Les escolopendres (Scolopendra) o cuques de cent cames constitueixen un gènere de quilòpodes pertanyents a la família dels escolopèndrids.
En climes temperats es troben espècies relativament petites mentre que les espècies dels tròpics poden superar els 30 cm de longitud.[1]
El gènere Scolopendra conté les següents espècies:[2]
Les escolopendres (Scolopendra) o cuques de cent cames constitueixen un gènere de quilòpodes pertanyents a la família dels escolopèndrids.
ШицIогдаргаш (эрс: Сколопе́ндры, лат: Scolopendra) — дулхах яжа садоалла хIамаш я. Шаролгаш (эрс. многоножки) яхача тIехклассá юкъейоагI уж. ШицIогдаргаш дохьаж детташ я.
Scolopendra (through Latin from Greek σκολόπενδρα, skolopendra) is a species-rich genus of large tropical centipedes of the family Scolopendridae.
The genus Scolopendra contains many species of centipedes found across the world's tropics and warmer temperate areas. The species vary considerably in coloration and size. Scolopendra are mostly very large centipedes. The largest species found in tropical climates can exceed 30 cm (12 in) and are the largest living centipedes in the world.[2] All Scolopendra species can deliver a painful bite, injecting venom through their forcipules, which are not fangs or other mouthparts; rather, these are modified legs on the first body segment.
Scolopendra species are active predators, feeding primarily on insects and other invertebrates. Larger specimens have been observed preying on frogs, tarantulas, lizards, birds, snakes, rodents, and even bats.[3] Two southeast Asian species, S. cataracta and S. paradoxa, as well as S. alcyona from the Ryukyu Islands, are amphibious, as these species can travel underwater by swimming or walking.[4][5][6]
The venom of most species is not medically significant; however, bites from several species can cause intense and long-lasting pain and swelling. Large Scolopendra species from Asian/Pacific regions, such as Scolopendra subspinipes and Scolopendra dehaani, are particularly potent, and have caused one reported fatality.[7] In 2014, a fatality was reported for a bite from a Scolopendra gigantea.[8] The venom of certain Scolopendra species were found to contain compounds such as serotonin, haemolytic phospholipase, a cardiotoxic protein, and a cytolysin.[9]
Scolopendra was one of the genera created by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae, the starting point for zoological nomenclature. Only two of the species originally assigned to the genus remain so: Scolopendra gigantea and S. morsitans; the latter was chosen to be the type species by Opinion 454 of the International Commission on Zoological Nomenclature,[2] overruling a previous designation by Pierre André Latreille, in which he chose Linnaeus' Scolopendra forficata (now Lithobius forficatus) as the type species.[10]
The genus Scolopendra contains these species:[1][11]
One fossil species, †Scolopendra proavita, is known from Baltic amber deposits from the Eocene of Poland.[13] Fossil remains of a species tentatively assigned to S. morsitans (as S. (cf) morsitans) are also known from Pliocene-aged rocks in the Makapansgat of South Africa.[14]
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) Look up scolopendra in Wiktionary, the free dictionary. Scolopendra (through Latin from Greek σκολόπενδρα, skolopendra) is a species-rich genus of large tropical centipedes of the family Scolopendridae.
Skolopendro (Scolopendra) estas genro el la klaso de centpieduloj (Myriopoda). Ĝia korpo estas plata, segmentumita kaj etendiĝinta. Sur ĉiu segmento – kiuj nombras 21) troviĝas unu pieda paro. La antenoj estas 17-20-artikaj kaj vipoformaj; la kvarparoj da okuloj estas simplaj. La unua pieda paro modifiĝis al makzela piedo. La specioj estas noktaj, rabaj bestoj, kiuj kelkfoje kreskas grande.
Ili vivas ĉefe en la tropika klimato, sed unu specio vivas eĉ en Hungario. Ili manĝas malpli evoluintajn bestojn, kiujn ili venenas per murdo.
