente aceptados:
Cyclosorus (incl. Ampelopteris, Amphineuron, Chingia, Christella, Cyclogramma, Cyclosorus sensu stricto, Glaphyropteridopsis, Goniopteris, Meniscium, Menisorus, Mesophlebion, Pelazoneuron, Plesioneuron, Pneumatopteris, Pronephrium, Pseudocyclosorus, Sphaerostephanos, Stegnogramma, Steiropteris, Trigonospora)
Macrothelypteris
Phegopteris
Pseudophegopteris
Thelypteris (incl. Amauropelta, Coryphopteris, Metathelypteris, Oreopteris, Parathelypteris, y Thelipteris sensu stricto).
  • Woodsiaceae (Athyrioides, incl, Athyriaceae, Cystopteridaceae). Cerca de 15 géneros definidos por Smith et al. 2006, un 85 % de las especies pertenece a los dos géneros principales, Athyrium y Diplazium, los dos probablemente son parafiléticos.
Athyrium
Diplazium (incl. Callipteris, Monomelangium)
Acystopteris
Cheilanthopsis
Cornopteris
Cystopteris
Deparia (incl. Lunathyrium, Dryoathyrium, Athyriopsis y Dictyodroma)
Diplaziopsis
Gymnocarpium (incl. Currania)
Hemidictyum
Homalosorus
Protowoodsia
Pseudocystopteris
Rhachidosorus
Woodsia (incl. Hymenocystis)
Blechnum sensu lato (parafilético)
Brainea
Doodia
Pteridoblechnum
Sadleria
Salpichlaena
Steenisioblechnum
Stenochlaena
Woodwardia (incl. Anchistea, Chieniopteris, Lorinseria)
Matteuccia
Onoclea
Onocleopsis
Pentarhizidium
  • Dryopteridaceae (Dryopteroides o Dryopteridoides, incl. "Aspidiaceae", Bolbitidaceae, Elaphoglossaceae, Hypodematiaceae, Peranemataceae), cerca de 40-45 géneros, 1700 especies, 70 % de las cuales están en los 4 primeros géneros de la lista:
Ctenitis
Dryopteris (incl. Nothoperanema, Geiger y Ranker 2005)
Elaphoglossum (incl. Microstaphyla, Peltapteris, Rouhan et al. 2004, Skog et al. 2004).
Polystichum (incl. Papuapteris, Plecosorus, Little y Barrington 2003)
Acrophorus
Acrorumohra
Adenoderris
Arachniodes
Ataxipteris
Bolbitis (incl. Egenolfia)
Coveniella
Cyclodium
Cyrtogonellum
Cyrtomidictyum
Cyrtomium (Lu et al. 2005)
Didymochlaena
Dryopolystichum
Dryopsis
Hypodematium
Lastreopsis
Leucostegia
Lithostegia
Lomagramma
Maxonia
Megalastrum
Oenotrichia p.p. (Tindale y Roy 2002)
Olfersia
Peranema
Phanerophlebia
Polybotrya
Polystichopsis
Revwattsia (Tindale y Roy 2002)
Rumohra
Stenolepia
Stigmatopteris
Teratophyllum
Cyclopeltis
Lomariopsis
Nephrolepis
Thysanosoria
  • Tectariaceae (Tectarioides, incl. "Dictyoxiphiaceae", "Hypoderriaceae"), 8 a 15 géneros, aquí circunscriptos:
Tectaria sensu lato (donde se encuentra la mayor parte de las especies, incluyendo los géneros Amphiblestra, Camptodium, Chlamydogramme, Cionidium, Ctenitopsis, Dictyoxiphium, Fadyenia, Hemigramma, Pleuroderris, Pseudotectaria, Quercifilix, y quizás algunos de los géneros mencionados abajo).
Aenigmopteris
Arthropteris
Heterogonium
Hypoderris
Pleocnemia
Psammiosorus
Psomiocarpa
Pteridrys
Triplophyllum (Holttum 1986)
  • Oleandraceae (hermano de (Davalliaceae + Polypodiaceae) ) con un solo género:
Oleandra
  • Davalliaceae (Davallioides, excluido Gymnogrammitidaceae). 4-5 géneros:
Araiostegia
Davallia (incl. Humata, Parasorus, Scyphularia)
Davallodes
Pachypleuria
  • Polypodiaceae (Polygramas, incl. Drynariaceae, Grammitidaceae -grammítidos-, Gymnogrammitidaceae, Loxogrammaceae, Platyceriaceae, Pleurisoriopsidaceae). Cerca de 56 géneros, cerca de 1.200 especies. Entre los géneros se encuentran:
Acrosorus
Adenophorus (Ranker et al. 2003)
Aglaomorpha (incl. Photinopteris, Merinthosorus, Pseudodrynaria y Holostachyum; Janssen y Schneider 2005)
Arthromeris
Belvisia
Calymmodon
Campyloneurum
Ceradenia
Christiopteris (Kreier y Schneider, no publicado, citado por Smith et al. 2006)
Chrysogrammitis
Cochlidium
Colysis
Ctenopteris (polifilético, Ranker et al. 2004)
Dicranoglossum
Dictymia
Drynaria (Janssen y Schneider 2005)
Enterosora
Goniophlebium sensu lato
Grammitis (polifilético, Ranker et al. 2004)
Lecanopteris (Haufler et al. 2003)
Lellingeria
Lemmaphyllum
Lepisorus (incl. Platygyria)
Leptochilus
Loxogramme (incl. Anarthropteris, Kreier y Schneider en prensa)
Melpomene
Microgramma (incl. Drymoglossum)
Micropolypodium (polifilético, Ranker et al. 2004)
Scleroglossum
Selliguea (incl. Crypsinus, Polypodiopteris)
Serpocaulon (Smith et al., en prensa)
Synammia (Schneider et al. 2004a)
Terpsichore (polifilético, Ranker et al. 2004)
Zygophlebia
Caobangia (monotípico)
Drymotaenium (monotípico)
Gymnogrammitis (monotípico, ahora se sabe que es polypodiácea -Schneider et al. 2002b-)
  • Kontumia (monotípico, Wu et al. 2005)
Kontumia (monotípico, Wu et al. 2005)
Luisma (monotípico)
Pleurosoriopsis (monotípico, ahora se sabe que es polypodiácea -Hasebe et al. 1995, Schneider et al. 2004d))
Podosorus (monotípico)
Polypodium (como se lo conoce es polifilético)
Microsorum (como se lo conoce es polifilético)

Filogenia

Introducción teórica en Filogenia

Monofilético (Hasebe et al. 1995, Pryer et al. 1995, 2001a y 2004b, Schneider et al. 2004c).

Ecología y Evolución

Este orden posee la mayor parte de las especies de monilophytas (más de 80 %), ampliamente distribuidas en todo el mundo.

