dcsimg

Mycobacterium marinum ( германски )

добавил wikipedia DE

Mycobacterium marinum (Syn.: Mycobacterium balnei) ist ein Stäbchenbakterium aus der Familie Mycobacteriaceae. Es tritt sowohl in Süß- als auch in Salzwasser auf.

Es gehört zu den MOTT, den atypischen, nichttuberkulösen Mykobakterien. Es verursacht beim Menschen opportunistische Hautinfektionen, sogenannte Aquarien- oder Schwimmbadgranulome (ICD-10: A31.11 Infektion durch Mycobacterium: marinum [Schwimmbadgranulom]). Die Therapie erfolgt wegen der Verwandtschaft zu Mycobacterium tuberculosis mit Mitteln, die auch gegen die Tuberkulose helfen, wie z. B. Clarithromycin und Rifampicin.

Das Bakterium ist ein Erreger für Fischtuberkulose, eine bei Aquarienfischen häufige Erkrankung.

Literatur

  • DG. Wright, R. Castore, R. Shi, A. Mallick, DG. Ennis, L. Harrison: Mycobacterium tuberculosis and Mycobacterium marinum non-homologous end-joining proteins can function together to join DNA ends in Escherichia coli. Oxford University Press, 9. September 2016. PMID 27613236.
  • T. Mason, K. Snell, E. Mittge, E. Melancon, R. Montgomery, M. McFadden, J. Camoriano, ML. Kent, CM. Whipps, J. Peirce: Strategies to Mitigate a Mycobacterium marinum Outbreak in a Zebrafish Research Facility. PMID 27351618.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Mycobacterium marinum: Brief Summary ( германски )

добавил wikipedia DE

Mycobacterium marinum (Syn.: Mycobacterium balnei) ist ein Stäbchenbakterium aus der Familie Mycobacteriaceae. Es tritt sowohl in Süß- als auch in Salzwasser auf.

Es gehört zu den MOTT, den atypischen, nichttuberkulösen Mykobakterien. Es verursacht beim Menschen opportunistische Hautinfektionen, sogenannte Aquarien- oder Schwimmbadgranulome (ICD-10: A31.11 Infektion durch Mycobacterium: marinum [Schwimmbadgranulom]). Die Therapie erfolgt wegen der Verwandtschaft zu Mycobacterium tuberculosis mit Mitteln, die auch gegen die Tuberkulose helfen, wie z. B. Clarithromycin und Rifampicin.

Das Bakterium ist ein Erreger für Fischtuberkulose, eine bei Aquarienfischen häufige Erkrankung.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Mycobacterium marinum ( англиски )

добавил wikipedia EN

Mycobacterium marinum is a slow growing mycobacterium (SGM) belonging to the genus Mycobacterium and the phylum Actinobacteria.[1] The strain marinum was first identified by Aronson in 1926 and it is observed as a pathogenic mycobacterium.[2] For example, tuberculosis-like infections in fish (mycobacteriosis) and skin lesions in humans.[2]

Mycobacterium marinum is a mycobacterium which can infect humans. It was formerly known as Mycobacterium balnei.[3] Infection is usually associated either with swimming or with keeping or working with fish (aquarium granuloma).[3]

Whole genome sequence of M. marinum (M strain) was first published in 2008[4] and later with the emerge of Next Generation Sequencing (NGS), marinum type strain or patient isolates genome sequences were published.[5][6]

A rare case of human infection was detected when a three year old american child was bitten by an iguana in Costa Rica in march 2022. It is the first bite related infection as most infections develop when an open wound comes into contact with contaminated water. The case was part of the programme of a scientific congress in Copenhagen in april 2023 [7]

Phylogeny

Initial phylogenetic studies using the gene 16S rDNA sequence data shows M. marinum is close to M. tuberculosis and M. ulcerans.[1]

References

  1. ^ a b Whitman W, Goodfellow M, Kämpfer P, Busse HJ, Trujillo M, Ludwig W, Suzuki K, Parte A, eds. (2012). Bergey's Manual of Systematic Bacteriology. Bergey's Manual of Systematic Bacteriology. Vol. 5: The Actinobacteria (2nd ed.). New York: Springer-Verlag. ISBN 978-0-387-95043-3.
  2. ^ a b Aronson JD (1926). "Spontaneous Tuberculosis in Salt Water Fish". The Journal of Infectious Diseases. 39 (4): 315–320. doi:10.1093/infdis/39.4.315. ISSN 0022-1899. JSTOR 30083276.
  3. ^ a b Bhatty MA, Turner DP, Chamberlain ST (March 2000). "Mycobacterium marinum hand infection: case reports and review of literature". British Journal of Plastic Surgery. 53 (2): 161–5. doi:10.1054/bjps.1999.3245. PMID 10878841.
  4. ^ Stinear TP, Seemann T, Harrison PF, Jenkin GA, Davies JK, Johnson PD, et al. (May 2008). "Insights from the complete genome sequence of Mycobacterium marinum on the evolution of Mycobacterium tuberculosis". Genome Research. 18 (5): 729–41. doi:10.1101/gr.075069.107. PMC 2336800. PMID 18403782.
  5. ^ Yoshida M, Fukano H, Miyamoto Y, Shibayama K, Suzuki M, Hoshino Y (May 2018). "T, Obtained Using Nanopore and Illumina Sequencing Technologies". Genome Announcements. 6 (20). doi:10.1128/genomeA.00397-18. PMC 5958268. PMID 29773624.
  6. ^ Das S, Pettersson BM, Behra PR, Mallick A, Cheramie M, Ramesh M, et al. (August 2018). "Extensive genomic diversity among Mycobacterium marinum strains revealed by whole genome sequencing". Scientific Reports. 8 (1): 12040. Bibcode:2018NatSR...812040D. doi:10.1038/s41598-018-30152-y. PMC 6089878. PMID 30104693.
  7. ^ "Une enfant se fait mordre par un iguane et développe une infection rare". 11 April 2023.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Mycobacterium marinum: Brief Summary ( англиски )

добавил wikipedia EN

Mycobacterium marinum is a slow growing mycobacterium (SGM) belonging to the genus Mycobacterium and the phylum Actinobacteria. The strain marinum was first identified by Aronson in 1926 and it is observed as a pathogenic mycobacterium. For example, tuberculosis-like infections in fish (mycobacteriosis) and skin lesions in humans.

Mycobacterium marinum is a mycobacterium which can infect humans. It was formerly known as Mycobacterium balnei. Infection is usually associated either with swimming or with keeping or working with fish (aquarium granuloma).

Whole genome sequence of M. marinum (M strain) was first published in 2008 and later with the emerge of Next Generation Sequencing (NGS), marinum type strain or patient isolates genome sequences were published.

