Virola surinamensis ye una especie de planta con flor na familia de les Myristicaceae. Alcuéntrase en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.
Los sos hábitats naturales son selves subtropical o tropical húmedes, de tierres baxes. Ta amenazada por perda d'hábitat.
La Virola surinamensis, popularmente conocida como ucuuba, ye un árbol d'unos 60m d'altor, que s'atopa comúnmente en llugares pantanosos, polo xeneral cerca de igapós. Árbol procedente de les tierres baxes de la rexón amazónica que s'estiende la so presencia a la Maranhão y Pernambuco.[2] El nome del árbol significa en llingua indíxena rexones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefier anubiertes, algamando un altor de 25 a 35 m[3]. Un árbol maduru puede producir ente 30 a 50 kg de granes per añu. Les granes son ricos en grasa (60 - El 70%) y el rendimientu d'aceite / sebu puede algamar hasta 50% por kilogramu de grana seca. Un plantíu de 150 árboles per hectárea pueden collechase hasta 7.000 kilogramos de granes, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. La crecedera de ucuuba nel campu puede algamar hasta 3 m en dos años. La madera d'esti árbol ye d'escelente calidá pa contrachapáu y chapa, qu'amenacia con intensidá'l recursu forestal restante.[4]
Comúnmente, l'aceite utilizar pa faer veles y como combustible pa llámpares de llume, que na quema emite un golor arumoso. Na medicina popular, sobremanera, aplicar con ésitu nel tratamientu del reumatismu, l'artritis, los calambres, el tordu y hemorróidas½ .. ucuuba mantequilla, que ye dura y de color amarellentáu, pue ser utilizáu en combinación con otros ingredientes pa la producción de veles y xabones verdures, y un sustitutu pal petroleu vexetal deriváu de cera. Los xabones y cremes a base de ucuuba tien antiinflamatoriu, cicatrizante, revitalizante y probada antisépticu.[5]
El ucuuba grasa tien un valor altu puntu de fusión (53 ° C) y la saponificación (220 mg KOH / g d'aceite), qu'entepasa'l conteníu de sebu de vaca (con valores de 43-45 oC y 200 mg KOH / g, respeutivamente) faen que la grasa ucuuba un material ideal primu pa reemplazar la grasa animal na producción de xabones y otros materiales grasos que riquen altu puntu de fusión na industria alimentaria y farmacéutica. La sustitución de la grasa animal pa productos grasos ucuuba resuelve'l problema de la contaminación por aciu l'usu de grasa animal, y dar a los xabones mayor consistencia y durabilidá, ye perfectamente facedera utilizar inclusive a precios más altos que la grasa animal. Les granes de ucuuba son ricos en grasa (60 - El 70%) que tien Trimeristina 70% d'un triglicérido d'acedu mirístico, que ye un aceite arumoso esencial que ye de gran importancia pa los cosméticos, les industries farmacéutica y alimentaria. Anguaño, esti aceite esencial estrayer de la nuez moscada que tien una concentración d'aprosimao 80% d'esti substância.[6]
L'árbol tien bona madera y úsase industrialmente por cuenta de esto.[7]
Virola surinamensis conozse popularmente como "mucuíba", "ucuuba" o "faer ucuúba igapó" La fruta contién acedu láurico (78,000-115,000 ppm).
Virola surinamensis describióse por (Rol.) Warb. y espublizóse en Journal of Botany, British and Foreign 66: 141. 1928.[8]
Virola surinamensis ye una especie de planta con flor na familia de les Myristicaceae. Alcuéntrase en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.
Los sos hábitats naturales son selves subtropical o tropical húmedes, de tierres baxes. Ta amenazada por perda d'hábitat.
La Virola surinamensis, popularmente conocida como ucuuba, ye un árbol d'unos 60m d'altor, que s'atopa comúnmente en llugares pantanosos, polo xeneral cerca de igapós. Árbol procedente de les tierres baxes de la rexón amazónica que s'estiende la so presencia a la Maranhão y Pernambuco. El nome del árbol significa en llingua indíxena rexones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefier anubiertes, algamando un altor de 25 a 35 m. Un árbol maduru puede producir ente 30 a 50 kg de granes per añu. Les granes son ricos en grasa (60 - El 70%) y el rendimientu d'aceite / sebu puede algamar hasta 50% por kilogramu de grana seca. Un plantíu de 150 árboles per hectárea pueden collechase hasta 7.000 kilogramos de granes, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. La crecedera de ucuuba nel campu puede algamar hasta 3 m en dos años. La madera d'esti árbol ye d'escelente calidá pa contrachapáu y chapa, qu'amenacia con intensidá'l recursu forestal restante.