Utilizando estimaciones del momento de la especiación de los helechos y de las angiospermas basados en datos moleculares acotados por estimaciones de edad obtenidas del registro fósil, Schneider et al. (2004) hipotetizan que el clado de los helechos polypodiales se diversificó en el Cretácico, después de la diversificación de las angiospermas. Según esos autores, esto sugiere que este clado se diversificó de forma oportunista, aprovechando nuevos nichos ecológicos provistos por el nuevo ambiente dominado por angiospermas (Schneider et al. 2004).

 src=
Aumento de la diversidad de helechos polypodiales en relación al aumento de la diversidad de angiospermas, ocurrido durante el Cretácico. Se muestran dos estimaciones de la diversificación de las angiospermas, correspondientes a la estimación según cantidad de bases de ADN cambiadas, corregida con respecto a la edad de los fósiles encontrados pertenecientes a angiospermas (la estimación de la derecha muestra una aplicación "estricta" de la edad de los fósiles de angiospermas, fijada en 132 millones de años, la de la izquierda muestra una aplicación "relajada" de la edad de los fósiles de angiospermas, en la que 132 millones de años es el valor mínimo posible). Dibujado y traducido a partir de Schneider et al. 2004.

Caracteres

Con las características de Pteridophyta.

El indusio está unido a la lámina en forma lateral o central (pero fue perdido en muchas ramas). El pie del esporangio es de 1-3 células de espesor, usualmente largo. Algunos esporangios maduran simultáneamente y otros en forma gradual en la misma lámina ("maduración mixta").

Esporangios con anillo vertical interrumpido por el pie y el estomio.

Gametofitos verdes, superficiales, normalmente cordados (a veces como lazos o jirones, "ribbon-shaped", en algunas epífitas).

Véase también

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Polypodiales: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES
Ver Pteridophyta para una introducción a las plantas vasculares sin semilla

Polypodiales es el nombre de un taxón de plantas perteneciente a la categoría taxonómica de orden, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011​​​ es monofilético.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Polypodiales ( Basque )

provided by wikipedia EU

Polypodiales edo polipodialak Polipodiopsidoen klaseko izen bereko ordenako landareez esaten da. 10 familia biltzen dira polipodialen baitan. Familia horietan ezagunenak eta landare mota gehien biltzen dituztenak polipodiazeoena, ziateazeoena eta aspleniazeoena dira. Iratze mota ezagun asko ordena honetakoak dira.[1]

Familiak

Hona hemen familien sailkapena:[2][3][4]

Eupolypods II

Eupolypods I

Filogenia

Hona hemen harreman filogenikoak:[3]

Polypodiales

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae




Dennstaedtiaceae



eupolypods II

Cystopteridaceae





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Aspleniaceae



Hemidictyaceae







Thelypteridaceae




Woodsiaceae





Onocleaceae



Blechnaceae




Athyriaceae







eupolypods I

Hypodematiaceae




Dryopteridaceae




Lomariopsidaceae




Nephrolepidaceae




Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae













Familia zaharkituak

  • Drynariaceae - egun Polypodiaceaeren barnean
  • Grammitidaceae - egun Polypodiaceaeren barnean
  • Gymnogrammitidaceae - egun Polypodiaceaeren barnean
  • Loxogrammaceae - egun Polypodiaceaeren barnean
  • Nephrolepidaceae - egun Lomariopsidaceaeren barnean
  • Platyceriaceae - egun Polypodiaceaeren barnean
  • Pleursoriopsidaceae - egun Polypodiaceaeren barnean
  • Vittariaceae - egun Pteridaceaeren barnean

Erreferentziak

  1. Lur entziklopedietatik hartua.
  2. a b Maarten J. M. Christenhusz & Harald Schneider (2011) «Corrections to Phytotaxa 19: Linear sequence of lycophytes and ferns» Phytotaxa (28): 50–52.
  3. a b c Samuli Lehtonen (2011) «Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life» PLoS ONE 6 (10): e24851 doi:10.1371/journal.pone.0024851 PMID 22022365 PMC 3192703.
  4. Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer (2012) «Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns» Systematic Biology 61 (1): 70.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Polypodiales: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Polypodiales edo polipodialak Polipodiopsidoen klaseko izen bereko ordenako landareez esaten da. 10 familia biltzen dira polipodialen baitan. Familia horietan ezagunenak eta landare mota gehien biltzen dituztenak polipodiazeoena, ziateazeoena eta aspleniazeoena dira. Iratze mota ezagun asko ordena honetakoak dira.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Polypodiales ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Polypodiales on saniaisten Pteridopsida-luokkaan kuuluva lahko. Se sisältää suurimman osan nykyisistä saniaislajeista. Smithin luokittelussa (2006) lahkoon kuuluu kaksi lähisukuisten heimojen ydinryhmää ja neljä sukupuun tyvipuolen heimoa, yhteensä 15 saniaisheimoa. Joissain luokitteluissa toisen pääryhmän (raunioiskasvit Aspleniaceae sukulaisineen) heimoja on viety muihin lahkoihin. Polypodiales-lahkon synonyymejä ovat muun muassa Aspleniales, Athyriales, Blechnales, Dryopteridales ja Pteridales.[1]

Heimot

Lähteet

  1. a b Smith, A. R. et al 2006: A classification for extant ferns. Taxon 55(3): 705–731. pdf (englanniksi)
  2. Räty, Ella (toim.): Viljelykasvien nimistö. Helsinki: Puutarhaliiton julkaisuja nro 363, 2012. ISBN 978-951-8942-92-7. (suomenkielisten nimien lähde)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Polypodiales: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Polypodiales on saniaisten Pteridopsida-luokkaan kuuluva lahko. Se sisältää suurimman osan nykyisistä saniaislajeista. Smithin luokittelussa (2006) lahkoon kuuluu kaksi lähisukuisten heimojen ydinryhmää ja neljä sukupuun tyvipuolen heimoa, yhteensä 15 saniaisheimoa. Joissain luokitteluissa toisen pääryhmän (raunioiskasvit Aspleniaceae sukulaisineen) heimoja on viety muihin lahkoihin. Polypodiales-lahkon synonyymejä ovat muun muassa Aspleniales, Athyriales, Blechnales, Dryopteridales ja Pteridales.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Polypodiales ( French )

provided by wikipedia FR

L'ordre des Polypodiales (ou Filicales) comprend plus de 80 % des espèces des fougères actuelles. Ce type de plantes se trouve couramment sur les murs et les troncs des arbres. Elles sont présentes sous toutes les latitudes que ce soit sous climat tropical, subtropical ou tempéré.

Selon une étude récente[Quand ?], les polypodiales regrouperaient les fougères les plus « évoluées ». Les fougères polypodioïdes sont dérivées des fougères dryoptéroïdes, via les fougères davallioïdes.

