Bothrideridae je čeleď brouků z nadčeledi Cucujoidea.
Obrázky, zvuky či videa k tématu Bothrideridae ve Wikimedia Commons
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Bothrideridae na norské (bokmål) Wikipedii.
Bothrideridae je čeleď brouků z nadčeledi Cucujoidea.
Bothrideridae is a family of beetles in the superfamily Coccinelloidea.[1] They are known commonly as the cocoon-forming beetles or dry bark beetles.[2] They occur worldwide with most native to the Old World tropics.[2] In older literature, the family was often included in the family Colydiidae (e.g., [3]), but is now considered unrelated.
These beetles are 1.4 to 12 millimeters long as adults. They generally have very elongated bodies, some over 4 times longer than wide. They may be cylindrical or somewhat flattened. They are yellow to black in color, some with various patterning and some with red spots. They are hairless to slightly hairy or scaly in texture. The antennae have 9 to 11 segments and are usually club-shaped at the tips. Larvae are up to 18 millimeters long and are elongate in shape.[4]
Most beetles in this family live under tree bark. The larvae are ectoparasitoids of other insects, including other woodboring beetles, wood wasps, and carpenter bees.[4]
Genera that were assigned to the former subfamilies Teredinae, Xylariophilinae, and Anommatinae are now placed into the separate family Teredidae, with members of the former subfamily Bothriderinae constituting the only remaining members of the family. Genera placed in the family in the new circumscription include:[5]
Bothrideridae is a family of beetles in the superfamily Coccinelloidea. They are known commonly as the cocoon-forming beetles or dry bark beetles. They occur worldwide with most native to the Old World tropics. In older literature, the family was often included in the family Colydiidae (e.g., ), but is now considered unrelated.
Bothrideridae es una familia de coleópteros polífagos.[1][2]
Les Bothrideridae sont une famille de petits coléoptères appartenant au sous-ordre Polyphaga[1]. Ils sont répandus dans le monde entier, la plupart étant originaires des tropiques de l'Ancien Monde[2].
Ces coléoptères mesurent de 1,4 à 12 millimètres de long à l'âge adulte. Ils ont généralement des corps très allongés, certains plus de 4 fois plus longs que larges. Ils peuvent être cylindriques ou un peu aplatis. Ils sont de couleur jaune à noire, certains avec des motifs variés et d'autres avec des taches rouges. Ils sont glabres à légèrement poilus, ou de texture écailleuse. Leurs antennes ont 9 à 11 segments et sont généralement en forme de masse aux extrémités. Leurs larves allongées mesurent jusqu'à 18 millimètres de long[3].
La plupart des coléoptères de cette famille vivent sous l'écorce des arbres. Les espèces de la sous-famille des Anommatinae vivent dans le sol, en particulier dans la couche supérieure riche en compost et la litière organique[3].
Les larves de certaines espèces sont des ectoparasitoïdes d'autres insectes, notamment d'autres coléoptères foreurs, de guêpes Xiphydriidae (en) et d'abeilles charpentières[3]. Ces espèces se nourrissent de leurs hôtes ; les espèces non-parasites se nourrissent généralement de champignons[4].
Il existe quatre sous-familles : Bothriderinae, Teredinae, Xylariophilinae et Anommatinae. Ces sous-familles contiennent environ 38 genres, avec environ 400 espèces décrites[3].
Parmi les genres, on trouve [1],[5] :
Les Bothrideridae sont une famille de petits coléoptères appartenant au sous-ordre Polyphaga. Ils sont répandus dans le monde entier, la plupart étant originaires des tropiques de l'Ancien Monde.
Tunnelbiller (Bothrideridae) er en liten familie av biller som lever i ganger i død ved. Noen er soppetere, andre er parasitter på vedborende insekter. Det er funnet fem arter i Norden, tre av dem i Norge, to av disse foreløpig bare på Akershus festning.
