Myrtaceae is die bloekom en koejawel-familie wat hoort tot die orde Myrtales. Die familie bevat meer as 3 000 spesies wêreldwyd en kom hoofsaaklik in die tropiese areas voor. Vyf-en-twintig van die spesies kom in Suid-Afrika voor en slegs 20 is bome.
Die familie is algemeen in Amerika (koejawelbome) en Australië (bloekombome), maar is skaars in Afrika. Baie van die spesies bevat olies wat in spesiale kliere in die jong lote, blomme en vrugte voorkom. Dié familie se plante voorsien naeltjies, wonderpeper, die olie wat gebruik word om lourierwater te produseer en terpentyngom.
Vier genera kom natuurlik in Suid-Afrika voor: Eugenia, Metrosideros, Heteropyxis en Syzygium. Eucalyptus is 'n genus wat in Suid-Afrika genaturaliseer geraak het en word as indringerplante beskou word.
Myrtaceae is die bloekom en koejawel-familie wat hoort tot die orde Myrtales. Die familie bevat meer as 3 000 spesies wêreldwyd en kom hoofsaaklik in die tropiese areas voor. Vyf-en-twintig van die spesies kom in Suid-Afrika voor en slegs 20 is bome.
Die familie is algemeen in Amerika (koejawelbome) en Australië (bloekombome), maar is skaars in Afrika. Baie van die spesies bevat olies wat in spesiale kliere in die jong lote, blomme en vrugte voorkom. Dié familie se plante voorsien naeltjies, wonderpeper, die olie wat gebruik word om lourierwater te produseer en terpentyngom.
Myrtaceae, les mirtacees son una familia d'árboles o parrotales perennifolios, ricos n'aceites esenciales, perteneciente al orde Myrtales. Alredor de 130 xéneros y unes 2.900 especies de rexones tropicales y subtropicales, dalgunes n'Europa.
Son árboles o parrotales, raramente subarbustos; plantes hermafrodites o dacuando (Eucalyptus) con delles flores estaminaes. Fueyes simples, opuestes, raramente subalternes (sacante en dalgunos de los xéneros introducíos que tienen fueyes alternes), enteres (raramente crenadas), pelúcido-puntiaes, con glándules xeneralmente resinoses y arumoses; peciolaes, ensin estípules. Inflorescencies racemoses o cimosas, con frecuencia paniculadas o modificaes como glomérulos, dicasios o agrupaciones umbeliformes o les flores solitaries, bracteaes, axilares o raramente subterminales, flores abrazaes por un par de bractéoles; llobos de la mota comúnmente 4–5, llibres o inxeríos o rompiéndose irregularmente mientres l'antesis, o la mota caliptráu y circuncísil, comúnmente persistente; pétalos pequeños a grandes o ausentes, comúnmente blancos; estames comúnmente en númberu indefiníu, llibres, insertos sobre'l marxe del receptáculu, filiformes, anteres ditecas, dehiscentes por apertures llonxitudinales, polen triquetro; ovariu ínfero, con 2–dellos lóculos, óvulos 2 o numberosos, estilu simple, estigma capitáu o peltáu. Frutos carnosos en forma de bayes y drupes, o secos en forma de cápsules, aquenios o pixidios en delles especies introducíes; embrión variable.[1]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Myrtaceae, les mirtacees son una familia d'árboles o parrotales perennifolios, ricos n'aceites esenciales, perteneciente al orde Myrtales. Alredor de 130 xéneros y unes 2.900 especies de rexones tropicales y subtropicales, dalgunes n'Europa.
Mərsinkimilər (lat. Myrtaceae)[1] — mərsinçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.[2]
Mərsinkimilər (lat. Myrtaceae) — mərsinçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.
Les mirtàcies (Myrtaceae) són una família de plantes (la família de la murta o murtra) que es troba en l'ordre de les mirtals.
Tot i el seu nom, que deriva del de la murtra, el gènere més important des del punt de vista econòmic és el dels eucaliptus.
Totes les espècies de la família són vegetals llenyosos amb olis essencials. Les parts florals són múltiples de 4 o 5, i els estams són molt vistosos, acolorits i nombrosos. Les fulles són persistents i normalment sense dentar. Una característica notable d'aquesta família és el fet de tenir el floema localitzat a banda i banda del xilema, i no pas fora, com en la majoria de les plantes.
La família Myrtaceae conté unes 3.000 espècies, repartides en 130 o 150 gèneres. La distribució és, principalment, en climes tropicals o temperats calents.
Als Països Catalans, l'únic gènere i espècie autòctons d'aquesta família és Myrtus communis, la murtra. Es troben plantades com a espècies forestals els eucaliptus, generalment de les espècies E. globulus i E. camaldulensis.[1]
Acca
Accara
Acmena
Acmenosperma
Actinodium
Agonis
Allosyncarpia
Amomyrtella
Amomyrtus
Angasomyrtus
Angophora
Archirhodomyrtus
Arillastrum
Astartea
Asteromyrtus
Austromyrtus
Backhousia
Baeckea
Balaustion
Barongia
Basisperma
Beaufortia
Blepharocalyx
Callistemon
Calothamnus
Calycolpus
Calycorectes
Calyptranthes
Calyptrogenia
Calythropsis
Calytrix
Campomanesia
Carpolepis
Chamelaucium
Chamguava
Choricarpia
Cleistocalyx
Cloezia
Conothamnus
Corymbia
Corynanthera
Cupheanthus
Darwinia
Decaspermum
Eremaiea
Eucalyptopsis
Eucalyptus
Eugenia
Feijoa (Acca)
Gomidesia
Gossia
Hexachlamys
Homalocalyx
Homalospermum
Homoranthus
Hottea
Hypocalymma
Kania
Kjellbergiodendron
Kunzea
Lamarchea
Legrandia
Lenwebbia
Leptospermum
Lindsayomyrtus
Lithomyrtus
Lophomyrtus
Lophostemon
Luma
Lysicarpus
Mallostemon
Marlierea
Melaleuca
Meteoromyrtus
Metrosideros
Micromyrtus
Mitranthes
Mitrantia
Monimiastrum
Mosiera
Myrceugenia
Myrcia
Myrcianthes
Myrciaria
Myrrhinium
Myrtastrum
Myrtella
Myrteola
Myrtus
Neofabricia
Neomitranthes
Neomyrtus
Ochrosperma
Octamyrtus
Osbornia
Paramyrciaria
Pericalymma
Phymatocarpus
Pileanthus
Pilidiostigma
Piliocalyx
Pimenta
Pleurocalyptus
Plinia
Pseudanamomis
Psidium
Purpureostemon
Regelia
Rhodamnia
Rhodomyrtus
Rinzia
Ristantia
Scholtzia
Siphoneugena
Sphaerantia
Stereocaryum
Stockwellia
Syncarpia
Syzygium
Tepualia
Thryptomene
Tristania
Tristaniopsis
Ugni
Uromyrtus
Verticordia
Waterhousea
Welchiodendron
Whiteodendron
Xanthomyrtus
Xanthostemon
PDF
Les mirtàcies (Myrtaceae) són una família de plantes (la família de la murta o murtra) que es troba en l'ordre de les mirtals.
Myrtovité (Myrtaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu myrtotvaré (Myrtales). Je to velká čeleď, zahrnující přes 4600 druhů ve 131 rodech. Myrtovité jsou dřeviny s jednoduchými celokrajnými listy. Květy mají pravidelné, čtyřčetné nebo pětičetné, se spodním semeníkem a často s množstvím nápadných tyčinek. Čeleď je rozšířena v tropech a subtropech celého světa, nejvíc druhů roste v tropické Americe a Austrálii. V Evropě roste jediný zástupce, středomořská myrta obecná. Mezi myrtovité patří některé užitkové rostliny poskytující ovoce (kvajáva, fejchoa), koření (hřebíček, nové koření) nebo vonné silice (tea tree, eukalypty).
Myrtovité jsou keře a stromy se vstřícnými nebo střídavými jednoduchými celokrajnými listy. Borka se často loupe v charakteristických tenkých plátech a šupinách. Listy mají nejčastěji zpeřenou žilnatinu, charakteristickým znakem je přítomnost průsvitných teček na ploše čepele tvořených siličnými žlázkami. Palisty jsou prchavé nebo chybějí.
Květy jsou pravidelné, oboupohlavné, 4 až 5-četné, ve vrcholových nebo úžlabních květenstvích, řidčeji jednotlivé. V květech je přítomna dobře vyvinutá češule. Kališní a korunní lístky jsou volné nebo srostlé, kalich někdy srůstá v kruhovitě nebo nepravidelně pukající číšku. Tyčinek je mnoho. Tyčinky většinou opadávají vcelku spolu s korunou, a to záhy po odkvětu. Semeník je spodní nebo polospodní, srostlý ze 2 až 5 plodolistů, s jedinou čnělkou s hlavatou bliznou. V každém plodolistu je 2 až mnoho vajíček. Plodem je bobule nebo tobolka, vzácně oříšek.[1][2]
Kvetoucí hřebíčkovec Syzygium luehmannii
Kvetoucí kvajáva (Psidium guajava)
Plody blahovičníku Eucalyptus robusta
Kvetoucí aka jedlá (Acca sellowiana)
Čeleď myrtovité zahrnuje přes 4600 druhů ve 131 rodech. Počet druhů v jednotlivých rodech záleží na taxonomickém pojetí. Jako největší rody jsou uváděny Eugenia a Syzygium (přes 1000 druhů).[3] Myrtovité jsou rozšířeny v tropech a subtropech celého světa. Centra největší druhové diversity jsou v tropické Americe a v Austrálii.[1] V chladných oblastech severní polokoule není čeleď zastoupena. V Evropě je původní jediný druh, myrta obecná (Myrtus communis), rostoucí ve Středomoří.
Myrtovité se vyskytují na nejrůznějších typech pozemních biotopů s výjimkou velmi suchých oblastí.[1]
Květy myrtovitých bývají vonné a jsou opylovány různým hmyzem, ptáky nebo drobnými savci hledajícími většinou nektar. U mnohých zástupců přebírají funkci koruny nápadné, často pestře zbarvené tyčinky. Semena z dužnatých plodů jsou šířena ptáky a savci vyhledávajícími bobule, zatímco drobná semena z tobolek jsou šířena zpravidla větrem nebo vodou.[2]
Některé druhy australských blahovičníků patří mezi nejvyšší stromy na Zemi. Za nejvyšší druh je považován Eucalyptus regnans, dorůstají výšky až přes 100 metrů.[3]
Myrtovité jsou jasně vymezenou čeledí, naproti tomu pojetí rodů a zařazení velkého počtu druhů je problematické, neustálené a má složitou historii a velké množství synonym. Tradičně byly rody vymezeny morfologií kalichu a charakterem češule, tyto znaky se však ukazují jako dosti pohyblivé a použitelné spíše na druhové než rodové úrovni.[1]
V současné taxonomii je čeleď Myrtaceae klasifikována v širším pojetí a je členěna na 2 podčeledi. Podčeleď Psiloxyloideae obsahuje pouze 2 rody ve 2 tribech. Tribus Heteropyxideae obsahuje jihoafrický rod Heteropyxis se 3 druhy, tribus Psiloxyleae zahrnuje jediný druh, Psiloxylon mauritianum, pocházející z Maskarénských ostrovů. V prvních verzích systému APG (APG I z r. 1998, APG II, 2003) byly oba rody řazeny do samostatných čeledí Heteropyxidaceae a Psiloxylaceae, podobně jako v některých tradičních systémech (např. Dahlgren, Tachtadžjan). V myrtovitých se objevily až v systému APG III z r. 2009.
Podčeleď Myrtoideae zahrnuje drtivou většinu zástupců čeledi. Je dále členěna do systému celkem 15 tribů.
Tradiční členění na podčeledi Leptospermoideae a Myrtoideae se ukázalo jako nepřirozené. Nejblíže příbuznou větví je čeleď Vochysiaceae.[3]
Celá řada druhů myrtovitých má jedlé plody. Jako ovoce je v tropech pěstována především kvajáva (Psidium guajava) a fejchoa (Acca sellowiana). Lokální význam mají plody mnohých dalších druhů z rodů Campomanesia, eugenie (Eugenia), myrcie (Myrcia), myrciarie (Myrciaria), psidium (Psidium), pocházejících vesměs z tropické Ameriky, a také afrických a asijských druhů rodu hřebíčkovec (Syzygium).[5]
Známé koření hřebíček jsou sušená nerozvinutá poupata hřebíčkovce vonného (Syzygium aromaticum), pocházejícího z Moluckých ostrovů. Ze Střední Ameriky pochází pimentovník pravý (Pimenta dioica), poskytující nové koření.[5] Z různých druhů myrtovitých jsou získávány silice používané při výrobě parfémů a jako antiseptikum, např. z některých druhů blahovičníku, z australské korymbie Corymbia citriodora a jihoamerického pimentovníku Pimenta racemosa. Z australského druhu kajeput střídavolistý (Melaleuca alternifolia) je získáván tzv. tea tree olej, používaný mj. jako účinné antiseptikum.[5]
Blahovičníky (Eucalyptus) rychle rostou a patří mezi komerčně významné dřeviny. Jsou pěstovány v klimaticky příhodných oblastech celého světa.[2] Kůra některých druhů blahovičníků je velmi bohatá na třísloviny, např. australský Eucalyptus astringens jich obsahuje až 50%.[5] Novozélandský železnec ztepilý (Metrosideros excelsa) je znám jako 'železné dřevo'.
Mnohé druhy zejména z rodů blahovičník (Eucalyptus), kajeput (Melaleuca), štětkovec (Callistemon), balmín (Leptospermum) a Rhodomyrtus jsou pěstovány v teplých krajích jako okrasné dřeviny.[2] Myrta obecná (Myrtus communis) je občas pěstována jako pokojová nebo hrnková rostlina.
Kvajáva (plody Psidium guajava)
Kvetoucí štětkovec Callistemon citrinus
Tea tree olej z kajeputu střídavolistého (Melaleuca alternifolia)
Fejchoa, plod aky jedlé
Kvetoucí pimentovník pravý (Pimenta dioica)
Sušící se poupata hřebíčkovce vonného (Syzygium aromaticum)
Acca, Accara, Actinodium, Agonis, Algrizea, Allosyncarpia, Aluta, Amomyrtella, Amomyrtus, Angophora, Archirhodomyrtus, Arillastrum, Astartea, Asteromyrtus, Astus, Austromyrtus, Babingtonia, Backhousia, Baeckea, Balaustion, Barongia, Basisperma, Blepharocalyx, Callistemon, Calycolpus, Calycorectes, Calyptranthes, Calyptrogenia, Calytrix, Campomanesia, Chamaelaucium, Chamguava, Cheyniana, Cloezia, Corymbia, Corynanthera, Curitiba, Darwinia, Decaspermum, Enekbatus, Ericomyrtus, Eucalyptopsis, Eucalyptus, Eugenia, Euryomyrtus, Gossia, Harmogia, Heteropyxis, Homalocalyx, Homalospermum, Homoranthus, Hottea, Hypocalymma, Hysterobaeckea, Kanakomyrtus, Kania, Kardomia, Kjellbergiodendron, Kunzea, Legrandia, Lenwebbia, Leptospermum, Lindsayomyrtus, Lithomyrtus, Lophomyrtus, Lophostemon, Luma, Lysicarpus, Malleostemon, Marlierea, Melaleuca, Meteoromyrtus, Metrosideros, Micromyrtus, Mitranthes, Mitrantia, Mosiera, Myrceugenia, Myrcia, Myrcianthes, Myrciaria, Myrrhinium, Myrtastrum, Myrtella, Myrteola, Myrtus, Neofabricia, Neomitranthes, Neomyrtus, Ochrosperma, Octamyrtus, Osbornia, Oxymyrrhine, Pericalymma, Pileanthus, Pilidiostigma, Pimenta, Pleurocalyptus, Plinia, Pseudanamomis, Psidium, Psiloxylon, Purpureostemon, Rhodamnia, Rhodomyrtus, Rinzia, Ristantia, Sannantha, Scholtzia, Seorsus, Siphoneugena, Sphaerantia, Stenostegia, Stereocaryum, Stockwellia, Syncarpia, Syzygium, Taxandria, Tepualia, Thaleropia, Thryptomene, Triplarina, Tristania, Tristaniopsis, Ugni, Uromyrtus, Verticordia, Welchiodendron, Whiteodendron, Xanthomyrtus, Xanthostemon[6]
Obrázky, zvuky či videa k tématu myrtovité ve Wikimedia Commons
Myrtovité (Myrtaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu myrtotvaré (Myrtales). Je to velká čeleď, zahrnující přes 4600 druhů ve 131 rodech. Myrtovité jsou dřeviny s jednoduchými celokrajnými listy. Květy mají pravidelné, čtyřčetné nebo pětičetné, se spodním semeníkem a často s množstvím nápadných tyčinek. Čeleď je rozšířena v tropech a subtropech celého světa, nejvíc druhů roste v tropické Americe a Austrálii. V Evropě roste jediný zástupce, středomořská myrta obecná. Mezi myrtovité patří některé užitkové rostliny poskytující ovoce (kvajáva, fejchoa), koření (hřebíček, nové koření) nebo vonné silice (tea tree, eukalypty).
