Chromobacterium violaceum ya iku bakteri fakultatif anaerob, gram-négatif lan wujudé batangan sarta duwé pigmen ungu.[1] Bakteri iki racaké tinemu ing laladan kang duwé iklim tropis lan subtropis, ing banyu lan lemah uga ing manungsa lan kéwan (yèn infeksi).[2] Bakteri iki minangksa siji-sijiné spésies Chromobacterium lang asipat patogen ing manungsa. Nalika diuripake ing médhia agar darah, mac conkey agar, utawa nutrient agar, bakteri iki mpoduksi pigmen warna ungu kang diarani violacein.[1][2] Pigmen iki ora larut ing banyu lan duwé aktivitas antibiotik kang bisa gawé sel iki resisten marang fagositosis déning protozoa (antibiotik diasilake yèn bakteri iki diuripake ing médhia kang ngandhut triptofan).[1][2] C violaceum uga mroduksi antibiotik liya ya iku aerocyanidin kang duwé fungsi ngganggu aktivitas in vitro bakteri gram-négatif lan gram-positif liyané.[1]
Chromobacterium violaceum ya iku bakteri fakultatif anaerob, gram-négatif lan wujudé batangan sarta duwé pigmen ungu. Bakteri iki racaké tinemu ing laladan kang duwé iklim tropis lan subtropis, ing banyu lan lemah uga ing manungsa lan kéwan (yèn infeksi). Bakteri iki minangksa siji-sijiné spésies Chromobacterium lang asipat patogen ing manungsa. Nalika diuripake ing médhia agar darah, mac conkey agar, utawa nutrient agar, bakteri iki mpoduksi pigmen warna ungu kang diarani violacein. Pigmen iki ora larut ing banyu lan duwé aktivitas antibiotik kang bisa gawé sel iki resisten marang fagositosis déning protozoa (antibiotik diasilake yèn bakteri iki diuripake ing médhia kang ngandhut triptofan). C violaceum uga mroduksi antibiotik liya ya iku aerocyanidin kang duwé fungsi ngganggu aktivitas in vitro bakteri gram-négatif lan gram-positif liyané.
Chromobacterium violaceum is a Gram-negative, facultative anaerobic, non-sporing coccobacillus. It is motile with the help of a single flagellum which is located at the pole of the coccobacillus. Usually, there are one or two more lateral flagella as well.[1] It is part of the normal flora of water and soil of tropical and sub-tropical regions of the world. It produces a natural antibiotic called violacein, which may be useful for the treatment of colon and other cancers.[2] It grows readily on nutrient agar, producing distinctive smooth low convex colonies with a dark violet metallic sheen (due to violacein production).[3] Some strains of the bacteria which do not produce this pigment have also been reported.[4] It has the ability to break down tarballs.[5]
C. violaceum ferments glucose, trehalose, N-acetylglucosamine and gluconate but not L-arabinose, D-galactose, or D-maltose. It is positive for catalase and oxidase reactions.[1] Bacterial isolates in many cases can show high level resistance to a range of antibiotics.[6]
C. violaceum rarely infects humans, but when it does it causes skin lesions, sepsis, and liver abscesses that may be fatal.[7] The first reported case of Chromobacterium violaceum infection in humans in literature is from Malaysia in 1927.[1] Only 150 cases have been reported in literature since then.[8] To date, cases have been reported from Argentina, Australia, Brazil, Canada, Cuba, India, Japan, Nigeria, Singapore, Sri Lanka, Taiwan, United States and Vietnam. The most common mode of entry of the bacteria into the body is through the injured skin coming in contact with soil or water containing the bacteria.[1][9] The disease usually starts as a limited infection of the skin at the point of entry of the bacteria, which progresses to necrotizing metastatic lesions, then multiple abscesses of the liver, lung, spleen, skin, lymph nodes or brain, leading to severe septicaemia, culminating in multiorgan failure which may be fatal.[10] Other reported pathologies include chronic granulomatosis, osteomyelitis, cellulitis, diarrhoea, septic spondylitis, conjunctivitis, periorbital and ocular infection.[1][11][12][13][14] Care must be taken because Burkholderia pseudomallei is commonly misidentified as C. violaceum by many common identification methods.[15][16] The two are readily distinguished because B. pseudomallei produces large wrinkled colonies, whereas C. violaceum produces a distinctive violet pigment.