Virola surinamensis, known commonly as baboonwood, ucuuba, ucuhuba and chalviande,[1] is a species of flowering plant in the family Myristicaceae. It is found in Brazil, Costa Rica, Ecuador, French Guiana, Guyana, Panama, Peru, Suriname, and Venezuela. It has also been naturalized in the Caribbean. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical swamps, and heavily degraded former forest. Although the species is listed as threatened due to habitat loss by the IUCN, it is a common tree species found throughout Central and South America.
Virola surinamensis grows 25–40 m (82–131 ft) tall. The leaves are 10–22 cm (3.9–8.7 in) long and 2–5 cm (0.79–1.97 in) wide. The fruits are ellipsoidal to subglobular, measuring about 13–21 mm (0.51–0.83 in) long and 11–18 mm (0.43–0.71 in) in diameter.
The tree is harvested for its wood. It is also a source of traditional medicinal remedies for intestinal worms. The Amazon Indians Waiãpi living in the West of Amapá State of Brazil, treat malaria with an inhalation of vapor obtained from leaves of Viola surinamensis.[3]
Ucuhuba seed oil is the oil extracted from the seed. It contains 13% lauric acid, 69% myristic acid, 7% palmitic acid, and traces of oleic acid and linoleic acid.[4] Myristic and lauric acids comprised 91.3 mole % of the total fatty acids. Additional saturated fatty acids such as decanoic acid and stearic acid are minor components.[5]
Virola surinamensis, known commonly as baboonwood, ucuuba, ucuhuba and chalviande, is a species of flowering plant in the family Myristicaceae. It is found in Brazil, Costa Rica, Ecuador, French Guiana, Guyana, Panama, Peru, Suriname, and Venezuela. It has also been naturalized in the Caribbean. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical swamps, and heavily degraded former forest. Although the species is listed as threatened due to habitat loss by the IUCN, it is a common tree species found throughout Central and South America.
Virola surinamensis grows 25–40 m (82–131 ft) tall. The leaves are 10–22 cm (3.9–8.7 in) long and 2–5 cm (0.79–1.97 in) wide. The fruits are ellipsoidal to subglobular, measuring about 13–21 mm (0.51–0.83 in) long and 11–18 mm (0.43–0.71 in) in diameter.
Virola surinamensis es una especie de planta con flor en la familia de las Myristicaceae. Se encuentra en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.
Sus hábitats naturales son selvas subtropical o tropical húmedas, de tierras bajas. Está amenazada por pérdida de hábitat.
La Virola surinamensis (Rol.) Warb., Popularmente conocido como ucuuba, es un árbol de unos 60m de altura, que se encuentra comúnmente en lugares pantanosos, por lo general cerca de igapós. Árbol procedente de las tierras bajas de la región amazónica que se extiende su presencia a la Maranhão y Pernambuco.[2] El nombre del árbol significa en lengua indígena regiones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefiere inundadas, alcanzando una altura de 25 a 35 m.[3] Un árbol maduro puede producir entre 30 a 50 kg de semillas por año. Las semillas son ricas en grasa (60 - El 70%) y el rendimiento de aceite / sebo puede alcanzar hasta 50% por kilogramo de semilla seca. Una plantación de 150 árboles por hectárea se pueden cosechar hasta 7.000 kilogramos de semillas, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. El crecimiento de ucuuba en el campo puede alcanzar hasta 3 m en dos años. La madera de este árbol es de excelente calidad para contrachapado y chapa, que amenaza con intensidad el recurso forestal restante.[4]
Comúnmente, el aceite se utiliza para hacer velas y como combustible para lámparas de iluminación, que en la quema emite un olor aromático. En la medicina popular, sobre todo, se aplica con éxito en el tratamiento del reumatismo, la artritis, los calambres, el tordo y hemorróidas. La mantequilla ucuuba, que es dura y de color amarillento, puede ser utilizado en combinación con otros ingredientes para la producción de velas y jabones verduras, y un sustituto para el petróleo vegetal derivado de cera. Los jabones y cremas a base de ucuuba tiene antiinflamatorio, cicatrizante, revitalizante y probada antiséptico.[5]
El árbol tiene buena madera y se usa industrialmente debido a esto.[6]
Virola surinamensis se conoce popularmente como "mucuíba", "ucuuba" o "hacer ucuúba igapó" La fruta contiene ácido láurico (78,000-115,000 ppm).
Virola surinamensis fue descrita por (Rol.) Warb. y publicado en Journal of Botany, British and Foreign 66: 141. 1928.[7]
Virola surinamensis es una especie de planta con flor en la familia de las Myristicaceae. Se encuentra en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.