Familles

Les 15 familles de Polypodiales sont[1] :

Anciennes familles rattachées à l'ordre :

  • Drynariaceae - incluse aujourd'hui dans les Polypodiaceae
  • Grammitidaceae - idem
  • Gymnogrammitidaceae - idem
  • Loxogrammaceae - idem
  • Nephrolepidaceae - incluse aujourd'hui dans les Lomariopsidaceae
  • Platyceriaceae - incluse aujourd'hui dans les Polypodiaceae
  • Pleursoriopsidaceae - idem

Phylogénie au sein des Ptéridophytes

Phylogénie des ordres actuels de Ptéridophytes d'après le Pteridophytes Phylogeny Group (2016)[2] :

Tracheophyta Lycopodiopsida

Lycopodiales (Lycopodes)




Isoëtales (Isoëtes)



Selaginellales (Sélaginelles)




Euphyllophytina Polypodiopsida
Equisetidae

Equisetales (Prêles)





Ophioglossidae

Ophioglossales



Psilotales (Psilotes)






Marattiidae

Marattiales


Polypodiidae

Osmundales




Hymenophyllales




Gleicheniales




Schizaeales




Salviniales




Cyatheales



Polypodiales












(Spermatophytina)

(Spermatophyta, les plantes à graines)




Voir aussi

Références taxonomiques

Notes

  1. Smith, A. R., K. M. Pryer, et al. (2006). "A classification for extant ferns." Taxon 55(3): 705-731
  2. (en) PPG I (2016), A community‐derived classification for extant lycophytes and ferns. Jnl of Sytematics Evolution, 54: 563-603. doi:10.1111/jse.12229 (lire en ligne)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Polypodiales: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

L'ordre des Polypodiales (ou Filicales) comprend plus de 80 % des espèces des fougères actuelles. Ce type de plantes se trouve couramment sur les murs et les troncs des arbres. Elles sont présentes sous toutes les latitudes que ce soit sous climat tropical, subtropical ou tempéré.

Selon une étude récente[Quand ?], les polypodiales regrouperaient les fougères les plus « évoluées ». Les fougères polypodioïdes sont dérivées des fougères dryoptéroïdes, via les fougères davallioïdes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Polypodiales ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

Polypodiales é unha orde de plantas vasculares que agrupa en torno ao 80% dos fieitos actuais. Forma parte da clase Polypodiopsida.

Caracteres

Teñen un ciclo de vida haplodiplonte onde a alternancia de xeracións é ben manifesta, con esporófito e gametófito multicelulares e independentes, con esporas como unidade de dispersión e de resistencia. O gametófito é un talo (corpo sen organización), e o esporófito é un cormo (con raíz, vástago e sistema vascular). Debido a estas características tradicionalmente agrupanse coas "pteridófitas".

Posúen esporófitos con megafilos ou frondes (Euphyllophyta).

O indusio está unido á lámina en forma lateral ou central (pero foi perdido en moitas ramas). O pé do esporanxio é de 1-3 células de espesor, xeralmente longo. Algúns esporanxios maduran simultaneamente e outros en forma gradual na mesma lámina (maduración mixta).

Teñen esporanxios con anel vertical interrompido polo pé e o estomio.

Os gametófitos son verdes e superficiais, e normalmente están cordados (ás veces como lazos ou farrapos, ribbon-shaped, nalgunhas epífitas).

Ecoloxía e evolución

Esta orde posúe a maior parte das especies de monilophytas (máis de 80 %), amplamente distribuídas en todo o mundo.

Empregando estimacións do momento da especiación dos fieitos e das anxiospermas baseados en datos moleculares acoutados por estimacións de idade obtidas do rexistro fósil, Schneider et al. (2004) fan a hipótese que o clado dos fieitos polypodiales diversificouse no Cretáceo, despois da diversificación das anxiospermas. Segundo eses autores, isto suxire que este clado diversificouse de xeito oportunista, aproveitando novos nichos ecolóxicos provistos polo novo ambiente dominado por anxiospermas (Schneider et al. 2004).

 src=
Aumento da diversidade de fieitos polypodiales en relación ao aumento da diversidade de anxiospermas, ocorrido durante o Cretáceo. Amósanse dúas estimacións da diversificación das anxiospermas, correspondentes á estimación segundo cantidade de bases de ADN cambiadas, corrixida con respecto idade dos fósiles atopados pertencentes a anxiospermas (a estimación da dereita amosa unha aplicación "estrita" da idade dos fósiles de anxiospermas, fixada en 132 millóns de anos, a da esquerda mostra unha aplicación "relaxada" da idade dos fósiles de anxiospermas, na que 132 millóns de anos é o valor mínimo posible). Debuxado e traducido a partir de Schneider et al. 2004.

Filoxenia

A orde é Monofilética (Hasebe et al. 1995, Pryer et al. 1995, 2001a e 2004b, Schneider et al. 2004c). As familias que a compoñen son:

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Polypodiales: Brief Summary ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

Polypodiales é unha orde de plantas vasculares que agrupa en torno ao 80% dos fieitos actuais. Forma parte da clase Polypodiopsida.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Osladolike ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Osladolike: Brief Summary ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian

Osladolike (lat. Polypodiales), biljni red u razredu Polypodiopsida ili papratnica. Sastoji se od 23 porodice sa preko 9700 vrsta. I red i porodica Polypodiaceae dobili su ime po rodu oslad (Polypodium)

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Polypodiales ( Indonesian )

provided by wikipedia ID

Bangsa (ordo) Polypodiales mencakup berbagai jenis paku-pakuan yang paling biasa dikenal. Sebagian besar paku sejati merupakan anggota bangsa ini, dan sekitar dua per tiganya adalah epifit atau petrifit. Namanya berarti "berkaki banyak", disebabkan karena kebanyakan anggota-anggotanya membentuk rimpang, yang menjalar atau memanjat, baik pendek atau panjang, sehingga seakan-akan ental-entalnya bermunculan dari berbagai titik di tempat tumbuhnya.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ID

Polypodiales: Brief Summary ( Indonesian )

provided by wikipedia ID

Bangsa (ordo) Polypodiales mencakup berbagai jenis paku-pakuan yang paling biasa dikenal. Sebagian besar paku sejati merupakan anggota bangsa ini, dan sekitar dua per tiganya adalah epifit atau petrifit. Namanya berarti "berkaki banyak", disebabkan karena kebanyakan anggota-anggotanya membentuk rimpang, yang menjalar atau memanjat, baik pendek atau panjang, sehingga seakan-akan ental-entalnya bermunculan dari berbagai titik di tempat tumbuhnya.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ID

Polypodiales ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Polypodiales is een orde uit de klasse van de 'echte' varens (Polypodiopsida).

Het is de grootste orde van deze klasse, met meer dan twintig families uit zowel tropische, subtropische als gematigde klimaatstreken.

Recent genetisch onderzoek wijst uit dat de Polypodiales de meest geëvolueerde orde van de Monilophyta of varens zijn. Ze ontstonden en diversifiëerden in het Krijt, ongeveer 100 miljoen jaar geleden, volgend op de opkomst van de Angiospermae of zaadplanten.

De orde is vernoemd naar het geslacht Polypodium (eikvaren).

Kenmerken

 src=
Polypodium sp., sporenhoopjes (links) en detail van een sporendoosje (rechts) met sporangiumsteel en annulus

Polypodiales worden onderscheiden van andere varens door de dekvliesjes die, indien aanwezig, lateraal of centraal vastgehecht zijn. De sporangiumsteel is 1 tot 2 cellen dik, dikwijls lang. De sporendoosjes of sporangia dragen een verticale annulus (een lijn van bijzondere, verdikte cellen van de sporangiumsteel tot de top, die een rol speelt bij het openen van het sporendoosje), onderbroken door de steel en het stomium.

