Azatağac meşələrinin (lat. Zelkova Spach) - Hirkan azatağacı[1] (lat. Z.hyrcana A.Grossh.) iqlim şəraitinə münasibəti baxımından bir qədər plastik ağac cinsi olub dəniz səthindən müxtəlif hündürlüklərdə və müxtəlif iqlim rejimlərində bitərək Lənkəranın düzən ərazisində, quru subtropik Muğan düzündə, həmçinin Talışın quru kontinental dağlıq[2] hissəsində bitir. Lənkəran zonasında sırf və qarışıq azatağac meşələrinə az təsadüf etmək olar. Burada azatağaclar 160-200 yaşında 36–40 m hündürlüyə və 1-1,5 m diametrə, 1 ha-da oduncaq ehtiyatı 600–800 m3-ə çatır. Tək-tək 300-400 yaşlı azat ağaclarına rast gəlinir, onların yoğunluğu 2,0-2,6 m-ə çatır. Belə ağaclar Masallı, Lənkəran, Lerik və Yardımlı rayonlarında, əsasən qəbirstanlıqlarda qalmışdır.
Dövlət tərəfindən qeydə alınıb qorunması vacib sayılan çoxyaşlı azatağaclarının sayı bu rayonlarda 209 ədəddir (Təhməzov, Yusifov. Əsədov, 2004). Onlardan 46-sı Masallı, 161-i Lerik, 9-u Lənkəran, 2-si Yardımlı rayonunun[3] payına düşür.
Azatağac meşələrinin (lat. Zelkova Spach) - Hirkan azatağacı (lat. Z.hyrcana A.Grossh.) iqlim şəraitinə münasibəti baxımından bir qədər plastik ağac cinsi olub dəniz səthindən müxtəlif hündürlüklərdə və müxtəlif iqlim rejimlərində bitərək Lənkəranın düzən ərazisində, quru subtropik Muğan düzündə, həmçinin Talışın quru kontinental dağlıq hissəsində bitir. Lənkəran zonasında sırf və qarışıq azatağac meşələrinə az təsadüf etmək olar. Burada azatağaclar 160-200 yaşında 36–40 m hündürlüyə və 1-1,5 m diametrə, 1 ha-da oduncaq ehtiyatı 600–800 m3-ə çatır. Tək-tək 300-400 yaşlı azat ağaclarına rast gəlinir, onların yoğunluğu 2,0-2,6 m-ə çatır. Belə ağaclar Masallı, Lənkəran, Lerik və Yardımlı rayonlarında, əsasən qəbirstanlıqlarda qalmışdır.
Zelkova és un gènere d'arbres caducifolis dins la família Ulmaceae, natius del sud d'Europa i sud-oest d'Àsia. La mida de les espècies és variable des d'arbusts com Z. sicula a grans arbres de 35 m d'alt com Z. carpinifolia. Les fulles són de disposició alternada amb els marges serrats i al contrari que els seus parents els oms la base de la fulla és simètrica. El fruit és una drupa seca.[1][2][3][4]
El nom de Zelkova deriva del nom natiu de Z. carpinifolia en georgià (ძელქვა: dzelkva). ძელ dzel significa "biga", i ქვა kva significa "roca". Aquest arbre es feia servir per a la construcció d'edificis.
Es trobava a Europa i Amèrica del Nord des del període Pliocè. Tanmateix les grans glaciacions del Plistocè van confinar el gènere al seu rang present en el Caucas, illes de l'est de la conca del Mediterrani i est d'Àsia on només hi va haver glaciacions localment restringides.[5][6]
La zelkova siciliana no va ser descoberta fins a l'any 1991, i és considerada una espècie en perill amb només un petit grup d'arbres que pateixen la sobrepastura.[7]
Zelkova serrata i Z. carpinifolia són arbres ornamentals. La fusta de zelkova és dura i serveix per ebenisteria.
Zelkova és un gènere d'arbres caducifolis dins la família Ulmaceae, natius del sud d'Europa i sud-oest d'Àsia. La mida de les espècies és variable des d'arbusts com Z. sicula a grans arbres de 35 m d'alt com Z. carpinifolia. Les fulles són de disposició alternada amb els marges serrats i al contrari que els seus parents els oms la base de la fulla és simètrica. El fruit és una drupa seca.
Zelkova (Zelkova) je rod rostlin z čeledi jilmovité (Ulmaceae). Zelkovy jsou povětšině stromy podobné jilmům, se střídavými dvouřadými jednoduchými zubatými listy. Vyskytují se v Asii a Evropě. Některé druhy jsou v ČR poměrně zřídka pěstovány jako okrasné dřeviny.
Zelkovy jsou opadavé stromy, výjimečně keře, s jednoduchými střídavými listy, podobné jilmům. Borka je hladká. Listy jsou dvouřadě rozložené, krátce řapíkaté. Čepel listů je symetrická, s pilovitým až vroubkovaným okrajem. U báze řapíku jsou 2 opadavé čárkovitě kopinaté palisty, zanechávající po opadu po každé straně báze řapíku příčnou jizvu. Žilnatina je zpeřená, každá žilka končí ve špici zubu čepele. Větévky nemají ani ostny ani korkové lišty či křídla. Květy jsou nenápadné, častěji jednopohlavné, se 4 až 6-četným okvětím. Samčí květy jsou nahloučené na bázi listů mladých větévek. Tyčinek je stejný počet jako cípů okvětí a mají krátké přímé nitky. Samičí a oboupohlavné květy jsou obvykle jednotlivé nebo řidčeji ve svazečcích po 2 až 4. Semeník je jednopouzdrý, s dvouramennou přisedlou bliznou. Plodem je oříšek obalený vytrvalým okvětím.[1][2]
Větévka zelkovy habrolisté
Letitý kmen zelkovy pilovité
Podzimní list zelkovy pilovité
Sicilský endemit Zelkova sicula
Rod zelkova zahrnuje celkem 6 druhů.[3] Je rozšířen ve východní a jihozápadní Asii a v jižní Evropě.[1] V Evropě se vyskytují 2 druhy. Zelkova abelicea (syn. Zelkova cretica), je endemit Kréty.[4] Mimo to byla v roce 1991 objevena na Sicílii populace nového druhu, popsaného o rok později pod jménem Zelkova sicula.[5][6][7]
Zelkova krétská (Z. abelicea) byla popsána v roce 1785 Lamarckem jako druh dubu, Quercus abelicea. Ve správné čeledi se ocitla až v roce 1806, kdy byla přeřazena do rodu jilm, odkud byla později převedena do rodu zelkova.[6][3]
Některé druhy, zejména zelkova pilovitá a méně i zelkova habrolistá, jsou občas pěstovány v České republice jako okrasné dřeviny. Některé další druhy lze vidět např. ve sbírkách Dendrologické zahrady v Průhonicích.[8]
Pestrolistý kultivar zelkovy pilovité
Opracované dřevo zelkovy pilovité
Zelkova pilovitá jako bonsai
Obrázky, zvuky či videa k tématu Zelkova ve Wikimedia Commons
Zelkova (Zelkova) je rod rostlin z čeledi jilmovité (Ulmaceae). Zelkovy jsou povětšině stromy podobné jilmům, se střídavými dvouřadými jednoduchými zubatými listy. Vyskytují se v Asii a Evropě. Některé druhy jsou v ČR poměrně zřídka pěstovány jako okrasné dřeviny.
Slægten Zelkova (Zelkova) er udbredt i Mellemøsten og Østasien. De få arter er løvfældende træer eller buske med spredte, savtakkede blade. Blomsterne sidder i små knipper. Som andre arter i familien kan denne også disse angribes af elmesyge.
Beskrevne arter
Die Zelkoven (Zelkova) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Ulmengewächse (Ulmaceae). Sie sind gefährdet durch das Ulmensterben.
Zelkoven-Arten sind sommergrüne Bäume oder Sträucher. Die Zelkoven besitzen ein ringporiges, hartes Kernholz. Die wechselständig und zweizeilig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die einfache Blattspreite besitzt einen gekerbten oder einfach gesägten Blattrand[1] und im Gegensatz zu den Ulmen ist die Spreitenbasis symmetrisch.
Die Zelkova-Arten sind einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die Blüten stehen in unscheinbaren Büscheln in den Blattachseln. Die weiblichen Blüten befinden sich an der Spitze, die männlichen an der Basis der diesjährigen Zweige.
Die kurz gestielte Steinfrucht ist asymmetrisch und ungeflügelt.
Das heutige Hauptverbreitungsgebiet der Gattung Zelkova ist Südwest- und Ostasien. In China gibt es drei Arten, zwei davon nur dort.[1] Im Tertiär wuchs die Gattung Zelkova auch in Europa. Die Endemiten Zelkova abelicea in den Gebirgen Kretas und Zelkova sicula aus Sizilien stellen Reliktvorkommen aus dieser Zeit dar.
Drei Arten werden in der Roten Liste der gefährdeten Arten der IUCN geführt.[2]
Die Gattung Zelkova wurde 1841 von Édouard Spach erstveröffentlicht.[3] Typusart ist Zelkova crenata Spach, heute ein Synonym von Zelkova carpinifolia (Pallas) K.Koch. Der Gattungsname Zelkova ist von dem georgischen Lokalnamen „Dselkua“ oder „Dselkwa“ (georgisch ძელქვა) für diesen Baum entlehnt.[3] Ein Synonym für Zelkova ist Abelicea Baill.[4]
In der Gattung Zelkova gibt es sechs Arten:[4]
Die Verwendung ist ähnlich dem Holz der Ulmen. Zelkova serrata, Zelkova sinica, Zelkova carpinifolia und Zelkova abelicea werden auch als Bonsai kultiviert.[7]
Die Zelkoven (Zelkova) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Ulmengewächse (Ulmaceae). Sie sind gefährdet durch das Ulmensterben.
