Strašilka australská (Extatosoma tiaratum, Macleay, 1826) je hmyz z řádu strašilek.
Strašilka australská má hnědou až světle zelenou barvu. Dospělá strašilka měří až 15 cm, pokud jde o samičku. Sameček je menší a absolutně odlišný. Jakmile strašilka dospěje, narostou jí křidýlka. (Nejsou to skutečná křídla, spíše kožovité výrůstky). Sameček má mnohem větší křidýlka než samička. Dokonce s nimi dokáže létat, sice trochu těžkopádně, přesto dobře.
Strašilka australská pochází z tropických ostrovů poblíž Austrálie. Do Evropy byla spolu s dalšími zvířaty dovezena.
Strašilka australská je noční živočich. Když se narodí, je to tzv. nymfa. Nymfa se zpočátku velmi podobá mravencům rodu Leptomyrmex, čemuž se říká myrmekomorfie. Postupně však roste a mění se, až se z ní stane dospělý jedinec. Důležité pro vývoj strašilky australské je svlékání. Kůže strašilky neroste. Strašilka ale růst potřebuje, proto se svléká. Strašilka se asi 3 dny před svlékáním zavěsí na vyvýšené místo a přestane přijímat potravu. Během noci se její pokožka protrhne a "čerstvá" strašilka se na svlečku pověsí. Poté začne svou starou kůži od hlavy požírat. Je to velmi výživné[zdroj?]. Strašilka žije asi rok a rozmnožuje se vajíčky. Pokud samičce není sameček k dispozici, naklade vajíčka sama. Z takovýchto vajíček se pak líhnou pouze samičky[zdroj?]. Strašilka může mít za celý svůj život 900-1000 vajíček. Vajíčka strašilky australské se podobají semenům rostlin, stejně jako to je u všech strašilek. Vajíčka jsou kulatá a tvrdá.
Chov strašilky australské je velice nenáročný. Stačí jí pořídit box nebo terárium, ve kterém bude dostatečný přísun vzduchu. Když strašilka dospěje, měla by mít terárium kvůli svlékání alespoň dvakrát vyšší, než je ona sama[zdroj?]. Strašilka hodně a ráda pije[zdroj?], proto je třeba na noc terárium zavlažovat. Strašilka se živí výhradně listím, bezpečné jsou pro ni listy břízy, jabloně, lísky, dubu, buku, maliní, ostružiní a jahodníku. Strašilky jsou opravdu nenáročná zvířátka, ideální pro děti. Můžete si je nechat chodit po ruce, nekoušou. Někomu jsou ovšem nepříjemné jejich malé drápky. Pokud se strašilka cítí ohrožena a má strach, dokáže citelně stisknout nohy.Když si strašilku popustíte na ruku,budete prožívat příjemný i nepříjemný pocit.Brzy si zvyknete a mazlení vám nebude dělat problémy...
Galerie strašilka australská ve Wikimedia Commons Tento článek není dostatečně ozdrojován a může tedy obsahovat informace, které je třeba ověřit.Tento článek potřebuje úpravy. Můžete Wikipedii pomoci tím, že ho vylepšíte. Jak by měly články vypadat, popisují stránky Vzhled a styl, Encyklopedický styl a Odkazy. Strašilka australská (Extatosoma tiaratum, Macleay, 1826) je hmyz z řádu strašilek.
Draugaglæma (fræðiheiti: Extatosoma tiaratum) er tegund glæmu sem lifir í Ástralíu og Nýja-Gíneu.
Extatosoma tiaratum (Engels: Giant Prickly Stick Insect) (PSG: 9) is een wandelende tak. Deze wandelende tak wordt ook wel Australische flappentak of Australische doorntak genoemd.