De gametofyten zijn groen, meestal hartvormig en ontwikkelen zich bovengronds.

Taxonomie

In de recente taxonomische beschrijving van Smith et al. (2006) worden de Polypodiales met een aantal andere ordes in de klasse Polypodiopsida geplaatst[1]. Daarbij werden de ordes Aspidiales, Aspleniales, Athyriales, Blechnales, Davalliales, Dennstaedtiales, Dryopteridales, Lindsaeales, Lonchitidales, Monachosorales, Negripteridales, Parkeriales, Platyzomatales, Pteridales, Saccolomatales, Thelypteridales opgenomen in de orde Polypodiales.

De orde is in deze vorm monofyletisch, en omvat 21 tot 23 families.

De stamboom van de Monilophyta, waaronder de Polypodiales, zou er als volgt kunnen uitzien:

Monilophyta

Monilophyta
Psilotopsida Ophioglossales

Ophioglossaceae (Addertongfamilie)



Psilotales

Psilotaceae






Equisetopsida Equisetales

Equisetaceae (Paardenstaartenfamilie)




Marattiopsida Marattiales

Marattiaceae




Polypodiopsida
Osmundales

Osmundaceae (Koningsvarenfamilie)






Hymenophyllales

Hymenophyllaceae (Vliesvarenfamilie)





Gleicheniales

Gleicheniaceae




Dipteridaceae



Matoniaceae







Schizaeales

Lygodiaceae




Anemiaceae



Schizaeaceae







Salviniales

Marsileaceae (Pilvarenfamilie)



Salviniaceae (Vlotvarenfamilie)





Cyatheales

Thyrsopteridaceae




Loxomataceae




Culcitaceae



Plagiogyriaceae






Cibotiaceae



Cyatheaceae



Dicksoniaceae



Metaxyaceae




Polypodiales

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae (Lintvarenfamilie)




Dennstaedtiaceae (Adelaarsvarenfamilie)



Eupolypods II

Diplaziopsidaceae




Cystopteridaceae





Aspleniaceae (Streepvarenfamilie)



Hemidictyaceae





Thelypteridaceae (Moerasvarenfamilie)



Rhachidosoraceae




Woodsiaceae





Onocleaceae (Bolletjesvarenfamilie)



Blechnaceae (Dubbellooffamilie)




Athyriaceae (Wijfjesvarenfamilie)








Eupolypods I

Hypodematiaceae




Dryopteridaceae (Niervarenfamilie)




Lomariopsidaceae




Nephrolepidaceae




Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae (Eikvarenfamilie)




















Stamboom van de Monilophyta, de clade die alle varens (met inbegrip van de paardenstaartfamilie) omvat, volgens Smith et al. (2006)[1], aangevuld met Lehtonen (2011)[2]
Bronnen, noten en/of referenties
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Polypodiales: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Polypodiales is een orde uit de klasse van de 'echte' varens (Polypodiopsida).

Het is de grootste orde van deze klasse, met meer dan twintig families uit zowel tropische, subtropische als gematigde klimaatstreken.

Recent genetisch onderzoek wijst uit dat de Polypodiales de meest geëvolueerde orde van de Monilophyta of varens zijn. Ze ontstonden en diversifiëerden in het Krijt, ongeveer 100 miljoen jaar geleden, volgend op de opkomst van de Angiospermae of zaadplanten.

De orde is vernoemd naar het geslacht Polypodium (eikvaren).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Polypodiales ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Polypodiales er en meget stor orden av bregner som omfatter 15 bregnefamilier og om lag 80% av alle bregnearter i verden. De vokser over hele kloden, formerer seg ved sporer, og har oftest flikete blader.

Formeringen bygger nesten alltid på heterospori, eller på ukjønnet formering.

Polypodiales er en evolusjonært sett avansert type av bregner som oppstod for ca. 100 millioner år siden, og gruppen og dens familier er ifølge nyere molekylær forskning monofylittisk (Smith et al, 2006).[1]: .

Taksonomi

For en mer utførlig taksonomi, se: Bregneplanter

Taksogrupperingen av bregnefamiliene er nedenfor gjengitt med basis i internasjonal taksonomi basert på (Smith et al,2006).[2]

De 15 familiene innenfor Polypodiales er her oppgitt heirarkisk med de mest basale først og de mest diversifiserte nederst:


Familier som tidligere ble regnet under Polypodiales, men som nå er tatt opp i de ovennevnte familiene og følgelig ikke brukes mere, omfatter:

  • Adiantaceae – nå i Pteridaceae
  • Drynariaceae – nå i Polypodiaceae
  • Grammitidaceae – nå i Polypodiaceae
  • Gymnogrammitidaceae – nå i Polypodiaceae
  • Loxogrammaceae – nå i Polypodiaceae
  • Nephrolepidaceae – nå i Lomariopsidaceae
  • Platyceriaceae – nå i Polypodiaceae
  • Pleursoriopsidaceae – nå i Polypodiaceae


I tillegg er en rekke familier som har vært henført til andre bregneordener, foreslått slått inn i enkelte av familiene i Polypodiales.

Referanser

  1. ^ Smith, A. R., K. M. Pryer, et al. (2006), "A classification for extant ferns", i Taxon 55(3), side 705-731
  2. ^ Smith, A. R., K. M. Pryer, et al.' "A classification for extant ferns", i Taxon 2006 55(3), side 705-731. online tilgjengelig versjon

Eksterne lenker

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Polypodiales: Brief Summary ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Polypodiales er en meget stor orden av bregner som omfatter 15 bregnefamilier og om lag 80% av alle bregnearter i verden. De vokser over hele kloden, formerer seg ved sporer, og har oftest flikete blader.

Formeringen bygger nesten alltid på heterospori, eller på ukjønnet formering.

Polypodiales er en evolusjonært sett avansert type av bregner som oppstod for ca. 100 millioner år siden, og gruppen og dens familier er ifølge nyere molekylær forskning monofylittisk (Smith et al, 2006).: .

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Paprotkowce ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Paprotkowce (Polypodiales) – rząd paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach.

Morfologia

Do cech charakterystycznych dla paproci z rzędu paprotkowców należą: induzjum zredukowane lub nieobecne u wielu linii rozwojowych poza tym rozwijające się bocznie lub centralnie, trzonki zarodni często dość długie i zbudowane z 1–3 szeregów komórek, zarodnie opatrzone są niepełnym, pionowym pierścieniem otaczającym je z wyjątkiem stomium i trzonka. Gametofity są zielone i zwykle kształtu sercowatego, rzadko u niektórych epifitów są taśmowate[1].