Små til middelsstore (3,5 – 8 mm), avlange, sylindriske til noe flate biller, dekkvingene vanligvis med lengdekjøler. Hodet er stort og bredt med små, utstående fasettøyne. Antennene er omtrent så lange som hodet er bredt eller litt lengre, 11-leddete med en kraftig, to-leddet kølle (av og til synes den bestå av bare ett ledd). Brystskjoldet (pronotum) er omtrent firkantet sett ovenfra, lengre enn bredt, av og til med påfallende groper, opphøyde kjøler eller pigger. Dekkvingene er avlange, parallellsidige, fint hårete, vanligvis med flere tydelige lengdekjøler, av og til også med påfallende knøler. Beina er middels lange, slanke, med fire-leddete føtter.
Tunnelbillene lever i ganger i død ved. Noen er soppetere, andre angriper larver, pupper og nyklekte voksne av treborende biller, særlig trebukker (Cerambycidae). Arten Dastarcus helophoroides har blitt forsøkt i biologisk bekjemping av trebukken Monochamus alternatus i Kina og Japan. Denne angriper bartrær og kan gjøre stor skade fordi den sprer en parasittisk sopp. Dastarcus-hunnene legger egg i klynger på veggene i vertens larveganger. Disse klekkes til aktive, førstestadiums larver, som kryper rundt til de finner en larve eller puppe, paralyserer denne og forandrer seg til beinløse "mark"-lignende larver, som spiser av den lammede verten. De utvikler seg ganske raskt, spinner en kokong, forvandler seg til en puppe, den voksne billen klekkes og overvintrer inne i larvegangen. Forsøk tyder på at Dastarcus kan ødelegge en stor del av Monochamus-larvene og -puppene i et område.
Silfverberg, H. 1992. Enumeratio Coleopterorum Fennoscandiae, Daniae et Baltiae (liste over Nordens biller). Helsinki.
Bothrideres contractus, fra Atlas of the family Bothrideridae of Russia, foto av K.V. Makarov: [1]
Tunnelbiller (Bothrideridae) er en liten familie av biller som lever i ganger i død ved. Noen er soppetere, andre er parasitter på vedborende insekter. Det er funnet fem arter i Norden, tre av dem i Norge, to av disse foreløpig bare på Akershus festning.
Multimedia w Wikimedia Commons Bothrideridae – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) Cucujiformia i nadrodziny Coccinelloidea. Należy tu około 270 gatunków, głównie tropikalnych. Przechodzą rozwój z nadprzeobrażeniem (hipermetamorfozą). Larwy pierwszego stadium, zwane trójpazurkowcami, aktywnie szukają żywicieli. Kolejne stadia larwalne są pędrakowatymi pasożytami zewnętrznymi larw i poczwarek chrząszczy, głównie drewnożernych oraz niektórych błonkówek i motyli.
Takson ten wprowadzony został w 1845 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona jako plemię Bothriderini[1]. W systematyce P. Bouchard i innych z 2011 roku obejmował on cztery podrodziny: Teredinae, Xylariophilinae, Anommatinae i Bothriderinae[2]. W 2015 roku J.A. Robertson i współpracownicy – na podstawie wielkoskalowej analizy molekularnej całego infrarzędu – wydzielili trzy podrodziny do osobnej rodziny Teredidae tak, że obecne Bothrideridae odpowiadają podrodzinie Bothriderinae z poprzedniego systemu. Ponadto rodzinę tę umieszczono w nowej nadrodzinie Coccinelloidea[1], podczas gdy poprzednio zaliczana była do zgniotków (Cucujoidea)[2].