Zelkova (from Georgian ძელქვა dzelkva, 'stone pillar') is a genus of six species of deciduous trees in the elm family Ulmaceae, native to southern Europe, and southwest and eastern Asia. They vary in size from shrubs (Z. sicula) to large trees up to 35 m (115 ft) tall (Z. carpinifolia). The bark is smooth, dark brown. Unlike the elms, the branchlets are never corky or winged. The leaves are alternate, with serrated margins, and (unlike the related elms) a symmetrical base to the leaf blade. The leaves are in two distinct rows; they have pinnate venation and each vein extends to the leaf margin, where it terminates in a tooth. There are two stipules at each node, though these are caducous (shed early), leaving a pair of scars at the leaf base. Zelkova is polygamous. Staminate flowers are clustered in the lower leaf axils of young branchlets; the perianth is campanulate, with four to six (to seven) lobes, and the stamens are short. Pistillate and hermaphrodite flowers are solitary, or rarely in clusters of two to four, in the upper leaf axils of young branchlets. The fruit is a dry, nut-like drupe with a dorsal keel, produced singly in the leaf axils. The perianth and stigma are persistent. [1][2][3][4]
The genus Zelkova was common throughout northern Europe and North America as late as the Pliocene. However, extensive Pleistocene glaciation has confined the genus to its present range to the eastern Mediterranean islands and the Caucasus, and in eastern Asia where only local glaciation occurred.[5][6] Species of Zelkova were important elements of the vast forests that prevailed throughout the Northern Hemisphere during much of the Cenozoic Period. [7][8][9]
Today, the genus comprises six species with disjunct distribution patterns:[10] three in eastern Asia [Zelkova serrata (Thunb.) Makino; Zelkova schneideriana Hand.-Mazz.; and Zelkova sinica C. K. Schneid.], one in southwestern Asia [Zelkova carpinifolia (Pall.) C. Koch] and two on the Mediterranean islands of Sicily (Zelkova sicula Di Pasq., Garfi & Quézel) and Crete [Zelkova abelicea (Lam.) Boiss.]. The oldest fossils attributed to Zelkova date from the early Eocene (55 million years ago) in western North America, where the genus is extinct today. [11] In Bulgaria, Zelkova fossils were found in Paleogene and Neogene layers in the following locations: Zelkova ungeri (Ett.) Kov. — Lozenets, Kurilo, Chukurovo in Sofia Region, Dospey in Samokov Region, Pernik, Pirin Mine in Blagoevgrad Region, Bobov Dol in Kyustendil Region; Zelkova praelonga Berger — Pirin Mine in Blagoevgrad Region. [12]
Zelkova abelicea is endemic to Crete (Greece); it has a fragmentary distribution in the four main mountain regions of Crete (Lefka Ori, Psiloritis, Dikti and Thrypti), between 900 and 1800 m above sea level, which corresponds to the upper timberline.[13] It grows mainly on north-facing slopes or in and around rocky river-beds and gullies which remain moist during dry summers.[14][15] The species is highly endangered through habitat fragmentation and destruction, overgrazing, fire and water stress.[16][15][13]
The Sicilian Zelkova Z. sicula, only discovered in 1991, is listed as an endangered species. The two known populations close to Syracuse (Bosco Pisano and Ciranna) comprise a small number of low shrubs suffering from severe overgrazing; the natural mature size of undamaged specimens is unknown.[17]
Whilst all the known Zelkova taxa are currently in cultivation and in botanic gardens or arboreta, relatively few collections are known to be from wild sourced material or known in the countries of their natural distribution. Z. sicula and Z. abelicea are the two taxa considered to be at most risk of extinction (Critically Endangered and Vulnerable). These two Zelkova species are the two with the most restricted natural distribution—both are small island endemics. The Zelkova with the widest natural distribution, Z. serrata, is also the most common Zelkova in botanic garden collections [18]
Phylogeography, using chloroplast and mitochondrial markers, has mostly focused on the Quaternary and the influence of the cycles of glaciation on species distribution and structure. [19] [20] Phylogeography has, however, also been used to document more ancient patterns,[21][22] with some of them presumably dating as far back as the early Miocene.[23] The retrieval of ancient patterns may be specific to tree species, which are assumed to evolve more slowly than herbaceous plants and shrubs. [24] Zelkova trees live for centuries,[25] which is a good indication that ancient patterns might be recovered using molecular markers.
A few phylogenetic and biogeographical studies have been carried out on Zelkova,[26][8][10][27] but these studies had small sample sizes or weak representation of wild populations. A more comprehensive phylogeographical analysis,[28] based on trnH–psbA, trnL and internal transcribed spacer regions 1 and 2 (ITS1 and ITS2), was the first to use a wide sampling of natural populations from nearly all the disjunct regions where Z. abelicea, Z. carpinifolia and Z. sicula presently grow. It aimed to assess the diversity within and among species using DNA from two cellular compartments that have different modes of inheritance and trace different histories.
Zelkova serrata and Z. carpinifolia are grown as ornamental trees. [29] The wood is hard, used for making furniture. [29] In Japan, the wood of the keyaki, or zelkova serrata is used for making Japanese drums, called wadaiko. The most desired drums are hollowed out of a trunk of a zelkova tree, but in many cases, the drum is fashioned from staves of keyaki wood, using the same method as when constructing a barrel.
The name Zelkova derives from the native name of Z. carpinifolia in the Georgian language – one of the Kartvelian languages spoken in the Caucasus, as shown by the Georgian name, ძელქვა (dzelkva), from ძელი (dzeli) meaning 'bar' or 'pillar', and ქვა (kva) meaning 'rock', 'stone' The tree was often used for making rock-hard and durable bars for building and furniture. [30][31]
{{cite book}}: |first= has generic name (help) Zelkova (from Georgian ძელქვა dzelkva, 'stone pillar') is a genus of six species of deciduous trees in the elm family Ulmaceae, native to southern Europe, and southwest and eastern Asia. They vary in size from shrubs (Z. sicula) to large trees up to 35 m (115 ft) tall (Z. carpinifolia). The bark is smooth, dark brown. Unlike the elms, the branchlets are never corky or winged. The leaves are alternate, with serrated margins, and (unlike the related elms) a symmetrical base to the leaf blade. The leaves are in two distinct rows; they have pinnate venation and each vein extends to the leaf margin, where it terminates in a tooth. There are two stipules at each node, though these are caducous (shed early), leaving a pair of scars at the leaf base. Zelkova is polygamous. Staminate flowers are clustered in the lower leaf axils of young branchlets; the perianth is campanulate, with four to six (to seven) lobes, and the stamens are short. Pistillate and hermaphrodite flowers are solitary, or rarely in clusters of two to four, in the upper leaf axils of young branchlets. The fruit is a dry, nut-like drupe with a dorsal keel, produced singly in the leaf axils. The perianth and stigma are persistent.
Zelkovo (Zelkova) estas genro de monoikaj arboj kaj trunkarbustoj parencaj al ulmo el ulmacoj.
En Kreto kaj Azio estas konataj 6 specioj, kultivataj por ornamo kaj ankaŭ por ligno, uzataj por konstruado de domoj, ŝipoj kaj vagonoj.
Zelkova es un género botánico de plantas fanerógamas perteneciente a la familia Ulmaceae.
Son árboles caducifolios nativos del sur de Europa y este de Asia. Varían en tamaño desde un arbusto (Z. sicula) hasta un gran árbol con más de 35 metros de altura (Z. carpinifolia).
La zelkova siciliana Z. sicula, descubierta tan solo en 1991, se encuentra incluida en la lista de especies en peligro. La única población conocida es un pequeño número de arbustos bajos que sufren de severo sobrepastoreo; el tamaño natural maduro de los ejemplares no dañados se desconoce.[1]
El género Zelkova fue común por todo el norte de Europa y Norteamérica tan tarde como el Plioceno. Sin embargo, la amplia glaciación del Pleistoceno ha confinado el género a su actual área de distribución a las islas del Mediterráneo y el Cáucaso, y en el este de Asia donde solo hubo glaciación local.[2][3]
Zelkova serrata y Z. carpinifolia se cultivan como árboles ornamentales. La madera es dura, usada para hacer muebles.
El género fue descrito por Édouard Spach y publicado en Annales des Sciences Naturelles; Botanique, sér. 2, 15: 356. 1841.[4]
El nombre Zelkova deriva del nombre nativo de Z. carpinifolia en uno o más de las lenguas del Cáucaso, como se demuestra en el nombre georgiano, ძელქვა (dzelkva). ძელ dzel que significa "barra, viga" o "travesaño", y ქვა kva que significa "roca". El árbol se usó a menudo para hacer barras o travesaños con una dureza de roca y resistentes para la construcción.
Zelkova es un género botánico de plantas fanerógamas perteneciente a la familia Ulmaceae.
Selkovat[1] (Zelkova) on kasvisuku, joka kuuluu jalavakasvien heimoon. Siihen kuuluu kuusi lajia. Selkovat ovat Euroopan ja Aasian lauhkean ja subtrooppisen ilmaston kesävihantia puita.
Selkovat ovat kesävihantia puita. Kaksiriviset lehdet ovat korvakkeellisia ja saha- tai nyhälaitaisia. Lehtilavat ovat sulkasuonisia, keskisuonesta haarautuvat sivusuonet päättyvät laidan hampaiden kärkiin. Selkovat ovat sekasopuisia: niillä on sekä yksineuvoisia että kaksineuvoisia kukkia samassa puussa. Kukat ovat yksitellen tai pienissä ryppäissä uusien versojen lehtihangoissa. Kukkien kellomaiset kehät ovat 4–6 -liuskaisia. Vihreät hedelmät ovat epäsymmetrisiä: vinoja ja dorsaaliselta tai selkäpuoleltaan kölillisiä. Niitä on perinteisesti pidetty rakenteen perusteella luumarjoina, vaikka niissä ei ole mehukkaita osia.[2]
Selkovat kasvavat Kaakkois-Euroopassa ja Lähi-idässä sekä Itä-Aasiassa.[2]
Selkovien sukuun kuuluu kuusi lajia.[3]
Selkovat (Zelkova) on kasvisuku, joka kuuluu jalavakasvien heimoon. Siihen kuuluu kuusi lajia. Selkovat ovat Euroopan ja Aasian lauhkean ja subtrooppisen ilmaston kesävihantia puita.
Zelkova est un genre contenant 6 espèces d'arbres caduques de la famille des Ulmaceae, aujourd'hui présentes au sud de l'Europe et en Asie. Ils varient en taille de l'arbuste (Z. sicula) à de grands arbres atteignant 35 m de haut (Z. carpinifolia).
