Carex flacca Schreb., ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia Cyperaceae.
Ye nativa de parte d'Europa y norte d'África, tamién se naturalizó en Norteamérica. Ye frecuente nuna amplia gama de hábitats, incluyíos pacionales, pandoriales, tierra desnuda, y el cantu cimeru de la marisma.
Les fueyes del tarmu son verdes percima, per debaxo glauques. La mayoría de los tarmos tienen dos picos de sexu masculino. Les frutes son 2-2 ½ mm, arrondaos, con un picu bien curtiu, de 0,3 mm. Tienen trupes les espigues, suelta y non como Carex panicea . Les espigues femenines son d'aprosimao de 2-4 cm de llargor y 4-6 mm d'anchu.
La menor bráctea ye cuasi tan llarga como la inflorescencia en promediu. Les espigues femenines son típicamente dos, y atópense en posición vertical.
Carex flacca describióse por Johann Christian Daniel von Schreber y espublizóse en Spicilegium Florae Lipsicae (Appendix): 178. 1771.[1]
Númberu de cromosomes de Carex flacca (Fam. Cyperaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=90[2]
Carex: nome xenéricu que podría derivar del griegu kairo, que significa "mancar", rellacionáu coles fueyes cortantes que tienen estes plantes.[3]
flacca; epítetu llatín ;Variedaes:
flacca subsp. serrulata (Biv. ex Spreng.) Greuter
flacca var. basigyna Beck
flacca var. erythrostachys (Hoppe) C.Viciosu *Carex flacca var. laxiflora (Schur) C.Viciosu *Carex flacca var. leiocarpa (Willk.) C.Viciosu *Carex flacca var. silvatica (Asch. & Graebn.) C.Viciosu
glauca var. cuspidata (Host) C.Viciosu *Carex glauca var. leiocarpa Willk.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Carex flacca Schreb., ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia Cyperaceae.
Carex flacca (lat. Carex flacca) - cilkimilər fəsiləsinin cil cinsinə aid bitki növü.
Birləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. 
Cil cinsinə aid növlər C. arenaria * C. brevicollis * C. lanceolata * C. michelii * C. klamathensis * C. abrupta * C. acuta * C. acutiformis * C. albida * C. albonigra * C. alma * C. amplifolia * C. angustata * C. appropinquata * C. aquatilis * C. arcta * C. atherodes * C. athrostachya * C. aurea * C. azuayae * C. barbarae * C. buxbaumii * C. canescens * C. capitata * C. cespitosa * C. chordorrhiza * C. comosa * C. concinnoides * C. cusickii * C. depauperata * C. diandra * C. disperma * C. disticha * C. douglasii * C. echinata * C. emoryi * C. ericetorum * C. festucacea * C. filifolia * C. flacca * C. fracta * C. geyeri * C. globularis * C. hassei * C. haydeniana * C. helleri * C. heteroneura * C. hoodii * C. hystericina * C. illota * C. interior * C. intumescens * C. jamesii * C. japonica * C. jonesii * C. lasiocarpa * C. lenticularis * C. lepida * C. leporinella * C. leptalea * C. limosa * C. luzulina * C. lyngbyei * C. mariposana * C. mertensii * C. microptera * C. molesta * C. multicaulis * C. multicostata * C. nebrascensis * C. nervina * C. neurophora * C. nigra * C. nigricans * C. nudata * C. obnupta * C. occidentalis * C. ovalis * C. pachystachya * C. paleacea * C. pansa * C. pauciflora * C. paupercula * C. pellita * C. pendula * C. pensylvanica * C. petasata * C. phaeocephala * C. praeceptorum * C. praegracilis * C. praticola * C. preussii * C. proposita * C. raynoldsii * C. rossii * C. rostrata * C. scoparia * C. secta * C. serotina * C. sheldonii * C. siderosticta * C. siderosticha * C. simulata * C. sodiroi * C. sparganioides * C. specifica * C. spectabilis * C. spissa * C. straminiformis * C. stricta * C. subnigricans * C. tessellata * C. thouarsii * C. toreadora * C. tumulicola * C. umbrosa * C. utriculata * C. vallicola * C. vernacula * C. vesicaria * C. vulpinoidea * C. williamsii
Carex flacca (lat. Carex flacca) - cilkimilər fəsiləsinin cil cinsinə aid bitki növü.
Monocotyledon a phlanhigyn blodeuol yw Hesgen lwydlas y calch sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Cyperaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Carex flacca a'r enw Saesneg yw Glaucous sedge.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Hesgen Oleulas, Hesgen Oleulas Wyrgamddail.
Mae'r planhigyn hwn yn tarddu o Asia a throfannau De America. O ran ffurf, mae'n eithaf tebyg i wair, glaswellt neu frwyn, ond y prif nodwedd sy'n eu gwahaniaethu yw bonyn y planhigyn. Mae gan y bonion hyn - o'u croes-dorri - siap triongl ac mae'r dail yn sbeiralu mewn tair rheng - dwy sydd gan wair.[2][3]
Monocotyledon a phlanhigyn blodeuol yw Hesgen lwydlas y calch sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Cyperaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Carex flacca a'r enw Saesneg yw Glaucous sedge. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Hesgen Oleulas, Hesgen Oleulas Wyrgamddail.
Mae'r planhigyn hwn yn tarddu o Asia a throfannau De America. O ran ffurf, mae'n eithaf tebyg i wair, glaswellt neu frwyn, ond y prif nodwedd sy'n eu gwahaniaethu yw bonyn y planhigyn. Mae gan y bonion hyn - o'u croes-dorri - siap triongl ac mae'r dail yn sbeiralu mewn tair rheng - dwy sydd gan wair.
Ostřice chabá (Carex flacca Schreber, syn. Carex glauca Scop.) je druh jednoděložné rostliny z čeledi šáchorovité (Cyperaceae).
Jedná se o rostlinu dosahující výšky nejčastěji 10-50 cm. Je vytrvalá, netrsnatá s plazivými oddenky a dlouhými výběžky. Listy jsou střídavé, přisedlé, s listovými pochvami. Lodyha je tupě trojhranná, nahoře trochu drsná, delší než listy, celá rostlina je víceméně sivozelená. Čepele jsou asi 4-7 mm široké, na líci tmavě zelené, na rubu sivé. Bazální pochvy jsou hnědé až nachově hnědé, nerozpadavé. Ostřice chabá patří mezi různoklasé ostřice, nahoře jsou klásky čistě samčí, dole čistě samičí. Samčích klásků bývá 2-3, vzácně jen jeden, samičích bývá 2-3, vzácněji až 5. Dolní listen je bez pochvy nebo s krátkou pochvou, je asi stejně dlouhý jako celé květenství, na bázi má tmavou skvrnu. Samičí klásky jsou za plodu nápadně převislé. Okvětí chybí. V samčích květech jsou zpravidla 3 tyčinky. Čnělky jsou většinou 3. Plodem je mošnička, která je asi 2-4 mm dlouhá, obvejčitá, za zralosti hnědá až černavá, bezžilná, papilnatá až krátce pýřitá, zobánek je velmi krátký, uťatý. Každá mošnička je podepřená plevou, která je rezavě hnědá až černě nachová s úzkým bílým lemem, na vrcholu někdy s osinkou. Kvete nejčastěji v květnu. Počet chromozómů: 2n= 48.
Ostřice chabá roste v Evropě, chybí v severní Skandinávii. Zasahuje až do severní Afriky, zavlečena byla do Severní Ameriky a na Nový Zéland. Mapka rozšíření viz zde: [1].
V ČR roste celkem často od nížin do podhůří, vyhledává spíše bazické substráty. Roste na slatinných loukách, na mokřinách, u cest, světlých borových lesích, lomech, na mezích a stráních aj.
Obrázky, zvuky či videa k tématu ostřice chabá ve Wikimedia Commons
Ostřice chabá (Carex flacca Schreber, syn. Carex glauca Scop.) je druh jednoděložné rostliny z čeledi šáchorovité (Cyperaceae).
Blågrøn star (Carex flacca) er et 10-60 cm højt halvgræs, der gror på tør bund i enge, skove og på bakker.
Blågrøn star er en flerårig, urteagtig plante med en fladedækkende vækst. Stænglerne er hårløse og trekantede i tværsnit, og de bærer kun blade på den nederste del. Bladene er linjeformede med en tydelig midterfure, stive og helrandede med ru kant. Oversiden er mørkt grågrøn, mens undersiden er blågrøn.
Blomstringstiden er maj-juni, og da finder man de hunlige og hanlige blomster samlede i særskilte, endestillede aks på samme stængel. De er cylindriske, langstilkede og til sidst hængende. De øverste er næsten rent hanlige, mens de nederste er hunlige. Ofte er der 1-3 hanlige aks og 2-3 hunlige, og mens de hanlige er brunlige, har de hunlige rent hvide støvfang. Frugterne er nødder.
Rodnettet består af udløbere og trævlede rødder.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,25 x 0,25 m (25 x 25 cm/år), heri dog ikke medregnet skud fra udløberne.
