The mucilage, obtained from the plant by macerating it in water, is used as a demulcent. The bitter seeds called Isband (Sind) and Raja Jira (Bombay) have been used by natives in fever and abdominal obstructions. The coarse fibre is employed in manufacturing cordage.
Cut (lat. Corchorus)[1] - əməköməcikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]
Girdəmeyvə cut (Corchorus capsularis L.)
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Cut (lat. Corchorus) - əməköməcikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Corchorus és un gènere de plantes amb flor de la família de les malvàcies que inclou entre 40 i 100 espècies. Cal destacar: La planta més coneguda d'aquest gènere és el jute, del que hi ha dues espècies principals Corchorus capsularis i Corchorus olitorius.[1] Les dues s'utilitzen per la seva fibra tèxtil que rep el nom de jute. Corchorus olitorius també és molt apreciada a l'Orient Pròxim com a hortalissa.
Corchorus és un gènere de plantes amb flor de la família de les malvàcies que inclou entre 40 i 100 espècies. Cal destacar: La planta més coneguda d'aquest gènere és el jute, del que hi ha dues espècies principals Corchorus capsularis i Corchorus olitorius. Les dues s'utilitzen per la seva fibra tèxtil que rep el nom de jute. Corchorus olitorius també és molt apreciada a l'Orient Pròxim com a hortalissa.
Jutovník (Corchorus) je jednoletá rostlina z čeledi slézovitých (Malvaceae), ve starších taxonomických systémech byl tento rod zařazen do čeledi lipovitých (Tiliaceae).
Teplomilná rostlina, původem z Indie, vyžadující vlhké tropické klima. Je rozšířen především v tropickém pásu Jižní a Jihovýchodní Asie, nejvíce v Indii, Bangladéši, Číně, Thajsku, Myanmaru, Vietnamu, Indonésii, v Africe i Austrálii. V Evropě roste jen sbírkově.
Jutovníky jsou byliny s vláknitým stonkem vysokým 2 až 4 metry, obvykle jsou nerozvětvené nebo jen s několika málo postranními lodyhami. Jasně zelené listy jsou jednoduché, kopinaté, řapíkaté, 5 až 15 cm dlouhé, s jemným zoubkovaným nebo lalokovitým okrajem. Malé oboupohlavní květy se žlutým okvětím jsou přisedlé nebo na stopkách a jsou uspořádány do úžlabních nebo vrcholových květenství. Květ mívá 4 až 5 kališních i okvětních lístků a 2 až 10 synkarpních vícepouzdrých pestíků. Plodem je vlasatý nebo holý pukající míšek válcovitého nebo kulovitého tvaru s mnoha malými semeny oblých tvarů, barvy převážně černé.
Využití jutovníku je dvojí, jednak průmyslové a jednak kulinářské.
Je to tzv. přadná rostlina, která má ve stonku svazky textilně využitelných vláken již za 120 dnů od vyklíčení. Z těch se po zpracování (namáčení, tření, spřádání) získává hrubé textilní vlákno, které není nijak obzvlášť pevné, ale je laciné. Vlákno se používá pro výrobu pytloviny, motouzů, lan a pro základovou osnovu při tkaní koberců. Jutová vlákna se také spřádají společně s jinou přízi pro výrobu dekoračních textilií nebo nábytkářských tkanin. Pro svou hrubost se jutové tkaniny jen výjimečně používají na ošacení. Nebarvené vlákno je šedé až nažloutlé. Jutovník lze také využívat k výrobě balicích papírů.
Z objemu celosvětové produkce rostlinných vláken jsou jutová hned na druhém místě za bavlněnými. Pro produkční oblasti, většinou monokulturně založené, má odbyt jutových vláken, polotovarů i výrobků vysoký socioekonomický význam.
Jutovník je rostlinou poskytují od pradávna výživu širokým masám obyvatel. Za vlády faraonů byl jednou z hlavních potravin. Pod arabským názvem (malukhiyah, molochéjja) jsou mladé listy využívány hlavně pro přípravu zeleninových salátů a jako přílohy k dušenému i mletému skopovému a kuřecímu masu i pro přípravu zeleninových polévek. [1] Kromě Egypta, kde je to téměř národní jídlo, se často konzumuje na celém Blízkém východě, v Indii, Japonsku, Číně a Severní Africe.
Semena jutovníku se používají jako koření a ze sušených listů se vaří čaj. Celá rostlina obsahují beta karoten, tokoferol, vitamín C, železo, vápník a antioxidanty.
Jutovník je velice proměnlivá rostlina, vyskytuje se v mnoha druzích, jeho taxonomické třídění není ustáleno. Pro zvýšení výtěžnosti jsou na plantážích často pěstované různé hybridy. Zde je jeden z možných seznamů druhů rodu jutovník [2].
Nejrozšířenějšími druhy pěstovanými pro průmyslové i potravinářské účely nebo jako ozdoba tropických a subtropických zahrad jsou:
Obrázky, zvuky či videa k tématu jutovník ve Wikimedia Commons
Jutovník (Corchorus) je jednoletá rostlina z čeledi slézovitých (Malvaceae), ve starších taxonomických systémech byl tento rod zařazen do čeledi lipovitých (Tiliaceae).
Corchorus ist eine Pflanzengattung in der Familie der Malvengewächse (Malvaceae). Die 40 bis 100 Arten kommen in tropischen und subtropischen Regionen vor.
Corchorus-Arten wachsen meist als einjährige oder ausdauernde krautige Pflanzen, Halbsträucher oder seltener Sträucher. Die oberirdischen Pflanzenteile besitzen oft einfache und sternförmige Haare (Trichome). Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind gestielt. Die einfachen, papierartigen Blattspreiten sind lanzettlich und 5 bis 15 cm lang. Die Blattränder sind gekerbt, gezähnt bis gesägt. Die Nebenblätter sind fadenförmig.
