La tarántula de cola roja, tarántula de terciopelo o tarantula de abdomen rojo (Brachypelma vagans) es una especie de tarántula de la familia Theraphosidae.[1][2] Se distribuye del centro de México al sur de la Península de Yucatán y Guatemala.[3] Es una especie terrestre de color negro y con crecimiento de pelo rojizo en abdomen.[1] Vive en madrigueras creadas por ellas mismas, gracias a su habilidad de cavar agujeros y usarlos como nidos, rasgo que comparten con sus primas americanas (Aphonopelma hentzi proveniente del sur de Estados Unidos), también pueden vivir escondidas entre la maleza tropical o en las raíces de los árboles.[4] Considerada en la lista roja de la IUCN como en preocupación menor (LC).
Estas tarántulas pueden comer cualquier cosa que se mueva y sobre todo que ellas puedan cazar, por lo general su dieta se basa en katididos, gríllidos, cucarachas, pequeños escarabajos, ranas, sapos, lagartijas, ratones de campo e incluso llegan a comer langostas gigantes cuando alcanzan su máximo tamaño (15 centímetros). Ellos no carecen de sed, ya que al devorar la mayoría de sus presas, están cubiertas de humedad, aunque también toman agua por medio de los charcos que se forman de las lluvias o en las lagunas.[4]
Vive en el sur del país mexicano predominando en los estados de Veracruz, Oaxaca, Chiapas, Tabasco, Campeche,Jalisco en la parte este de Quintana Roo, sur de Yucatán, compartiendo con la parte este de Guatemala y el norte de Belice. También fue descubierta en St. Lucie County, Florida, por el entómologo Anton Aussserer, especialista en arañas austriaco.
Tiene un carácter dócil, tranquilo y lento, nada nervioso pero es una de las especies de tarántulas más veloces y escapistas, contando también la capacidad de poder dar saltos acelerados; al ver un depredador más grande que el, no dudan en escapar ya que prefieren evitar una pelea, otro de sus mecanismos de defensa más conocidos son sus pelos urticantes, que los usa contra el mapache y el coatí, unos de sus depredadores naturales.[4]
La tarántula Brachypelma vagans, al vivir en lugares tropicales húmedos, se adaptan perfectamente a los climas calurosos como en los matorrales, donde también se han visto tarántulas de trasero rojo viviendo en ellos.[5]Ellas se reproducen alrededor de verano (junio a octubre), al caer la máxima temporada de lluvias en México. [6]Totalmente legal en México como mascota, pero también es una especie protegida y no amenazada, ya que existe una menor preocupación en su extinción, siendo también recomendada por muchos como primera tarántula de mascota, por su comportamiento relajado junto con la sencilla manipulación, se le recomienda al terrario: fibra de coco (para que pueda construir su madriguera, una piedra calefactora y humedad (que alcance los 23 grados Celcius) para que tenga un ambiente similar al de su hábitat natural. Las tarántula Brachypelma vagans tienen un periodo de vida de 15 años en las hembras, mientras los machos viven hasta los 12 años, la diferencia entre las hembras y los machos es que los machos son más delgados y las hembras más anchas y grandes.[5][6]
La tarántula Brachypelma vagans es una especie protegida en México, sobre todo en Veracruz y existe una menor preocupación ya que su reproducción es moderada, sin llegar a las plagas, legal como mascota.[7] Pero aun así es vigilada ya que es una especie traficada en otros países, que alrededor de 2005 a 2007 hubo una gran preocupación para conservar la especie, y en 2013 se impuso la ley de disminuir su venta durante algún tiempo.[8]
Entre los vertebrados están: el mapache, el coatí, el cuervo, el camaleón y la Serpiente de coral[9] y en el mundo de los artrópodos se encuentra la pepsini, que paraliza a la tarántula introduciendo sus larvas y enterrando a la tarántula en su propia madriguera, el escorpión común que logra atravesar la red de la tarántula para poder devorarla y el ciempiés gigante mexicano que con su veneno, es suficiente para matar a la tarántula de una sola mordida.
