Els bostríquids (Bostrichidae) són una família de coleòpters polífags[1] amb 90 gèneres i 570 espècies,[2] moltes de les quals són xilòfagues, perforen la fusta, cosa que pot ocasionar danys en arbres o fusta posada en obra.
Els bostríquids inclouen les subfamílies següents:[3]
Els bostríquids (Bostrichidae) són una família de coleòpters polífags amb 90 gèneres i 570 espècies, moltes de les quals són xilòfagues, perforen la fusta, cosa que pot ocasionar danys en arbres o fusta posada en obra.
Korovníkovití (Bostrichidae) jsou čeleď brouků s více než 700 popsanými druhy. Hlava většiny korovníků není svrchu vidět, protože je skloněna směrem dolů a překrývána štítem. Výjimkou jsou brouci z podčeledi Lyctinae.
Africký Bostrychoplites cornutus je pozoruhodný svými štítkovými rohy. Často jsou jeho larvy do Evropy zavlečeny v dřevěných suvenýrech. [1]
Bostrychoplites cornutus
Lyctus brunneus
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Bostrichidae na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu korovníkovití ve Wikimedia Commons
Korovníkovití (Bostrichidae) jsou čeleď brouků s více než 700 popsanými druhy. Hlava většiny korovníků není svrchu vidět, protože je skloněna směrem dolů a překrývána štítem. Výjimkou jsou brouci z podčeledi Lyctinae.
Africký Bostrychoplites cornutus je pozoruhodný svými štítkovými rohy. Často jsou jeho larvy do Evropy zavlečeny v dřevěných suvenýrech.
Die Bohrkäfer (Bostrichidae) stellen eine Familie der Käfer dar. In Europa kommen 47 Arten und Unterarten vor.[1] Sie sind den Borkenkäfern (Scolytinae) ähnlich, unterscheiden sich aber in ihren Fühlern und Augen deutlich.
Die Käfer werden 2 bis 20 Millimeter lang und haben langgestreckte zylindrische und leicht abgeflachte Körper und ovale Augen. Sie sind entweder stark, fein behaart, oder haben keine Haare. Der Kopf der Tiere ist etwas nach vorne gestreckt, wobei dieser bei den Unterfamilien Lyctinae und Polycaoninae unverdeckt und bei den Unterfamilien Dinoderinae und Bostrichinae durch den Halsschild von oben verdeckt ist. Einige Arten haben Deckflügel, die nicht den gesamten Hinterleib bedecken. Ihre Fühler haben 9 bis 11 Glieder, wobei die letzten zwei oder drei Segmente zu einer Keule verdickt sind. Diese Segmente können bei manchen Arten kammartig verdickt sein. Sowohl die Männchen, als auch die Weibchen haben jeweils auf allen Beinen fünf Tarsenglieder. Die Tarsen sind meist lang und werden bei manchen Arten teilweise durch die Tibien überlappt. Diese wiederum haben an den ersten Beinpaaren meist Dornen und Häkchen.
Die Käfer bohren in Holz und sind sehr wärmeliebend. Manche Arten, wie z. B. der Getreidekapuziner (Rhyzopertha dominica) sind Schädlinge, da sie neben Holz auch Bücher und ihre Larven zusätzlich Samen und Getreide fressen. Die Bohrkäfer erreichen mitunter ein bemerkenswertes Alter. Getreidekapuziner können bis zu 60 Jahre alt werden, wobei dann ihre Oberfläche stark abgerieben ist.
Die Bohrkäfer (Bostrichidae) stellen eine Familie der Käfer dar. In Europa kommen 47 Arten und Unterarten vor. Sie sind den Borkenkäfern (Scolytinae) ähnlich, unterscheiden sich aber in ihren Fühlern und Augen deutlich.
Капюшончондор (лат. Bostrichidae) — коңуздардын бир тукуму, буларга кыйла уруу жана түр кирет; кош чекиттүү капюшончон (Schistoceros bimaculatus), тикендүү капюшончон (Enneadesmus trispinosus) жана башкалар.
Капюшончондор (лат. Bostrichidae) — коңуздардын бир тукуму, буларга кыйла уруу жана түр кирет; кош чекиттүү капюшончон (Schistoceros bimaculatus), тикендүү капюшончон (Enneadesmus trispinosus) жана башкалар.