Die Blüten stehen einzeln oder sind zu zweit bis fünft, selten bis zu acht in zymösen, doldigen oder traubigen Blütenständen zusammengefasst, die in den Blattachseln oder an den Zweigen zwischen den Blattachseln stehen. Es ist ein kurzer Blütenstandsschaft vorhanden. Es ist ein sehr kurzer bis höchstens kurzer Blütenstiel vorhanden. Manche Arten besitzen einen Außenkelch. Die kleinen, zwittrigen Blüten sind meist vier- bis fünfzählig, sind radiärsymmetrisch bis teilweise zygomorph. Es sind selten vier oder meist fünf freie Kelchblätter vorhanden. Die selten vier oder meist fünf freien Kronblätter sind gelb. Die acht bis zwanzig (selten bis zu 100) freien, fertilen Staubblätter sind manchmal asymmetrisch angeordnet. Zwei bis fünf Fruchtblätter sind zu einem oberständigen, zwei- bis fünfkammerigen Fruchtknoten verwachsen. Jede Fruchtknotenkammer enthält viele Samenanlagen. Der kurze Griffel endet in einer schild- oder scheibenförmigen, gewellten, kurz gelappten, gekerbten, gezähnten oder papillösen Narbe.
Die lineal-länglichen zylindrischen oder fast kugeligen, manchmal kantigen oder stacheligen Kapselfrüchte öffnen sich mit zwei bis fünf Klappen und enthalten viele hängend oder horizontal angeordnete Samen; sie können zwischen den Samen transversal septiert sein. Die Samen enthalten Endosperm und einen gekrümmten Embryo mit zwei dünnen, herzförmigen Keimblättern (Kotyledonen).
Die Gattung Corchorus wurde 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, 1, S. 529–530 aufgestellt. Als Lectotypus wurde 1929 durch N. L. Britton & Millspaugh in Bahama Fl., S. 262 Corchorus olitorius L. festgelegt.[1] Synonyme für Corchorus L. sind: Nettoa Baill., Oceanopapaver Guillaumin, Rhizanota Lour. ex Gomes. Die Gattung Corchorus L. wurde früher in die frühere Familie Tiliaceae gestellt; heute gehört sie in die Unterfamilie der Grewioideae innerhalb der Familie der Malvaceae.[2]
Es gibt 40 bis 100 Corchorus-Arten (Auswahl):[2][3]
Insbesondere die beiden Arten Rundkapselige Jute (Corchorus capsularis)[5] und Langkapselige Jute (Corchorus olitorius)[6] haben eine wirtschaftliche Bedeutung als Lieferant der Jutefaser. Das Hauptanbaugebiet ist das Ganges-Brahmaputra-Delta in Bangladesch.
Einige Arten werden beispielsweise in Westafrika als Blattgemüse genutzt. Die Blätter der Langkapseligen Jute (Corchorus olitorius) und der Rundkapseligen Jute (Corchorus capsularis) werden roh oder gegart gegessen. Junge Blätter werden als Salat gegessen, aber ältere Blätter werden gegart und als Gemüse gegessen. Sie enthalten relativ viele Proteine. Getrocknete Blätter können zum Andicken von Suppen oder zum Zubereiten eines Tees verwendet werden. Unreife Früchte werden als Gewürz von Salaten und Gemüse verwendet.[6][5] In der arabischen Küche werden die Blätter zu einem spinatähnlichen Gericht verarbeitet, der Molukhieh.
Die medizinischen Wirkungen der Langkapseligen Jute (Corchorus olitorius)[6] und der Rundkapseligen Jute (Corchorus capsularis)[5] wurden untersucht.
Aus den holzigen Pflanzenteilen der Langkapseligen Jute (Corchorus olitorius) und der Rundkapseligen Jute (Corchorus capsularis) werden Streichhölzer hergestellt.[6] [5]
Aus der Rundkapseligen Jute (Corchorus capsularis) wird Papier hergestellt.[5]
Corchorus ist eine Pflanzengattung in der Familie der Malvengewächse (Malvaceae). Die 40 bis 100 Arten kommen in tropischen und subtropischen Regionen vor.
Jut (Corchorus), Kalkutta kanopi — joʻkadoshlar oilasiga mansub lub tolali bir yillik oʻsimlik, tola olinadigan ekin. Vatani — Hindiston. Osiyo, Afrika, Jan. Amerika va Avstraliyaning tropik va subtropik mintaqalarida oʻsadigan 100 ga yaqin turi bor. Asosan Osiyo mamlakatlarida tolasi uchun bir yillik 2 turi — choʻziq mevali J. (S. olitorius) va yirik meva-li J. (S. capsularus) ekiladi. Oʻzbekis-tonda 20-asrning 30-y.laridan choʻziq mevalisi oʻstiriladi.
Poyasi toʻgʻri oʻsadi, yashil rangda, boʻyi 2,5—3,5 m; uchki qismi shoxlanib, uch-toʻrtta meva shoxcha hosil qiladi. Ildizi oʻq ildiz, shoxlangan, yerga 1 — 1,5 m gacha kirib boradi. Barglari ketma-ket joylashgan, uzun bandli, nash-tarsimon, arra tishli. Guli mayda, ikki jinsli, sariq. Mevasi qovurgʻali koʻsakcha, choʻziq, 5—10 sm, yirik mevalisiniki 1—2 sm. Urugʻi mayda, uch qirrali, toʻq yashil, sargʻish-jigarrang yoki toʻq jigarrang , 1000 donasining vazni 1,5—2 g . Urugʻida 14% gacha moy bor. Tolasi uz. 2–3 m. J. oʻzidan changlanuvchi namsevar, yorugʻsevar, issiqsevar, sovuqqa chidamsiz oʻsimlik. Urugʻi 16—18° da normal unib chiqadi. Vegetatsiya davri 140—160 kun. J. kanopta Karaganda, ayniqsa oʻsish davrida, suvga juda talabchan. Sur, oʻtloqi va oʻtloqi-botqoqi tuproqlarda yaxshi usadi, shoʻrga chidamsiz.
