Catocala fraxini Linnaeus 1758

Göybaftalı sovka (lat. Catocala fraxini) — pulcuqqanadlılar dəstəsinin sovkalar fəsiləsinə aid kəpənək növü.^[1]

Təsviri

Qanadları açılmış halda 85-106 mm-dir. Ön qanadları açıq boz olub, göyümtülə çalır. Eninə uzanan zolaqlar qara, yaxud tutqun bozdur, cütdür, dişlidir. Böyrəkşəkilli naxış göyümtül-boz, enli, qaramtıl-boz haşiyə ilə dövrələnmişdir. Yumru naxış çox zəif görünür və açıq-sarı rəngdədir. Qanadın saçaqları bozdur. Arxa qanadların əsası qaradır, enli göyrənglə, sonra enli qara rənglə haşiyələnmişdir. Qanadın kənarlarındakı saçaqlar ağdır.^[2]

Yayılması

Mərkəzi və Şimali Avropada, Rusiyanın Avropa hissəsində, Qərbi Sibirdə, Qazaxıstanda, Uzaq Şərqdə, Şimali Çində, Qafqazda, Yaponiyada, Şimali Amerikada, Azərbaycanda isə Böyük və Kiçik Qafqazın dağlıq və Dağətəyi meşələrində və Lənkəranın Hirkan meşəsində təsadüf olunur. Kəpənəkləri may, iyun və oktyabrda uçur.

Həyat tərzi

Enliyarpaq, tuqay və dəniz sahili meşələrdə və parklarda. Yumurta mərhələsində qışlayır. Tırtılı maydan iyula qədər müxtəlif növ qovağın yarpaqları, göyrüş, tozağac, fıstıq, qarağac, palıd, ağcaqayın, qızılağac, ağcaqovaqla qidalanır. İyulda yarpaqların arasında yumşaq barama içərisində puplaşır. Kəpənəyi mayın axırından, oktyabrın axırına qədər uçur. Ağac qabığının yarıqlarına tək-tək, yaxud bir neçə yumurta qoyur.^[3]

Sayı

Lokal şəkildə, həm də az miqdarda təsadüf edilir.

Məhdudlaşdırıcı amillər

Yaşadığı biotopların və meşələrin əkin üçün istifadə olunması, həvəskar kolleksiyaçılar tərəfindən toplanması.

Qorunması üçün məsləhət görülən tədbirlər

Yaşayış yerlərində yasaqlıq təşkil etmək, biologiyasını ətraflı öyrənmək, süni surətdə artıraraq təbiətə buraxmaq lazımdır.

İstinadlar

Ədəbiyyat

1. Azərbaycan Qırmızı Kitabı. 1989 il
2. Azərbaycan Qırmızı Kitabı, II cild, Bakı, 2013
3. Ламперт К., Холодковский Н. Атлас Бабочек и гусениц Европы и отчасти Русско-Азиатских владений. С. Петербург, изд. А.Ф.Деврiена, 1913, с. 255 - 256;
4. Ключко З.Ф. Фауна Украiны. Совки. Квадрифiноiдного комплексу, т.16, вип. 6, Киiв: Наукова Думка, 1978, с. 174.

Catocala fraxini és una espècie de papallona nocturna de la subfamília Erebinae i la família Erebidae.

Distribució

L'àrea de distribució abasta gairebé tot el centre i el nord d'Europa, així com parts del sud d'Europa. L'espècie està en gran mesura absent a Portugal, les illes de la Mediterrània (excepte Còrsega), a Grècia, al nord d'Escòcia, al nord d'Escandinàvia i el nord i el sud de Rússia. L'àrea de distribució s'estén per tot el Paleàrtic fins al nord de Turquia, Sibèria, l'est llunyà de Rússia, Corea i Japó.

Descripció

Les ales anteriors són de color gris clar a gris o marró blanquinós de vegades amb un tint groc. Les línies transversals interiors i exteriors són blanques, negres i tenen els marges dentats. Les ales posteriors són negres, amb una ampla banda blava al mig.^[1]

Subespècies

• Catocala fraxini fraxini
• Catocala fraxini jezoensis Matsumura, 1931 (Japan)
• Catocala fraxini legionensis Gómez Bustillo & Vega Escandon, 1975 (Spain)
• Catocala fraxini yuennanensis Mell, 1936 (China: Yunnan)

Biologia

Les larves són de color gris marronós, amb taques negres, amb prominències punxegudes en els segments 9 i 12. Les erugues s'alimenten de diverses espècies d'àlber.