Myrte-familien (Myrtaceae) er udbredt i tropiske, subtropiske og varmt tempererede egne over hele verden. Arterne er fælles om at indeholde æteriske olier (oftest terpener). Bladene har prikker, som skyldes kirtelceller. Her omtales kun de slægter, som er repræsenteret ved arter, der enten dyrkes eller har økonomisk betydning i Danmark.
Slægter
Die Myrtengewächse (Myrtaceae) bilden eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Myrtenartigen (Myrtales). Die Familie wird in zwei Unterfamilien und einige Triben gegliedert; insgesamt umfasst sie etwa 131 Gattungen mit etwa 4620 Arten. Sie sind vor allem in Australien (etwa 85 Gattungen) und in der Neotropis beheimatet.
Neben der namenstiftenden Myrte gehören zur Familie der Myrtengewächse (Myrtaceae) Pflanzenarten wie die Gewürznelke und die Eukalyptus-Arten. Viele Arten liefern ätherische Öle für Parfümherstellung und Pharmazie. Einige Arten liefern essbare Früchte, einige Psidium-Arten (beispielsweise die Guave) und Campomanesia- sowie Eugenia-Arten.
Die Pflanzenarten dieser Familie sind meist immergrüne (einige Eucalyptus-Arten sind laubabwerfend) Gehölze: Bäume und Sträucher. Sie sind helophytisch bis xerophytisch. Sie enthalten meist reichlich ätherische Öle in schizolysigenen Exkretbehältern. Das Sekundäre Dickenwachstum geht von einem konventionellen Kambiumring aus. Das deutlichste Unterscheidungsmerkmal dieser Familie ist allerdings, dass sich das Phloem innerhalb des Xylem befindet, bei allen anderen Pflanzen ist dies umgekehrt. Sie weisen bikollaterale Leitbündel auf.
Die meist gegenständig, seltener wechselständig und spiralig oder wirtelig angeordneten Laubblätter besitzen je nach Art eine sehr unterschiedliche Größe sowie Form und sie können gestielt sein. Die einfache Blattspreite ist ledrig bis krautig und ganzrandig. Die Blattflächen können drüsig gepunktet sein. Die Blätter können normal ausgerichtet sein oder um 90° gedreht. Die Stomata befinden sich meist nur auf einer Blattfläche, oder bei senkrechtgestellten Blättern auf beiden Blattflächen und sind meist anomocytisch oder seltener paracytisch. Bei vielen Arten liegt Heterophyllie vor. Nebenblätter fehlen oder sind nur klein (beispielsweise Calythrix).
Die Blüten stehen selten einzeln oder meist in end-, seitenständigen oder zwischen den Nodien stehenden (deutlich bei Beaufortia-, Callistemon- und Melaleuca-Arten), zymöse, ährige, schirmrispige, rispige oder köpfchenförmige (beispielsweise Actinodium) Blütenstände zusammen. Es können Tragblätter vorhanden sein. Bei manchen Arten wirken die Blütenstände mit ihren Tragblättern als Pseudanthien. Unter den Blüten stehen oft zwei Deckblätter. Die Pflanzen sind selten zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch) oder polygamomonözisch.
Ihre selten eingeschlechtigen oder meist zwittrigen, meist radiärsymmetrischen, selten etwas zygomorph (betrifft meist nur das Androeceum) Blüten sind meist vier-, seltener fünfzählig. Es ist oft ein becher- bis röhrenförmig vertiefter Blütenboden vorhanden (= Hypanthium). Es sind meist vier oder fünf (drei bis sechs), freie oder verwachsene Kelchblätter vorhanden oder sie sind nur noch rudimentär zu erkennen. Die vier- oder fünf Kronblätter sind frei oder verwachsen. Die Farben der Kronblätter reichen von weiß bis gelb, oder von rot über rosa- bis purpurfarben, aber blau kommt nicht vor. In der Regel sind, sekundär vermehrt, sehr viele (20 bis 150) freie Staubblätter vorhanden, seltener vier oder fünf, acht oder zehn; sie befinden sich meist am Rand des Hypanthiums. Die Staubblätter können alle fertil oder teilweise zu Staminodien umgewandelt sein. Die Staubfäden können zu Bündeln verwachsen sein (beispielsweise Lophostemon) und besitzen selten Anhängsel (beispielsweise Corynanthera). Die Pollenkörner besitzen meist drei (zwei bis vier) Aperturen und sind selten colpate, meist colporat oder porat, manchmal syncolpat. Es kann ein Diskus vorhanden sein. Meist zwei bis fünf, selten bis zu 16 Fruchtblätter sind zu einem synkarpen, mittel- bis unterständigen, selten fast oberständigen, meist zwei- bis fünf- (ein- bis 16-)kammerigen Fruchtknoten verwachsen. Einkammerigen Fruchtknoten können 30 bis 150 Samenanlagen enthalten, ansonsten enthält jede Fruchtknotenkammer 2 bis 50 Samenanlagen; sie sind hemianatrop bis anatrop und meist bitegmisch und crassinucellat. Jede Blüte enthält nur einen Griffel mit einer Narbe. Die Bestäubung erfolgt durch Insekten (Entomophilie) oder Vögel (Ornithophilie).
Die fleischigen oder trockenen, bei Reife sich öffnenden oder geschlossen bleibenden Früchte können Kapselfrüchte, Steinfrüchte, Nuss oder Beeren sein. Die Samen enthalten kein Endosperm und können geflügelt (bei einigen Eucalyptus-Arten) oder ungeflügelt sein. Der Embryo ist gerade bis mehr oder weniger stark gekrümmt, manchmal gedreht. Über häufige Polyembryonie wurde berichtet.
Die Chromosomengrundzahlen betragen n = meist 11 (5 bis 12).
Die Familie der Myrtaceae wurde 1789 durch Antoine Laurent de Jussieu in Genera Plantarum, S. 322–323 aufgestellt. Typusgattung ist Myrtus L.[1] Synonyme für Myrtaceae Juss. sind: Heteropyxidaceae Engl. & Gilg nom. cons., Kaniaceae Nakai, Leptospermaceae Bercht. & J.Presl, Myrrhiniaceae Arn., Psiloxylaceae Croizat.[2]
Die Familie der Myrtengewächse (Myrtaceae) wird seit Wilson et al. 2005 in zwei Unterfamilien sowie etwa 17 Tribus gegliedert und umfasst etwa 131 bis 138 Gattungen[2][3][4] mit insgesamt etwa 4620 Arten:
Der Asteroid (9203) Myrtus ist nach den Myrtaceae benannt.
Die Myrtengewächse (Myrtaceae) bilden eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Myrtenartigen (Myrtales). Die Familie wird in zwei Unterfamilien und einige Triben gegliedert; insgesamt umfasst sie etwa 131 Gattungen mit etwa 4620 Arten. Sie sind vor allem in Australien (etwa 85 Gattungen) und in der Neotropis beheimatet.
Famîleya mîrtasiyan (Myrtaceae) famîleyeke riwekan e. Di desteya Myrtales de cih digire. Du binekom, şaxek, 131 cins (celeb) û 4620 cureyê vê malbatê hene. Bi taybetî li Awistraliya û Amerîkayê digihê. Ji cihên tropîk hezdike.
Famîleya mîrtasiyan (Myrtaceae) famîleyeke riwekan e. Di desteya Myrtales de cih digire. Du binekom, şaxek, 131 cins (celeb) û 4620 cureyê vê malbatê hene. Bi taybetî li Awistraliya û Amerîkayê digihê. Ji cihên tropîk hezdike.
Myrtacéae nyaéta salah sahiji kulawarga tutuwuhan tina ordo Myrtales nu aya dina kelompok utama Angiospermae (Tutuwuhan kembangan).[1] Myrtacéae diwangun ku tatangalan jeung semak-semak nu kapanggih di daérah tropis, subtropis jeung iklim Australia, diwangun ku antara 140 génus jeung 3000 spésiés.[2]
Myrtaceae je porodica cvjetnica sa 145 rodova, odnosno 5.970 vrsta[1]. Imenovana je po rodu Myrtus sa svega tri priznate vrste: Myrtus communis, Myrtus nivelii i Myrtus phyllireaefolia, iako je po vrstama najbroniji rod Eucalyptus koji raste u Australiji, Novoj Gvineji i susjednim otocima.[2]
Mirte su pretežno tropsko i suptropsko drveće i grmovi. Odlikuju se jednostavnim listovima. baz palistića i zrakasto simetričnim dvospolnim cvjetovima.
Listovi mirte sadrže oko 0,3 do 0,5% etersog ulja, koje se upotrebljava u kozmetičkoj industriji, a od eukaliptusa se u fitofarmaciji proizvodi tasmanijska plava smola koja ima antibakterijska i antiseptička svojstva, a otrovni list eukaliptusa gotovo je isključiva hrana koala.
Najnovije procjene govore da Myrtaceae obuhvataju oko 5.950 vrsta u oko 132 roda.[3][4] Porodica ima široku rasprostranjenost u tropskim i toplo umjerenim regijama svijeta, a uobičajena je u mnogim svjetskim žarištima biološke raznolikosti. Rodova s kapsulastim plodovima kao što su Ecaliptus, Corymbia, Angophora,Leptospermum i Melaleuca nema u Amerikama, osim roda Metrosideros u Čileu i Argentini. Rodovi s mesnatim plodovima koncentrirani su su u istočnoj Australiji i Maleziji (australazijska ekozona) i neotropskoj oblasti. Eukaliptus je dominantan, gotovo sveprisutni rod u umjerenijim dijelovima Australije i širi se sporadično na sjever ka Filipinima. Eucalyptus regnans je najviša cvjetnica na svijetu. Drugi važni australski rodovi su Callistemon (za četkice za boce), Syzygium i Melaleuca (za papirnate trake). Vrste roda Osbornia , porijeklom iz Australasije, su mangrove. Eugenia, Myrcia i Calyptranthes su među većim rodovima u neotropima.
Historijski gledano, Myrtaceae su bile podijeljene u dvije podskupine. Potporodica Myrtoideae (oko 75 rodova) prepoznatljivaa je po mesnatim plodovima i nasuprotnim, cijelovitim listovima. Većina njenih rodova ima jedan od tri lahljivako prepoznata tipa embriona. Myrtoideae mogu se vrlo teško razlikovati ako nema zrelih plodova. Nalaze se širom svijeta u suptropskim i tropskim regijama, s centrima raznolikosti u neotropima, sjeveroistočnoj Australiji i Maleziji.
Suprotno tome, potporodica Leptospermoideae (oko 80 rodova) prepoznatljiva je po suhom lišću ploda (kapsule) i listovima raspoređenim spiralno ili naizmjenično. Leptospermoideae se uglavnom nalaze u Australiji, gdje je i centar raznolikosti. Mnogi rodovi u zapadnoj Australiji uveliko imaju smanjene listove i cvjetove tipične za sušna staništa.
Podjelu Myrtaceae na Leptospermoideae i Myrtoideae osporio je niz autora, uključujući Johnsona i Briggsa (1984), koji su unutar Myrtaceae identificirali 14 tribusa ili rodovaa i utvrdili da je Myrtoideae polifiletičan. Molekularne studije nekoliko skupina autora, od 2008., potvrdile su da je plod bakata (mesnat) plod evoluirao dva puta iz kapsulanih plodova i, kao takav, razvrstavanje u dvije podskupine ne prikazuje točno filogenetsku (= evolucijsku) historiju ove porodice. Tako mnogi istraživači danas koriste nedavnu analizu Wilson i sur. (2001) kao polazište za njene daljnje analize Rodovi Heteropyxis i Psiloxylon, u prošlosti su razdvojeni kao zasebne porodice od strane mnogih autora, kao Heteropyxidaceae i Psiloxylaceae.[5][6]Međutim, Wilson et al.[7] uključili su ih u Myrtaceae. Smatra se da su ova dva roda najranije nastajuće i preživjele vrste porodice Myrtaceae.
Najnovija klasifikacija prepoznaje 17 plemena i dvije potporodice, Myrtoideae i Psiloxyloideae, na temelju filogenetske analize plastidne DNK[8]
Prema Wilsonu (2011)[9]
Potporodica Psiloxyloideae
Potporodica Myrtoideae
Suku jambu-jambuan utawa Myrtaceae minangka golongan gedhé tetuwuhan kang anggota-anggotané akèh dikenal lan dimanfaataké manungsa. Golongan iki kalebu sawatara tetuwuhan woh-wohan, tetuwuhan pethètan, tetuwuhan obat, sarta tetuwuhan indhustri.
Suku jambu-jambuan dicirèkaké kanthi kembangé kang duwé akèh kelopak kanthi cacah dhasar lima, nanging ana uga kang ora duwé, lan akèh benang sari. Bakal wohé uga duwé akèh bakal wiji. Anggotané kang awagun wit-witan gampang ditepungi saka kulit jaba wit-é kang kaya kulit garing tipis lan padha nglèthèk.
Suku jambu-jambuan dikenal apik déning manungsa, sawatara anggotané malah duwé aji ékonomi wigati lan mrebawani sajarah manungsa.
Tetuwuhan woh-wohan
Tetuwuhan pethètan
Tetuwuhan obat lan indhustri
Myrtaceae is the myrtle family, a faimily o dicotyledonous plants placed within the order Myrtales.
Follaein Wilson (2011)[2]
Subfaimily Psiloxyloideae
Subfaimily Myrtoideae
Myrtacéae nyaéta salah sahiji kulawarga tutuwuhan tina ordo Myrtales nu aya dina kelompok utama Angiospermae (Tutuwuhan kembangan). Myrtacéae diwangun ku tatangalan jeung semak-semak nu kapanggih di daérah tropis, subtropis jeung iklim Australia, diwangun ku antara 140 génus jeung 3000 spésiés.
Myrtaceae is the myrtle family, a faimily o dicotyledonous plants placed within the order Myrtales.
Myrtaceae je porodica cvjetnica sa 145 rodova, odnosno 5.970 vrsta. Imenovana je po rodu Myrtus sa svega tri priznate vrste: Myrtus communis, Myrtus nivelii i Myrtus phyllireaefolia, iako je po vrstama najbroniji rod Eucalyptus koji raste u Australiji, Novoj Gvineji i susjednim otocima.
Mirte su pretežno tropsko i suptropsko drveće i grmovi. Odlikuju se jednostavnim listovima. baz palistića i zrakasto simetričnim dvospolnim cvjetovima.
Listovi mirte sadrže oko 0,3 do 0,5% etersog ulja, koje se upotrebljava u kozmetičkoj industriji, a od eukaliptusa se u fitofarmaciji proizvodi tasmanijska plava smola koja ima antibakterijska i antiseptička svojstva, a otrovni list eukaliptusa gotovo je isključiva hrana koala.
Suku jambu-jambuan utawa Myrtaceae minangka golongan gedhé tetuwuhan kang anggota-anggotané akèh dikenal lan dimanfaataké manungsa. Golongan iki kalebu sawatara tetuwuhan woh-wohan, tetuwuhan pethètan, tetuwuhan obat, sarta tetuwuhan indhustri.
Suku jambu-jambuan dicirèkaké kanthi kembangé kang duwé akèh kelopak kanthi cacah dhasar lima, nanging ana uga kang ora duwé, lan akèh benang sari. Bakal wohé uga duwé akèh bakal wiji. Anggotané kang awagun wit-witan gampang ditepungi saka kulit jaba wit-é kang kaya kulit garing tipis lan padha nglèthèk.
De Myrtefamilie (Myrtaceae) is e familie van blommeplantn met oengeveer 3.000 sôortn van boomn en struukn, verdêeld over 48 à 134 geslachtn. Vele sôortn produceern aromatische olie, die gebruukt wordt in de parfumerie of in de geneeskunde. Der zyn ook sôortn met eetboare vruchtn.
Ze zyn te viendn in gemoatigde, subtropische toet tropische streekn, moa ze groein surtout in Australië en tropisch Amerika.
Bekende geslachtn zyn:
Tekst üüb Öömrang Myrtenplaanten (Myrtaceae) san en plaantenfamile uun det kategorii faan a Myrtales. Diar hiar wel son 4620 slacher tu.