A rare case of human infection was detected when a three year old american child was bitten by an iguana in Costa Rica in march 2022. It is the first bite related infection as most infections develop when an open wound comes into contact with contaminated water. The case was part of the programme of a scientific congress in Copenhagen in april 2023

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Mycobacterium marinum ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES

Mycobacterium marinum es una bacteria de vida libre, que causa infecciones oportunistas en humanos. Como el resto de especies de su género, son Zhiel-Nelsen(+) y Gram-positivas, pero son las únicas que han demostrado ser móviles en macrófagos y con capacidad para esporular.[1]

Historia

Aunque Aronson aisló por primera vez la micobacteria en 1926 de un pez,[2]​ hasta 1951 no se le relaciona con la etiología de la enfermedad humana por Linell y Norden. Se han descrito grandes brotes de infección por micobacterias atípicas en asociación con la natación.[3]​ Pero éstas, han disminuido drásticamente debido a las mejoras en la construcción y el mantenimiento de piscinas.[4]

El primer caso de infección por M. marinum asociada a una pecera (granuloma)[5]​ fue reportado en 1962 por el Swift y Cohen.[6]​ La infección de M. marinum puede ser un riesgo laboral para algunas profesiones, como los trabajadores en tiendas de animales, pero la mayoría de las infecciones ocurren en criadores domésticos de peces que mantienen un acuario en casa.[7]

Aunque la infección puede ser causada por una lesión directa de las aletas de peces o mordeduras,[8]​ la mayoría se adquieren durante la manipulación de los acuarios, como limpiar o cambiar el agua. Pero también se dan infecciones indirectas al usar utensilios que previamente han contactado con peceras.

Clínica

Los granulomas producidos por M. marinum pueden ser sencillos, pero a menudo evolucionan a múltiples, describiéndose pápulas superficiales en la piel y placas eritematosas. Las lesiones pueden ser dolorosas, sin dolor o con dolor intermitente. Las lesiones suelen producirse en los codos, rodillas y pies en aquellas personas infectadas en piscinas, y en las manos y los dedos en los dueños del acuario. La inhibición del crecimiento de M. marinum a 37 ° C se relaciona con su capacidad de infectar a las partes más frías del cuerpo, especialmente las extremidades. Las lesiones aparecen después de un período de incubación de alrededor de 2-4 semanas, y después de 3-5 semanas por lo general son 1-2.5 cm de diámetro. En raras ocasiones, se ha reportado un tipo de enfermedad donde se disemina la infección, observado en pacientes inmunodeprimidos que puede ser fatal.[9]

Diagnóstico

El diagnóstico se retrasa con frecuencia, probablemente debido a la rareza de la infección y al fracaso para obtener la historia habitual de exposición acuática. Diagnósticos erróneos comunes incluyen infección por hongos y parásitos, la celulitis, la tuberculosis, la artritis reumatoide, reacciones a cuerpos extraños y tumores. Un alto índice de sospecha y una detallada historia son importantes para establecer el diagnóstico de M. marinum. A diferencia de M. tuberculosis, la mayoría de las cepas de M. marinum no pueden crecer a la temperatura de incubación habitual de 37 °C, sino entre 30 y 33 °C.[10]​ Las colonias son de color crema y se ponen amarillas cuando se exponen a la luz (fotocromógeno).

Las infecciones por M. marinum generalmente se pueden tratar con medicamentos antimicobacterianos. A veces, los cultivos son negativos, pero el diagnóstico todavía se hace sobre la base de los signos físicos típicos apoyada por los hallazgos histológicos. Diversas técnicas de base de ADN se han utilizado para clasificar las micobacterias. Todos estos estudios han demostrado una alta afiliación taxonómica entre M. ulcerans y M. marinum.

La gestión de infecciones por M. marinum depende de la gravedad del proceso, pudiendo hacer falta una intervención quirúrgica unida a una antibioterapia prolongada.

Referencias

  1. Ghosh, Jaydip, Pontus Larsson, Bhupender Singh, B M Fredrik Pettersson, Nurul M Islam, Sailendra Nath Sarkar, Santanu Dasgupta, y Leif A Kirsebom. 2009. Sporulation in mycobacteria. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 106, no. 26 (Junio 30): 10781-10786. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19541637
  2. Aronson, J. D. (1926). Spontaneous tuberculosis in salt water fish. J Infect Dis 39:314-320.
  3. Cox, R. and S. M. Mirkin. 1997. Characteristic enrichment of DNA repeats in different genomes. Proceedings of the National Academy of Sciences 94:5237-5242.
  4. Wolinsky, E. 1992. Mycobacterial diseases other than tuberculosis . Clin Inf Dis 15:1-12.
  5. Linell, L. and A. Norden. 1954. Mycobacterium balnei: a new acid-fast bacillus occurring in swimming pools and capable of producing skin lesions in humans. Acta Tuberculosea et Pneumologica Scandinavica Suppl 33:1-84.
  6. Tautz, D. and C. Schlotterer. 1994. Simple sequences. Curr Opin Genet Dev 4:832-837.
  7. Huminer, D., S. D. Pitlik, C. Block, L. Kaufman, S. Amit, and J. B. Rosenfeld. 1986. Aquarium-borne Mycobacterium marinum skin infection. Report of a case and review of the literature. Arch Dermatol 122:698-703.
  8. Hurst, L. C., P. C. Amadio, M. A. Badalamente, J. L. Ellstein, and R. J. Dattwyler. 1987. Mycobacterium marinum infections of the hand. J Hand Surg 12:428-435.
  9. Huminer, D., S. Dux, Z. Samra, L. Kaufman, A. Lavvy, C. S. Block, and S. D. Pitlik. 1993. Mycobacterium simiae infection in Israeli patients with AIDS. Clin Inf Dis 17:508-509.
  10. Collins, C. H. 1985. Mycobacterium marinum infections in man. J Hyg Camb 94:135-149.

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Mycobacterium marinum: Brief Summary ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES

Mycobacterium marinum es una bacteria de vida libre, que causa infecciones oportunistas en humanos. Como el resto de especies de su género, son Zhiel-Nelsen(+) y Gram-positivas, pero son las únicas que han demostrado ser móviles en macrófagos y con capacidad para esporular.​

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Mycobacterium marinum ( француски )

добавил wikipedia FR

Mycobacterium marinum est une bactérie aquatique de la famille des mycobactéries atypiques. Elle provoque des infections opportunistes chez les humains. M. marinum provoque parfois une maladie rare connue sous le nom de granulome des aquariums, qui affecte généralement les personnes en contact avec des poissons. C'est une zoonose transmissible du poisson à l'humain. Elle n'est pas mortelle pour les personnes immunocompétentes et guérit habituellement spontanément.

Description

C'est un bacille d'environ 4 μm de longueur, d'aspect zébré[réf. nécessaire].

Répartition et habitat

M. marinum a une répartition géographique mondiale. Elle vit dans l'environnement aquatique (eau douce et eau salée) et les animaux à sang froid (poissons sains ou malades, amphibiens sains ou malades, divers reptiles sains ou malades). De rares cas d'infections ont été décrits chez les bovins, chez le porc, chez le hérisson européen et chez le lamantin d'Amazonie. M. marinum est un agent de zoonose, il peut donc infecter l'homme.

Historique

M. marinum fut isolée pour la première fois par Joseph D. Aronson en 1926 à partir d'un poisson malade[1], mais c'est en 1951 qu'elle a été identifiée comme responsable de la maladie humaine par Linell et Norden. De nombreuses infections dues à cette mycobactérie atypique ont été liées à la natation[2]. Les infections liées aux piscines ont maintenant considérablement diminué en raison de l'amélioration de la construction et de l'entretien de ces installations[3].