Le nom « zelkova » ou « zelkoua » vient du géorgien dzelkva (ძელქვა), le nom vernaculaire de Z. carpinifolia en Géorgie.
Les botanistes sont partagés sur la question de savoir si Zelkova est un genre à part entière ou un sous-ensemble du genre Ulmus. Le Zelkova est en effet monoïque, contrairement aux ormes dont les fleurs sont hermaphrodites.
Zelkova est un genre contenant 6 espèces d'arbres caduques de la famille des Ulmaceae, aujourd'hui présentes au sud de l'Europe et en Asie. Ils varient en taille de l'arbuste (Z. sicula) à de grands arbres atteignant 35 m de haut (Z. carpinifolia).
Le nom « zelkova » ou « zelkoua » vient du géorgien dzelkva (ძელქვა), le nom vernaculaire de Z. carpinifolia en Géorgie.
Les botanistes sont partagés sur la question de savoir si Zelkova est un genre à part entière ou un sous-ensemble du genre Ulmus. Le Zelkova est en effet monoïque, contrairement aux ormes dont les fleurs sont hermaphrodites.
Zelkova (lat. Zelkova), rod listopadnog grmlja i drveća iz porodice brjestovki (Ulmaceae), rasprostranjen po Mediteranu, između Crnog mora i Kaspijskog jezera i po jugoistočnoj Aziji. Postyoji sedam priznatih vrsta[1], među kojima su poznatije kavkaska, japanska i kineska zelkova
Zelkova (lat. Zelkova), rod listopadnog grmlja i drveća iz porodice brjestovki (Ulmaceae), rasprostranjen po Mediteranu, između Crnog mora i Kaspijskog jezera i po jugoistočnoj Aziji. Postyoji sedam priznatih vrsta, među kojima su poznatije kavkaska, japanska i kineska zelkova
Zelkova Spach è un genere di piante decidue appartenenti alla famiglia Ulmaceae.[1]
Le dimensioni variano dalle forme cespugliose come Z. sicula, alte pochi dm, alle forme arboree, come Z. carpinifolia, che può raggiungere anche i 35 m di altezza.
Il genere Zelkova era ampiamente diffuso in tutto l'emisfero boreale sino al Pliocene. Le estese glaciazioni del Pleistocene hanno confinato il genere al suo attuale areale che comprende l'Europa meridionale (poche località isolate) e l'Asia sudoccidentale e orientale.
Secondo il Palaeobiology Database, i primi resti fossili conosciuti per questo genere risalgono a circa 80 milioni di anni fa (Cretaceo) e provengono dal Canada.[2]
In questo genere sono riconosciute 6 specie:[1]
Skirpstulas (lot. Zelkova) – gentis, priklausanti guobinių (Ulmaceae) augalų šeimai. Ją sudaro 6 lapus metančių medžių rūšys, natūraliai augančios Eurazijoje. Jų aukštis svyruoja nuo 6 iki 35 m.
Iki plioceno skirpstulai buvo paplitę po plačias Eurazijos ir Šiaurės Amerikos teritorijas, bet dėl ledynmečio jų arealai sumažėjo. Dabar auga Vakarų Azijos kalnuose, Kretoje, Sicilijoje, Kinijoje, Japonijoje bei Rusijos Tolimuosiuose Rytuose.
Skirpstulas (lot. Zelkova) – gentis, priklausanti guobinių (Ulmaceae) augalų šeimai. Ją sudaro 6 lapus metančių medžių rūšys, natūraliai augančios Eurazijoje. Jų aukštis svyruoja nuo 6 iki 35 m.
Iki plioceno skirpstulai buvo paplitę po plačias Eurazijos ir Šiaurės Amerikos teritorijas, bet dėl ledynmečio jų arealai sumažėjo. Dabar auga Vakarų Azijos kalnuose, Kretoje, Sicilijoje, Kinijoje, Japonijoje bei Rusijos Tolimuosiuose Rytuose.
Zelkova is een geslacht van bomen uit de Iepenfamilie. Het geslacht bestaat uit zes soorten. De bomen komen van nature voor in Zuid-Europa en in Zuidwest- en Oost-Azië. Ze variëren in hoogte van struiken (zoals Zelkova sicula) tot meer dan 35 m hoge bomen (zoals Zelkova carpinifolia).
De botanische naam Zelkova is afkomstig van de Kaukasische naam voor Zelkova carpinifolia, zoals in de Georgische naam ძელქვა (dzelkva).
Het blad is afwisselend geplaatst, kort gesteeld en gezaagd. De bladvoet is in tegenstelling tot de iepen symmetrisch van vorm.
De bomen zijn eenhuizig en bloeien in de bladoksels. De vrouwelijke bloemen zitten bovenaan de eenjarige scheuten en de mannelijke aan de onderzijde.
De vruchten zijn ongevleugelde, kort gesteelde, asymmetrische steenvruchten.
Het hout is ringporig en wordt voor dezelfde doeleinden gebruikt als iepenhout.
Zelkova serrata en Zelkova carpinifolia worden als sierbomen gebruikt.