J. tolasi yetishtirish hajmi dunyoda ishlab chiqariladigan oʻsimlik tolalari ichida paxta tolasidan keyin 2-oʻrinda turadi. J.ning quruq poyasi (poʻstlogʻi)dan 20—25% yuqori gigroskopik pishiq tola chiqadi. J. tolasidan toʻqimachilik mahsulotlari, gilamlar, qop, arqon, texnik va oʻrov gazmollari, jun, paxta tolalari bilan aralash tolalaridan kiyim-kechak gazmollari tayyorlanadi. Hindistonda J. bargi ovqatga ishlatiladi. J. urugʻidan moy, yurak-qon tomirlari kasalliklarini davolashda ishlatiladigan glikozidlar olinadi.
Almashlab ekishda beda, dukkaklidon ekinlaridan keyin 28—30 sm chuqurliqsa kuzgi shudgor qilingan maydonlarga ekiladi. Oʻgʻitlash normasi: 10—20 t/ga goʻng , 90–120 kg/ga azot va R2O5, 60–90 kg/ga K2O. Tola olish uchun qoʻsh qatorlab 60x12—13, 50x20 sm sxemada ekiladi. Urugʻ 3—4 sm chuqurlikka koʻmiladi. Gektariga tola uchun 12—14, urugʻ olish uchun 6 kg urugʻlik sarflanadi. Vegetatsiya davomida 5—8 marta sugʻoriladi, qator oralari yumshatiladi, oʻtoq qilinadi, oziqlantiriladi, sugʻorish normasi 5000–7000 m³/ga. Texnik jihatdan yetilgan, 50% oʻsimlikda 1—2 koʻsakcha hosil boʻlganda tola uchun oʻriladi, maxsus mashinalarda poʻstlogʻi ajratib olinib, dalada quritiladi va lub (kanop) zavodlariga topshiriladi.
Hosildorligi 90—100 s/ga (quruq poya hisobida), 10—14 s/ga tola, 3—6 s/ga urugʻ. MDH davlatlarida faqat Oʻzbekistonning Toshkent viloyatida (50y.larda qisman Tojikiston va Turkmanistonda ekilgan) yetishtiriladi (respublikada 90-y.larda J. ekin maydoni 1000 ga atrofida).
Navlari. Oʻrta Osiyoda ekish uchun Oʻzbekiston qishloq xoʻjaligi ilmiyishlab chiqarish Markazining Lub ekinlari tajriba st-yasida chiqarilgan Oʻzbekiston va Oʻzbekiston 53 navlari r-nlashtirilgan.
J. ildiz chirish kasalligi va kuzgi tunlamdan zararlanadi.
Halima Otaboyeva.[1]
Jut (Corchorus), Kalkutta kanopi — joʻkadoshlar oilasiga mansub lub tolali bir yillik oʻsimlik, tola olinadigan ekin. Vatani — Hindiston. Osiyo, Afrika, Jan. Amerika va Avstraliyaning tropik va subtropik mintaqalarida oʻsadigan 100 ga yaqin turi bor. Asosan Osiyo mamlakatlarida tolasi uchun bir yillik 2 turi — choʻziq mevali J. (S. olitorius) va yirik meva-li J. (S. capsularus) ekiladi. Oʻzbekis-tonda 20-asrning 30-y.laridan choʻziq mevalisi oʻstiriladi.
Poyasi toʻgʻri oʻsadi, yashil rangda, boʻyi 2,5—3,5 m; uchki qismi shoxlanib, uch-toʻrtta meva shoxcha hosil qiladi. Ildizi oʻq ildiz, shoxlangan, yerga 1 — 1,5 m gacha kirib boradi. Barglari ketma-ket joylashgan, uzun bandli, nash-tarsimon, arra tishli. Guli mayda, ikki jinsli, sariq. Mevasi qovurgʻali koʻsakcha, choʻziq, 5—10 sm, yirik mevalisiniki 1—2 sm. Urugʻi mayda, uch qirrali, toʻq yashil, sargʻish-jigarrang yoki toʻq jigarrang , 1000 donasining vazni 1,5—2 g . Urugʻida 14% gacha moy bor. Tolasi uz. 2–3 m. J. oʻzidan changlanuvchi namsevar, yorugʻsevar, issiqsevar, sovuqqa chidamsiz oʻsimlik. Urugʻi 16—18° da normal unib chiqadi. Vegetatsiya davri 140—160 kun. J. kanopta Karaganda, ayniqsa oʻsish davrida, suvga juda talabchan. Sur, oʻtloqi va oʻtloqi-botqoqi tuproqlarda yaxshi usadi, shoʻrga chidamsiz.
J. tolasi yetishtirish hajmi dunyoda ishlab chiqariladigan oʻsimlik tolalari ichida paxta tolasidan keyin 2-oʻrinda turadi. J.ning quruq poyasi (poʻstlogʻi)dan 20—25% yuqori gigroskopik pishiq tola chiqadi. J. tolasidan toʻqimachilik mahsulotlari, gilamlar, qop, arqon, texnik va oʻrov gazmollari, jun, paxta tolalari bilan aralash tolalaridan kiyim-kechak gazmollari tayyorlanadi. Hindistonda J. bargi ovqatga ishlatiladi. J. urugʻidan moy, yurak-qon tomirlari kasalliklarini davolashda ishlatiladigan glikozidlar olinadi.
Almashlab ekishda beda, dukkaklidon ekinlaridan keyin 28—30 sm chuqurliqsa kuzgi shudgor qilingan maydonlarga ekiladi. Oʻgʻitlash normasi: 10—20 t/ga goʻng , 90–120 kg/ga azot va R2O5, 60–90 kg/ga K2O. Tola olish uchun qoʻsh qatorlab 60x12—13, 50x20 sm sxemada ekiladi. Urugʻ 3—4 sm chuqurlikka koʻmiladi. Gektariga tola uchun 12—14, urugʻ olish uchun 6 kg urugʻlik sarflanadi. Vegetatsiya davomida 5—8 marta sugʻoriladi, qator oralari yumshatiladi, oʻtoq qilinadi, oziqlantiriladi, sugʻorish normasi 5000–7000 m³/ga. Texnik jihatdan yetilgan, 50% oʻsimlikda 1—2 koʻsakcha hosil boʻlganda tola uchun oʻriladi, maxsus mashinalarda poʻstlogʻi ajratib olinib, dalada quritiladi va lub (kanop) zavodlariga topshiriladi.