Chrząszcze te mają spłaszczone, szerokie, rzadziej wydłużone ciała, najczęściej nagie, bardzo rzadko z łuskowatymi włoskami. Czułki liczą sobie 9 do 11 członów i zwieńczone są jedno- lub dwuczłonową buławką[3]. Miejsca osadzenia czułków są widoczne z góry. Rowki czułkowe są dobrze rozwinięte. Szew epistomalny jest dobrze zaznaczony, a szwy gularne silnie z przodu zbieżne lub uwspólnione. Na przedpleczu często głębokie rowki lub wyniesione żebra. Panewki bioder środkowej pary zamknięte. Metepimeron silnie zredukowany, zlany z długim i wąskim metepisternum oraz zasłonięty przez nie i przez pokrywy od dołu[1]. Pokrywy o różnorodnie wyniesionych, uwypuklonych lub żeberkowatych międzyrzędach[1][3]. Biodra tylnych odnóży okrągłe lub prawie okrągłe. Krętarze silnie zredukowane i schowane we wklęsłościach na udach. Stopy czteroczłonowe. Samiec ma symetryczny edeagus o długiej fallobazie, połączonej stawowo z paramerami. Długie i smukłe prącie ma z przodu dwie rozpórki. Samice mają długie spiculum ventrale na ósmym sternicie i długie, położone przedwierzchołkowo przydatki pokładełka[1].
Bothrideridae przechodzą rozwój z hipermetamorfozą, w związku z czym wolnożyjące larwy pierwszego stadium (trójpazurkowce) różnią się od ektopasożytniczych larw stadiów kolejnych[3][1].
Trójpazurkowce mają ciało długości od 1 do 1,8 mm, wydłużone, wrzecionowate, umiarkowanie lub silnie spłaszczone, silniej niż u stadiów późniejszych zesklerotyzowane[4]. Ich nadustek i warga górna są zlane z puszką głowową. Bardzo długie czułki są dwuczłonowe. Na drugim członie osadzona jest długa szczecinka końcowa. Na pierwszym znajduje się wydłużony, palcowaty narząd zmysłowy (sensorium), krótszy niż drugi człon. Sierpowate, wąskie żuwaczki pozbawione są moli i prosteki[4][1]. Brzuszna część aparatu gębowego wysunięta jest w przód. Głaszczki wargowe są długie, dwuczłonowe, głaszczki szczękowe zaś zbudowane są z dwóch lub trzech członów. Długie, pięcioczłonowe odnóża wyposażone są w pojedynczą szczecinkę na przedstopiu. Para długich szczecinek sterczy na dziewiątym segmencie odwłoka[1].
Larwy późniejszych stadiów są pędrakowate i bezokie[1]. Ich walcowate ciała mają długość od 3 do 18 mm[4]. Puszkę głowową mają znacznie węższą od przedtułowia. Czoło zlane z nadustkiem, a warga górna wolna. Czułki są bardzo krótkie, złożone z jednego lub dwóch członów. Żuwaczki wyposażone są w spiczasty wyrostek u nasady. Brzuszna część aparatu gębowego jest wycofana w kierunku ciała[1]. Tułów jest stosunkowo wąski i krótki. Odwłok ponad dwukrotnie większy od tułowia[4]. Dziewiąty segment odwłoka niekiedy wyposażony jest w krótkie urogomfy[1].
Chrząszcze te spotyka się pod kłodami drzew oraz wewnątrz nich. Przechodzą rozwój z nadprzeobrażeniem. Larwa pierwszego stadium, określana jako trójpazurkowiec, ma długie odnóża i aktywnie poszukuje przyszłego żywiciela. Ofiarami ektopasożytnictwa padają larwy i poczwarki chrząszczy z takich rodzin jak ryjkowcowate (w tym kornikowate i Platypodinae), Brentidae, bogatkowate, kołatkowate, kózkowate[4] i kapturnikowate[3], a także błonkoskrzydłe z rodzaju Xyphydria (buczowate) i Xylocopa appendiculata (pszczołowate) oraz niektóre motyle. Trójpazurkowiec z rodzaju Sosylus znajduje poczwarkę żywiciela, po czym przyczepia się do brzusznej strony jej odwłoka w pobliżu segmentu drugiego i rozpoczyna żer. Przepoczwarczenie następuje w woskowej komórce zbudowanej przez larwę[4].