Galeria

• Catocala fraxini larva

• Catocala fraxini

• Catocala fraxini

• Catocala fraxini

• Catocala fraxini

• Catocala fraxini

Referències

Enllaços externs

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Catocala fraxini

• Funetː Catocala fraxini (en)
• Biodiversidad Virtual: Catocala fraxini (castellà)
• Moths and Butterflies of Europe and North Africa: Catocala fraxini (en)
• Lepiforum Catocala fraxini (en)

Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw ôl-adain las, sy'n enw benywaidd; yr enw lluosog ydy ôl-adenydd glas(gleision); neu wyfyn yr onnen;^[1] yr enw Saesneg yw Clifden Nonpareil, a'r enw gwyddonol yw Catocala fraxini.^[2]

Ei diriogaeth yw Ewrop a gogledd a dwyrain Asia.

Dail y boplysen ydy prif fwyd y siani flewog.

Isrywogaethau

• Catocala fraxini fraxini
• Catocala fraxini jezoensis Matsumura, 1931
• Catocala fraxini legionensis Gómez Bustillo & Vega Escandon, 1975
• Catocala fraxini yuennanensis Mell, 1936

Cyffredinol

Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnyws mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd.

Wedi deor o'i ŵy mae'r ôl-adain las yn lindysyn sy'n bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.

Gweler hefyd

• Rhestr gwyfynod a gloynnod byw
• Cymdeithas Edward Llwyd

Cyfeiriadau

Blåt ordensbånd er en sommerfugl, der tilhører familien Erebidae. Arten er almindelig i Danmark.^[3]

Kilder/Henvisninger

Stub

Das Blaue Ordensband (Catocala fraxini) ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae). Es ist eine der größten Arten der Gattung der Ordensbänder (Catocala).

Merkmale

Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 90 bis 98 mm^[1] (100 bis 110 mm^[2]). Die Vorderflügel sind hellgrau bis grau oder weißlich braun gefärbt. Die innere und äußere Querlinie sind weiß, schwarz gerandet und stark gezackt. Eine Nierenmakel und ein rhombenförmiger, heller Fleck in dorsaler Position zur Nierenmakel sind konstant vorhanden. Die Wellenlinie ist meist nur angedeutet, etwas dunkler als die Grundfarbe. Im äußeren Bereich des Saumfeldes sitzen schwarze, interneurale Pfeilflecke. Die Fransen sind ebenfalls weiß.

Die Hinterflügel sind dunkelbraun mit einem breiten blauen Band, das ungezackt im Halbkreis vom Vorder- zum Innenrand verläuft. Die Fransen und der äußere Bereich des Saumfeldes sind weiß mit schwarzen interneuralen Pfeilflecken.

Die Unterseiten zeigen eine stark kontrastierende schwarze Querlinie etwa im Bereich der äußeren Querlinie und einen grauen Saumbereich, getrennt durch ein weißes Band. Der Hinterflügel zeigen zusätzlich noch einen schwarzen, halbmondförmigen Diskalfleck. Die Saumlinie ist schwarz, die Fransen weißlichgrau.

Grundfarbe und Zeichnung sind etwas variabel. Die

• ab. moerens zeigt verdunkelte Vorderflügel; ausgenommen sind die äußere Querlinie und der rhombenförmige, helle Fleck in dorsaler Position zur Nierenmakel
• ab. gaudens ist eine sehr helle Form, bei der die schwarzen Zeichnungselemente fast erloschen sind.

Das Ei ist halbkugelig, an der Basis abgeflacht. Es ist braun gefärbt mit einer gelben Binde unterhalb der Mikropylzone. Die Oberfläche zeigt kräftige Längsrippen, etwa jede 2. Rippe erreicht die Mikropylzone.^[3]

Die Raupe ist grau gefärbt und mit feinen, schwarzen Punkten besetzt. Sie werden 65 bis 75 mm lang.^[1] Die Rückenlinie ist nur schwach ausgebildet. Eine flache, querverlaufende Erhebung auf dem 8. Segment ist hinten schwarz gerandet. Der Kopf ist relativ groß, hellbraun gefärbt mit einer dunkelbraunen Netzung.^[3]