Tot in het Pleistoceen kwamen de bomen ook voor in Noord-Amerika en Noord-Europa. Door de ijstijd zijn de bomen teruggedrongen tot zuidelijker streken.
Zelkova is een geslacht van bomen uit de Iepenfamilie. Het geslacht bestaat uit zes soorten. De bomen komen van nature voor in Zuid-Europa en in Zuidwest- en Oost-Azië. Ze variëren in hoogte van struiken (zoals Zelkova sicula) tot meer dan 35 m hoge bomen (zoals Zelkova carpinifolia).
De botanische naam Zelkova is afkomstig van de Kaukasische naam voor Zelkova carpinifolia, zoals in de Georgische naam ძელქვა (dzelkva).
Het blad is afwisselend geplaatst, kort gesteeld en gezaagd. De bladvoet is in tegenstelling tot de iepen symmetrisch van vorm.
De bomen zijn eenhuizig en bloeien in de bladoksels. De vrouwelijke bloemen zitten bovenaan de eenjarige scheuten en de mannelijke aan de onderzijde.
De vruchten zijn ongevleugelde, kort gesteelde, asymmetrische steenvruchten.
Het hout is ringporig en wordt voor dezelfde doeleinden gebruikt als iepenhout.
Soorten Zelkova abelicea - Kretenzische zelkova Zelkova carpinifolia - Kaukasische zelkova of zwepenboom Zelkova serrata - Japanse zelkova Zelkova sicula - Siciliaanse zelkova Zelkova sinica - Chinese zelkova Zelkova schneideriana - Schneider's zelkovaZelkova serrata en Zelkova carpinifolia worden als sierbomen gebruikt.
Tot in het Pleistoceen kwamen de bomen ook voor in Noord-Amerika en Noord-Europa. Door de ijstijd zijn de bomen teruggedrongen tot zuidelijker streken.
Zelkova er ei slekt med løvfellende trær i almefamilien. De varierer i størrelse fra busker (Zelkova sicula) til 35 m høye trær (kaukasisk alm). Bladene er spredte og enkelttannete. Basis på bladene er symmetrisk, noe som skiller Zelkova fra slektningene i almeslekta. Blomstene sitter i bladhjørnene, og frukten er en mellomting mellom samara og steinfrukt.
Zelkova er utbredt i Øst-Asia og Kaukasia, og det finnes relikte bestander på middelhavsøyene Sicilia og Kreta. I tertiær hadde slekta en vid utbredelse på den nordlige halvkule, inkludert Nord-Amerika og Nord-Afrika der den nå er utdødd. De eldste fossilene er 55 millioner år gamle og er funnet i vestlige Nord-Amerika. I Mellom-Europa dødde Zelkova ut i slutten av pliocen, men slekta vokste fortsatt i sentrale Italia for omtrent 32 000 år siden under siste istid (weichsel).
Keaki, kaukasisk alm og hybriden Zelkova × verschaffeltii blir plantet som prydtrær i hager og parker. De er lite hardføre og blir sjeldent plantet i Norge.
Zelkova er ei slekt med løvfellende trær i almefamilien. De varierer i størrelse fra busker (Zelkova sicula) til 35 m høye trær (kaukasisk alm). Bladene er spredte og enkelttannete. Basis på bladene er symmetrisk, noe som skiller Zelkova fra slektningene i almeslekta. Blomstene sitter i bladhjørnene, og frukten er en mellomting mellom samara og steinfrukt.
Zelkova er utbredt i Øst-Asia og Kaukasia, og det finnes relikte bestander på middelhavsøyene Sicilia og Kreta. I tertiær hadde slekta en vid utbredelse på den nordlige halvkule, inkludert Nord-Amerika og Nord-Afrika der den nå er utdødd. De eldste fossilene er 55 millioner år gamle og er funnet i vestlige Nord-Amerika. I Mellom-Europa dødde Zelkova ut i slutten av pliocen, men slekta vokste fortsatt i sentrale Italia for omtrent 32 000 år siden under siste istid (weichsel).
Keaki, kaukasisk alm og hybriden Zelkova × verschaffeltii blir plantet som prydtrær i hager og parker. De er lite hardføre og blir sjeldent plantet i Norge.
Brzostownica (Zelkova Spach) – rodzaj roślin z rodziny wiązowatych. Obejmuje pięć gatunków występujących w południowo-wschodniej Europie i w Azji. Rosną w lasach i na terenach skalistych. Z. abeliacea na Krecie, Z. carpinifolia w północnej Turcji i na Kaukazie, Z. sinica i Z. schneideriana w Chinach i Z. serrata w Japonii. Są to drzewa uprawiane jako ozdobne, ale też dostarczające drewna konstrukcyjnego[3]. W Europie Środkowej w uprawie spotykane są: brzostownica kaukaska, Schneidera i japońska[4].