Sus hábitats naturales son selvas subtropical o tropical húmedas, de tierras bajas. Está amenazada por pérdida de hábitat.
La Virola surinamensis (Rol.) Warb., Popularmente conocido como ucuuba, es un árbol de unos 60m de altura, que se encuentra comúnmente en lugares pantanosos, por lo general cerca de igapós. Árbol procedente de las tierras bajas de la región amazónica que se extiende su presencia a la Maranhão y Pernambuco. El nombre del árbol significa en lengua indígena regiones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefiere inundadas, alcanzando una altura de 25 a 35 m. Un árbol maduro puede producir entre 30 a 50 kg de semillas por año. Las semillas son ricas en grasa (60 - El 70%) y el rendimiento de aceite / sebo puede alcanzar hasta 50% por kilogramo de semilla seca. Una plantación de 150 árboles por hectárea se pueden cosechar hasta 7.000 kilogramos de semillas, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. El crecimiento de ucuuba en el campo puede alcanzar hasta 3 m en dos años. La madera de este árbol es de excelente calidad para contrachapado y chapa, que amenaza con intensidad el recurso forestal restante.
Virola surinamensis, le Muscadier fou[3] ou Yayamadou marécage[4], est une espèce d'arbres des régions tropicales d'Amérique du sud et d'Amérique centrale de la famille des Myristicaceae.
Elle se rencontre principalement dans les terrains marécageux, atteint une hauteur de 20 m et un diamètre de 60 à 70 cm[4].
Liste des espèces d'arbres de Guyane
Virola surinamensis, le Muscadier fou ou Yayamadou marécage, est une espèce d'arbres des régions tropicales d'Amérique du sud et d'Amérique centrale de la famille des Myristicaceae.
Elle se rencontre principalement dans les terrains marécageux, atteint une hauteur de 20 m et un diamètre de 60 à 70 cm.
De baboen of baboenhoedoe (Virola surinamensis) is een boom uit de nootmuskaatfamilie. De boom komt voor in Brazilië, Costa Rica, Ecuador, Frans-Guyana, Panama, Peru, Suriname en Venezuela. De natuurlijke habitat wordt gevormd door subtropische en tropische laaglandbossen en moerassen. De boom wordt bedreigd door ontbossing.
De baboen kan 25–40 meter hoog worden. De bladeren zijn 10–22 cm lang en 2–5 cm breed. De vrucht heeft de vorm van een ellipsoïde, en is 13–21 mm lang en 11–18 mm in doorsnede.
Het hout van de baboen wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Uit het zaad wordt een plantaardige olie gewonnen. De Wayampi gebruiken een stoombad van baboenbladeren tegen malaria.[1]
De baboen of baboenhoedoe (Virola surinamensis) is een boom uit de nootmuskaatfamilie. De boom komt voor in Brazilië, Costa Rica, Ecuador, Frans-Guyana, Panama, Peru, Suriname en Venezuela. De natuurlijke habitat wordt gevormd door subtropische en tropische laaglandbossen en moerassen. De boom wordt bedreigd door ontbossing.
De baboen kan 25–40 meter hoog worden. De bladeren zijn 10–22 cm lang en 2–5 cm breed. De vrucht heeft de vorm van een ellipsoïde, en is 13–21 mm lang en 11–18 mm in doorsnede.
Het hout van de baboen wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Uit het zaad wordt een plantaardige olie gewonnen. De Wayampi gebruiken een stoombad van baboenbladeren tegen malaria.
Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb. – gatunek rośliny z rodziny muszkatołowcowatych (Piperaceae C. Agardh). Występuje naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej[3][4]. Ponadto został naturalizowany na Karaibach. Bywa uprawiany[3].
Rośnie naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej[3][4]. Występuje w takich państwach jak Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Surinam, Brazylia, Ekwador, Peru oraz Boliwia[5]. W Brazylii występuje w stanach Acre, Amazonas, Mato Grosso, Pará, Rondônia i Roraima, Amapá, Tocantins, Ceará, Maranhão i Piauí[6].
Jest rośliną dwupienną. Rośnie w podmokłych wiecznie zielonych lasach, na terenach nizinnych[3].
Drewno tego gatunku jest dobrej jakości i jest stosowane w przemyśle[3].
Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb. – gatunek rośliny z rodziny muszkatołowcowatych (Piperaceae C. Agardh). Występuje naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej. Ponadto został naturalizowany na Karaibach. Bywa uprawiany.
A Virola surinamensis (Rol.) Warb., conhecida popularmente como ucuuba, é uma árvore de cerca de 60 m de altura, comumente encontrada em lugares alagados, geralmente perto de igapós.