Hosildorligi 90—100 s/ga (quruq poya hisobida), 10—14 s/ga tola, 3—6 s/ga urugʻ. MDH davlatlarida faqat Oʻzbekistonning Toshkent viloyatida (50y.larda qisman Tojikiston va Turkmanistonda ekilgan) yetishtiriladi (respublikada 90-y.larda J. ekin maydoni 1000 ga atrofida).
Navlari. Oʻrta Osiyoda ekish uchun Oʻzbekiston qishloq xoʻjaligi ilmiyishlab chiqarish Markazining Lub ekinlari tajriba st-yasida chiqarilgan Oʻzbekiston va Oʻzbekiston 53 navlari r-nlashtirilgan.
J. ildiz chirish kasalligi va kuzgi tunlamdan zararlanadi.
Milenda ni mimea ya jenasi Corchorus katika familia Malvaceae. Majani yao huliwa kama mboga yenye kuleta afya na hupikwa kwa mchanganyiko wa mimea mbalimbali kama bamia, mboga za majani na karanga; pia huliwa kwa ugali.
Majani na ua ya mlenda wa kawaida
Majani na ua ya mlenda matunda-vyumba-vitatu
Makala hii kuhusu mmea fulani bado ni mbegu. Milenda ni mimea ya jenasi Corchorus katika familia Malvaceae. Majani yao huliwa kama mboga yenye kuleta afya na hupikwa kwa mchanganyiko wa mimea mbalimbali kama bamia, mboga za majani na karanga; pia huliwa kwa ugali.
Ang saluyot[1] ay isang uri ng halamang gulay na ginagamit sa pagluluto. Mayabong ang mga lunting dahon ng halamang ito at kahawig ng espinaka subalit nagiging madulas sa pandama, katulad ng mga okra, kapag naluto na.[1]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Agham ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang saluyot ay isang uri ng halamang gulay na ginagamit sa pagluluto. Mayabong ang mga lunting dahon ng halamang ito at kahawig ng espinaka subalit nagiging madulas sa pandama, katulad ng mga okra, kapag naluto na.
Жут (лат. Corchorus, L. 1753) – жөкө дарактар тукумундагы өсүмдүк уруусу. Анын 40ка жакын түрү бар. Азия, Африка, Америка, Австралиянын тропик аймактарында өсөт. Була алуу үчүн тоголокжанасүйрү мөмөлүү эки түрү өстүрүлөт. Өсүмдүктүн бийиктиги 3,5 мге чейин. Кезектешип жайгашкан сүйрү жалбырагынын тегереги тиш сымал. Гүлү майда, сары, эки жыныстуу. Мөмөсү чанак. Уругу майда, түсү күрөң, боз же жашыл. Жарык, жылуу жана нымдуу жерде жакшы өсөт. Жусуповтун буласы техникалык, таңгактоочу жана башка кездемелерди, килем жасоодо кеңири колдонулат. Кургак сабагынан 20-25% була чыгат. Мекени Индия. Жусуповтун жалбырагы тамак-ашка пайдаланылат. Орточо түшүмдүүлүгү гектарынан 15,7 ц. Жусуповту дүйнө боюнча Индия, Пакистан жана Бангладеш арбын өстүрөт. КМШ өлкөлөрүнөн Орто Азияда бир аз аянтта сүйрү мөмөлүү Жусуповтун сорттору өстүрүлөт. Ар бир гадан орточо 95-100 ц кургак сабак алынат. Буласын алуу үчүн өсүмдүктөрдүн 50% инде биринчи кутуча пайда болгондо жыйналат. Бооланган сабактар кургатылып, иштетүү үчүн була заводуна жөнөтүлөт.
Жут (лат. Corchorus, L. 1753) – жөкө дарактар тукумундагы өсүмдүк уруусу. Анын 40ка жакын түрү бар. Азия, Африка, Америка, Австралиянын тропик аймактарында өсөт. Була алуу үчүн тоголокжанасүйрү мөмөлүү эки түрү өстүрүлөт. Өсүмдүктүн бийиктиги 3,5 мге чейин. Кезектешип жайгашкан сүйрү жалбырагынын тегереги тиш сымал. Гүлү майда, сары, эки жыныстуу. Мөмөсү чанак. Уругу майда, түсү күрөң, боз же жашыл. Жарык, жылуу жана нымдуу жерде жакшы өсөт. Жусуповтун буласы техникалык, таңгактоочу жана башка кездемелерди, килем жасоодо кеңири колдонулат. Кургак сабагынан 20-25% була чыгат. Мекени Индия. Жусуповтун жалбырагы тамак-ашка пайдаланылат. Орточо түшүмдүүлүгү гектарынан 15,7 ц. Жусуповту дүйнө боюнча Индия, Пакистан жана Бангладеш арбын өстүрөт. КМШ өлкөлөрүнөн Орто Азияда бир аз аянтта сүйрү мөмөлүү Жусуповтун сорттору өстүрүлөт. Ар бир гадан орточо 95-100 ц кургак сабак алынат. Буласын алуу үчүн өсүмдүктөрдүн 50% инде биринчи кутуча пайда болгондо жыйналат. Бооланган сабактар кургатылып, иштетүү үчүн була заводуна жөнөтүлөт.
Corchorus is a genus of about 40–100 species of flowering plants in the family Malvaceae, native to tropical and subtropical regions throughout the world.[1]
Different common names are used in different contexts, with jute applying to the fiber produced from the plant, and jute mallow leaves for the leaves used as a vegetable.
The plants are tall, usually annual herbs, reaching a height of 2–4 m, unbranched or with only a few side branches. The leaves are alternate, simple, lanceolate, 5–15 cm long, with an acuminate tip and a finely serrated or lobed margin. The flowers are small (2–3 cm diameter) and yellow, with five petals; the fruit is a many-seeded capsule.