Blågrøn star er naturligt udbredt i Nordafrika, Mellemøsten, Iran og det meste af Europa, herunder i Danmark, hvor arten er almindelig de fleste steder. Den er knyttet til lysåbne voksesteder med fugtig, kalk- og humusrig jord. Derfor træffes den på overdrev, i tørre enge og skovlysninger, i vejkanter og på vejskråninger.
Ved Muskmür på Gotland, en sø omgivet af sumpe og kalkkær, vokser arten sammen med bl.a. vibefedt, bredbladet kæruld, hvas avneknippe, krognæbstar, loppestar, melet kodriver, rosmarinpil, rustskæne, skedestar og sort skæne[1]
Blågrøn star (Carex flacca) er et 10-60 cm højt halvgræs, der gror på tør bund i enge, skove og på bakker.
Die Blaugrüne Segge (Carex flacca Schreb., Synonym: Carex glauca Scop.), auch als Schlaffe Segge, Blau-Segge oder, in älteren Werken, auch Meergrüne Segge oder Blaugraue Segge bezeichnet, ist eine Pflanzenart der Verschiedenährigen Seggen innerhalb der Familie der Sauergrasgewächse (Cyperaceae).
Die Blaugrüne Segge wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von etwa 20 bis 50, selten auch bis 80 Zentimeter. Sie besitzt lange Ausläufer. Der aufrechte Halm ist glatt, stumpf dreikantig und nur im unteren Teil beblättert. Die Stängelblätter sind vor allem auf der Unterseite blaugrün gefärbt, etwa 2 bis 5 mm breit, steif und am Rande rau. Die grundständigen Blattscheiden sind stark und grob zerschlitzt.
Die Blaugrüne Segge gehört zu den Verschiedenährigen Seggen, bei denen die Ährchen verschieden gestaltet sind. Das obere oder die obersten enthalten dabei fast immer nur männliche Blüten, während das untere oder die unteren fast immer nur weibliche enthalten. Der gesamte Blütenstand besitzt eine Länge von etwa 5 bis 15 cm. Meist besitzt ein Blütenstand ein bis drei männliche und zwei bis drei weibliche Ährchen. Diese stehen entfernt, sind walzlich geformt, lang gestielt und zuletzt hängend. Die Deckspelzen sind spitz und dunkelrotbraun gefärbt. Die Fruchtschläuche sind ellipsoid mit einer Länge von 3 bis 4,5 mm, stumpf und besitzen oft eine auswärts gekrümmte Spitze. Sie sind abgeflacht-gewölbt, dunkelbraun bis schwarzfarbig, borstig bewimpert, nervenlos und ohne deutlichen Schnabel.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 76, auch 38 oder 90.[1]
Die vegetative Vermehrung erfolgt durch dicke, unterirdisch kriechende Ausläufer. Die Blätter erhalten durch einen stärkeren Wachsüberzug ihre blaugrüne Färbung.
Die Blütezeit reicht vorwiegend von April bis Juni. Die Utriculi breiten sich als Regenschwemmling aus; auch eine Ausbreitung durch Regenwürmer wurde beobachtet. Die im Sommer gesammelten Früchte keimen nicht vor 9 bis 10 Monaten. Sie brauchen eine Nachreifezeit. Danach bleiben sie mindestens 5 Jahre keimfähig. Die Sämlinge kommen mindestens in den beiden ersten Jahren noch nicht zum Blühen.
Die Blaugrüne Segge ist ein eurasisch-subozeanisch-submediterranes Florenelement. Carex flacca kommt in ganz Europa, Kleinasien bis Syrien, Iran, Pakistan, Nordafrika sowie eingeschleppt in Nord- und Mittelamerika vor.[2] In Mitteleuropa sie verbreitet und meist häufig vorkommend. In Österreich und der Schweiz gehört sie zu den häufigsten Seggen-Arten. In Deutschland ist sie im gesamten Gebiet verbreitet und insbesondere in den Kalkgebieten meist häufig in kleinen, lockeren Beständen anzutreffen. Sie fehlt in Mitteleuropa in größeren Gebieten des Tieflandes, auf Silikatböden fehlt sie in kleineren Gebieten. In den Alpen steigt sie bis auf Höhenlagen von etwa 1950 Meter. In den Allgäuer Alpen steigt sie am Giebel in Bayern bis zu 1850 m Meereshöhe auf.[3]
Die Blaugrüne Segge wächst auf Feuchtwiesen, Halbtrockenrasen, den Rand von Flachmooren, an Wegrainen und Waldwegen und in lichten Wäldern. Sie kommt häufig in Gesellschaften des Molinion oder wechselfrischen Mesobromion, weiter im Seslerion und Caricion davallianae, aber auch im Carici-Fagetum und in Gesellschaften der Quercetalia pubescentis vor.[1] Sie bevorzugt lehmig-tonigen, eher tiefgründigen Boden, der wenigstens zeitweise feucht sein, sowie reichlich Basen und etwas Kalk enthalten solle. Sie ist sommerwärmebedürftig, aber sie meidet Vollschatten.