The Bostrichidae are a family of beetles with more than 700 described species. They are commonly called auger beetles, false powderpost beetles, or horned powderpost beetles. The head of most auger beetles cannot be seen from above, as it is downwardly directed and hidden by the thorax. Exceptions are the powderpost beetles (subfamily Lyctinae), and members of the subfamily Psoinae.
Bostrychoplites cornutus has large, distinctive thoracic horns, and is found in parts of Africa and Arabia; it is often imported to Europe as larvae in African wooden bowls ("ethnic souvenirs") .[1]
The fossil record of the family extends to the Cretaceous, with the oldest records being from the Cenomanian aged Charentese and Burmese ambers, belonging to the extant genus Stephanopachys[2] and the extant subfamilies Dinoderinae[3] and Polycaoninae.[4]
This list is incomplete:[5]
The Bostrichidae are a family of beetles with more than 700 described species. They are commonly called auger beetles, false powderpost beetles, or horned powderpost beetles. The head of most auger beetles cannot be seen from above, as it is downwardly directed and hidden by the thorax. Exceptions are the powderpost beetles (subfamily Lyctinae), and members of the subfamily Psoinae.
.png)
Dinoderus brevis Bostrychoplites cornutus has large, distinctive thoracic horns, and is found in parts of Africa and Arabia; it is often imported to Europe as larvae in African wooden bowls ("ethnic souvenirs") .
The fossil record of the family extends to the Cretaceous, with the oldest records being from the Cenomanian aged Charentese and Burmese ambers, belonging to the extant genus Stephanopachys and the extant subfamilies Dinoderinae and Polycaoninae.
Los bostríquidos (Bostrichidae) son una familia de coleópteros polífagos con unas 500 especies descritas,[2] muchas de las cuales perforan la madera, con lo que pueden ocasionar daños en árboles o madera puesta en obra.
La subfamilia Lyctinae ha sido considerada con frecuencia como una familia independiente (Lyctidae).
Esta lista es incompleta:[3]
Datos: Q874723
Multimedia:
Especies: Bostrichidae
Los bostríquidos (Bostrichidae) son una familia de coleópteros polífagos con unas 500 especies descritas, muchas de las cuales perforan la madera, con lo que pueden ocasionar daños en árboles o madera puesta en obra.
La subfamilia Lyctinae ha sido considerada con frecuencia como una familia independiente (Lyctidae).
Les Bostrichidae forment une famille d'insectes coléoptères. Certains d'entre eux sont xylophages et s'attaquent au hêtre, au chêne et au châtaignier, d'autres se nourrissent de grains de céréales. Denops albofasciatus est un de leurs prédateurs naturels.
Selon Catalogue of Life (28 août 2014)[1] :
Selon ITIS (28 août 2014)[2] :
À ne pas confondre avec le bostryche typographe (Ips typographus), coléoptère ravageur des épicéas, qui appartient à la famille des Scolytidae
Les Bostrichidae forment une famille d'insectes coléoptères. Certains d'entre eux sont xylophages et s'attaquent au hêtre, au chêne et au châtaignier, d'autres se nourrissent de grains de céréales. Denops albofasciatus est un de leurs prédateurs naturels.
Bostrichidae sunt familia coleopterorum, cui sunt plus quam 700 species descriptae. Caput plurimarum desuper videri non potest, quia se deorsum inclinat et a thorace celatur. Exceptiones sunt coleoptera Anglice powderpost beetles appellata, subfamiliae Lyctinarum.
Bostrychoplites cornuti magna cornua thoracica proprie habent, et in regionibus Africae Arabiaeque inveniuntur; in Europam saepe invehuntur larvae in ligneis crateris Africanis ut "dona ethnica" (Anglice: ethnic souvenirs) conservata.[1]
Hic index[2] est imperfectus:
Haec stipula ad zoologiam spectat. Amplifica, si potes! Bostrichidae sunt familia coleopterorum, cui sunt plus quam 700 species descriptae. Caput plurimarum desuper videri non potest, quia se deorsum inclinat et a thorace celatur. Exceptiones sunt coleoptera Anglice powderpost beetles appellata, subfamiliae Lyctinarum.