La hungaria specio nomiĝas zona skolopendro (centpiedulo) (S. cingulata Latr.), kiu grandas 5–9 cm kaj havas olivverdan koloron sur flavbruna bazo. Ĝi murdas eĉ la homon. Ĝi kreskas ĉirkaŭ la Mediteraneokaj Sirio eĉ je 17 cm. Pli granda estas la tropika murda skolopendro (S. morsitans L.) kaj al giganta skolopendro (S. gigantea L.), kiu vivas en Brazilo, Ĉilio, Kolumbio kaj Venezuelo kaj atingas eĉ 26,5 cm. Tiuj lastaj povas mordi murde. Ankaŭ inter la specioj estas arizona dezerta centpiedulo.
Scolopendra es un género de miriápodos quilópodos de la familia Scolopendridae.
El tamaño de las especies que forman este género parece estar vinculado con el clima en que ocurren. En un clima templado, sólo ocurren especies relativamente pequeñas, mientras que las especies que viven en los trópicos pueden exceder los 30 centímetros de longitud.[2]
Son depredadores activos que se alimentan principalmente de invertebrados terrestres, especialmente insectos y moluscos. Algunas especies pueden depredar sobre vertebrados de pequeño tamaño, como reptiles, roedores o murciélagos. [3] Sus mordeduras son muy dolorosas, pero raramente son mortales en los seres humanos.[4] El veneno se inocula a través de las forcípulas, que se encuentran justo detrás de las mandíbulas. El veneno de las especies que forman el género Scolopendra contiene compuestos tales como la serotonina, un fosfolipasa A (hemolítica), una proteína cardiotóxica y una sustancia citolisina.[5]
Scolopendra fue uno de los géneros creados por Carlos Linneo en su décima edición de Systema Naturae (1758), el punto de partida de la nomenclatura zoológica. Sólo dos de las especies originalmente asignadas al género siguen siéndolo en la actualidad: Scolopendra gigantea y Scolopendra morsitans; el último fue designado como especie tipo por el dictamen 454 de la Comisión Internacional de Nomenclatura Zoológica,[2] invalidando la designación anterior por Pierre André Latreille, en la que eligió 'Scolopendra forficata de Linneo (en la actualidad Lithobius forficatus) como la especie tipo.[6]
El género Scolopendra contiene las siguientes especies:[1]
Scolopendra es un género de miriápodos quilópodos de la familia Scolopendridae.
Scolopendra est un genre de myriapodes chilopodes de la famille des Scolopendridae. Les scolopendres sont des animaux carnassiers et parfois venimeux.
La morsure des scolopendres peut être très douloureuse, notamment celle des espèces tropicales, avec œdème et parfois nécrose cutanée autour de la morsure. Le traitement est symptomatique : désinfection locale et antalgiques.
Il ne faut pas le confondre avec la scutigère, qui est aussi un mille-pattes.
Ce sont des animaux nocturnes, n'aimant pas la lumière, ils ont le corps très allongé, de couleurs jaune ou noir avec des barres horizontales noires sur le dos. Ils ont la capacité de voir par les deux extrémités de leurs corps. Rapide avec leur grand nombre de pattes, ils sont toutefois effrayés par la lumière qui les aveugle et rebrousseront chemin en cas de rencontre fortuite.
La scolopendre est un animal carnassier et parfois venimeux grâce à ses forcipules.
La scolopendre peut s'introduire dans les maisons.
Scolopendra cingulata est répandue sur tout le pourtour de la mer Méditerranée.
Scolopendra gigantea, rencontrée en Amérique du Sud, est l'espèce la plus grande et peut atteindre jusqu'à 30 cm de long.
Le genre Scolopendra a été décrit par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758.
Scolopendra morsitans est l'espèce type pour le genre.
Il arrive que des scolopendres mordent des humains. La morsure des scolopendres peut être très douloureuse, notamment celle des espèces tropicales, avec œdème et parfois nécrose cutanée autour de la morsure. Le traitement est symptomatique : désinfection locale et antalgiques[2]. Le venin étant thermolabile, chauffer la partie mordue permet d'en limiter la diffusion et de le détruire[réf. nécessaire].
Scolopendra est un genre de myriapodes chilopodes de la famille des Scolopendridae. Les scolopendres sont des animaux carnassiers et parfois venimeux.