Większość gatunków zasiedla strefę międzyzwrotnikową[4]. W Polsce występuje tylko Bothrideres constractus[5][3].
Rodzina ta obejmuje około 270 opisanych gatunków, zgrupowanych w 27[4] rodzajach[1]:
James A. Robertson, Adam Ślipiński, Matthew Moulton, Floyd W. Shockley i inni. Phylogeny and classification of Cucujoidea and the recognition of a new superfamily Coccinelloidea (Coleoptera: Cucujiformia). „Systematic Entomology”. 40 (4), s. 745–778, 2015. DOI: 10.1111/syen.12138. Patrice Bouchard, Yves Bousquet, Anthony E. Davies, Miguel A. Alonso-Zarazaga i inni. Family-group names in Coleoptera (Insecta). „ZooKeys”. 88, s. 1–972, 2011. DOI: 10.3897/zookeys.88.807. Adam Ślipiński, Nathan Lord, John Lawrence: Chapter: 10.28. Bothrideridae Erichson, 1845. W: Handbook of Zoology. R.A.B. Leschen, R.G Beutel, J.F. Lawrence (red.). T. IV: Arthropoda: Insecta. Cz. 38: Coleoptera, Beetles. Volume 2. Morphology and Systematics (Polyphaga partim). W. DeGruyter, 2010, s. 411–422. Bothrideridae – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) Cucujiformia i nadrodziny Coccinelloidea. Należy tu około 270 gatunków, głównie tropikalnych. Przechodzą rozwój z nadprzeobrażeniem (hipermetamorfozą). Larwy pierwszego stadium, zwane trójpazurkowcami, aktywnie szukają żywicieli. Kolejne stadia larwalne są pędrakowatymi pasożytami zewnętrznymi larw i poczwarek chrząszczy, głównie drewnożernych oraz niektórych błonkówek i motyli.
Bothrideridae là một họ bọ Cánh cứng trong phân bộ Polyphaga.[1][2] Larvae of some species are ectoparasites of the larvae and pupas of wood-boring beetles.[3]
The family is thường được gọi là Anommatidae[3]. There are four subfamilies: Bothriderinae, Teredinae, Xylariophilinae, và Anommatinae.
Bài viết về bọ cánh cứng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Bothrideridae là một họ bọ Cánh cứng trong phân bộ Polyphaga. Larvae of some species are ectoparasites of the larvae and pupas of wood-boring beetles.
The family is thường được gọi là Anommatidae. There are four subfamilies: Bothriderinae, Teredinae, Xylariophilinae, và Anommatinae.
Ботридериды (лат. Bothrideridae) — семейство насекомых из отряда жесткокрылых.
Bothrideridae — это жуки маленьких и средних размеров, в длину достигающие 1,4—12 мм. Тело овальной или сильно вытянутой формы. Формула лапок 4-4-4, а для представителей Anommatinae 3-3-3. Усики 9—11 сегментные, булава обычно небольшая и состоит из 1—3 сегментов.[1]
Все Bothrideridae, к примеру Anommatinae, встречаются под брёвнами мёртвой или разлагающейся древесины, или же возле тех же брёвен в окружающей их опавшей листве, обычно ассоциируясь с живущими в этих местах насекомыми.[1]
Личинки Teredinae и Xylariophilinae — грибоядные. Личинки Xylariophiline питаются аскомицетовыми грибами, а личинки Teredinae питаются грибами растущих в проходах, в которых живут личинки плоскоходов (Platypodinae).[1]
Ботридериды (лат. Bothrideridae) — семейство насекомых из отряда жесткокрылых.
_(22863066992).png)
_(22863066992).png)
![[1]](http://www.zin.ru/Animalia/Coleoptera/images/botconckm.jpg){kind=link}