Bostrychoplites cornuti magna cornua thoracica proprie habent, et in regionibus Africae Arabiaeque inveniuntur; in Europam saepe invehuntur larvae in ligneis crateris Africanis ut "dona ethnica" (Anglice: ethnic souvenirs) conservata.
Gaubtavabaliai (lot. Bostrychidae, angl. False powderpost beetles, Horned powderpost beetles, vok. Bohrkäfer) – vabalų (Coleoptera) šeima, kuriai priklauso smulkūs ir vidutinio dydžio vabalai. Kūnas 2,5-13 mm ilgio, cilindriškas. Priešnugarėlė išgaubta ir lyg gaubtas apdengia iš viršaus galvą.
Lervos vystosi po džiūstančių medžių žieve, medienoje, grūdų sandėliuose.
Pasaulyje yra apie 700 rūšių, Europoje – 47 rūšys. Lietuvoje galėtų būti 1-2 rūšys.
Gaubtavabaliai (lot. Bostrychidae, angl. False powderpost beetles, Horned powderpost beetles, vok. Bohrkäfer) – vabalų (Coleoptera) šeima, kuriai priklauso smulkūs ir vidutinio dydžio vabalai. Kūnas 2,5-13 mm ilgio, cilindriškas. Priešnugarėlė išgaubta ir lyg gaubtas apdengia iš viršaus galvą.
Lervos vystosi po džiūstančių medžių žieve, medienoje, grūdų sandėliuose.
Pasaulyje yra apie 700 rūšių, Europoje – 47 rūšys. Lietuvoje galėtų būti 1-2 rūšys.
De boorkevers (Bostrichidae) vormen een familie kevers binnen de superfamilie Bostrichoidea. In Europa komen 47 soorten en ondersoorten voor.[1] Ze lijken sterk op de schorskevers, maar er zijn verschillen in de antennes en de ogen.
Boorkevers worden 2 tot 20 millimeter lang en hebben een langgerekt cilindrisch en licht afgeplat lichaam en ovale ogen. De kop is iets naar voren gestrekt. Bij de onderfamilies Lyctinae en Polycaoninae is deze onbedekt, en bij de Dinoderinae en Bostrichinae bedekt door het halsschild. Sommige soorten hebben een dekschild dat niet het hele achterlijf bedekt.
De antennes hebben 9 tot 11 geledingen, waarbij de laatste twee of drie in de vorm van een knots verdikt zijn. Zowel het mannetje als het vrouwtje hebben op alle poten een tarsus met vijf geledingen. De tarsus is lang en wordt bij sommige soorten deels door de tibia overlapt.
Boorkevers danken hun naam aan het feit dat ze gangen in hout boren. Sommige soorten zijn behoorlijk schadelijk, omdat ze naast hout ook zaden en graan eten. Enkele boorkevers, zoals de kleine graanboorder (Rhyzopertha dominica) kunnen 60 jaar oud worden.
De boorkevers (Bostrichidae) vormen een familie kevers binnen de superfamilie Bostrichoidea. In Europa komen 47 soorten en ondersoorten voor. Ze lijken sterk op de schorskevers, maar er zijn verschillen in de antennes en de ogen.
Hettebiller (Bostrichidae, før gjerne stavet Bostrychidae) er en familie av biller som borer i ved eller tørre matvarer. Noen arter har blitt spredt over store deler av jorden med treverk, blant annet møbler. De fleste artene lever i tropene. Undergruppen splintvedbiller (Lyctinae) ble tidligere regnet som en egen familie. Noen få arter er problematiske skadedyr.