Man kann zwei Unterarten unterscheiden[2]:
Die Blaugrüne Segge neigt zu vielen Missbildungen und unterschiedlichen Formen, die untereinander wiederum durch Übergänge miteinander verbunden sind.
Ihre zähen Blätter verwendet man ab und zu als Bastersatz zum Aufbinden von Nutzsträuchern.
Die Blaugrüne Segge (Carex flacca Schreb., Synonym: Carex glauca Scop.), auch als Schlaffe Segge, Blau-Segge oder, in älteren Werken, auch Meergrüne Segge oder Blaugraue Segge bezeichnet, ist eine Pflanzenart der Verschiedenährigen Seggen innerhalb der Familie der Sauergrasgewächse (Cyperaceae).
Carex flacca, with common names blue sedge, gray carex, glaucous sedge, or carnation-grass, (syn. Carex glauca), is a species of sedge native to parts of Europe and North Africa.[1] It is frequent in a range of habitats, including grasslands, moorlands, exposed and disturbed soil, and the upper edges of salt marshes.[1] It has naturalized in eastern North America.[1]
Carex flacca leaves are blue-green above, glaucous beneath, to 6–12 inches (15–30 cm) in height. The arching leaves are about as long as the inflorescence, 12–16 inches (30–41 cm). The plant spreads in expanding clumps by lateral shoots rooting.[1] Most stems have two male spikes, close together and often looking like one at first glance. Fruits are 2–2.5 millimetres (0.08–0.10 in), roundish, with a very short beak, under 0.3 millimetres (0.012 in). They are densely packed on the spike, not loose and gappy like Carex panicea. Female spikes are approximately 2–4 centimetres (0.8–1.6 in) long and 4–6 millimetres (0.16–0.24 in) wide. Female spikes are typically two, and can be short-stalked and upright, or longer-stalked and nodding.
Carex flacca is cultivated by plant nurseries as an ornamental plant, planted for accent or as a groundcover in gardens and public landscapes.[2] It is also used in drought tolerant landscaping and erosion control plantings.[1] It grows in sun to part shade settings.
Carex flacca, with common names blue sedge, gray carex, glaucous sedge, or carnation-grass, (syn. Carex glauca), is a species of sedge native to parts of Europe and North Africa. It is frequent in a range of habitats, including grasslands, moorlands, exposed and disturbed soil, and the upper edges of salt marshes. It has naturalized in eastern North America.
Carex flacca Schreb. es una especie de planta herbácea de la familia Cyperaceae.
Es nativa de parte de Europa y norte de África, también se ha naturalizado en Norteamérica. Es frecuente en una amplia gama de hábitats, incluidos pastizales, páramos, tierra desnuda, y el borde superior de la marisma.
Las hojas del tallo son verdes por encima, por debajo glaucas. La mayoría de los tallos tienen dos picos de sexo masculino. Las frutas son 2-2 ½ mm, redondeados, con un pico muy corto, de 0,3 mm. Tienen densas las espigas, suelta y no como Carex panicea . Las espigas femeninas son de aproximadamente de 2-4 cm de longitud y 4-6 mm de ancho.
La menor bráctea es casi tan larga como la inflorescencia en promedio. Las espigas femeninas son típicamente dos, y se encuentran en posición vertical.
Carex flacca fue descrita por Johann Christian Daniel von Schreber y publicado en Spicilegium Florae Lipsicae (Appendix): 178. 1771.[1]
Número de cromosomas de Carex flacca (Fam. Cyperaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=90[2]
Ver: Carex
Datos: Q158524
Multimedia:
Especies: Carex flacca
Carex flacca Schreb. es una especie de planta herbácea de la familia Cyperaceae.
Vesihaljas tarn (Carex flacca) on tarna perekonda kuuluv taimeliik.
Vesihaljas tarn (Carex flacca) on tarna perekonda kuuluv taimeliik.