Acca – Accara – Actinodium – Agonis – Algrizea – Allosyncarpia – Aluta – Amomyrtella – Amomyrtus – Angasomyrtus – Angophora – Archirhodomyrtus – Arillastrum – Astartea – Asteromyrtus – Astus – Austromyrtus – Babingtonia – Backhousia – Baeckea – Balaustion – Barongia – Basisperma – Beaufortia – Blepharocalyx – Callistemon – Calothamnus – Calycolpus – Calycorectes – Calyptranthes – Calyptrogenia – Calythropsis – Calytrix – Campomanesia – Chamelaucium – Chamguava – Cheyniana – Choricarpia – Cloezia – Conothamnus – Corymbia – Corynanthera – Cupheanthus – Curitiba – Darwinia – Decaspermum – Eremaea – Eucalyptopsis – Eucalyptus – Eugenia – Euryomyrtus – Gomidesia – Gossia – Harmogia – Heteropyxis – Hexachlamys – Homalocalyx – Homalospermum – Homoranthus – Hottea – Hypocalymma – Kania – Kanakomyrtus – Kardomia – Kjellbergiodendron – Kunzea – Lamarchea – Legrandia – Lenwebbia – Leptospermum – Lindsayomyrtus – Lithomyrtus – Lophomyrtus – Lophostemon – Luma – Lysicarpus – Malleostemon – Marlierea – Melaleuca – Metrosideros – Micromyrtus – Mitranthes – Mitrantia – Mosiera – Myrceugenia – Myrcia – Myrcianthes – Myrciaria – Myrrhinium – Myrtastrum – Myrtella – Myrteola – Myrtus – Neofabricia – Neomitranthes – Neomyrtus – Ochrosperma – Octamyrtus – Osbornia – Paramyrciaria – Pericalymma – Petraeomyrtus – Phymatocarpus – Pileanthus – Pilidiostigma – Piliocalyx – Pimenta – Pleurocalyptus – Plinia – Pseudanamomis – Psidium – Psiloxylon – Purpureostemon – Regelia – Rhodamnia – Rhodomyrtus – Rinzia – Ristantia – Sannantha – Schizocalomyrtus – Scholtzia – Seorsus – Siphoneugena – Sphaerantia – Stenostegia – Stereocaryum – Stockwellia – Syncarpia – Syzygium – Taxandria – Thaleropia – Thryptomene – Triplarina – Tristania – Tristaniopsis – Ugni – Uromyrtus – Verticordia – Welchiodendron – Whiteodendron – Xanthomyrtus – Xanthostemon
Myrtenplaanten (Myrtaceae) san en plaantenfamile uun det kategorii faan a Myrtales. Diar hiar wel son 4620 slacher tu.
Sawintu yura rikch'aq ayllu (familia Myrtaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi, Tiksimuyuntinpi 130 rikch'anayuq, 2900-chá rikch'aqniyuq.
Kaymi huk sawintu hina yurakuna:
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Sawintu yura rikch'aq ayllu.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Sawintu yura rikch'aq ayllu
Sawintu yura rikch'aq ayllu (familia Myrtaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi, Tiksimuyuntinpi 130 rikch'anayuq, 2900-chá rikch'aqniyuq.
Мирт котыр (лат. Myrtaceae) — быдмассэзлöн Мирт чукöрись корья пу котыр. Мирттэз 130-150 увтыр да 5650 вид.
Мирт котыр (латин Myrtaceae) — мирт чукӧрса корья пу быдмӧг котыр. Миртъяс 130-150 увтыр да 5650 сикас.
Мирт котыр (латин Myrtaceae) — мирт чукӧрса корья пу быдмӧг котыр. Миртъяс 130-150 увтыр да 5650 сикас.
Мирт котыр (лат. Myrtaceae) — быдмассэзлöн Мирт чукöрись корья пу котыр. Мирттэз 130-150 увтыр да 5650 вид.
మిర్టేసి (లాటిన్: Myrtaceae) పుష్పించే మొక్కలలోని కుటుంబం.
ఇందులో జామ, లవంగము, యూకలిప్టస్ ముఖ్యమైన మొక్కలు.
పరిశుద్ధ గ్రంథం (హోలీ బైబిల్) లో దీని పేరు గొంజి వృక్షం. (యెషయా 55:13 - ముండ్లచెట్లకు బదులుగా దేవదారు వృక్షములు మొలుచును దురదగొండి చెట్లకు బదులుగా గొంజి వృక్షములు ఎదుగును. అది యెహోవాకు ఖ్యాతిగాను ఆయనకు కొట్టివేయబడని నిత్యమైన జ్ఞాపక సూచనగాను ఉండును.)
ಮಿರ್ಟೇಸಿಯೆ ಅಥವಾ ಮಿರ್ಟಲ್ ಕುಟುಂಬವು ಮಿರ್ಟೇಲ್ಸ್ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿರುವ ಡೈಕೋಟಿಲೆಡೋನಸ್ ಸಸ್ಯಗಳ ಕುಟುಂಬವಾಗಿದೆ. ಮಿರ್ಟಲ್, ಪೊಹುಟುಕಾವಾ, ಬೇ ರಮ್ ಟ್ರೀ, ಲವಂಗ, ಪೇರಲ, ಅಕಾ ( ಫೀಜೋವಾ ), ಮಸಾಲೆ ಮತ್ತು ನೀಲಗಿರಿ ಈ ಗುಂಪಿನ ಕೆಲವು ಗಮನಾರ್ಹ ಸದಸ್ಯರು. ಈ ಕುಟುಂಬದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಮರಗಳಾಗಿದ್ದು, ಸುಗಂಧ ತೈಲಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಹೂಗಳ ಭಾಗಗಳು ನಾಲ್ಕು ಅಥವಾ ಐದರ ಗುಣಾಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಎಲೆಗಳು ನಿತ್ಯಹರಿದ್ವರ್ಣವಾಗಿದ್ದು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ಸರಳವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತವೆ (ಅಂದರೆ, ಹಲ್ಲಿನ ಅಂಚು ಇಲ್ಲದೆ). ಹೂವುಗಳು ಐದು ದಳಗಳ ಮೂಲ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಆದರೂ ಹಲವಾರು ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ದಳಗಳು ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಅಥವಾ ಇರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇಸರಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನೇಕ ಸಂಖ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ, ಪ್ರಖರ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ಎದ್ದು ಕಾಣುವಂತೆ ಇರುತ್ತವೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ಮಿರ್ಟಾಸಿಯವು ಸುಮಾರು 132 ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 5,950 ಜಾತಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. [೧] [೨] ಈ ಕುಟುಂಬವು ವಿಶ್ವದ ಉಷ್ಣವಲಯದ ಮತ್ತು ಬೆಚ್ಚಗಿನ-ಸಮಶೀತೋಷ್ಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ಹರಡಿಕೊಂದಿದೆ, ಮತ್ತು ಇದು ವಿಶ್ವದ ಅನೇಕ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತೆಯ ತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ . ಚಿಲಿ ಮತ್ತು ಅರ್ಜೆಂಟೀನಾದಲ್ಲಿನ ಮೆಟ್ರೊಸೈಡೆರೋಸ್ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಕ್ಯಾಪ್ಸುಲರ್ ಹಣ್ಣುಗಳಾದ ನೀಲಗಿರಿ, ಕೋರಿಂಬಿಯಾ, ಅಂಗೋಫೊರಾ, ಲೆಪ್ಟೊಸ್ಪೆರ್ಮಮ್ ಮತ್ತು ಮೆಲೆಯುಕಾ ಅಮೆರಿಕ ಖಂಡದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ತಿರುಳಿರುವ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪ್ರಭೇದಗಳು (ಸೀಬೆ ಇತ್ಯಾದಿ) ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಮತ್ತು ಮಲೇಷ್ಯಾ ( ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಪರಿಸರ ವಲಯ ) ಮತ್ತು ನಿಯೋಟ್ರೊಪಿಕ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ನೀಲಗಿರಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಹೆಚ್ಚು ಆರ್ದ್ರ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಬಲವಾದ, ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ ಮರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಫಿಲಿಪೈನ್ಸ್ ನ ಉತ್ತರದವರೆಗೂ ವಿರಳವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ರೆಗ್ನಾನ್ಸ್ ನೀಲಗಿರಿ ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಹೂಬಿಡುವ ಸಸ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಇತರ ಪ್ರಮುಖ ತಳಿಗಳು ಕ್ಯಾಲಿಸ್ಟೆಮನ್ (ಬಾಟಲ್ ಬ್ರಷ್), ಸಿಜೈಜಿಯಂ ಮತ್ತು ಮೆಲಲೂಕಾ (ಪೇಪರ್ಬಾರ್ಕ್ಸ್). ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಮೂಲದ ಓಸ್ಬೋರ್ನಿಯಾ ಕುಲದ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಮ್ಯಾಂಗ್ರೋವ್ಗಳಾಗಿವೆ . ಯುಜೇನಿಯಾ, ಮಿರ್ಸಿಯಾ ಮತ್ತು ಕ್ಯಾಲಿಪ್ರ್ಯಾಂಥೆಸ್ಗಳು ನಿಯೋಟ್ರೊಪಿಕ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ತಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ.
ಮಿರ್ಟೇಸಿಯೆ ಅಥವಾ ಮಿರ್ಟಲ್ ಕುಟುಂಬವು ಮಿರ್ಟೇಲ್ಸ್ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿರುವ ಡೈಕೋಟಿಲೆಡೋನಸ್ ಸಸ್ಯಗಳ ಕುಟುಂಬವಾಗಿದೆ. ಮಿರ್ಟಲ್, ಪೊಹುಟುಕಾವಾ, ಬೇ ರಮ್ ಟ್ರೀ, ಲವಂಗ, ಪೇರಲ, ಅಕಾ ( ಫೀಜೋವಾ ), ಮಸಾಲೆ ಮತ್ತು ನೀಲಗಿರಿ ಈ ಗುಂಪಿನ ಕೆಲವು ಗಮನಾರ್ಹ ಸದಸ್ಯರು. ಈ ಕುಟುಂಬದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಮರಗಳಾಗಿದ್ದು, ಸುಗಂಧ ತೈಲಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಹೂಗಳ ಭಾಗಗಳು ನಾಲ್ಕು ಅಥವಾ ಐದರ ಗುಣಾಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಎಲೆಗಳು ನಿತ್ಯಹರಿದ್ವರ್ಣವಾಗಿದ್ದು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ಸರಳವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತವೆ (ಅಂದರೆ, ಹಲ್ಲಿನ ಅಂಚು ಇಲ್ಲದೆ). ಹೂವುಗಳು ಐದು ದಳಗಳ ಮೂಲ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಆದರೂ ಹಲವಾರು ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ದಳಗಳು ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಅಥವಾ ಇರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇಸರಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನೇಕ ಸಂಖ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ, ಪ್ರಖರ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ಎದ್ದು ಕಾಣುವಂತೆ ಇರುತ್ತವೆ.
Myrtaceae o ang myrtle familia sarong pamilya kang dicotyledonous na mga tanom yaun sa laog kan order Myrtales. Myrtle, pohutukawa, bay rum tree, clove, bayawas, acca (feijoa), allspice, asin eucalyptus an iba sa mga bistong espesye kaini. Gabos na espesye malakahoy, na igwang mga essential oil, asin igwang parte kan burak sa grupong apat o lima. An mga dahon gabos berde. An mga burak igwang limang petal. Asin an mga stamen sanga-sanga, makukulay asin kadakol.
An mga pinakabagong estima nagsasabi na an Myrtaceae igwa nin halos 5,950 na espesye sa laog kan 132 genera.[2][3]An pamilya igwa nin malawak na distribusyon sa tropikal asin maiinit na temperaturang mga rehiyon sa kinaban. An genera na may maga capsular na prutas arog kan Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum, asin Melaleuca mayo sa Amerika bukod sa Metrosideros as Chile asin Argentina. An genera na may malalaman na prutas madalas na mahihiling sa Sirangang Australia asin Malesia (anAustralasia ecozone) asin sa Neotropiko. An Eucalyptus dominante, o halos genus na yaun sa gabos na parte kan Australia asin nagaabot sa Pilipinas. An Eucalyptus regnans an pinakahalangkaw na tinanom na nagbuburak sa buong kinaban.iAn ibang importanteng Australian genera iyo an Callistemon (bottlebrushes), Syzygium, asin Melaleuca (ginagamit sa papel). An mga espesye kan genus Osbornia, natural sa Australasia, iyo an mga mangrove. Eugenia, Myrcia, asin Calyptranthes kasali sa dakulang genera sa neotropiko.
Hali sa Wilson (2011)[4]
Subfamilia Psiloxyloideae
Subfamilia Myrtoideae
An Myrtaceae pinapalakop kan mga lukot, urog nang gayo an mga espesye kan Melipona bicolor na nagkukua nin pollen sa pamilya kan tinanom.[5]
Myrtaceae o ang myrtle familia sarong pamilya kang dicotyledonous na mga tanom yaun sa laog kan order Myrtales. Myrtle, pohutukawa, bay rum tree, clove, bayawas, acca (feijoa), allspice, asin eucalyptus an iba sa mga bistong espesye kaini. Gabos na espesye malakahoy, na igwang mga essential oil, asin igwang parte kan burak sa grupong apat o lima. An mga dahon gabos berde. An mga burak igwang limang petal. Asin an mga stamen sanga-sanga, makukulay asin kadakol.
Myrtaceae (/mərˈteɪsiˌaɪ, -siːˌiː/), the myrtle family, is a family of dicotyledonous plants placed within the order Myrtales. Myrtle, pōhutukawa, bay rum tree, clove, guava, acca (feijoa), allspice, and eucalyptus are some notable members of this group. All species are woody, contain essential oils, and have flower parts in multiples of four or five. The leaves are evergreen, alternate to mostly opposite, simple, and usually entire (i.e., without a toothed margin). The flowers have a base number of five petals, though in several genera, the petals are minute or absent. The stamens are usually very conspicuous, brightly coloured, and numerous.
Scientists hypothesize that the family Myrtaceae arose between 60 and 56 million years ago (Mya) during the Paleocene era. Pollen fossils have been sourced to the ancient supercontinent Gondwana.[2] The breakup of Gondwana during the Cretaceous period (145 to 66 Mya) geographically isolated disjunct taxa and allowed for rapid speciation; in particular, genera once considered members of the now-defunct Leptospermoideae alliance are now isolated within Oceania.[3] Generally, experts agree that vicariance is responsible for the differentiation of Myrtaceae taxa, except in the cases of Leptospermum species now located on New Zealand and New Caledonia, islands which may have been submerged at the time of late Eocene differentiation.[2]
Recent estimates suggest the Myrtaceae include about 5,950 species in about 132 genera.[4][5] The family has a wide distribution in tropical and warm-temperate regions of the world, and is common in many of the world's biodiversity hotspots. Genera with capsular fruits such as Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum, and Melaleuca are absent from the Americas, apart from Metrosideros in Chile and Argentina. Genera with fleshy fruits have their greatest concentrations in eastern Australia and Malesia (the Australasian realm) and the Neotropics. Eucalyptus is a dominant, nearly ubiquitous genus in the more mesic parts of Australia and extends north sporadically to the Philippines. Eucalyptus regnans is the tallest flowering plant in the world. Other important Australian genera are Callistemon (bottlebrushes), Syzygium, and Melaleuca (paperbarks). Species of the genus Osbornia, native to Australasia, are mangroves. Eugenia, Myrcia, and Calyptranthes are among the larger genera in the neotropics.
Historically, the Myrtaceae were divided into two subfamilies. Subfamily Myrtoideae (about 75 genera) was recognized as having fleshy fruits and opposite, entire leaves. Most genera in this subfamily have one of three easily recognized types of embryos. The genera of Myrtoideae can be very difficult to distinguish in the absence of mature fruits. Myrtoideae are found worldwide in subtropical and tropical regions, with centers of diversity in the Neotropics, northeastern Australia, and Malesia. In contrast, subfamily Leptospermoideae (about 80 genera) was recognized as having dry, dehiscent fruits (capsules) and leaves arranged spirally or alternate. The Leptospermoideae are found mostly in Australasia, with a centre of diversity in Australia. Many genera in Western Australia have greatly reduced leaves and flowers typical of more xeric habitats.
The division of the Myrtaceae into Leptospermoideae and Myrtoideae was challenged by a number of authors, including Johnson and Briggs (1984), who identified 14 tribes or clades within Myrtaceae, and found Myrtoideae to be polyphyletic.[6] Molecular studies by several groups of authors, as of 2008, have confirmed the baccate (fleshy) fruits evolved twice from capsular fruits and, as such, the two-subfamily classification does not accurately portray the phylogenetic history of the family. Thus, many workers are now using a recent analysis by Wilson et al. (2001) as a starting point for further analyses of the family. This study pronounced both Leptospermoideae and Myrtoideae invalid, but retained several smaller suballiances shown to be monophyletic through matK analysis.[7]
The genera Heteropyxis and Psiloxylon have been separated as separate families by many authors in the past as Heteropyxidaceae and Psiloxylaceae.[8][6] However, Wilson et al.[7] included them in Myrtaceae. These two genera are presently believed to be the earliest arising and surviving lineages of Myrtaceae.