Extatosoma tiaratum wordt ook wel Australische flappentak of Australische doorntak genoemd. Het vrouwtje van de Australische flappentak heeft een groepje stekeltjes op haar kop waaraan zij haar naam Tiaratum heeft te danken. Het woord Tiara betekent namelijk: Kroon in drie delen. Doordat de mannetjes en vrouwtjes van de Australische flappentakken er zo verschillend uit zien heeft men lang gedacht dat het om twee verschillende soorten ging. Wandelende takken worden niet alleen aangeduid met een Latijnse naam, maar ook met een nummer. Het zogenaamde psg-nummer. PSG staat voor Phasmid Study Group. Dit is een groep Engelsen die wandelende takken (phasmiden) bestuderen en indelen op soort. Omdat het soms lastig is de goede familie-soorten van een soort te vinden, veranderen wandelende takken wel eens van naam. Dan blijkt bijvoorbeeld dat ze toch beter deels hetzelfde zouden moeten heten als een andere soort. Dit is natuurlijk lastig, daarom zijn de psg nummers bedacht. Die veranderen niet. Niet elk soort heeft een psg nummer, er zijn immers ongeveer 6000 soorten wandelende takken! Extatosoma tiaratum heeft ook een PSG-nummer. PSG 9
Deze soort lijkt eigenlijk meer op een soort cactus dan op een tak of blad. Ze hebben opvallende stekeltjes en uitstulpingen op hun lijf. Ze zijn vaak bruin gekleurd; heel soms zijn er ook groene varianten van deze soort te vinden. Wat opvalt is het grote verschil tussen mannetjes en vrouwtjes. De vrouwtjes zijn dik, stekelig en kunnen wel 15 cm lang worden, met korte voelsprieten. Ze hebben kleine vleugeltjes maar kunnen niet vliegen. De mannetjes zijn juist smal met lange voelsprieten, weinig stekels en een lengte van ongeveer 10 cm. De mannetjes hebben, als ze volgroeid zijn, lange vleugels en kunnen ook echt vliegen.
De soort eet vooral Eucalyptus. Hazelaar wordt ook graag gegeten, en verder Braam, Framboos, Meidoorn, Roos, Beuk, Berk, Els, Eik, Acacia, Lijsterbes, sla en appel. Geen klimop.
Extatosoma tiaratum kan zich zowel geslachtelijk als ongeslachtelijk (parthenogenese) voortplanten. Een vrouwtje kan 2 tot 4 eitjes leggen per etmaal. Een vrouwtje houdt een eitje een poosje in het uiteinde van haar staart. Je kunt het eitje dan zien zitten. Als het eitje voldoende is uitgehard, wordt het met het achterlijf weggeschoten, en staan er nu alleen voor. Bij geslachtelijke voortplanting komen de eitjes na vijf tot zes maanden uit, bij ongeslachtelijke voortplanting kan dit tot een jaar duren. Bij geslachtelijke voortplanting komen ongeveer 8 op de 10 eitjes uit. Bij ongeslachtelijke voortplanting ligt dat percentage veel lager. Wandelende takjes die zijn voortgekomen uit ongeslachtelijke voortplanting zijn veel zwakker dan takjes die uit geslachtelijke voortplanting zijn voortgekomen. Bij ongeslachtelijke voortplanting komen er enkel vrouwtjes uit de eitjes. Jonge wandelende takjes vervellen 6 a 7 keer in 4 a 5 maanden en zijn dan volgroeid.
De Australische flappentak komt van nature voor in Queensland en New South Wales in Australië en verder reikend tot in Nieuw-Guinea, in het tropisch- en het gematigd regenwoud.
Deze soort lijkt een beetje op een verdord blad. Tussen verdorde bladeren vallen ze vrijwel niet op. Als je ze stoort gaan ze heen en weer wiegen. Zo lijken ze op een blaadje dat wiebelt in de wind. Jonge Australische flappentakken lijken op mieren.
Bij gevaar rollen de vrouwtjes hun staart omhoog. Ook steken ze (ook de mannetjes) hun voorpootjes in de lucht. Zo lijken ze op een dreigende schorpioen. Het nabootsen van een andere soort heet mimicry. Verder hebben de vrouwtjes een vrij stekelig lichaam met een paar, iets grotere stekels op de achterpoten. Hiermee kunnen ze belagers afschrikken door de achterpootjes in de lucht te gooien en er mee te knijpen. De vrouwtjes schijnen ook nog een vanille achtige geur te kunnen verspreiden als afschrikmiddel.
Wandelende takken kunnen heel goed worden gehouden in een terrarium. Het terrarium moet minimaal 45 cm hoog zijn en 30 cm breed, aangezien de wandelende takken languit aan een tak gaan hangen als ze gaan vervellen. Hier moet voldoende ruimte voor zijn.
Bladeren die ze eten: -Eucalyptus, -Hazelaar, -Braam, -Framboos, -Meidoorn, -Roos, -Beuk, -Berk, -Els, -Eik, -Acacia, -Lijsterbes, -Sla, -appel. Hoofdvoer is Eucalyptus. Geen klimop!