Små til middelsstore (2 – 20 mm), langstrakte, nokså smale biller. De kan minne om barkbiller (Scolytinae) men kan skilles fra disse blant annet på at fasettøynene er ovale og ikke oppdelt. Hos de fleste artene er brystskjoldet (pronotum) høyt hvelvet, hetteformet, og dekker hodet sett ovenfra. Hodet er kort og bredt med små fasettøyne. Hos underfamiliene splintvedbiller (Lyctinae) og Polycaoninae er hodet fremstrakt og godt synlig ovenfra, hos de andre undergruppene er det dekket av det hetteformede brystskjoldet. Antennene er korte til middels lange og består av 9-11 ledd. De tre ytterste leddene er noe tykkere enn de øvrige og danner en avlang kølle. Fasettøynene er ovale, ikke delt av noen innskjæring. Brystskjoldet (pronotum) er nokså flatt, firkantet sett ovenfra hos splintvedbiller og Polycaoninae, hos de andre gruppene er det karakteristisk hetteformet. Den fremre, bratt nedstigende delen har gjerne tverr-rynker og ofte er fremkanten trukket ut til et par korte horn. Dekkvingene er lange og parallellsidige. De slutter bratt bak, og mange arter har bakover- eller oppoverrettede tenner i den bakerste delen, i likhet med mange barkbiller. Beina er korte, framleggene har ofte tenner eller pigger. Føttene er nokså lange, slanke og fem-leddete. Larvene er bleke, svakt C-formede, med korte hår. De har en kraftig hodekapsel med nokså små, men sterke kjever (mandibler) og korte bein.
De fleste av hettebillene borer i død ved. Særlig underfamilien splintvedbiller kan leve i ganske tørr og hard ved, for eksempel i møbler og parkett. I naturen lever de i døde greiner, kvister og trestammer, men de kan også utvikle seg innendørs. Noen arter har blitt spredt over hele verden med treverk, og det er ikke uvanlig at eksotiske arter klekkes fra importerte møbler eller tømmer. Mikroorganismer hjelper billene å fordøye veden. Disse billene etterlater seg et karakteristisk, fint boremel (pulveraktig).
I tillegg til at noen arter kan ødelegge treverk, finnes det enkelte arter i denne familien som kan gjøre betydelig skade på lagrede, tørre matvarer. Det største problemet er den lille arten kornborebille (Rhyzopertha dominicana), som borer i tørt korn. Den har blitt spredt over det meste av verden, og kan også gjøre skade på andre tørre matvarer.
Hettebiller (Bostrichidae, før gjerne stavet Bostrychidae) er en familie av biller som borer i ved eller tørre matvarer. Noen arter har blitt spredt over store deler av jorden med treverk, blant annet møbler. De fleste artene lever i tropene. Undergruppen splintvedbiller (Lyctinae) ble tidligere regnet som en egen familie. Noen få arter er problematiske skadedyr.
Os Bostrichidae são uma família de besouros com mais de 700 espécies descritas. Eles são comumente chamados de besouros sem-fim, falsos besouros de pólvora ou besouros de pólvora com chifres. A cabeça da maioria dos besouros não pode ser vista de cima, pois é direcionada para baixo e escondida pelo tórax. As exceções são os besouros de pólvora (subfamília Lyctinae) e membros da subfamília Psoinae.
Bostrychoplites cornutus tem grandes chifres torácicos distintos e é encontrado em partes da África e da Arábia; é frequentemente importado para a Europa como larvas em tigelas de madeira africanas ("lembranças étnicas").[1]
O registro fóssil da família estende-se ao Cretáceo, sendo os registros mais antigos dos âmbares Charentese e Burmese de idade Cenomaniana, pertencentes ao gênero existente Stephanopachys[2] e às subfamílias existentes Dinoderinae[3] e Polycaoninae.[4]
Esta lista está incompleta: [5]
Os Bostrichidae são uma família de besouros com mais de 700 espécies descritas. Eles são comumente chamados de besouros sem-fim, falsos besouros de pólvora ou besouros de pólvora com chifres. A cabeça da maioria dos besouros não pode ser vista de cima, pois é direcionada para baixo e escondida pelo tórax. As exceções são os besouros de pólvora (subfamília Lyctinae) e membros da subfamília Psoinae.
Bostrychoplites cornutus tem grandes chifres torácicos distintos e é encontrado em partes da África e da Arábia; é frequentemente importado para a Europa como larvas em tigelas de madeira africanas ("lembranças étnicas").
O registro fóssil da família estende-se ao Cretáceo, sendo os registros mais antigos dos âmbares Charentese e Burmese de idade Cenomaniana, pertencentes ao gênero existente Stephanopachys e às subfamílias existentes Dinoderinae e Polycaoninae.