Principalmente se pensaba que por su aspecto color negro era mortífero con veneno que podía matar, pero en realidad es falso, incluso es de los venenos más bajos.[5] También se ha logrado confundir con la especie Brachypelma angustum, que son de un aspecto y colores similares.[4]
La tarántula de cola roja, tarántula de terciopelo o tarantula de abdomen rojo (Brachypelma vagans) es una especie de tarántula de la familia Theraphosidae. Se distribuye del centro de México al sur de la Península de Yucatán y Guatemala. Es una especie terrestre de color negro y con crecimiento de pelo rojizo en abdomen. Vive en madrigueras creadas por ellas mismas, gracias a su habilidad de cavar agujeros y usarlos como nidos, rasgo que comparten con sus primas americanas (Aphonopelma hentzi proveniente del sur de Estados Unidos), también pueden vivir escondidas entre la maleza tropical o en las raíces de los árboles. Considerada en la lista roja de la IUCN como en preocupación menor (LC).
Brachypelma vagans on keskikokoinen lintuhämähäkkilaji. B. vagans on yksi suosituimmista terraariossa pidettävistä hämähäkeistä.
Brachypelma vagans on aikuisena noin 13 cm pitkä. B. vagans on väritykseltään pääosin musta, lukuun ottamatta takaruumista, jossa on punertavia karvoja.
Brachypelma vagans elää luonnonvaraisena Meksikossa ja Keski-Amerikassa. Se kaivaa asunnokseen syviä koloja.[1]
Ihanteellinen kosteus on 65-75 %. Laji on yöaktiivinen. Terraarion koko vähintään 30x30x30 cm. Terraarion lämpötila 23-27 °C. Pohjamateriaalina voidaan käyttää esimerkiksi kookosrouhetta tai lannoittamatonta turvetta. Brachypelma vagans on lievästi myrkyllinen, ja siksi sitä ei kannata käsitellä. Se voi olla aggressiivinen ja nopealiikkeinen.[1]
Brachypelma vagans on keskikokoinen lintuhämähäkkilaji. B. vagans on yksi suosituimmista terraariossa pidettävistä hämähäkeistä.
De Mexicaanse roodrompvogelspin (Brachypelma vagans) is een vogelspin die voornamelijk in Mexico leeft, maar ook voorkomt in Belize, El Salvador, Guatemala en het zuiden van Florida in de Verenigde Staten.
Het lijf (kopborststuk en achterlijf) kan tot maximaal 7 cm groot worden. Het achterlijf is voornamelijk rood behaard met een zwarte onderlaag. De spanwijdte van de poten bij een volwassen spin bedraagt ongeveer 13 centimeter.
Qua voedsel is deze soort zeker niet kieskeurig: meelwormen, vliegen, krekels, libellen, kleine muizen, kleine vogels, kikkers en salamanders kunnen allemaal deel uitmaken van het menu.
Net als andere soorten uit het geslacht Brachypelma is de Mexicaanse roodrompvogelspin erg territoriaal ingesteld. Indringers zal ze eerst proberen af te schrikken door de gifkaken te laten zien. Als dit niet lukt, zal ze zeker bijten. Deze soort wordt niettemin beschouwd als vrij rustig, tenzij de rust verstoord wordt. Vooral bij de paring kan het vrouwtje erg agressief uitvallen naar het mannetje. Ook haar cocon verdedigt ze goed. Als een indringer de cocon wil afnemen, zal het vrouwtje niet aarzelen om de cocon op te eten. De spin kan niet goed zien, maar voelt vreemde en snelle bewegingen erg goed, zodat ze zeer snel een prooi kan verschalken.
De spin beweegt traag en kan 'bombarderen' (het verspreiden van brandharen door met de achterpoten op het achterlijf te wrijven) als het nodig is.
Na de paring kan het vrouwtje kiezen of ze al dan niet echt bevrucht wil worden, omdat ze het sperma van het mannetje kan opslaan in haar spermatheek. Nadat ze zich heeft laten bevruchten kan het nog wel een paar maanden duren voordat ze een cocon maakt, want de temperatuur, luchtvochtigheid en luchtdruk moeten ideaal zijn. Deze cocon is een ronde bal van spinsel met eieren erin. Het vrouwtje verdedigt de cocon met hand en tand en eet in deze periode niet.