Le premier cas d'infection de M. marinum associée à un vivier de poissons a été signalé en 1962 par Swift et Cohen. La tuberculose du poisson peut être considérée comme un risque professionnel pour certaines professions, comme les travailleurs en animalerie, mais la plupart des infections se produisent chez les aquariophiles amateurs qui gardent un aquarium à la maison. Avec l'accroissement de la prise de conscience de la maladie et l'amélioration des méthodes d'isolement, de plus en plus de cas sont signalés dans le monde[4].

Infection

Tuberculose du poisson

Infection

Couramment appelée « tuberculose du poisson », l’infection se produit généralement lorsque les conditions du milieu aquatique se dégradent. Beaucoup de poissons sont porteurs sains de l'affection. Ainsi, un poisson affaibli est susceptible de développer la maladie, mais elle reste très peu fréquente. Cette maladie se transmet notamment lors de la consommation d'un cadavre d'un individu atteint[5]. La tuberculose du poisson a été décrite chez plus de 150 espèces d'eau douce ou d'eau de mer. Les espèces sensibles en aquariophilie sont les cyprinidés, les cichlidés, les characidés, les labyrinthidés et les espèces marines[6].

Symptômes

Les symptômes sont non spécifiques et surtout internes, avec la formation de nodules sur les organes internes. Le diagnostic est difficile à établir, il nécessite des analyses en laboratoires longues et onéreuses. En pratique, elles ne sont faites que chez l'homme suspecté d'être contaminé. Mais certains symptômes externes peuvent orienter le diagnostic. On constate un amaigrissement, une apathie et des petites plaies cutanées (ulcérations) sur la peau du poisson. On constate également un ternissement des couleurs, une perte d’appétit et des troubles d'équilibre. Des ulcères de la peau prolifiques, un hérissement des nageoires, une déformation de la colonne vertébrale et une exophtalmie uni ou bilatérale sont parfois observés. De plus, elle est généralement accompagnée d'autres infections, comme la pourriture des nageoires[5]. La morbidité et la mortalité sont assez faibles en général.

Traitement

La tuberculose du poisson est une infection mortelle pour le poisson atteint. M. marinum est extrêmement résistante aux traitements basiques. L'aquariophile n'a donc pas accès aux traitements performants, seul un vétérinaire spécialiste peut tenter des soins, à base de sulfamides et d'antibiotique. Mais en pratique, le traitement antibiotique est prohibé compte tenu du risque zootonique, car il peut engendrer une sélection de souches résistantes. Il est recommandé d'isoler immédiatement les cadavres et les sujets atteints, et d'opérer un nettoyage de l'aquarium.

Granulome des aquariums

Épidémiologie

En 1992, M. marinum est responsable de 50 % des mycobactérioses cutanées[7].

Infection

Couramment appelée « granulome des aquariums » ou « granulome des piscines », l'infection survient par contact avec une lésion cutanée, même petite, lors d'une immersion dans de l'eau contaminée : aquariums, piscines ou, plus rarement, eau de rivières, de lacs, de carrières, de mines… L'incubation est d'environ deux à trois semaines. La bactérie sévissait sous forme épidémique dans les piscines publiques, mais elle a été éradiquée des piscines grâce à la chloration de l'eau. Toutefois, on trouve souvent cette bactérie dans les aquariums, les aquariophiles sont donc particulièrement exposés. Mais son incidence est extrêmement faible, elle reste anecdotique et ne comporte pas de danger vital pour la santé. Aucun cas de contamination inter-humaine n'a été décrit.

Bien que l'infection puisse être causée par une blessure directe causée par des piqûres (épine) ou des morsures de poissons, elle se produit le plus souvent pendant l'entretien des aquariums. Des infections indirectes ont également été décrites avec des ustensiles de bain d'enfants qui avait été utilisés pour nettoyer un aquarium.

Symptômes

Cette infection cutanée provoque des chapelets de nodules sur les extrémités (les mains, les avant-bras, les épaules, les genoux, les jambes, les pieds et les orteils de l'individu contaminé. Ces lésions papulo-nodulaires sont impossibles à cicatriser et résistantes aux traitements classiques. Elles sont indolores, asymptomatiques et ne s'accompagnent pas d'adénopathie locale, mais font souvent sourdre un liquide purulent et visqueux[8]. Elles sont polymorphes (papule, nodule, ulcère) et atteignent un à trois centimètres de diamètre, généralement de forme lupoïde et de couleur rouge violacé. Elles peuvent s'ulcérer, suppurer ou devenir kératosiques. Les nodules ont une disposition sporotrichoïde, elle se développent le long du drainage lymphatique, comme une mycose profonde. En effet, l'infection est bloquée par les ganglions lymphatiques et par la température corporelle humaine, (M. marinum cultive mal au-dessus de 30 °C) elle reste donc très localisée. Mais l'influence de la température reste relative car des formes généralisées ont été décrites chez des individus immunodéprimés[9]. L'infection ne provoque ni fièvre, ni adénite.

Les atteintes extracutanées surviennent dans un tiers des cas, avec des complications ostéo-articulaires, notamment dans les atteintes du dos des doigts et des mains. Des adénites cervicales localisées sont parfois observées.

L'état général du malade reste bon, l'évolution est chronique et se fait dans la plupart des cas vers la guérison en quelques semaines ou quelques mois en l'absence de traitement. Les nodules laissent des cicatrices plus ou moins importantes [10]. Bien que non mortelle, cette infection peut être suivie d'ulcérations et atteindre les tendons, les gaines synoviales et les articulations, pouvant conduire à une amputation. Depuis les années 1980, des publications rapportent des formes cliniques graves comme ostéomyélites, ténosynovites, synovites ou arthrites[10],[7].

Diagnostic

Le diagnostic est souvent retardé, probablement en raison de la rareté de l'infection et l'oubli de l'exposition aquatique.

Un indice élevé de suspicion et un historique détaillé sont importants pour établir le diagnostic d'une infection à M. marinum. Un trop long retard dans le diagnostic peut entraîner de graves dommages. Sur l'isolement primaire M. marinum pousse sur pente LJ à 30-33 °C en 7 à 21 jours[11]. Contrairement à M. tuberculosis, la plupart des souches de M. marinum ne cultivent pas à la température d'incubation habituelle de 37 °C. Les colonies sont de couleur crème et jaune quand elles sont exposées à la lumière (photochromogènique). M. marinum, une fois cultivée, est facilement identifiée par les méthodes classiques de caractérisation de mycobactéries. Elle croît assez rapidement (1 à 2 semaines) et est facilement reconnaissable en raison de sa photochromogenicité.

L'interrogatoire doit mettre en évidence la possession d'un aquarium, la fréquentation de piscines ou de plans d'eau par le patient. Le diagnostic est difficile à établir et peut prendre plusieurs mois, car il ne peut se faire qu'en recherchant spécifiquement M. marinum. La recherche de M. marinum se fait habituellement par prélèvement cutané, mais aussi par prélèvement ganglionnaire et synovial. La recherche de BAAR n'est pas fiable, seule la mise en culture permet de déterminer la présence de M. marinum. Le bacille se cultive mal à 37 °C, il est indispensable de cultiver l'échantillon à 30 °C. Les mycobactéries se développant lentement dans un milieu solide, une méthode de détection dans un milieu liquide est privilégiée[8].