Die dunkelrotbraune Puppe ist relativ schlank und stark blau bereift. Der Kremaster ist relativ kurz und breit und ist mit zwei längeren, gekrümmten Borsten und vielen kürzeren Borsten besetzt.^[3]

Geographische Verbreitung und Lebensraum

Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich über fast das gesamte Mittel- und Nordeuropa sowie Teile von Südeuropa. Die Art fehlt weitgehend in Portugal, den Mittelmeerinseln (mit Ausnahme von Korsika), in Griechenland, in Nordschottland, in Nordskandinavien und in Nord- und in Südrussland. Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich außerhalb Europas bis in den Norden der Türkei, nach Sibirien und bis in den Fernen Osten (Russischer Ferner Osten, Korea, Japan). In Österreich ist die Art in allen Bundesländern nachgewiesen; mäßig häufig bis selten auftretend.^[4]

Man findet diese Art an den Rändern von Laubmischwäldern, an Flussufern und Alleen. Seltener sind die Falter auch in alten, verwilderten Gärten und Parkanlagen zu finden. Im Gebirge findet man diese Art nur bis zur Laubwaldgrenze.^[3]

Lebensweise

Das Blaue Ordensband ist univoltin, d. h., es wird nur eine Generation pro Jahr ausgebildet. Die nachtaktiven Falter fliegen von Mitte Juli bis Mitte Oktober. Die Falter trinken mittels ihres Saugrüssels gelegentlich Baumsäfte oder an Obst und können – wie alle Ordensbandarten –- leicht geködert werden. Die Falter ruhen tagsüber auf Baumstämmen und sind durch die unruhige Zeichnung der Flügeloberseite gut getarnt, denn die Hinterflügel bleiben in der Ruhestellung verdeckt. Nachts werden gelegentlich künstliche Lichtquellen angeflogen und die Falter setzen sich dann in der Nähe nieder. Aus den überwinternden Eiern schlüpfen im Mai die Raupen. Die Raupen fressen besonders die Blätter von Espe (Populus tremula), seltener auch die Blätter von Eschen (Fraxinus), Eichen (Quercus), Birken (Betula), Buchen (Fagus), Ahorne (Acer), Ulmen (Ulmus), Linden (Tilia) und Erlen (Alnus) sowie Echte Trauerweide (Salix babylonica). Sie bewegen sich spannerartig und ruhen tagsüber dicht an die Rinde ihrer Nahrungsbäume geschmiegt. Sie verpuppen sich bereits im Juni in einem leichten Gespinst zwischen Blättern. Die Art überwintert im Eistadium.

Gefährdung

Das Blaue Ordensband ist in den Roten Listen der Bundesrepublik Deutschland eine Art der Vorwarnstufe,^[5] d. h., die Art könnte in Zukunft durch die weitere Zerstörung ihrer Lebensräume gefährdet werden. Allerdings ist die Situation in Deutschland sehr unterschiedlich. In Nordrhein-Westfalen und Niedersachsen ist die Art vom Aussterben bedroht (Kategorie 1), in Hamburg und Rheinland-Pfalz ist sie stark gefährdet (Kategorie 2) und in Mecklenburg-Vorpommern, im Saarland und in Sachsen-Anhalt gilt die Art als gefährdet (Kategorie 3).^[5][6]

In Österreich,^[7][8] wo das Blaue Ordensband die größte heimische Eule ist, ist es mäßig häufig bis selten, durchwegs geschützt und – gesamtösterreichisch – als gefährdet,^[9] in manchen Bundesländern (Niederösterreich, Burgenland) jedoch als nicht gefährdet ausgewiesen.

