Cassiope tetragona (amb el nom comú de bruc blanc àrtic)és una espècie de planta nativa de l'Alt àrtic, incloent Svalbard, i del nord de Noruega on és molt estesa.
Fa de 10 a 20 cm d'alt i és un arbust perennifoli nan molt embrancat. Les seves fulles es disposen en escates en quatre fileres. Els pedicels són llargs i arcuats. Té flors solitàries amb forma de campana de color normalment blanc amb les anteres rosades.
A grenlàndia els inuits la fan servir com combustible donat que té un alt contingut en resina i crema fins i tot molla[1]
Cassiope tetragona (amb el nom comú de bruc blanc àrtic)és una espècie de planta nativa de l'Alt àrtic, incloent Svalbard, i del nord de Noruega on és molt estesa.
Fa de 10 a 20 cm d'alt i és un arbust perennifoli nan molt embrancat. Les seves fulles es disposen en escates en quatre fileres. Els pedicels són llargs i arcuats. Té flors solitàries amb forma de campana de color normalment blanc amb les anteres rosades.
A grenlàndia els inuits la fan servir com combustible donat que té un alt contingut en resina i crema fins i tot molla
Almindelig Kantlyng (Cassiope tetragona) - eller blot kaldt Kantlyng - er en 10-30 cm høj dværgbusk, der f.eks. på Grønland kan danne udstrakte heder. Planten er duftende.
Kantlyng er en stedsegrøn, stærkt forgrenet dværgbusk med en fladedækkende vækst. Planterne har en karakteristisk firkantet stængel, der forgrener sig kraftigt fra den nederste del. På grenene sidder de skælformede, spredtstillede og helrandede blade. Da bladene sidder meget kompakt og ustilket op at stænglen, understreges det firkantede udseende.
Blomstringen sker i juli-august, hvor de hængende og hvide, klokkeformede blomster sidder enkeltvis på korte, spinkle stilke fra bladhjørnerne yderst på skuddet. Frugterne er små oprette kapsker.
Rodnettet er vidt udbredt, men meget spinkelt. Arten er afhængig af samliv med en eller flere svampearter (mykorrhiza).
Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,20 x 1,00 m (5 x 5 cm/år).
Kantlyng er vidt udbredt i Nordnorge og højarktiske områder, hvor den danner udstrakte heder. Den når i Grønland mod syd til henholdsvis Godthåbsfjorden og Tasiilaq, men findes i det sydlige udbredelsesområde kun i højfjeldet eller i kølige skyggeområder. Arten er afhængig af et middellangt snedække som beskyttelse mod udtørring, og den foretrækker sur og fugtig, men veldrænet og jord. Det er sjældent at finde den i egentlige plantesamfund, men den kan optræde i mosaik.
Ved bredden af Torneträsk findes den sammen med bl.a. Rypelyng, Dværg-Birk, Mose-Post, Net-Pil, Stararter, Tue-Kæruld, Tyttebær, laver og mosser.[1]
Planten har i Grønland haft betydning som brændsel.
Almindelig Kantlyng (Cassiope tetragona) - eller blot kaldt Kantlyng - er en 10-30 cm høj dværgbusk, der f.eks. på Grønland kan danne udstrakte heder. Planten er duftende.
Die Vierkantige Schuppenheide (Cassiope tetragona), auch Zypressen-Schuppenheide, Vierkantige Moorheide, Vierkantige Cassiope, Maiglöckchenheide oder Vierkantheide genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schuppenheiden (Cassiope) innerhalb der Familie der Heidekrautgewächse (Ericaceae). Sie ist eine typische Art der Hocharktis.
Die Vierkantige Schuppenheide wächst als immergrüner Zwergstrauch und erreicht Wuchshöhen von 10 bis 30 Zentimetern. Die langen Äste sind stark verzweigt. An den niederliegenden Ästen entspringen die faserförmigen Wurzeln. Seine kleinen, immergrünen, lederartigen, zugespitzten Blätter sitzen in vier deutlichen Reihen dicht zusammen, wodurch der Zweige vierkantig wirkt. Die ganzrandigen Blätter sind nach außen eingerollt. Alle Pflanzenteile riechen stark.
Die Blüten stehen einzeln in den Blattachseln an langen, rötlichen Blütenstielen; manchmal entspringt ein zweiblütiger Blütenstand auch am Ende des Zweiges. Die zwittrigen, fünfzähligen Blüten weisen eine Länge und einen Durchmesser von 5 bis 15 Millimeter auf. Die fünf freien, anfangs grünen, dann roten und später rötlich-braunen Kelchblätter weisen eine Länge von 2 bis 3 Millimeter und eine Breite von 1,2 bis 2 Millimeter auf; sie umgeben auch noch die Frucht. Die fünf weißen bis gelblichen Kronblätter sind zu einem fünflappigen Glöckchen verwachsenen. Am Grund der Blüte finden sich Honigdrüsen. Es sind zehn Staubblätter vorhanden. Die anfangs rötlichen, später gelben Staubbeutel sind 0,6 bis 0,8 Millimeter lang und besitzen zwei Hörner. Die fünf Fruchtblätter sind zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen mit vielen Samenanlagen.
Der Fruchtstiel ist 10 bis 40 Millimeter lang. Die bei Reife braune bis rötliche Kapselfrucht ist bei einem Durchmesser von 2,5 bis 4 Millimetern fast kugelig. Sie öffnet sich mit fünf Zähnen und entlässt bei Reife eine Vielzahl von Samen. Die gelblichen oder braunen Samen sind 0,35 bis 0,45 Millimeter lang.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 26.[1]
Diese arktisch-alpine Art ist zirkumpolar auf der Nordhalbkugel verbreitet. Sie bildet ausgedehnte Heiden vorwiegend auf trockenem, aber auch auf feuchtem Untergrund. Im Winter benötigen die Pflanzen eine gute Schneedecke als Schutz vor den kalten Temperaturen, diese verschwindet aber im Frühjahr noch vor der Schneedecke der Schneetälchen. Während der Vegetationsperiode trocknet der Standort, welcher sowohl auf Ebenen als auch an Böschungen zu finden ist, nie vollständig aus. Während die Vierkantige Schuppenheide in Skandinavien vorrangig kalkhaltige Böden besiedelt, zeigt sie sich in der Arktis nicht kalkgebunden.
Die Erstveröffentlichung erfolgte 1753 unter dem Namen (Basionym) Andromeda tetragona durch Carl von Linné in Species Plantarum, S. 393. Die Neukombination zu Cassiope tetragona (L.) D.Don wurde 1834 von David Don in Edinbourg New Philos. Journal, Volume 17, S. 158 veröffentlicht.
Es gibt zwei teilweise sympatrische Unterarten:
Da anderes Holz in weiten Teilen des Verbreitungsgebietes fehlt, wurde Cassiope tetragona subsp. tetragona von den Eskimos als Feuerholz verwendet.
Die Vierkantige Schuppenheide (Cassiope tetragona), auch Zypressen-Schuppenheide, Vierkantige Moorheide, Vierkantige Cassiope, Maiglöckchenheide oder Vierkantheide genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schuppenheiden (Cassiope) innerhalb der Familie der Heidekrautgewächse (Ericaceae). Sie ist eine typische Art der Hocharktis.
Cassiope tetragona (common names include Arctic bell-heather, white Arctic mountain heather and Arctic white heather) is a plant native to the high Arctic and northern Norway, where it is found widely.
Growing to 10–20 cm in height, it is a strongly branched dwarf shrub. The leaves are grooved, evergreen, and scale-like in four rows. Pedicels are long and arched. The plant bears bell-shaped, solitary flowers usually with white and pink lobes and pink anthers. The flower stalks and sepals are red, but the petals may also be yellowish-white. The anthers can also be brownish-yellow and flower stalks and sepals yellowish-green.
It grows on ridges and heaths, often in abundance and forming a distinctive and attractive plant community.
In Greenland, indigenous peoples use the plant as important source of fuel. Because of high resin content, it burns even when wet.[1]
The plant can also be used in cooking. Canadian chef Louis Charest used arctic heather as a smoked herb for the 2016 Three Amigos Summit state dinner.[2]
Cassiope tetragona (common names include Arctic bell-heather, white Arctic mountain heather and Arctic white heather) is a plant native to the high Arctic and northern Norway, where it is found widely.
Growing to 10–20 cm in height, it is a strongly branched dwarf shrub. The leaves are grooved, evergreen, and scale-like in four rows. Pedicels are long and arched. The plant bears bell-shaped, solitary flowers usually with white and pink lobes and pink anthers. The flower stalks and sepals are red, but the petals may also be yellowish-white. The anthers can also be brownish-yellow and flower stalks and sepals yellowish-green.
Arctic bell-heather It grows on ridges and heaths, often in abundance and forming a distinctive and attractive plant community.
In Greenland, indigenous peoples use the plant as important source of fuel. Because of high resin content, it burns even when wet.
The plant can also be used in cooking. Canadian chef Louis Charest used arctic heather as a smoked herb for the 2016 Three Amigos Summit state dinner.
Liekovarpio (Cassiope tetragona) on kanervakasveihin kuuluva, pohjoisen tundran ja vuoristojen varpukasvi.
Liekovarpio on 10–30 cm korkeaksi kasvava pysty- ja jäykkävartinen varpu. Lehdet ovat talvehtivia, limittäin vastakkain ja varrenmyötäisiä. Lehden lapa on neulasmainen ja 3–5 mm pitkä. Varren haarojen kärkiosien lehtihangoissa olevat kukat ovat yksittäin, pitkäperäisiä ja nuokkuvia. Valkoinen teriö on kellomainen, viisijakoinen ja 6–8 mm pitkä. Heteitä kukassa on 10 kappaletta. Suomessa liekovarpio kukkii heinä-elokuussa. Hedelmä on kota.[1]
Liekovarpio on pohjoinen, arktinen laji, jonka päälevinneisyysalue alkaa Uralilta ja jatkuu tundra- ja vuoristoalueilla itään läpi Siperian ja edelleen Alaskaan, Pohjois-Kanadaan, Grönlantiin ja Huippuvuorille. kaukana muusta levinneisyysalueesta lajilla on erillinen esiintymä Norjan, Ruotsin ja Suomen pohjoisilla suurtuntureilla ja Kuolan niemimaalla.[2] Suomessa liekovarpiota tavataan ainoastaan Enontekiön Lapissa Käsivarren alueen suurtuntureilla.[3]
Liekovarpion päälevinneisyysalueilla laji on tyypillinen tundran kasvilaji.[2] Fennoskandiassa sen elinympäristöä ovat korkeiden tuntureiden ylärinteiden kankaat ja kivikot. Laji on kalkinsuosija.[1]
Toisinaan liekovarpiota viljellään kivikkokasvina puutarhoissa.[2] Arktisilla seuduilla liekovarpiota on yleisesti käytetty polttoaineena.[4]
Liekovarpio (Cassiope tetragona) on kanervakasveihin kuuluva, pohjoisen tundran ja vuoristojen varpukasvi.
Cassiope tetragona est une espèce du genre Cassiope appartenant à la famille des Ericaceae que l'on trouve dans les régions arctiques du nord de la Scandinavie, à l'île de Spitzberg, dans la péninsule de Taïmyr, dans les régions boréales de la Russie, de l'Alaska, du Canada et du Groenland. Elle a d'abord été décrite par Carl von Linné sous le nom d'Andromeda tetragona dans son ouvrage Flora Lapponica en 1737, puis dans Species plantarum en 1753. Elle a été intégrée avec d'autres espèces dans le nouveau genre Cassiope par David Don en 1834.
Cette espèce typique de la toundra arctique et subarctique est une petite plante vivace poussant en buissons nains densément branchus dont les tiges mesurent entre 8 et 20 cm. Ses feuilles nervurées possèdent un pédoncule long et arqué. Ses fleurs aux pétales de couleur blanche et aux sépales de couleur rougeâtre se présentent en forme de clochettes solitaires.
Cassiope tetragona est une espèce du genre Cassiope appartenant à la famille des Ericaceae que l'on trouve dans les régions arctiques du nord de la Scandinavie, à l'île de Spitzberg, dans la péninsule de Taïmyr, dans les régions boréales de la Russie, de l'Alaska, du Canada et du Groenland. Elle a d'abord été décrite par Carl von Linné sous le nom d'Andromeda tetragona dans son ouvrage Flora Lapponica en 1737, puis dans Species plantarum en 1753. Elle a été intégrée avec d'autres espèces dans le nouveau genre Cassiope par David Don en 1834.
Cassiope tetragona (Arctische dophei) is een heidesoort die voorkomt op de toendra van Groenland en in het noorden van Scandinavië.
De plant groeit vaak op een kalkachtige grond en vormt een dwergstruikje van 10 tot 30 cm hoog. De stam staat recht overeind. De bladeren hebben geen steel en staan in vier rijen op de tak. Ze hebben een schubachtige vorm. De plant bloeit in de korte zomer van juli tot augustus met witte klokjes en vormt bolvormige vruchtjes van 4 mm lengte.[1]
Kantlyng (Cassiope tetragona) er en mørkegrønn, forgrenet dvergbusk med en flatedekkende vekst. Plantene har en karakteristisk firkantet stengel som forgrener seg kraftig fra den nederste delen av planten. At bladene sitter tett og ustilket opp langs stengelen gjør at det firkantede utseendet blir ekstra tydelig. Blomstringen skjer fra juli til august, og består i hengende hvide blomster med klokkeform som sitter enkeltvis på korte, spinkle stilker ut fra bladhjørnene ytterst på skuddet.
Ikke-synlige trekk Rotnettet er vidt utbredt, men meget spinkelt. Arten er avhengig av samliv med en eller flere sopparter (mykorrhiza).
Størrelse 0,20 x 1,00 m (5 x 5 cm/år)
Kantlyng er vanlig i Nord-Norge og arktiske områder. På Grønland finnes den så langt sør som på linje med Godthåbsfjord og Tasiilaq, men da bare høyfjellet, eller i kjølige skyggeområder. Arten er avhengig av et ganske langvarig snødekke som beskyttelse mot uttørking, og den foretrekker sur og fuktig, men veldrenert jord. Det er sjelden å finne mye av den sammenhengen, men den kan ofte opptre i mosaikk. Ved bredden av Torneträsk finnes den typisk sammen med blant annet rypelyng, dvergbjørk, moselyng, tyttebær, lav og mose.
På Grønland har planten hatt betydning som brensel.
Kantlyng (Cassiope tetragona) er en mørkegrønn, forgrenet dvergbusk med en flatedekkende vekst. Plantene har en karakteristisk firkantet stengel som forgrener seg kraftig fra den nederste delen av planten. At bladene sitter tett og ustilket opp langs stengelen gjør at det firkantede utseendet blir ekstra tydelig. Blomstringen skjer fra juli til august, og består i hengende hvide blomster med klokkeform som sitter enkeltvis på korte, spinkle stilker ut fra bladhjørnene ytterst på skuddet.
Ikke-synlige trekk Rotnettet er vidt utbredt, men meget spinkelt. Arten er avhengig av samliv med en eller flere sopparter (mykorrhiza).
Størrelse 0,20 x 1,00 m (5 x 5 cm/år)
Kantljung (Cassiope tetragona) är en vintergrön dvärgbuske. Den kan bli upp till tre decimeter hög.[1] Bladen ligger "tegellagda" i fyra rader.
Den blommar under högsommaren.
Den förekommer i Lapplandsfjällen och kan där ofta uppträda som dominerande inslag i vegetationen på torra fjällhedar.
Wikimedia Commons har media som rör Kantljung.
Kantljung (Cassiope tetragona) är en vintergrön dvärgbuske. Den kan bli upp till tre decimeter hög. Bladen ligger "tegellagda" i fyra rader.
Den blommar under högsommaren.
Це багаторічні карликові чагарники, що утворюють часом щільні килимки до 10–20(30) см заввишки. Стебла від лежачих до випростаних, волохаті. Листки супротивні 4–5 × 1.3–1.7 мм вічнозелені, тривалістю 4–5 років або більше, і щільно притиснуті черепичасто на гілках у чотири ряди, товсті, у формі човна, з дуже коротким черешком (близько 1 мм) прихованим усередині листа, темно-зелені, густо опушені дуже короткими волосками, молоде листя липке.
Квітки ростуть по 2–4 разом в кінці пагона попереднього року. Квіти похилені радіально симетричні з 5 вільних чашолистками і 5 з'єднаними пелюстками. Чашолистки 1.8–2.2 × 0.8–1.2 мм, довгасті, тупі або злегка зубчасті на вершині, мають білуватий або рожевий колір. Віночок 6–8 × 6–8 мм, у формі дзвону, злитого на 2/3–3/4 довжини, з 5 трикутними пелюстками кремового кольору. Тичинок 5. Пиляки майже кулясті, приблизно 1 мм. Плоди майже кулясті капсули, 2.5–4 × 2.5–4 мм, стаючи випростаними у фруктовій стадії, мають 5 клапанів, з численним, дуже дрібним насінням.
Статеве розмноження насінням; дуже обмежене місцеве вегетативне розмноження відводками. Квіти суворо пристосовані до запилення комахами. Насіння численне. Насіння дуже дрібне і легке — розносяться вітром.
Північна Америка (Ґренландія, Канада, Аляска й північ США); Євразія (північ Норвегії, Шпіцберген, північ Швеції, північ Фінляндії, арктична Росія). Також культивується.
Населяє пустища, схили з хорошим дренажем і деяким захистом снігу в зимовий період. Не росте на найбільш кислих субстратах.
Це незавершена стаття про Вересові.Cassiope tetragona là một loài thực vật có hoa trong họ Thạch nam. Loài này được (L.) D.Don mô tả khoa học đầu tiên năm 1834.[2]
.jpg)
Bài viết Họ Thạch nam (Ericaceae) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cassiope tetragona là một loài thực vật có hoa trong họ Thạch nam. Loài này được (L.) D.Don mô tả khoa học đầu tiên năm 1834.
Cassiope tetragona (L.) D.Don (1834)
Синонимы
Кассиопея четырёхгранная (лат. Cassiope tetragona) — характерное для Арктики низкорослое древесное растение, вид рода Кассиопея (Cassiope) семейства Вересковые (Ericaceae), типовой вид этого рода. Растение имеет циркумполярный ареал: распространено на севере России, на Аляске, севере Канады, в Гренландии, на севере Скандинавии, на Шпицбергене.
Вид был описан Карлом Линнеем под название Andromeda tetragona в его труде Flora Lapponica (1737) и затем вошёл в Species plantarum (1753)[2]. В 1834 году был выделен Дэвидом Доном вместе с некоторыми другими видами в отдельный род Cassiope.
Представители рода Кассиопея — характернейшие растения Арктики и Субарктики, доминирующие во многих типах тундр.
Кассиопея четырёхгранная — низкорослый вечнозелёный стелющийся кустарничек. Стебли тонкие, ползучие, ветвистые, высотой 8—30 см.
Листья мелкие, сидячие, плотно прижатые к ветвям, чешуевидные, овально-трёхгранные, тупые, без щетинок, матовые сверху, с внешней стороны покрыты очень мелкими волосками (трихомами). Длина 2—5,5 мм. Завёрнутый край листа образует глубокую продольную бороздку
Цветки 5-мерные, поникающие, одиночные, на относительно длинных (длина цветоножек превышает последний годичный прирост материнского побега) боковых (пазушных) цветоножках, нередко имеющих пурпурную окраску. Венчик — удлинённо-колокольчатый, белый или желтоватый, его длина — от 5 до 9 мм, доли венчика наверху слабо отогнуты кнаружи. Столбик цилиндрический. Тычинок десять, они вдвое короче венчика. Пестик цилиндрический, прямой, наверху тупой. Цветёт в июне — июле.
Цветки с очень слабым ароматом, напоминающим ландыш. Запах усиливается к вечеру.
Завязь верхняя, плод — почти круглая коробочка, 3—5 мм длиной. Плодоносит в сентябре.
Кассиопея четырёхгранная (лат. Cassiope tetragona) — характерное для Арктики низкорослое древесное растение, вид рода Кассиопея (Cassiope) семейства Вересковые (Ericaceae), типовой вид этого рода. Растение имеет циркумполярный ареал: распространено на севере России, на Аляске, севере Канады, в Гренландии, на севере Скандинавии, на Шпицбергене.