Parfois, les cultures sont négatives, mais le diagnostic est toujours fait sur la base de signes physiques soutenus par des symptômes histologiques typiques, comme M. marinum est une infection de la peau très commune à la mycobactérie atypique. Diverses techniques basées sur l'ADN ont été utilisées pour classer les mycobactéries[12],[13]. Toutes ces études ont démontré une affiliation taxinomique élevée entre M. ulcerans et M. marinum. Certains isolats de M. marinum hébergent la séquence d'insertion, IS2404, cependant, aucune des souches de M. marinum ne contient IS2606. Les isolats de M. ulcerans sont positifs pour les deux séquences d'insertion. On pensait auparavant que les IS2404 et IS2606 étaient spécifiques à M. ulcerans, mais des avancées récentes ont prouvé ce que c'est vrai seulement pour IS2606[14].

Le diagnostic différentiel inclut les infections fongiques et parasitaires, la cellulite, la tuberculose cutanée, la polyarthrite rhumatoïde, la réaction à un corps étranger et les tumeurs de la peau.

Traitement et prévention

Toute apparition de lésions sur les mains ou les avant-bras, après une manipulation dans un aquarium doit immédiatement être signalée au médecin traitant qui prescrira un traitement antibiotique spécifiquement ciblé. En effet, plus le diagnostic se fait tard, plus le traitement sera long. Il n'y a pas de traitement standard pour cette infection, et la possibilité d'une guérison spontanée complique l'évaluation de l'efficacité. M. marinum est naturellement multirésistant aux antibiotiques in vitro. Cependant, aucune résistance acquise sous traitement n'a été décrite. Les antibiotiques privilégiés sont l'association d'éthambutol et de rifampicine, le cotrimoxazole, les cyclines ou les tétracyclines[7]. L'isoniazide, les bêtalactamines, la ciprofloxacine, le PAS et la streptomycine sont souvent inefficaces. La durée du traitement antibiotique est variable, généralement il dure environ 5 mois, mais peut atteindre le double ou le triple dans certains cas. L’exérèse chirurgicale peut être pratiquée pour une lésion unique, mais son efficacité est discutée. La guérison clinique est avérée dans la majorité des cas[6].

Il n'existe pas de vaccin capable de prévenir les infections à M. marinum et la prévention repose sur des mesures sanitaires. La Fédération française d'aquariophilie recommande aux professionnels, comme aux amateurs, des mesures simples pour lutter contre ces infections. Le respect des règles d'hygiène (se laver les mains après avoir manipulé le matériel ou l'animal, le port de gants en latex), l'entretien régulier de l'aquarium, la désinfection des accessoires et la bonne connaissance des mœurs des hôtes de l'aquarium sont les mesures de prévention usuellement recommandées. Mais surtout, il ne faut pas mettre en contact des plaies avec des éléments de l'aquarium.

Voir aussi

Références taxinomiques

Notes et références
  1. (en) Aronson JD, « Spontaneous tuberculosis in salt water fish » J Infect Dis. 1926;39:314-320.
  2. (en) Cox R. et SM Mirkin, « Characteristic enrichment of DNA repeats in different genomes » Proceedings of the National Academy of Sciences 1997;94:5237-5242.
  3. (en) Wolinsky E, « Mycobacterial diseases other than tuberculosis » Clin Inf Dis. 1992;15:1-12.
  4. (en) Huminer D, S Dux, Z Samra, L Kaufman, A Lavvy, CS Block et SD Pitlik, « Mycobacterium simiae infection in Israeli patients with AIDS » Clin Inf Dis. 1993;17:508-509.
  5. a et b Larousse, Larousse des poissons et aquariums : tout sur les aquariums d'eau douce et d'eau de mer, Paris, Larousse, 2009, 384 p. (ISBN 978-2-03-583883-4)
  6. a et b J. P. Giraud, « Soigner vos poissons », L'aquarium à la maison,‎ 2005
  7. a b et c F. Henry et al., « Mycobactéries », Revue médicale de Liège, no 16,‎ 2000 (lire en ligne)
  8. a et b G. François, Y. Douadi et J.L. Schmit, « La Lettre de l'infectiologue », La Lettre de l'infectiologue, no 16,‎ janvier/février 2001 (lire en ligne)
  9. (en) Parenti DM, JS Symington, J Keiser et GL Simon. « Mycobacterium kansasii bacteremia in patients infected with human immunodeficiency virus » Clin Inf Dis. 1995;21:1001-1003.
  10. a et b Bercovier et V. Vincent, « Mycobacterium marinum », Revue Scientifique et Technique de l'Office International des Epizooties,‎ 2001 (lire en ligne)
  11. (en) Collins CH, « Mycobacterium marinum infections in man » J Hyg Camb. 1985;94:135-149.
  12. (en) Kox LFF, Kuijper S. et Kolk AHJ, « Early diagnosis of tuberculous meningitis by polymerase chain reaction » Neurol. 1995;45:2228-2232.
  13. (en) Rogall T, J Wolters, EC Böttger, et T Flohr. 1990. « Towards a phylogeny and definition of species at the molecular level within the genus Mycobacterium » Int J Syst Bacteriol. 1990;40:323-330.
  14. (en) Yip MJ, Porter JL, Fyfe JAM, Lavender CJ, Portaels F, Rhodes M, Kator H, Colorni A, Jenkin GA, Stinear T, « Evolution of Mycobacterium ulcerans and Other Mycolactone-Producing Mycobacteria from a Common Mycobacterium marinum Progenitor » J Bacteriol. 2007;189(5):2021-2029.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Mycobacterium marinum: Brief Summary ( француски )

добавил wikipedia FR

Mycobacterium marinum est une bactérie aquatique de la famille des mycobactéries atypiques. Elle provoque des infections opportunistes chez les humains. M. marinum provoque parfois une maladie rare connue sous le nom de granulome des aquariums, qui affecte généralement les personnes en contact avec des poissons. C'est une zoonose transmissible du poisson à l'humain. Elle n'est pas mortelle pour les personnes immunocompétentes et guérit habituellement spontanément.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Mycobacterium marinum ( италијански )

добавил wikipedia IT

Mycobacterium marinum (vecchia denominazione Mycobacterium balnei) è un batterio che si annida nelle piscine e negli acquari tropicali e può causare infezioni di tipo opportunistico nell'uomo.

Il batterio venne isolato per la prima volta nei pesci nel 1926[1]: solo un quarto di secolo più tardi si capì che esso era presente anche come causa scatenante di numerose infezioni, in particolare nei nuotatori ed in chi frequentava regolarmente delle piscine[2].
Nel 1962 il batterio venne individuato in associazione al lavoro di manutenzione di vasche in cui era presente del pesce, a dimostrare la sua infettività pesce-uomo: in particolare, il batterio può essere trasmesso dal pesce all'uomo sia direttamente, attraverso ferite procurate con pinne, aculei o morsi, sia (e questo avviene per la maggior parte delle volte) maneggiando oggetti infetti o pulendo la vasca[3].

