Trachyphonus erythrocephalus[2] ye una especie d'ave piciforme de la familia Lybiidae que vive nel este d'África. Habita en terrenes accidentales y añera y fuelga en túneles escavaos en terremplénes. Ye una especie omnívora que s'alimenta de granes, frutos y invertebraos. Delles tribus locales como los masáis usen les sos pluma d'adornu.[3]
Los machos adultos de barbudu cabecirrojo tienen un plumaxe bien llamativu negru, mariellu, colloráu y blancu. El so llombu y nales son negres con llixos mariellos, ente que les sos partes inferiores son principalmente marielles, salvo ciertos tintes coloraos nel pechu una llista negra motuda que dixebra'l pechu del banduyu. Los llaterales de la so cabeza son principalmente coloraos con ciertos tonos anaranxaos, el so frente y pileu son negros y llixeramente crestados, la so nuca ye colorada y anaranxada con llixos negros, y amás tienen un llurdiu blancu na parte posterior de la mexella. El so gargüelu ye mariella con un llurdiu negru nel so centru. La so cola ye pardu corita con llistes amarellentaes. La so llongura y robustu picu xeneralmente ye acoloratáu. Los sos aniellos oculares son de color gris escuru o negru, ente que los güeyos son ocres o castañales. Les sos pates son de color gris azuláu.[3]
Les femes son similares a los machos, anque de tonos más apagaos, con zones coloraes y anaranxaes más amenorgaes, sustituyíes por mariellu de tonos menos intensos. Amás les femes escarecen del llurdiu negru nel centru del so gargüelu y nun tienen el pileu negru sinón claru monteado en negru. Los xuveniles son similares a les femes, anque tienen menos llixos blancos nel llombu y les zones negres son pardes. Los sos aniellos oculares son grises.[3]
La subespecie nominal, Trachyphonus erythrocephalus erythrocephalus, atopar dende'l centru de Kenia hasta'l nordés de Tanzania. Trachyphonus erythrocephalus versicolor atopar dende l'este de Sudán del Sur, y el nordés d'Uganda, hasta'l sur d'Etiopía y el norte de Kenia. Trachyphonus erythrocephalus shelleyi alcuéntrase en Somalia y l'este d'Etiopía.[3]
Esta especie evita los zones bien abiertes y los montes trupos, sinón que prefier los terrenes accidentaos como los llechos fluviales, ribayos y terrenes de termiteros. Añeren y fuelguen en túneles escavaos nos terremplénes y turries y aliméntense nel suelu o cerca d'él.
Los barbudos cabecirrojos son omnívoros y aliméntense de granes, frutos ya invertebraos.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Trachyphonus erythrocephalus ye una especie d'ave piciforme de la familia Lybiidae que vive nel este d'África. Habita en terrenes accidentales y añera y fuelga en túneles escavaos en terremplénes. Ye una especie omnívora que s'alimenta de granes, frutos y invertebraos. Delles tribus locales como los masáis usen les sos pluma d'adornu.
Qırmızımtıl-sarı saqqallı (lat. Trachyphonus erythrocephalus) - afrika saqqallıları fəsiləsinin trachyphonus cinsinə aid quş növü.
Qırmızımtıl-sarı saqqallı (lat. Trachyphonus erythrocephalus) - afrika saqqallıları fəsiləsinin trachyphonus cinsinə aid quş növü.
Trachyphonus erythrocephalus[1] a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Lybiidae.
Hollzebrer eo ar spesad, o vevañ diwar zivellkeineged, frouezh, greun ha had.
Ar spesad a gaver an tri isspesad[2] anezhañ en Afrika ar Reter :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Trachyphonus erythrocephalus a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Lybiidae.
El barbut capvermell o barbut de cap vermell[1] (Trachyphonus erythrocephalus) és un ocell de la família dels líbids (Lybiidae) que habita sabanes i estepes d'Àfrica Oriental, al sud-est de Sudan, Etiòpia, Somàlia, Uganda, Kenya i nord-est de Tanzània.
El barbut capvermell o barbut de cap vermell (Trachyphonus erythrocephalus) és un ocell de la família dels líbids (Lybiidae) que habita sabanes i estepes d'Àfrica Oriental, al sud-est de Sudan, Etiòpia, Somàlia, Uganda, Kenya i nord-est de Tanzània.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Barbed coch a melyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: barbedau coch a melyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Trachyphonus erythrocephalus; yr enw Saesneg arno yw Red and yellow barbet. Mae'n perthyn i deulu'r Barbedau (Lladin: Capitonidae) sydd yn urdd y Piciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. erythrocephalus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r barbed coch a melyn yn perthyn i deulu'r Barbedau (Lladin: Capitonidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Barbed amryliw America Eubucco versicolor Barbed coronog Capito aurovirens
.jpg)
;_Manaus,_Amazonas,_Brazil.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Barbed coch a melyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: barbedau coch a melyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Trachyphonus erythrocephalus; yr enw Saesneg arno yw Red and yellow barbet. Mae'n perthyn i deulu'r Barbedau (Lladin: Capitonidae) sydd yn urdd y Piciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. erythrocephalus, sef enw'r rhywogaeth.
Vousák červenožlutý (Trachyphonus erythrocephalus), známý také pod názvem perlák červenožlutý je pták z čeledi lybiidae.