C. violaceum produces a number of natural antibiotics:
It has been described as a cause of infection in gibbons.[17]
Infection caused by C. violaceum is rare, therefore there are no clinical trials evaluating different treatments. Antibiotics that have been used to successfully treat C. violaceum include pefloxacin,[4] ciprofloxacin, amikacin,[1] and co-trimoxazole.[18] Other antibiotics that appear to be effective in vitro include chloramphenicol and tetracycline.[19] For theoretical reasons, infection would not be expected to respond to penicillins, cephalosporins, or aztreonam, although carbapenems like meropenem or imipenem may possibly work.[20] Though the bacteria is reported to be resistant to first generation cephalosporins, susceptibility to the newer cephalosporins is variable.[21]
The complete genome was sequenced and the results were published in 2003. C. violaceum type strain ATCC 12472 was found to have 4,751,080 base pairs with a G + C content of 64.83% and 4,431 ORFs.[3]
Chromobacterium violaceum is a Gram-negative, facultative anaerobic, non-sporing coccobacillus. It is motile with the help of a single flagellum which is located at the pole of the coccobacillus. Usually, there are one or two more lateral flagella as well. It is part of the normal flora of water and soil of tropical and sub-tropical regions of the world. It produces a natural antibiotic called violacein, which may be useful for the treatment of colon and other cancers. It grows readily on nutrient agar, producing distinctive smooth low convex colonies with a dark violet metallic sheen (due to violacein production). Some strains of the bacteria which do not produce this pigment have also been reported. It has the ability to break down tarballs.
Chromobacterium violaceum es una bacteria anaerobia facultativa con forma de cocobacilo. Forma parte de la microbiota normal del agua y suelo de las regiones tropicales y subtropicales del mundo. Produce antibióticos naturales como la violaceína, que puede ser útil para el tratamiento de cáncer de colon y otros cánceres.[1]
Crece fácilmente en agar nutritivo, es distintiva la producción de colonias convexas bajas lisas con un brillo metálico de color violeta oscuro (debido a la producción de violaceína). Su genoma completo fue publicado en 2003.[2] Tiene la capacidad para descomponer petróleo contaminante de agua.
C. violaceum rara vez infecta al ser humano, pero cuando lo hace provoca lesiones en la piel, sepsis y abscesos hepáticos que pueden ser fatales.[3] Puede confundirse con Burkholderia pseudomallei por muchos métodos de identificación comunes, sin embargo este último produce colonias grandes y arrugadas, además C. violaceum tiene un pigmento púrpura oscuro distintivo.
Ha sido descrito como causante de infección en gibones.
Como la infección causada por C. violaceum es rara, no hay ensayos clínicos para evaluar los diferentes tratamientos. Los antibióticos que se han utilizado con éxito incluyen pefloxacina, ciprofloxacina, amikacina, cotrimoxazol, cloranfenicol y tetraciclina.
C. violaceum produce una serie de antibióticos naturales:
Chromobacterium violaceum es una bacteria anaerobia facultativa con forma de cocobacilo. Forma parte de la microbiota normal del agua y suelo de las regiones tropicales y subtropicales del mundo. Produce antibióticos naturales como la violaceína, que puede ser útil para el tratamiento de cáncer de colon y otros cánceres.
Crece fácilmente en agar nutritivo, es distintiva la producción de colonias convexas bajas lisas con un brillo metálico de color violeta oscuro (debido a la producción de violaceína). Su genoma completo fue publicado en 2003. Tiene la capacidad para descomponer petróleo contaminante de agua.
Chromobacterium violaceum est un coccobacille anaérobie facultatif non sporulé à Gram négatif présent naturellement dans l'eau et le sol des régions tropicales et subtropicales du globe. Il produit un antibiotique naturel appelé violacéine, qui pourrait avoir des applications contre des cancers, notamment le cancer du côlon[2].