Jeden z rodzajów z rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Obejmuje 5 gatunków[3][5][4]
Brzostownica (Zelkova Spach) – rodzaj roślin z rodziny wiązowatych. Obejmuje pięć gatunków występujących w południowo-wschodniej Europie i w Azji. Rosną w lasach i na terenach skalistych. Z. abeliacea na Krecie, Z. carpinifolia w północnej Turcji i na Kaukazie, Z. sinica i Z. schneideriana w Chinach i Z. serrata w Japonii. Są to drzewa uprawiane jako ozdobne, ale też dostarczające drewna konstrukcyjnego. W Europie Środkowej w uprawie spotykane są: brzostownica kaukaska, Schneidera i japońska.
Zelkova é um género botânico pertencente à família Ulmaceae.[1] É uma árvore de folhas caducas (caem no inverno), verdes e largas que adquirem diferente coloração no outono. Possui um tronco dividido em largos galhos retos em um grande número de galhos menores ramificados.
O género é constituído por seis espécies, nativas do sul da Europa, sudoeste e leste da Ásia. O seu tamanho é variável, podendo ter a forma de arbustos (Z. sicula) ou de árvores até 35 m de altura (Z. carpinifolia).
A espécie Z. sicula, apenas descoberta em 1991, é listada como uma espécie ameaçada. A única população conhecida consiste apenas de pequenos arbustos.
Zelkova serrata e Z. carpinifolia são plantadas como árvores ornamentais.
O género Zelkova era comum na América do Norte e norte da Europa, mesmo até ao fim do Plioceno. No entanto, extensivas glaciações no Pleistoceno confinaram o género à sua presente área de distribuição, ao sul dos Alpes e Pirenéus, e no leste asiático, onde apenas glaciações locais ocorreram.
Zelkova é um género botânico pertencente à família Ulmaceae. É uma árvore de folhas caducas (caem no inverno), verdes e largas que adquirem diferente coloração no outono. Possui um tronco dividido em largos galhos retos em um grande número de galhos menores ramificados.
O género é constituído por seis espécies, nativas do sul da Europa, sudoeste e leste da Ásia. O seu tamanho é variável, podendo ter a forma de arbustos (Z. sicula) ou de árvores até 35 m de altura (Z. carpinifolia).
Zelkova là một chi của 6 loài cây thân gỗ hiện còn tồn tại, với lá sớm rụng trong họ Du (Ulmaceae), có nguồn gốc tại khu vực miền nam châu Âu, miền tây nam và miền đông châu Á. Chúng có kích thước từ dạng cây bụi như ở cử Sicilia (Z. sicula) tới cây gỗ lớn, cao tới 35 m như ở cử Kavkaz (Z. carpinifolia).
Tên gọi khoa học Zelkova có nguồn gốc xuất xứ từ tên gọi bản địa của Z. carpinifolia trong một hoặc nhiều ngôn ngữ vùng Kavkaz, chẳng hạn như trong tiếng Gruzia người ta gọi nó là ძელქვა (dzelkva).
Cử Sicilia (Z. sicula) mới được phát hiện năm 1991, được liệt kê như là loài đang nguy cấp. Quần thể đã biết duy nhất chỉ còn một lượng nhỏ các cây bụi thấp, chịu tổn hại nặng nề do chăn thả quá mức tại khu vực Sicilia; kích thước của cây trưởng thành trong tự nhiên khi không bị phá hại hiện vẫn chưa rõ.
Zelkova serrata và Z. carpinifolia được trồng làm cây cảnh.
Chi Zelkova đã từng là các loài cây phổ biến tại Bắc Mỹ và Bắc Âu cho tới cuối thế Pliocen. Tuy nhiên, sự đóng băng trên phạm vi rộng vào thế Pleistocen đã thu hẹp chi này vào phạm vi phân bổ hiện tại của chúng, ở phía nam các dãy núi Alps và Pyrenees, cũng như tại Đông Á là những nơi mà sự đóng băng chỉ diễn ra cục bộ.
Zelkova là một chi của 6 loài cây thân gỗ hiện còn tồn tại, với lá sớm rụng trong họ Du (Ulmaceae), có nguồn gốc tại khu vực miền nam châu Âu, miền tây nam và miền đông châu Á. Chúng có kích thước từ dạng cây bụi như ở cử Sicilia (Z. sicula) tới cây gỗ lớn, cao tới 35 m như ở cử Kavkaz (Z. carpinifolia).
Tên gọi khoa học Zelkova có nguồn gốc xuất xứ từ tên gọi bản địa của Z. carpinifolia trong một hoặc nhiều ngôn ngữ vùng Kavkaz, chẳng hạn như trong tiếng Gruzia người ta gọi nó là ძელქვა (dzelkva).
В ряде горных районов Азии и Закавказья ветви дзельквы заготавливают на корм скоту, из-за этого деревья остаются без веток почти до самой вершины.
Деревья по внешнему виду и листве ценятся как декоративные породы и используются в посадках. Используются они и в искусстве бонсай.
Древесина дзельквы граболистной используется как поделочный материал для производства мебели и фанеры. В прошлом веке древесина дзельквы использовалась как строительный материал, особенно для построек в воде: на сваи, в кораблестроении и для других целей.
По шести старым дзельквам, уничтоженным в ходе Второй Мировой войны (хотя как минимум одно из этих деревьев по воспоминаниям старожилов могло быть и гинкго), назван квартал Токио Роппонги[3].