Vousák červenožlutý je průměrně 21,5 cm velký. Samci mají čelo a vrchol hlavy černý, mají také malou péřovou čepičku na zadní straně hlavy. Zátylek je červenožlutý a žlutý s černými skvrnami. Krk je žlutý, uši jsou oranžové. Ve výšce ucha je bílý pás půlměsícovitého tvaru. Horní část těla je černá s velkými bílými skvrnami. Pera ocasu jsou oranžové se žlutými špičkami. Křídla jsou černě hnědé s nažloutlým až krémově bílým příčným pásem.
Brada je žlutá u většiny jedinců, uprostřed hrdla je černá skvrna, která se rozšiřuje směrem k hrudi. Střed prsou je oranžový nebo červenožlutý a na bocích se zbarví nažloutlé. Přes střed hrudníku probíhá úzký černý pás s velkými bílými skvrnami. Spodní strana těla je žlutá. Boky jsou žlutošedé až šedobílé. Zobák je ve vztahu k velikosti těla velký, červený, načervenalý rohovitý nebo purpurový. Oblast kolem očí je tmavě šedá až černá. Oči jsou žlutavě hnědé až červenohnědé nebo tmavě hnědé. Nohy jsou břidlicově šedé až modrošedé.
Samice obvykle postrádají černé hrdlo a většinou černé horní části. Většinou jsou žlutooranžová až oranžově žlutá. Celkově jsou samice menší než samci a ve svém peří mají více žluté a bílé. Mladí ptáci jsou také bledší než dospělí samci. Mladí samci mají stále šedožlutý krk a jsou celkově mírně nažloutlé. U obou pohlaví je černá hnědá, skvrny na tmavém Körperobergefieder jsou krémové nebo žluté. Oči jsou šedé.
Žije především v otevřených krajinách se stromy, vyskytuje se také v otevřených lesích. Jeho areál rozšíření pokrývá značné území východní Afriky, a to od Súdánu jižně až po Tanzanii. Je stálý.
Konzumují širokou škálu bobulí, semen a ovoce. Významnou roli v potravě tvoří brouci, kobylky, termity, mravenci, pavouci a ještěrky. Nepohrdnou vejci a mláďaty jiných druhů ptáků.
Hnízdí v krátké noře vyhloubené ve strmém břehu nebo termitišti, kam klade 2-6 vajec.[2][3][4] Hnízdní dutina je vytvořena většinou v termitištích nebo strmých březích. Hnízdní komora má průměr od 9,0 do 11,2 centimetrů. Zpravidla do této komory vede tunel dlouhý asi 40 centimetrů. Hnízdní sezóna spadá buď do období dešťů, nebo začíná na konci období dešťů. Snůška se skládá ze dvou až šesti bílých hladkých lesklých vajec. Mláďata jsou krmena všemi dospělými ptáky skupiny, samci přinášejí více potravy než samice.
Vousák červenožlutý (Trachyphonus erythrocephalus), známý také pod názvem perlák červenožlutý je pták z čeledi lybiidae.
Pragtperleskægfugl (Trachyphonus erythrocephalus) er en fugleart, som lever i Østafrika. Den hører til spættefugl-familien afrikanske skægfugle (Lybiidae). Artens hanner har tydelig sort (hvidplettet), rød og gul fjerdragt, mens hunner og ungfugle er lignende men knapt så farvestrålende. Arten lever i bjergrigt terræn og den yngler i redegange, som den også benytter som overnatningssted. Den er både kød- og planteædende (omnivor) og lever af frø, frugter og hvirvelløse dyr.
Voksne hanner af pragtperleskægfugl har en særegen fjerdragt, der er hvidplettet med sorte, røde og gule farver. Den har sort forhoved og en lille top øverst på hovedet som en krone. Baghovedet er orange og rødt med sorte pletter. Halsens sider er røde, som gradvis går over i gult. Ryggen er overvejende sort med hvide pletter. Halen er foroven sortbrun og har op til otte flødefarvede pletter, som danner tværstriber, mens undersiden er gul med sorte tværstriber. Kinderne og halsens forside er gule, og der er en sort plet midt på halsens forside, der er omgivet af områder i mere orange toner. Brystet er orange til rød-orange og bliver mere gult ud mod siderne, og har et mørkt bånd med hvide pletter tværs over det. Det nedre bryst og maven er gul. Vingerne er sorte med brune vingefjer. Alle fjer på vingerne har hvide pletter, som giver et plettet eller stribet indtryk. Det lange næb er typisk rødligt. Huden omkring øjnene er mørkegrå eller sort, mens øjnene selv kan være gulbrune, mørkebrune, rødbrune eller en nuance imellem disse. Ben og fødder er blågrå.[1]
Hunnen ligner hannen, men er i almindelighed mere afdæmpet med mindre røde og orange og mere gule og hvide farver. Specifikt mangler hunnerne den sorte plet på halsen og også kronen foroven på hovedet. Ungfugle er også afdæmpede med mindre rødt og orange som hunnerne. Pletterne på ryggen er knapt så hvide, og de sorte farver er mere brunlige. Øjnene er typisk grå.[1]
Arten undgår både åbent terræn og områder med tæt træbevoksning og foretrækker i stedet mere uvejsomt terræn som flodsenge eller klinter, men også termitboer er et tilholdssted. Den bygger rede i tunneller, hvor den også opholder sig om natten, og den æder på eller tæt ved jorden. Den er altædende og ernærer sig af frø, frugter og insekter. Hvor der ikke drives jagt på dem, er de forholdsvis tamme, men deres fjer benyttes som pynt af visse stammer, som f.eks. masaierne.[1]
Underarten Trachyphonus erythrocephalus erythrocephalus findes fra det centrale Kenya til det nordøstlige Tanzania. Trachyphonus erythrocephalus versicolor findes i det sydøstlige Sudan, nordøstlige Uganda, sydvestlige Etiopien og nordlige Kenya. Underarten Trachyphonus erythrocephalus shelleyi findes i Somalia og det østlige Etiopien.[1]
Pragtperleskægfugl (Trachyphonus erythrocephalus) er en fugleart, som lever i Østafrika. Den hører til spættefugl-familien afrikanske skægfugle (Lybiidae). Artens hanner har tydelig sort (hvidplettet), rød og gul fjerdragt, mens hunner og ungfugle er lignende men knapt så farvestrålende. Arten lever i bjergrigt terræn og den yngler i redegange, som den også benytter som overnatningssted. Den er både kød- og planteædende (omnivor) og lever af frø, frugter og hvirvelløse dyr.
