El robeyón (Lactarius sanguifluus) ye una especie de fungu de la familia Russulaceae que produz cogordes comestibles. Ta estendíu per Asia y Europa. Cuando se ruempe o ye cortada la cogorda, esprende un látex de color sanguinolentu que pasa a color verdosos cola so esposición al aire. El sombreru de la cogorda ye de color anaranxáu o marrón acoloratao con zones concéntriques de color más escuru, y va adquiriendo forma d'embudu según va maureciendo. Les cogordes pueden atopase aisllaes o en grupu principalmente nes proximidaes de coníferes, especialmente del abetu de Douglas.
N'España, en castellán, denominar vulgarmente según les zones como rovellón, guíscalo, níscalo, mízcalo, añísquele, guíscano o mícula.[1] Estos nomes vulgares son los mesmos que se-y da a L. deliciosus.
Esti fungu foi científicamente descritu per primer vegada por Jean-Jacques Paulet como Hypophyllum sanguifluum en 1811, y adquirió el so nome actual en 1838 por Elias Magnus Fries.[2] Ta clasificáu na seición Dapetes del xéneru Lactarius, xuntu con otres populares especies comestibles como Lactarius deliciosus y Lactarius deterrimus.
N'Europa suel apaecer en pinares sobremanera de la rexón próxima al Mediterraneu, (Baleares, Cataluña y comunidá valenciana[3]) ente que L. deliciosus dar por toa Europa. Suelse dar en zones templaes y soleyeres y terrenes a non demasiada altitú. L. sanguifluus va faciéndose más raru a midida que aumenta l'altitú. La dependencia que los pinos tienen de la micorriza que forma con esti fungu ye total una y bones esta déxa-y esquizar más terrenal col so sistema radicular.
Esti níscalo ta tamién llargamente estendíu na rexón de Himachal Pradesh n'India, onde se-y reparó crecer en montes mistos de coníferes, de cutiu sol felechu Onychium contiguum.[4] N'Holanda, alcontróse en dunes caliares, en clima templáu, asoleyáu nos cantos de montes apoderaos por pinos.[5] Tamién se-y cita en Bélxica,[6] y China.[7]
Les cogordes de Lactarius sanguifluus son comestibles. N'India exemplares moces son consumíos xuntu colos de L. deliciosus.[4]
Les sos cogordes, al igual que les d'otres especies, pueden bioacumular metales pesaos tóxicos de suelos contaminaos. Por ello, nun ye recomendable consumir cogordes recoyíes en suelos potencialmente contaminaos como pueden ser los industriales o próximos a carreteres con muncho tráficu.[8] Nun estudiu realizáu en Turquía sobre delles especies comestibles de fungos, comprobóse que les cogordes de L. sanguifluus conteníen altos niveles de cinc, manganesu, níquel, cobaltu, cadmiu, y chombu.[8]
Lactarius vinosus foi de cutiu consideráu una variedá de L. sanguifluus, pero la so morfoloxía especialmente calteres macroscópicos como la ornamentación de les sos espores y calteres moleculares confirmaron que son especies distintes.[9]
Puede confundise con L. deliciosus magar el latex d'este ye más anaranxáu en cuenta de color acoloratáu vinosu como ye'l de L. sanguifluus.
Lactarius sanguifluus contién un amiestu d'esteroles. El esterol predominante ye ergosterol (un 56.6% del total de esteroles), con menor proporción d'otros derivaos del ergosterol.[10]
El látex contién pigmentos a base de sesquiterpenos con una cadarma de guanines,[11] qu'inclúin los compuestos a los que vulgarmente se-yos denomina lactaroviolina y sangol. Dalgunos d'estos productos créese que se producen por aición enzimática cuando la cogorda ruémpese o manca.[12]
El robeyón (Lactarius sanguifluus) ye una especie de fungu de la familia Russulaceae que produz cogordes comestibles. Ta estendíu per Asia y Europa. Cuando se ruempe o ye cortada la cogorda, esprende un látex de color sanguinolentu que pasa a color verdosos cola so esposición al aire. El sombreru de la cogorda ye de color anaranxáu o marrón acoloratao con zones concéntriques de color más escuru, y va adquiriendo forma d'embudu según va maureciendo. Les cogordes pueden atopase aisllaes o en grupu principalmente nes proximidaes de coníferes, especialmente del abetu de Douglas.