Generalmente l'infezione si manifesta sotto forma di lesioni singole o multiple in forma di noduli sulla pelle, che si formano solitamente su gomiti, ginocchia e piedi negli infettati "da piscina"[4], e sulle mani e gli avambracci negli infettati "da acquario"[5]: tali parti sono le più fredde del corpo, il batterio infatti non riesce a replicarsi a temperature superiori ai 37 °C. Le lesioni appaiono dopo un'incubazione che va dalle due settimane al mese, e a quindici giorni dalla loro comparsa possono raggiungere i 4 cm di diametro. Nonostante spesso tali lesioni siano indolori e mantengano costanti le proprie dimensioni, non di rado possono provocare dolori anche forti[6] ed in caso di soggetti immunocompromessi espandersi anche grandemente[7].

Un altro problema è il fatto che le forme iniziali dell'infezione vengono spesso scambiate con altre patologie, come cellulite, artrite reumatoide, tubercolosi[8], reazioni allergiche od addirittura tumore alla pelle.

Le cure consistono principalmente in terapie antibiotiche, la cui durata è direttamente proporzionale all'estensione dell'infezione: il batterio è tuttavia generalmente noto per la lunghezza delle cure a cui gli infettati devono sottoporsi, e che possono protrarsi anche per sei mesi.

Note

  1. ^ Aronson, J. D. (1926). Spontaneous tuberculosis in salt water fish. J Infect Dis 39:314-320.
  2. ^ 71. Linell, L. and A. Norden. 1954. Mycobacterium balnei: a new acid-fast bacillus occurring in swimming pools and capable of producing skin lesions in humans. Acta Tuberculosea et Pneumologica Scandinavica Suppl 33:1-84.
  3. ^ Huminer, D., S. D. Pitlik, C. Block, L. Kaufman, S. Amit, and J. B. Rosenfeld. 1986. Aquarium-borne Mycobacterium marinum skin infection. Report of a case and review of the literature. Arch Dermatol 122:698-703.
  4. ^ King, A. J., J. A. Fairley, and J. E. Rasmussen. 1983. Disseminated cutaneous Mycobacterium marinum infection. Arch Dermatol 119:268-269
  5. ^ Hurst, L. C., P. C. Amadio, M. A. Badalamente, J. L. Ellstein, and R. J. Dattwyler. 1987. Mycobacterium marinum infections of the hand. J Hand Surg 12:428-435.
  6. ^ Wendt, J. R., R. C. Lamm, D. I. Altman, H. G. Cruz, and B. M. Achauer. 1986. An unusually aggressive Mycobacterium marinum hand infection. J Hand Surg 11A:753-755.
  7. ^ Huminer, D., S. Dux, Z. Samra, L. Kaufman, A. Lavvy, C. S. Block, and S. D. Pitlik. 1993. Mycobacterium simiae infection in Israeli patients with AIDS. Clin Inf Dis 17:508-509.
  8. ^ 70. Wolinsky, E. 1992. Mycobacterial diseases other than tuberculosis . Clin Inf Dis 15:1-12.

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autori e redattori di Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IT

Mycobacterium marinum: Brief Summary ( италијански )

добавил wikipedia IT

Mycobacterium marinum (vecchia denominazione Mycobacterium balnei) è un batterio che si annida nelle piscine e negli acquari tropicali e può causare infezioni di tipo opportunistico nell'uomo.

Il batterio venne isolato per la prima volta nei pesci nel 1926: solo un quarto di secolo più tardi si capì che esso era presente anche come causa scatenante di numerose infezioni, in particolare nei nuotatori ed in chi frequentava regolarmente delle piscine.
Nel 1962 il batterio venne individuato in associazione al lavoro di manutenzione di vasche in cui era presente del pesce, a dimostrare la sua infettività pesce-uomo: in particolare, il batterio può essere trasmesso dal pesce all'uomo sia direttamente, attraverso ferite procurate con pinne, aculei o morsi, sia (e questo avviene per la maggior parte delle volte) maneggiando oggetti infetti o pulendo la vasca.

Generalmente l'infezione si manifesta sotto forma di lesioni singole o multiple in forma di noduli sulla pelle, che si formano solitamente su gomiti, ginocchia e piedi negli infettati "da piscina", e sulle mani e gli avambracci negli infettati "da acquario": tali parti sono le più fredde del corpo, il batterio infatti non riesce a replicarsi a temperature superiori ai 37 °C. Le lesioni appaiono dopo un'incubazione che va dalle due settimane al mese, e a quindici giorni dalla loro comparsa possono raggiungere i 4 cm di diametro. Nonostante spesso tali lesioni siano indolori e mantengano costanti le proprie dimensioni, non di rado possono provocare dolori anche forti ed in caso di soggetti immunocompromessi espandersi anche grandemente.

Un altro problema è il fatto che le forme iniziali dell'infezione vengono spesso scambiate con altre patologie, come cellulite, artrite reumatoide, tubercolosi, reazioni allergiche od addirittura tumore alla pelle.

Le cure consistono principalmente in terapie antibiotiche, la cui durata è direttamente proporzionale all'estensione dell'infezione: il batterio è tuttavia generalmente noto per la lunghezza delle cure a cui gli infettati devono sottoporsi, e che possono protrarsi anche per sei mesi.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autori e redattori di Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IT

Fisketuberkulose ( норвешки )

добавил wikipedia NO

Fisketuberkulose er fiskesykdommer forårsaket av bakterier i gruppen Mycobacterium. Enkelte former kan smitte til mennesker og gi smertefulle sår.[1] Arten Mycobacterium salmoniphilum angriper laksefisker.[2]

Fisketuberkolose gir ikke tuberkulose hos mennesker, selv om de involverte bakteriene er beslektet.

Referanser

  1. ^ (da) http://havedammen.dk/content.225.0.0[død lenke]
  2. ^ (nb) «Arkivert kopi». Arkivert fra originalen 1. juli 2013. Besøkt 19. desember 2011.

Eksterne lenker

medisinDenne medisin- og iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull. Du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide eller endre den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia forfattere og redaktører
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NO

Fisketuberkulose: Brief Summary ( норвешки )

добавил wikipedia NO

Fisketuberkulose er fiskesykdommer forårsaket av bakterier i gruppen Mycobacterium. Enkelte former kan smitte til mennesker og gi smertefulle sår. Arten Mycobacterium salmoniphilum angriper laksefisker.

Fisketuberkolose gir ikke tuberkulose hos mennesker, selv om de involverte bakteriene er beslektet.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia forfattere og redaktører
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NO

Mycobacterium marinum ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Mycobacterium marinum

Mycobacterium marinum (trước đây là M. balnei ) là một loại vi khuẩn sống tự do, gây nhiễm trùng cơ hội ở người. M. marinum đôi khi gây ra một căn bệnh hiếm gặp được gọi là u hạt hồ cá , mà thường ảnh hưởng đến những người làm việc với cá hoặc giữ bể cá nhà.

