Subspecies 2 (2 in the flora): North America, Europe.
Deugotyledon ac un o deulu'r 'pincs' fel y'u gelwir ar lafar gwlad yw Corwlyddyn clymog sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Caryophyllaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Sagina nodosa a'r enw Saesneg yw Knotted pearlwort.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Corwlyddyn Clymog, Corwlydd Clymog, Troellig Clymog.
Caiff ei dyfu'n aml mewn gerddi oherwydd lliw'r planhigyn hwn. Mae'r dail wedi'i gosod gyferbyn a'i gilydd.
Deugotyledon ac un o deulu'r 'pincs' fel y'u gelwir ar lafar gwlad yw Corwlyddyn clymog sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Caryophyllaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Sagina nodosa a'r enw Saesneg yw Knotted pearlwort. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Corwlyddyn Clymog, Corwlydd Clymog, Troellig Clymog.
Caiff ei dyfu'n aml mewn gerddi oherwydd lliw'r planhigyn hwn. Mae'r dail wedi'i gosod gyferbyn a'i gilydd.
Das Knotige Mastkraut (Sagina nodosa) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Nelkengewächse (Caryophyllaceae). Diese Art ähnelt dem Niederliegenden Mastkraut ist insgesamt aber etwas größer und hat wesentlich auffälligere und größere Blüten. Außerdem hat das Knotige Mastkraut immer fünf Kelch- und Kronblätter.[1]
Das Knotige Mastkraut ist eine immergrüne, mehrjährige, krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen zwischen 5 und 15 cm. Sie ist kahl oder flaumig behaart, wächst niederliegend oder aufsteigend und ist wenig verzweigt. Die Pflanze bildet eine Pfahlwurzel. Aus den Blattachseln sprießen nichtblühende Blattrosetten, diese können abfallen und an geeigneten Stellen wurzeln, dadurch wirkt die Pflanze zum Teil rasig. Die gegenständigen Stängelblätter sind schmal linealisch, unten 5 bis 15 mm und oben meist weniger als 5 mm lang. Sie besitzen eine kurze leicht fleischige Stachelspitze.
Die Blüten sitzen in lockerem Blütenstand an dünnen Stielen, die den Blattachseln entspringen. Die fünfzähligen Blüten haben einen Durchmesser von 6 bis 12 mm. Sie haben ein doppeltes Perianth aus je fünf Kelch- und Kronblättern. Die ganzrandigen, weißen, eiförmigen Kronblätter sind etwa doppelt so lang wie die 2 bis 3 mm langen Kelchblätter. Die Blüte enthält zehn Staubblätter und einen fünfzähligen Griffel.
Die fast kugelförmige Kapselfrucht überragt die Kelchblätter etwas und öffnet sich mit fünf stumpfen Klappen. Die kleinen dunkelbraun, eiförmigen Samen sind etwa 0,5 mm lang.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 56, seltener 20-24 oder 44.[2]
Das Niederliegende Mastkraut ist zirkumpolares eurasiatisches Florenelement der gemäßigten Zonen. In den nördlichen Regionen Europas und Nordamerikas besonders in küstennahen Gebieten ist es verbreitet. Außerdem kommt es in Sibirien vor[3] und wurde zudem teilweise in südlichere Gebiete verschleppt. Es siedelt im Allgemeinen bis in Höhenlagen von etwa 700 Meter, allerdings gibt es in der Schweiz Fundstellen bis in Höhenlagen von 1300 Meter.