La morsure des scolopendres peut être très douloureuse, notamment celle des espèces tropicales, avec œdème et parfois nécrose cutanée autour de la morsure. Le traitement est symptomatique : désinfection locale et antalgiques.
Il ne faut pas le confondre avec la scutigère, qui est aussi un mille-pattes.
Lipan atau kelabang (bahasa Inggris: centipede) adalah hewan arthropoda yang tergolong dari kelas Chilopoda dan upafilum Myriapoda. Kelabang adalah hewan metameric yang memiliki sepasang kaki di setiap ruas tubuhnya. Hewan ini termasuk hewan yang berbisa, dan termasuk hewan nokturnal.
Organisme yang kelabang cukup umum dan Anda dapat menemukan mereka di daerah yang diarsir seperti bagian bawah daun-daun mati dan batu, gua, hutan dan bahkan bagian dalam rumah. Mereka biasanya ditemukan di banyak daerah iklim dari dunia seperti padang pasir, pegunungan, hutan dan hutan. Mereka adalah arthropoda soliter (bila disatukan, Anda melawan dengan kematian salah satu dari dua) dan malam. Pada siang hari mereka pergi untuk mencari perlindungan di lahan basah dan gelap, tetapi jika cuaca terlalu basah atau terlalu kering, mereka mencari tempat lain, datang untuk berlindung di dalam rumah. Spesies yang hidup di zona beriklim dunia biasanya lebih kecil (hingga 10 cm) dari mereka menghuni daerah khatulistiwa yang lembab, yang dapat melebihi 30 cm.
Kelabang dianggap sebagai hewan berbisa meskipun bisa kelabang kurang mematikan manusia, tetapi di dapur Thailand dan di beberapa bagian Afrika. Bahkan pengobatan Cina memotong atau menggunakan bagian dari kelabang lipan sebagai obat untuk penggunaan oral, meskipun efektivitas pengobatan ini belum terbukti secara ilmiah.
Genus Scolopendra terdiri atas beberapa spesies berikut:[1]
Lipan atau kelabang (bahasa Inggris: centipede) adalah hewan arthropoda yang tergolong dari kelas Chilopoda dan upafilum Myriapoda. Kelabang adalah hewan metameric yang memiliki sepasang kaki di setiap ruas tubuhnya. Hewan ini termasuk hewan yang berbisa, dan termasuk hewan nokturnal.
Scolopendra Linnaeus, 1758 è un genere di artropodi.
Dal lat. scient. Scolopendra, dal gr. σκολόπενδρα "millepiedi"
Il genere Scolopendra comprende circa 85 specie e sottospecie[1].
La Scolopendra cingulata è la più importante specie europea, distribuita lungo tutta la regione mediterranea compresa l'Africa. Questa si presenta solitamente di un colore brunastro, con la testa e l'ultimo segmento del tronco di colore rosso. Le sue dimensioni arrivano a 10–15 cm di lunghezza e sopravvive predando insetti e altri invertebrati. La scolopendra cingulata è da considerarsi un animale relativamente innocuo per l'uomo, nonostante il suo morso piuttosto doloroso, che comunque avviene solo se l'animale si sente in pericolo, sia in grado di causare reazioni locali (arrossamento, gonfiore, prurito, dolore). In soggetti particolarmente iper-reattivi (allergici) dopo la puntura può rendersi necessaria la somministrazione di farmaci cortisonici; in caso di gravi reazioni sistemiche si rende necessario il ricovero d'urgenza al più vicino pronto soccorso. Altre specie presenti in Europa sono S. canidens, S. clavipes, S. cretica, S. dalmatica, S. oraniensis, S. subspinipes e S. valida[2].
La Scolopendra gigantea, nota anche come centopiedi gigante dell'Amazzonia, rappresenta la specie di scolopendra più grande del mondo, arrivando ad essere lunga più di 30 cm. Queste sue dimensioni le permettono di poter cacciare anche vertebrati come rane e persino pipistrelli[3]. Questa specie abita le regioni settentrionali e occidentali del Sudamerica fino alle isole di Trinidad e Giamaica. Per le sue dimensioni e i colori questa specie è piuttosto popolare tra gli amanti degli artropodi, facendo bella mostra di sé nei terrari. A causa del suo veleno questo animale dovrebbe essere maneggiato con cura e attenzione, indossando almeno dei guanti per proteggere la pelle dalla sua secrezione tossica.