The genus Corchorus is classified under the subfamily Grewioideae of the family Malvaceae. It contains around 40 to 100 species.[2]
The genus Oceanopapaver, previously of uncertain placement, has recently been synonymized under Corchorus. The name was established by André Guillaumin in 1932 for the single species Oceanopapaver neocaledonicum Guillaumin from New Caledonia. The genus has been classified in a number of different families including Capparaceae, Cistaceae, Papaveraceae, and Tiliaceae. The putative family name "Oceanopapaveraceae" has occasionally appeared in print and on the web but is a nomen nudum and has never been validly published nor recognised by any system of plant taxonomy.[3]
The genus Corchorus was first described by Linnaeus in his great work Species Plantarum (1753). It is derived from the Ancient Greek word κόρχορος or κόρκορος (korkhoros or korkoros) which referred to a wild plant of uncertain identity, possibly jute or wild asparagus.[4][5]
Species in the genus include:[6]
The fibers from Corchorus (known as jute)[7] are the most widely cultivated vegetable fiber after cotton.[8]
Corchorus leaves are consumed in the cuisines of various countries. Corchorus olitorius is used mainly in the cuisines of southern Asia, the Middle East, North Africa and West Africa, Corchorus capsularis in Japan and China. It has a mucilaginous (somewhat "slimy") texture, similar to okra, when cooked. The seeds are used as a flavouring, and a herbal tea is made from the dried leaves. The leaves of Corchorus are rich in betacarotene, iron, calcium, and vitamin C. The plant has an antioxidant activity with a significant α-tocopherol equivalent vitamin E.
In North Africa and the Middle East, the young leaves of Corchorus species are known in Arabic as malukhiyah and are used as green leafy vegetables . Malukhiyah is eaten widely in Egypt and some consider it the Egyptian national dish. It is featured in cuisines from Lebanon, Palestine, Syria, Jordan and Tunisia. In Turkey and Cyprus, the plant is known as molohiya or molocha and is usually cooked into a kind of chicken stew.[9] The leaves of Corchorus have been a staple Egyptian food since the time of the Pharaohs and it is from there that it gains its recognition and popularity. Varieties of mallow-leaves stew with rice is a well known Middle Eastern cuisine.
In Nigerian cuisine, it is used in a stew known as ewedu, a condiment to other starch-based foods such as amala or added with gbegiri a local Nigerian soup. In Northern Nigeria it is known as Ayoyo. They use it to cook a sauce called (Miyan Ayoyo) which is commonly served with Tuwon Masara or Tuwon Allebo.
In Ghana, it is mostly eaten by the people in the North and it is called ayoyo. It is mostly eaten with Tuo Zaafi (food prepared with cornflour).[7]
In Sierra Leone it is known as krain krain (or crain crain) and is cooked as stew. The stew is usually eaten with rice or foofoo (a traditional food made from cassava).[10][11]
Jute leaves are also consumed among the Luhya people of Western Kenya, where it is commonly known as mrenda or murere. It is eaten with starchy foods like ugali, a staple for most communities in Kenya.[12] In Northern Sudan it is called khudra, meaning "green" in Sudanese Arabic. The Songhai people of Mali call it fakohoy.
In India, it is locally known as nalta sag. It is a favorite food during the summer months, especially in Sambalpur and the western part of Odisha. Usually it is lightly sauteed and eaten along with rice or rice gruel.
In the Philippines, C. olitorius is known as saluyot. It is commonly consumed as a leafy vegetable together with bamboo shoots.[13]
In Thai cuisine, the leaves of the Corchorus olitorius (locally known as bai po; Thai: ใบปอ) are eaten blanched, together with plain rice congee. The taste resembles that of spinach and samphire.
Corchorus is a genus of about 40–100 species of flowering plants in the family Malvaceae, native to tropical and subtropical regions throughout the world.
Different common names are used in different contexts, with jute applying to the fiber produced from the plant, and jute mallow leaves for the leaves used as a vegetable.
Corchorus es un género de fanerógamas con 180 especies perteneciente a la familia Malvaceae. Es originario de las regiones tropicales y subtropicales alrededor del mundo.[1]
Son hierbas anuales o perennes algo leñosas o arbustos pequeños, con tricomas simples (en las especies nicaragüenses) o estrellados. Hojas ovadas hasta oblongas o elípticas, margen serrado o crenado, 3 nervios basales y 2–numerosos nervios laterales arriba, nérvulos terciarios generalmente inconspicuos; estípulas angostas y con apariencia de cerdas, frecuentemente tan largas como los pecíolos, persistentes. Flores solitarias o en fascículos o cimas de pocas flores, axilares u opuestas a las hojas, epicáliz ausente, flores 4 o 5-meras; sépalos libres, deciduos; pétalos espatulados, casi tan largos como los sépalos, amarillos, glándulas ausentes; estambres 15–40 o en las especies fuera de Mesoamérica doblando el número de pétalos, filamentos insertos en un androginóforo corto, anteras versátiles, mediifijas, tan largas como anchas o ligeramente más largas, dehiscencia longitudinal; ovario súpero, sésil sobre el androginóforo, 2–5-locular, numerosos óvulos por lóculo. Fruto cápsula loculicida, cilíndrica, dehiscencia por 2 o 3 (–5) valvas hasta cerca de la base, frecuentemente con septos transversales; semillas numerosas, poligonales, de 1–1.5 mm de largo.[2]
El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 529 - 530, en el año 1753. La especie tipo Corchorus olitorius L.[2]
Stewart Robert Hinsley. "The Corchorus (Jute) Pages". Malvaceae Info. Retrieved September 10, 2011.
Corchorus es un género de fanerógamas con 180 especies perteneciente a la familia Malvaceae. Es originario de las regiones tropicales y subtropicales alrededor del mundo.
See artikkel räägib taimeperekonnast, kiu ja sellest valmistatud toodete kohta vaata artiklit džuut (materjal). Džuut (Corchorus L.) on kassinaeriliste (varem pärnaliste) sugukonda kuuluv troopikas ja lähistroopikas kasvavate põõsaste, poolpõõsaste ja rohttaimede perekond, mille liike kasutatakse peamiselt kiu saamiseks, aga ka toiduks.
Perekonda kuulub 40–100 liiki.
Corchorus olitorius leiab toiduna kasutamist Lõuna-Aasias, Lähis-Idas, Põhja- ning Lääne-Aafrikas, Corchorus capsularis aga Jaapanis ja Hiinas.