Cette bactérie se développe facilement sur l'agar-agar en produisant de petites colonies lisses et convexes aux reflets violets sombres en raison de la production de violacéine. Son génome complet a été publié en 2003[3]. Elle est capable de dégrader les dépôts de goudron[4].
Elle peut fermenter le glucose, le tréhalose, la N-acétylglucosamine et le gluconate, mais pas le L-arabinose, le D-galactose et le D-maltose. Elle présente une résistance élevée à de nombreux antibiotiques.
C. violaceum possède la capacité des détecter ("sensing") les particuliers conditions environnementales qui l'entourent comme la disponibilité des nutriments et la densité de la communauté bactérienne ("quorum") parmi des molécules diffusibles appelées auto-inducteurs. Le quorum sensing est un élément fondamental dans la production de violacéine, depuis que la synthèse de ce pigment est une adaptation dynamique déclenchée par l’acyl-HSL, un auto-inducteur produit surtout par des bactéries Gram-négatifs (par exemple la souche PAO1[5] de Pseudomonas aeruginosa).
L’étude du quorum sensing est très importante dans le domaine médical e pathologique, puisque ce mécanisme est souvent utilisé par des bactéries initialement inoffensives qui attendent seulement de détecter une densité suffisamment élève de leur communauté pour commencer à exprimer des phénotypes virulentes, en étant capable de combattre le système immunitaire de l'hôte.
Liens taxinomiques :
Chromobacterium violaceum est un coccobacille anaérobie facultatif non sporulé à Gram négatif présent naturellement dans l'eau et le sol des régions tropicales et subtropicales du globe. Il produit un antibiotique naturel appelé violacéine, qui pourrait avoir des applications contre des cancers, notamment le cancer du côlon.
Cette bactérie se développe facilement sur l'agar-agar en produisant de petites colonies lisses et convexes aux reflets violets sombres en raison de la production de violacéine. Son génome complet a été publié en 2003. Elle est capable de dégrader les dépôts de goudron.
Elle peut fermenter le glucose, le tréhalose, la N-acétylglucosamine et le gluconate, mais pas le L-arabinose, le D-galactose et le D-maltose. Elle présente une résistance élevée à de nombreux antibiotiques.
Chromobacterium violaceum é unha especie de bacterias gramnegativa, anaerobia facultativa, non esporulante e con forma de cocobacilo. Forma parte da flora bacteriana normal da auga e o solo de rexións tropicais e subtropicais do mundo. Produce un antibiótico natural chamado violaceína, que pode ser útil no tratamento do cancro de colon e outros cancros.[1] Crece facilmente en ágar nutriente, producindo distintivas colonias convexas baixas e lisas cun brillo metálico violeta escuro (debido á produción de violaceína). O seu xenoma completo foi publicado en 2003.[2] Ten a capacidade de degradar restos de petróleo vertidos no mar.[3]
C. violaceum fermenta a glicosa, trehalosa, N-acetilglicosamina e gluconato pero non L-arabinosa, D-galactosa, nin D-maltosa. Os illados bacterianos en moitos casos poden presentar unha alta resistencia a unha ampla variedade de antibióticos.[4]
C. violaceum raramente infecta a humanos, mais cando o fai causa lesións na pel, sepse, e abscesos no fígado, que poden ser mortais.[5] Na literatura só se informou de 150 casos.[6] Debe terse coidado ao identificala, porque Burkholderia pseudomallei é ás veces identificada erradamente como C. violaceum por moitos métodos comúns de identificación.[7][8] Porén, as dúas especies poden distinguirse doadamente en cultivo porque B. pseudomallei produce colonias grandes enrugadas, mentres que C. violaceum produce un distintitvo pigmento violeta.