De cocon komt uit na 6 à 8 weken. Het aantal spinnetjes varieert meestal van 30 tot 700, maar het kunnen er ook meer dan 1000 zijn.
De Mexicaanse roodrompvogelspin is een langzame groeier en bereikt pas een volwassen formaat na enkele jaren. Ze kunnen echter heel oud worden. De vrouwtjes kunnen tot 20 jaar worden.
Deze spin heeft een terrarium nodig van 40 x 30 x 30 cm met een laag bodemstrooisel (turf) van 10 cm diep en een schuilplaats zoals een holle boomstronk. De dagtemperatuur moet 25 tot 30 graden Celsius bedragen en 's nachts minimaal 18 graden. De spin moet redelijk vochtig zitten met een luchtvochtigheid tussen 50 en 70%. In het regenseizoen mag deze iets worden opgeschroefd van 60 tot 80%.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Mexicaanse roodrompvogelspin (Brachypelma vagans) is een vogelspin die voornamelijk in Mexico leeft, maar ook voorkomt in Belize, El Salvador, Guatemala en het zuiden van Florida in de Verenigde Staten.
Multimedia w Wikimedia Commons Brachypelma vagans – gatunek dużego pająka z rodziny ptasznikowatych (Theraphosidae).
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne obszary Ameryki Środkowej.
Jest to dość duży ptasznik, ciało dorosłej samicy dorasta do 7,5 cm długości (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6,5 cm.
W ubarwieniu tego ptasznika dominuje głęboka czerń, karapaks czarny z jasną obwódką, czarne odnóża, czarny odwłok, na którym widoczne są karminowe włoski.
Gatunek ten charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Osobniki tego gatunku bywają agresywne, ich reakcje są często nieprzewidywalne.
Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
Gatunek objęty jest konwencją waszyngtońską (CITES).
Brachypelma vagans wystąpiła w filmie science fiction Tarantula z 1955.
Brachypelma vagans – gatunek dużego pająka z rodziny ptasznikowatych (Theraphosidae).
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne obszary Ameryki Środkowej.
Jest to dość duży ptasznik, ciało dorosłej samicy dorasta do 7,5 cm długości (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6,5 cm.
W ubarwieniu tego ptasznika dominuje głęboka czerń, karapaks czarny z jasną obwódką, czarne odnóża, czarny odwłok, na którym widoczne są karminowe włoski.
Gatunek ten charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Osobniki tego gatunku bywają agresywne, ich reakcje są często nieprzewidywalne.
Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
Gatunek objęty jest konwencją waszyngtońską (CITES).
Brachypelma vagans, comumente conhecida como tarântula vermelha mexicana, é uma espécie de aranha pertencente à família Theraphosidae.[1] Podem medir até 17 cm de comprimento
Brachypelma vagans, comumente conhecida como tarântula vermelha mexicana, é uma espécie de aranha pertencente à família Theraphosidae. Podem medir até 17 cm de comprimento
Brachypelma vagans je pajek iz družine ptičjih pajkov, znan tudi pod imenom Mexican red rump (mehiški rdeči zadek, po rdečih dlakah na zadku - abdomnu) ali Mexican black velvet. Najdemo jih večinoma v Mehiki, pa tudi v Belizeju, El Salvadorju, Gvatemali in na Floridi. Na Florido so jih verjetno zanesli kot gojeno žival in so se razširili v divjino v okrožju St. Lucie County. Ta populacija je šibka, ker se je prehranjevala z žuželkami, zastrupljenimi s pesticidi.
Zraste do dolžine 5–7 cm (trup), s celotno dolžino do 13 cm, samci so običajno manjši kot samice. Je talna vrsta pajka, ki si izdela bivališča v obliki brloga. Je nočni lovec. Njegova hrana so vse male živali, katere je sposoben ujeti, torej žuželke, majhni plazilci in celo manjši glodavci. Samice v ujetništvu živijo do 15 let, samci pa le 5 let.
Goji se ga v terariju v vlažnem in toplem okolju pri 24-27 °C. Na dno terarija damo debelejšo plast šote in kakšen kos lubja, da si pajek ustvari zamreženo luknjo. V prvih fazi razvoja jih hranimo z mikro črički ali mikro mokarji, kasneje pa z mokarji ali ščurki.
