Multimedia w Wikimedia Commons Zając wielkouchy[3] (Lepus californicus) – gatunek ssaka z rodziny zającowatych (Leporidae).
Długość ciała 36-52 cm, waga 1-1,8 kg. Sierść latem szarobrązowa, zimą biała. Nazwę zawdzięcza dużym uszom. Poza tym ma długie przednie łapy, a tylne mocno umięśnione, co pomaga mu przy długich ucieczkach przed drapieżnikami.
Południowo-zachodnia część Stanów Zjednoczonych oraz północna część Meksyku. Występuje przede wszystkim na terenach pustynnych i półpustynnym co sprawiło, że jedna z angielskich nazw jest zając pustynny (ang. American desert hare)[4]. Niezagrożony wyginięciem.
Nocny tryb życia. Terytorialny, zajmując powierzchnię od 1-3 km². Spanikowany, w czasie ucieczki może oddawać susy do 6 m długości i uciekać z prędkością do 60 km/h[4]. Żyje w stadach. Roślinożerca.
Pora godowa zaczyna się u zajęcy wielkouchych już wczesnym przedwiośniem, lecz w ciepłym klimacie może młode mieć cały rok[4].