Das Knotige Mastkraut wächst an erdig-offenen Stellen auf feuchten bis nassen, stickstoffreichen, meist kalkhaltigen Sand-, Torf- oder Tonböden. Leicht versalzene Böden, mit einem Chloridgehalt kleiner 0,3 %, kann das Knotige Mastkraut ebenfalls ertragen. Es tritt üblicherweise in kleinen bis größeren Gruppen auf. Es siedelt auf (Vieh-)trittgeschädigten Flächen, auf offenen Weg- und Grabenrändern und in nährstoffarmen Mooren und Moorwäldern. An der Nordsee wächst es auf Strandwiesen und flachen Sandrücken. Es ist in Mitteleuropa eine Charakterart des Juncetum compressi und kommt an den Küsten in der Varietät var. moliniformis in Gesellschaften des Saginion maritimae vor.[2]
Obwohl die Blüten sehr klein sind, produzieren sie doch Nektar durch Drüsen am Grund der Staubblätter, sodass eine Insektenbestäubung vorwiegend durch Bienen und kleine Fliegen stattfindet. Allerdings können sich die zwittrigen Blüten auch selbst bestäuben. Die weitere Verbreitung der Art erfolgt durch Samen, die der Wind verdriftet, und zum anderen durch vegetative Vermehrung, in dem sich die abgefallenen Blattsprosse bewurzeln. Insgesamt ist die Art konkurrenzschwach und gelangt oft nicht zur Blüte oder die Samen reifen nicht voll aus.
Das Knotige Mastkraut ist in Deutschland als „stark gefährdet“ eingestuft. In einigen Bundesländern wird es bereits als „vom Aussterben bedroht“ oder gar als „ausgestorben“ geführt. Die Bestandsentwicklung ist sowohl in Deutschland als auch in Zentraleuropa rückläufig. Auch in der Schweiz wird es in der „Roten Liste“ bedrohter Arten geführt. Allerdings gilt es innerhalb Zentraleuropas noch als ungefährdet.
Das Knotige Mastkraut trägt den botanischen Namen Sagina nodosa (L.) Fenzl. Synonyme sind Spergula nodosa L. und Sagina nodosa var. moniliformis (G. Mey.) Lange.
Man kann die folgende Unterarten unterscheiden:
Der Artikel beruht hauptsächlich auf folgenden Unterlagen:
Das Knotige Mastkraut (Sagina nodosa) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Nelkengewächse (Caryophyllaceae). Diese Art ähnelt dem Niederliegenden Mastkraut ist insgesamt aber etwas größer und hat wesentlich auffälligere und größere Blüten. Außerdem hat das Knotige Mastkraut immer fünf Kelch- und Kronblätter.
Sagina nodosa, the knotted pearlwort,[1] is a species in the genus Sagina, native to northern Europe. It is a low-growing plant up to 15 cm tall, with paired leaves up to 1 cm long. The flowers are 5–10 mm diameter, with five white petals.[2][3]
Sagina nodosa, the knotted pearlwort, is a species in the genus Sagina, native to northern Europe. It is a low-growing plant up to 15 cm tall, with paired leaves up to 1 cm long. The flowers are 5–10 mm diameter, with five white petals.
Sõlmine kesakann (Sagina nodosa) on taimeliik nelgiliste sugukonnast kesakanni perekonnast.
Sõlmine kesakann (Sagina nodosa) on taimeliik nelgiliste sugukonnast kesakanni perekonnast.