Le scolopendre sono organismi abbastanza comuni ed è possibile trovarli in zone ombreggiate quali parti inferiori di sassi e foglie morte, grotte, foreste e persino l'interno di case. Essi sono rintracciabili in molte zone climatiche del globo quali deserti, montagne, boschi e foreste. Sono artropodi notturni e solitari: se messi insieme si combattono fino alla morte di uno dei due. Durante il giorno vanno a rifugiarsi in zone umide e scure; tuttavia, qualora il clima sia troppo umido o troppo secco, essi cercano altri luoghi arrivando a rifugiarsi all'interno di case. Le specie che abitano nelle zone temperate del globo sono solitamente più piccole, arrivano fino a 10 cm, di quelle che popolano le zone equatoriali umide che possono superare i 30 cm.
Questi artropodi piuttosto oblunghi possiedono un corpo alquanto massiccio e robusto. Il corpo è leggermente appiattito e protetto da placche dure composte da chitina e collegate tra loro mediante membrane flessibili. A causa della natura del loro esoscheletro, che non cresce col crescere del resto del corpo, le scolopendre sono soggette a mute nel corso del loro sviluppo. Questi animali hanno colorazioni distinte tra le varie specie, variando dal bruno scuro al violetto al giallo passando per il verde ed il blu; il colore varia anche tra individui immaturi e adulti, inoltre la colorazione può variare dipendentemente dall'ambiente in cui l'esemplare è cresciuto.
Il corpo viene diviso in due sezioni: testa e tronco. Ai 2 lati della testa si trovano 4 occhi semplici, non composti (ocelli) insieme ad un paio di antenne filiformi ben visibili. Il tronco è suddiviso in 21-23 segmenti, ciascuno di essi dotato di un paio di zampe adattate per muoversi velocemente, fino a correre, e per afferrare la preda saldamente prima di ucciderla: infatti le scolopendre normalmente si avvolgono attorno alla preda per impedirle la fuga. L'ultimo paio di zampe è di norma molto sviluppato e rivolto all'indietro: probabilmente ha funzione di avvertimento verso i predatori o per confonderli poiché le zampe assomigliano molto al capo.
Il primo paio di zampe è ripiegato ad uscire sotto la testa e modificato a formare uncini, detti forcipule, velenosi con cui uccide le prede. È interessante notare che tutte le specie di centopiedi presentano coppie di zampe solo in numero dispari[4].
Le scolopendre si nutrono di invertebrati e, nel caso delle specie più grandi, di piccoli vertebrati quali lucertole, topi, rane e piccoli uccelli. La scolopendra, come la maggior parte degli artropodi depone uova, che protegge tra le zampe posteriori fino alla loro schiusa, creando così una specie di armatura. Dato che la femmina raramente abbandona le uova, quando si muove per cacciare solleva le zampe posteriori che proteggono le uova e striscia con quelle anteriori. Dopo la schiusa i piccoli, solitamente di colore bianco trasparente, vengono protetti allo stesso modo, almeno fino a quando non diventano troppo grandi per poter essere trasportati sul dorso della madre.
Il veleno di questi artropodi contiene acetilcolina, istamina e serotonina ed è tossico anche per l'uomo a cui può causare, oltre a dolore intenso nel sito di iniezione, infiammazione e anche sintomi generali come febbre, debolezza e sudorazione abbondante. Sintomi così importanti sono più facilmente provocati dalle specie più grandi di scolopendra, come la S. gigantea, rintracciabili nelle foreste amazzoniche e dell'America centrale. Il loro veleno era già conosciuto da molto tempo, tanto da essere utilizzato dalla medicina tradizionale cinese come rimedio per reumatismi, calcolosi e alcune malattie della pelle[5][6][7].