The most recent classification recognizes 17 tribes and two subfamilies, Myrtoideae and Psiloxyloideae, based on a phylogenetic analysis of plastid DNA.[9]
Many new species are being described annually from throughout the range of Myrtaceae. Likewise, new genera are being described nearly yearly.
Following Wilson (2011)[10]
Subfamily Psiloxyloideae
Subfamily Myrtoideae
Myrtaceae is foraged by many stingless bees, especially by species such as Melipona bicolor which gather pollen from this plant family. Some Australian species such as Tetragonula hockingsi And Tetragonula carbonaria are also known to collect resin from the mature seed pods of Corymbia torelliana, resulting in Mellitochory as the seeds get stuck onto the corbiculae of the bees and sometimes be successfully disposed of by colony members that remove them. But usually, they are known to get stuck in the hives or near hive entrances instead in most cases hence also making it a minor nuisance for some keepers as they can take up a lot of space. Fortunately, this is only known to occur in the eastern areas of Australia, but could occur in other neighbouring countries where some Corymbia species are known to be native. [12]
_W_IMG_2431.jpg)
Pimenta dioica Myrtaceae (/mərˈteɪsiˌaɪ, -siːˌiː/), the myrtle family, is a family of dicotyledonous plants placed within the order Myrtales. Myrtle, pōhutukawa, bay rum tree, clove, guava, acca (feijoa), allspice, and eucalyptus are some notable members of this group. All species are woody, contain essential oils, and have flower parts in multiples of four or five. The leaves are evergreen, alternate to mostly opposite, simple, and usually entire (i.e., without a toothed margin). The flowers have a base number of five petals, though in several genera, the petals are minute or absent. The stamens are usually very conspicuous, brightly coloured, and numerous.
Mirtacoj formas plantfamilion en la ordo de mirtaloj. La familio estas dividita en du subfamilioj kaj kelkaj triboj; entute ĝi entenas ĉirk. 131 genroj kun ĉirk. 4620 specioj. Plej multaj hejmiĝas en Aŭstralio (ĉirk. 85 specioj) kaj en tropika Ameriko.
Mirtacoj formas plantfamilion en la ordo de mirtaloj. La familio estas dividita en du subfamilioj kaj kelkaj triboj; entute ĝi entenas ĉirk. 131 genroj kun ĉirk. 4620 specioj. Plej multaj hejmiĝas en Aŭstralio (ĉirk. 85 specioj) kaj en tropika Ameriko.
Las mirtáceas (Myrtaceae) son una familia de plantas arbóreas o arbustivas, generalmente perennifolias cítrico y aromáticas, perteneciente al orden Myrtales. Consta de unos 130 géneros aceptados —de los cuales 25 son monoespecíficos— y unas 5900 especies admitidas, de las casi 14 000 descritas. Prosperan principalmente en el Hemisferio Sur (especialmente en Australia y América tropical), con unos pocos representante en otras partes del mundo, incluida Europa.[1][2][3][4]La familia integra plantas excepcionales, tales como los árboles más altos —110-140 m— del planeta (Eucalyptus[1]) y el género específicamente más prolífico —1200‒1800 especies— que existe (Syzygium[5]).
Existe tales variaciones en el porte, las hojas, las flores y los frutos, que toda descripción a nivel familiar tiene que quedarse en generalidades prácticas y, para diagnosis más finas, remitirse a descripciones infrafamilia, por ejemplo tribus y géneros.
La familia está conformada por árboles, arbustos o subarbustos, generalmente perennifolios, que pueden alcanzar alturas considerables; el tronco tiene frecuentemente una corteza escamosa que se desprende en grandes placas/lascas irregulares. También, son habitualmente aromáticos (canales o ampollas secretoras llenas de aceites esenciales —fundamentalmente compuestos terpénicos—) y, frecuentemente, con células secretoras taníferas dispersas. Las hojas, eventualmente heteromorfas, opuestas o alternas, pero raramente verticiladas, son caracterizadas por sus puntos glandulares hialinos y son muy variables, pero siempre simples y enteras, aunque sentadas o pecioladas y con o sin estípulas. Las inflorescencias son axilares o terminales, en cima umbeliforme o racemiforme pero también pueden ser de flores solitarias y/o axilares. Dichas flores, a menudo bi bracteoladas, son casi siempre hermafroditas —pero a veces algunas son unisexuales, como en Eucalyptus—, actinomorfas o, ocasionalmente, cigomorfas, epíginas o períginas en diverso grado. El perianto tiene un cáliz imbricado con 3-10, habitualmente 4-5 Sépalos, libres o soldados a los pétalos para formar un opérculo (caliptra) que se desprende en la madurez. La corola, algo fugaz, cuenta con 3-6, generalmente 4-5 pétalos libres o soldados a la caliptra caduca. El androceo está constituido, en la mayoría de los casos, por numerosos (20–150) estambres, raramente 5 o 10, libres o reunidos en 4-5 fascículos, con los filamentos libres hasta casi la base, y, a veces con algún estaminodio; sus anteras son ditecas, con dehiscencia longitudinal o foraminal. El gineceo tiene 2-5(6) carpelos soldados con el ovario súpero o más o menos ínfero —incluido en un hipanto más o menos desarrollado—, con tantos lóculos como carpelos y de placentación axial; pero, a veces, es unilocular y de placentación parietal. El estilo es terminal y largo, con un estigma capitado o lobado. Los frutos, son bayas o cápsulas loculicidas e, infrecuentemente, drupas. Las semillas, aladas o no, en general sin endosperma, tienen la testa dura.[1][3][4][6][7]
La familia ha sido establecida, como «Ordo VII, MYrti, Les Myrtes», por Antoine Laurent de Jussieu y publicada en Genera Plantarum, p.322–323, 1789[2]. El género tipo es Myrtus L. 1753[3].[9]
Se reconocen los siguientes sinónimos:
Véase: Anexo: Géneros aceptados (y sus eventuales sinónimos) de la Familia Myrtaceae (Orden: Myrtales)
El número de cromosomas más habitual en toda la familia es 2n=22, aunque se conocen también números mucho más bajos —hasta n=5— y casos de diploidia y poliploidia —22-88— a nivel intra y interespecífico.[3][10] [11][12]
Las mirtáceas (Myrtaceae) son una familia de plantas arbóreas o arbustivas, generalmente perennifolias cítrico y aromáticas, perteneciente al orden Myrtales. Consta de unos 130 géneros aceptados —de los cuales 25 son monoespecíficos— y unas 5900 especies admitidas, de las casi 14 000 descritas. Prosperan principalmente en el Hemisferio Sur (especialmente en Australia y América tropical), con unos pocos representante en otras partes del mundo, incluida Europa.La familia integra plantas excepcionales, tales como los árboles más altos —110-140 m— del planeta (Eucalyptus) y el género específicamente más prolífico —1200‒1800 especies— que existe (Syzygium).
Mürdilised (Myrtaceae) on õistaimede sugukond mürdilaadsete seltsist.
Eestis ei kasva sellesse sugukonda kuuluvaid pärismaiseid taimeliike.
Mürdilised (Myrtaceae) on õistaimede sugukond mürdilaadsete seltsist.
Eestis ei kasva sellesse sugukonda kuuluvaid pärismaiseid taimeliike.
Mirtazeo (Myrtaceae) Mirtalen ordenako izen bereko familiako landareez esaten da. Zuhaitz edo zuhaixka egiturakoak dira. Lore hermafroditak eta lau edo bost hostokoak dituzte. Hostoak, txandaka edo aurka antolatuak, oliotsuak ditu. 2.750 landare mota biltzen ditu bere baitan. Mirtoa da familia honetako landarerik ezagunena.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Mirtazeo (Myrtaceae) Mirtalen ordenako izen bereko familiako landareez esaten da. Zuhaitz edo zuhaixka egiturakoak dira. Lore hermafroditak eta lau edo bost hostokoak dituzte. Hostoak, txandaka edo aurka antolatuak, oliotsuak ditu. 2.750 landare mota biltzen ditu bere baitan. Mirtoa da familia honetako landarerik ezagunena.
Myrttikasvit (Myrtaceae)[2] on heimo kaksisirkkaisten siemenkasvien lahkossa Myrtales. Kaikki heimon lajit ovat puumaisia.
Myrttikasvien erikoispiirre on se, että kasvien nila on puuaineen molemmin puolin, eikä pelkästään tämän ulkopuolella. Myrttikasvit ovat ainavihantia. Kukissa on useimmiten viisi terälehteä, mutta monissa suvuissa on niitä on vähemmän tai ei ollenkaan. Heteet ovat usein huomiota herättävän värikkäitä ja niitä on lukuisia.
Lajeja myrttikasvien heimossa on ainakin 3000, jotka on jaettu 130–150 sukuun. Myrttikasveja on lukumääräisesti paljon trooppisella ja lauhkeanlämpimällä vyöhykkeellä.[3] Heimon lajit ovat yleisiä useissa maailman monimuotoisuuskeskuksissa.Eukalyptukset (Eucalyptus) on hallitseva kasvisuku Australian metsissä.
Maailman korkein kukkiva kasvi kuningaseukalyptus (Eucalyptus regnans)
Hunajakaarnamyrtin (Melaleuca nesophila) värikäs kukka
Lophostemon confertus Maranoa Gardens -puistossa Melbournessa
Myrttikasvit (Myrtaceae) on heimo kaksisirkkaisten siemenkasvien lahkossa Myrtales. Kaikki heimon lajit ovat puumaisia.
Myrttikasvien erikoispiirre on se, että kasvien nila on puuaineen molemmin puolin, eikä pelkästään tämän ulkopuolella. Myrttikasvit ovat ainavihantia. Kukissa on useimmiten viisi terälehteä, mutta monissa suvuissa on niitä on vähemmän tai ei ollenkaan. Heteet ovat usein huomiota herättävän värikkäitä ja niitä on lukuisia.
Lajeja myrttikasvien heimossa on ainakin 3000, jotka on jaettu 130–150 sukuun. Myrttikasveja on lukumääräisesti paljon trooppisella ja lauhkeanlämpimällä vyöhykkeellä. Heimon lajit ovat yleisiä useissa maailman monimuotoisuuskeskuksissa.lähde? Eukalyptukset (Eucalyptus) on hallitseva kasvisuku Australian metsissä.
La famille des Myrtacées, Myrtaceae Juss., regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend environ trois mille espèces d'arbres et d'arbustes, appartenant à de nombreux genres (de 23 à 134) selon les classifications. Ce sont souvent des producteurs d'huiles aromatiques. On les rencontre dans des zones tempérées, subtropicales à tropicales, mais ils poussent principalement en Australie et en Amérique tropicale.
Le nom vient du genre type Myrtus nom latin de la plante, dérivé du grec μυρτιά / myrtia, μύρτος / mýrtos, μύρτινος / mýrtinos[1] ; peut-être dérivé de l’akkadien asu, asum, assum, « myrthe »[2].
Dans cette famille on peut citer les genres :
Beaucoup d'espèces appartenant à cette famille sont une source d'huiles essentielles pour la parfumerie ou pour l'usage thérapeutique. Par exemple les Eucalyptus produisent du cineol utilisé comme expectorant[3]. On rencontre des espèces dont les fruits sont comestibles (genres Feijoa, Eugenia, Campomanesia). Il existe aussi une espèce de figuier étrangleur en Nouvelle-Zélande (Metrosideros robusta).
La classification phylogénétique APG III (2009) inclut dans cette famille les genres précédemment placés dans les familles Heteropyxidaceae (le genre Heteropyxis (en)) et Psiloxylaceae (le genre Psiloxylon).
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (1 juin 2010)[4] :
Selon Angiosperm Phylogeny Website (1 juin 2010)[5] :
Selon NCBI (1 juin 2010)[6] (Plus conforme à APGIII puisqu'il incorpore les genres Psiloxylon, anciennement dans Psiloxylaceae, et Heteropyxis (en), anciennement dans Heteropyxidaceae) :
Selon DELTA Angio (1 juin 2010)[7] :
La famille des Myrtacées, Myrtaceae Juss., regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend environ trois mille espèces d'arbres et d'arbustes, appartenant à de nombreux genres (de 23 à 134) selon les classifications. Ce sont souvent des producteurs d'huiles aromatiques. On les rencontre dans des zones tempérées, subtropicales à tropicales, mais ils poussent principalement en Australie et en Amérique tropicale.
Myrtaceae é unha familia botánica pertencente á orde Myrtales que comprende 130 xéneros e preto de 3.000 especies. Son plantas arbustivas ou arbóreas perennifolias representadas nas Américas principalmente polo Eucalyptus spp. nativo da Australia. Actualmente é cultivado en larga escala nas rexións tropicais (principalmente África e Brasil) para obtención de materia prima como: madeira serrada, celulosa na fabricación de papel, carbón vexetal para fins enerxéticos etc. Son plantas ricas en óleos esenciais. Especies tan coñecidas coma os eucaliptos, as feixoas, as goiabeiras e mais os mirtos pertencen, por exemplo, a esta familia.
Son árbores ou arbustos, raramente subarbustos; plantas hermafroditas ou ás veces (Eucalyptus) con algunhas flores estaminadas. Follas simples, opostas, raramente subalternas (agás nalgúns dos xéneros introducidos que posúen follas alternas), enteiras (raramente crenadas), pelúcido-punteadas, con glándulas xeralmente resinosas e recendentes; pecioladas, sen estípulas. Inflorescencias racemosas ou cimosas, con frecuencia paniculadas ou modificadas como glomérulos, dicasios ou agrupacións umbeliformes ou as flores solitarias, bracteadas, axilares ou raramente subterminais, flores abrazadas por unha parella de bractéolas; lobos do cáliz comunmente 4–5, libres ou imbricados ou crebándose irregularmente durante a antese, ou o cáliz caliptrado e circuncísil, comunmente persistente; pétalos miúdos a grandes ou ausentes, comunmente brancos; estames comunmente en número indefinido, libres, insertos sobre a marxe do receptáculo, filiformes, anteras ditecas, dehiscentes por aperturas lonxitudinais, pole triquetro; ovario ínfero, con 2–varios lóculos, óvulos 2 ou numerosos, estilo simple, estigma capitado ou peltado. Froitos carnosos en forma de bagas e drupas, ou secos en forma de cápsulas, aquenios ou pixidios nalgunhas especies introducidas; embrión variábel.[1]
Myrtaceae é unha familia botánica pertencente á orde Myrtales que comprende 130 xéneros e preto de 3.000 especies. Son plantas arbustivas ou arbóreas perennifolias representadas nas Américas principalmente polo Eucalyptus spp. nativo da Australia. Actualmente é cultivado en larga escala nas rexións tropicais (principalmente África e Brasil) para obtención de materia prima como: madeira serrada, celulosa na fabricación de papel, carbón vexetal para fins enerxéticos etc. Son plantas ricas en óleos esenciais. Especies tan coñecidas coma os eucaliptos, as feixoas, as goiabeiras e mais os mirtos pertencen, por exemplo, a esta familia.
Mirtovke (lat. Myrtaceae), biljni rod iz reda mirtolike, kojem pripada 145 rodova sa 5,970 vrsta[1]. Ime dobiva po rodu mirta (Myrtus) sa svega 3 priznate vrste, to su Myrtus communis, M. nivelii i M. phyllireaefolia, ali je po vrstama najbroniji rod Eucalyptus koji raste po Australiji, Novoj Gvineji i susjednim otocima.
Mirtovke su pretežno tropsko i suptropsko drveće i grmlje. Odlikuju se jednostavnim listom baz palistića i zrakasto simetričnim dvospolnim cvjetovima.
Mirta je poznata po tome što se njezin list koji ima 0,3 do 0,5% eteričnoga ulja, upotrebljava u kozmetičkoj industriji, od eukaliptusa se u fitofarmaceutiki proizvodi tasmanijska plava smola koja ima antibakterijska i antiseptička svojstva[2], a otrovni list eukaliptusa gotovo je isključiva hrana koala.
Mirtovke (lat. Myrtaceae), biljni rod iz reda mirtolike, kojem pripada 145 rodova sa 5,970 vrsta. Ime dobiva po rodu mirta (Myrtus) sa svega 3 priznate vrste, to su Myrtus communis, M. nivelii i M. phyllireaefolia, ali je po vrstama najbroniji rod Eucalyptus koji raste po Australiji, Novoj Gvineji i susjednim otocima.
Mirtovke su pretežno tropsko i suptropsko drveće i grmlje. Odlikuju se jednostavnim listom baz palistića i zrakasto simetričnim dvospolnim cvjetovima.
Mirta je poznata po tome što se njezin list koji ima 0,3 do 0,5% eteričnoga ulja, upotrebljava u kozmetičkoj industriji, od eukaliptusa se u fitofarmaceutiki proizvodi tasmanijska plava smola koja ima antibakterijska i antiseptička svojstva, a otrovni list eukaliptusa gotovo je isključiva hrana koala.
Myrtowe rostliny (Myrtaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophytina).