Árvore nativa da várzea de toda a região amazônica estendendo sua ocorrência até o Maranhão e Pernambuco[1]. O nome da árvore significa na língua indígena UCU (graxa) e YBA (árvore), prefere regiões alagadas, atingindo uma altura de 25 a 35 m[2]. Uma árvore adulta pode produzir entre 30 - 50 Kg de sementes por ano. As sementes são ricas em gorduras (60 – 70%) e o rendimento em óleo∕sebo pode chegar até 50% por quilo de semente seca. Numa plantação com 150 árvores por hectare poderá ser colhida até 7 mil quilos de sementes, o que renderia 3500 kg de gordura∕hectare. O crescimento da ucuuba no campo pode alcançar até 3 m em dois anos. A madeira dessa árvore é de excelente qualidade para compensados e laminados, o que está ameaçando intensamente o recurso florestal remanescente[3]
Em perigo de extinção segundo a IUCN, sua distribuição abrange os estados brasileiros do Amapá, Amazonas, Maranhão, Pará, Pernambuco e Roraima, e a Costa Rica, Equador, Colômbia, Guiana Francesa, Guiana, Panamá, Peru, Suriname e Venezuela.
Comumente, o óleo é usado na fabricação de velas e como combustível para iluminação de lamparinas, que na queima exala um cheiro aromático. Na medicina caseira, principalmente, é aplicado com sucesso no tratamento de reumatismo, artrite, cólicas, aftas e hemorroidas½.. A manteiga de ucuuba, que é dura e amarelada, pode ser usada em combinação com outros ingredientes para a produção de velas e sabonetes vegetais, sendo um substituto vegetal para a parafina oriunda do petróleo. Sabonetes e cremes a base de ucuuba tem ação anti-inflamatória, cicatrizante, revitalizante e anti-séptica comprovada.[4]
A gordura de ucuuba possui um alto valor de ponto de fusão (53 oC) e de saponificação (220 mg KOH/g de óleo), o que supera os índices do sebo bovino (com valores de 43 a 45 oC e 200 mg KOH/g respectivamente) tornam a gordura da ucuuba uma matéria prima ideal para substituir o sebo animal na produção de sabonetes finos, e outras matérias gordurosas que necessitam de alto ponto de fusão na industria alimentícia e farmacêutica. A substituição do sebo animal pela gordura da ucuuba resolve o problema de contaminação de produtos pelo uso de sebo animal, além de dar a sabonetes uma maior consistência e durabilidade, sendo perfeitamente viável a sua utilização mesmo com preços superiores ao do sebo animal. As sementes da ucuuba são ricas em gordura (60 – 70%) possuindo 70% de trimiristina, um triglicerídeo do acido mirístico, que constitui um óleo essencial aromático que é de grande importância para as indústrias cosmética, farmacêutica e alimentícia. Atualmente, esse óleo essencial é extraído da noz-moscada, que possui uma concentração de cerca 80% desta substância.[5]
A Virola surinamensis (Rol.) Warb., conhecida popularmente como ucuuba, é uma árvore de cerca de 60 m de altura, comumente encontrada em lugares alagados, geralmente perto de igapós.
Árvore nativa da várzea de toda a região amazônica estendendo sua ocorrência até o Maranhão e Pernambuco. O nome da árvore significa na língua indígena UCU (graxa) e YBA (árvore), prefere regiões alagadas, atingindo uma altura de 25 a 35 m. Uma árvore adulta pode produzir entre 30 - 50 Kg de sementes por ano. As sementes são ricas em gorduras (60 – 70%) e o rendimento em óleo∕sebo pode chegar até 50% por quilo de semente seca. Numa plantação com 150 árvores por hectare poderá ser colhida até 7 mil quilos de sementes, o que renderia 3500 kg de gordura∕hectare. O crescimento da ucuuba no campo pode alcançar até 3 m em dois anos. A madeira dessa árvore é de excelente qualidade para compensados e laminados, o que está ameaçando intensamente o recurso florestal remanescente
Em perigo de extinção segundo a IUCN, sua distribuição abrange os estados brasileiros do Amapá, Amazonas, Maranhão, Pará, Pernambuco e Roraima, e a Costa Rica, Equador, Colômbia, Guiana Francesa, Guiana, Panamá, Peru, Suriname e Venezuela.
Virola surinamensis là một loài thực vật có hoa trong họ Myristicaceae. Loài này được (Rol. ex Rottb.) Warb. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1897.[1]
Virola surinamensis là một loài thực vật có hoa trong họ Myristicaceae. Loài này được (Rol. ex Rottb.) Warb. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1897.