Vahasara (Carex flacca) on sarakasvien (Cyperaceae) heimoon kuuluva kasvilaji. Se on yleisesti ottaen keskikokoinen sekä vaaleanharmaanvihreä saralaji ja muistuttaa jonkin verran jokapaikansaraa (Carex nigra). Vaaleanharmaanvihreä yleisväritys on vahasaralle tunnusomainen piirre, minkä myötä vahasaran voi tunnistaa jo kauempaakin.[1]
Vahasaralla on suikertava juurakko sekä tasaiset lehdet. Vahasara on erilaistähkäinen saralaji ja sen kukintona olevassa tähkistössä on tavallisesti kaksi tai kolme hedetähkää sekä kaksi tai kolme emitähkää. Hedetähkät ovat tummanruskeita. Emitähkät ovat perällisiä ja melko pitkiä sekä aluksi pystyjä ja myöhemmin nuokkuvia. Emikukat ovat kolmiluottisia. Tähkäsuomut ovat tummanruskeita ja niissä on vaalea keskisuoni. Pullakot ovat aluksi vaaleanruskeita, mutta tummuvat ajan kuluessa melko tummiksi.[1]
Vahasara kasvaa kosteilla kalkkipitoisilla niityillä[1]. Suomessa vahasaraa tavataan lähinnä vain Ahvenanmaalla[2]. Ruotsissa vahasara on yleinen osissa Etelä-Ruotsia, muun muassa Uplannissa, Skånessa ja Gotlannissa[1].
Vahasaraa käytetään jonkin verran heinämäisenä koristekasvina.
Vahasaran tieteellisen nimen lajinimi (flacca) tulee latinan kielen sanasata flaccus (suom. rento, veltto) ja viittaa nuokkuviin emitähkiin[1].
Vahasara (Carex flacca) on sarakasvien (Cyperaceae) heimoon kuuluva kasvilaji. Se on yleisesti ottaen keskikokoinen sekä vaaleanharmaanvihreä saralaji ja muistuttaa jonkin verran jokapaikansaraa (Carex nigra). Vaaleanharmaanvihreä yleisväritys on vahasaralle tunnusomainen piirre, minkä myötä vahasaran voi tunnistaa jo kauempaakin.
Vahasaralla on suikertava juurakko sekä tasaiset lehdet. Vahasara on erilaistähkäinen saralaji ja sen kukintona olevassa tähkistössä on tavallisesti kaksi tai kolme hedetähkää sekä kaksi tai kolme emitähkää. Hedetähkät ovat tummanruskeita. Emitähkät ovat perällisiä ja melko pitkiä sekä aluksi pystyjä ja myöhemmin nuokkuvia. Emikukat ovat kolmiluottisia. Tähkäsuomut ovat tummanruskeita ja niissä on vaalea keskisuoni. Pullakot ovat aluksi vaaleanruskeita, mutta tummuvat ajan kuluessa melko tummiksi.
Vahasara kasvaa kosteilla kalkkipitoisilla niityillä. Suomessa vahasaraa tavataan lähinnä vain Ahvenanmaalla. Ruotsissa vahasara on yleinen osissa Etelä-Ruotsia, muun muassa Uplannissa, Skånessa ja Gotlannissa.
Vahasaraa käytetään jonkin verran heinämäisenä koristekasvina.
Vahasaran tieteellisen nimen lajinimi (flacca) tulee latinan kielen sanasata flaccus (suom. rento, veltto) ja viittaa nuokkuviin emitähkiin.
Carex flacca
La Laîche glauque (Carex flacca) est une espèce de plantes vivaces de la famille des Cyperaceae.
Elle pousse dans de nombreux endroits: les prés, les landes, les dunes et les pelouses sablonneuses du littoral européen et d'Afrique du Nord. Elle est naturalisée en Amérique du Nord.
Elle mesure de 10 à 60 cm de haut. Les feuilles sont vertes sur le dessus, glauques sur le dessous. Elle fleurit d'avril à juin suivant les endroits.
La plupart des tiges ont deux épis mâles à leur sommet, souvent proches et semblant ne faire qu'une au premier coup d'œil. Les épis femelles sont généralement situés en dessous, aussi par deux, et peuvent être à pétiole court et droit, ou à plus long pétiole et courbés. Les épis femelles font environ 2 à 4 cm de long et 4 à 6 mm de large. Les grains sont arrondis mesurant 2 à 2 ½ mm, avec un bec très court, de moins de 0,3 mm. Ils sont très serrés sur la tige et non éparpillés comme sur Carex panicea.
Les bractées les plus basses sont presque aussi longues que l'inflorescence.
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (25 déc. 2010)[1] :
Carex flacca
La Laîche glauque (Carex flacca) est une espèce de plantes vivaces de la famille des Cyperaceae.