Braam is ook in de winter te vinden. De bladeren die je voert moeten onbespoten zijn. Pas daarom op met planten uit de winkel, deze zijn vaak bespoten met insecticiden. Pluk ze ook niet te laag bij de grond zodat je zeker weet dat er geen honden overheen hebben geplast.
Leg geen losse bladeren in het terrarium maar knip takjes met bladeren af en zet deze, in een vaasje met water, in het terrarium. De bladeren blijven zo veel langer vers en de wandelende takken hangen graag aan de takken terwijl ze eten of rusten. Kies voor kleine vaasjes met een brede onderkant en een smalle bovenkant zodat er veel water in past en zodat ze stabiel staan, maar de wandelende takken er niet in kunnen en verdrinken. De flesjes van kruiden uit de supermarkt zijn hiervoor erg geschikt. Als de wandelende takken nog erg klein zijn kun je de hals van een ballon af knippen en over de hals van het vaasje doen zodat deze nog smaller wordt.
De wandelende takken moeten ook kunnen drinken. Je kunt hiervoor een ondiep schaaltje neerzetten, let op dat ze er niet in kunnen verdrinken. Liever drinken ze echter van besproeide planten. Besproei de wandelende takken zelf ook regelmatig met een plantenspuit met een fijne nevel. Het liefst met lauw water, niet ijskoud. Het terrarium moet goed geventileerd worden. Pas op voor schimmel. Als de luchtvochtigheid niet hoog genoeg is kunnen de wandelende takken moeite krijgen met vervellen. Ook hierom is het belangrijk ze regelmatig te besproeien, ongeveer 1 X per dag of om de dag.
Wandelende takken hebben een omgevingstemperatuur nodig tussen de 20 en 30 graden.
Als ze vervellen is het beter om ze met rust te laten. Na het vervellen eet de wandelende tak zijn oude vel meestal op. Hierna blijft hij nog een poosje hangen op de plek waar hij vervelt was. Hij zet in die tijd (meestal 1 tot 2 uur) nog verder uit. Pas hierna mogen ze eventueel weer worden gestoord.
Als er eitjes komen moeten deze op een vochtig-, maar niet nat, papiertje worden gehouden bij een temperatuur van ongeveer 25 graden.
Zet verschillende soorten wandelende takken niet samen in een terrarium. Ze gaan vaak aan elkaar knabbelen.
Eitjes
Eitjes van de Australische Flappentak.
Achterlijf met een eitje in
Jong vrouwtje
Een Australische Flappentak vrouwtje, in dreigende houding.
Mannetje
Een Australische Flappentak mannetje, in ontspannen houding.
Close-up van de kop
Vrouwtje kruipt uit haar oude vervellingshuid
Vrouwtje met twee mannetjes op de rug, paring met één mannetje
Parende Australische Flappentakken.
Extatosoma tiaratum (Engels: Giant Prickly Stick Insect) (PSG: 9) is een wandelende tak. Deze wandelende tak wordt ook wel Australische flappentak of Australische doorntak genoemd.
Extatosoma tiaratum også kalt spøkelsespinnedyr og australsk pinnedyr, er et pinnedyr som er endemisk for Australia. Hannen er mye mindre enn hunnen og har flyvedyktige vinger. Arten lever naturlig øst i Australia. Denne arten kan få unger ved partenogenese, og det er derfor flere kvinnelige extatosoma tiaratum, enn mannlige. Det kan ta mellom 4-12 måneder for et egg til å klekkes. Når et egg klekkes kommer en nymfe ut. Et hunn-spøkelsespinnedyr er fullvoksent når den når L7 (6. hamskifte), mens hannen er fullvoksent når det når L6 (5. hamskifte). Begge kjønn vil være kjønnsmodne et par uker etter siste hamskifte.
Oppdrettere anbefaler en diett av blant annet bringebær-, bjørnebær-, bøk-, eik- eller eukalyptusblader, den spider også romanosalat. Dette er en av de mest populære pinnedyr-artene å ha som kjæledyr.