Kapuschongbaggar (Bostrichidae) är en familj skalbaggar med över 700 arter. Huvudet på de flesta kapuschongbaggar kan inte ses ovanifrån, eftersom det är nedåtriktat och gömt av kroppen. Ett undantag är vissa arter i underfamiljen Lyctinae.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Kapuschongbaggar (Bostrichidae) är en familj skalbaggar med över 700 arter. Huvudet på de flesta kapuschongbaggar kan inte ses ovanifrån, eftersom det är nedåtriktat och gömt av kroppen. Ett undantag är vissa arter i underfamiljen Lyctinae.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Капту́рники або несправжні короїди (Bostrichidae) — невелика родина ряду твердокрилих. Довжина до 15 мм, зовні схожі на короїдів. Голова прикрита передньоспинкою, неначе каптуром, звідси походить українська назва. Близько 550 видів, переважно в тропіках. В Європі 47 видів і підвидів. Імаго і личинки живуть в деревині хворих і мертвих дерев, у виробах із деревини, рідше в зернах злаків. Багато видів пошкоджують лісоматеріали. В Україні часто зустрічається каптурник звичайний (Bostrichus capucinus), чорний жук з червоними надкрилами та черевцем.
Капту́рники або несправжні короїди (Bostrichidae) — невелика родина ряду твердокрилих. Довжина до 15 мм, зовні схожі на короїдів. Голова прикрита передньоспинкою, неначе каптуром, звідси походить українська назва. Близько 550 видів, переважно в тропіках. В Європі 47 видів і підвидів. Імаго і личинки живуть в деревині хворих і мертвих дерев, у виробах із деревини, рідше в зернах злаків. Багато видів пошкоджують лісоматеріали. В Україні часто зустрічається каптурник звичайний (Bostrichus capucinus), чорний жук з червоними надкрилами та черевцем.
Bostrichidae là một họ bọ cánh cứng với hơn 700 loài đã được miêu tả. Đầu của các con bọ này không thể được nhìn thấy từ bên trên, vì nó thường cúi xuống và giấu sau ngực.
Danh sách này không đầy đủnbsp;[1]:
Bài viết về họ bọ cánh cứng Bostrichidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Bostrichidae là một họ bọ cánh cứng với hơn 700 loài đã được miêu tả. Đầu của các con bọ này không thể được nhìn thấy từ bên trên, vì nó thường cúi xuống và giấu sau ngực.
Bostrichinae
Dinoderinae
Dysidinae
Euderiinae
Древогрызы оспаривается
Polycaoninae
Psoinae
Капюшонники, или лжекороеды (лат. Bostrichidae) — семейство насекомых из отряда жесткокрылых.
Длиной до 15 мм. Внешне похожи на короедов. Голова прикрыта переднеспинкой, как капюшоном (отсюда название). Около 550 видов, распространены преимущественно в тропиках. Жуки и личинки живут в древесине больных и мёртвых деревьев, в изделиях из неё, реже в семенах злаков, зерне. Многие виды повреждают лесоматериалы.
В Европейской части России обычен Капюшонник обыкновенный (Bostrychus capucinus), чёрный, с красными надкрыльями и брюшком.
Вид Bostrychoplites cornutus имеет большие отличительные рога расположенные на грудке. Этот вид распространён в Африке и Аравийском полуострове.
Семейство насчитывает около 700 видов, расположенных в 8 подсемействах:
Капюшонники, или лжекороеды (лат. Bostrichidae) — семейство насекомых из отряда жесткокрылых.
Длиной до 15 мм. Внешне похожи на короедов. Голова прикрыта переднеспинкой, как капюшоном (отсюда название). Около 550 видов, распространены преимущественно в тропиках. Жуки и личинки живут в древесине больных и мёртвых деревьев, в изделиях из неё, реже в семенах злаков, зерне. Многие виды повреждают лесоматериалы.
В Европейской части России обычен Капюшонник обыкновенный (Bostrychus capucinus), чёрный, с красными надкрыльями и брюшком.
Вид Bostrychoplites cornutus имеет большие отличительные рога расположенные на грудке. Этот вид распространён в Африке и Аравийском полуострове.
_(8207538613).png)
.png)
