dcsimg

Comments ( англиски )

добавил eFloras
The name Shasta daisy of horticulture is associated also with Leucanthemum ×superbum (Bergmans ex J. Ingram) Bergmans ex D. H. Kent, which is generally thought to have been derived from hybrids between L. maximum and L. lacustre. Cultivars of "Shasta daisy" number in the dozens, including "single," "double," "quill," and "shaggy" forms; they may be encountered as waifs or persisting from abandoned plantings.
лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
библиографски навод
Flora of North America Vol. 19: 558, 559 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
извор
Flora of North America @ eFloras.org
уредник
Flora of North America Editorial Committee
проект
eFloras.org
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
eFloras

Description ( англиски )

добавил eFloras
Perennials, 20–60(–80+) cm. Stems simple or distally branched. Basal leaves: petioles 50–80(–200+) mm, expanding into obovate to spatulate blades 50–80(–120+) × 15–25(–35+) mm, margins not lobed, usually toothed, rarely entire. Cauline leaves petiolate or sessile; blades oblanceolate to lanceolate or linear, 50–120+ × 8–22+ mm, margins of mid-stem leaves usually entire proximally, regularly serrate distally. Involucres 18–28+ mm diam. Phyllaries (the larger) 2–3 mm wide. Ray florets 21–34+; laminae 20–30(–40+) mm. Ray cypselae 2–3(–4) mm, apices usually bare, rarely obscurely auriculate. 2n = 90, 108.
лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
библиографски навод
Flora of North America Vol. 19: 558, 559 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
извор
Flora of North America @ eFloras.org
уредник
Flora of North America Editorial Committee
проект
eFloras.org
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
eFloras

Synonym ( англиски )

добавил eFloras
Chrysanthemum maximum Ramond, Bull. Sci. Soc. Philom. Paris 2: 140. 1800
лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
библиографски навод
Flora of North America Vol. 19: 558, 559 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
извор
Flora of North America @ eFloras.org
уредник
Flora of North America Editorial Committee
проект
eFloras.org
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
eFloras

Kopretina velkokvětá ( чешки )

добавил wikipedia CZ

Kopretina velkokvětá (Leucanthemum maximum) je bylina, vytrvalá kvetoucí rostlina z čeledi hvězdnicovité (Asteraceae). Je původní v oblastech Francie a Španělska, ale vyskytuje se jako volně rostoucí bylina i v jiných částech světa. Tento druh je jedním z druhů, které Luther Burbank použil při křížení populárních zahradních hybridů známých jako Leucanthemum x superbum.[1]

Popis

Kopretina velkokvětá je trsnatá vytrvalá bylina s úzkými listy. Dorůstá výšky 30 až 70 cm. Květní stonek je přímý s mnoha velkými zubatými listy. Kvete v červnu až srpnu výraznými květy. Vrcholové květenství je velký úbor, na spodní straně s polokruhovitým, zeleným zákrovem složeným z listenů, které jsou černo-hnědě lemované. Okrajové, jazykovité lístky jsou samčí a bílé barvy delší o 1 až 2 cm než zákrov. Kvítky terčové jsou žluté a oboupohlavní. Srůstem dvou plodolistů vznikne semeník obsahující jedno vajíčko.Plod je malá žebrovaná nažka.

Synonyma

Podle biolib.cz je pro rostlinu s označením Leucanthemum maximum používáno více rozdílných názvů, například Chrysanthemum maximum.[2] Jednoznačný EPPO kód druh identifikuje označením CHYMA[3]

Kultivary

Pěstované kultivary:[4]

  • 'Christine Hagemann' plnokvětá, 80 cm
  • 'Gruppenstolz' 60 cm

Pěstování

Nesnáší zastínění, preferuje slunečné polohy, lehké propustné půdy, snese ale i jílovité půdy se zásaditou až neutrální reakcí. Vyžaduje dostatečně vlhké stanoviště.[5] Množení semeny, vegetativně se množí dělením trsů.