Der Flammenkopf-Bartvogel (Trachyphonus erythrocephalus) ist eine Vogelart aus der Familie der Afrikanischen Bartvögel. Die auffällig gefärbte Art kommt in Ostafrika vor. Es werden mehrere Unterarten unterschieden. Die IUCN stuft den Flammenkopf-Bartvogel als nicht gefährdet (least concern) ein.
Die Männchen der Nominatform erreichen eine Flügellänge von 9,4 bis 10,6 Zentimetern. Die Schwanzlänge beträgt 8,3 bis 9,2 Zentimeter. Der Schnabel erreicht eine Länge von 2,3 bis 3,0 Zentimetern. Weibchen weisen ähnliche Körpermaße auf. Flammenkopf-Bartvögel wiegen durchschnittlich 60 Gramm.[1] Ein Sexualdimorphismus ist vorhanden, jedoch nicht sehr ausgeprägt.
Bei den Männchen sind die Stirn und der Scheitel schwarz, sie weisen außerdem am Hinterkopf eine kleine Federhaube auf. Der Nacken ist rotorange und gelb mit schwarzen Flecken. Der Überaugstreif ist gelb, die Ohrdecken sind orange. In Höhe der eigentlichen Ohröffnung findet sich ein weißer, halbmondförmiger Streif. Die Körperoberseite ist schwarz und weist große, weiße Flecken auf. Die Federn der Oberschwanzdecke sind orange mit gelben Spitzen. Die Steuerfedern sind schwarzbraun mit einer gelblichen bis cremeweißen Querbänderung.
Das Kinn ist bei den meisten Individuen gelb, in der Mitte der Kehle befindet sich ein schwarzer Fleck, der in Richtung Brust breiter wird. Die Brustmitte ist orange oder rotorange und wird an den Seiten gelblicher. Über die Mitte der Brust verläuft ein schmales schwarzes Band mit großen weißen Flecken. Die übrige Körperunterseite ist gelb. Die Flanken sind gelblich-grau bis grauweiß. Die Federn der Unterschwanzdecke sind rot mit schmalen gelben Spitzen. Der im Verhältnis zur Körpergröße große Schnabel ist rot, rötlich hornfarben oder purpur hornfarben. Die unbefiederte Region um die Augen ist dunkelgrau bis schwarz. Die Augen sind gelblich-braun bis rotbraun oder dunkelbraun. Die Beine und Füße sind schiefergrau bis blaugrau.
Den Weibchen fehlt in der Regel der schwarze Kehlfleck und gewöhnlich auch der schwarze Oberscheitel. Sie sind an dieser Stelle meistens gelborange bis orangegelb. Insgesamt sind Weibchen matter als Männchen gefärbt und weisen in ihrem Gefieder mehr Gelb und Weiß auf. Jungvögel sind gleichfalls blasser als die adulten Männchen. Junge Männchen haben noch eine graugelbe Kehle und sind insgesamt etwas gelblicher. Bei beiden Geschlechtern ist das Schwarz bräunlicher, die Flecken auf dem dunklen Körperobergefieder sind cremefarben oder gelb. Die Augen sind grau.
Der Flammenkopf-Bartvogel kann auf Grund seines auffälligen Gefieders nur mit wenigen Arten verwechselt werden. Eine Ähnlichkeit besteht mit dem zur selben Gattung gehörenden Ohrfleck-Bartvogel, der jedoch einen kürzeren und matter gefärbten Schnabel aufweist. Ihm fehlt der weiße, halbmondförmige Streif an den Kopfseiten und er zeigt im Kopfbereich grundsätzlich mehr gelb. Der ebenfalls zu den Schmuckbartvögeln gehörende Perlbartvogel weist am Kopf keine orangefarbenen oder roten Partien auf.
Der Flammenkopf-Bartvogel singt sehr laut und melodiös. Häufig sind Duette zu hören. Diese beginnen gewöhnlich mit kuk-kukkukukuk, einem weichen kik oder tik. Während sich das Lied des Männchens aus drei, in der Tonhöhe abfallenden Rufen zusammensetzt, besteht der Gesang des Weibchens aus drei bis fünf Tönen, die kürzer und schärfer gerufen werden. Häufig ist das Duett eines Paares, das in der Regel 120 Sekunden andauert, von Rufen anderer Vögel derselben Art begleitet. Flammenkopf-Bartvögel singen nahezu ganzjährig. Die Lautäußerungen des Flammenkopf-Bartvogels gehören zu den charakteristischen Vogelstimmen Ostafrikas.[2]
Das Verbreitungsgebiet des Flammenkopf-Bartvogels erstreckt sich vom Südosten des Sudan über Äthiopien und den Nordwesten Somalias bis in den Nordosten Ugandas sowie den Norden und Osten Tansanias. Auf Meeresniveau kommt diese Art nur im Osten Somalias vor. Vereinzelt ist er noch bis in Höhenlagen von 1980 Metern zu beobachten. Er meidet offenes, flachen Land sowie Wüsten und Wälder; er benötigt dagegen offenes strukturreiches Terrain wie etwa Flussbetten oder Kliffe. Sein Lebensraum muss Termitenhügel aufweisen, weil er auf diese zur Anlage seiner Nisthöhlen angewiesen ist.
