Nephrolepis exaltata (L.) Schott

Nephrolepis exaltata o falguera de Boston és una espècie de falguera dins la família Lomariopsidaceae (de vegades tractada dins les famílies Davalliaceae o Oleandraceae, o en la seva pròpia família, Nephrolepidaceae), és originària de les regions temperades del món. És comuna en els boscos humits i les zones panatanoses, especialment al nord d'Amèrica del Sud, Mèxic, Amèrica Central, Florida, les Antilles,Polinèsia i Àfrica. S'utilitza com planta d'interior.

Les seves frondes fan 50–250 cm de llarg i 6–15 cm d'amplada. El patró de les seves nerviacions és pinnat. L'espècie té els fronds erctes però el cultivar Nephrolepis exaltata cv. Bostoniensis (Boston Fern), té les frondes arquejades. Aquesta mutació va ser descoberta a Boston el 1894.^[1]

Referències

• Germplasm Resources Information Network: Nephrolepis exaltata
• Floridata: Nephrolepis exaltata

Nephrolepis exaltata

Nephrolepis exaltata ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schwertfarne (Nephrolepis). Sie ist ursprünglich in den Tropen beheimatet und wird als Zimmerpflanze verwendet.

Beschreibung

Nephrolepis exaltata kann sowohl terrestrisch als auch als Epiphyt wachsen. Es handelt sich um eine immergrüne, ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen zwischen 40 und 90 Zentimeter, in Extremfällen bis zu 1,5 Meter, erreicht. Nephrolepis exaltata bildet ein unterirdisches Rhizom aus, das schlank und ohne Knollen ist.

Die aufrecht stehenden Wedel sind einfach gefiedert, linealisch bis lanzettlich und drüsig. Die Rhachis trägt einfarbige Spreuschuppen. Die Fiederblättchen sind ganzrandig, ungestielt und länglich-lanzettlich. Sie sind bis zu 4,8 Zentimeter lang und bis zu 0,9 cm breit. Sie stehen in einem Abstand von weniger als 1 Zentimeter. Die Sori sind abgerundet. Die Sporen sind warzig, faltig.

Vorkommen

Natürlich findet man Nephrolepis exaltata in feuchten Sümpfen in Florida, Mexiko und ganz Mittelamerika bis hinein nach Südamerika. Auch auf den karibischen Inseln ist sie verbreitet. Natürliche Vorkommen gibt es auch in Polynesien und Afrika.

Nephrolepis exaltata liebt feuchte, schattige Standorte und findet sich häufig in Sümpfen und Überschwemmungsgebieten. Gerne wächst sie epiphytisch auf Palmettopalmen (Sabal palmetto).^[1]

Auf der Azoreninsel Sao Miguel kommt Nephrolepis exaltata als Neophyt vor. In Florida wird Nephrolepis exaltata selbst durch die neophytische Schwertfarnart Nephrolepis cordifolia verdrängt.

Siehe auch

• Liste von luftreinigenden Pflanzen

Literatur

• Hanno Schäfer: Flora of the Azores. A Field Guide. Markgraf, Weikersheim 2002, ISBN 3-8236-1368-5, S. 44.
• K. A. Langeland: Natural Area Weeds: Distinguishing Native and Non-Native "Boston Ferns" and "Sword Ferns" (Nephrolepis spp.). In: University of Florida IFA Extension. (edis.ifas.ufl.edu [PDF]).

Einzelnachweise

1. ↑ Nephrolepis exaltata. In: Floridata. 11. November 1999, abgerufen am 12. Juli 2008.

Nephrolepis exaltata, known as the sword fern^[1] or Boston fern, is a species of fern in the family Lomariopsidaceae (sometimes treated in the families Davalliaceae or Oleandraceae, or in its own family, Nephrolepidaceae). It is native to the Americas.^[1] This evergreen plant can reach as high as 40–90 centimetres (16–35 in), and in extreme cases up to 1.5 metres (4 ft 11 in). It is also known as the Boston sword fern, wild Boston fern, Boston Blue Bell Fern, tuber ladder fern, or fishbone fern.^[2]

Description

The fronds of Nephrolepis exaltata are 50–250 centimetres (20–98 in) long and 6–15 centimetres (2.4–5.9 in) broad, with alternate pinnae (the small "leaflets" on either side of the midrib), each pinna being 2–8 centimetres (0.79–3.15 in) long. The pinnae are generally deltoid, as seen in the adjacent picture. The pinnate vein pattern is also visible on these highly compound leaves. The edges appear slightly serrate. The plant can grow both terrestrially and as an epiphyte, linear to lanceolate and glandular. The rachis bears monochrome sprout soups. The leaflets are entire, undestroyed and oblong-lanceolate up to 4.8 inches (120 mm) long and up to 0.9 inches (23 mm) wide. They stand at a distance of less than 1 centimetre (0.39 in). The sori are rounded. The spores are warty and wrinkled. Nephrolepis exaltata forms an underground rhizome that is slim and tuberous.

The species has erect fronds, but Nephrolepis exaltata 'Bostoniensis' (Boston fern) and 'Teddy Junior' have gracefully arching fronds. This mutation was discovered in a shipment of N. exaltata to Boston from Philadelphia in 1894.^[3] Other proposals for the origin of the term Boston fern were documented by David Fairchild, who stated that the term came from Florida pioneer nurseryman John Soar, who sent the plants to his friend in Boston.^[4]

Range

The fern is common in humid forests and swamps, especially in northern South America, Mexico, Central America, Florida, the West Indies, Polynesia and Africa. N. exaltata thrives in moist, shady locations and is found frequently in swamps and floodplains. It grows epiphytically on the Sabal palmetto.

Cultivation and uses

Nephrolepis exaltata is a very popular house plant, often grown in hanging baskets or similar conditions. It is a perennial plant hardy in USDA plant hardiness zones 9-11. Although the fern may appear totally dead during periods of frost, it will re-emerge in the spring. In general, the Boston fern thrives in damp, but not soggy, soil that is rich in nutrients. Of the common cultivated ferns, the Boston fern is the most tolerant to drought. The fern is acclimated to humid conditions, so when grown as a house plant, it is necessary to mist the plant when relative humidity falls below around 80%. Although the plant prefers partial shade or full shade outdoors, it doesn't grow in shade when indoors and responds best to bright filtered light. The plant is usually propagated by division of the rooted runners, as named cultivars will not produce true spores. It is safe for pets as it is known to be non-toxic.^[5][6]

Cultivars

A number of cultivars exist:^[7]

The following are recipients of the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit:-

• Nephrolepis exaltata^[8]
• Nephrolepis exaltata 'Bostoniensis' ^[9]
• Nephrolepis exaltata 'Elegantissima'^[10]

Invasive species

A related species, Nephrolepis cordifolia (Tuberous sword fern), is frequently confused with this sword fern, and is a serious exotic invasive plant, forming dense monocultures. Nephrolepis exaltata is classified as an invasive alien plant in South Africa. In some provinces it must be eradicated by law. In others, a permit is required to import, possess, grow, breed, move, sell, buy or accept one as a gift.^[11]

References

El Nephrolepis exaltata (helecho común, helecho doméstico o simplemente "Nephrolepis") es una especie de helecho de la familia Lomariopsidaceae, nativa en regiones tropicales de todo el mundo. Es común en los bosques húmedos y pantanos.

Nephrolepis exaltata

Nephrolepis^[1] exaltata est une espèce de fougère de la famille des Dryopteridaceae (ou celles des Nephrolepidaceae, ou encore d'autres familles selon les auteurs).

Elle est originaire d'Amérique : Floride, Mexique, Cuba, République dominicaine, Haïti, Jamaïque, Porto Rico, Brésil ou encore Guyane française.

Elle peut être naturalisée ailleurs. On la cultive comme plante ornementale, notamment en intérieur (les Néphrolepis étant alors dénommées « Fougères de Boston »). Elle fait partie des plantes considérées comme dépolluantes.

Synonyme

• Polypodium exaltatum L.

Notes et références

Nephrolepis exaltata is een varen uit de familie Nephrolepidaceae. Het is een epifytische of terrestrische plant uit tropische streken, waarvan verschillende variëteiten en cultivars in gematigde streken als kamerplant wordt gebruikt. Vooral de Bostonvaren (N. exaltata 'Bostoniensis') is in België en Nederland populair.

Naamgeving en etymologie

• Synoniem: Polypodium exaltatum L. (1759)
• Engels: Wild Boston fern, Tuber ladder fern, Fishbone fern, Sword fern

De botanische naam Nephrolepis is samenstelling van Oudgrieks νεφρός, nephros (nier) en λεπίς, lepis (schub), naar de vorm van de dekvliesjes. De soortaanduiding komt van het Latijnse exaltata (groot), naar het formaat van de plant.

Kenmerken

Nephrolepis exaltata is een middelgrote tot grote varen met een dikke, rechtopstaande rizoom zonder stengelknolletjes. De bladen zijn tot 1,5 m lang, onbehaard, enkelvoudig geveerd, met tot 7,5 cm lange, langwerpige tot smal driehoekige bladslipjes, licht tot duidelijk sikkelvormig gebogen, met fijn gezaagde bladranden, een afgeronde of geoorde bladvoet en een spitse, driehoekige bladtop. De bladsteel is schaars bezet met eenkleurige bleek- tot roodbruine schubben.

De sporenhoopjes zitten aan de onderzijde van de bladen tussen de bladrand en de nerven en worden beschermd door niervormige tot hoefijzervormige dekvliesjes.

Habitat, verspreiding en voorkomen

Nephrolepis exaltata groeit vooral als epifyt in vochtige bosjes en moerassen.

De plant is komt van nature voor in tropische streken van Noord-, Midden- en Zuid-Amerika (voornamelijk in Mexico, de Caraïben en Florida), in Afrika, Zuidoost-Azië en de eilanden van de Stille Oceaan.

Cultivatie

Nephrolepis cordifolia 'Bostoniensis'

Nephrolepis exaltata wordt wereldwijd gecultiveerd als kamer- en tuinplant. Er zijn ondertussen verscheidene vormen en variëteiten van deze soort gekweekt. In België en Nederland is vooral de vorst- en droogtebestendige Bostonvaren (N. exaltata var. bostoniensis of N. exaltata 'Bostoniensis') ingeburgerd. Deze mutatie heeft zijn naam gekregen toen hij in 1894 werd ontdekt in een levering van N. exaltata-planten uit Boston.

• Tropicos (en)
• USDA Plants Database (en)
• Flora of North America (en)

Bostonbregne (latin: Nephrolepis exaltata) er en art av bregner innen Lomariopsidaceae-familien, enkelte ganger tilordnet Oleandraceae-familien, og tidligere normalt klassifisert som Nephrolepidaceae.^[1]

Bregnene har enkelt flikete blader, med en glatt, mellom- eller mørkegrønn overflate. Bladene vokser opp i vifteform fra roten, og henger ofte litt ned fra kanten av potter når den settes som potteplante innendørs. Lengden er gjerne 25-50 cm.

Bostonbregne er en mye brukt stue- og hagebregne som prydplante. Den har to underarter, «Vill Bostonbregne» og «Hawaiibregne». Ingen av artene vokser i Norden eller Norge.

Art og underarter

• Bostonbregne (Nephrolepis exaltata), Linné
  • Nephrolepis exaltata var. bostoniensis eller «Boston Fern»
  • Nephrolepis exaltata ssp. exaltata eller «Wild Boston Fern» (Florida, USA)
  • Nephrolepis exaltata ssp. hawaiiensis (Hawaii)

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Bostonbregne i Encyclopedia of Life
• (en) Bostonbregne i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Bostonbregne hos NCBI
• (en) Bostonbregne hos ITIS
• (en) Bostonbregne hos Tropicos
• (en) Bostonbregne hos The International Plant Names Index
• (en) Kategori:Nephrolepis exaltata – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Nephrolepis exaltata – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Nephrolepis exaltata – detaljert informasjon på Wikispecies
• Liste over arter av Nephrolepis.

Nefrolepis exaltata

Liście

Nefrolepis wyniosły, n. wysoki, nerczyłusk wyniosły, paprotka (Nephrolepis exaltata Schott) – gatunek paproci. Pochodzi z północnych obszarów Ameryki Południowej (Brazylia, Gujana), Karaibów i południowych rejonów Ameryki Północnej (Meksyk, Floryda)^[2]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Łacińska nazwa nefrolepis pochodzi od nerkowatych listków (nephros = nerka, lepis = łuska).

Morfologia

Liście

Pojedynczo lub podwójnie pierzaste, u różnych odmian mają długość 80–180 cm, uprawiane w mieszkaniu przeważnie jednak nie przekraczają długości 80 cm. Zarodnie znajdują się na brzegach liści, zarodniki wytwarzane są przeważnie wiosną lub latem. Jednakże uprawiane odmiany są zazwyczaj bezpłodne, jeżeli nawet wytwarzają zarodniki, to wyhodowane z nich paprocie nie dziedziczą cech odmiany macierzystej^[3]

Kłącze

Długie, gęsto ulistnione z rozłogami.

Zastosowanie

W krajach o ciepłym klimacie roślina ta jest uprawiana w ogrodach, nad zbiornikami wody, w Polsce głównie w szklarniach i w mieszkaniach jako roślina pokojowa. Liście używane są często do ozdabiania bukietów, wieńców i okolicznościowych wiązanek. Jej walorami ozdobnymi są jasnozielone, bujne i zwisające liście, u niektórych odmian podwójnie pierzaste lub skędzierzawione. Była bardzo popularna w epoce wiktoriańskiej, ale i obecnie jest jedną z częściej uprawianych roślin ozdobnych. Ze względu na swoje długie i zwisające liście nadaje się do uprawy w wiszących doniczkach lub na ścianie. Rośnie dość szybko, prawidłowo pielęgnowana może rosnąć nawet 12 lat^[4]:.

Odmiany

Uprawiane są liczne odmiany (kultywary), niektóre z nich są mutantami^[4][3][5]:

• 'Bostoniensis' – o liściach intensywnie zielonych i dłuższych niż u typowej formy gatunku
• 'Bostoniensis nana' – jak wyżej, tylko jest to roślina karłowata, o bardzo zwartym pokroju
• 'Hillii' – o liściach wąskich i podwójnie pierzastych
• 'Norwoodii' – o podwójnie pierzastych i fryzowanych liściach
• 'Piersoni' – o podwójnie pierzastodzielnych liściach
• 'Roosveltii' – o liściach fryzowanych. Odmiana silnie rosnąca
• 'Smithi' – o liściach wyjątkowo delikatnych, czterokrotnie pierzastych
• 'Superbissima' – o liściach bardzo gęstych
• 'Teddy Junior' – o liściach fryzowanych i ciemnych
• 'Whitmanii' – o listkach bardzo drobnych i silnie skędzierzawionych
• inne: 'Atlanta', 'Bornstedt', 'Corditas', 'Maassii', 'Sonata'

Uprawa

• Wymagania. Jak większość paproci wymaga dużej wilgotności powietrza. W lecie optymalna jest temperatura 18–21 °C, zimą 14–15 °C. Jako podłoże najlepsza jest ziemia lekko kwaśna (ph 5,5–6) składająca się z próchnicznej ziemi liściowej, ziemi inspektowej i torfu w stosunku 4:1:1^[3]. Nie lubi bezpośredniego oświetlenia słonecznego, najlepsze jest dla niej miejsce nieco zacienione.
• Sposób uprawy. Najważniejsze jest zapewnienie jest stałej dużej wilgotności. Roślinę stojącą w doniczce najlepiej jest wstawić do większego pojemnika z stale wilgotnym torfem, roślina w pojemniku wiszącym powinna być codziennie zraszana, szczególnie w zimie, gdy powietrze jest suche. W lecie co 2 tygodnie nawozi się rozcieńczonym w wodzie nawozem wieloskładnikowym (z dużą przewagą azotu), jednakże musi to być roztwór silnie rozcieńczony (stężenie nie powinno być większe od 0,2%), gdyż nefrolepis jest wrażliwa na zasolenie)^[4]. Co roku na wiosnę roślinę przesadza się do doniczki większej o 1-2 numery.
• Rozmnażanie. Na końcach rozłogów wytwarza (przeważnie na wiosnę) nieduże, nowe rośliny. Można je oddzielić od rośliny macierzystej i wsadzić do nowej doniczki. Dobrze rozrośnięte okazy można też rozmnożyć przez podział kępy. Przez zarodniki można rozmnożyć jedynie odmianę 'Bornstedt'^[4].

Przypisy

Bibliografia

1. Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3.

Nephrolepis exaltata là một loài dương xỉ trong họ Nephrolepidaceae. Loài này được L. Schott mô tả khoa học đầu tiên năm 1834.^[1]

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Nephrolepis exaltata tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Nephrolepis exaltata tại Wikispecies
• Vườn thực vật hoàng gia Kew; Đại học Harvard; Australian Plant Name Index (biên tập). “Nephrolepis exaltata”. International Plant Names Index. Truy cập ngày 28 tháng 5 năm 2014.

波士頓腎蕨（学名：Nephrolepis exaltata），又稱波士頓蕨，是腎蕨屬下的一種多年生蕨類植物，原產於世界各地的濕熱帶地區，後來成為一種園藝植物。

描述

葉直立的波士頓蕨

波士頓腎蕨的葉長50-250釐米，寬6–15釐米。野生波士頓蕨的葉是直立的，但栽培種有四下披散的葉。這種後來流行開來的品種發現於1894年從波士頓運往費城的一批波士頓蕨中，因而得名“Boston fern”^[1]。大衛·仙童則認為其名來自於佛羅里達的園藝師約翰·索爾（John Soar），後者將一批波士頓蕨寄給了他的一個住在波士頓的朋友。

和波士頓腎蕨極為相似的腎蕨是一種入侵物種，而波士頓蕨則在南非也是一種入侵植物。^[2]

参考文献

外部鏈接

• Nephrolepis+exaltata. Germplasm Resources Information Network (GRIN). USDA.
• Floridata: Nephrolepis exaltata

Aspidium exaltatum (L.) Sw.
Hypopeltis exaltata (L.) Bory
Nephrodium exaltatum (L.) R. Br.
Polypodium exaltatum L.^[1]

セイヨウタマシダ Nephrolepis exaltata (L.) Schottは、タマシダ属のシダ植物。日本のタマシダに似るが、根に玉はつけない。栽培品のボストンタマシダは本種から出たもので、多くの園芸品種がある。

概説[編集]

本種は日本にも見られるタマシダ N. cordifolia によく似たもので、南北アメリカ大陸の熱帯域を中心に分布し、葉の形や根に玉をつけない点などで異なる。ヤンバルタマシダ N. hirstula とは混同されたこともある。

古くから栽培され、本種から出たボストンタマシダはシダ類の栽培品としては極めて有名。この品種から更に分かれた矮性品や葉が細かく裂けるものなど多数の園芸品種が知られている。

和名については基本種にはセイヨウタマシダ^[2]、オオタマシダ^[3]などがあり、園芸品種はボストンファーンと呼ばれることも多い。

特徴[編集]

全体にタマシダに似る^[4]。匍匐茎には塊茎を生じない。葉身は全体としては長さ50-100cm、幅5.5-11cm、倒披針形で、中央よりやや先端付近が一番幅広い。また、葉質はタマシダより柔らかく、葉縁が硬くならない。羽片の側脈は普通は2叉に分かれ、後ろ側の側脈がもう一度2分する。包膜は切れ込みのある円形から腎臓型まで。

• 野外での状態

• 羽片の様子

• 同・裏面

近似種[編集]

ヤンバルタマシダとは混同されることがしばしばあった^[5]。

利用[編集]

観賞用に栽培される。特に本種から出たとされるのがボストンタマシダ var. bostonensis で、吊り鉢にすると長大な葉が垂れて豪華になる^[6]。この品種から19世紀末よりきわめて多くの品種が作られた。その多くは芽条変異により作り出されたものである。矮性化したものや、葉が更に細かく裂けるものなど、非常に多くの品種がある。

• 鉢植えのボストンタマシダ

• 側羽片の先端が更に裂けるもの

• 羽片が深く裂ける品種

• 更に羽片が細かく裂ける品種

• 羽片が細かく裂ける品種の大株仕立て

出典[編集]

1. ^ ^{a b} Nephrolepis exaltata Tropicos
2. ^ 『園芸植物大事典 2』,(1994),p.1727
3. ^ 浅山他(1977),p.206
4. ^ 以下、記載は園芸植物大事典2(1994),p..1727による
5. ^ 園芸植物大事典2(1994),p..1723
6. ^ 本田他(1984),p.761

参考文献[編集]

• 本田正次他監修、『原色園芸植物大圖鑑』、(1984)、北隆館
• 『園芸植物大事典 2』、(1994)、小学館
• 浅山英一他、『原色図譜 園芸植物 温室編』、(1977)、平凡社