Scolopendra (Graece σκολόπενδρα) est genus magnorum chilopodorum familiae Scolopendridarum. Cui sunt permultae species, plerumque in terris tropicis.
Situs scientifici: • ITIS • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • WoRMS: Marine Species • Fossilworks 
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Scolopendra (Graece σκολόπενδρα) est genus magnorum chilopodorum familiae Scolopendridarum. Cui sunt permultae species, plerumque in terris tropicis.
Skolopendras (Scolopendra) ir posmkāju klases ģints, kas pieder skolopendru dzimtai. Plaši sastopamas tropu apgabalos, dažas sugas dzīvo arī mērenajā joslā.
Skolopendru ķermenis variē no 3 līdz 30 cm. Tropos sastopamās skolopendras ir lielākas nekā mērenajā joslā mītošās. Parasti tās ir košā krāsā, piemēram, dzeltenas, sarkanas, oranžas vai zaļas. Viņas bieži rotā tumšas svītras vai joslas. Skolopendrām ir 21 vai 23 pāri kāju un pavedienveida taustekļi, kuriem ir mazāk nekā 35 posmi. Katrā galvas pusē ir četras actiņas.
Skolopendras ir aktīvi plēsēji, kas savu upuri nogalina ar indīgajām spīlēm. Viņas spēj nomedīt pat grauzējus un sikspārņus.[1] Skolopendru dzēliens ir ļoti sāpīgs un nereti spēj nogalināt arī cilvēku. Šādi pieredzēto skolopendras kodienu Marķīza salās 1937. gadā grāmatā "Paradīzi meklējot" apraksta Tūrs Heijerdāls:
"Reiz naktī Līva pamodās no sāpīga dzēliena... Es uzreiz sapratu, kas noticis: mūdzis bija tikai viens — skolopendra. Izspiedām uz brūcītes citronu: citrona sula remdina sāpes un neitralizē indi. Otrā dienā Līva tikai žēlojās, ka sadzeltā kāja esot gluži stīva".
Mātītes dēj olas augsnē, zem akmeņiem vai zem koku mizas.
Ģintij pieder aptuveni 80 sugas.[2]
Skolopendras (Scolopendra) ir posmkāju klases ģints, kas pieder skolopendru dzimtai. Plaši sastopamas tropu apgabalos, dažas sugas dzīvo arī mērenajā joslā.
Scolopendra is een geslacht van duizendpoten uit de familie der tijgerduizendpoten (Scolopendridae).
Deze dieren hebben een lichaam met contrasterende kleurbanden, gele poten en gifkaken. Ze zijn erg roofzuchtig.
Dit geslacht komt voor in Zuidoost-Azië onder stenen, in rottend hout of onder losse boomschors.
Scolopendra is een geslacht van duizendpoten uit de familie der tijgerduizendpoten (Scolopendridae).
Multimedia w Wikimedia Commons Scolopendra – rodzaj pareczników z rzędu skolopendrokształtnych i rodziny skolopendrowatych.
Przedstawiciele rodzaju osiągają do 265 mm długości ciała. Mają głowę bez szczecin na nadustku i bez płytek nachodzących na pierwszy tergit. Ich czułki są długie, złożone z 17–31 walcowatych członów. Druga para szczęk ma po dwa grube kolce na pazurkach. Płytki uzębione mają wyraźne, często rozwidlone bruzdy. Tułów wyposażony jest w 21 par odnóży. Tergity: II, IV, VI, IX, XI, XIII, XV, XVII i XIX są krótsze niż pozostałe. Zwykle na tergitach są wyraźnie widoczne bruzdy paramedialne, ale mogą być one nieobecne. Przetchlinki mają kształt szczelinowaty lub trójkątny. Stopy wyposażone są w kolce. Odnóża końcowe mają dwa kolce nasadowe na pazurkach[1].
Zwierzęta te są silnie jadowite. Ukąszenia ludzi zdarzają się często w rejonach tropikalnych, a ich efekty zwykle obejmują ból, zaczerwienienie, obrzęk i powierzchowną martwicę. Znany jest tylko jeden przypadek śmiertelny – siedmiolatka ukąszona w głowę na Filipinach[2].