Generativní množení

Při výsevu do pařeniště v březnu až červenci je výsadba možná v září.[6]

Odkazy

Reference

  1. ASTERACEAE SUNFLOWER FAMILY [online]. [cit. 2015-01-10]. Dostupné online. (anglicky)
  2. biolib.cz
  3. EPPO, CHYMA
  4. Rostliny: Leucanthemum maximum - kopretina největší [online]. [cit. 2015-01-10]. Dostupné online.
  5. Leucanthemum maximum - (Ramond.)DC. [online]. pfaf.org [cit. 2015-01-10]. Dostupné online.
  6. Kopretina bílá [online]. [cit. 2015-01-10]. Dostupné online.

Externí odkazy

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Kopretina velkokvětá: Brief Summary ( чешки )

добавил wikipedia CZ

Kopretina velkokvětá (Leucanthemum maximum) je bylina, vytrvalá kvetoucí rostlina z čeledi hvězdnicovité (Asteraceae). Je původní v oblastech Francie a Španělska, ale vyskytuje se jako volně rostoucí bylina i v jiných částech světa. Tento druh je jedním z druhů, které Luther Burbank použil při křížení populárních zahradních hybridů známých jako Leucanthemum x superbum.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Leucanthemum maximum ( германски )

добавил wikipedia DE

Leucanthemum maximum, deutsch als Garten-Margerite oder Pyrenäen-Margerite bezeichnet, ist eine Art aus der Familie der Korbblütler.

Es wird unterschieden eine Leucanthemum maximum im engeren Sinne, die wild in den Pyrenäen und im Kantabrischen Gebirge, in Spanien und Frankreich, vorkommt und eine Sammelart Leucanthemum maximum im weiteren Sinne, zu der auch Pflanzen aus den südfranzösischen Gebirgen, dem Alpenraum, östlich bis nach Ungarn und in die Tatra, gehören. Auch verschiedene Gartensippen, meist hybridogenen Ursprungs, werden oft unter diesem Namen gefasst.

Beschreibung

Leucanthemum maximum im engeren Sinne ist als Wildpflanze eine ausdauernde krautige Staude mit kriechendem und verholzendem Wurzelstock. Die Stängel stehen einzeln, sie sind aufrecht und meist unverzweigt, jeweils mit einem Blütenkopf, seltener in der oberen Hälfte verzweigt und dann zwei- bis vierköpfig. Sie erreicht eine Wuchshöhe von (25–) 35 bis 70 (–90) Zentimeter. Der Stängel ist längsgerieft und kahl, er ist mit Ausnahme des Abschnitts unmittelbar unter den Blütenköpfen relativ gleichmäßig beblättert. Die Pflanze bildet eine grundständige Blattrosette aus, die aber zur Blütezeit bereits vertrocknet ist. Die etwas verdickten grünen Blätter sind oberwärts sitzend, die Grundblätter und untersten Stängelblätter sind kurz gestielt. Ihre Spreite ist eilanzettlich bis verkehrt-eilanzettlich, der Blattrand ist gesägt bis gekerbt-gesägt oder grob gezähnt, zum Grund oder zum geflügelten Blattstiel hin deutlich keilförmig verschmälert, auch basal meist kurz gezähnt. Die im Verhältnis zu anderen Margeriten-Sippen auffallend großen Blütenköpfe erreichen (3,5–) 4,5 bis 7 (–8) Zentimeter Durchmesser. Der Blütenkopf ist umgeben von vier bis fünf Reihen dachiger grüner, häutig, oft hellbraun, berandeter Hüllblätter. Wie typisch für Margeriten-Arten, umgibt ein Kranz von 20 bis 30 weiß gefärbten Zungenblüten ein Zentrum vieler dicht gepackter gelber röhrenförmiger Scheibenblüten, diese sind etwa 3,5 bis 4,5 Millimeter lang.[1] Blütezeit im Mitteleuropa ist von Mai bis Oktober.