Quellen

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b} Goater u. a.: Catocalinae & Plusiinae. 2003, S. 95–96.
2. ↑ www.noctuidae.de Katalog der Noctuidaearten Europas, Türkei und NW-Afrikas
3. ↑ ^{a b c d} Walter Forster, Theodor A. Wohlfahrt: Die Schmetterlinge Mitteleuropas. Band 4: Eulen. (Noctuidae). Franckh'sche Verlagshandlung, Stuttgart 1971, ISBN 3-440-03752-5.
4. ↑ Austria Lexikon: Ordensbänder
5. ↑ ^{a b} Rote Listen bei Science4you
6. ↑ Verzeichnis der in Niedersachsen besonders oder streng geschützten Arten | Nds. Landesbetrieb für Wasserwirtschaft, Küsten- und Naturschutz. Abgerufen am 1. November 2020.
7. ↑ Eintrag zu Blaues Ordensband im Austria-Forum (Österreichische Fauna)
8. ↑ etwa: Christian H. Schulze: Vorkommen und Gefährdungsstatus von Ordensbändern Catocala spp. (Lepidoptera, Noctuidae: Catocalinae) in Wien. S. 12 ff insb. Gefährdungsstatus S. 14 (pdf, wien.gv.at);
   Land Oberösterreich: Geschützte Tiere in Oberösterreich, Linz, April 2006, Anlage 3 Geschützte Tierarten → Schmetterlinge → Ordensbänder: alle Arten, S. 18; und Beschreibung S. 117 (pdf land-oberoesterreich.gv.at);
9. ↑ Erforschungsstand ungenügend (Kat. 3?). Schulze: Vorkommen und Gefährdungsstatus von Ordensbändern S. 14

Literatur

• Günter Ebert: Die Schmetterlinge Baden Württembergs. Band 5: Nachtfalter. III. Ulmer Verlag, Stuttgart 1997, ISBN 3-8001-3481-0.
• Barry Goater, Lázló Ronkay, Michael Fibiger: Catocalinae & Plusiinae. - Noctuidae Europaeae. Volume 10. Sorø, 2003, ISBN 87-89430-08-5.
• Manfred Koch, Wolfgang Heinicke: Wir bestimmen Schmetterlinge. 3. Auflage. Neumann, Radebeul 1991, ISBN 3-7402-0092-8.

Weblinks

• www.lepiforum.de
• www.schmetterling-raupe.de
• Moths and Butterflies of Europe and North Africa (englisch)
• Guide to the Moths and Butterflies of Great Britain and North Ireland (englisch)
• Markku Savela: Lepidoptera and some othe life forms (englisch)
• Catocala fraxini bei Fauna Europaea

Йәйғор күбәләк (Catocala fraxini) — шайтан күбәләктәре ғаиләһенә ҡараған бөжәк.

Евразияның киң япраҡлы урмандар зонаһында таралған. Ҡанаттарының ҡоласы 8—8,5 см, алғы ҡанаттары зәңгәрһыу һоро төҫтә, ҡуйы һоро, ҡара тулҡынлы һыҙатлы, артҡылары — ҡара, киң зәңгәр таҫмалы һәм аҡ сәсәкле. Инә күбәләк ағас ҡабығы ярығына һәм ботағына йомро йомортҡалар һала. Ҡарышлауығының оҙонлоғо 9 см яҡын, ҡуйы төклө, һоро. Ағас япрағы араһында йоҡа ҡурсаҡ көбөндә ҡурсаҡлана. Ҡурсағы эре, оҙонлоғо 5—6 см, ҡуйы көрән. Күбәләктең осоп сығыу ваҡыты июль—сентябрҙә. Башҡортостан Республикаһы шарттарында йылына 1 быуын үҫә. Йомортҡаһы ҡышлай. Эңерҙә һәм төндә әүҙем. Ағас һуты м‑н, ҡарышлауығы — тирәк, ҡорос ағас һ.б. япрағы м‑н туҡлана. Аҙ һанлы төр, Башҡортостан Республикаһының урман һәм урман дала зонаһы урмандарында осрай.

Әҙәбиәт

• Жизнь животных по А. Э. Брему. Т.2: Членистоногие. — М.: Учпедгиз РСФСР, 1941.
• Ламперт К. Атлас бабочек и гусениц. — Мн.: Харвест, 2003.
• Райххолф-Рим Х. Бабочки. — М.: Астрель, 2002.
• Алексеев В. Г., Бабенко В. Г. Атлас бабочек. — М.: Росмэн-Пресс, 2005.

Һылтанмалар

• Башҡорт энциклопедияһы. Йәйғор күбәләк
• Catocala fraxini — Голубая орденская лента

Catocala fraxini, the blue underwing or Clifden nonpareil, is a moth of the family Erebidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae.^[1]

Distribution

The distribution area covers almost the entire central and northern Europe, as well as parts of southern Europe. The species is largely missing in Portugal, the Mediterranean islands (except Corsica), in Greece, in northern Scotland, in northern Scandinavia and north and in southern Russia. The distribution area stretches across the Palearctic to northern Turkey, Siberia, Russian Far East, Korea and Japan.

