Szczur nikobarski[4] (Rattus burrus) – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący wyłącznie na archipelagu Nikobarów, należącym do Indii[3][5].
Gatunek został opisany naukowo w 1902 roku przez G.S. Millera[6].
Gryzoń ten zamieszkuje wyspy Wielki Nikobar, Mały Nikobar i Trinket, nie występuje natomiast na najbardziej północnej wyspie Kar Nikobar, zamieszkanej przez szczura indochińskiego (Rattus andamanensis) i szczura palmowego (R. palmarum). Szczur nikobarski jest morfologicznie podobny do tego ostatniego gatunku, ma trochę mniejsze rozmiary i miększą sierść[5]. Występuje w tropikalnych lasach deszczowych. Gatunek jest słabo poznany[3].
Szczur nikobarski jest uznawany za gatunek zagrożony, ze względu na ograniczony zasięg występowania. Szczury te występują w nie więcej niż pięciu miejscach na obszarze mniejszym niż 1500 km². Populacja maleje, zagraża jej utrata siedlisk, szczególnie w związku z rozbudową siedzib ludzkich po zniszczeniach spowodowanych tsunami z 2004 roku. Nie jest chroniony[3].
Szczur nikobarski (Rattus burrus) – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący wyłącznie na archipelagu Nikobarów, należącym do Indii.
Gatunek został opisany naukowo w 1902 roku przez G.S. Millera.