In Mitteleuropa treten der Art zugeordnete Pflanzen nur als Kulturform und verwildert auf. Pflanzen aus dem Alpenraum und dem angrenzenden Süddeutschland, als Berg-Margerite bezeichnet, werden der Kleinart Leucanthemum adustum (Koch) Gremli, aus dem Leucanthemum maximum-Artenkomplex zugeordnet.[2] Die Kleinarten aus dem Leucanthemum maximum-Artenkomplex sind morphologisch vielgestaltig, die Abgrenzung der Arten schwierig und zwischen verschiedenen Autoren strittig. Der Artenkomplex ist von den anderen im Mitteleuropa vorkommenden Sippen Leucanthemum vulgare und Leucanthemum ircutianum vor allem an der Gestalt der mittleren Stängelblätter unterscheidbar. Diese sind nicht im vorderen Drittel, sondern in der unteren Hälfte oder nahe der Mitte am breitesten. Die basalen Blattzähne sind nicht zum Blattgrund hin dichter stehend und länger (keine „Öhrchen“), sondern gleichmäßig verteilt.[3]

Leucanthemum maximum ist eine polyploide Sippe mit einer Chromosomenzahl von 2n = 12x = 108.[4] Dies trifft auch für die verwilderten mitteleuropäischen Gartenpflanzen zu. Die Wildsippen Süddeutschlands aus dem Artenaggregat (Berg-Margerite) erreichen 2n = 6x = 54.[3]

Verbreitung

Leucanthemum maximum wächst wild im Norden der Pyrenäen und auf dem Nordabhang des Kantabrischen Gebirges, vom französischen Département Ariège im Westen bis zu den Picos de Europa in Spanien im Osten. Standort sind Wiesen und Geröllhalden sowie der Unterwuchs lichter Wälder. Im Osten des Areals kommt sie bevorzugt in der montanen Höhenstufe, nach Westen zunehmend in der subalpinen bis Alpinen Stufe auf, hauptsächlich zwischen etwa 450 und 1000 Meter Meereshöhe.[1]

Die Art ist in vielen Teilen der Welt mit gemäßigtem Klima als Neophyt verwildert anzutreffen. In Kanada hat die Art in jüngerer Zeit ihr Areal vor allem im Westen stark ausgeweitet und kommt vor allem im Süden verbreitet vor, nördlich vereinzelt aber bis ins Yukon-Territorium. Die Art wird regional als Bedrohung der Biodiversität betrachtet, gilt außerdem in einigen Regionen als Unkraut im Weideland und wurde in einigen Provinzen als unerwünschte invasive Art gelistet.[5]

Verwendung als Gartenpflanze

Leucanthemum maximum ist seit langer Zeit als Zierpflanze beliebt und ist die Stammform der gezüchteten Garten-Margeriten.[1] Sie wird verwendet als Rabattenstaude, häufig auch in Saatgutmischungen für „Blumenwiesen“. Zu den Gartenformen gehören schwer unterscheidbare Hybridsippen wie Leucanthemum × superbum (Leucanthemum maximum × Leucanthemum lacustre). Zu den Sorten gehören ‚ 'Schwabengruß' (mit halbgefüllten Blüten), 'Suchurka' (gefüllte Blüten mit gefransten Strahlen), 'Beethoven' (mit besonders großen Blütenköpfen).[6]

Diese Art ist eine der Wildblumen, die Luther Burbank kreuzte, um die vor allem in Nordamerika sehr beliebte Garten-Hybride zu erzeugen, die als Shasta-Margerite angeboten wird.[7][8]