Wobsahuje sćěhowace rody:
Myrtowe rostliny (Myrtaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophytina).
Wobsahuje sćěhowace rody:
eukalyptowc (Eucalyptus) běły gumijowc (Eucalyptus leucoxylon) čerwjeny eukalyptowc (Eucalyptus camaldulensis) likopłodowy eukalyptowc (Eucalyptus coccifera) módry eukalyptowc (Eucalyptus globulus) šwižny eukalyptowc (Eucalyptus gracilis) tasmanski eukalyptowc (Eucalyptus gunnii) wšelakobarbny eukalyptowc (Eucalyptus diversicolor) wulkołopjenaty eukalyptowc (Eucalyptus dalrympleana) myrta (Myrtus) wšědna myrta (Myrtus communis) nalikowc (Syzygium) malakaski nalikowc (Syzygium malaccense) prawy nalikowc (Syzygium aromaticum) róžowy nalikowc (Syzygium jambos) piment (Pimenta) wšědny piment (Pimenta dioica, syn. Pimenta officinalis), druhe serbske mjeno je wšědny korjenjownikSuku jambu-jambuan atau Myrtaceae merupakan kelompok besar tumbuh-tumbuhan yang anggotanya banyak dikenal dan dimanfaatkan manusia. Di dalamnya termasuk sejumlah tanaman buah-buahan, tanaman hias, tanaman obat, serta tanaman industri.
Suku jambu-jambuan dicirikan dengan bunganya yang memiliki banyak kelopak dengan cacah dasar lima, tetapi ada juga yang tidak memilikinya, dan banyak benang sari. Bakal buahnya juga memiliki banyak bakal biji. Anggotanya yang berbentuk pohon mudah dikenal dari kulit luar batangnya yang seperti kulit mengering tipis dan terlepas-lepas.
Suku jambu-jambuan dikenal luas oleh manusia, beberapa anggotanya bahkan memiliki nilai ekonomi penting dan memengaruhi sejarah manusia.
Tanaman buah-buahan
Tanaman hias
Tanaman obat dan industri
Suku jambu-jambuan atau Myrtaceae merupakan kelompok besar tumbuh-tumbuhan yang anggotanya banyak dikenal dan dimanfaatkan manusia. Di dalamnya termasuk sejumlah tanaman buah-buahan, tanaman hias, tanaman obat, serta tanaman industri.
Suku jambu-jambuan dicirikan dengan bunganya yang memiliki banyak kelopak dengan cacah dasar lima, tetapi ada juga yang tidak memilikinya, dan banyak benang sari. Bakal buahnya juga memiliki banyak bakal biji. Anggotanya yang berbentuk pohon mudah dikenal dari kulit luar batangnya yang seperti kulit mengering tipis dan terlepas-lepas.
Myrtaceae (Juss., 1789), note anche come Myrtacee, è una famiglia di piante sia arboree che arbustive appartenente all'ordine Myrtales[1]. Secondo recenti stime[2] la famiglia comprende 132 generi con 5950 specie diffuse soprattutto nelle regioni tropicali e subtropicali[1].
Le Myrtacee comprendono piante di grande importanza ecologica ed economica (mirto, chiodi di garofano, Feijoa), in particolare il genere Eucalyptus. Diverse specie sono coltivate anche a scopo ornamentale come, ad esempio, il comune callistemo.
Gli scienziati ipotizzano che la famiglia Myrtaceae sia nata tra sessanta e cinquantasei milioni di anni fa durante l'era paleocenica. Polline fossile è stato rinvenuto in sedimenti dall'antico supercontinente Gondwana[3].
La separazione di Gondwana durante il Cretaceo (145-66 milioni di anni fa ) ha isolato geograficamente i taxa permettendo una rapida speciazione: in particolare, i generi un tempo considerati membri dell'alleanza Leptospermoideae sono ora isolati all'interno dell'Oceania[4].
I membri di questa famiglia sono piante legnose sempreverdi, ricche di oli aromatici.
Le foglie sono persistenti, semplici, a margine intero.
I fiori hanno quattro-cinque pezzi fiorali (sepali e petali) e moltissimi stami. Molto il calice e la corolla sono di ridotte dimensioni e la funzione vessillare è assegnata, quasi del tutto o del tutto, ai soli stami, che assumono una vistosità dominante (per colori numero e dimensioni) rispetto al resto del fiore.
I frutti sono capsule, noci o bacche.
All'interno della famiglia Myrtaceae sono inclusi i seguenti 132 generi[1]:
Myrtaceae (Juss., 1789), note anche come Myrtacee, è una famiglia di piante sia arboree che arbustive appartenente all'ordine Myrtales. Secondo recenti stime la famiglia comprende 132 generi con 5950 specie diffuse soprattutto nelle regioni tropicali e subtropicali.
Le Myrtacee comprendono piante di grande importanza ecologica ed economica (mirto, chiodi di garofano, Feijoa), in particolare il genere Eucalyptus. Diverse specie sono coltivate anche a scopo ornamentale come, ad esempio, il comune callistemo.
Gli scienziati ipotizzano che la famiglia Myrtaceae sia nata tra sessanta e cinquantasei milioni di anni fa durante l'era paleocenica. Polline fossile è stato rinvenuto in sedimenti dall'antico supercontinente Gondwana.
La separazione di Gondwana durante il Cretaceo (145-66 milioni di anni fa ) ha isolato geograficamente i taxa permettendo una rapida speciazione: in particolare, i generi un tempo considerati membri dell'alleanza Leptospermoideae sono ora isolati all'interno dell'Oceania.
Myrtaceae sunt familia plantarum florentium ordinis Myrtalium. Nonnullae plantarum celebria et utilia genera—praecipue Eucalyptus, Feijoa, Myrtus, Pimenta dioica, Psidium, Syzygium aromaticum—ad familiam pertinent.
Omnes Myrtacearum species sunt lignosae, oleis essentialibus, et floribus in congeriebus partium quattuor vel quinque. Una familiae proprietas notissima est quod phloem in ambobus xylis lateribus stat, non oppositus sicut in plurimis aliis plantis. Folia sunt sempervirentia, alternata ad plerumque opposita, simplicia, et ferme margine integra, non dentata. Flores ferme habent quinque petala, sed in nonnullis generibus petala sunt minuta vel omnino absunt. Stamina ferme sunt conspicua, vividis numerosisque coloribus.
Aestimationes recentiores habent Myrtaceis esse plus quam 5650 specierum (Govaerts et al. 2008), in 130 ad 150 generibus digestarum. Familiae est lata distributio geographica in regionibus tropicis et callidis-temperatis, et plerumque sunt communes in multis terrae seminibus biodversitatis. Genera quibus sunt fructus capsulares, sicut Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum, Melaleuca, et Metrosideros, ab America absunt, genere monotypico Tepualia, in Tsilia et Argentina endemicum, excepto. Eucalyptus regnans est altissima orbis terrarum planta florens. Alia gravia genera Australiana sunt Callistemon, Syzygium, et Melaleuca. Species generis Osborniae, in Australasia endemicum, sunt "mangroves." Calyptranthes, Eugenia, et Myrcia sunt inter maioribus regionum neotropicarum generibus.
Divisio Myrtacearum in Leptospermoideas et Myrtoideas a nonnullis auctoribus in controversiam vocata est, inter quos Johnson et Briggs (1984), qui quattuordecim tribus vel clados intra Myrtaceas agnoverunt et Myrtoideas esse polyphyleticas monstraverunt. Studia molecularia a nonnullis auctorum gregibus, anno 2008, confirmaverunt fructus baccatos se bis ex fructibus capsularibus evolvere.
Genera Heteropyxis et Psiloxylon a multis auctoribus separata ut familiae distinctae (Heteropyxidaceae et Psiloxylaceae) separata sunt; Wilson autem et alii (2001) Heteropyxem et Psiloxylum in Myrtaceis descripsit. Multae species novae ex Myrtaceis quotannis, atque simile genera nova paene quotannis, describuntur.
Myrtaceae sunt familia plantarum florentium ordinis Myrtalium. Nonnullae plantarum celebria et utilia genera—praecipue Eucalyptus, Feijoa, Myrtus, Pimenta dioica, Psidium, Syzygium aromaticum—ad familiam pertinent.
Omnes Myrtacearum species sunt lignosae, oleis essentialibus, et floribus in congeriebus partium quattuor vel quinque. Una familiae proprietas notissima est quod phloem in ambobus xylis lateribus stat, non oppositus sicut in plurimis aliis plantis. Folia sunt sempervirentia, alternata ad plerumque opposita, simplicia, et ferme margine integra, non dentata. Flores ferme habent quinque petala, sed in nonnullis generibus petala sunt minuta vel omnino absunt. Stamina ferme sunt conspicua, vividis numerosisque coloribus.
Aestimationes recentiores habent Myrtaceis esse plus quam 5650 specierum (Govaerts et al. 2008), in 130 ad 150 generibus digestarum. Familiae est lata distributio geographica in regionibus tropicis et callidis-temperatis, et plerumque sunt communes in multis terrae seminibus biodversitatis. Genera quibus sunt fructus capsulares, sicut Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum, Melaleuca, et Metrosideros, ab America absunt, genere monotypico Tepualia, in Tsilia et Argentina endemicum, excepto. Eucalyptus regnans est altissima orbis terrarum planta florens. Alia gravia genera Australiana sunt Callistemon, Syzygium, et Melaleuca. Species generis Osborniae, in Australasia endemicum, sunt "mangroves." Calyptranthes, Eugenia, et Myrcia sunt inter maioribus regionum neotropicarum generibus.
Divisio Myrtacearum in Leptospermoideas et Myrtoideas a nonnullis auctoribus in controversiam vocata est, inter quos Johnson et Briggs (1984), qui quattuordecim tribus vel clados intra Myrtaceas agnoverunt et Myrtoideas esse polyphyleticas monstraverunt. Studia molecularia a nonnullis auctorum gregibus, anno 2008, confirmaverunt fructus baccatos se bis ex fructibus capsularibus evolvere.
Genera Heteropyxis et Psiloxylon a multis auctoribus separata ut familiae distinctae (Heteropyxidaceae et Psiloxylaceae) separata sunt; Wilson autem et alii (2001) Heteropyxem et Psiloxylum in Myrtaceis descripsit. Multae species novae ex Myrtaceis quotannis, atque simile genera nova paene quotannis, describuntur.
Mirtiniai (lot. Myrtaceae) – magnolijūnų (Magnoliophyta) skyriaus magnolijainių (Liliopsida) klasės augalų šeima.
Šeimoje 130-150 genčių ir mažiausiai 3000 rūšių.
ir kt. Vikiteka
Mirtiniai (lot. Myrtaceae) – magnolijūnų (Magnoliophyta) skyriaus magnolijainių (Liliopsida) klasės augalų šeima.
Šeimoje 130-150 genčių ir mažiausiai 3000 rūšių.
De mirtefamilie (Myrtaceae) is een familie van tweezaadlobbige planten. Bekende vertegenwoordigers zijn Eucalyptus, mirte en de rode lampenpoetser. Een heel bekend product is kruidnagel (iets minder bekend is piment), maar ook vruchten zoals de feijoa en guave behoren tot deze familie.
Het is een grote familie van enkele duizenden soorten bomen, struiken en struikjes. De familie is tamelijk stabiel in haar omschrijving, al worden wel regelmatig kleine families afgesplitst of weer ingevoegd. De interne taxonomie wil ook nog weleens wisselen, in welke geslachten al dan niet erkend worden.
In het Cronquistsysteem (1981) is de plaatsing eveneens in de orde Myrtales.
De volgende soorten worden in Wikipedia behandeld:
Acca, Accara, Acmena, Acmenosperma, Actinodium, Agonis, Allosyncarpia, Amomyrtella, Amomyrtus, Angasomyrtus, Angophora, Archirhodomyrtus, Arillastrum, Astartea, Asteromyrtus, Austromyrtus, Backhousia, Baeckea, Balaustion, Barongia, Basisperma, Beaufortia, Blepharocalyx, Callistemon, Calothamnus, Calycolpus, Calycorectes, Calyptranthes, Calyptrogenia, Calythropsis, Calytrix, Campomanesia, Carpolepis, Chamelaucium, Chamguava, Choricarpia, Cleistocalyx, Cloezia, Conothamnus, Corymbia, Corynanthera, Cupheanthus, Darwinia, Decaspermum, Eremaiea, Eucalyptopsis, Eucalyptus, Feijoa (Acca), Gomidesia, Hexachlamys, Homalocalyx, Homalospermum, Homoranthus, Hottea, Hypocalymma, Kania, Kjellbergiodendron, Kunzea, Lamarchea, Legrandia, Leptospermum, Lindsayomyrtus, Lophomyrtus, Lophostemon, Luma, Lysicarpus, Mallostemon, Marlierea, Melaleuca, Meteoromyrtus, Metrosideros, Micromyrtus, Mitranthes, Mitrantia, Monimiastrum, Mosiera, Myrceugenia, Myrcia, Myrcianthes, Myrciaria, Myrrhinium, Myrtastrum, Myrtella, Myrteola, Myrtus, Neofabricia, Neomitranthes, Neomyrtus, Ochrosperma, Octamyrtus, Osbornia, Paramyrciaria, Pericalymma, Phymatocarpus, Pileanthus, Pilidiostigma, Piliocalyx, Pimenta, Pleurocalyptus, Plinia, Pseudanamomis, Psidium, Purpureostemon, Regelia, Rhodamnia, Rhodomyrtus, Rinzia, Ristantia, Scholtzia, Siphoneugena, Sphaerantia, Stereocaryum, Syncarpia, Syzygium, Tepualia, Thryptomene, Tristania, Tristianopsis, Ugni, Uromyrtus, Verticordia, Waterhousea, Welchiodendron, Whiteodendron, Xanthomyrtus, Xanthostemon
De mirtefamilie (Myrtaceae) is een familie van tweezaadlobbige planten. Bekende vertegenwoordigers zijn Eucalyptus, mirte en de rode lampenpoetser. Een heel bekend product is kruidnagel (iets minder bekend is piment), maar ook vruchten zoals de feijoa en guave behoren tot deze familie.
Het is een grote familie van enkele duizenden soorten bomen, struiken en struikjes. De familie is tamelijk stabiel in haar omschrijving, al worden wel regelmatig kleine families afgesplitst of weer ingevoegd. De interne taxonomie wil ook nog weleens wisselen, in welke geslachten al dan niet erkend worden.
In het Cronquistsysteem (1981) is de plaatsing eveneens in de orde Myrtales.
De volgende soorten worden in Wikipedia behandeld:
Rode lampenpoetser (Callistemon citrinus) Cidergomboom (Eucalyptus gunnii) Blauwe gomboom (Eucalyptus globulus) Suikereucalyptus (Eucalyptus viminalis) Pitomba (Eugenia luschnathiana) Arazá (Eugenia stipitata) Surinaamse kers (Eugenia uniflora) Feijoa (Feijoa sellowiana) Pohutukawa (Metrosideros excelsa) Mirte (Myrtus communis) Jaboticaba (Myrciaria cauliflora) Piment (Pimenta dioica) Coronilla (Psidium acutangulum) Aardbeiguave (Psidium cattleianum) Costa Rica-guave (Psidium friedrichsthalanium) Guave (Psidium guajava) Djamboe aer (Syzygium aqueum) Kruidnagelboom (Syzygium aromaticum) Jambolan (Syzygium cumini) Djamboe aer mawar (Syzygium jambos) Djamboe bol (Syzygium malaccense) Djamboe semarang (Syzygium samarangense) Syzygium sandwicense Verticordia spicataMyrtefamilien (Myrtaceae) er ein tofrøblada plantefamilie i myrteordenen. Han inneheld tre og buskar med sterk aromatisk lukt av eteriske oljer. Blada er oftAst motsette. Blomane er frikrona, regelmessige og 4- eller 5-talige.
I familien finst mellom 3000 og 5000 artar fordelt på 130-150 slekter. Artane finst stort sett i Australia og Amerika. I Europa veks berre éin art naturleg, myrt. Andre kjende plantar i familien er granateple, kryddernellik, allehande, guava og eukalyptus. Arten Eucalyptus regnans kan bli meir enn 100 meter høg og blir ofte rekna som verdas høgaste dekkfrøplante.
Myrtefamilien (Myrtaceae) er ein tofrøblada plantefamilie i myrteordenen. Han inneheld tre og buskar med sterk aromatisk lukt av eteriske oljer. Blada er oftAst motsette. Blomane er frikrona, regelmessige og 4- eller 5-talige.
I familien finst mellom 3000 og 5000 artar fordelt på 130-150 slekter. Artane finst stort sett i Australia og Amerika. I Europa veks berre éin art naturleg, myrt. Andre kjende plantar i familien er granateple, kryddernellik, allehande, guava og eukalyptus. Arten Eucalyptus regnans kan bli meir enn 100 meter høg og blir ofte rekna som verdas høgaste dekkfrøplante.