Flammenkopf-Bartvögel sind ausgesprochen soziale Vögel. Nach Nahrung suchen sie auf dem Erdboden oder in niedrigen Büschen und Bäumen. Sie sind nicht sehr schnell und halten sich grundsätzlich in der Nähe von Deckung auf. Sie werden unter anderem von den Massai wegen ihrer Federn gejagt. Wo eine solche Bejagung nicht stattfindet, sind sie gegenüber dem Menschen wenig scheu. So suchen sie unter anderem entlang von Autorädern oder an Kühlern von Automobilen nach Insekten und kommen in Dörfern sogar in Häuser.[3] Während der Nahrungssuche bilden sie lose Trupps, die akustisch miteinander Kontakt halten.
Flammenkopf-Bartvögel sind Allesfresser, die ein großes Spektrum an Beeren, Samen und Früchten verzehren. Daneben spielen Ohrwürmer, Käfer, Gottesanbeterinnen, Heuschrecken, Termiten, Ameisen, Spinnen und kleine Eidechsen in ihrer Ernährung eine Rolle. Sie fressen außerdem die Eier und die Jungvögel anderer Vogelarten.[3] Andere Vogelarten werden von reichen Nahrungsstellen verjagt. Gegenüber Fressfeinden wie Schlangen und Mangusten sind sie sehr aggressiv und zeigen ein deutliches Hassverhalten. Kleinere Vogelarten meiden die Nähe zum Flammenkopf-Bartvogel in ähnlicher Weise wie sie es gegenüber Fressfeinden tun.[3] In den Regionen, in denen das Verbreitungsgebiet des Flammenkopf-Bartvogels mit dem des Ohrfleck-Bartvogels überlappt, ist der Flammenkopf-Bartvogel die dominante Art.
Die Nisthöhle wird in Termitenhügeln oder Erdsteilwänden angelegt. Die Nistkammer hat einen Durchmesser von 9,0 bis 11,2 Zentimeter. In der Regel führt ein etwa 40 Zentimeter langer Tunnel zu dieser Kammer. Die Fortpflanzungszeit fällt entweder in die Regenzeit oder beginnt am Ende der Regenzeit. Von in Gefangenschaft gehaltenen Flammenkopf-Bartvögeln weiß man, dass sie regelmäßig zwei Bruten pro Jahr großziehen. Das Gelege besteht aus zwei bis vier Eiern. Diese sind weiß, haben eine glatte Oberfläche und glänzen matt. Die Brutzeit ist unbekannt, bei in menschlicher Obhut gehaltenen Vögeln hat man festgestellt, dass die Männchen mehr als die Weibchen brüten. Die Nestlinge werden von allen adulten Vögeln einer Gruppe gefüttert, auch hier bringen die Männchen häufiger Nahrung herbei als die Weibchen.[4] Jungvögel folgen den anderen Vögeln der Gruppe während deren Nahrungssuche und erbetteln Nahrung von allen Mitgliedern der Gruppe.
Der Flammenkopf-Bartvogel (Trachyphonus erythrocephalus) ist eine Vogelart aus der Familie der Afrikanischen Bartvögel. Die auffällig gefärbte Art kommt in Ostafrika vor. Es werden mehrere Unterarten unterschieden. Die IUCN stuft den Flammenkopf-Bartvogel als nicht gefährdet (least concern) ein.
Zuwakulu kisigajiru au zuwakulu kichwa-chekundu (Trachyphonus erythrocephalus) ni kisigajiru wa Kiafrika. Zuwakulu au visigajiru ni ndege wanaopatikana kote duniani. Visigajiru hupata jina lao kutoka kwa jinsi walivyoumbwa mdomoni ambapo kuna sehemu yenye nywele za kugwaruza.
Ndege huyu anatokea katika eneo la Afrika mashariki, kutoka nchi ya Sudan katika eneo la kaskazini hadi nchi ya Tanzania katika eneo la kusini.
Zuwakulu kisigajiru au zuwakulu kichwa-chekundu (Trachyphonus erythrocephalus) ni kisigajiru wa Kiafrika. Zuwakulu au visigajiru ni ndege wanaopatikana kote duniani. Visigajiru hupata jina lao kutoka kwa jinsi walivyoumbwa mdomoni ambapo kuna sehemu yenye nywele za kugwaruza.
Ndege huyu anatokea katika eneo la Afrika mashariki, kutoka nchi ya Sudan katika eneo la kaskazini hadi nchi ya Tanzania katika eneo la kusini.