Systematyka

Pozycja systematyczna według Smitha i in. (2006)[1] i PPG I (2016)[2]

Grupa siostrzana dla olbrzymkowców w obrębie paproci. W różnych systemach do grupy tej stosowano w całości lub części następujące nazwy teraz mające status synonimów: Aspidiales, Aspleniales, Athyriales, Blechnales, Davalliales, Dennstaedtiales, Dryopteridales, Lindsaeales, Lonchitidales, Monachosorales, Negripteridales, Parkeriales, Platyzomatales, Pteridales, Saccolomatales, Thelypteridales.

paprocie

długoszowce Osmundales




rozpłochowce Hymenophyllales




glejcheniowce Gleicheniales




szparnicowce Schizaeales




salwiniowce Salviniales




olbrzymkowce Cyatheales



paprotkowce Polypodiales









Wykaz rodzin

Rząd paprotkowców obejmuje następujące rodziny[3][4][5][2] (układ odpowiedni do relacji filogenetycznych zgodnie z kladogramem poniżej).

podrząd Saccolomatineae Hovenkamp 2016[2]

podrząd Lindsaeineae Lehtonen & Tuomisto 2016[2]

podrząd Pteridineae J.Prado & Schuettp. 2016[2]

  • Pteridaceae E.D.M.Kirchn. 1831 – orliczkowate
    • podrodzina Cryptogrammoideae S.Linds. 2009 (=) Cryptogrammaceae Pic. Serm. 1963
    • podrodzina Ceratopteridoideae (J.Sm.) R.M.Tryon 1986 (=) Ceratopteridaceae Underw. 1900
    • podrodzina Pteridoideae C.Chr. ex Crabbe, Jermy & Mickel 1975
    • podrodzina Cheilanthoideae W.C.Shieh 1973 (=) Cheilanthaceae B.K.Nayar 1970
    • podrodzina Vittarioideae (C.Presl) Crabbe, Jermy & Mickel 1975 (=) Adiantoideae (C.Presl) R.M.Tryon 1986

podrząd Dennstaedtiineae Schwartsb. & Hovenkamp 2016[2]

podrząd Aspleniineae H.Schneid. & C.J.Rothf. 2016[2] (Eupolypods II wg Smitha i in. (2006))

podrząd Polypodiineae Dumort.[2] (Eupolypods I wg Smitha i in. (2006))

  • Didymochlaenaceae Ching ex Li Bing Zhang & Liang Zhang, 2015[2]
  • Hypodematiaceae Ching 1975
  • Dryopteridaceae Herter 1949 – nerecznicowate
    • podrodzina Polybotryoideae H.M.Liu & X.C.Zhang, 2016
    • podrodzina Dryopteridoideae Link, 1841
    • podrodzina Elaphoglossoideae (Pic.Serm.) Crabbe, Jermy & Mickel 1975
  • Lomariopsidaceae Alston 1956
  • Nephrolepidaceae Pic.Serm. 1975 – – nefrolepisowate
  • Tectariaceae Panigrahi 1986
  • Oleandraceae Ching ex Pic.Serm. 1965 (=) Olandraceae
  • Davalliaceae M.R.Schomb. 1848 – dawaliowate
  • Polypodiaceae J.Presl & C.Presl 1822 – paprotkowate
    • podrodzina Loxogrammoideae H.Schneid. 2011
    • podrodzina Drynarioideae Crabbe, Jermy & Mickel 1975
    • podrodzina Platycerioideae B.K.Nayar 1970
    • podrodzina Microsoroideae B.K.Nayar 1970
    • podrodzina Polypodioideae B.K.Nayar 1970
    • podrodzina Grammitidoideae Parris & Sundue 2016[2]


Relacje filogenetyczne między rodzinami[3][6][2]
paprotkowce

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceaeorliczkowate




Dennstaedtiaceae





Cystopteridaceaepaprotnicowate





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Aspleniaceaezanokcicowate



Hemidictyaceae







Thelypteridaceaezachylnikowate




Woodsiaceaerozrzutkowate





Onocleaceaeonokleowate



Blechnaceaepodrzeniowate




Athyriaceaewietlicowate









Didymochlaenaceae




Hypodematiaceae




Dryopteridaceaenerecznicowate





Nephrolepidaceaenefrolepisowate



Lomariopsidaceae





Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceaedawaliowate



Polypodiaceaepaprotkowate













Przypisy

  1. a b c d Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf. A classification for extant ferns. „Taxon”. 55 (3), s. 705–731, 2006 (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
  3. a b c Samuli Lehtonen. Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life. „PLoS ONE”. 6, 10, s. e24851, 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0024851.
  4. Maarten J. M. Christenhusz, Xian-Chun Zhang, Harald Schneider. A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns. „Phytotaxa”. 19, s. 7–54, 2011.
  5. a b Maarten J. M. Christenhusz, Harald Schneider. Corrections to Phytotaxa 19: Linear sequence of lycophytes and ferns. „Phytotaxa”. 28, s. 50–52, 2011.
  6. Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer. Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns. „Systematic Biology”. 61, 1, s. 70, 2012.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Paprotkowce: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Paprotkowce (Polypodiales) – rząd paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Polypodiales ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Polypodiales é uma ordem de pteridófitos da divisão Monilophyta que contém na mais recente classificação 6 subordens e 26 famílias. São pteridófitos homosporadas com esporângios do tipo leptosporângiado (origem a partir de uma única célula). Esta ordem agrega as principais linhagens de fetos polipodais, incluindo mais de 80% da totalidade das espécies de fetos extantes. A ordem tem distribuição natural sub-cosmopolita, ocorrendo muitas partes do mundo, incluindo regiões tropicais, subtropicais e temperadas.

Descrição

Os Polypodiales são os únicos pteridófitos que apresentam esporângios com um ânulo vertical interrompido pela inserção do pedúnculo e e pelo estômio.[2] Essas características esporangiais foram usados ​​por Johann Jakob Bernhardi para definir um grupo de pteridófitos que designou por Cathetogyratae.[3] O Grupo de Filogenia das Pteridófitas (o PPG) sugeriu recuperar esse nome como o termo informal «catetogiratos», para substituir o termo ambiguamente circunscrito «pólipódios» comummente utilizado para designar os Polipodiales.[1]

Os esporângios surgem em estruturas de 1 a 3 células de espessura e costumam ter um pedúnculo longo.[2] Em contraste, os Hymenophyllales apresentam um pedúnculo composto por quatro fileiras de células.[4] Os esporângios não atingem a maturidade simultaneamente. Muitos táxons incluídos nesta ordem são desprovidos de indúsio, mas quando este está presente, está ligado ao longo do bordo do indúsio ou no seu centro.[2]

Tanto os Polypodiales como os Cyatheales diferem dos restantes pteridófitos por terem um fotorreceptor designado por neocromo, que permite que realizem a fotossíntese de forma mais eficiente em condições de pouca luz, como nas sombras do solo da floresta. O ancestral comum dos dois grupos parece ter derivado o neocromo via transferência horizontal de genes de um antócero.[5]

Os seus gametófitos são verdes, geralmente cordiformes (em forma de coração) e crescem à superfície do solo,[2] em vez do desenvolvimento subterrâneo típico dos Ophioglossales.[6]

