Przytulia bagienna (Galium uliginosum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny marzanowatych. Jest pospolity na całym obszarze Polski.
Morfologia
- Łodyga
- Leżąca lub wspinająca się, czterokanciasta, ulistniona, o wysokości do 60 cm. Jest szorstka, dzięki skierowanym w dół szczecinkom. Umożliwiają one przytrzymywanie się delikatnej łodygi na pędach innych roślin i innych podporach.
- Liście
- Lancetowate, na szczycie z krótkim ostrzem, zebrane w okółkach od 5 do 8 listków. Są najszersze w połowie i mają szorstkie brzegi.
- Kwiaty
- Zebrane w szeroko rozgałęzioną, luźną wiechę na szczycie łodygi. Kwiaty o średnicy 2,5–3 mm wyrastają na krótkich szypułkach, mają białe płatki i żółte pylniki.
- Owoc
-
Rozłupnia rozpadająca się na jajowate, drobno brodawkowane rozłupki.
- Gatunki podobne
- Gatunek podobny do przytulii błotnej (Galium palustre). Różni się od niej m.in. tym, że po wysuszeniu nie czernieje.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie na podmokłych łąkach, torfowiskach, brzegach wód. Preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Gleby świeże lub wilgotne, obojętne lub zasadowe, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych, gatunek charakterystyczny dla rzędu ( O.) Molinietalia caerulae[2].
Przypisy
Bibliografia
- D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.