The red-and-yellow barbet (Trachyphonus erythrocephalus) is a species of African barbet found in eastern Africa. Males have distinctive black (spotted white), red, and yellow plumage; females and juveniles are similar, but less brightly colored. The species lives in broken terrain and nests and roosts in burrows. Omnivorous, the species feeds on seeds, fruit, and invertebrates. Where not hunted, they are tame, but their feathers are used by certain tribes, such as the Maasai.[2]
Red-and-yellow barbet adult males have distinctive plumage made up black with spotted white, red and yellow. It has a black forehead and crown with a slight crest. The nape is orange and red with black spots. The side of the neck is red, going into yellow. The back is mostly black with white spots. The tail is a blackish brown with up to eight cream spots forming bars. The under side of the tail is yellow with black bars. The chin and throat are yellow, and there is a black patch at the centre of the throat. The throat is bordered by areas with more orange areas. The breast is orange to red-orange, becoming more yellow at the sides, with a dark band with white spots crossing through the middle. The lower breast and belly are yellow. The wings are black with brown wing feathers. All feathers on the wing have white spots, giving a spotted or banded appearance. The long beak is typically red. The skin around the eyes is a dark grey or black, while the eyes themselves can be a yellow brown, a dark brown, a red brown or a shade in between. The legs are a blue-grey, and the feet are the same colour.[2]
The female is similar to the male, but is, overall, much duller, with less red and orange, and more yellow and white. Specifically, females lack the throat patch, and typically lack the crown. Young birds are also duller- they typically have less red and orange, as with the female. The spots on the back are less white, and all blacks are more brown. The eyes are typically grey.[2]
The nominate subspecies, T. e. erythrocephalus, is found from central Kenya to north-east Tanzania. T. e. versicolor is found in southeast South Sudan, northeast Uganda, southwest Ethiopia and north Kenya. T. e. shelleyi is found in Somalia and eastern Ethiopia.[2]
The species avoids both very open areas and areas of dense woodland, instead preferring broken terrain such as riverbeds and cliffs or termite mounds. It nests and roosts in tunnels, and forages on or close to the ground.[2]
Red-and-yellow barbets are omnivores, feeding on seeds, fruit, and invertebrates.[2]
The back is mostly black with white spots.
The red-and-yellow barbet (Trachyphonus erythrocephalus) is a species of African barbet found in eastern Africa. Males have distinctive black (spotted white), red, and yellow plumage; females and juveniles are similar, but less brightly colored. The species lives in broken terrain and nests and roosts in burrows. Omnivorous, the species feeds on seeds, fruit, and invertebrates. Where not hunted, they are tame, but their feathers are used by certain tribes, such as the Maasai.
El barbudo cabecirrojo (Trachyphonus erythrocephalus)[2] es una especie de ave piciforme de la familia Lybiidae que vive en el este de África. Habita en terrenos accidentales y anida y descansa en túneles excavados en terraplenes. Es una especie omnívora que se alimenta de semillas, frutos e invertebrados. Algunas tribus locales como los masáis usan sus pluma de adorno.[3]
Los machos adultos de barbudo cabecirrojo tienen un plumaje muy llamativo negro, amarillo, rojo y blanco. Su espalda y alas son negras con motas amarillas, mientras que sus partes inferiores son principalmente amarillas, salvo ciertos tintes rojos en el pecho una lista negra moteada que separa el pecho del vientre. Los laterales de su cabeza son principalmente rojos con ciertos tonos anaranjados, su frente y píleo son negros y ligeramente crestados, su nuca es roja y anaranjada con motas negras, y además tienen una mancha blanca en la parte posterior de la mejilla. Su garganta es amarilla con una mancha negra en su centro. Su cola es pardo negruzca con listas amarillentas. Su largo y robusto pico generalmente es rojizo. Sus anillos oculares son de color gris oscuro o negro, mientras que los ojos son ocres o castaños. Sus patas son de color gris azulado.[3]
Las hembras son similares a los machos, aunque de tonos más apagados, con zonas rojas y anaranjadas más reducidas, sustituidas por amarillo de tonos menos intensos. Además las hembras carecen de la mancha negra en el centro de su garganta y no tienen el píleo negro sino claro monteado en negro. Los juveniles son similares a las hembras, aunque tienen menos motas blancas en la espalda y las zonas negras son pardas. Sus anillos oculares son grises.[3]
La subespecie nominal, Trachyphonus erythrocephalus erythrocephalus, se encuentra desde el centro de Kenia hasta el noreste de Tanzania. Trachyphonus erythrocephalus versicolor se encuentra desde el este de Sudán del Sur, y el noreste de Uganda, hasta el sur de Etiopía y el norte de Kenia. Trachyphonus erythrocephalus shelleyi se encuentra en Somalia y el este de Etiopía.[3]
Esta especie evita los zonas muy abiertas y los bosques densos, sino que prefiere los terrenos accidentados como los lechos fluviales, barrancos y terrenos de termiteros. Anidan y descansan en túneles excavados en los terraplenes y taludes y se alimentan en el suelo o cerca de él.
Los barbudos cabecirrojos son omnívoros y se alimentan de semillas, frutos e invertebrados.
El barbudo cabecirrojo (Trachyphonus erythrocephalus) es una especie de ave piciforme de la familia Lybiidae que vive en el este de África. Habita en terrenos accidentales y anida y descansa en túneles excavados en terraplenes. Es una especie omnívora que se alimenta de semillas, frutos e invertebrados. Algunas tribus locales como los masáis usan sus pluma de adorno.
Trachyphonus erythrocephalus Trachyphonus generoko animalia da. Hegaztien barruko Lybiidae familian sailkatua dago.
Trachyphonus erythrocephalus Trachyphonus generoko animalia da. Hegaztien barruko Lybiidae familian sailkatua dago.