Einzelnachweise

  1. a b c Robert Vogt: Die Gattung Leucanthemum Mill. (Compositae - Anthemideae) auf der Iberischen Halbinsel. In: Ruizia. 10, 1991, 1–265, Chrysanthemum maximum auf S. 201–208.
  2. Oskar Sebald, Siegmund Seybold, Georg Philippi, Arno Wörz (Hrsg.): Die Farn- und Blütenpflanzen Baden-Württembergs. Band 6: Valerianaceae bis Asteraceae, Eugen Ulmer Verlag, Stuttgart 1996, ISBN 3-8001-3343-1, 29. Gattung Leucanthemum S. 160 ff.
  3. a b G.Wagenitz: Zur Bestimmung der Leucanthemum-Arten in Mitteleuropa nördlich der Alpen. In: Göttinger floristische Rundbriefe. 10, 1976, 80–85.
  4. Haimei Chen, Mei Jiang, Liqiang Wang, Jinwen You, Chang Liu: Complete plastome of Leucanthemum maximum, the first in genus Leucanthemum. In: Mitochondrial DNA. Part B, 5:1, 2019, 19–20, doi:10.1080/23802359.2019.1693922.
  5. David R. Clements, Dan E. Cole, Stephen Darbyshire, Jane King, Alec McClay: The biology of Canadian weeds. 128. Leucanthemum vulgare Lam. In: Canadian Journal of Plant Science. 84(1), 2004, 343–363.
  6. Eckehard Jäger, Friedrich Ebel, Peter Hanelt, Gerd K. Müller (Hrsg.): Exkursionsflora von Deutschland. Band 5: Krautige Zier- und Nutzpflanzen, Spektrum Akademischer Verlag, Berlin und Heidelberg 2008, ISBN 978-3-8274-0918-8.
  7. Jepson Manual Treatment
  8. Chicago Botanic Garden. Chicago Botanic Garden evaluates Shasta daisy. Press Release. January 15, 2007.
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Leucanthemum maximum: Brief Summary ( германски )

добавил wikipedia DE

Leucanthemum maximum, deutsch als Garten-Margerite oder Pyrenäen-Margerite bezeichnet, ist eine Art aus der Familie der Korbblütler.

Es wird unterschieden eine Leucanthemum maximum im engeren Sinne, die wild in den Pyrenäen und im Kantabrischen Gebirge, in Spanien und Frankreich, vorkommt und eine Sammelart Leucanthemum maximum im weiteren Sinne, zu der auch Pflanzen aus den südfranzösischen Gebirgen, dem Alpenraum, östlich bis nach Ungarn und in die Tatra, gehören. Auch verschiedene Gartensippen, meist hybridogenen Ursprungs, werden oft unter diesem Namen gefasst.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Leucanthemum maximum ( англиски )

добавил wikipedia EN

Leucanthemum maximum is a species of flowering plant in the aster family known by the common name max chrysanthemum.

Range

It is native to France and Spain but it can be found growing wild in other parts of the world as an introduced species and sometimes a garden escapee.

Description

It is a rhizomatous perennial herb growing 30 to 70 centimeters tall with many large serrated leaves around the base of the stem on winged petioles. There are smaller lance-shaped leaves alternately arranged along the stem. The inflorescence is generally a large, solitary flower head which may exceed 8 centimeters in diameter. It has a fringe of 20 to 30 white ray florets around a center of many densely packed yellow disc florets. The fruit is a small ribbed achene without a pappus.

Taxonomy

This species is one of the wild chrysanthemums Luther Burbank crossed to produce the popular garden hybrid known as the Shasta daisy, Leucanthemum × superbum.[1][2]

References

  1. ^ Jepson Manual Treatment
  2. ^ Chicago Botanic Garden. Chicago Botanic Garden evaluates Shasta daisy. Press Release. January 15, 2007.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Leucanthemum maximum: Brief Summary ( англиски )

добавил wikipedia EN

Leucanthemum maximum is a species of flowering plant in the aster family known by the common name max chrysanthemum.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Leucanthemum maximum ( француски )

добавил wikipedia FR

La Marguerite géante, Leucanthemum maximum, est une espèce de plantes herbacées vivaces de la famille des Asteraceae.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Margrit papatya ( турски )

добавил wikipedia TR

Margrit papatya veya Alman papatyası (Leucanthemum maximum), papatyagillerden bir papatya türüdür. Güneşli alanları seven bu bitki çok yıllıktır.