Namódra rězna (Carex flacca, syn. Carex glauca Scop.) je rostlina z podroda wšelakokłóskatych rěznow ze swójby cachorowowych rostlinow (Cyperaceae).
Namódra rězna docpěwa wysokosć wot 20 hač do 60 cm.
Proste, rynojte, namódry zelene łopjena docpěwaja šěrokosć wot 2 hač do 5 mm.
Kćěje wot meje hač do julija. Kłosy su wšelako formowane. Muske kłosy su šwižne a steja po dwěmaj hač po štyrjoch a su nakónčne, mjeztym zo žónske kłosy su walcojte a docpěwaja dołhosć wot 2 hač do 3 cm a steja na 3-8 dołhich stołpikach. Nošne łopjena su lisćojte, při čimž delnje nošne łopješko kónčk kwětnistwa docpěwa.
Płodowe hadźicy su brune hač čorne, na woběmaj bokomaj zhorbjene a njesu jasny pysčičk.
Rosće w swětłych lěsach, na wapnitych suchich trawnikach a na wapnitych płonych tymjenjach.
Rostlina je w Europje rozšěrjena.
Namódra rězna. W: FloraWeb.de. (němsce)
Namódra rězna (Carex flacca, syn. Carex glauca Scop.) je rostlina z podroda wšelakokłóskatych rěznow ze swójby cachorowowych rostlinow (Cyperaceae).
Carex flacca adalah spesies tumbuhan seperti rumput yang tergolong ke dalam famili Cyperaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Poales. Spesies Carex flacca sendiri merupakan bagian dari genus Carex.[1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh Schreb..
Carex flacca adalah spesies tumbuhan seperti rumput yang tergolong ke dalam famili Cyperaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Poales. Spesies Carex flacca sendiri merupakan bagian dari genus Carex. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh Schreb..
Zeegroene zegge (Carex flacca, syn. Carex glauca) is een plant die behoort tot de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De plant komt van nature voor in delen van Europa en Noord-Afrika.
De plant wordt 20-50 cm hoog.
Zeegroene zegge bloeit in mei en juni.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Carex flacca op Wikimedia Commons. Zeegroene zegge (Carex flacca, syn. Carex glauca) is een plant die behoort tot de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De plant komt van nature voor in delen van Europa en Noord-Afrika.
.JPG)
Turzyca sina (Carex flacca Schreb.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Pochodzi z terenów Europy i Afryki Północnej, występuje również w Ameryce Północnej, Australii i na Nowej Zelandii.
Carex flacca została opisana po raz pierwszy przez niemieckiego botanika Johana Christiana Daniela von Schrebera (1739-1810) w 1771 roku. Rok później ten sam gatunek opisał Giovanni Scopoli (1723-1788), włoski fizyk i naturalista jako Carex glauca. C. glauca jest traktowana jako synonim C. flacca, jednak zgodnie z regułą pierwszeństwa to Carex flacca jest zaakceptowaną nazwą botaniczną tego gatunku[2].
Bylina wytwarzająca kłącza, mierzy od 10 do 60 cm. Liście blado niebieskozielone, w kolorze przypominającym liście goździka[3].
Powszechna na łąkach wapiennych (ang. calcareous grasslands), mokradłach, rozlewiskach, torfowiskach niskich i bagnach. Kwitnienie od maja do czerwca, owocowanie od czerwca do września[3].
Występuje w zespole roślinnym Nardo-Caricetum glaucae Pałcz., będącym zespołem turzycy sinej i bliźniczki psiej trawki. Zbiorowisko to określane jest także jako podzespół Nardetum strictae caricosum glaucae. Zespół ten, wyraźnie antropogeniczny, występuje w Karpatach poniżej pięter reglowych, na niewielkich pochyłościach. Zajmuje też siedliska silnie kwaśnie (pH 4-5), wilgotne, o obfitym spływie wody z położeń wyższych[4].
W badaniach z zachodniej Irlandii wykazano, że system korzeniowy turzycy sinej był skolonizowany przez podstawczaka Cortinarius (Dermocybe) cinnamomeus. Grzyb formował podobne do ektomikoryzy struktury, tworzące wyodrębnioną mufkę[5].