Rodzaj ten wprowadzony został w 1758 przez Karola Linneusza w 10. wydaniu Systema Naturae. Zaliczył on doń wszystkie pareczniki[3] i tylko 2 opisane przez niego gatunki pozostały w rodzaju do dziś[4]. Analizy molekularne Vahtery i innych z 2013 wskazują, że najbliższym krewnym Scolopendra jest Asanada[5]. W sumie należy tu blisko 100 opisanych gatunków[4]:
Scolopendra – rodzaj pareczników z rzędu skolopendrokształtnych i rodziny skolopendrowatych.
Przedstawiciele rodzaju osiągają do 265 mm długości ciała. Mają głowę bez szczecin na nadustku i bez płytek nachodzących na pierwszy tergit. Ich czułki są długie, złożone z 17–31 walcowatych członów. Druga para szczęk ma po dwa grube kolce na pazurkach. Płytki uzębione mają wyraźne, często rozwidlone bruzdy. Tułów wyposażony jest w 21 par odnóży. Tergity: II, IV, VI, IX, XI, XIII, XV, XVII i XIX są krótsze niż pozostałe. Zwykle na tergitach są wyraźnie widoczne bruzdy paramedialne, ale mogą być one nieobecne. Przetchlinki mają kształt szczelinowaty lub trójkątny. Stopy wyposażone są w kolce. Odnóża końcowe mają dwa kolce nasadowe na pazurkach.
Zwierzęta te są silnie jadowite. Ukąszenia ludzi zdarzają się często w rejonach tropikalnych, a ich efekty zwykle obejmują ból, zaczerwienienie, obrzęk i powierzchowną martwicę. Znany jest tylko jeden przypadek śmiertelny – siedmiolatka ukąszona w głowę na Filipinach.
Rodzaj ten wprowadzony został w 1758 przez Karola Linneusza w 10. wydaniu Systema Naturae. Zaliczył on doń wszystkie pareczniki i tylko 2 opisane przez niego gatunki pozostały w rodzaju do dziś. Analizy molekularne Vahtery i innych z 2013 wskazują, że najbliższym krewnym Scolopendra jest Asanada. W sumie należy tu blisko 100 opisanych gatunków:
Scolopendra abnormis Lewis & Daszak, 1996 Scolopendra afer (Meinert, 1886) Scolopendra alternans Leach, 1813 Scolopendra andhrensis Jangi & Dass, 1984 Scolopendra angulata Newport, 1844 Scolopendra angusticollis Murray, 1887 Scolopendra anomia Newport, 1844 Scolopendra antananarivoensis Kronmüller, 2010 Scolopendra appendiculata Daday, 1891 Scolopendra arborea Lewis, 1982 Scolopendra arenicola (Lawrence, 1975) Scolopendra armata Kraepelin, 1903 Scolopendra arthrorhabdoides Ribaut, 1912 Scolopendra attemsi Lewis, Minelli & Shelley, 2006 Scolopendra aztecorum Verhoeff, 1934 Scolopendra calcarata Porat, 1876 Scolopendra canidens Newport, 1844 Scolopendra cataracta Siriwut, Edgecombe & Panha, 2016 Scolopendra childreni Newport, 1844 Scolopendra chlora Chamberlin, 1942 Scolopendra chlorotes L. Koch, 1856 Scolopendra cingulata Latreille, 1829 – skolopendra paskowana Scolopendra clavipes C.L. Koch, 1847 Scolopendra concolor Newport, 1845 Scolopendra crassa Templeton, 1846 Scolopendra cretica Lucas, 1853 Scolopendra cribrifera Gervais, 1847 Scolopendra crudelis C.L. Koch, 1847 Scolopendra dalmatica C.L. Koch, 1847 Scolopendra dawydoffi Kronmüller, 2012 Scolopendra dehaani Brandt, 1840 Scolopendra ellorensis Jangi & Dass, 1984 Scolopendra fissispina L. Koch, 1865 Scolopendra foveolata Verhoeff, 1937 Scolopendra galapagoensis Bollman, 1889 Scolopendra gigantea Linnaeus, 1758 – skolopendra olbrzymia Scolopendra gracillima Attems, 1898 Scolopendra hardwickei Newport, 1844 Scolopendra hermosa Chamberlin, 1941 Scolopendra heros Girard, 1853 Scolopendra horrida C.L. Koch, 1847 Scolopendra inaequidens Gervais, 1847 Scolopendra indiae (Chamberlin, 1914) Scolopendra indica Meinert, 1886 Scolopendra