Zębiełek wielkogłowy[3] (Crocidura grandiceps) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae). Występuje w Gwinei, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ghanie i Nigerii (na zachód od rzeki Niger ale mogą pojawiać się również na wschód[4])[2][5]. Prawdopodobnie występuje też w Kamerunie[6] i daleko na zachód od Sierra Leone[7]. Zamieszkuje głównie pierwotne, wilgotne, nizinne lasy tropikalne. Holotyp został uwięziony w naturalnej, trawiastej polanie w lesie na wysokości 1800 m n.p.m.; paratypy zostały zebrane z gospodarstwa kakao[8][7]. W Ghanie siedlisko tego gatunku składa się z małych, rozproszonych fragmentów lasu[2]. Kariotyp wynosi 2n = 46, FN = 68[9]. Ekologia słabo poznana. Populacja C. grandipes wydaje się rzadka. W Parku Narodowym Taï w Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje największa populacja tego gatunku[2]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (podwyższonego ryzyka)[2]. Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku są dalsze niszczenie lasów, fragmentacja i degradacja ich siedlisk zwłaszcza w Ghanie i Nigerii[2].
Zębiełek wielkogłowy (Crocidura grandiceps) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae). Występuje w Gwinei, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ghanie i Nigerii (na zachód od rzeki Niger ale mogą pojawiać się również na wschód). Prawdopodobnie występuje też w Kamerunie i daleko na zachód od Sierra Leone. Zamieszkuje głównie pierwotne, wilgotne, nizinne lasy tropikalne. Holotyp został uwięziony w naturalnej, trawiastej polanie w lesie na wysokości 1800 m n.p.m.; paratypy zostały zebrane z gospodarstwa kakao. W Ghanie siedlisko tego gatunku składa się z małych, rozproszonych fragmentów lasu. Kariotyp wynosi 2n = 46, FN = 68. Ekologia słabo poznana. Populacja C. grandipes wydaje się rzadka. W Parku Narodowym Taï w Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje największa populacja tego gatunku. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (podwyższonego ryzyka). Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku są dalsze niszczenie lasów, fragmentacja i degradacja ich siedlisk zwłaszcza w Ghanie i Nigerii.