C. violaceum produce de forma natural varios antibióticos:
Foi descrita como causante de infeccións en xibóns.[9]
A infección causada por C. violaceum é rara, polo que non hai ensaios clínicos que avaliasen os distintos tratamentos. Entre os antibióticos que foron utilizados con éxito contra ela están a pefloxacina,[10] ciprofloxacina, amicacina,[11] e co-trimoxazol.[12] Outros antibióticos que parecen ser efectivos in vitro son o cloranfenicol e a tetraciclina.[13] Por razóns teóricas, as infeccións non deberían responder ás penicilinas, cefalosporinas, ou aztreonam, aínda que os carbapenems como meropenem ou imipenem posiblemente funcionan.[14]
O xenoma completo desta especie foi secuenciado e os resultados foron publicados en 2003. A cepa tipo C. violaceum ATCC 12472 ten 4 751 080 pares de bases cun contido G+C do 64,83% e ten 4.431 ORFs.[2]
Chromobacterium violaceum é unha especie de bacterias gramnegativa, anaerobia facultativa, non esporulante e con forma de cocobacilo. Forma parte da flora bacteriana normal da auga e o solo de rexións tropicais e subtropicais do mundo. Produce un antibiótico natural chamado violaceína, que pode ser útil no tratamento do cancro de colon e outros cancros. Crece facilmente en ágar nutriente, producindo distintivas colonias convexas baixas e lisas cun brillo metálico violeta escuro (debido á produción de violaceína). O seu xenoma completo foi publicado en 2003. Ten a capacidade de degradar restos de petróleo vertidos no mar.
Chromobacterium violaceum adalah bakteri fakultatif anaerob, gram-negatif dan berbentuk batang serta berpigmen ungu.[1] Bakteri ini umumnya ditemukan di daerah beriklim tropis dan subtropis, pada air dan tanah juga pada manusia dan hewan (bila terjadi infeksi).[2] Bakteri ini merupakan satu-satunya spesies Chromobacterium yang bersifat patogen pada manusia. Ketika ditumbuhkan di media agar darah, mac conkey agar, atau nutrient agar, bakteri ini mempoduksi pigmen warna ungu yang disebut violacein.[1][2] Pigmen ini tidak larut dalam air dan memiliki aktivitas antibiotik yang dapat membuat sel ini resisten terhadap fagositosis oleh protozoa (antibiotik dihasilkan bila bakteri ini ditumbuhkan pada media yang mengandung triptofan).[2][1] C violaceum juga memproduksi antibiotik lain yaitu aerocyanidin yang berfungsi menghambat aktivitas in vitro bakteri gram-negatif dan gram-positif yang lain.[1]
Chromobacterium violaceum adalah bakteri fakultatif anaerob, gram-negatif dan berbentuk batang serta berpigmen ungu. Bakteri ini umumnya ditemukan di daerah beriklim tropis dan subtropis, pada air dan tanah juga pada manusia dan hewan (bila terjadi infeksi). Bakteri ini merupakan satu-satunya spesies Chromobacterium yang bersifat patogen pada manusia. Ketika ditumbuhkan di media agar darah, mac conkey agar, atau nutrient agar, bakteri ini mempoduksi pigmen warna ungu yang disebut violacein. Pigmen ini tidak larut dalam air dan memiliki aktivitas antibiotik yang dapat membuat sel ini resisten terhadap fagositosis oleh protozoa (antibiotik dihasilkan bila bakteri ini ditumbuhkan pada media yang mengandung triptofan). C violaceum juga memproduksi antibiotik lain yaitu aerocyanidin yang berfungsi menghambat aktivitas in vitro bakteri gram-negatif dan gram-positif yang lain.
Il Chromobacterium violaceum è un batterio gram-negativo anaerobico, che causa infezioni al fegato. Produce violacein, antibiotico naturale che potrebbe rivelarsi utile per trattare il cancro del colon e altri tipi di tumore.[1]
Normalmente ha un flagello alla sua estremità, e due flagelli laterali.[2]
Il Chromobacterium violaceum è un batterio gram-negativo anaerobico, che causa infezioni al fegato. Produce violacein, antibiotico naturale che potrebbe rivelarsi utile per trattare il cancro del colon e altri tipi di tumore.
Normalmente ha un flagello alla sua estremità, e due flagelli laterali.