Myrtefamilien (Myrtaceae) er en plantefamilie i ordenen Myrtales. Den omfatter mellom 3000 og 5000 arter fordelt på 130-150 planteslekter. Artene finnes stort sett i Australia og Amerika. Arten Eucalyptus regnans kan bli mer enn 100 meter høy og regnes av mange som verdens høyeste blomsterplante.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Myrtefamilien (Myrtaceae) er en plantefamilie i ordenen Myrtales. Den omfatter mellom 3000 og 5000 arter fordelt på 130-150 planteslekter. Artene finnes stort sett i Australia og Amerika. Arten Eucalyptus regnans kan bli mer enn 100 meter høy og regnes av mange som verdens høyeste blomsterplante.
Mirtowate (Myrtaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mirtowców. Obejmuje około 140 rodzajów skupiających około 5,8 tysiąca gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej – w Ameryce Środkowej i Południowej, w Afryce subsaharyjskiej, w Azji południowej i wschodniej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku. Jeden rodzaj – mirt (Myrtus) rośnie także w basenie Morza Śródziemnego[2]. Największe zróżnicowanie roślin tej rodziny występuje w Australii i Ameryce Południowej. Do cech charakterystycznych rodziny należy występowanie u jej przedstawicieli kulistych zbiorniczków z olejkami eterycznymi powstającymi w wyniku rozpuszczania ścian komórek[3]. Szereg roślin z rodziny dostarcza jadalnych owoców, przy czym największe znaczenie mają: gujawa pospolita i truskawkowa, a mniejsze: akka Sellowa, goździkowiec brazylijski i inne gatunki z tego rodzaju, mirt zwyczajny, różne gatunki z rodzaju czapetka, Ugni molinae, Plinia cauliflora. Eukaliptusy to ważne źródło drewna, ale też po rozprzestrzenieniu poza Australią także powód dużych zagrożeń pożarowych (liście słabo się rozkładają, a za sprawą dużej zawartości olejków są łatwopalne). Bogate w olejki eteryczne różne organy licznych gatunków znajdują zastosowanie w przemyśle kosmetycznym, perfumeryjnym, spożywczym, aromaterapii i medycynie. Mirt zwyczajny jako roślina poświęcona Afrodycie i Wenus odgrywała istotną rolę w mitologii rzymskiej i greckiej i wciąż jest ważną rośliną symboliczną wykorzystywaną do strojenia bukietów i wianków ślubnych. Liczne gatunki uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza z rodzajów: kuflik, eukaliptus, goździkowiec, metrosideros, mirt, Calothamnus, Chamaleucium, Corymbia, Melaleuca, Syncarpia, Verticordia i in.[4]
Rodzina siostrzana dla Vochysiaceae w obrębie rzędu mirtowców (Myrtales)[1].
mirtowceCombretaceae – trudziczkowate
Onagraceae – wiesiołkowate
Lythraceae – krwawnicowate
Myrtaceae – mirtowate
Melastomataceae – zaczerniowate
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Myrtanae Takht., rząd mirtowce (Myrtales Rchb.), podrząd Myrtinae Burnett., rodzina mirtowate (Myrtaceae Juss.)[5].
W ujęciu APWeb rodzina dzielona jest na dwie podrodziny Psiloxyloideae i Myrtoideae. W systemach preferujących wydzielanie licznych i drobnych rodzin taksony te podnoszone są do rangi odrębnych rodzin (rodzinę Psiloxylaceae Croizat wyróżniają np. systemy Takhtajana i Reveala). W systemie Takhtajana rodzaj Heteropyxis z Psiloxyloideae wyodrębniony został dodatkowo do rangi odrębnej rodziny Heteropyxidaceae Engler & Gilg.
Podrodzina Psiloxyloideae Schmid[1][6]:
Podrodzina Myrtoideae Sweet[1][6]:
Mirtowate (Myrtaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mirtowców. Obejmuje około 140 rodzajów skupiających około 5,8 tysiąca gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej – w Ameryce Środkowej i Południowej, w Afryce subsaharyjskiej, w Azji południowej i wschodniej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku. Jeden rodzaj – mirt (Myrtus) rośnie także w basenie Morza Śródziemnego. Największe zróżnicowanie roślin tej rodziny występuje w Australii i Ameryce Południowej. Do cech charakterystycznych rodziny należy występowanie u jej przedstawicieli kulistych zbiorniczków z olejkami eterycznymi powstającymi w wyniku rozpuszczania ścian komórek. Szereg roślin z rodziny dostarcza jadalnych owoców, przy czym największe znaczenie mają: gujawa pospolita i truskawkowa, a mniejsze: akka Sellowa, goździkowiec brazylijski i inne gatunki z tego rodzaju, mirt zwyczajny, różne gatunki z rodzaju czapetka, Ugni molinae, Plinia cauliflora. Eukaliptusy to ważne źródło drewna, ale też po rozprzestrzenieniu poza Australią także powód dużych zagrożeń pożarowych (liście słabo się rozkładają, a za sprawą dużej zawartości olejków są łatwopalne). Bogate w olejki eteryczne różne organy licznych gatunków znajdują zastosowanie w przemyśle kosmetycznym, perfumeryjnym, spożywczym, aromaterapii i medycynie. Mirt zwyczajny jako roślina poświęcona Afrodycie i Wenus odgrywała istotną rolę w mitologii rzymskiej i greckiej i wciąż jest ważną rośliną symboliczną wykorzystywaną do strojenia bukietów i wianków ślubnych. Liczne gatunki uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza z rodzajów: kuflik, eukaliptus, goździkowiec, metrosideros, mirt, Calothamnus, Chamaleucium, Corymbia, Melaleuca, Syncarpia, Verticordia i in.
Myrtaceae é uma família de plantas com flor (angiospérmicas) incluída na ordem Myrtales do clado das Eudicotyledoneae, que agrupa 132 géneros (25 monoespecíficos) e mais de 5950 espécies validamente descritas (das mais de 14000 descritas).[4][5] São arbóreas ou arbustivas, geralmente perenifólias e aromáticas, muitas ricas em óleos essenciais utilizados em perfumaria e farmácia.[6][7][8][9][10] Dividida em duas subfamílias (Myrtoideae e Psiloxyloideae), a família ocorre principalmente no Hemisfério Sul, com destaque para a Austrália (cerca de 85 géneros) e a América neotropical, e nesta especialmente no Brasil.[11][12] Tem poucos representantes noutras partes do mundo, alguns na Europa.[6][13][7][8] A família integra plantas excepcionais, entre as quais as árvores mais altas do mundo (Eucalyptus[6]), com 110-140 m de altura, e o género com maior diversidade (1200 a 1800 espécies) que se conhece (Syzygium).[14] A família inclui múltiplas espécies com valor económico, entre as quais os eucaliptos (Eucalyptus) e especiarias como o cravo-da-índia (Syzygium aromaticum).
A etimologia do nome da família deriva do seu género-tipo, Myrtus L., que por sua vez deriva do grego clássico μύρτος, myrtos, através do latim myrtus, "perfume", uma alusão ao aroma exalado pelas flores e pelos óleos essenciais presentes naquelas plantas.
A família Myrtaceae, tendo como género-tipo Myrtus (o género que inclui a murta-comum), é uma família de plantas dicotiledóneas pertencentes à ordem Myrtales.[15] A família inclui uma grande variedade de plantas cultivadas para fins económicos e ornamentais, entre as quais as murtas, os metrosíderos, a pimenta-racemosa, o cravinho-da-índia, a goiaba, a feijoa, a pimenta-da-jamaica e os eucaliptos.
A família está representada nas Américas principalmente por plantas frutíferas, entre as quais o jambo, a pitanga, a uvalha, a goiabeira, o araçá, a jaboticaba e o cambuí.[16]
Um dos géneros mais conhecidas desta família inclui os eucaliptos, nativos da Austrália mas introduzidos em múltiplos países de clima subtropical e temperado quente para a produção de madeira para fabrico de papel. Actualmente várias espécies deste género, mas especialmente Eucalyptus globulus, são cultivadas em larga escala nas regiões tropicais (principalmente África e Brasil) e mediterrânicas (incluindo a Península Ibérica) para obtenção de madeira para produção de madeira serrada, celulose, papel e carvão vegetal e biomassa para fins energéticos.
Todas as espécies desta família são lenhosas, compreendendo espécies de porte arbóreo ou arbustivo e dimensões que variam em geral entre os 2 m de altura (arbustos) até várias dezenas de metros de altura (megafanerófitos), com tecidos ricos em óleos essenciais e flores com um número de peças florais múltiplo de 4 ou 5 (flores tetrâmeras ou pentâmeras). Uma característica notável desta família é apresentar o floema localizado em ambos os lados do xilema, e não apenas no lado exterior como é comum na generalidade das plantas.
As folhas são perenes, com uma filotaxia do tipo alternado a maioritariamente opostas, simples e geralmente com a margem inteira (não dentadas).
A flores tem em geral um número base de 5 pétalas (com os restantes géneros com número base de 4 pétalas), mas em vários géneros as pétalas são minúsculas ou estão mesmo ausentes. Os estames são geralmente numerosos, muito conspícuos, com coloração brilhante.
As espécies da família Myrtaceae apresentam floema interno, apresentando em geral abundante de ritidoma no caule. Observa-se também canais oleíferos na forma de pequenos pontos translúcidos que pode ser observado nas folhas, flores,frutos e semente.
As folhas são simples, opostas (alternas na maioria das espécies do género Eucalyptus), de bordo inteiro, peninérvias e geralmente com uma nervura marginal. Apresentam pontos translúcido devido a presença de canais oleíferos. A lâmina foliar é dorsiventral, ou bifacial, ou dorsiventral e bifacial (por exemplo em Eucalyptus e Eugenia, com as duas folhas verticais isobilaterais e folhas dorsiventrais horizontais), ou central. Uma epiderme mucilaginosa pode estar presente ou ausente. Estomas principalmente confinados a uma superfície, ou em ambas as superfícies (comumente, em folhas orientadas marginalmente). Anomocítico (geralmente) ou paranótica. Cabelos presentes. Exclusivamente eglandular. Às vezes ostensivamente multicelular (então 2 câmaras), ou unicelulares (geralmente). Os pêlos unicelulares ramificados (às vezes tendendo a ser de 2 braços) ou simples. Lâmina com cavidades secretoras contendo óleo. Pequenas veias foliares sem células de transferência de floema (6 géneros). Estípulas diminutas ou ausentes.
Flores solitárias (raramente) ou agregadas em inflorescências. Quando agregadas, em cimes, espigas, corimbos ou panículas, raramente capitadas. As flores são andróginas, actinomórficas, diclamídeas, dialipétalas, raramente com pétalas de tamanho reduzido ou abortadas, polistêmone (atrativo visual), anteras globosas, rimosas e bitecas. Flores cíclicas. Hipanto livre presente (pétalas inseridas no cálice) bem desenvolvido. Disco hipógino presente (que alinha o hipanto, quando perigino). Brácteas involucrais ou sem brácteas envolventes.
Perianto de cálice distinta e corola. Flores polisépalas, ou gamosépalas (então às vezes que racham irregularmente em anteses, ou verter inteiro); regulares, Imbricado (geralmente quincuncial), ou valvado (ou rachando irregularmente). Corola 45; Polipétalas (as pétalas quase sempre circular quando achatado), ou gamopétalas; Branco, ou amarelo, ou vermelho, ou rosa, ou roxo (não azul).
Androceu 45 (raramente), ou 8-10 (por vezes), ou 20-150. Membros do androceu ramificados ou não; Quando são muitos, o amadurecendo é centrípeto; Livre do perianto; Todos são iguais ou marcadamente desiguais; Livres uns dos outros ou coerentes; Os feixes androeciais quando empacotados, alternando com os membros da corola, ou oposto aos membros da corola. Androeceu exclusivamente de estames férteis, ou inclusive estaminodes (às vezes, quando androceu indefinido).
Estames ereto em broto, ou inflexo em broto (ou dobrado duas vezes), geralmente numerosos, desenvolvidos de dentro para fora da flor, livres a basalmente conados em 4 ou 5 fascículos. Anteras frequentemente providas de conectivo com uma cavidade apical secretora, são dorsifixadas; versátil; abre através das fendas longitudinais, ou através dos poros (raramente); bilocular (principalmente), ou unilocular (por exemplo Corynanthera ); principalmente tetrasporangiada (mas trisporangiada em Corynanthera , e, ocasionalmente, unisporangiada em Malleostemon ); Endotélio que desenvolvem com espessamentos fibrosos. Os grãos de pólen se abrem, colpado (raramente), ou colporado (comumente), porado (às vezes sincolpado), mas geralmente tricolporados, com os sulcos fusionados; celulados (em 6 géneros).
Gineceu carpeado, sincárpico, inferior (normalmente, mais ou menos) ou parcialmente inferior (em diferentes graus, raramente quase superior).
Ovário geralmente ínfero a semi-ínfero, com placentação axial ou menos frequentemente parietal, com placentas intrusivas (por exemplo na feijoa). Óvulos 2 a numerosos por lóculo, anátropos a campilótropos. Disco epiginoso presente, ou ausente. Tegumento externo contribuindo ou não para o micrópilo. Células antípodas formadas, ou não formadas, mas quando formadas não proliferantes. Muito efémero. Endosperma de formação nuclear.
As flores de Myrtaceae são visitadas por múltiplas espécies de insectos, com destaque para as pertencentes ao grupo Meliponini (abelhas-sem-ferrão), especialmente pela espécie Melipona bicolor, que recolhem pólen das plantas desta família.[17]
Do tipo baga, raramente cápsula. O embrião das sementes é muito utilizado para a classificação das Myrtaceae em tribos. Cápsulas septicidas, loculicidas ou denticidas, por vezes circunscissíveis (tornando-se então operculadas por remoção do disco epiginoso). Sementes não-endospérmicas, aladas (por exemplo em algumas espécies de Eucalyptus) ou sem asas. Embrião com cotilédones pequenos a grandes, às vezes conados, ou ambos dobrados ou retorcidos. Endosperma escasso ou ausente.
Câmbio de cortiça presente; Inicialmente profundamente assentado, ou inicialmente superficial. Nodos tipicamente unilacunares. Tecidos vasculares primários em um cilindro, sem feixes separados; muito comumente bicolateral. Floema interno normalmente presente . Espessamento secundário desenvolvido a partir de um anel cambial convencional. Raios medulares primários de largura, ou misturados largos e estreitos. O anel de madeira difusa porosa. Os vasos são pequenos (tipicamente), ou médios (menos frequentemente), ou grandes (raramente); Solitárias ou radialmente emparelhadas, ou em múltiplos radiais, ou agrupados, ou em arcos tangenciais (mas tipicamente exclusivamente solitários). O recipiente termina em paredes simples (geralmente), ou escalariforme. Os vasos com orifícios revestidos; Com espessamento espiral, ou sem espessamento espiral. O xilema é axial com traqueídeos, ou sem traqueídeos, em geral com traqueides vasicentricos. Com traqueídeos de fibras (usualmente), ou sem traqueídeos de fibras; Com fibras libriformes, ou sem fibras libriformes; incluindo fibras septadas, ou sem fibras septadas. As fibras sem espessamento espiral. O parênquima apotraqueal, ou paratraqueal, ou apotraqueal e paratraqueal. O floema secundário estratificados em zonas difíceis (fibroso) e macios (parenquimatoso) (geralmente), ou não estratificada (por exemplo em Darwinia e Verticordia).
Plantas hermafroditas (geralmente). Polinização entomófila ou ornitófila, com mecanismo visivelmente especializado (Chamelaucium e alguns parentes, com a apresentação do pólen através de uma parte modificada do estilo), ou não especializado (principalmente).[18]
O número cromossómico básico predominante é n=11 (2n=22), mas varia no intervalo de 5 a 12. Conhecem-se casos de diploidia e poliploidia, com n=22 até n=88, a nível intra e interespecífico.[7][19] [20][21]
Estimativas recentes sugerem que a família Myrtaceae inclui aproximadamente 5950 espécies repartidas por cerca de 132 géneros.[4][22] A família apresenta uma distribuição natural alargada, estando presente nas regiões tropicais e temperadas quentes de toda a Terra, sendo comum em muitos dos centros de biodiversidade. Muitas novas espécies continuam a ser descritas anualmente, oriundas das vasta região onde as Myrtaceae estão presentes. Pelas mesmas razões, são descritos novos géneros quase todo os anos e a circunscrição taxonómica de outros continua a não ser consensual, levando a frequentes revisões.
Os géneros com frutos capsulares, tais como Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum e Melaleuca, estão ausentes das Américas, com excepção de Metrosideros que está presente no Chile e Argentina. Os géneros com frutos carnosos apresentam a sua máxima diversidade no leste da Austrália e na Malésia (a ecozona da Australásia) e nos Neotrópicos.