O Trachyphonus erythrocephalus é unha especie de barbazas africano que habita no leste de África. Os machoos teñen unha distintiva plumaxe negra (con manchas brancas), vermella e amarela. As femias e exemplares novos son semellantes, mais de cores non tan vivas. A especie vive en terreo aberto e fai os seus niños en tobos. Omnívora, a especie aliméntase de sementes, froitas e invertebrados. Malia non seren cazados, as súas plumas son empregadas por certas tribos, como os maasai.
O Trachyphonus erythrocephalus é unha especie de barbazas africano que habita no leste de África. Os machoos teñen unha distintiva plumaxe negra (con manchas brancas), vermella e amarela. As femias e exemplares novos son semellantes, mais de cores non tan vivas. A especie vive en terreo aberto e fai os seus niños en tobos. Omnívora, a especie aliméntase de sementes, froitas e invertebrados. Malia non seren cazados, as súas plumas son empregadas por certas tribos, como os maasai.
De vuurkopbaardvogel, ook wel bekend als vuurkruinbaardvogel of roodgele baardvogel (Trachyphonus erythrocephalus) is een Afrikaanse baardvogel uit de familie Lybiidae.
De lichaamslengte bedraagt ongeveer 23 cm. Beide geslachten kunnen zeer fraai zingen. Het verschil is te zien aan de zwarte keelkinstreep van het mannetje.
Het voedsel van deze vogel bestaat uit planten, vruchten, zaden en insecten.
Het legsel bestaat meestal uit 3 eieren, die worden afgezet in een nest in termietenheuvels. Het zijn zeer zorgzame ouders, die zeer goed voor hun kroost zorgen. Dat is een hele klus, omdat baardvogels toch al grote eters zijn, maar de opgroeiende jongen kunnen er helemaal wat van. Ook na het uitvliegen blijven de ouders nog weken voor ze zorgen.
Deze soort komt voor in Ethiopië, Kenia, Somalië, Soedan, Tanzania en Oeganda in zowel open terrein als dicht bebost gebied.
De soort telt 3 ondersoorten:
De vuurkopbaardvogel, ook wel bekend als vuurkruinbaardvogel of roodgele baardvogel (Trachyphonus erythrocephalus) is een Afrikaanse baardvogel uit de familie Lybiidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Brodal czerwonouchy (Trachyphonus erythrocephalus) — gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tukanowatych (Ramphastidae). Występuje w zachodniej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wyróżnia się następujące podgatunki[3]:
Długość ciała wynosi 20-23 cm, zaś jego masa 40-75 g[4]. Podgatunek nominatywny największy spośród wszystkich, skrzydła mierzą 96-100 mm. U T.e. shellei skrzydła mierzą 77-81 mm. Pozostałe wymiary, nieposortowane według podgatunków, to 82,5-88,5 mm dla ogona, 22,5-27 mm dla dzioba oraz 26-29 mm dla skoku [5]. Dziób czerwony, wzdłuż spodu dolnej szczęki i na końcu czarniawy. Obszar między okiem i dziobem czarny, podobnie jak i wierzch głowy. Pozostała jej część z wyjątkiem białej plamki usznej czerwona; może także wystąpić żółty przód głowy i okolice oczu. Pióra na karku bladożółte z czarnymi kropeczkami na końcu. Grzbiet, pokrywy skrzydłowe oraz lotki czarne w białe, niemal okrągłe (z wyjątkiem tych na lotkach) kropki. Kuper i spód ciała żółte do niemal białych. Sterówki czarne z białymi plamami w liczbie około 5 na każdej chorągiewce; plamy te są rozmieszczone równomiernie. Nogi szare.
Zamieszkuje zadrzewione sawanny i inne otwarte tereny zadrzewione, nawet te bardzo suche. Przebywa także w bliskim otoczeniu ludzi[4].
Żywi się owocami, nasionami, owadami i jaszczurkami, niekiedy pisklętami i jajami. Zjada również odpadki ludzkie[4]. Zazwyczaj przebywa w grupach 2-10 osobników, składających się z pary dorosłych ptaków oraz osobników młodych pomagających w lęgach. Agresywny wobec innych ptaków, szczególnie w miejscach żerowania[6].
Gniazda mieszczą się w skarpach ziemnych lub kopcach termitów. Komora lęgowa znajduje się na końcu długiego do 1 m tunelu[4]. W lęgu 2-6 białych jaj. Dokładny czas inkubacji nie jest znany, przypuszczalnie jest to 14-17 dni. Wysiadują zarówno samiec jak i samica. Młode są w pełni opierzone po 35-40 dniach, zaczynają wtedy żerować razem ze swoją grupą[6]. Składa się ona z gniazdującej pary oraz pomocników, przynoszących pożywienie dla młodych i przypuszczalnie wykopujących także komorę lęgową[4].