Chromobacterium violaceum – Gram–ujemna, względnie beztlenowa, niewytwarzająca sporów bakteria. Wchodzi w skład naturalnej flory wód i gleby w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Wytwarza antybiotyk – wiolaceinę, któremu zawdzięcza fioletową barwę. Dobrze rośnie na agarze odżywczym, produkując charakterystyczne gładkie, nieco wypukłe kolonie o ciemnofioletowym zabarwieniu z metalicznym połyskiem. W środowisku beztlenowym staje się bezbarwna. Po raz pierwszy bakterię wyizolował z wilgotnej pasty ryżowej w 1882 roku Paul Émile Lecoq de Boisbaudran. Pełny genom bakterii został poznany w 2003[1].
Chromobacterium violaceum fermentuje glukozę, trehalozę, N–acetyloglukozoaminę i glukoniany, natomiast nie fermentuje L–arabinozy, D–galaktozy i D–maltozy.
Bakteria rzadko powoduje zakażenia u ludzi. Najczęściej są to infekcje skórne, niekiedy sepsa czy ropnie wątroby, które mogą być śmiertelne[2].
W procesie diagnostycznym należy wziąć pod uwagę, że istnieje możliwość nieprawidłowego stwierdzenia w badanej próbce Burkholderia pseudomallei[3][4].
Chromobacterium violaceum wytwarza kilka antybiotyków:
W literaturze opisane zostały również przypadki infekcji u gibonów[6].
Infekcje spowodowane Chromobacterium violaceum są rzadkie, dlatego brakuje badań klinicznych oceniających różne rodzaje terapii. Antybiotyki stosowane w leczeniu to: pefloksacyna[7], cyprofloksacyna, amikacyna[8] i kotrimoksazol[9]. Inne antybiotyki skuteczne w warunkach in vitro to: chloramfenikol i tetracyklina[10].
Na podstawie danych teoretycznych wobec ''Chromobacterium violaceum nie będą aktywne penicyliny, cefalosporyny i aztreonam, aczkolwiek karbapenemy takie jak meropenem i imipenem mogą dawać pewien efekt[11].
Chromobacterium violaceum – Gram–ujemna, względnie beztlenowa, niewytwarzająca sporów bakteria. Wchodzi w skład naturalnej flory wód i gleby w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Wytwarza antybiotyk – wiolaceinę, któremu zawdzięcza fioletową barwę. Dobrze rośnie na agarze odżywczym, produkując charakterystyczne gładkie, nieco wypukłe kolonie o ciemnofioletowym zabarwieniu z metalicznym połyskiem. W środowisku beztlenowym staje się bezbarwna. Po raz pierwszy bakterię wyizolował z wilgotnej pasty ryżowej w 1882 roku Paul Émile Lecoq de Boisbaudran. Pełny genom bakterii został poznany w 2003.
Chromobacterium violaceum
Bergonzini 1880
Фиолетовая хромобактерия[источник не указан 1178 дней] (лат. Chromobacterium violaceum) — вид бактерий из семейства Neisseriaceae, грамотрицательная анаэробная коккобацилла. Подвижность обеспечивается одиночным жгутиком, расположенным на полюсе коккобациллы, также бывает один или несколько боковых жгутиков. C. violaceum является частью нормальной микрофлоры воды и почвы в тропических и субтропических регионах. Бактерия вырабатывает природный антибиотик виолацеин, который может быть полезен для лечения рака толстой кишки и других злокачественных опухолей. Хорошо культивируется на питательном агаре, производя характерные гладкие выпуклые колонии с тёмно-фиолетовым металлическим блеском (из-за производства виолацеина).
Фиолетовая хромобактерия редко заражает людей, но когда это происходит, она вызывает поражения кожи, сепсис и абсцессы печени, которые могут быть фатальными. Первый описанный в литературе случай заболевания человеком произошёл в Малайзии в 1927 году. С тех пор в литературе были зарегистрированы только 150 случаев. До настоящего времени подобные случаи были зарегистрированы в Австралии, Аргентине, Бразилии, Кубе, Индии, Японии, Нигерии, Сингапуре, Шри-Ланке, Тайвани, США и Вьетнаме. Распространённым способом проникновения в организм человека является проникновение через повреждённую кожу при контакте с почвой или водой, содержащей указанную бактерию. Заболевание обычно начинается с локальной инфекции кожи в точке входа, которая прогрессирует в некротические метастатические поражения, затем во множественные абсцессы печени, лёгких, селезёнки, кожи, лимфатических узлов или мозга, что приводит к тяжелому сепсису и полиорганной недостаточности, которая может быть смертельной. Другие известные патологии включают в себя хронический гранулематоз, остеомиелит, целлюлит, диарею, септический спондилит, конъюнктивит, окологлазничные и глазные инфекции.