O género Eucalyptus é dominante, e quase ubíquito, na maior parte das regiões mésicas da Austrália, estendendo a sua área de distribuição natural esporadicamente para norte até algumas regiões dasFilipinas. A espécie Eucalyptus regnans é a mais alta planta com flor que se conhece.
Outros importantes géneros australianos são Callistemon (lava-garrafas), Syzygium e Melaleuca (casca-de-papel). As espécies do géneros Osbornia, nativas da Australásia, são típicas dos mangais. Os géneros Eugenia, Myrcia e Calyptranthes estão entre os maiores em número de espécies de entre os géneros vegetais que ocorrem na região neotropical.
Historicamente as Myrtaceae foram subdivididas em duas subfamílias: (1) a subfamília Myrtoideae (com cerca de 75 géneros) caracterizada por apresentar frutos carnosos e folhas inteiras e opostas; e (2) a subfamília Leptospermoideae (com cerca de 80 géneros) que, pelo contrário, se caracteriza por apresentar frutos secos e deiscentes (cápsulas) e folhas arranjadas em espiral ou alternadas.
A maioria dos géneros na subfamília Myrtoideae apresenta um de três tipos característicos de embriões, facilmente reconhecíveis. Os géneros de Myrtoideae são em geral muito difíceis de identificar na ausência de frutos maduros. As Myrtoideae ocorrem nas regiões subtropicais e tropicais de todo o mundo, com centros de diversidade nos neotrópicos, nordeste da Austrália e Malésia.
As Leptospermoideae ocorrem maioritariamente na Australásia, com um centro de diversidade na Austrália. Muitos géneros da Austrália Ocidental (Western Australia) apresentam folhas muito reduzidas e flores típicas de habitats xéricos.
A divisão clássica das Myrtaceae em Leptospermoideae e Myrtoideae foi posta em causa por muitos autores,[23] que identificaram pelo menos 14 tribos ou clades entre as Myrtaceae e provaram que na acepção clássica o agrupamento Myrtoideae era polifilético. Estudos de biologia molecular realizados por diversos autores mostraram, pelo menos desde 2008, que nesta família os frutos carnosos evoluíram pelo menos duas vezes a partir de frutos capsulares, e que como tal a classificação clássica em duas subfamílias não retrata com fidelidade a história filogenética (ou evolucionária) da família.[24]
Os géneros Heteropyxis e Psiloxylum foram tratados como famílias autónomas por muitos autores, considerados então como as famílias Heteropyxidaceae e Psiloxylaceae.[25][26] Contudo, estudos mais recentes[27] demonstram que estes géneros devem ser incluídos na família, acreditando-se que representem as mais antigas linhagens extantes de Myrtaceae.
As mais recentes classificações reconhecem 17 tribos e duas subfamílias, as Myrtoideae e as Psiloxyloideae, com base na análise filogenética do ADN dos plastídeos.[28]
A família Myrtaceae foi estabelecida em 1789 por Antoine Laurent de Jussieu na sua obra Genera Plantarum, pp. 322–323, como Ordo VII, Myrti, Les Myrtes.[29] O género tipo é Myrtus L.[30][31][32] A família Myrtaceae Juss. tem, entre outros, como sinónimos taxonómicos: Heteropyxidaceae Engl. & Gilg nom. cons., Kaniaceae Nakai, Leptospermaceae Bercht. & J.Presl, Myrrhiniaceae Arn. e Psiloxylaceae Croizat.[3]
A posição filogenética tradicional da família Mystaceae no sistema taxonómico é na divisão Magnoliophyta, incluída na classe Magnoliopsida na qual constitui a ordem Myrtales, posição que manteve no sistema APG III de 2009,[33] confirmada no sistema APG IV de 2016.
É uma das famílias mais complexas do ponto de vista taxonómico, tanto pelo número de espécies como pela escassez de estudos de biologia molecular capazes de esclarecer as relações filogenéticas internas e externa do agrupamento. A posição do agrupamento Myrtales dentro dos rosídeos foi considerada instável face aos resultados de uma análise de rbcL de todas as angiospermas.[34] No entanto, esses estudos oferecem algum suporte para considerar a família, na sua presente circunscrição taxonómica como o grupo irmão de todos os outros rosídeos, excepto Geraniales, Vitales e Saxifragales. Contudo, outros estudos sugerem que será um grupo irmão de Geraniales,[35] sendo o agrupamento combinado grupo irmão de todos os outros malvídeos.[36]
Por outro lado, a posição de Combretaceae parece ainda não ser clara, embora existam dados que dão pelo menos algum apoio para uma posição de grupo irmão do agrupamento [ Onagraceae + Lythraceae ]. Alguns aspectos da anatomia (cavidades revestidas), algumas características morfológicas (tipo de folha geral e inserção) e dados moleculares sugerem fortemente que a família Vochysiaceae deve ser incluída em Myrtales, mas à primeira vista as flores espontâneas monossimétricas distintivas dessa família são bastante diferentes das do resto da ordem.[37]
A família Myrtaceae foi em 2005 subdividida em duas subfamílias com 17 tribos agrupando de 131 a 138 géneros,[3][38][39] com cerca de 4620 espécies:
A família inclui as seguintes tribos:
A família Myrtaceae inclui os seguintes géneros:[6]
A família myrtaceae apresenta a seguinte sinonímia:[6]
Myrtaceae constitui uma das mais importantes famílias de Angiospermas no Brasil, concentrada em uma única tribo, Myrteae e três subtribos Myrciinae, Eugeniinae e Myrtinae. É considerada uma das famílias mais bem representadas no Brasil, com distribuição de suas espécies em todos os biomas. São distribuídas por todos os continentes, à exceção da Antárctica, porém com predominância nas regiões tropicais e subtropicais do mundo. As mirtáceas têm sido organizadas tradicionalmente em duas subfamílias, Leptospermoideae e Myrtoideae, esta última incluindo todas as mirtáceas americanas, exceto o género monotípico Tepualia. Atualmente, a nova classificação infra-família proposta por Wilson et al. (2005) reconhece duas subfamílias, Myrtoideae e Psiloxyloideae, e 17 tribos. Todas as mirtáceas brasileiras estão incluídas na Tribo Myrteae. Representada por aproximadamente 1.000 espécies, Myrtaceae é uma das famílias mais importantes do Brasil destacando-se, com mais de uma centena de espécies, os géneros Eugenia, Myrcia e Calyptranthes, enquanto o restante dos géneros possui menos de 60 espécies. Myrtaceae é uma das famílias lenhosas dominantes em várias formações vegetais brasileiras, especialmente na floresta atlântica onde mais de 50 espécies podem ocorrer sintopicamente. Destaca-se, com mais de uma centena de espécies, os géneros Eugenia, Myrcia e Calyptranthes, enquanto o restante dos géneros possui menos de 60 espécies.[45] Myrtaceae é uma das famílias lenhosas dominantes em várias formações vegetais brasileiras, especialmente na floresta atlântica onde mais de 50 espécies podem ocorrer sintopicamente. Goiás inclui 20 géneros e 202 espécies, sendo 9 géneros de ocorrência na região sudoeste do estado[46] e 64 espécimes foram registrados no Maranhão.[47]
.jpg)
_W_IMG_2431.jpg)
_W_IMG_2431.jpg)
_W_IMG_2431.jpg)
_W_IMG_2431.jpg)
_W_IMG_2431.jpg)
.JPG)
_W_IMG_2431.jpg)
|acessodata= requer |url= (ajuda) Myrtaceae é uma família de plantas com flor (angiospérmicas) incluída na ordem Myrtales do clado das Eudicotyledoneae, que agrupa 132 géneros (25 monoespecíficos) e mais de 5950 espécies validamente descritas (das mais de 14000 descritas). São arbóreas ou arbustivas, geralmente perenifólias e aromáticas, muitas ricas em óleos essenciais utilizados em perfumaria e farmácia. Dividida em duas subfamílias (Myrtoideae e Psiloxyloideae), a família ocorre principalmente no Hemisfério Sul, com destaque para a Austrália (cerca de 85 géneros) e a América neotropical, e nesta especialmente no Brasil. Tem poucos representantes noutras partes do mundo, alguns na Europa. A família integra plantas excepcionais, entre as quais as árvores mais altas do mundo (Eucalyptus), com 110-140 m de altura, e o género com maior diversidade (1200 a 1800 espécies) que se conhece (Syzygium). A família inclui múltiplas espécies com valor económico, entre as quais os eucaliptos (Eucalyptus) e especiarias como o cravo-da-índia (Syzygium aromaticum).
A etimologia do nome da família deriva do seu género-tipo, Myrtus L., que por sua vez deriva do grego clássico μύρτος, myrtos, através do latim myrtus, "perfume", uma alusão ao aroma exalado pelas flores e pelos óleos essenciais presentes naquelas plantas.
Myrtenväxter[1] (Myrtaceae) är en familj av trikolpater. Bland växterna i denna familj finns myrten, kryddnejlika, kryddpeppar och eucalyptus. Myrtenväxter innehåller oftast eteriska oljor och blomdelarnas antal är oftast multipler av fem, exempelvis kronbladen. I flera släkten saknas dock kronblad eller så är de mycket små och några släkten har fyra kronblad. Ståndarna är vanligen klart färgade och mycket talrika. Växterna är städsegröna och bladen är nästan aldrig tandade.
Det finns omkring 3 000 arter i 130 släkten. De finns i de flesta av jordens varma områden och det största antalet arter finns i Australasien, Syd- och Centralamerika samt Västindien.
Myrtenväxterna kan delas in i två underfamiljer, Leptospermoideae och Myrtoideae. Leptospermoideae har bland annat torra, träiga fruktkapslar och finns främst i Australasien. Myrtoideae har köttiga frukter och finns över hela världen i subtropiska och tropiska områden med den största artrikedomen i Syd- och Centralamerika. Denna indelning i underfamiljer har dock ifrågasatts efter DNA-analyser. Sådana analyser har också lett till att släktena Heteropyxis och Psiloxylon, som tidigare ingått i myrtenväxtfamiljen numera placerats i fristående familjer, Heteropyxidaceae respektive Psiloxylaceae.
Wikimedia Commons har media som rör Myrtenväxter.
Myrtenväxter (Myrtaceae) är en familj av trikolpater. Bland växterna i denna familj finns myrten, kryddnejlika, kryddpeppar och eucalyptus. Myrtenväxter innehåller oftast eteriska oljor och blomdelarnas antal är oftast multipler av fem, exempelvis kronbladen. I flera släkten saknas dock kronblad eller så är de mycket små och några släkten har fyra kronblad. Ståndarna är vanligen klart färgade och mycket talrika. Växterna är städsegröna och bladen är nästan aldrig tandade.
Det finns omkring 3 000 arter i 130 släkten. De finns i de flesta av jordens varma områden och det största antalet arter finns i Australasien, Syd- och Centralamerika samt Västindien.
Myrtenväxterna kan delas in i två underfamiljer, Leptospermoideae och Myrtoideae. Leptospermoideae har bland annat torra, träiga fruktkapslar och finns främst i Australasien. Myrtoideae har köttiga frukter och finns över hela världen i subtropiska och tropiska områden med den största artrikedomen i Syd- och Centralamerika. Denna indelning i underfamiljer har dock ifrågasatts efter DNA-analyser. Sådana analyser har också lett till att släktena Heteropyxis och Psiloxylon, som tidigare ingått i myrtenväxtfamiljen numera placerats i fristående familjer, Heteropyxidaceae respektive Psiloxylaceae.
Mersingiller (Myrtaceae), mersinler (Myrtales) takımından bitki familyasıdır. Bütün türleri herdemyeşil ağaçsı olup organik hidrosol bakımından zengindir.
Familyanın 130 - 150 cinsi ve 5650 türü (Govaerts ve arkadaşları, 2008) bulunur. Familyanın yaygın olarak en çok bilinen üyeleri arasında mersin (Myrtus), karanfil (Syzygium), guava (Psidium), kaymak ağacı (Acca ya da Feijoa), yenibahar (Pimenta) ve okaliptüs (Eucalyptus) sayılabilir.
Familya üyeleri biyocoğrafya açısından Neotropik ekobölgesiyle Avustralasya ile Endonezya ve Filipinler'in dahil olduğu Malezya ekobölgesinde yayılım gösterir.
Mersingiller (Myrtaceae), mersinler (Myrtales) takımından bitki familyasıdır. Bütün türleri herdemyeşil ağaçsı olup organik hidrosol bakımından zengindir.
Familyanın 130 - 150 cinsi ve 5650 türü (Govaerts ve arkadaşları, 2008) bulunur. Familyanın yaygın olarak en çok bilinen üyeleri arasında mersin (Myrtus), karanfil (Syzygium), guava (Psidium), kaymak ağacı (Acca ya da Feijoa), yenibahar (Pimenta) ve okaliptüs (Eucalyptus) sayılabilir.
Familya üyeleri biyocoğrafya açısından Neotropik ekobölgesiyle Avustralasya ile Endonezya ve Filipinler'in dahil olduğu Malezya ekobölgesinde yayılım gösterir.
Миртові (Myrtaceae) — родина покритонасінних рослин порядку Миртоцвітних. До цієї родини належать такі рослини як: мирт, гвоздичне дерево, гуаява, фейхоа, чайне дерево і евкаліпт. Усі рослини є деревами або кущами, з великою кількістью ефірних олій.
Миртові (Myrtaceae) — родина покритонасінних рослин порядку Миртоцвітних. До цієї родини належать такі рослини як: мирт, гвоздичне дерево, гуаява, фейхоа, чайне дерево і евкаліпт. Усі рослини є деревами або кущами, з великою кількістью ефірних олій.
Họ Đào kim nương hay họ Sim (theo tên gọi của chi Rhodomyrtus), còn gọi là họ Hương đào (theo chi Myrtus) (danh pháp khoa học: Myrtaceae) là một họ thực vật hai lá mầm, được đặt trong bộ Đào kim nương (Myrtales). Sim (đào kim nương), đinh hương, ổi, bạch đàn, tiêu Jamaica và ổi dứa đều thuộc họ này. Tất cả các loài đều có thân gỗ, chứa tinh dầu và hoa mọc thành cụm từ 4-5 hoa đơn. Một đặc trưng nổi bật của họ này là li be nằm ở cả hai bên của xylem (chất gỗ), chứ không ở bên ngoài như ở phần lớn các loài thực vật khác. Lá của chúng thuộc loại thường xanh, mọc so le hay mọc đối, lá đơn và thông thường có mép lá nhẵn (không khía răng cưa). Hoa thường có 5 cánh hoa, mặc dù ở một vài chi thì cánh hoa rất nhỏ hay không có. Nhị hoa thường rất dễ thấy, có màu sáng và nhiều về lượng.
Họ Myrtaceae chứa ít nhất 3.000 loài, phân bổ trong 130-150 chi. Chúng phân bổ rộng khắp ở vùng nhiệt đới và ôn đới ấm áp trên thế giới, và nói chung rất phổ biến trong nhiều khu vực đa dạng sinh học của thế giới. Các chi với quả nang như Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum, Melaleuca, Metrosideros chỉ có ở khu vực Cựu thế giới, tách biệt với chi một loài là Tepualia ở Chile. Các chi với quả nhiều cùi thịt tập trung nhiều ở miền đông Úc và Malesia (khu sinh thái Australasia) và khu vực nhiệt đới Trung- Nam Mỹ. Eucalyptus (bạch đàn) là chi chiếm đa số, gần như có mặt ở khắp mọi nơi trong khu vực ẩm thấp hơn của Úc và kéo dài về phía bắc với mật độ thưa hơn tới tận Philipin. Một cây trong loài Eucalyptus regnans hiện nay là loại thực vật có hoa cao nhất thế giới. Các chi quan trọng khác ở Úc là Callistemon (tràm liễu), Syzygium (trâm, roi), và Melaleuca (tràm). Chi Osbornia, có nguồn gốc ở khu vực Australasia, là các loại cây đước. Eugenia, Myrcia và Calyptranthes là các chi trong số các chi lớn nhất ở Trung và Nam Mỹ. Hệ thống APG III năm 2009 công nhận 131 chi và khoảng 4.620 loài cho họ này.
Trong lịch sử, họ Myrtaceae đã từng được chia thành hai phân họ.
Sự phân chia Myrtaceae thành Leptospermoideae và Myrtoideae đã bị nhiều tác giả nghi ngờ, trong đó có Johnson và Briggs (1984), các ông đã xác định 14 tông hay nhánh trong họ Myrtaceae, và phát hiện ra là phân họ Myrtoideae là đa ngành. Phân tích ở mức độ phân tử của Wilson, O'Brien và những người khác vào năm 2001 đã phát hiện thấy 11 phân nhóm rõ nét trong phạm vi họ này, bao gồm nhiều phân nhóm đã được Johnson và Briggs xác định. Phân tích phân tử sau đó của Sytsma và Litt (2002) đã phát hiện phân nhóm Myrtoideae ở Trung - Nam Mỹ phù hợp với phân họ đa ngành Leptopermoideae.