Denne biologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Extatosoma tiaratum også kalt spøkelsespinnedyr og australsk pinnedyr, er et pinnedyr som er endemisk for Australia. Hannen er mye mindre enn hunnen og har flyvedyktige vinger. Arten lever naturlig øst i Australia. Denne arten kan få unger ved partenogenese, og det er derfor flere kvinnelige extatosoma tiaratum, enn mannlige. Det kan ta mellom 4-12 måneder for et egg til å klekkes. Når et egg klekkes kommer en nymfe ut. Et hunn-spøkelsespinnedyr er fullvoksent når den når L7 (6. hamskifte), mens hannen er fullvoksent når det når L6 (5. hamskifte). Begge kjønn vil være kjønnsmodne et par uker etter siste hamskifte.
Oppdrettere anbefaler en diett av blant annet bringebær-, bjørnebær-, bøk-, eik- eller eukalyptusblader, den spider også romanosalat. Dette er en av de mest populære pinnedyr-artene å ha som kjæledyr.
Straszyk australijski (Extatosoma tiaratum) – gatunek owada z rzędu straszyków.
Samice maksymalnie do 16 cm,waga do 25 gramów, Samce 10 cm.
Długość życia zależna jest od zapewnienia odpowiednich warunków przetrzymywania i jakości dostarczonego pokarmu.
W przypadku hodowli straszyków, najważniejsza jest wysokość terrarium. Powinna ona wynosić min. 2, a najlepiej 3x długość owada (jeśli będzie mniejsza, może to spowodować komplikacje podczas linienia). Dla dorosłej pary dobry będzie zbiornik o wymiarach: 25cm/25cm (podstawa) oraz wysokość 40 cm. Nie poleca się wkładać larw do zbyt dużego terrarium, gdyż znacznie to utrudni poszukiwanie jedzenia.
Podłoże musi zapewniać stałą wilgoć.
Raczej odradza się umieszczanie jakichkolwiek innych elementów, a już zwłaszcza sztucznych roślin. Straszyki często podgryzają wszystko co jest w ich zasięgu, tworzywa sztuczne mogłyby by im zaszkodzić.
Temperatura nie powinna być mniejsza niż 17 stopni i nie większa niż 23 stopnie.
60–80%, spryskać raz dziennie wodą, najlepiej na rośliny. Przy zbyt niskiej wilgotności mogą nie przejść prawidłowo wylinki. W przypadku młodych owadów należy uważać by nie pozostawić dużych kropel wody, do których mogłyby się przykleić lub utopić.
W swoim naturalnym otoczeniu straszyki australijskie jedzą liście eukaliptusa. W terrarium w Polsce należy podawać im liście jeżyn, malin, bluszczu, dębu, robinii lub róż. W okresie zimowym najlepiej stosować liście jeżyn (większość gatunków jest zimozielona). W ostateczności liście roślin doniczkowych: bluszcz pospolity, trzykrotka lub liście sałaty nie pryskanej środkami owadobójczymi. Są to jednak pokarmy zastępcze, nie należy stosować ich zbyt długo gdyż zawierają stosunkowo małą wartość odżywczą. Z braku w/w pokarmów można też podawać paproć doniczkową oraz zielistke. Nieświeże liście mogą powodować dużą umieralność larw. Straszyki australijskie należą do zwierząt bardzo żarłocznych. Należy trzymać tyle owadów ile jesteśmy w stanie wykarmić.
W terrariach głównie poprzez partenogenezę, choć możliwe jest rozmnażanie płciowe jeżeli w hodowli występują samce.
Wieczorem i w nocy.
Мешкає в східній і північно-східній Австралії (Квінсленд і Новий Південний Уельс), інтродукований у Новій Гвінеї. Населяє тропічні і помірні дощові ліси і луки, в тому числі альпійські. Живе на деревах і кущах серед листя, днем зазвичай звисає внизу під гілкою з загнутим над спиною черевцем.
Цей великий палочник має розміри тулуба до 15 см, з лапками він досягає 20 см довжини. Дивовижна форма і забарвлення під сухе листя роблять його практично непомітним в природному середовищі. Крім маскувального забарвлення і форми він виробив особливий тип захисної поведінки — погойдування, що імітує рух листя, коли дме легкий вітерець. У Extatosoma tiaratum самці значно відрізняються від самиць. Самиці мають редуковані крила, велике тіло з шипами, вони здатні в момент занепокоєння загинати черевце до самої голові. Все життя проводять вони, повиснувши вниз головою в кроні дерев. Самці витонченіші і дрібніші за самок, зате їх друга пара крил здатна підняти паличників в повітря і пронести при попутному вітрі на досить велику відстань. Тривалість життя близько 8-10 місяців з моменту вилуплення, це залежить від годування, температури, умов утримання.
