Multimedia w Wikimedia Commons Przekraski (Cleroidea) – nadrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i infrarzędu Cucujiformia.
Takson ten w klasyfikacji z pracy Patrice Bouchard i innych z 2011 roku obejmuje 11 rodzin[2]. W 2015 roku James A. Robertson i współpracownicy, na podstawie wielkoskalowej analizy molekularnej całego infrarzędu Cucujiformia, redefiniowali nadrodzinę przekrasków, włączając do niej kistnikowate i Biphyllidae[3].
Chrząszcze te są różnorodnie zbudowane. Zwykle mają miękki oskórek[4]. Stopy mają z wyraźnie widocznym między pazurkami empodium. U obu płci siódmy tergit nie zasłania ósmego. W większość dorosłych i larw ma żuwaczki pozbawione moli. U większości grup biodra tylnej pary są rozszerzone tak, że stykają się z epipleurami pokryw. Samce mają w edeagusie obok rozpórki przedniej jeszcze dwie tegminalne[3].
Biologia i ekologia są w tej grupie zróżnicowane. Wiele gatunków to drapieżniki, ale zdarzają się też polifagi, fitofagi i nieliczne mykofagi. Wiele imagines to pyłkożercy[4].
Należy tu ponad 10 tysięcy gatunków[4], zgrupowanych w 13 rodzinach[2][3]:
Przekraski (Cleroidea) – nadrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i infrarzędu Cucujiformia.
Takson ten w klasyfikacji z pracy Patrice Bouchard i innych z 2011 roku obejmuje 11 rodzin. W 2015 roku James A. Robertson i współpracownicy, na podstawie wielkoskalowej analizy molekularnej całego infrarzędu Cucujiformia, redefiniowali nadrodzinę przekrasków, włączając do niej kistnikowate i Biphyllidae.
Chrząszcze te są różnorodnie zbudowane. Zwykle mają miękki oskórek. Stopy mają z wyraźnie widocznym między pazurkami empodium. U obu płci siódmy tergit nie zasłania ósmego. W większość dorosłych i larw ma żuwaczki pozbawione moli. U większości grup biodra tylnej pary są rozszerzone tak, że stykają się z epipleurami pokryw. Samce mają w edeagusie obok rozpórki przedniej jeszcze dwie tegminalne.
Biologia i ekologia są w tej grupie zróżnicowane. Wiele gatunków to drapieżniki, ale zdarzają się też polifagi, fitofagi i nieliczne mykofagi. Wiele imagines to pyłkożercy.
Należy tu ponad 10 tysięcy gatunków, zgrupowanych w 13 rodzinach:
Byturidae Gistel, 1848 – kistnikowate Biphyllidae LeConte, 1861 Phloiophilidae Kiesenwetter, 1863 Trogossitidae Latreille, 1802 – pawężnikowate Chaetosomatidae Crowson, 1952 Metaxinidae Kolibáč, 2004 Thanerocleridae Chapin, 1924 Cleridae Latreille, 1802 – przekraskowate Acanthocnemidae Crowson, 1964 Phycosecidae Crowson, 1952 Prionoceridae Lacordaire, 1857 Mauroniscidae Majer, 1995 Melyridae Leach, 1815 – bęblikowate.