W Czechach i na Słowacji znaleziono rośliny morfologicznie pośrednie pomiędzy turzycą siną Carex flacca a turzycą filcowatą Carex tomentosa. Podejrzewano, że są one hybrydami pomiędzy Carex flacca a Carex tomentosa. Wyniki badań ujawniły jednak konflikt między cechami morfologicznymi a markerami molekularnymi. Pomimo że cechy morfologiczne były kombinacją cech przypuszczalnych organizmów rodzicielskich, a część cechami pośrednimi, badania z wykorzystaniem markerów wskazały, że domniemany mieszaniec wyraźnie należał do Carex flacca. Wyniki badań zaprzeczyły prawdziwości doniesień o występowaniu hybryd C. flacca z C. tomentosa na terenie Czech i wschodniej Słowacji. Nie można jednak powiedzieć, że niemożliwe jest, by przypuszczalny mieszaniec turzycy sinej z turzycą filcowatą występował w innym miejscu na terenie Europy[6].
Łatwa w uprawie na średnio mokrych do mokrych glebach w miejscach półcienistych lub cienistych. Rośnie dobrze w wilgotnej glebie, a nawet w stojącej wodzie o głębokości do 30–60 cm, jednak jeśli roślina dobrze się przyjmie, będzie rosła również w przeciętnej glebie ogrodowej, mając umiarkowaną tolerancję na suszę. Może rosnąć w pełnym słońcu w klimacie umiarkowanym chłodnym. Zimozielona, gdy rośnie w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego, jednak późną zimą lub gdy rośnie w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego, liście powinny być obcięte[2].
Turzyca sina (Carex flacca Schreb.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Pochodzi z terenów Europy i Afryki Północnej, występuje również w Ameryce Północnej, Australii i na Nowej Zelandii.
Carex flacca została opisana po raz pierwszy przez niemieckiego botanika Johana Christiana Daniela von Schrebera (1739-1810) w 1771 roku. Rok później ten sam gatunek opisał Giovanni Scopoli (1723-1788), włoski fizyk i naturalista jako Carex glauca. C. glauca jest traktowana jako synonim C. flacca, jednak zgodnie z regułą pierwszeństwa to Carex flacca jest zaakceptowaną nazwą botaniczną tego gatunku.
Carex flacca é uma espécie de planta com flor pertencente à família Cyperaceae.
A autoridade científica da espécie é Schreb., tendo sido publicada em Spicilegium Florae Lipsicae (Appendix): 178. 1771.[1]
O seu nome comum é carriço-mole.[2]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás referida.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Carex flacca é uma espécie de planta com flor pertencente à família Cyperaceae.
A autoridade científica da espécie é Schreb., tendo sido publicada em Spicilegium Florae Lipsicae (Appendix): 178. 1771.
O seu nome comum é carriço-mole.
Slankstarr (Carex flacca) tillhör släktet starrar och familjen halvgräs. Slankstarr har långa utlöpare, basala slidor i violettbrunt till mörkt gråbruna och glänsande. Dess strån är upprätta, släta och blågröna. Bladen är två till fem mm breda, grå- eller blågröna. Bladen är nedböjda med platt spets och ljusa kanter. Två till tre hanax och två till tre honax, som är 1,5 till 5,5 cm långa, täta och med de nedre skaftade och ofta hängande. Stödblad med korta slidor, som är kortare än axsamlingen. Fruktgömmena är två till tre mm stora, är grågröna till svartaktiga och är papillösa eller mycket fint korthåriga. Fruktgömmenas näbb är mycket kort. Slankstarr blir från 15 till 50 cm hög och blommar från maj till juni. Artnamnet flacca kommer av latinets flaccus (slak) och syftar på de hängande honaxen.
Slankstarr är vanlig i Norden och trivs bäst i fuktig till frisk,[förtydliga] kalkrik lerjord, exempelvis i lundar, skogar, fukthedar, ängar, källmyrar, vägkanter och bryn. Dess utbredning i södra Sverige är ganska allmän, exempelvis i Uppland, Skåne, Öland och Gotland. Förekommer i hela Danmark, små områden i södra Finland, på Åland, längs Norges södra och västra kuster, små områden på södra Island och på hela Färöarna.
Wikimedia Commons har media som rör Slankstarr.
Slankstarr (Carex flacca) tillhör släktet starrar och familjen halvgräs. Slankstarr har långa utlöpare, basala slidor i violettbrunt till mörkt gråbruna och glänsande. Dess strån är upprätta, släta och blågröna. Bladen är två till fem mm breda, grå- eller blågröna. Bladen är nedböjda med platt spets och ljusa kanter. Två till tre hanax och två till tre honax, som är 1,5 till 5,5 cm långa, täta och med de nedre skaftade och ofta hängande. Stödblad med korta slidor, som är kortare än axsamlingen. Fruktgömmena är två till tre mm stora, är grågröna till svartaktiga och är papillösa eller mycket fint korthåriga. Fruktgömmenas näbb är mycket kort. Slankstarr blir från 15 till 50 cm hög och blommar från maj till juni. Artnamnet flacca kommer av latinets flaccus (slak) och syftar på de hängande honaxen.