Lịch sử

Mặc dù Aronson đã phân lập được mycobacterium này vào năm 1926 từ một con cá, [1] cho đến năm 1951 nó đã được tìm thấy là nguyên nhân gây bệnh của con người bởi Linell và Norden. Sự bùng phát lớn của nhiễm trùng do mycobacterium không điển hình này đã được mô tả liên quan đến bơi lội. [2] Các nhiễm trùng liên quan đến bể bơi hiện đã giảm mạnh do những cải tiến trong việc xây dựng và bảo dưỡng các cơ sở này. [3] Trường hợp đầu tiên của nhiễm M. marinum kết hợp với một bể cá ('u hạt cá bể') [4] đã được báo cáo vào năm 1962 bởi Swift và Cohen. [5] M. marinum nhiễm trùng có thể là một mối nguy hiểm nghề nghiệp cho một số nghề nghiệp như công nhân cửa hàng vật nuôi, nhưng hầu hết các bệnh nhiễm trùng xảy ra ở người giữ một hồ cá ở nhà. [6] Mặc dù nhiễm trùng có thể do chấn thương trực tiếp từ vây cá hoặc vết cắn, [7] phần lớn bị mắc phải trong quá trình xử lý các bể cá như làm sạch hoặc thay nước. [8] Nhiễm trùng gián tiếp cũng đã được mô tả liên quan đến dụng cụ tắm của trẻ em đã được sử dụng để làm sạch bể cá. [9] Do tăng nhận thức về căn bệnh và các phương pháp cách ly được cải thiện, ngày càng có nhiều trường hợp được công nhận và báo cáo trên toàn thế giới. [10]

Tính năng lâm sàng

Tổn thương da do nhiễm M. marinum có thể đơn độc nhưng thường là nhiều. Thông thường, các cụm của các nốt sần hoặc hốc nhỏ được mô tả. Một mảng hồng ban cũng đã được báo cáo. Các tổn thương có thể đau hoặc không đau và có thể trở nên biến động. Các tổn thương thường xảy ra ở khuỷu tay, đầu gối và bàn chân trong các trường hợp liên quan đến hồ bơi, và trên bàn tay và ngón tay trong các chủ sở hữu hồ cá. Sự ức chế tăng trưởng của M. marinum ở 37 ° C có liên quan đến khả năng lây nhiễm các bộ phận làm mát của cơ thể đặc biệt là các chi. Tổn thương xuất hiện sau một thời gian ủ khoảng 2–4 tuần, và sau 3-5 tuần, chúng thường có đường kính 1-2,5 cm. Mặc dù hầu hết nhiễm trùng theo một cách không đau, bệnh có thể tiến triển nhanh chóng. [11] Hiếm khi, nhiễm trùng phổ biến và nhiễm trùng huyết đã được báo cáo ở những bệnh nhân suy giảm miễn dịch . [12]

Chẩn đoán

Chẩn đoán thường bị trì hoãn, có thể là do sự hiếm có của nhiễm trùng và thất bại trong việc gợi ra lịch sử tiếp xúc thông thường của thủy sản. Nhận thức sai lầm thường gặp bao gồm nhiễm nấm và ký sinh trùng, viêm mô tế bào, bệnh lao da , viêm khớp dạng thấp , phản ứng của cơ thể ngoài cơ thể và u da. Chỉ số cao về sự nghi ngờ và chi tiết tiền sử rất quan trọng trong việc thiết lập chẩn đoán nhiễm M. marinum. Sự chậm trễ trong chẩn đoán có thể dẫn đến nhiễm trùng nghiêm trọng, phá hủy. Trên phân lập sơ cấp M. marinum phát triển trên LJ slants ở 30-33 ° C trong 7-21 ngày. [13] Không giống như M. tuberculosis , hầu hết các chủng M. marinumsẽ không phát triển ở nhiệt độ ủ thông thường là 37 ° C. Các khuẩn lạc có màu kem và chuyển sang màu vàng khi tiếp xúc với ánh sáng ( quang hóa ). M. marinum , một khi đã được nuôi cấy, dễ dàng được xác định bằng cách sử dụng các phương pháp đặc trưng mycobacteria thông thường. Nó phát triển tương đối nhanh chóng (1 đến 2 tuần) và dễ dàng được công nhận là kết quả của khả năng quang hóa của nó. Nhiễm trùng do M. marinum thường có thể được điều trị bằng thuốc kháng vi khuẩn . Đôi khi, nuôi cấy là âm tính nhưng chẩn đoán vẫn được thực hiện dựa trên các dấu hiệu vật lý được hỗ trợ bởi các phát hiện mô học điển hình, như M. marinum là một mycobacterium không điển hình rất phổ biến gây nhiễm trùng da (70). Các kỹ thuật dựa trên DNA khác nhau đã được sử dụng để phân loại mycobacteria. [14][15] Tất cả các nghiên cứu như vậy đã chứng minh một liên kết phân loại cao giữa M. ulcerans và M. marinum . Một sốchủng M. marinum đã được chứng minh làchứa đựngtrình tự chèn, IS 2404 , tuy nhiên, không cóchủng M. marinum nào chứa IS 2606 . Các chủng M. ulcerans là dương tính với cả hai trình tự chèn. Trước đây người ta cho rằng IS 2404 và IS 2606 là đặc trưng đối với M. ulcerans nhưng bằng chứng gần đây đã chứng minh điều này chỉ đúng với IS 2606 . [16]

Điều trị

Việc quản lý nhiễm M. marinum phụ thuộc vào mức độ nghiêm trọng của nhiễm trùng. Một quá trình điều trị kháng sinh kéo dài là chữa bệnh trong hầu hết các trường hợp bề ngoài nhưng can thiệp phẫu thuật bổ trợ đôi khi được chỉ định trong nhiễm trùng sâu rộng. M. marinum là loại keo nhạy cảm với nhiệt và rất nóng được áp dụng trực tiếp vào vùng bị nhiễm đã có hiệu quả trong việc loại bỏ vi khuẩn. Sử dụng minocycline , clarithromycin và ethambutol đã được mô tả. [17] Chương trình BBC 2 năm 2014 "Hive Alive 2" cho thấy một trường hợp của nhiễm trùng nghiêm trọng, hoại tử, phổ biến và kháng kháng sinh được điều trị thành công với việc đóng kín thứ hai của các vết loét bằng cách sử dụng một chế phẩm kháng sinh dựa trên mật ong. [18] Bệnh nhân được báo cáo là có nguy cơ tiếp tục bị tổn thương mới sau khi bị vỡ da trong tương lai khi ông vẫn còn bị lây nhiễm, mặc dù không yên tĩnh, nhiễm trùng.