inermipes C.L. Koch, 1847 Scolopendra inermis Newport, 1845 Scolopendra jangii Khanna & Yadav, 1997 Scolopendra japonica L. Koch, 1878 Scolopendra koreana (Verhoeff, 1934) Scolopendra labiata C.L. Koch, 1863 Scolopendra laeta Haase, 1887 Scolopendra langi (Chamberlin, 1927) Scolopendra latro Meinert, 1886 Scolopendra leki (Waldock and Edgecombe, 2012) Scolopendra limicolor Wood, 1861 Scolopendra lucasii Gervais, 1847 Scolopendra lutea (Attems, 1928) Scolopendra madagascariensis Attems, 1910 Scolopendra malkini Chamberlin, 1955 Scolopendra mazbii Gravely, 1912 Scolopendra media (Muralewicz, 1926) Scolopendra melionii Lucas, 1853 Scolopendra metuenda Pocock, 1895 Scolopendra michoacana Chamberlin, 1941 Scolopendra mima Chamberlin, 1942 Scolopendra mirabilis (Porat, 1876) Scolopendra monticola (Lawrence, 1975) Scolopendra morsitans Linnaeus, 1758 – skolopendra zwyczajna Scolopendra multidens Newport, 1844 Scolopendra negrocapitis Zhang & Wang, 1999 Scolopendra nuda (Jangi & Dass, 1980) Scolopendra occidentalis Meinert F., 1886 Scolopendra octodentata Verhoeff, 1934 Scolopendra oraniensis Lucas, 1846 Scolopendra pachygnatha Pocock, 1895 Scolopendra paranuda (Khanna & Tripathi, 1987) Scolopendra pentagramma Motschoulsky, 1886 Scolopendra pinguis Pocock, 1891 Scolopendra polymorpha Wood, 1861 Scolopendra pomacea C.L. Koch, 1847 Scolopendra puncticeps Wood, 1861 Scolopendra punensis Jangi & Dass, 1984 Scolopendra robusta Kraepelin, 1903 Scolopendra sanatillae Bollman, 1893 Scolopendra silhetensis Newport, 1845 Scolopendra somala Manfredi, 1933 Scolopendra spinipriva Bücherl, 1946 Scolopendra spinosissima Kraepelin, 1903 Scolopendra subcrostalis Kronmüller, 2009 Scolopendra subspinipes Leach, 1815 Scolopendra sumichrasti Saussure, 1860 Scolopendra tenuitarsis Pocock, 1895 Scolopendra teretipes (Porat, 1893) Scolopendra valida Lucas, 1840 Scolopendra violacea Fabricius, 1798 Scolopendra viridicornis Newport, 1844 Scolopendra viridipes Dufour, 1820 Scolopendra viridis Say, 1821 Scolopendra zuluana (Lawrence, 1958)Scolopendra é um gênero de lacraias (família Scolopendridae)
O gênero "Scolopendra" é representado por muitas espécies nos trópicos do mundo e em áreas temperadas mais quentes, variando consideravelmente em termos de coloração e tamanho. Em geral, "Scolopendra" são centopéias muito grandes, com até mesmo o menor exemplar capaz de atingir pelo menos 10 cm (3,9 in) na maturidade. As maiores espécies encontradas em climas tropicais podem exceder 30 cm (12 in) e são as maiores centopéias vivas do mundo.[1]
As lacraias do gênero Scolopendra são predadoras ativas, alimentando-se principalmente de insetos e outros invertebrados. Espécimes maiores foram observados atacando rãs, tarântulass, lagartos, pássaros, serpentes, roedores e até morcegos.[2] Uma espécie do sudeste asiático, S. catarata, é anfíbia e nada e caminha debaixo d'água.[3][4]
Scolopendra foi um dos gêneros criados por Carl Linnaeus em sua décima primeira edição de 1758 do livro Systema Naturae, que foi o livro usado como o ponto de partida para a nomenclatura zoológica. Apenas duas das espécies originalmente atribuídas ao gênero permanecem assim: Scolopendra gigantea e S. morsitans; sendo este último renomeado pela Comissão Internacional sobre Nomenclatura Zoológica,[5] anulando uma designação anterior de Pierre André Latreille, na qual ele escolheu Scolopendra forficata de Linnaeus (agora Lithobius forficatus).