C. olitorius on põhiline džuudikiu saamiseks kasvatav taim, kuigi C. capsularis taimedelt saadavat kiudu peetakse paremaks.[1] Enam kui 80% kiuks kasutatavate džuutide kasvatamist toimub Gangese delta piirkonnas,[2] kus seda soodustab taimekasvu soosiv kõrge õhuniiskus ja temperatuur.
C. olitorius
C. olitorius seemned
C. capsularis õis
Džuut liigilt C. capsularis
Džuut (Corchorus L.) on kassinaeriliste (varem pärnaliste) sugukonda kuuluv troopikas ja lähistroopikas kasvavate põõsaste, poolpõõsaste ja rohttaimede perekond, mille liike kasutatakse peamiselt kiu saamiseks, aga ka toiduks.
Perekonda kuulub 40–100 liiki.
Corchorus olitorius leiab toiduna kasutamist Lõuna-Aasias, Lähis-Idas, Põhja- ning Lääne-Aafrikas, Corchorus capsularis aga Jaapanis ja Hiinas.
C. olitorius on põhiline džuudikiu saamiseks kasvatav taim, kuigi C. capsularis taimedelt saadavat kiudu peetakse paremaks. Enam kui 80% kiuks kasutatavate džuutide kasvatamist toimub Gangese delta piirkonnas, kus seda soodustab taimekasvu soosiv kõrge õhuniiskus ja temperatuur.
C. olitorius
C. olitorius seemned
C. capsularis õis
Džuut liigilt C. capsularis
Juutit (Corchorus) on malvakasveihin kuuluva kasvisuku, jossa on noin 75 lajia.[1] Suku on aiemmin luokiteltu malvakasveihin yhdistettyyn lehmuskasvien (Tiliaceae) heimoon. Luonnonvaraisena juutit kasvavat enimmäkseen trooppisella vyöhykkeellä.[2]
Monia juuttilajeja viljellään kuitukasvina, muun muassa kuitujuuttia ja arabianjuuttia.[3] Sekä intianjuuttia (Corchorus olitorius).[2] Juuteista saatavasta kasvikuidusta juutista valmistetaan esimerkiksi säkkikangasta.
Juutit (Corchorus) on malvakasveihin kuuluva kasvisuku, jossa on noin 75 lajia. Suku on aiemmin luokiteltu malvakasveihin yhdistettyyn lehmuskasvien (Tiliaceae) heimoon. Luonnonvaraisena juutit kasvavat enimmäkseen trooppisella vyöhykkeellä.
Monia juuttilajeja viljellään kuitukasvina, muun muassa kuitujuuttia ja arabianjuuttia. Sekä intianjuuttia (Corchorus olitorius). Juuteista saatavasta kasvikuidusta juutista valmistetaan esimerkiksi säkkikangasta.
Corchorus est un genre végétal de la famille des Malvaceae.
Le jute est une espèce appartenant à ce genre.
Selon The Plant List[2] :
Corchorus est un genre végétal de la famille des Malvaceae.
Le jute est une espèce appartenant à ce genre.
Konopjowc (Corchorus) je ród ze swójby šlězowych rostlinow (Malvaceae) (prjedy lipowych rostlinow (Tiliaceae)).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
Konopjowc (Corchorus) je ród ze swójby šlězowych rostlinow (Malvaceae) (prjedy lipowych rostlinow (Tiliaceae)).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
afriski konopjowc (Corchorus olitorius) aziski konopjowc (Corchorus capsularis)Corchorus L. è un genere di piante appartenenti alla famiglia delle Malvacee[1], che raccoglie circa 80 specie native delle regioni tropicali e subtropicali in tutto il mondo.
Dalle fibre di alcune specie di questo genere si ricava la juta, utilizzata soprattutto in ambito tessile.[2]
Il nome deriva dal vocabolo del greco antico κόρχορος oppure κόρκορος, che indica una pianta selvatica di identificazione incerta, possibilmente juta oppure asparago selvatico.[3]
Le piante sono in genere erbe annuali, che raggiungono altezze fino a 2-4 metri, con poche ramificazioni, a volte assenti. Le foglie sono alternate, semplici, lanceolate, lunghe da 5 a 15 cm, con punta acuminata e margine finemente seghettato o lobato. I fiori sono piccoli, con dimensioni di circa 2–3 cm, e gialli, con 5 petali; i frutti sono delle capsule contenenti molteplici semi.
Il genere Corchorus, descritto per la prima volta da Linneo nella sua opera Species Plantarum (1753), è classificato nella sottofamiglia Grewioideae della famiglia delle Malvacee[4][5][6]. Tale genere contiene circa 80 specie.[1]
Le fibre derivata dalle piante del genere Corchorus, conosciute come juta, sono le fibre vegetali più coltivate dopo il cotone.[7]
Le foglie di Corchorus sono consumate nelle cucine di svariati paesi. Corchorus olitorius è usato principalmente in piatti del sud-est asiatico, Medio Oriente, Nordafrica e Africa occidentale; Corchorus capsularis è consumato in Giappone e in Cina. Quando cotto, ha una consistenza mucillaginosa, quasi viscida, simile al gombo. I semi sono usati come condimento e dalle foglie si ricavano tisane.
In Nordafrica e Medio oriente, le foglie più giovani delle specie di Corchorus sono conosciute, in arabo, come malukhiyah e sono consumate anche crude. Il Malukhiyah è largamente consumato in Egitto e alcuni lo considerano un piatto tipico egiziano. Tali foglie rappresentano un cibo di base per gli egiziani fin dai tempi dei faraoni.
Nella cucina nigeriana, specialmente tra gli Yoruba, è comunemente usato in uno stufato noto come ewedu, un condimento per altri alimenti a base di amido come l'amalaor aggiunto con gbegiri una zuppa locale di nigeria. Nel nord della Nigeria è conosciuto come Ayoyo. Lo usano per cucinare una salsa chiamata Miyan Ayoyo, che viene comunemente servita con Tuwon Masara o Tuwon Allebo.
In Ghana, è per lo più mangiato dalla gente del Nord e si chiama ayoyo. Viene consumato principalmente con Tuozaafi (cibo preparato con farina di mais).