The name "Clifden nonpareil" is derived from the location of the first British records, at the Cliveden estate in Berkshire in the 18th-century,^[2] "nonpareil" meaning "without equal" in French. The moth became extinct as a breeding species in Great Britain by the 1960s with post-war changes to forestry, such as when for example, the larval foodplants aspen and poplar were cleared in Orlestone Forest, Kent to make way for conifers. For decades it was a rare migrant from Europe with just single sightings recorded in some years. Larvae have since been found in Sussex and sightings in 2018 suggest it has spread to the Midlands and Wales.^[3]

Technical description and variation

Forewing whitish ochreous, irrorated with pale or dark grey, sometimes with a yellow tinge; inner and outer lines blackish, dentate, double; median and subterminal lines blackish, dentate; reniform stigma with black centre and outline; beneath it a pale yellowish diamond-shaped spot outlined with moerens. dark; hindwing blackish, with a broad blue postmedian band. — ab. moerens Fuchs has the forewing more or less strongly suffused throughout with blackish grey, obscuring the markings; — the form gaudens Stgr. on the other hand, from Central Asia, is very pale, with most of the black scaling obsolete; in the ab. contigua Schultz the pale spot below the reniform stigma is elongated outwards to touch the outer line, often, as well as the outer line itself, strongly yellow-tinged, especially noticeable in examples with the ground colour dark; -angustata Schultz is distinguished by the narrowness of the blue band of the hindwing; — the ab. maculata Kusenov shows a white mark at the lower angle of cell of hindwing. Schultz also records an instance of albinism in the forewings, where the grey scales throughout have become white, and the black lines brownish yellow, the hindwings remaining unaltered.^[4]

Subspecies

• Catocala fraxini fraxini
• Catocala fraxini jezoensis Matsumura, 1931 (Japan)
• Catocala fraxini legionensis Gómez Bustillo & Vega Escandon, 1975 (Spain)
• Catocala fraxini yuennanensis Mell, 1936 (China: Yunnan)

Biology

Larva brownish grey, black speckled, with pointed prominences on segments 9 and 12. The caterpillars feed on various species of poplar (Populus species).

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Catocala_fraxini&oldid=1005584272"

Sini-paelöölane (Catocala fraxini) on paelöölase perekonda öölaste sugukonda kuuluv liik liblikalisi.

Eestis tavaline. Üks eesti suurimaid liblikalisi.

2017. aasta sügisel esitati sini-paelöölane üheks Eesti rahvusliblika kandidaadiks.

Välislingid

• Sini-paelöölane andmebaasis eElurikkus

Siniritariyökkönen (Catocala fraxini) on ritariyökkösiin kuuluva, kookas perhoslaji. Se on Suomen kookkain yökköslaji ja muutenkin yksi suurikokoisimmista perhoslajeista.

Koko ja ulkonäkö

Siniritariyökkönen on huomattavan kookas laji, ja sen siipienkärkiväli vaihtelee 86–96 mm. Siipien vaalean alapinnan ansiosta lennossa laji näyttää helposti tätäkin suuremmalta. Etusiipien harmaankirjava kuviointi naamioi kuitenkin lepäävän perhosen erinomaisesti ympäristöönsä. Etusiivet ovat kauttaaltaan harmaan eri sävyjen kuvioimat ja niissä on selvästi erottuva vaalea täplä sekä jyrkästi mutkitteleva ulompi poikkiviiru. Etusiiven keskiosa on siiven etureunan puolelta selvästi tummentunut ja siinä erottuu harmaankirjava munuaistäplä. Takasiivet, jotka jäävät perhosen levätessä etusiipien alle piiloon, ovat tummat ja niiden poikki kulkee leveä, vaaleansininen poikkiraita. Erityisesti takasiipien värityksen vuoksi siniritariyökköstä ei ole mahdollista sekoittaa muihin perhoslajeihin.^[1][2][3]

Lajista tunnetaan etusiiviltään vihertävän harmaa värimuoto f. moerens.^[3]