Taxonomia

A ordem Polypodiales foi descrita pela primeira vez por Johann Heinrich Friedrich Link em 1833. A circunscrição taxonómica da ordem mudou ao longo do tempo à medida que os pteridófitos foram sendo classificadas de múltiplas formas (veja a revisão de Christenhusz e Chase, 2014).[7] Smith et al. (2006) realizaram a primeira classificação dos pteridófitos de nível superior publicada na era da filogenética molecular. Nessa classificação, os pteridófitos (agora incluindo as cavalinhas) são referidas como monilófitos, dividindo-os em quatro grupos, com a grande maioria das espécies colocadas num táxon que foi designado por Polypodiopsida. O agrupamento quádruplo persistiu nos sistemas subsequentes, apesar das mudanças na nomenclatura.[8][9][7][1]

A partir desse estudo, o termo Polypodiopsida passou a ser aplicado a todas os pteridófitos (sensu lato),[1] com o grupo de Smith et al. a considerá-lo como sendo a subclasse Polypodiidae. Este grupo, que inclui os Polypodiales, também é conhecido informalmente como pteridófitos leptosporangiados, enquanto os três grupos restantes (subclasses) são referidos como pteridófitos eusporangiada. Os Polypodiidae foram divididos em sete ordens, sendo Polypodiales o maior agrupamento. A posição filogenética de Polypodiales em relação às outras ordens de Polypodiidae é mostrada no seguinte cladograma:[1]

Subclasse Polypodiidae

Osmundales




Hymenophyllales




Gleicheniales




Schizaeales




Salviniales




Cyatheales



Polypodiales (6 subordens, 26 famílias)








Subdivisão

A divisão dos Polypodiales em famílias mudou, embora tenha mantido o essencial, entre o trabalho pioneiro de Smith et al. (2006) e a classificação do Pteridophyte Phylogeny Group de 2016 (a PPG I), com um aumento geral no número de divisões reconhecidas, embora por vezes em níveis diferentes. A tabela abaixo resume os quatro sistemas mais conhecidos, com as famílias listadas em ordem alfabética em três grandes grupos. Embora as mesmas famílias sejam usadas em mais de um sistema, as circunscrições podem ser diferentes. Christenhusz e Chase em 2014 usaram uma circunscrição muito ampla de Aspleniaceae e Polypodiaceae, reduzindo as famílias usadas em outros sistemas a subfamílias.

Smith et al. (2006) dividiram os Polypodiales em quinze famílias,[10] uma solução mantida na sua revisão de 2008,[11] com membros dos eupolipodes colocados em dois clados não classificados. As famílias estão listadas na tabela acima. Embora muitas dessas famílias tenham sido reconhecidas anteriormente com circunscrição taxonómica semelhante, os autores notaram que a família Dryopteridaceae era mais estreitamente delimitada do que nas circunscrições históricas, que incluíam os géneros posteriormente incluídos nas Tectariaceae, Onocleaceae e Woodsiaceae. A circunscrição de Lomariopsidaceae mudou drasticamente, com a maioria dos géneros históricos dessa família (excepto Lomariopsis e Thysanosoria) sendo movidos para Dryopteridaceae, enquanto os géneros Cyclopeltis e Nephrolepis eram adicionados. Os membros da actual família Saccolomataceae foram removidos dos dennstaedtioides. O género Cystodium foi tentativamente colocado em Lindsaeaceae, longe de sua posição histórica em que era agregado aos fetos arbóreos. A família Woodsiaceae foi reconhecida como de circunscrição incerta e talvez parafilética, enquanto a inclusão dos géneros Hypodematium, Didymochlaena e Leucostegia talvez também torne a família Dryopteridaceae parafilética. Os grammitídeos foram incluídos em Polypodiaceae para tornar essa família monofilética.[10]

A sequência linear de Christenhusz et al. (2011), visando compatibilidade com a classificação de Chase e Reveal (2009),[8] incorporou novas evidências filogenéticas para fazer várias mudanças ao nível da família, resultando numa expansão para 23 famílias. Os géneros Lonchitis e Cystodium foram removidos de Lindsaeaceae e incorporados em novas famílias, dando origem às Lonchitidaceae e às Cystodiaceae, respectivamente. Dentro dos eupolipodes I, Woodsiaceae provou ser um grupo parafilético e foi reduzida aos géneros Cheilanthopsis, Hymenocystis e Woodsia, enquanto os restantes géneros foram removidos para as famílias Cystopteridaceae, Diplaziopsidaceae, Rhachidosoraceae, Athyriaceae e Hemidictyaceae. Dentro dos eupolipodes II, o género Nephrolepis foi colocado numa nova família, a família Nephrolepidaceae, devido à incerteza na sua colocação filogenética, enquanto a família Hypodematiaceae foi separada da família Dryopteridaceae para conter os três géneros problemáticos mencionados por Smith et al.[9]

A classificação de Christenhusz e Chase (2014) reduziu drasticamente o número de famílias reconhecidas nesta ordem para oito por agrupamento, reduzindo muitas famílias a subfamílias e expandindo a circunscrição das famílias Polypodiaceae e Aspleniaceae para abranger todos os eupolípodes I e eupolipodes II, respectivamente. As famílias anteriores tornaram-se subfamílias (veja a tabela acima). As ex-Hemidictyaceae foram incluídas nas Asplenioideae e as Onocleaceae nas Blechnoideae. Na nova Polypodiaceae assim criada, o género Didymochlaena foi colocada na sua própria subfamília, as Didymochlaenoideae.[7]

A classificação PPG I (2016) usou uma solução intermédia entre as duas abordagens anteriores, introduzindo uma nova classificação, a de subordem, e organizando 26 famílias (em alguns casos muito estreitamente circunscritas) em seis subordens, em grande parte retornando às famílias estabelecidas por Christenhusz et al. em 2011. Em vez da expansão de Aspleniaceae e Polypodiaceae, os eupolípodes I e II foram reconhecidos e nomeados como subordens.[1][7] A estrutura passou a ser a seguinte:

Filogenia

Em 2016, o Pteridophyte Phylogeny Group publicou um cladograma, considerado consensual e designado por PPG I, baseado em numerosos estudos filogenéticos realizados entre 2001 e 2015. A árvore filogenética do PPG I correspondentes à ordem Polypodiales é a seguinte:[1]

Polypodiales

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae




Dennstaedtiaceae


eupolypods
Aspleniineae (eupolypods II)

Cystopteridaceae





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Desmophlebiaceae




Hemidictyaceae



Aspleniaceae









Woodsiaceae





Onocleaceae



Blechnaceae




Athyriaceae





Thelypteridaceae







Polypodiineae (eupolypods I)

Didymochlaenaceae




Hypodematiaceae




Dryopteridaceae





Nephrolepidaceae



Lomariopsidaceae





Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae














Famílias obsoletas

A recente revisão da classificação dos pteridófitos permitiu rever a circunscrição taxonómica do grupo, o que tornou obsoletas as seguintes famílias de Polypodiales:

Evolução

A ordem Polypodiales pode ser considerado como uma das ordens de monilófitas (fetos) evolutivamente mais avançadas, com base em análises genéticas recentes. Este agrupamento taxonómico surgiu e diversificou-se há cerca de 100 milhões de anos, provavelmente após a diversificação das angiospermas.[12]

Referências

Bibliografia

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Polypodiales: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Polypodiales é uma ordem de pteridófitos da divisão Monilophyta que contém na mais recente classificação 6 subordens e 26 famílias. São pteridófitos homosporadas com esporângios do tipo leptosporângiado (origem a partir de uma única célula). Esta ordem agrega as principais linhagens de fetos polipodais, incluindo mais de 80% da totalidade das espécies de fetos extantes. A ordem tem distribuição natural sub-cosmopolita, ocorrendo muitas partes do mundo, incluindo regiões tropicais, subtropicais e temperadas.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Багатоніжкові (порядок) ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Опис

Це наземні та епіфітні, рівнинні або гірські рослини. Спорангії тонкостінні, зібрані у соруси здебільшого на звичайних листках, рідше на окремих спорофілах, прикритих індузіями різної форми або без індузія.

Класифікація

До порядку відносять за різними системами від 5 до 24 родин. Ряд родин розглядається у ранзі підродин.

Систематика

Eupolypods II

Eupolypods I

Phylogenic relationships

Філогенетична кладограма створена на основі праць Lehtonen, 2011 та Rothfels & al., 2012.

Polypodiales

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae




Dennstaedtiaceae



eupolypods II

Cystopteridaceae





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Aspleniaceae



Hemidictyaceae







Thelypteridaceae




Woodsiaceae





Onocleaceae



Blechnaceae




Athyriaceae







eupolypods I

Hypodematiaceae




Dryopteridaceae




Lomariopsidaceae




Nephrolepidaceae




Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae














Посилання


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Bộ Dương xỉ ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Bộ Dương xỉ (Polypodiales) bao gồm hầu như toàn bộ các nhánh chính của dương xỉ polypod, với hơn 80% các loài dương xỉ ngày nay. Chúng được tìm thấy ở nhiều nơi trên thế giới bao gồm các vùng nhiệt đới, cận nhiệt đới và ôn đới.[1]

Các họ

Polypodiales bao gồm các họ dưới đây,[2][3][4] và được thể hiện trong cây phát sinh loài.

Eupolypods II

Eupolypods I

Quan hệ phát sinh loài

Sơ đồ bên dưới thể hiện quan hệ phát sinh loài giữa các họ trong Bộ Dương xỉ (Polypodiales) theo Lehtonen, 2011,[2] and Rothfels & al., 2012.[5]

Polypodiales



Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae




Dennstaedtiaceae



eupolypods II


Cystopteridaceae





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Aspleniaceae



Hemidictyaceae







Thelypteridaceae




Woodsiaceae





Onocleaceae



Blechnaceae




Athyriaceae







eupolypods I


Hypodematiaceae




Dryopteridaceae




Lomariopsidaceae




Nephrolepidaceae




Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae













Tham khảo

  1. ^ Alan R. Smith, Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Petra Korall, Harald Schneider & Paul G. Wolf (2006). “A classification for extant ferns” (PDF). Taxon 55 (3): 705–731. doi:10.2307/25065646.
  2. ^ a ă â Samuli Lehtonen (2011). “Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life” (PDF). PLoS ONE 6 (10): e24851. PMC 3192703. PMID 22022365. doi:10.1371/journal.pone.0024851.
  3. ^ Maarten J. M. Christenhusz, Xian-Chun Zhang & Harald Schneider (2011). “A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns” (PDF). Phytotaxa 19: 7–54.
  4. ^ a ă Maarten J. M. Christenhusz & Harald Schneider (2011). “Corrections to Phytotaxa 19: Linear sequence of lycophytes and ferns” (PDF). Phytotaxa 28: 50–52.
  5. ^ Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer (2012). “Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns”. Systematic Biology 61 (1): 70.

Tài liệu

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Bộ Dương xỉ: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Bộ Dương xỉ (Polypodiales) bao gồm hầu như toàn bộ các nhánh chính của dương xỉ polypod, với hơn 80% các loài dương xỉ ngày nay. Chúng được tìm thấy ở nhiều nơi trên thế giới bao gồm các vùng nhiệt đới, cận nhiệt đới và ôn đới.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Многоножковые (порядок) ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Научная классификация
промежуточные ранги
Домен: Эукариоты
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Порядок: Многоножковые
Международное научное название

Polypodiales Link (1833)

Синонимы
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 500029NCBI 3268EOL 4504FW 196333

Многоножковые, или Полиподиевые (лат. Polypodiales) — порядок папоротников класса Папоротниковые (Polypodiopsida).

Таксономия

Порядок Многоножковые включает 24 семейства[1][2]:


Филогенетическая кладограмма порядка[2][3]:

Polypodiales

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceae




Dennstaedtiaceae


Eupolypods Eupolypods II

Cystopteridaceae





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Hemidictyaceae



Aspleniaceae







Thelypteridaceae




Woodsiaceae




Athyriaceae




Blechnaceae



Onocleaceae








Eupolypods I

Hypodematiaceae




Dryopteridaceae




Lomariopsidaceae




Nephrolepidaceae




Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceae



Polypodiaceae













Примечания

  1. Smith A. R., Pryer K. M., Schuettpelz E., Korall P., Schneider H., Wolf P. G. A classification for extant ferns (англ.) // Taxon. — 2006. — Vol. 55(3). — P. 705—731. — ISSN 0040-0262. — DOI:10.2307/25065646. (недоступная ссылка)
  2. 1 2 Rothfels C. J., Sundue M. A., Kuo L.-Y., Larsson A., Kato M., Schuettpelz E., Pryer K. M. A revised family-level classification for eupolypod II ferns (Polypodiidae: Polypodiales) (англ.) // Taxon. — 2012. — Vol. 61(3). — P. 515—533. — ISSN 0040-0262.
  3. Lehtonen S. Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life (англ.) // PLoS ONE. — Vol. 6(10). — P. 1—6(e24851). — DOI:10.1371/journal.pone.0024851.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Многоножковые (порядок): Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Многоножковые, или Полиподиевые (лат. Polypodiales) — порядок папоротников класса Папоротниковые (Polypodiopsida).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

水龍骨目 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

水龍骨目(學名:Polypodiales)是真蕨綱中的一個主要分支,包含有超過80%的现存蕨類物種。它們分布于熱帶、亞熱帶和溫帶等地區。

水龍骨目被認為是蕨類最晚分歧出來的目,基於最近的基因分析。它們大約在一億年前形成且分歧出來,大概是接在被子植物門分歧之後。

型態特徵

這一目的特徵有:帶有一由莖和裂縫交織成垂直環形的孢子囊;側面或中心依附的菌裙;綠色、有梗且在地面的配子體[2]