Nghiên cứu

Cá ngựa bị nhiễm M. marinum được sử dụng như một sinh vật mô hình động vật trong phòng thí nghiệm để nghiên cứu các bệnh nhiễm trùng lao. [19]

Tài liệu tham khảo

  1. ^ Aronson JD (tháng 10 năm 1926). “Spontaneous tuberculosis in salt water fish” (PDF). J Infect Dis 39 (4): 314–320. doi:10.1093/infdis/39.4.315.
  2. ^ Cox R, Mirkin SM (tháng 5 năm 1997). “Characteristic enrichment of DNA repeats in different genomes”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 94 (10): 5237–42. PMC 24662. PMID 9144221. doi:10.1073/pnas.94.10.5237.
  3. ^ Wolinsky E (tháng 7 năm 1992). “Mycobacterial diseases other than tuberculosis”. Clin. Infect. Dis. 15 (1): 1–10. PMID 1617048. doi:10.1093/clinids/15.1.1.
  4. ^ Linell F, Norden A (1954). “Mycobacterium balnei, a new acid-fast bacillus occurring in swimming pools and capable of producing skin lesions in humans”. Acta Tuberc Scand Suppl 33: 1–84. PMID 13188762.
  5. ^ Tautz D, Schlötterer (tháng 12 năm 1994). “Simple sequences”. Curr. Opin. Genet. Dev. 4 (6): 832–7. PMID 7888752. doi:10.1016/0959-437X(94)90067-1.
  6. ^ Huminer D, Pitlik SD, Block C, Kaufman L, Amit S, Rosenfeld JB (tháng 6 năm 1986). “Aquarium-borne Mycobacterium marinum skin infection. Report of a case and review of the literature”. Arch Dermatol 122 (6): 698–703. PMID 3487289. doi:10.1001/archderm.1986.01660180104026.
  7. ^ Hurst LC, Amadio PC, Badalamente MA, Ellstein JL, Dattwyler RJ (tháng 5 năm 1987). “Mycobacterium marinum infections of the hand”. J Hand Surg Am 12 (3): 428–35. PMID 3584892. doi:10.1016/s0363-5023(87)80018-7.
  8. ^ “Girl, 13, faces having her hand amputated after scratching it in fish tank”. Daily Mail (London). 13 tháng 6 năm 2011.
  9. ^ King AJ, Fairley JA, Rasmussen JE (tháng 3 năm 1983). “Disseminated cutaneous Mycobacterium marinum infection”. Arch Dermatol 119 (3): 268–70. PMID 6824363. doi:10.1001/archderm.1983.01650270086024.
  10. ^ Huminer D, Dux S, Samra Z và đồng nghiệp (tháng 9 năm 1993). Mycobacterium simiae infection in Israeli patients with AIDS”. Clin. Infect. Dis. 17 (3): 508–9. PMID 8218698. doi:10.1093/clinids/17.3.508.
  11. ^ Wendt JR, Lamm RC, Altman DI, Cruz HG, Achauer BM (tháng 9 năm 1986). “An unusually aggressive Mycobacterium marinum hand infection”. J Hand Surg Am 11 (5): 753–5. PMID 3760509. doi:10.1016/s0363-5023(86)80029-6.
  12. ^ Parenti DM, Symington JS, Keiser J, Simon GL (tháng 10 năm 1995). Mycobacterium kansasii bacteremia in patients infected with human immunodeficiency virus”. Clin. Infect. Dis. 21 (4): 1001–3. PMID 8645786. doi:10.1093/clinids/21.4.1001.
  13. ^ Collins CH, Grange JM, Noble WC, Yates MD (tháng 4 năm 1985). Mycobacterium marinum infections in man”. J Hyg (Lond) 94 (2): 135–49. PMC 2129405. PMID 3886781. doi:10.1017/s0022172400061349.
  14. ^ Kox LF, Kuijper S, Kolk AH (tháng 12 năm 1995). “Early diagnosis of tuberculous meningitis by polymerase chain reaction”. Neurology 45 (12): 2228–32. PMID 8848198. doi:10.1212/wnl.45.12.2228.
  15. ^ Rogall T, Wolters J, Flohr T, Böttger EC (tháng 10 năm 1990). “Towards a phylogeny and definition of species at the molecular level within the genus Mycobacterium. Int. J. Syst. Bacteriol. 40 (4): 323–30. PMID 2275850. doi:10.1099/00207713-40-4-323.
  16. ^ Yip MJ, Porter JL, Fyfe JA và đồng nghiệp (tháng 3 năm 2007). “Evolution of Mycobacterium ulcerans and other mycolactone-producing mycobacteria from a common Mycobacterium marinum progenitor”. J. Bacteriol. 189 (5): 2021–9. PMC 1855710. PMID 17172337. doi:10.1128/JB.01442-06.
  17. ^ Cennimo DJ, Agag R, Fleegler E và đồng nghiệp (2009). “Mycobacterium marinum Hand Infection in a "Sushi Chef". Eplasty 9: e43. PMC 2763814. PMID 19915656.
  18. ^ http://www.bbc.co.uk/programmes/b04b7b0[liên kết hỏng]
  19. ^ Meijer, Annemarie H. (1 tháng 9 năm 2015). “Protection and pathology in TB: learning from the zebrafish model”. Seminars in Immunopathology 38 (2): 261–73. PMC 4779130. PMID 26324465. doi:10.1007/s00281-015-0522-4. Truy cập ngày 20 tháng 10 năm 2015.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

海洋分枝桿菌 ( кинески )

добавил wikipedia 中文维基百科
二名法 Mycobacterium marinum

海洋分枝桿菌學名Mycobacterium marinum)是一種存在於海水淡水中的細菌,屬分枝桿菌類,與結核桿菌同屬。[1]在28-32℃水溫最為活躍,超過37℃則較難生存。[2]所以,一旦入侵人體,只會在人體的筋膜蔓延,不會入侵溫度較高的內臟器官[2]然而,這並不代表它對人體的危害較輕,因為一旦被海產刺傷而感染了這種細菌,傷口只會不斷腫脹,而沒有明顯痛楚。因此,患者可能因此而輕視問題,使病況拖延,而要經歷長時間的治療周期(可長達6至9星期)。[2]

歷史

海洋分枝桿菌原名Mycobacterium balnei,是一種非共生細菌,在入侵人體後能引起機會性感染。雖然這種細菌早在1926年就已為J.D. Aronson從一條中分離出來[3],但卻要到1951年,才由Linell及Norden發現這種細菌能使人類受到感染,並引起疾病。而這種非典型的分枝桿菌,過往曾經引致泳客的大規模感染。[4]不過,在游泳池的建造及保養方面經改善後,泳客現時已甚少在泳池感染到這類細菌。[5]不過,這種細菌在海灘仍有發現。

海洋分枝桿菌亦可能在水族箱出現,假若飼養的魚類已受到細菌感染,牠們亦會把細菌帶到水族箱內。[6]已知第一宗透過水族箱接觸而受到海洋分枝桿菌感染的個案發生在1962年。[7]對於水族業者來說,被海洋分枝桿菌感染是他們的職業所要面對的可能意外,但其實更多的個案都是由水族熱愛者在家裡的水族箱被感染。[8]雖然細菌亦可能透過被魚鯺刺傷或被魚咬而感染[9],大多數感染個案都是在清潔水族箱或為水族箱換水時受感染的。此外,若兒童的沐浴設備之前曾被用作處理魚缸水,兒童亦可能在洗澡時被間接感染。[10]由於現時大眾對由這種細菌引起的疾病的關注,使世界上愈來愈多的發現病例。[11]