Levinneisyys ja lentoaika

Laji esiintyy Euroopassa ja Aasian pohjoisosissa. Harhailijoita on tavattu Islannissa saakka.^[3] Suomessa se on sukunsa yleisin laji ja yleinen lähes koko maassa ja havaintoja on pohjoisinta Lappia myöten. Aikuiset perhoset lentävät yhtenä sukupolvena alkusyksyllä elokuun puolivälistä lokakuun alkuun, huipun ollessa elo-syyskuun vaihteessa.^[4]

Elinympäristö ja elintavat

Siniritariyökkönen viihtyy lehdoissa sekä lehti- ja sekametsissä, mutta myös kulttuuriympäristöissä kuten puistossa ja puutarhoissa. Laji lentää öisin ja hakeutuu usein valolle. Ehkä helpoimmin siniritariyökkösen tapaakin ulkovalojen läheisyydestä. Aikuisia perhosia houkuttelee valoakin tehokkaammin ateriointi perhosbaareissa^[5]. Hyvinä vuosina laji voi olla erittäin runsaslukuinen, kun huonompina havaintoja tehdään vain harvakseltaan.^[3] Kookas ritariyökkönen on lepakoille mieluinen saalis.

Munat talvehtivat.^[3]

Ravintokasvi

Toukka elää pääasiassa haavalla (Populus tremula), mutta myös monilla muilla lehtipuilla kuten koivuilla (Betula) ja saarnilla (Fraxinus excelsior).^[3]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Suomen perhostutkijain seura
• Bestimmungshilfe des Lepiforums (saksaksi)
• Moths and Butterflies of Europe and North Africa (englanniksi)

La Lichénée bleue (Catocala fraxini) est une espèce de lépidoptères de la famille des Erebidae.

On trouve ce grand papillon dans des forêts claires d'Europe (arctique comprise), de l'est et du nord de l'Asie.

Sa larve, très mimétique, se nourrit sur les peupliers et les frênes^[1].

Galerie

• 
• 

Références

Insecten

Het blauw weeskind (Catocala fraxini) is een zeer grote vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae).

Kenmerken

De vlinder heeft een spanwijdte van 75 tot 95 millimeter.

Verspreiding en leefgebied

De vlinder komt voor in Noord- en Midden-Europa en Noord- en Oost-Azië. In Nederland slechts zeldzaam als dwaalgast. De vliegtijd loopt van juli tot en met september.

De rups en zijn waardplanten

Waardplanten komen uit de geslachten populier, eik en es.

Blått ordensbånd (Catocala fraxini) er en sommerfugl som tilhører familien praktfly (Erebidae). Den er det største nattflyet i Norge, med et vingespenn på opptil 93 mm. Arten finnes på Sørlandet og den sørlige delen av Østlandet, det er også noen få funn fra Vestlandet.

Utseende

Et stort (vingespenn 82 – 93 mm), grått nattfly med store, brede vinger. Den kan ikke forveksles med noen annen europeisk art. Antennene er trådformede, kroppen kledt med grå hår. Forvingen er gråspraglete, med to lyse siksak-tverrbånd som avgrenser et V-formet midtfelt. Midt i dette feltet sitter en rund, hvit flekk. Begge vingepar er kantet med hvite hårfrynser. Bakvingen er svart, med et jevnbredt, jevnt krummet, blekblått tverrbånd. Larven er brun, lang og tynn, knudrete og ligner en tørr kvist.

Levevis

Blått ordensbånd lever i løvskog, blandingsskog og skogbryn der det vokser osp (Populus tremula), som er larvenes næringsplante (ikke ask slik artsnavnet fraxini skulle tyde på). De voksne sommerfuglene fly om natten i august – september, og kommer gjerne til lys og sukkeråte. Eggene overvintrer før de klekkes. De norske bestandene av denne arten svinger sterkt med sommerværet, og arten kan forsvinne fra store områder etter en våt og kald sommer, men den ser ut til å ha stor evne til å rekolonisere områdene i varmere somre.

Utbredelse

Arten finnes i det meste av Europa, videre østover til Japan. I Norge er den relativt vanlig på Sørlandet og den sørlige delen av Østlandet. Det finnes også spredte funn fra Vestlandet, men det er lite trolig at det finnes stabile bestander her. Et enkeltstående funn fra Tromsø skyldes trolig transport med mennesker.