Le foglie di iuta vengono anche consumate tra il popolo Luhya del Kenya occidentale, dove è comunemente noto come mrenda o murere. Viene mangiato con cibi amidacei come gli ugali, un alimento base per la maggior parte delle comunità in Kenya.
Nel nord del Sudan è chiamato khudra, che significa "verde" in arabo sudanese. Il popolo Songhai del Mali lo chiama fakohoy.
In India, è conosciuto localmente come nalta sag. È un alimento preferito durante i mesi estivi, specialmente a Sambalpur e nella parte occidentale dell'Odisha. Di solito è mangiato insieme a riso o pappa di riso.
Nelle Filippine, Corchorus olitorius è noto come saluyot. È comunemente consumato come una verdura a foglia insieme a germogli di bambù. Nella cucina thailandese, le foglie del Corchorus olitorius (localmente conosciute come bai po; in Thai: ใบ ปอ) vengono sbollentate, insieme al riso congee. Il sapore ricorda quello degli spinaci e del samphire.
In Sierra Leone è conosciuto come krain krain (o crain crain) ed è cotto come stufato. Lo stufato viene solitamente consumato con riso o foofoo (un cibo tradizionale a base di manioca).[8][9]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(1778951624).jpg)
.jpg)
url (aiuto). urlarchivio (aiuto) (archiviato dall'url originale il 19 settembre 2011). urlarchivio (aiuto) (archiviato dall'url originale il 4 aprile 2011). Corchorus L. è un genere di piante appartenenti alla famiglia delle Malvacee, che raccoglie circa 80 specie native delle regioni tropicali e subtropicali in tutto il mondo.
Dalle fibre di alcune specie di questo genere si ricava la juta, utilizzata soprattutto in ambito tessile.
Corchorus is een geslacht uit de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). De soorten uit het geslacht komen wereldwijd voor in (sub)tropische gebieden.[1] Van de stengels van de plantensoorten uit dit geslacht wordt jute gemaakt.
Corchorus is een geslacht uit de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). De soorten uit het geslacht komen wereldwijd voor in (sub)tropische gebieden. Van de stengels van de plantensoorten uit dit geslacht wordt jute gemaakt.
Hasło w Wikisłowniku Juta (Corchorus L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych Malvaceae (w niektórych, zwłaszcza dawniejszych systemach z lipowatych Tiliaceae). Należy do niego co najmniej 77 gatunków[4] występujących w obszarach tropikalnych.
Należy do podrodziny Grewioideae, rodziny ślazowatych Malvaceae, rzędu ślazowców, kladu różowych (rosids) w obrębie okrytonasiennych (Magnoliophyta )[1][3].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe (Dilleniidae Takht. ex Reveal & Tahkt.), nadrząd Malvanae Takht., rząd ślazowce (Malvales Dumort.), podrząd Tiliineae Rchb., rodzina lipowate (Tiliaceae Juss.), rodzaj juta (Corchorus L.)[5].
Dwa gatunki mają duże znaczenie gospodarcze. Juta torebkowa (Corchorus capsularis) pochodząca z Indii, jest rośliną roczną dostarczającą cennego włókna (druga co do ważności po bawełnie wśród roślin tropikalnych). Uprawiana w Azji południowo-wschodniej i w Ameryce Południowej. Juta warzywna (Corchorus olitorius) również pochodzi z Indii, a uprawiana jest w tropikalnej Azji, w Egipcie, na południu Europy i w Ameryce Południowej. Dostarcza włókna, a młode rośliny są także cenionym warzywem.
Najwięksi producenci juty (2008)Juta (Corchorus L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych Malvaceae (w niektórych, zwłaszcza dawniejszych systemach z lipowatych Tiliaceae). Należy do niego co najmniej 77 gatunków występujących w obszarach tropikalnych.
Corchorus L. é um género botânico pertencente à família Malvaceae.[1]
Corchorus är inom botaniken ett växtsläkte av familjen malvaväxter (Malvaceae). Tidigare hörde släktet till familjen lindväxter (Tiliaceae).
Arterna förekommer i varmare länder över hela jorden. De är örter eller halvbuskar med små, gula blommor. Bastet av Corchorus capsularis, inhemsk i Indien, men odlad överallt i tropikerna, lämnar ett spinnämne av stor vikt, kallat jute. Corchorus olitorius, som även är inhemsk i Indien, odlas för samma ändamål samt för de unga skottens och bladens skull, vilka utgör omtyckta grönsaker.
Corchorus är inom botaniken ett växtsläkte av familjen malvaväxter (Malvaceae). Tidigare hörde släktet till familjen lindväxter (Tiliaceae).
Arterna förekommer i varmare länder över hela jorden. De är örter eller halvbuskar med små, gula blommor. Bastet av Corchorus capsularis, inhemsk i Indien, men odlad överallt i tropikerna, lämnar ett spinnämne av stor vikt, kallat jute. Corchorus olitorius, som även är inhemsk i Indien, odlas för samma ändamål samt för de unga skottens och bladens skull, vilka utgör omtyckta grönsaker.
Corchorus dünya çapında tropikal ve subtropikal bölgelerde yetişen, Malvaceae familyasından içinde yaklaşık 40-100 tür bulunan, bir cinstir.
İki çenekliler ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Corchorus dünya çapında tropikal ve subtropikal bölgelerde yetişen, Malvaceae familyasından içinde yaklaşık 40-100 tür bulunan, bir cinstir.
.jpg){kind=small}
Це незавершена стаття про Мальвові.
Chi Đay (danh pháp khoa học: Corchorus) là một chi của khoảng 40-100 loài thực vật có hoa trong họ Cẩm quỳ (Malvaceae), có nguồn gốc từ các khu vực nhiệt đới và cận nhiệt đới khắp thế giới. Tại Việt Nam, các tên gọi khác nhau được sử dụng trong các ngữ cảnh khác nhau, với đay là tên gọi phổ biến tại miền bắc và bố, đai phổ biến tại miền nam.