Nyylähaarikko (Sagina nodosa) on kohokkikasveihin kuuluva pienikokoinen valkokukkainen kasvi. Se on alueellisesti uhanalainen laji.[1]
Monivuotinen nyylähaarikko kasvaa 5–20, joskus jopa 25 cm korkeaksi. Kasvi voi olla joko nystykarvainen tai kalju. Tyviruusukkeelliset varret ovat rentoja tai pystyjä. Lehdet ovat rihmamaiset ja pareittain yhdistyvisiä. Ylemmät varsilehdet ovat alempia lyhyempiä, ja ylimmissä lehtihangoissa on nyppylämäisiä itusilmuja. Valkoiset kukat ovat yksittäin varren päässä. Verhiö ja teriö ovat tavallisesti viisilehtisiä, nuput ovat pallomaisia. Verholehdet ovat 2–4 mm pitkiä. Valkoiset terälehdet ovat 2–3 kertaa verholehtien pituisia. Heteitä on tavallisesti 10 kappaletta. Nyylähaarikko kukkii Suomessa heinä-elokuussa. Munamainen kota on verhiötä pidempi.[2][3]
Pohjoismaissa tavattavat nyylähaarikot jaetaan nykyisin kahteen alalajiin: kookkaampaan etelännyylähaarikkoon (ssp. nodosa) ja pienempikokoiseen pohjannyylähaarikkoon (ssp. borealis). Alalajit eroavat toisistaan myös karvaisuuden asteen, itusilmujen määrän ja kukkien määrän suhteen. Alalajien välimuodot ovat yleisiä.[2]
Nyylähaarikkoa tavataan Euroopassa pääasiassa alueella, joka ulottuu Ranskan keskiosista ja Britteinsaarilta itään Alppien pohjoispuolitse Puolaan, Baltiaan ja Luoteis-Venäjälle, sekä pohjoisessa Islantiin ja Fennoskandiaan, jossa laji on keskittynyt rannikkoseuduille. Satunnaisesti lajia kasvaa etelämpänäkin Euroopassa sekä eri puolilla Venäjää aina Siperiaa myöten. Nyylähaarikkoa kasvaa myös Kanadan pohjois- ja itäosissa.[4] Suomessa nyylähaarikkoa tavataan lähinnä rannikkoseudulla itäiseltä Suomenlahdelta Perämerelle. Etelä-Suomen sisämaassa laji on satunnainen. Lisäksi sitä kasvaa muutamalla alueella Pohjois-Lapissa.[5] Alalajeista etelännyylähaarikko kasvaa Suomenlahden rannikkoseudulla ja Etelä-Suomen sisämaassa, pohjannyylähaarikko koko rannikkoalueella sekä Pohjois-Lapissa.[2]
Nyylähaarikko vaatii kasvupaikaltaan avoimuutta, sillä se ei siedä lainkaan kilpailua suurimmilta kasveilta.[6] Kasvupaikat vaihtelevat alalajin mukaan. Etelännyylähaarikko kasvaa kuivilla kalliorinteillä ja kallioiden nurmijuonteissa yleensä kalkki- tai serpentiinialustalla. Joskus sitä tavataan myös hiekkaisilla järvenrannoilla tai soraisilla ja koksinsekaisilla joutomailla. Laji on kalkin suosija. Pohjannyylähaarikko puolestaan on tyypillisesti aukkoisten merenrantaniittyjen ja merenrantakallioiden rakojen laji. Joskus sitä tavataan myös hiekkaisilla ja soraisilla järven- ja joenrannoilla.[2] Sisämaassa, kuten Lohjanjärven ympäristössä, laji on jäänne ajalta, jolloin seutu oli merenrantaa.[7]
Nyylähaarikko (Sagina nodosa) on kohokkikasveihin kuuluva pienikokoinen valkokukkainen kasvi. Se on alueellisesti uhanalainen laji.
Sagina nodosa communément appelée Sagine noueuse, est une espèce de plante vivace de la famille Caryophyllaceae. Cette espèce est similaire à Sagina procumbens mais est légèrement plus grande et n'a que quelques fleurs à l'aisselle des feuilles supérieures. En outre, elle a cinq sépales et pétales.
La sagine noueuse, toujours verte, vivace, est une plante herbacée qui atteint 5 à 15 centimètres de hauteur. La plante forme une racine pivotante. Les feuilles des tiges sont opposées, étroites, linéaires, La fleur contient dix étamines et un pistil quintuplé. Le fruit capsule presque sphérique domine les sépales légèrement ouvertes et franches avec cinq valves.