Dikimi

Boyları 75 cm kadar olur ve birbirinden 40 cm aralıklarla dikilmelidir. Tohumları kapalı bir mekanda torf içinde çimlendirilerek toprak ısındığında bahçedeki yerlerine göçürülmelidir. Tohum ekimini Şubat sonundan Temmuz sonuna kadar yapabilirsiniz. Yaz boyu çiçek açacaktır. Bitkilerin bol çiçek açması ve sağlıklı olmaları için sulanmaları gereklidir. Gübrelenmesi çiçeğin gelişiminin artmasını sağlayacaktır.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia yazarları ve editörleri
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia TR

Margrit papatya: Brief Summary ( турски )

добавил wikipedia TR

Margrit papatya veya Alman papatyası (Leucanthemum maximum), papatyagillerden bir papatya türüdür. Güneşli alanları seven bu bitki çok yıllıktır.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia yazarları ve editörleri
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia TR

Leucanthemum maximum ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Leucanthemum maximum là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (Ramond) DC. mô tả khoa học đầu tiên năm 1838.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Leucanthemum maximum. Truy cập ngày 4 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Leucanthemum maximum  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Leucanthemum maximum


Bài viết tông cúc Anthemideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Leucanthemum maximum: Brief Summary ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Leucanthemum maximum là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (Ramond) DC. mô tả khoa học đầu tiên năm 1838.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Нивяник наибольший ( руски )

добавил wikipedia русскую Википедию
Латинское название Leucanthemum maximum (Ramond) DC. (1838)

wikispecies:
Систематика
на Викивидах

commons:
Изображения
на Викискладе

ITIS 37902 NCBI 13423

Нивя́ник наибо́льший[1] (лат. Leucanthemum maximum) — вид многолетних травянистых растений из рода Нивяник семейства Астровые, или Сложноцветные (Asteraceae).

Синонимы

По данным NCBI:

  • Chrysanthemum maximum

Естественные гибриды

Распространение

Пиренеи.

Биологическое описание

Корневище короткое, наземное, укореняющееся.

Стебли тонкие, высотой до 1 метра,

Листья стеблевые, нижние черешковые лопатчатые, верхние продолговатые, сидячие, по краю городчатые или зубчатые.

Соцветия — корзинки диаметром 10—12 см, у форм с простыми соцветиями белые язычковые цветки расположены по краю в 1—2 ряда, трубчатые желтые — в центре. У махровых соцветие заполнено многими рядами белых язычковых цветков, а трубчатые в центре тоже имеют белый венчик.

В культуре

Цветёт в июле — августе[3].

В цветоводстве используются сорта и гибриды:

  • 'Alaska'. Язычковые цветки белые, расположены в 1 ряд. Соцветия до 10 см в диаметре. В средней полосе России сорт отличается устойчивостью и долголетним.
  • 'Aglaia' (Leucanthemum ×superbum). До 60—75 см в высоту. Цветки бахромчатые, полумахровые.
  • 'Beethoven'. До 50 см высотой, соцветия простые.
  • 'Christine Hagemann'. До 70 см высотой, соцветия махровые.
  • 'Cobham Gold'. До 60 см в высоту. Соцветие помпонного типа.
  • 'Horace Read'. До 60 см в высоту. Соцветия махровые, все лепестки одинаковой длины.
  • 'Pobeditel'. Отечественный сорт отличающийся хорошей устойчивостью и длительным цветением. Высота 100—120 см, стебли облиствённые, плотные, создают куст цилиндрической формы. Соцветия до 12 см в диаметре. Язычковые цветки белые, расположены в 2—3 ряда, трубчатые — жёлтые. Цветёт с конца июня, в июле. Может расти без пересадок и деления 7—10 лет.
  • 'Gruppenstolz'. До 50 см высотой, соцветия простые.
  • 'Little Princess'. До 15—20 см высотой.
  • 'Julischnee'. Поздноцветущий сорт. Соцветия простые. Высота до 80 см.
  • 'Schwabengrub'. До 80 см высотой. Соцветия махровые.
  • 'Silverprincessin' (Little White Princess). До 30 см в высоту. Обильноцветущий сорт. Соцветия простые.
  • 'Snow Lady'. До 25 см в высоту. Соцветия до 17 см в диаметре, цветки не махровые, многочисленные. Выращивается как однолетник.
  • 'Sonnenschein'. До 60 см в высоту. Цветки с жёлтыми лепестками. Соцветия простые.
  • 'Stern von Antwerpen'. Стебли 90—100 см высотой. Соцветия 8—10 см в диаметре, язычковые цветки белые, расположены в 2 ряда, трубчатые — жёлтые. Цветёт с конца июня, в июле.
  • 'Wirral Supreme'. Раноцветущий сорт. До 80 см высотой. Соцветия махровые[3][4].

В культуре с 1816 года.

От других видов нивяников отличается более поздним цветением. В Московской области зацветают не раньше первой декады июля. Отличается длинным цветением — с июля до морозов. Новые побеги образуются весь сезон. Продолжительное цветение делает растение неустойчивым к неблагоприятным условиям. Зимует растение с розеткой листьев. Плодоносит.

Месторасположение: хорошо освещенные места. Почвы должны быть плодородными, достаточно увлажненными и хорошо дренированными. После окончания цветения побеги рекомендуется срезать. Деление куста производится весной, каждые 3—4 года. Части куста высаживают на расстоянии 30 см друг от друга.

Крупноцветковые и махровые формы на зиму укрывают 10—15 сантиметровым слоем сухих листьев.

Размножение: семенами, делением корневищ и черенками. Семена высевают весной в теплице для выращивания рассады, или осенью — в гряды открытого грунта. При весеннем посеве всходы появляются через 18—20 дней. Сеянцы зацветают на второй год[4].

Нивяник наибольший используется в групповых посадках на фоне декоративных кустарников, в рабатках и для срезки.

Примечания

  1. Русское название «нивяник наибольший» используется в книге Известия Сибирского отделения Академии наук СССР. Новосибирское Книжное изд-во., 1980. С.: 25.
  2. Julie McCaffrey. Chicago Botanic Garden Evaluates Shasta Daisy. Plant Evaluation Notes Identifies Best Plants for Midwest.
  3. 1 2 Ткаченко К. Г., Рейнвальд В. М. Сад от снега до снега. Нева. 2004 г. 288 стр. ISBN 5-7654-2786-3
  4. 1 2 Нивяник в Энциклопедии декоративных садовых растений
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Авторы и редакторы Википедии
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia русскую Википедию

Нивяник наибольший: Brief Summary ( руски )

добавил wikipedia русскую Википедию

Нивя́ник наибо́льший (лат. Leucanthemum maximum) — вид многолетних травянистых растений из рода Нивяник семейства Астровые, или Сложноцветные (Asteraceae).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Авторы и редакторы Википедии
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia русскую Википедию

大滨菊 ( кинески )

добавил wikipedia 中文维基百科
二名法 Leucanthemum maximum
(Ramood) DC.

大滨菊学名Leucanthemum maximum)为菊科滨菊属下的一个种。

参考文献

扩展阅读

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
维基百科作者和编辑
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia 中文维基百科

大滨菊: Brief Summary ( кинески )

добавил wikipedia 中文维基百科

大滨菊(学名:Leucanthemum maximum)为菊科滨菊属下的一个种。

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
维基百科作者和编辑
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia 中文维基百科