Chúng là các cây thân thảo sống một năm, cao tối đa trong khoảng 2–4 m, không tạo cành hoặc với một vài cành. Lá đơn hình mũi mác mọc so le, dài 5–15 cm, nhọn mũi và khía răng cưa mịn hoặc xẻ thùy. Hoa nhỏ, đường kính 2–3 cm, 5 cánh hoa màu vàng; quả là dạng quả nang chứa nhiều hạt. Chúng mọc tốt trên nhiều loại đất và có thể gieo trồng quanh năm.
Chi Oceanopapaver chỉ có một loài (Oceanopapaver neocaledonicum), trước đây có vị trí không chắc chắn, nhưng gần đây đã được coi là từ đồng nghĩa của Corchorus.
Trong tiếng Anh, người ta gọi các loài trong chi này là "jute", "bush okra", "Nalta jute", "jute mallow", "Jew's mallow" hay "melokhia". Từ melokhia được coi là có nguồn gốc từ tiếng Ả Rập malek (ملك). Người ta cho rằng vương triều Fatimid đã cho làm món rau từ Corchorus như là món ăn chỉ dành cho chính họ vbà cấm những người khác không được ăn. Từ "melokhia" là tương tự như "melokia" ("hoàng gia"). Tại Nhật Bản rau từ lá của một số loài trong chi này được gọi là moroheiya. Được gọi là saluyot trong tiếng Ilocano, nó là loài rau ăn lá trong khu vực người Ilocos của Philippines.
Xem bài chính Sợi đay
Các loài trong chi Corchorus thỏa mãn một lượng lớn nhu cầu của thế giới về sợi. Sợi từ các loài đay là sợi thực vật phổ biến hàng thứ hai sau sợi bông.
Lá non của một vài loài đay cũng được sử dụng làm rau ăn; đay quả dài (Corchorus olitorius) được sử dụng chủ yếu tại miền nam châu Á, Ai Cập và Cộng hòa Síp, đay quả tròn (Corchorus capsularis) tại Nhật Bản và Trung Quốc. Chúng có kết cấu nhầy (nhớt), tương tự như ở đậu bắp, khi nấu ăn. Hạt được sử dụng làm hương liệu, và một loại trà thảo mộc được sản xuất từ lá đay khô. Rau đay cũng được sử dụng tại Ai Cập; một số người còn cho rằng nó là món ăn quốc gia trong ẩm thực Ai Cập. Nó cũng là món ăn đặc trưng trong ẩm thực Liban, Palestine, Syria và Jordan. Một món ăn điển hình của khu vực này là rau đay hầm ăn cùng cơm và thịt gà luộc. Tại Việt Nam, rau đay chủ yếu dùng nấu canh (với cua, tôm tép), đôi khi với mồng tơi hoặc mướp.
Tháng 9 năm 2007, Sizzler's, một chuỗi nhà hàng Mỹ, bán Molokhiya cookies (bánh bích quy ngọt) với rau đay là thành phần đặc trưng, tại khu vực Shinjuku ở Tokyo, Nhật Bản.
Lá đay giàu betacaroten, sắt, canxi, vitamin C. Các loài đay có tính hoạt hóa chống ôxi hóa với một lượng đáng kể tương đương α-tocopherol (vitamin E).
Một vài loài khác cũng có tên gọi là đay, nhưng không thuộc chi này như đay cách (Hibiscus cannabinus), đay vông vang hay đay Nhật (Hibiscus sabdariffa) cũng được dùng để lấy sợi.
Chi Đay (danh pháp khoa học: Corchorus) là một chi của khoảng 40-100 loài thực vật có hoa trong họ Cẩm quỳ (Malvaceae), có nguồn gốc từ các khu vực nhiệt đới và cận nhiệt đới khắp thế giới. Tại Việt Nam, các tên gọi khác nhau được sử dụng trong các ngữ cảnh khác nhau, với đay là tên gọi phổ biến tại miền bắc và bố, đai phổ biến tại miền nam.
Chúng là các cây thân thảo sống một năm, cao tối đa trong khoảng 2–4 m, không tạo cành hoặc với một vài cành. Lá đơn hình mũi mác mọc so le, dài 5–15 cm, nhọn mũi và khía răng cưa mịn hoặc xẻ thùy. Hoa nhỏ, đường kính 2–3 cm, 5 cánh hoa màu vàng; quả là dạng quả nang chứa nhiều hạt. Chúng mọc tốt trên nhiều loại đất và có thể gieo trồng quanh năm.
Chi Oceanopapaver chỉ có một loài (Oceanopapaver neocaledonicum), trước đây có vị trí không chắc chắn, nhưng gần đây đã được coi là từ đồng nghĩa của Corchorus.
Corchorus L., 1753
Синонимы
Джут (лат. Córchorus) — род кустарников, полукустарников и трав семейства Мальвовые (Malvaceae), прядильная культура, от которой получают одноимённое волокно.
Около 80 видов произрастает в тропиках Азии, Африки, Америки и Австралии.
Возделывают однолетние короткоплодный джут и длинноплодный джут; в сухих стеблях 20—25 % волокна для технических, упаковочных, мебельных тканей, ковров.
Волокна растения широко используют в текстильной промышленности.
Род содержит 77 видов[2]. Некоторые из них:
Джут (лат. Córchorus) — род кустарников, полукустарников и трав семейства Мальвовые (Malvaceae), прядильная культура, от которой получают одноимённое волокно.
Около 80 видов произрастает в тропиках Азии, Африки, Америки и Австралии.
Возделывают однолетние короткоплодный джут и длинноплодный джут; в сухих стеблях 20—25 % волокна для технических, упаковочных, мебельных тканей, ковров.
Волокна растения широко используют в текстильной промышленности.
黄麻属（学名：Corchorus）是椴树科下的一个属，为一年生草本或亚灌木植物。该属共有100种，分布于热带地区。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
황마속(黃麻屬, 학명: Corchorus 코르코루스[*])은 아욱과의 속이다. 전 세계의 열대 및 아열대 지역에 널리 분포하며, 마직물의 일종인 황마포를 생산하는 데 쓰이는 섬유 작물 및 채소로 쓰이는 농작물을 포함한다.
40~100 종을 포함한다.