Elle est originaire des zones tempérées des régions eurasiennes. Elle est commune des régions septentrionales de l'Europe du Nord et latine, en particulier dans les zones côtières, et également présente dans les régions méridionales. Elle s'installe habituellement à une altitude d'environ 700 mètres, bien qu'il existe des observations en Suisse à une altitude de 1 300 mètres. La sagine noueuse pousse dans les endroits vacants sur terre humide, riche en azote, surtout sur des zones de sable calcaire, de tourbe ou de sols argileux voire des sols salés, d'une teneur en chlorure de moins de 0,3 %. Sur les côtes de la mer du Nord, elle pousse dans les prés et les crêtes de sable peu profond.
Sučkata kormjenka (Sagina nodosa) je rostlina ze swójby nalikowych rostlinow (Caryophyllaceae).
Sučkata kormjenka (Sagina nodosa) je rostlina ze swójby nalikowych rostlinow (Caryophyllaceae).
Hnúskakrækill (fræðiheiti; Sagina nodosa[1]) er plöntutegund af hjartagrasaætt sem er ættuð frá norður Evrópu. Hún er að 15 sm há, með gagnstæð lauf að 1 sm löng. Blómin eru 5–10 mm í þvermál, með fimm hvítum krónublöðum.[2][3] Hún vex víða á Íslandi.[4][5]
Hnúskakrækill (fræðiheiti; Sagina nodosa) er plöntutegund af hjartagrasaætt sem er ættuð frá norður Evrópu. Hún er að 15 sm há, með gagnstæð lauf að 1 sm löng. Blómin eru 5–10 mm í þvermál, með fimm hvítum krónublöðum. Hún vex víða á Íslandi.
Sierlijke vetmuur of krielparnassia (Sagina nodosa, synoniem: Spergula nodosa) is een vaste plant die behoort tot de anjerfamilie (Caryophyllaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk in aantal afgenomen. De plant komt van nature voor in Eurazië en Noord-Amerika. Sierlijke vetmuur lijkt op liggende vetmuur (Sagina procumbens), maar is iets groter en heeft slechts enkele bloemen in de oksels van de bovenste bladeren. Ook heeft sierlijke vetmuur altijd vijf kroon- en kelkbladeren in plaats van de vier tot vijf bij liggende vetmuur. Het aantal chromosomen is n = 10-12, 28[1] of 56.[2]
De plant wordt 5-20 cm hoog, vormt een penwortel en heeft weinig uit één punt komende opstijgende stengels. De tegenoverelkaar staande bladeren zijn smal lijnvormig en kort stekelpuntig. De onderste bladeren zijn 5-15 mm lang en de bovenste meestal niet langer dan 5 mm. De middelste en bovenste bladeren hebben in de oksels een bundeltje bladeren staan, die kunnen afvallen en vervolgens gaan wortelen om zo voor vegetatieve vermeerdering te zorgen.
Sierlijke vetmuur bloeit van juli tot in september met witte, 6-12 mm grote bloemen. De vijf kroonbladeren zijn twee keer zo lang als de vijf kelkbladeren. De bloem heeft vijf meeldraden en een vijfstempelige stamper.
De plant komt voor op natte, voedselarme, kalkrijke grond in duinvalleien en op begroeide stranden. Kan ook in blauwgraslanden en op vochtige tot natte muren voorkomen.
De vrucht is een bijna ronde vijfkleppige doosvrucht. De donkerbruine, eivormige zaden zijn ongeveer 0,5 mm groot.
Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz
Plant
Bloeiwijze
Herbariumexemplaar
Sierlijke vetmuur of krielparnassia (Sagina nodosa, synoniem: Spergula nodosa) is een vaste plant die behoort tot de anjerfamilie (Caryophyllaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk in aantal afgenomen. De plant komt van nature voor in Eurazië en Noord-Amerika. Sierlijke vetmuur lijkt op liggende vetmuur (Sagina procumbens), maar is iets groter en heeft slechts enkele bloemen in de oksels van de bovenste bladeren. Ook heeft sierlijke vetmuur altijd vijf kroon- en kelkbladeren in plaats van de vier tot vijf bij liggende vetmuur. Het aantal chromosomen is n = 10-12, 28 of 56.