臨床特徵

海洋分枝桿菌所造成的皮膚損害可以單獨的,而更經常的是多重的。一般來說,在皮膚上會出現瘤或疹。曾經發現會出現紅色板塊。這些損害可以是疼痛的或沒有痛楚,並且會反覆不定。與游泳池有關的損害一般會出現在手肘膝蓋及腳掌上,而與水族箱有關的則會出現在手掌手指上。阻止海洋分枝桿菌在37℃下的生長是與其感染身體較冷位置(尤其是四肢)的能力有關。損害會在2-4個星期的潛伏期後出現,3-5個星期後會發大至1-2.5厘米直徑。雖然大部份的感染很多時都不會痛,但疾病可以發展得很快。[12]免疫系統受損的病人身上,會罕有的出現擴散性的感染及菌血症[13]

診斷

一般現時就海洋分枝桿菌的感染都會被延誤,原因是感染的罕有性及未能即時想起與海水接觸的經驗。一般的誤診包括有真菌寄生蟲的感染、皮結核類風濕性關節炎、異物反應及皮膚腫瘤。對於海洋分枝桿菌感染的診斷需要高度的懷疑及完整的歷史協助。長時間延誤診斷可以導致嚴重及破壞性的感染。在主要的隔離下,海洋分枝桿菌會在30-33℃的培養基中生長7-21日。[14]不像肺結核菌,大部份海洋分枝桿菌的菌株並不會在37℃中生長。菌族呈奶油色,並在陽光下轉為黃色。海洋分枝桿菌可以用一般的分枝桿菌確認方法來辨認。它們生長得很快及可以按其需光產色的特徵來辨認。海洋分枝桿菌感染可以用抗分枝桿菌的藥物來治療。由於海洋分枝桿菌是一種很普遍導致皮膚感染的細菌,雖然有時種菌的結果不明顯,但仍可以從一般的病徵來確認。多種DNA的技術可以用來分類分枝桿菌。[15][16]所有這些研究都顯示潰瘍分枝桿菌及海洋分枝桿菌有很大的分別。一些海洋分枝桿菌的分離枝會包含跳躍基因IS2404,但是沒有菌株會包含IS2606。潰瘍分枝桿菌的分離株對兩者都呈陽性反應。過往認為IS2404及IS2606是對潰瘍分枝桿菌特定的,但最近的研究卻證明只有IS2606是正確的。[17]

對海洋分枝桿菌感染的治療須視乎感染的嚴重性。使用抗生素對表面的感染能有效用,而對擴大及深入的感染則可以要依靠外科手術。

參考

  1. ^ 馮國強,(2006年),不小心被海產刺傷 可感染海洋分枝桿菌,《都市日報》:健康情報專欄,2006年9月22日號,p.30。
  2. ^ 2.0 2.1 2.2 馮國強,(2007年),〈醫理:海洋分枝桿菌〉,《am730》:HEALTH版,2007年8月20日號,p.14
  3. ^ Aronson, J. D.,(1926年),Spontaneous tuberculosis in salt water fish. J Infect Dis,39:314-320。
  4. ^ Cox, R. and S. M. Mirkin. Characteristic enrichment of DNA repeats in different genomes. Proceedings of the National Academy of Sciences. 1997, 94: 5237–5242.
  5. ^ Wolinsky, E. Mycobacterial diseases other than tuberculosis. Clin Inf Dis. 1992, 15: 1–12.
  6. ^ Linell, L. and A. Norden. Mycobacterium balnei: a new acid-fast bacillus occurring in swimming pools and capable of producing skin lesions in humans. Acta Tuberculosea et Pneumologica Scandinavica. 1954,. Suppl 33: 1–84.
  7. ^ Tautz, D. and C. Schlotterer. Simple sequences. Curr Opin Genet Dev. 1994, 4: 832–837.
  8. ^ Huminer, D., S. D. Pitlik, C. Block, L. Kaufman, S. Amit, and J. B. Rosenfeld. Aquarium-borne Mycobacterium marinum skin infection. Report of a case and review of the literature. Arch Dermatol. 1986, 122: 698–703.
  9. ^ Hurst, L. C., P. C. Amadio, M. A. Badalamente, J. L. Ellstein, and R. J. Dattwyler. Mycobacterium marinum infections of the hand. J Hand Surg. 1987, 12: 428–435.
  10. ^ King, A. J., J. A. Fairley, and J. E. Rasmussen. Disseminated cutaneous Mycobacterium marinum infection. Arch Dermatol. 1983, 119: 268–269.
  11. ^ Huminer, D., S. Dux, Z. Samra, L. Kaufman, A. Lavvy, C. S. Block, and S. D. Pitlik. Mycobacterium simiae infection in Israeli patients with AIDS. Clin Inf Dis. 1993, 17: 508–509.
  12. ^ Wendt, J. R., R. C. Lamm, D. I. Altman, H. G. Cruz, and B. M. Achauer. An unusually aggressive Mycobacterium marinum hand infection. J Hand Surg. 1986, 11A: 753–755.
  13. ^ Parenti, D. M., J. S. Symington, J. Keiser, and G. L. Simon. Mycobacterium kansasii bacteremia in patients infected with human immunodeficiency virus. Clin Inf Dis. 1995, 21: 1001–1003.
  14. ^ Collins, C. H. Mycobacterium marinum infections in man. J Hyg Camb. 1985, 94: 135–149.
  15. ^ Kox, L. F. F., S. Kuijper, and A. H. J. Kolk. Early diagnosis of tuberculous meningitis by polymerase chain reaction. Neurol. 1995, 45: 2228–2232.
  16. ^ Rogall, T., J. Wolters, E. C. Böttger, and T. Flohr. Towards a phylogeny and definition of species at the molecular level within the genus Mycobacterium. Int J Syst Bacteriol. 1990, 40: 323–330.
  17. ^ Yip, M.J., Porter, J.L., Fyfe, J.A.M., Lavender, C.J., Portaels, F., Rhodes, M., Kator, H., Colorni, A., Jenkin., G.A., Stinear, T. Evolution of Mycobacterium ulcerans and Other Mycolactone-Producing Mycobacteria from a Common Mycobacterium marinum Progenitor. J Bacteriol. 2007, 189 (5): 2021–2029.

外部連結

Template:Mycobacteria英语Template:Mycobacteria Template:Gram-positive actinobacteria diseases英语Template:Gram-positive actinobacteria diseases Template:fish disease topics英语Template:fish disease topics

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
维基百科作者和编辑
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia 中文维基百科

海洋分枝桿菌: Brief Summary ( кинески )

добавил wikipedia 中文维基百科

海洋分枝桿菌(學名Mycobacterium marinum)是一種存在於海水淡水中的細菌,屬分枝桿菌類,與結核桿菌同屬。在28-32℃水溫最為活躍,超過37℃則較難生存。所以,一旦入侵人體,只會在人體的筋膜蔓延,不會入侵溫度較高的內臟器官。然而,這並不代表它對人體的危害較輕,因為一旦被海產刺傷而感染了這種細菌,傷口只會不斷腫脹,而沒有明顯痛楚。因此,患者可能因此而輕視問題,使病況拖延,而要經歷長時間的治療周期(可長達6至9星期)。

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
维基百科作者和编辑
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia 中文维基百科