O veneno não é medicamente significativo para a maioria das espécies, no entanto, as mordidas da espécie Scolopendra subspinipes são relatadas como causadoras de dor e inchaço extremos, e causaram uma fatalidade relatada.[6]
Verificou-se que o veneno de certas espécies de Scolopendra contém compostos como serotonina, fosfolipase hemolítica, uma proteína cardiotóxica, e uma citolisina.[7]
O gênero contém as seguintes espécies:[8][9]
Сколопендри (лат. Scolopendra) — безхребетні хижі отруйні тварини з групи губоногих класу багатоніжок. Живуть переважно в тропіках і субтропіках, в Україні зустрічаються в південних областях та Криму. Мають розмір до 10-15 см, тропічні види — до 30 см. Відомо близько 90 видів.
Сколопендри харчуються дрібними безхребетними, великі тропічні сколопендри нападають на жаб, ящірок, птахів. Полюють переважно вночі. У випадках небезпеки ховаються під каменями або в тріщинах землі.
Укуси сколопендри болючі для людини, а отрута великих тропічних сколопендр може бути смертельною. Укус сколопендри призводить до підвищення температури до 39-40 °C та виникнення обширного, в залежності від кількості отрути, набряку. Налякана сколопендра, що проповзає тілом людини також може викликати отруйний опік шкіри внаслідок виділення отрути через кігтики кінцівок. Розщепленню отрути сприяє етиловий спирт.
Сколопендри (лат. Scolopendra) — безхребетні хижі отруйні тварини з групи губоногих класу багатоніжок. Живуть переважно в тропіках і субтропіках, в Україні зустрічаються в південних областях та Криму. Мають розмір до 10-15 см, тропічні види — до 30 см. Відомо близько 90 видів.
Сколопендри харчуються дрібними безхребетними, великі тропічні сколопендри нападають на жаб, ящірок, птахів. Полюють переважно вночі. У випадках небезпеки ховаються під каменями або в тріщинах землі.
Укуси сколопендри болючі для людини, а отрута великих тропічних сколопендр може бути смертельною. Укус сколопендри призводить до підвищення температури до 39-40 °C та виникнення обширного, в залежності від кількості отрути, набряку. Налякана сколопендра, що проповзає тілом людини також може викликати отруйний опік шкіри внаслідок виділення отрути через кігтики кінцівок. Розщепленню отрути сприяє етиловий спирт.
Сколопе́ндры (лат. Scolopendra) — род губоногих многоножек из отряда сколопендровых (Scolopendromorpha).
Название — от др.-греч. σκολόπενδρα «многоножка», «мокрица», «пескожил» (англ.)русск., которое от σκόλοψ «частокол» и ἔντερον «червяк».
Scolopendra являются активными хищниками, питающимися в основном насекомыми и другими беспозвоночными. Наблюдались более крупные экземпляры, охотящиеся на лягушек, тарантулов, ящериц, змей, грызунов и даже летучих мышей. Обитают в районах с тёплым климатом. В 2016 году был обнаружен первый среди многоножек водоплавающий вид Scolopendra cataracta.
Род Scolopendra включает около 90 видов[1].
Сколопе́ндры (лат. Scolopendra) — род губоногих многоножек из отряда сколопендровых (Scolopendromorpha).
왕지네속(Scolopendra)은 왕지네과에 속하는 지네 속의 하나이다.
왕지네속은 다음과 같은 종을 포함하고 있다.[1]
.jpg)
.jpg)