Brodal czerwonouchy (Trachyphonus erythrocephalus) — gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tukanowatych (Ramphastidae). Występuje w zachodniej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowaniaWyróżnia się następujące podgatunki:
T. e. shelleyi Hartlaub, 1886 - wschodnia Etiopia i Somalia T. e. versicolor Hartlaub, 1882 - południowo-wschodni Sudan, południowa Etiopia, północna Kenia i północno-wschodnia Uganda T. e. erythrocephalus Cabanis, 1878 - centralna Kenia do północnej Tanzanii MorfologiaDługość ciała wynosi 20-23 cm, zaś jego masa 40-75 g. Podgatunek nominatywny największy spośród wszystkich, skrzydła mierzą 96-100 mm. U T.e. shellei skrzydła mierzą 77-81 mm. Pozostałe wymiary, nieposortowane według podgatunków, to 82,5-88,5 mm dla ogona, 22,5-27 mm dla dzioba oraz 26-29 mm dla skoku . Dziób czerwony, wzdłuż spodu dolnej szczęki i na końcu czarniawy. Obszar między okiem i dziobem czarny, podobnie jak i wierzch głowy. Pozostała jej część z wyjątkiem białej plamki usznej czerwona; może także wystąpić żółty przód głowy i okolice oczu. Pióra na karku bladożółte z czarnymi kropeczkami na końcu. Grzbiet, pokrywy skrzydłowe oraz lotki czarne w białe, niemal okrągłe (z wyjątkiem tych na lotkach) kropki. Kuper i spód ciała żółte do niemal białych. Sterówki czarne z białymi plamami w liczbie około 5 na każdej chorągiewce; plamy te są rozmieszczone równomiernie. Nogi szare.
HabitatZamieszkuje zadrzewione sawanny i inne otwarte tereny zadrzewione, nawet te bardzo suche. Przebywa także w bliskim otoczeniu ludzi.
BehawiorŻywi się owocami, nasionami, owadami i jaszczurkami, niekiedy pisklętami i jajami. Zjada również odpadki ludzkie. Zazwyczaj przebywa w grupach 2-10 osobników, składających się z pary dorosłych ptaków oraz osobników młodych pomagających w lęgach. Agresywny wobec innych ptaków, szczególnie w miejscach żerowania.
LęgiGniazda mieszczą się w skarpach ziemnych lub kopcach termitów. Komora lęgowa znajduje się na końcu długiego do 1 m tunelu. W lęgu 2-6 białych jaj. Dokładny czas inkubacji nie jest znany, przypuszczalnie jest to 14-17 dni. Wysiadują zarówno samiec jak i samica. Młode są w pełni opierzone po 35-40 dniach, zaczynają wtedy żerować razem ze swoją grupą. Składa się ona z gniazdującej pary oraz pomocników, przynoszących pożywienie dla młodych i przypuszczalnie wykopujących także komorę lęgową.
Termitbarbett[2] (Trachyphonus erythrocephalus) är en fågel i familjen afrikanska barbetter inom ordningen hackspettartade fåglar.[3]
Termitbarbett delas in i tre underarter med följande utbredning:[3]
Internationella naturvårdsunionen (IUCN) kategoriserar den som livskraftig.[1]
.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör Termitbarbett.
Wikispecies har information om Trachyphonus erythrocephalus.
Termitbarbett (Trachyphonus erythrocephalus) är en fågel i familjen afrikanska barbetter inom ordningen hackspettartade fåglar.
Trachyphonus erythrocephalus là một loài chim trong họ Lybiidae.[2]
Bài viết liên quan đến bộ Gõ kiến này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Trachyphonus erythrocephalus (Cabanis, 1878)
Охранный статус
Огненноголовый трахифонус[1] (лат. Trachyphonus erythrocephalus) — птица из семейства африканских бородаток. Обитает в засушливых областях Восточной Африки от Эфиопии и Сомали на севере до Кении и Танзании на юге. Характерная окраска, сочетающая в себе красные, оранжевые, жёлтые, белые и чёрные детали оперения, хорошо выделяет эту птицу среди других близких видов. Шумная и общественная птица, часто образует стайки из 5—10 особей. Не боится человека, в поисках корма часто крутится возле автомобилей, исследует крыши домов и даже залетает внутрь[2]. Питается семенами и плодами растений (в первую очередь, инжира), пауками, насекомыми, ящерицами и другими мелкими животными. Размножается один или два раза в год. Гнездо устраивает в самостоятельно выкопанной норе, в кладке от двух до шести белых яиц.
Вид был первоначально описан немецким орнитологом Жаном Луи Кабанисом в журнале «Journal für Ornithologie» в 1878 году[3]. Родовое название происходит от древнегреческого слова τραχυπονοσ, которое можно перевести как «резкоголосый», «картавый»[4]. Видовое название erythrocephalus является комбинацией двух древнегреческих слов: ἐρῠθρός («красный») и κέφαλος («-головый»)[5].
Определение вида обычно не вызывает сложностей. Это плотного телосложения птица с крепким острым клювом красного или оранжевого цвета. Длина 20—23 см, масса 40—75 г[6]. Верхняя часть головы у самца чёрная со слабо выраженным хохолком, у самки желтоватая с чёрными крапинами. Затылок от жёлтого до красновато-оранжевого, с частыми чёрными пятнами. Бока головы по большей части ярко-красные, на горле самцов расширяющаяся книзу чёрная полоса. На кроющих ушей большая белая отметина в форме полумесяца, уздечка жёлтая. Верхняя часть спины, а также крылья, чёрные с многочисленными белыми пятнами, как у пёстрых дятлов. Нижняя часть спины и надхвостье жёлтые с красными пятнами. Рулевые буровато-чёрные с жёлтыми или беловатыми поперечными полосами. Грудь оранжево-красная либо красная по центру, жёлтая на периферии. С одного плеча на другое через грудь проходит чёрная с белыми пятнами полоса в форме перевязи. Брюхо лимонно- либо золотисто-жёлтое[7].