De plant wordt 5-20 cm hoog, vormt een penwortel en heeft weinig uit één punt komende opstijgende stengels. De tegenoverelkaar staande bladeren zijn smal lijnvormig en kort stekelpuntig. De onderste bladeren zijn 5-15 mm lang en de bovenste meestal niet langer dan 5 mm. De middelste en bovenste bladeren hebben in de oksels een bundeltje bladeren staan, die kunnen afvallen en vervolgens gaan wortelen om zo voor vegetatieve vermeerdering te zorgen.
Sierlijke vetmuur bloeit van juli tot in september met witte, 6-12 mm grote bloemen. De vijf kroonbladeren zijn twee keer zo lang als de vijf kelkbladeren. De bloem heeft vijf meeldraden en een vijfstempelige stamper.
De plant komt voor op natte, voedselarme, kalkrijke grond in duinvalleien en op begroeide stranden. Kan ook in blauwgraslanden en op vochtige tot natte muren voorkomen.
De vrucht is een bijna ronde vijfkleppige doosvrucht. De donkerbruine, eivormige zaden zijn ongeveer 0,5 mm groot.
Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz
Plant
Bloeiwijze
Herbariumexemplaar
Multimedia w Wikimedia Commons Karmnik kolankowaty (Sagina nodosa L.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.)
Karmnik kolankowaty (Sagina nodosa L.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.)
Sagina nodosa é uma espécie de planta com flor pertencente à família Caryophyllaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) Fenzl, tendo sido publicada em Versuch einer Darstellung der Geographischen Verbreitungs- and Vertheilungs-Verhältnisse der Natürlichen Familie der Alsineen unnumbered plate after pg. 18. 1833.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Sagina nodosa é uma espécie de planta com flor pertencente à família Caryophyllaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) Fenzl, tendo sido publicada em Versuch einer Darstellung der Geographischen Verbreitungs- and Vertheilungs-Verhältnisse der Natürlichen Familie der Alsineen unnumbered plate after pg. 18. 1833.
Knutnarv (Sagina nodosa) är en växtart i familjen nejlikväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Knutnarv.
Knutnarv (Sagina nodosa) är en växtart i familjen nejlikväxter.
Багаторічні рослини. Стебла варіюються від висхідних до вільно розкиданих або сланких, прості або містять від кількох до багатьох бічних гілок з кількома крихітними, соковитими, шиловидними листками. Квіти кінцеві й пахвові; пелюстки від еліптичних до округлих, 3–4.5 мм, у бл. 2 рази довші від чашолистків; тичинок 8 чи 10. Капсули 3–4 мм, довші за чашолистки. Насіння темно-коричневе, від яйцевидного до ниркоподібного, стисле з боків, 0.5 мм, гладке або галькове.
Північна Америка (Гренландія, Канада, пн.-сх. США); Європа (Білорусь, Естонія, Латвія, Литва, Україна, Австрія, Бельгія, Чехія, Німеччина, Угорщина, Нідерланди, Польща, Словаччина, Швейцарія, Данія, Фінляндія, Ісландія, Ірландія, Норвегія, Швеція, Велика Британія, Румунія, Португалія, Іспанія); Азія (Сибір: Росія).
В Україні зростає на вологих місцях у лісах, на болотах у Поліссі, лісостепу, спорадично[2].
.jpg)
Це незавершена стаття про Гвоздичні.Sagina nodosa là loài thực vật có hoa thuộc họ Cẩm chướng. Loài này được (L.) Fenzl miêu tả khoa học đầu tiên năm 1833.[1]
Sagina nodosa là loài thực vật có hoa thuộc họ Cẩm chướng. Loài này được (L.) Fenzl miêu tả khoa học đầu tiên năm 1833.
.jpg)
.jpg)