分類學

链束植物的分類在近20年經歷過頗大的轉變(詳見Christenhusz英语ChristenhuszMark W. Chase英语Mark W. Chase, 2014這兩份文獻的回顧)[3]。 Smith et al. (2006) 是最早一個基於分子系统发生学而對蕨类植物作高階分類的嘗試[4]

詳細分類

Smith et al. (2006) 將本目物種分為15個科,分別如下[4]

這15個科除了鐵角蕨科、鳳尾蕨科及岩蕨科這三個科0包括有海洋物種以外[5],其餘各科均為陸生物種。

這個分類只維持了兩年,然後又作出修訂[6]。水龍骨目被置於真蕨綱之下,其15個科被分為兩個支序:

參考文獻

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

水龍骨目: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

水龍骨目(學名:Polypodiales)是真蕨綱中的一個主要分支,包含有超過80%的现存蕨類物種。它們分布于熱帶、亞熱帶和溫帶等地區。

水龍骨目被認為是蕨類最晚分歧出來的目,基於最近的基因分析。它們大約在一億年前形成且分歧出來,大概是接在被子植物門分歧之後。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

고사리목 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

고사리목(Polypodiales)은 양치식물의 주요 계통으로, 현존하는 양치식물 종의 80% 이상을 차지한다. 열대, 준열대, 온대 지역을 포함하여 전 세계의 여러 곳에서 발견된다. 이 분류군은 다음과 같은 특징을 가지고 있다. 포자낭은 줄기와 열개부(Stomium)에 의해 끊기는 수직으로 된 환대를 가지며, 포막(indusium)이 측면 또는 중앙에 달려있다.(또는 사라짐)[1]

최신의 유전학적 분석 결과에 의하면, 고사리목은 진화적으로 가장 발달한 중원형식물(양치식물) 목 중의 하나로 간주될 수 있다. 약 1억년 전에 처음 나타나 다양하게 번성해왔으며, 뒤따라서 속씨식물의 분화로 이어진 것으로 추정하고 있다.[2]

하위 과

고사리목은 다음과 같은 과를 포함하고 있다.[3][4]

  • 삭콜로마과 (Saccolomataceae) Doweld & Reveal 2008
  • 론키티스과 (Lonchitidaceae) C.Presl ex M.R.Schomb. 1848
  • 키스토디움과 (Cystodiaceae) J.R.Croft 1986
  • 비고사리과 (Lindsaeaceae) C.Presl ex M.R.Schomb. 1848
  • 봉의꼬리과 (Pteridaceae) E.D.M.Kirchn. 1831
    • 북바위고사리아과 (Cryptogrammoideae) S.Linds. 2009 (=) Cryptogrammaceae Pic. Serm. 1963
    • 물고사리아과 (Ceratopteridoideae) (J.Sm.) R.M.Tryon 1986 (=) Ceratopteridaceae Underw. 1900
    • 봉의꼬리아과 (Pteridoideae) C.Chr. ex Crabbe, Jermy & Mickel 1975
    • 개부싯깃고사리아과 (Cheilanthoideae) W.C.Shieh 1973 (=) Cheilanthaceae B.K.Nayar 1970
    • 일엽아재비아과 (Vittarioideae) (C.Presl) Crabbe, Jermy & Mickel 1975 (=) Adiantoideae (C.Presl) R.M.Tryon 1986
  • 잔고사리과 (Dennstaedtiaceae) Lotsy 1909

진정고사리군 II (Eupolypods II)

진정고사리군 I (Eupolypods I)

  • 금털고사리과 (Hypodematiaceae) Ching 1975
  • 면마과 또는 관중과 (Dryopteridaceae) Herter 1949
    • 면마아과 또는 관중아과 (Dryopteridoideae) B.K.Nayar 1970
    • Elaphoglossoideae (Pic.Serm.) Crabbe, Jermy & Mickel 1975 (=) Elaphoglossaceae Pic.Serm.
  • 덩굴고사리과 (Lomariopsidaceae) Alston 1956
  • 네프롤레피스과 (Nephrolepidaceae) Pic.Serm. 1975
  • 텍타리과 (Tectariaceae) Panigrahi 1986
  • 줄고사리과 (Oleandraceae) Ching ex Pic.Serm. 1965 (=) Olandraceae
  • 넉줄고사리과 (Davalliaceae) M.R.Schomb. 1848
  • 고란초과 (Polypodiaceae) J.Presl & C.Presl 1822
    • 주걱일엽아과 (Loxogrammoideae) H.Schneid. 2011
    • 드리나리아아과 (Drynarioideae) Crabbe, Jermy & Mickel 1975
    • 박쥐난아과 (Platycerioideae) B.K.Nayar 1970
    • 밤일엽아재비아과 (Microsoroideae) B.K.Nayar 1970
    • 고란초아과 (Polypodioideae) B.K.Nayar 1970

계통발생학적 관계

2016년 고사리목의 계통 분류는 다음과 같다.[5]

고사리목    

삭콜로마과

     

키스토디움과

     

론키티스과

   

비고사리과

           

봉의꼬리과

     

잔고사리과

     

꼬리고사리아목 (진정고사리군 II)

   

고란초아목 (진정고사리군 I)

         

폐기된 과

아래는 고사리목에서 폐기된 과의 목록이다.

  • 드리나리아과 (Drynariaceae) - 현재 고란초과로 분류
  • 그람미티스과 (Grammitidaceae) - 현재 고란초과로 분류
  • 김노그람미티스과 (Gymnogrammitidaceae) - 현재 고란초과로 분류
  • 주걱일엽과 (Loxogrammaceae) - 현재 고란초과로 분류
  • 네프롤레피스과 (Nephrolepidaceae) - 현재는 덩굴고사리과로 분류하기도 함.
  • 박쥐난과 (Platyceriaceae) - 현재 고란초과로 분류
  • 좀고사리과 (Pleursoriopsidaceae) - 현재 고란초과로 분류
  • 일엽아재비과(Vittariaceae) - 현재 봉의꼬리과로 분류

각주

  1. Alan R. Smith, Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Petra Korall, Harald Schneider & Paul G. Wolf (2006). “A classification for extant ferns” (PDF). 《Taxon》 55 (3): 705–731. CS1 관리 - 여러 이름 (링크)
  2. Harald Schneider, Eric Schuettpelz, Kathleen M. Pryer, Raymond Cranfill, Susana Magallón, Richard Lupia (2004). “Ferns diversified in the shadow of angiosperms”. 《Nature》 428 (6982): 553–557. doi:10.1038/nature02361. PMID 15058303. CS1 관리 - 여러 이름 (링크)
  3. 인용 오류: 태그가 잘못되었습니다; Lehtonen-2011라는 이름을 가진 주석에 텍스트가 없습니다
  4. Maarten J. M. Christenhusz & Harald Schneider (2011). “Corrections to Phytotaxa 19: Linear sequence of lycophytes and ferns” (PDF). 《Phytotaxa》 28: 50–52.
  5. PPG I (2016). “A community-derived classification for extant lycophytes and ferns”. 《Journal of Systematics and Evolution》 54 (6): 563–603. doi:10.1111/jse.12229.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자