Kilder

• Norges sommerfugler – Blått ordensbånd [1]
• Aarvik, L., Berggren, K. og Hansen, L.O. (2000) Catalogus Lepidopterorum Norvegiae. Lepidopterologisk Arbeidsgruppe/Nordk Institutt for Skogforskning. ISBN 82-995095-1-3
• Nettsiden Svenska Fjärilar, med bildegalleri: [2]

Eksterne lenker

• (sv) blått ordensbånd hos Dyntaxa
• (en) blått ordensbånd i Encyclopedia of Life
• (en) blått ordensbånd i Global Biodiversity Information Facility
• (en) blått ordensbånd hos Fauna Europaea
• (en) blått ordensbånd hos NCBI
• (en) Kategori:Catocala fraxini – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Catocala fraxini – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Catocala fraxini – detaljert informasjon på Wikispecies

La ruva a viv an dzora a j'albre. Doe generassion a l'ann, la farfala a vòla a luj e stèmber.

Distribussion

A viv an sj'Alp, ràira.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Catocala fraxini L.

Multimedia w Wikimedia Commons

Wstęgówka jesionka (Catocala fraxini) – gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych i podrodziny Erebinae. Występuje w całej palearktyce, znany też z Ameryki Północnej. W Polsce notowany w całym kraju.

Największy środkowoeuropejski przedstawiciel swojej rodziny. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 10 cm. Przednie skrzydła o zmiennym ubarwieniu, od jednolicie ciemnoszarego do jasnoszarego z ciemnym deseniem. Tylne skrzydła czarne z pojedynczą niebieską przepaską oraz białym paskiem przy krawędzie zewnętrznej. Dorosłe motyle latają od końca lipca do początku października.

W Polsce gąsienice żywią się liśćmi topoli, rzadziej jesionu, wierzb, dębów, buka, brzóz i olszy.

Zobacz też

• Motyle Polski

Bibliografia

• Buszko J., Sówki – Noctuidae. Podrodziny: Acontiinae, Sarrothripinae, Euteliinae, Plusiinae, Catocalinae, Rivulinae, Hypeninae i Herminiinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, cz. XXVII, zeszyt 53e, Warszawa-Wrocław, 1983.
• DavidD. Carter DavidD., Motyle, FrankF. Greenaway, Warszawa: Wiedza i Życie, 1993, ISBN 83-85231-90-0, OCLC 749393132 .
• Lubomir Brtek i inni, Świat zwierząt, PWRiL, Warszawa 1986, wyd. II

Linki zewnętrzne

• Motyle Europy - Krzysztof Jonko

Catocala fraxini é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Erebidae.

A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.

Trata-se de uma espécie presente no território português.

Referências

• Catocala fraxini - de Jong, Y.S.D.M. (ed.) (2013) Fauna Europaea version 2.6. Web Service available online at http://www.faunaeur.org (consultado em 1 de janeiro de 2014).

• 1 Морфологічні ознаки
• 2 Поширення
• 3 Особливості біології
• 4 Загрози та охорона
• 5 Посилання

Cánh dưới màu xanh da trời (Catocala fraxini), tiếng Anh thường gọi là Clifden Nonpareil, là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuoidea. Nó được tìm thấy ở châu Âu và North và Đông Á.

Sâu bướm ăn các loài various dương.

Wikimedia Commons có thêm hình ảnh và phương tiện truyền tải về Catocala fraxini Wikispecies có thông tin sinh học về Catocala fraxini

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 

Chú thích

Без ранга: Первичноротые

Без ранга: Линяющие

Без ранга: Panarthropoda

Тип: Членистоногие

Подтип: Трахейнодышащие

Надкласс: Шестиногие

Класс: Насекомые

Подкласс: Крылатые насекомые

Инфракласс: Новокрылые насекомые

Клада: Насекомые с полным превращением

Надотряд: Amphiesmenoptera

Отряд: Чешуекрылые

Подотряд: Хоботковые

Инфраотряд: Разнокрылые бабочки

Клада: Двупорые

Клада: Obtectomera

Надсемейство: Совкообразные

Семейство: Эребиды

Подсемейство: Erebinae

Триба: Catocalini

Род: Ленточницы

Вид: Голубая орденская лента

• 1 Описание
• 2 Ареал
• 3 Местообитания и образ жизни
• 4 Время лёта
• 5 Гусеница
• 6 Кормовые растения
• 7 Куколка
• 8 Зимующая стадия
• 9 Примечания
• 10 Литература
• 11 Ссылки