Ta vrsta pajka je primerna za začetnike, ker ni napadalna. Če se počuti ogrožen, odvrže iz zadka dlačice, ki so alergene.
Brachypelma vagans je pajek iz družine ptičjih pajkov, znan tudi pod imenom Mexican red rump (mehiški rdeči zadek, po rdečih dlakah na zadku - abdomnu) ali Mexican black velvet. Najdemo jih večinoma v Mehiki, pa tudi v Belizeju, El Salvadorju, Gvatemali in na Floridi. Na Florido so jih verjetno zanesli kot gojeno žival in so se razširili v divjino v okrožju St. Lucie County. Ta populacija je šibka, ker se je prehranjevala z žuželkami, zastrupljenimi s pesticidi.
Zraste do dolžine 5–7 cm (trup), s celotno dolžino do 13 cm, samci so običajno manjši kot samice. Je talna vrsta pajka, ki si izdela bivališča v obliki brloga. Je nočni lovec. Njegova hrana so vse male živali, katere je sposoben ujeti, torej žuželke, majhni plazilci in celo manjši glodavci. Samice v ujetništvu živijo do 15 let, samci pa le 5 let.
Brachypelma vagans là một loài nhện trong họ Theraphosidae phân bố ở México. Loài nhện này sinh sống chủ yếu ở Mexico, nhưng có thể được tìm thấy xa về phía nam như Belize, El Salvador và Guatemala. Chúng đào hang trên mặt đất.
Lý do cho tên mông màu đỏ là do sợi lông màu đỏ nổi bật ở bụng. Giống như hầu hết các loài nhện, chúng ăn bất cứ thứ gì họ có thể chế ngự, mà thường là côn trùng, thằn lằn và động vật gặm nhấm nhỏ.
Brachypelma vagans là một loài nhện trong họ Theraphosidae phân bố ở México. Loài nhện này sinh sống chủ yếu ở Mexico, nhưng có thể được tìm thấy xa về phía nam như Belize, El Salvador và Guatemala. Chúng đào hang trên mặt đất.
Lý do cho tên mông màu đỏ là do sợi lông màu đỏ nổi bật ở bụng. Giống như hầu hết các loài nhện, chúng ăn bất cứ thứ gì họ có thể chế ngự, mà thường là côn trùng, thằn lằn và động vật gặm nhấm nhỏ.
[{{fullurl:wikispecies:{{{wikispecies}}}|uselang=ru}} Систематика
на Викивидах]
Brachypelma vagans (лат.) — вид пауков-птицеедов из рода Brachypelma, известен как Мексиканский красноволосый паук-птицеед. Ареал — влажные тропические леса Центральной Америки — Мексика, Гватемала, Белиз, Сальвадор. Наземные, роющие пауки. Название получили из-за цвета волосков на абдомене. В 1996 году был обнаружен в Сент-Люси, штат Флорида. Считается подверженным риску исчезновения[1].
Взрослая особь достигает 6—7 см по телу и до 16 см в размахе лап. Половая зрелость у самок наступает в 2—3 года, а у самцов в 1,5—2 года. В коконе содержится 600—1200 яиц [2]. Срок жизни самок Brachypelma vagans достигает 20 лет. Яд пауков не опасен для жизни человека, при опасности сбрасывают с брюшка волоски, вызывающие аллергическую реакцию[3].
Питаются сверчками, тараканами различных видов (наиболее известные — мраморный таракан и Blaberus craniifer), личинками зофобаса и мучным червем. Взрослых пауков можно кормить мадагаскарскими тараканами, мелкими лягушками и небольшими мышами.
Паукам этого вида требуется влажность 70-80 % и температура 24-26 градусов[4]. Взрослым особям необходима поилка, подросткам достаточно опрыскивать субстрат раз в 2-3 дня.
Brachypelma vagans (лат.) — вид пауков-птицеедов из рода Brachypelma, известен как Мексиканский красноволосый паук-птицеед. Ареал — влажные тропические леса Центральной Америки — Мексика, Гватемала, Белиз, Сальвадор. Наземные, роющие пауки. Название получили из-за цвета волосков на абдомене. В 1996 году был обнаружен в Сент-Люси, штат Флорида. Считается подверженным риску исчезновения.