C. violaceum производит целый ряд природных антибиотиков:
В литературе описаны случаи заражения C. violaceum гиббонов.
Инфекция, вызванная фиолетовой хромобактерией, возникает редко, поэтому не было никаких клинических испытаний, связанных с оценкой различных методов лечения. Антибиотики, которые были использованы для успешного лечения, включают пефлоксацин, ципрофлоксацин, амикацин и ко-тримоксазол. Другие антибиотики, такие как хлорамфеникол и тетрациклин, доказали свою эффективность только в лабораторных условиях. Из теоретических соображений не следует ожидать реакции инфекции на пенициллины, цефалоспорины или азтреонам, хотя карбапенемы, такие как меропенем или имипенем, могут сработать. Несмотря на то, что бактерия считается устойчивой к цефалоспоринам первого поколения, у неё может наблюдаться восприимчивость к новым цефалоспоринам.
Фиолетовая хромобактерия[источник не указан 1178 дней] (лат. Chromobacterium violaceum) — вид бактерий из семейства Neisseriaceae, грамотрицательная анаэробная коккобацилла. Подвижность обеспечивается одиночным жгутиком, расположенным на полюсе коккобациллы, также бывает один или несколько боковых жгутиков. C. violaceum является частью нормальной микрофлоры воды и почвы в тропических и субтропических регионах. Бактерия вырабатывает природный антибиотик виолацеин, который может быть полезен для лечения рака толстой кишки и других злокачественных опухолей. Хорошо культивируется на питательном агаре, производя характерные гладкие выпуклые колонии с тёмно-фиолетовым металлическим блеском (из-за производства виолацеина).
紫色色桿菌(Chromobacterium violaceum)是一種革蘭氏陰性、兼性厭氧及無芽孢的球桿菌。在熱帶及亞熱帶的水中及土壤植物可以找到。它們會生產出紫色桿菌素。它們可以在營養瓊脂中生長,並形成平滑及低突起的菌落,帶有金屬暗紫色的光澤。它們的完整基因組已於2003年被公布。[1]
紫色色桿菌發酵葡萄糖、海藻糖、N-乙醯葡萄醣胺及葡萄糖酸,但卻不能發酵L-阿拉伯糖、D-半乳糖或D-麥芽糖。
紫色色桿菌很少會感染人類,但若發生感染,則會引起皮膚損傷、敗血症及可以引致死亡的肝膿腫。[2]很多普遍的方法都會錯將類鼻疽伯克氏菌看為紫色色桿菌。[3][4]這兩類菌的最大分別是類鼻疽伯克氏菌會產生大量的皺曲菌落。
紫色色桿菌會天然生產一些抗生素:
由於被紫色色桿菌感染的個案很小,故並未有就不同治療的臨床測試。能有效治療紫色色桿菌感染的抗生素有培氟沙星[5]、環丙沙星、阿米卡星[6]及磺胺甲基異惡唑。[7]其他有效的靜脈注射抗生素有氯黴素及四環黴素。[8]理論上,紫色色桿菌感染對青黴素、頭孢菌素或氨曲南沒有反應,不過當中一些碳青黴烯如美羅培南或亞安培南則可能有效。[9]
紫色色桿菌(Chromobacterium violaceum)是一種革蘭氏陰性、兼性厭氧及無芽孢的球桿菌。在熱帶及亞熱帶的水中及土壤植物可以找到。它們會生產出紫色桿菌素。它們可以在營養瓊脂中生長,並形成平滑及低突起的菌落,帶有金屬暗紫色的光澤。它們的完整基因組已於2003年被公布。