Радужина желтовато-коричневая. Самки окрашены в менее яркие тона, чем самцы, с преобладанием жёлтого и беловатого там, где у самца присутствуют красный и оранжевый. Молодые похожи на взрослых, но более тусклые[7]. Различают 3 подвида, различия между которыми проявляются в яркости и интенсивности окраски[6]. Песня самца — затухающий трёхсложный свист, повторяемый многократно. Песня самки — серия более коротких восходящих свистов, состоящая из 3—5 слогов. Обе птицы пары поют дуэтом, при этом в их синхронное исполнение добавляются менее стройные свисты других птиц группы[8].
Распространён в полузасушливых областях Восточной Африки: Южном Судане, Эфиопии, южном Сомали, северо-восточной Уганде, Кении и Танзании. Населяет кустарниковые саванны и редколесья, где отдаёт предпочтение ландшафтам со сложным рельефом, таким как обрывистые берега водоёмов и балки. Иногда занимает старые термитники и муравейники с мягким грунтом. Избегает полностью открытых пространств, равно как и сомкнутых лесов. Очень редко встречается выше 1980 м над уровнем моря[9][8].
Выбор кормов очень широкий. Растительная пища представлена семенами и плодами различных растений, в том числе инжира. Ловит разнообразных беспозвоночных: пауков, сенокосцев, жуков, кузнечиков, саранчу, богомолов, термитов, муравьёв, губоногих многоножек. Иногда охотится на более крупную добычу: ящериц и мелких птиц, в том числе разоряет их гнёзда. Охотно кормится пищевыми отбросами растительного и животного происхождения[8].
К размножению приступает во время или сразу по окончанию сезона дождей, иногда дважды в год. На севере ареала пик зафиксирован с апреля или мая по июль, на юге с января по июнь. Гнездится группами до восьми взрослых птиц. Гнездо представляет собой нору в мягком грунте глубиной не менее 40 см, которую птица самостоятельно выкапывает на вершине термитника либо земляного вала на высоте 1—4 м от поверхности земли. Диаметр гнездовой камеры около 11,2 см. Ежегодно выкапывается свежее гнездо. В кладке от двух до шести яиц с белой, слегка блестящей скорлупой. Все взрослые птицы группы занимаются добычей корма для птенцов[10][8].
Огненноголовый трахифонус (лат. Trachyphonus erythrocephalus) — птица из семейства африканских бородаток. Обитает в засушливых областях Восточной Африки от Эфиопии и Сомали на севере до Кении и Танзании на юге. Характерная окраска, сочетающая в себе красные, оранжевые, жёлтые, белые и чёрные детали оперения, хорошо выделяет эту птицу среди других близких видов. Шумная и общественная птица, часто образует стайки из 5—10 особей. Не боится человека, в поисках корма часто крутится возле автомобилей, исследует крыши домов и даже залетает внутрь. Питается семенами и плодами растений (в первую очередь, инжира), пауками, насекомыми, ящерицами и другими мелкими животными. Размножается один или два раза в год. Гнездо устраивает в самостоятельно выкопанной норе, в кладке от двух до шести белых яиц.
Вид был первоначально описан немецким орнитологом Жаном Луи Кабанисом в журнале «Journal für Ornithologie» в 1878 году. Родовое название происходит от древнегреческого слова τραχυπονοσ, которое можно перевести как «резкоголосый», «картавый». Видовое название erythrocephalus является комбинацией двух древнегреческих слов: ἐρῠθρός («красный») и κέφαλος («-головый»).
红黄拟啄木鸟（学名：Trachyphonus erythrocephalus）是鴷形目非洲拟啄木鸟科的一个物种，生活在东部非洲。
该物种雄性羽毛为鲜明的黑色（间杂白色斑点）、红色和黄色。它有一个黑色的前额和冠。后颈为橙色和红色，上面有黑色的斑点。颈部的侧面为红色，慢慢过渡到黄色。背面主要是黑色，间杂白点。尾巴黑褐色，最多有奶油色点状条纹。尾部下侧为黄色，带有黑色条纹。下巴和喉部为黄色，喉部中心有一块黑色。胸部为橙色到橙红色，两侧更黄一些，有一条深色带贯串中间，上面带有白色斑点。胸部下方和腹部为黄色。翅膀为黑色，翼羽为棕色。所有翅膀上的羽毛都有白色点。长尾为红色。眼部周围皮肤为深灰色或黑色，眼睛则为黄棕色、深棕色、红棕色或中间色。腿和脚均为蓝灰色。[1]
雌性和雄性相似，但总体更黯淡一些，红色和橙色少一些，黄色和白色多一些。特别的是，雌性没有喉部的斑，也没有冠。幼鸟与雌性一样，也是黯淡的。背部的斑点没那么白，并且所有的黑色更棕一些。眼睛为灰色。[1]
该物种不喜欢非常开放的区域和密集的森林地区，而选择破碎的地形，如河床和悬崖等。他们筑巢或打洞，在地面或者接近地面的地方觅食。它们是杂食动物，以种子，水果和无脊椎动物为食。在不受攻击的时候，它们一般非常温顺，不过一些种族的人使用它们的羽毛，如马赛人。[1]
指名亚种Trachyphonus erythrocephalus erythrocephalus生活在肯尼亚中部到坦桑尼亚东北部。亚种Trachyphonus erythrocephalus versicolor生活在苏丹东南部、乌干达东北部、埃塞俄比亚西南部和肯尼亚北部。亚种Trachyphonus erythrocephalus shelleyi生活在索马里和埃塞俄比亚东部。[1]