Стебла слабо опушені, туповато трикутні, до 60 см завдовжки, шорсткі дистально. Листки зверху зелені, знизу сизі, 35 см×2–5 мм, зігнуті. Суцвіття має довжину від близько 5 до 15 см. В основному суцвіття має 1–3 чоловічих і 2–3 жіночих колосків. Жіночі колоски довжиною близько 2–4 см і 4–6 мм завширшки. Луски червоно-коричневі з зеленими жилками. Плоди коричневі, 2–2 ½ мм, округлої форми, з дуже коротким носиком, 0,3 мм. 2n = 76.
Вид родом з Європи (у тому числі України), Північної Африки, Кавказу, Пакистану й Західної Азії; він також був натуралізований у Північній Америці, Аргентині, на Фолклендських островах та в Новій Зеландії.
Також культивується як декоративна ґрунтопокривна рослина в садах і громадських ландшафтах. Також використовується для засухостійкого озеленення та боротьби з ерозією в посадках. Населяє широкий діапазон середовищ: занедбані каменоломні, вологий або сухий трав'яний покрив на крейді й вапняку, піщані дюни, канави, болота, вологі краї лісу.
Це незавершена стаття про Осокові.Carex flacca là một loài thực vật có hoa trong họ Cói. Loài này được Schreb. mô tả khoa học đầu tiên năm 1771.[1]
.jpg)
Bài viết liên quan đến phân họ cói Cyperoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Carex flacca là một loài thực vật có hoa trong họ Cói. Loài này được Schreb. mô tả khoa học đầu tiên năm 1771.
Carex flacca Schreb., 1771
Осо́ка пови́слая (лат. Carex flacca) — травянистое растение семейства Осоковые (Cyperaceae), вид рода Осока (Carex).
Серо-зелёное растение с длинными ползучими корневищами, дающее длинные подземные побеги.
Стебли гладкие, либо наверху слегка шероховатые, 15—40 см высотой[2], у основания одетые пурпурово-бурыми, не расщепляющимися волокнисто безлистными влагалищами.
Листья килеватые, 2,5—5 мм шириной[2], с назад завёрнутым краем, шероховатые, от стебля отогнутые, короче стебля.
Верхние 1—2(3)[2] колосок тычиночные, продолговатые или узко-цилиндрические, сближенные, до 2—3 см длиной, с серовато-бурыми или ржавыми притуплёнными чешуями; остальные 2—5[2] пестичные, или, иногда, андрогинные, многоцветковые, густые, цилиндрические, 1,5—3(4) см длиной [2], 3,5—4(5) мм в диаметре, несколько раздвинутые, нижние на шероховатых тонких ножках, 1,5—2(3) см длиной, прямые или позже поникающие. Чешуи пестичных колосков яйцевидные, тупые или островатые, тёмно-красноватые, с широкой белой полосой по спинке, жилка нередко наверху заканчивается очень коротким шипом, короче мешочка. Рылец 3. Мешочки 2,5—3 мм длиной, обратнояйцевидные или широкоэллиптические, неравно-двояковыпуклые, тонкокожистые, вздутые, без жилок (кроме двух краевых жилок), по поверхности сосочко-шероховатые, реже гладкие, по краю возможно шиповатые, жёлто-зелёные или оранжевые, с красноватой крапчатостью, зрелые почти чёрные, с очень коротким цельным или выемчатым согнутым и усечённым носиком. Нижний кроющий лист обычно без влагалища, с пластинкой, обычно превышающей соцветие.
Плодоносит в мае—июне.
Число хромосом 2n=76.
Вид описан из Германии (окрестности Лейпцига).
Европа; Прибалтика; Европейская часть России: запад Ленинградской области, Московская область (Бронницкий район), Пермская область (Краснокамский район); Белоруссия: окрестности г. Гродно, Витебская область); Украина: Карпаты (Львовская область), Черновицкая область (Путильский район), север бассейна Днепра; Западная Азия: Северо-Восточная Турция, Северный и Западный Ирак; Северная Америка (заносное); Новая Зеландия (заносное).
В пределах виды выделяются два подвида:[3]
Осо́ка пови́слая (лат. Carex flacca) — травянистое растение семейства Осоковые (Cyperaceae), вид рода Осока (Carex).
_sl12.jpg)
_sl15.jpg)
_sl16.jpg)
_sl19.jpg)
![[1]](http://linnaeus.nrm.se/flora/mono/cypera/carex/kartor/careflcv.jpg){kind=link}