По информации базы данных The Plant List, род включает 6 видов[4]:
В ряде горных районов Азии и Закавказья ветви дзельквы заготавливают на корм скоту, из-за этого деревья остаются без веток почти до самой вершины.
Деревья по внешнему виду и листве ценятся как декоративные породы и используются в посадках. Используются они и в искусстве бонсай.
Древесина дзельквы граболистной используется как поделочный материал для производства мебели и фанеры. В прошлом веке древесина дзельквы использовалась как строительный материал, особенно для построек в воде: на сваи, в кораблестроении и для других целей.
По шести старым дзельквам, уничтоженным в ходе Второй Мировой войны (хотя как минимум одно из этих деревьев по воспоминаниям старожилов могло быть и гинкго), назван квартал Токио Роппонги.
榉属（学名：Zelkova）是榆科下的一个属，为落叶灌木或小乔木植物。该属共有约10种，分布于高加索至东亚。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
本文参照
ケヤキ属（ケヤキぞく、欅属、学名：Zelkova）はニレ科に含まれる属である。
いずれも落葉樹、樹高は小さいもので10m未満のものから最大30-40mに達する種類もある。樹形は同科のニレ属（Ulmus）の樹木と似ており、太い幹が比較的低い位置から分岐し「箒をひっくり返したような」などと形容される独特の樹形になることが多い。ただし、樹形は生育環境によって左右されるので必ずしもこうなるとは言えない。
低い位置から幹が分岐する Z. serrata
箒をひっくり返したような樹形 Z. carpinifolia
樹皮は平滑、所々鱗状に剥がれるというものが多い[1]。これに対しニレ属の多くの樹種では縦に大きく裂ける物が多い。若枝は左右にジグザグに伸びる（仮軸分枝）。
鱗状に剥がれる。この個体はちょっと剥がれすぎ Z. serrata
このような大胆な剥がれかたも多い Z. serrata
枝はジグザグに伸びる Z. carpifolia
葉は枝に左右交互に付き（互生）、縁には明確な鋸歯を持つ。鋸歯はニレ属が二重鋸歯と呼ばれる独特なものを持つのに対し、本属は普通の鋸歯である。葉脈は一本の主脈から左右に側脈を伸ばす形（羽状脈）でニレ属に似る[1]。これに対し同科のエノキ属、ウラジロエノキ属、ムクノキ属などは主脈が3本あるように見える（三行脈）、ただしこれらの三行脈のグループは最新のAPG分類体系ではニレ科ではなく、アサ科に入れられる。
葉は互生 Z. sicula
縁には鋸歯を持つ。葉脈は羽状脈 Z. serrata
【参考】ニレ属の鋸歯は二重鋸歯 Ulmus glabra
花は単性花で雌雄同株（同一個体に雄花と雌花が付く）、これに対しニレ属は両性花を付ける。風媒花であり花は地味、雄花は枝から垂れ下がるように咲き、雌花は葉の付け根部分（葉腋）に付く。種子は歪んだ腎臓型で翼を持たない。これに対しニレ属は明らかな翼を持つ[1]。
葉腋に咲く雌花 Z. carpinifolia
花 Z. abelicea
種翼を持たない。Z. carpinifolia
ニレ属と同じく谷沿いや斜面下部などの肥沃で湿潤な地形を好む種が多いが、乾燥・貧栄養にも耐える。萌芽力も旺盛で人工的増殖として挿し木繁殖も容易。
本属の種子は翼を持たないが秋の落葉時に小枝や葉と共に落ちてこれが翼の代わりをする。
実生 Z. serrata
発根した挿し穂 Z. carpinifolia
日本語のケヤキは「けやけき木」（けやけし―美しいの意味）が由来ではないかと言われる。かつては「槻（つき）」とも呼ばれ、これは「強い木」が由来ではないかとされる。漢字は欅、ただし中国では欅はサワグルミの仲間を指し、ケヤキ属に充てられる字は「榉」である。
移植が容易で剪定にもよく耐える強靭さ、成長の早さ、爽やかな樹形に新緑・紅葉の美しさなどが魅力的でニレ属樹木と共に街路樹や公園樹として利用される。日本では公園などの他、寺社や鉄道防風林にもよく見られる樹種である。欧米でも昔からあった在来ニレがニレ立枯病での大量枯死が問題になっており、これに代わる種としてケヤキ属樹木を使うこともあるようである。ただし、ケヤキ属樹木であってもニレ立枯病の原因菌を人工的に接種すると道管などが侵されることが報告されている[2]。
庭園樹として利用 Z. serrtata
仙台のケヤキ並木 Z. serrata
秋のケヤキ並木
秋の紅葉も美しい。種不明Zelkova sp.
こちらは黄葉 Z. serrata
乾燥によって狂いやすい、硬く加工しにくいなどの難点もあるが、反面摩耗に強く、また表面に現れる模様（杢）が美しいなどの理由で日本では高級材として扱われる。かつては日本産ケヤキ材を欧米に輸出したこともあったが色合いが欧米人の好みに合わずに廃れてしまったという。
ケヤキ材で作られた仙台箪笥
ユーラシア大陸の東部に3種、西部に3種の計6種が知られる。日本にはケヤキ（Zelkova serrata）一種が分布する。