Các chi Heteropyxis và Psiloxylon, được một số học giả đưa vào trong họ Myrtaceae, nhưng trong khoảng thời gian gần đây lại được tách ra thành các họ riêng rẽ bởi nhiều học giả, dựa trên chứng cứ về sự tách ra của chúng trước khi có sự xuất hiện của tổ tiên chung cho họ Myrtaceae. Tuy nhiên, hệ thống APG III năm 2009 vẫn coi các chi này là các thành phần cơ sở của họ Myrtaceae.
Acca
Accara
Acmena
Acmenosperma
Actinodium
Agonis
Allosyncarpia
Amomyrtella
Amomyrtus
Angasomyrtus
Angophora
Archirhodomyrtus
Arillastrum
Astartea
Asteromyrtus
Austromyrtus
Backhousia
Baeckea
Balaustion
Barongia
Basisperma
Beaufortia
Blepharocalyx
Callistemon
Calothamnus
Calycolpus
Calycorectes
Calyptranthes
Calyptrogenia
Calythropsis
Calytrix
Campomanesia
Carpolepis
Chamelaucium
Chamguava
Choricarpia
Cleistocalyx (Vối)
Cloezia
Conothamnus
Corymbia
Corynanthera
Cupheanthus
Darwinia
Decaspermum
Eremaiea
Eucalyptopsis
Eucalyptus
Eugenia
Feijoa (Acca)
Gomidesia
Gossia
Hexachlamys
Homalocalyx
Homalospermum
Homoranthus
Hottea
Hypocalymma
Kania
Kjellbergiodendron
Kunzea
Lamarchea
Legrandia
Lenwebbia
Leptospermum
Lindsayomyrtus
Lithomyrtus
Lophomyrtus
Lophostemon
Luma
Lysicarpus
Mallostemon
Marlierea
Melaleuca (Tràm)
Meteoromyrtus
Metrosideros
Micromyrtus
Mitranthes
Mitrantia
Monimiastrum
Mosiera
Myrceugenia
Myrcia
Myrcianthes
Myrciaria
Myrrhinium
Myrtastrum
Myrtella
Myrteola
Myrtus (Hương đào)
Neofabricia
Neomitranthes
Neomyrtus
Ochrosperma
Octamyrtus
Osbornia
Paramyrciaria
Pericalymma
Phymatocarpus
Pileanthus
Pilidiostigma
Piliocalyx
Pimenta
Pleurocalyptus
Plinia
Pseudanamomis
Psidium (Ổi)
Purpureostemon
Regelia
Rhodamnia
Rhodomyrtus (Sim, Đào kim nương)
Rinzia
Ristantia
Scholtzia
Siphoneugena
Sphaerantia
Stereocaryum
Stockwellia
Syncarpia
Syzygium (Trâm, roi)
Tepualia
Thryptomene
Tristania
Tristaniopsis
Ugni
Uromyrtus
Verticordia
Waterhousea
Welchiodendron
Whiteodendron
Xanthomyrtus
Xanthostemon
Họ Đào kim nương hay họ Sim (theo tên gọi của chi Rhodomyrtus), còn gọi là họ Hương đào (theo chi Myrtus) (danh pháp khoa học: Myrtaceae) là một họ thực vật hai lá mầm, được đặt trong bộ Đào kim nương (Myrtales). Sim (đào kim nương), đinh hương, ổi, bạch đàn, tiêu Jamaica và ổi dứa đều thuộc họ này. Tất cả các loài đều có thân gỗ, chứa tinh dầu và hoa mọc thành cụm từ 4-5 hoa đơn. Một đặc trưng nổi bật của họ này là li be nằm ở cả hai bên của xylem (chất gỗ), chứ không ở bên ngoài như ở phần lớn các loài thực vật khác. Lá của chúng thuộc loại thường xanh, mọc so le hay mọc đối, lá đơn và thông thường có mép lá nhẵn (không khía răng cưa). Hoa thường có 5 cánh hoa, mặc dù ở một vài chi thì cánh hoa rất nhỏ hay không có. Nhị hoa thường rất dễ thấy, có màu sáng và nhiều về lượng.
Họ Myrtaceae chứa ít nhất 3.000 loài, phân bổ trong 130-150 chi. Chúng phân bổ rộng khắp ở vùng nhiệt đới và ôn đới ấm áp trên thế giới, và nói chung rất phổ biến trong nhiều khu vực đa dạng sinh học của thế giới. Các chi với quả nang như Eucalyptus, Corymbia, Angophora, Leptospermum, Melaleuca, Metrosideros chỉ có ở khu vực Cựu thế giới, tách biệt với chi một loài là Tepualia ở Chile. Các chi với quả nhiều cùi thịt tập trung nhiều ở miền đông Úc và Malesia (khu sinh thái Australasia) và khu vực nhiệt đới Trung- Nam Mỹ. Eucalyptus (bạch đàn) là chi chiếm đa số, gần như có mặt ở khắp mọi nơi trong khu vực ẩm thấp hơn của Úc và kéo dài về phía bắc với mật độ thưa hơn tới tận Philipin. Một cây trong loài Eucalyptus regnans hiện nay là loại thực vật có hoa cao nhất thế giới. Các chi quan trọng khác ở Úc là Callistemon (tràm liễu), Syzygium (trâm, roi), và Melaleuca (tràm). Chi Osbornia, có nguồn gốc ở khu vực Australasia, là các loại cây đước. Eugenia, Myrcia và Calyptranthes là các chi trong số các chi lớn nhất ở Trung và Nam Mỹ. Hệ thống APG III năm 2009 công nhận 131 chi và khoảng 4.620 loài cho họ này.
Trong lịch sử, họ Myrtaceae đã từng được chia thành hai phân họ.
Phân họ Myrtoideae có quả nhiều cùi thịt và lá đối, mép trơn. Phần lớn các chi trong phân họ này có một trong ba dạng dạng phôi dễ nhận ra. Các chi của Myrtoideae có thể rất khó phân biệt khi không có quả đã chín. Phân họ Myrtoideae được tìm thấy khắp thế giới trong các khu vực nhiệt đới và cận nhiệt đới, với các trung tâm đa dạng nằm ở Trung Mỹ, Nam Mỹ, đông bắc Úc và Malesia. Phân họ Leptospermoideae có quả khô, không nứt (quả nang) và các lá mọc so le hay theo vòng xoắn. Phân họ Leptospermoideae tìm thấy chủ yếu ở Australasia, với trung tâm đa dạng nằm ở Úc. Nhiều chi ở miền tây Úc có các lá bị suy thoái mạnh và các hoa mang các đặc điểm điển hình cho vùng sinh trưởng khô cằn hơn.Sự phân chia Myrtaceae thành Leptospermoideae và Myrtoideae đã bị nhiều tác giả nghi ngờ, trong đó có Johnson và Briggs (1984), các ông đã xác định 14 tông hay nhánh trong họ Myrtaceae, và phát hiện ra là phân họ Myrtoideae là đa ngành. Phân tích ở mức độ phân tử của Wilson, O'Brien và những người khác vào năm 2001 đã phát hiện thấy 11 phân nhóm rõ nét trong phạm vi họ này, bao gồm nhiều phân nhóm đã được Johnson và Briggs xác định. Phân tích phân tử sau đó của Sytsma và Litt (2002) đã phát hiện phân nhóm Myrtoideae ở Trung - Nam Mỹ phù hợp với phân họ đa ngành Leptopermoideae.
Các chi Heteropyxis và Psiloxylon, được một số học giả đưa vào trong họ Myrtaceae, nhưng trong khoảng thời gian gần đây lại được tách ra thành các họ riêng rẽ bởi nhiều học giả, dựa trên chứng cứ về sự tách ra của chúng trước khi có sự xuất hiện của tổ tiên chung cho họ Myrtaceae. Tuy nhiên, hệ thống APG III năm 2009 vẫn coi các chi này là các thành phần cơ sở của họ Myrtaceae.
Myrtaceae
Juss., 1789, nom. cons.
Ми́ртовые (лат. Myrtáceae) — семейство покрытосеменных растений, принадлежащее порядку Миртоцветные (Myrtales).
К этому семейству относятся такие растения, как мирт, гвоздичное дерево, гуава, фейхоа, чайное дерево и эвкалипт. Виды этого семейства представляют значительный интерес для практического использования человеком в хозяйственной деятельности, будучи источниками биологически активных веществ. Большинство видов растений семейства Myrtaceae декоративнолиственные, красивоцветущие, плодовые, содержат фитонциды, некоторые из них — лекарственные.
Все растения являются деревьями или кустарниками, богатыми эфирными маслами.
Листья супротивные, редко очерёдные, вечнозелёные, обыкновенно цельные, на коротких черешках, без прилистников или они очень маленькие.
Цветы правильные, обоеполые или многобрачные, одиночные в пазухах листьев, в щитках или кистях; чашечка спайнолистная с 4—5 зубцами, остающаяся при плодах или в ряде случаев чашечка отсутствует; лепестков 4—5 (редко 6) или может не быть; тычинки большей частью многочисленные, свободные или частично спаянные, часто в пучках, супротивных лепесткам; пыльники мелкие, двугнездные, открывающиеся вдоль щелью и, редко, верхушечными порами; завязь нижняя, одно- или многогнездная; столбик простой.
Плод — ягода, костянка, коробочка или орех; семя без эндосперма или с небольшим эндоспермом; зародыш прямой или согнутый, иногда кольцевой или спиральный.
Myrtaceae Juss., 1789, Genera Plantarum[es] 322—323[2], nom. cons.
Семейство делится на 2 подсемейства, 15 триб и включает в себя 133 рода:[3]
Подсемейство Myrtoideae включает 15 триб:
Подсемейство Psiloxyloideae включает 2 трибы:
По информации базы данных The Plant List в семействе насчитывается 5970 действительных названий видов в составе 145 родов[4].
Состав семейства по информации базы данных The Plant List[4]:
Ми́ртовые (лат. Myrtáceae) — семейство покрытосеменных растений, принадлежащее порядку Миртоцветные (Myrtales).
К этому семейству относятся такие растения, как мирт, гвоздичное дерево, гуава, фейхоа, чайное дерево и эвкалипт. Виды этого семейства представляют значительный интерес для практического использования человеком в хозяйственной деятельности, будучи источниками биологически активных веществ. Большинство видов растений семейства Myrtaceae декоративнолиственные, красивоцветущие, плодовые, содержат фитонциды, некоторые из них — лекарственные.
桃金孃科（学名：Myrtaceae）植物主要產於澳洲和美洲的热带和亚热带地区，有100属约3000种，中国原产有8属，引种了5属，共有136种。
常绿灌木或乔木；叶子对生或互生，单叶，多全缘，有透明的油腺斑点，没有托叶；花两性，辐射对称，萼片和花瓣常各4－5枚，雖然花朵纖細，但植株卻能長的高大，而它們共同的特徵是雄蕊多如睫毛、分离或成数束，花絲細長柔，子房常下位，一至多室，有少数至多数胚珠；果实多为浆果或蒴果。
她們的生命力堅強，台灣、广东、广西以及印度的氣候適合其生長。桃金孃科植物精油的特性是具有抗病毒、殺菌、幫助呼吸道系統、消炎的療效。它們針對關結炎、風濕痛、咳嗽和傷寒具有特殊的功效。本科植物重要的有桃金娘、番石榴、桉树、蓮霧、蒲桃、千層樹等。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 桃金孃科（学名：Myrtaceae）植物主要產於澳洲和美洲的热带和亚热带地区，有100属约3000种，中国原产有8属，引种了5属，共有136种。
常绿灌木或乔木；叶子对生或互生，单叶，多全缘，有透明的油腺斑点，没有托叶；花两性，辐射对称，萼片和花瓣常各4－5枚，雖然花朵纖細，但植株卻能長的高大，而它們共同的特徵是雄蕊多如睫毛、分离或成数束，花絲細長柔，子房常下位，一至多室，有少数至多数胚珠；果实多为浆果或蒴果。
她們的生命力堅強，台灣、广东、广西以及印度的氣候適合其生長。桃金孃科植物精油的特性是具有抗病毒、殺菌、幫助呼吸道系統、消炎的療效。它們針對關結炎、風濕痛、咳嗽和傷寒具有特殊的功效。本科植物重要的有桃金娘、番石榴、桉树、蓮霧、蒲桃、千層樹等。
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : バラ亜綱 Rosidae 目 : フトモモ目 Myrtales 科 : フトモモ科 Myrtaceae 学名 Myrtaceaeフトモモ科 (Myrtaceae) は双子葉植物に属する科で、すべて木本、3000種以上からなり、130–150属に分けられる。古くはテンニンカ科とも呼んだ。
大部分が世界の熱帯・亜熱帯に分布し、特に東南アジアからオーストラリアにかけてと南米に多い。日本ではアデクが亜熱帯地域（南西諸島や小笠原諸島）に自生し、小笠原諸島には固有のムニンフトモモとヒメフトモモがある。
利用価値のあるものとしては、ユーカリのほか、熱帯果樹のグアバ、レンブ、フトモモ、フェイジョア、ジャボチカバ、ピタンガなど、香辛料のチョウジ（クローブ）、オールスパイスなどのほか、鑑賞用に栽培されるギンバイカ（ミルテ）、ギョリュウバイ、テンニンカやブラシノキを含む。
精油を含み香りのよいものが多い。花は両性で放射相称。花弁は5または4枚、大きく美しいものもあるが、退化してなくなったものもある。長い雄蕊が多数あって、花弁よりむしろ目立つことが多い。葉は常緑で多くは全縁（縁に鋸歯がない）。子房下位で、果実はさく果または液果。
これまで果実の特徴にもとづいて2つの亜科、Leptospermoideae と Myrtoideae に分類されてきた。さく果をつける Leptospermoideae はユーカリ、ブラシノキ、ギョリュウバイなどを含み、特にオーストラリア付近に多く分布する。液果をつける Myrtoideae はギンバイカ（地中海沿岸原産）や、果樹・香辛料として利用される種類を含み、東南アジアと南米に多く分布する。ただし現在この分類は系統学的に再編されつつある。
フェイジョアの花
グアバの実
レンブの実
属名の後に種名を例示する。
ポータル 植物 プロジェクト 植物 フトモモ科 (Myrtaceae) は双子葉植物に属する科で、すべて木本、3000種以上からなり、130–150属に分けられる。古くはテンニンカ科とも呼んだ。
大部分が世界の熱帯・亜熱帯に分布し、特に東南アジアからオーストラリアにかけてと南米に多い。日本ではアデクが亜熱帯地域（南西諸島や小笠原諸島）に自生し、小笠原諸島には固有のムニンフトモモとヒメフトモモがある。
利用価値のあるものとしては、ユーカリのほか、熱帯果樹のグアバ、レンブ、フトモモ、フェイジョア、ジャボチカバ、ピタンガなど、香辛料のチョウジ（クローブ）、オールスパイスなどのほか、鑑賞用に栽培されるギンバイカ（ミルテ）、ギョリュウバイ、テンニンカやブラシノキを含む。
精油を含み香りのよいものが多い。花は両性で放射相称。花弁は5または4枚、大きく美しいものもあるが、退化してなくなったものもある。長い雄蕊が多数あって、花弁よりむしろ目立つことが多い。葉は常緑で多くは全縁（縁に鋸歯がない）。子房下位で、果実はさく果または液果。
これまで果実の特徴にもとづいて2つの亜科、Leptospermoideae と Myrtoideae に分類されてきた。さく果をつける Leptospermoideae はユーカリ、ブラシノキ、ギョリュウバイなどを含み、特にオーストラリア付近に多く分布する。液果をつける Myrtoideae はギンバイカ（地中海沿岸原産）や、果樹・香辛料として利用される種類を含み、東南アジアと南米に多く分布する。ただし現在この分類は系統学的に再編されつつある。
フェイジョアの花
グアバの実
レンブの実
도금양과(桃金孃科, 학명: Myrtaceae 미르타케아이[*])는 도금양목의 과이다.[1] 신·구 양대륙의 열대·아열대 지방에 많이 분포하고 있으며, 전 세계에 130~150속, 약 5,650종이 알려져 있는데, 특히 오스트레일리아와 남아메리카에 많은 종이 분포하고 있다. 모두 목본종으로서, 가장자리가 매끈한 단순한 잎이 마주 달려 있다. 잎에 정유 성분을 함유하는 유점과 유선이 있고, 관다발은 복병립 관다발이며, 체관이 속 안에 들어 있는 점 등이 이 과의 특징이라고 할 수 있다. 꽃은 방사대칭인 양성화로, 꽃받침통은 씨방과 붙어 있다. 한편, 4-5개의 꽃받침조각과 같은 수의 꽃잎, 그리고 많은 수의 수술을 가지고 있다. 씨방은 하위로, 1개 또는 몇 개의 방으로 나뉘어 있고, 열매는 액과·삭과·견과·핵과 등 여러 가지가 있다.
.jpg)