Bọ que gai khổng lồ (Danh pháp khoa học: Extatosoma tiaratum) là một loài bọ trong họ Phasmatidae. Chúng là một trong những loài động vật đơn tính mới được phát hiện[1].
Chúng là những bà mẹ động vật không cần giao phối với con đực nhưng vẫn hoàn toàn có thể sinh con. Chỉ khi tìm được con đực mà nó cảm thấy đồng ý[1], loài bọ que này mới chịu giao phối. Nguyên nhân loài bọ que này không thích giao phối do giao phối hao tổn sức lực, tình dục sẽ khiến con cái hao tâm tổn sức, do đó, chúng thích tự sinh sản mà không cần con đực. Khi không muốn giao phối, nó tiết dịch có mùi chống kích thích tình dục ở con đực, nếu vẫn bị ép buộc, nó sẽ dùng bạo lực với con đực. Con cái thậm chí còn đánh lại con đực. Tuy vậy, thường con đực mạnh hơn nên con cái vẫn bị khuất phục.
Loài này sẽ giao phối với con đực khi tìm thấy bạn tình phù hợp, tuy nhiên, chúng cũng có thể tự sinh sản mà không cần nhờ tới con đực. Đầu tiên, chúng phát ra mùi hương chống kích thích tình dục để ngăn con đực bị quyến rũ. Nếu con đực vẫn kiên trì tấn công, nó sẽ cong bụng, giơ chân đá vào con đực. Những con cái bắt đầu quá trình sinh sản đơn tính không còn hấp dẫn con đực, do đó, những con cái này lại tiếp tục có cơ hội để tái sinh sản đơn tính. Tuy nhiên, con đực thường chiến thắng trong cuộc chiến đòi quyền giao phối, mặc cho con cái kháng cự. sinh sản đơn tính rất hiếm, thậm chí hiếm khi xuất hiện ở những loài đầy đủ khả năng trinh sản
Bọ que gai khổng lồ (Danh pháp khoa học: Extatosoma tiaratum) là một loài bọ trong họ Phasmatidae. Chúng là một trong những loài động vật đơn tính mới được phát hiện.
Латинское название Extatosoma tiaratum
Extatosoma tiaratum (лат.) — крупное тропическое насекомое из семейства палочников Phasmatidae отряда привиденьевых.
Длина тела взрослых самок 12 см, самцов 9 см. Тело и ноги палочко-листовидной формы, у самок тело покрыто колючими шипами, у самцов гладкое. На лбу у самцов расположены три маленьких простых глаза. У самцов большие хорошо развитые крылья, они хорошо летают будучи побеспокоенными или в поисках самок, у которых имеются лишь зачатки крыльев. Окраска обычно буровато-соломенная, но встречается и коричневато-серая, красноватая и зеленоватая.
Обитает в восточной и северо-восточной Австралии (Квинсленд и Новый Южный Уэльс), интродуцирован на Новой Гвинее. Населяет тропические и умеренные дождевые леса и луга, в том числе альпийские. Живёт на деревьях и кустах среди листвы, днём обычно свисает внизу под веткой с загнутым над спиной брюшком.
Как и все палочники, E. tiaratum растительноядный, в природе питается листьями разных деревьев и кустов, в том числе эвкалипта.
Обычно палочники E. tiaratum размножаются половым путём, отложенные яйца при этом развиваются 4 месяца. Когда в популяции нет самцов, они способны размножатся партеногенетически, яйца откладываются без оплодотворения, развиваются 9 месяцев и из них выходят только самки. В обоих случаях самка сбрасывает яйца на лесную подстилку, где они развиваются при температуре до +25 °C, при более высокой вылупление маловероятно. Окраска яиц очень разнообразная даже у одной самки, она варьирует от чисто белой до кремовой, крапчато-бурой и однотонной тёмно-коричневой.
Палочника E. tiaratum часто содержат в неволе, как в зоопарках, так и в домашних зооуголках. Для содержания пары палочников рекомендуют вертикальный инсектариум размером 30 х 30 х 60 см. Кормят листьями малины, ежевики, куманики, боярышника, шиповника, пираканты, дуба, бука. Достаточно плодовиты.
Extatosoma tiaratum (лат.) — крупное тропическое насекомое из семейства палочников Phasmatidae отряда привиденьевых.
