dcsimg

Chrysomela saliceti ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Chrysomela salicetigatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae.

Chrząszcz o ciele długości od 6 do 10 mm, z wyjątkiem pokryw ubarwionym czarnozielono lub granatowo z metalicznym połyskiem. Czułki mają trzeci człon półtora raza dłuższy od czwartego. Przedplecze jest szerokie, choć u nasady wyraźnie węższe od pokryw, ponad dwukrotnie szersze niż długie, wyraźnie szersze niż u rynnicy osikowej. Boczne brzegi przedplecza są wałeczkowato zgrubiałe i od pozostałej jego wierzchniej strony odgraniczone bruzdą, która zanika w pewnej odległości do przedniej krawędzi przedplecza. Przed kątami tylnymi boczne brzegi przedplecza nie są wykrojone. Barwa pokryw jest całkowicie czerwona (bez czarnej plamki u wierzchołka jak u r. topolowej), a u bardzo rzadkich form melanistycznych całkowicie czarna, ale zawsze niemetaliczna. Brzegi boczne pokryw również są wałeczkowato pogrubione, a u wierzchołków, w kątach przyszwowych opatrzone wgłębieniem. Boczne krawędzie pokryw są z tyłu nieorzęsione, a ich epipleury są z tyłu silnie zwężone. Punktowanie powierzchni pokryw tworzy regularne, podwójne rządki wzdłuż ich bocznych brzegów. Odnóża mają stopy o ostatnich członach pozbawionych ząbków. Samca charakteryzuje prącie o części wierzchołkowej po obu stronach rozszerzonej w tępy ząb, a płytce grzbietowej zaopatrzonej w przedniej części w dołeczek, od którego ciągnie się do tyłu wąska szpara[1].

Roślinami żywicielskimi larw i owadów dorosłychwierzby, a rzadziej topole. Żerują na liściach (foliofagi)[1][2]. Preferują siedliska nadwodne oraz wilgotne skraje lasów. Bywają notowane jako szkodniki upraw wierzb i młodników topolowych[1].

Gatunek palearktyczny[2]. W Europie stwierdzony został m.in. we Francji, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Liechtensteinie, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Finlandii, Łotwie, Polsce, Węgrzech, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Grecji i Rosji[3]. Północna granica jego zasięgu na tym kontynencie przebiega przez Danię, południową Szwecję, Finlandię i Karelię. Dalej na wschód sięga Syberii i Mongolii[2].

Przypisy

  1. a b c Andrzej Warchałowski: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze — Coleoptera. Zeszyt 94b Stonkowate — Chrysomelidae. Podrodziny: Chrysomelinae i Galerucinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1973, s. 9-10, 49-54.
  2. a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1990.
  3. Chrysomela (Chrysomela) saliceti Suffrian, 1851. W: Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-09].

Linki zewnętrzne

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Chrysomela saliceti: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Chrysomela saliceti – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae.

Chrząszcz o ciele długości od 6 do 10 mm, z wyjątkiem pokryw ubarwionym czarnozielono lub granatowo z metalicznym połyskiem. Czułki mają trzeci człon półtora raza dłuższy od czwartego. Przedplecze jest szerokie, choć u nasady wyraźnie węższe od pokryw, ponad dwukrotnie szersze niż długie, wyraźnie szersze niż u rynnicy osikowej. Boczne brzegi przedplecza są wałeczkowato zgrubiałe i od pozostałej jego wierzchniej strony odgraniczone bruzdą, która zanika w pewnej odległości do przedniej krawędzi przedplecza. Przed kątami tylnymi boczne brzegi przedplecza nie są wykrojone. Barwa pokryw jest całkowicie czerwona (bez czarnej plamki u wierzchołka jak u r. topolowej), a u bardzo rzadkich form melanistycznych całkowicie czarna, ale zawsze niemetaliczna. Brzegi boczne pokryw również są wałeczkowato pogrubione, a u wierzchołków, w kątach przyszwowych opatrzone wgłębieniem. Boczne krawędzie pokryw są z tyłu nieorzęsione, a ich epipleury są z tyłu silnie zwężone. Punktowanie powierzchni pokryw tworzy regularne, podwójne rządki wzdłuż ich bocznych brzegów. Odnóża mają stopy o ostatnich członach pozbawionych ząbków. Samca charakteryzuje prącie o części wierzchołkowej po obu stronach rozszerzonej w tępy ząb, a płytce grzbietowej zaopatrzonej w przedniej części w dołeczek, od którego ciągnie się do tyłu wąska szpara.

Roślinami żywicielskimi larw i owadów dorosłychwierzby, a rzadziej topole. Żerują na liściach (foliofagi). Preferują siedliska nadwodne oraz wilgotne skraje lasów. Bywają notowane jako szkodniki upraw wierzb i młodników topolowych.

Gatunek palearktyczny. W Europie stwierdzony został m.in. we Francji, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Liechtensteinie, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Finlandii, Łotwie, Polsce, Węgrzech, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Grecji i Rosji. Północna granica jego zasięgu na tym kontynencie przebiega przez Danię, południową Szwecję, Finlandię i Karelię. Dalej na wschód sięga Syberii i Mongolii.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL