Cervinae is ’n subfamilie van die biologiese familie Cervidae (Hertagtiges, of takbokke). Dit sluit die takbokke in wat in die Ou Wêreld ontstaan het. Hulle het voorheen hoofsaaklik in Eurasië voorgekom. Die subfamilie word verder verdeel in twee tribusse: Muntiacini (muntjakherte) en Cervini (egte herte). Die bekendste egte hert is die edelhert.
Die volgende genera van Cervinae word erken:[1]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Cervinae.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Cervinae
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Cervinae is ’n subfamilie van die biologiese familie Cervidae (Hertagtiges, of takbokke). Dit sluit die takbokke in wat in die Ou Wêreld ontstaan het. Hulle het voorheen hoofsaaklik in Eurasië voorgekom. Die subfamilie word verder verdeel in twee tribusse: Muntiacini (muntjakherte) en Cervini (egte herte). Die bekendste egte hert is die edelhert.
Die Echten Hirsche (Cervini) sind eine Tribus der Hirsche (Cervidae). Die derzeit rund 40 Arten dieser Gruppe leben größtenteils in Eurasien, ein geringerer Teil auch in Nordamerika. Am bekanntesten davon sind der Rothirsch und der Damhirsch.
Sie sind charakterisiert durch eine „plesiometacarpale“ Zehenstellung (das heißt, dass nur die proximalen (am Fuß anliegenden) Teile der verkleinerten 2. und 5. Zehen vorhanden sind). Dieses Merkmal teilen sie mit den Muntjakhirschen, die ihre nächsten Verwandten darstellen, von denen sie sich aber durch das größere, verzweigtere Geweih deutlich unterscheiden.
Folgende Gattungen und Arten werden unterschieden:[1][2]
Die Systematik der Echten Hirsche ist komplex. Die Gattungen Elaphorus, Rucervus und Rusa wurden ursprünglich in einer gemeinsamen Gattung, den Edelhirschen (Cervus) zusammengefasst. Aufgrund von Untersuchungen der Verwandtschaft zwischen den Edelhirschen und Vertretern anderer Hirschgattungen, die vor allem von B. C. Emerson und M. L. Tate im Jahr 1993 vorgestellt wurden, wurde die Gattung als paraphyletisch erkannt. Den Analysen zufolge waren die Sambarhirsche (Rusa) dichter mit den Damhirschen (Dama) und den Axishirschen (Axis) als mit anderen Edelhirschen verwandt. Der Rothirsch und der Sikahirsch sollten wiederum eine gemeinsame Klade mit dem Davidshirsch bilden.[3] Dem Rechnung tragend, wurden diese Verwandtschaftsgruppe in die vier Gattungen Cervus, Elaphorus, Rucervus und Rusa aufgeteilt. Spätere Untersuchungen ergaben jedoch, dass die Gattung Rucervus in ihrer damaligen Definition ebenfalls paraphyletisch ist und einerseits mit den Axishirschen verbunden ist (Barasinghas), andererseits den Edelhirschen nahesteht (Leierhirsche). Demzufolge wurde letztere als Gattung Panolia abgespalten. Die Sambarhirsche wiederum erwiesen sich als tiefer in die Edelhirsche eingebettet als anfangs angenommen. Gleiches gilt für den Weißlippenhirsch, der häufig noch mit der eigenständigen Gattung Przewalskium ausgehalten wird. Auch hier zeigen genetische Daten, dass die Art tief in der Gattung Cervus verankert ist,[4][5][6] wodurch sowohl Rusa als auch Przewalskium nun zu den Edelhirschen gezählt werden.[7][2] Alternativ besteht der Vorschlag, dass der gesamte Verwandtschaftskomplex mit Elaphurus und Panolia wieder zu Cervus zusammengeführt wird.[6]
Genetische Untersuchungen haben auch dazu geführt, dass einige Unterarten des Rothirsches jetzt Artstatus erhalten. Rothirsche, Wapiti und die Hangule ordnete man alle als Cervus elaphus ein und unterstellte eine kontinuierliche Verbreitung von Eurasien bis nach Nordamerika. Als Beleg für diese These galt, dass diese Hirsche untereinander fruchtbaren Nachwuchs zeugen konnten. DNA-Untersuchungen an hunderten von Tieren haben zu einer anderen Arteinteilung geführt: Demnach bestehen mehrere größere Verwandtschaftsgruppen innerhalb der ehemaligen Art Cervus elaphus, die einerseits die westlichen Rothirsche (Cervus elaphus-Gruppe) mit einer Verbreitung in Europa, Nordafrika und Kleinasien, andererseits die östlichen Wapitis (Cervus canadensis-Gruppe) mit einer Verbreitung im östlichen Nordasien und Nordamerika umfassen. Letztere stehen zudem den Sikahirschen (Cervus nippon-Gruppe) näher.[4][5][7] Aufgrund dessen wurde während einer Revision der Hirsche aus dem Jahr 2011 zahlreiche ehemalige Unterarten von Cervus elaphus in den Artstatus erhoben.[2]
Die Echten Hirsche (Cervini) sind eine Tribus der Hirsche (Cervidae). Die derzeit rund 40 Arten dieser Gruppe leben größtenteils in Eurasien, ein geringerer Teil auch in Nordamerika. Am bekanntesten davon sind der Rothirsch und der Damhirsch.
பழைய உலக மான் என்பது மான் குடும்பத்தின் ஒரு துணைக்குடும்பமாகும். இப்பெயர் இவை தோன்றிய இடத்தைக் குறிக்கிறது, தற்போதைய பரவலை அல்ல. இவற்றின் எலும்பு அமைப்பு புதிய உலக மான்களிலிருந்து வேறுபடுகிறது.
பழைய உலக மான் என்பது மான் குடும்பத்தின் ஒரு துணைக்குடும்பமாகும். இப்பெயர் இவை தோன்றிய இடத்தைக் குறிக்கிறது, தற்போதைய பரவலை அல்ல. இவற்றின் எலும்பு அமைப்பு புதிய உலக மான்களிலிருந்து வேறுபடுகிறது.
The Cervinae or the Old World deer, are a subfamily of deer. Alternatively, they are known as the plesiometacarpal deer, due to their ankle structure being different from the telemetacarpal deer of the Capreolinae.
The following species are recognised in extant genera:[1][2][3][4][5]
The Cervinae or the Old World deer, are a subfamily of deer. Alternatively, they are known as the plesiometacarpal deer, due to their ankle structure being different from the telemetacarpal deer of the Capreolinae.
Los cervinos (Cervinae) son una subfamilia de mamíferos, la más grande de la familia Cervidae, integrada por 10 géneros y 26 especies actuales.[1] Se incluye al extinto megaloceros (Megaloceros giganteus). La subfamilia de los cervinos incluye a todos los cérvidos euroasiáticos actuales a excepción del corzo, el reno y el alce.
Los cervinos (Cervinae) son una subfamilia de mamíferos, la más grande de la familia Cervidae, integrada por 10 géneros y 26 especies actuales. Se incluye al extinto megaloceros (Megaloceros giganteus). La subfamilia de los cervinos incluye a todos los cérvidos euroasiáticos actuales a excepción del corzo, el reno y el alce.
Cette sous-famille est composée de deux genres :
Les analyses phylogénétiques confirment la pertinence de ce clade mais plaident pour le positionner comme une tribu des Muntiacini dans la sous-famille des Cervinae[1].
Cette sous-famille est composée de deux genres :
Elaphodus Muntiacus - muntjacsLes analyses phylogénétiques confirment la pertinence de ce clade mais plaident pour le positionner comme une tribu des Muntiacini dans la sous-famille des Cervinae.
I Cervini (Cervinae Goldfuss, 1820) sono una delle tre sottofamiglie in cui viene suddivisa la famiglia dei Cervidi.
Esclusivi del Vecchio Mondo, ad eccezione del vapiti che dalla Beringia è migrato in Nord America, i Cervini hanno il piede posteriore con struttura «plesiometarcarpale»; la rosetta su cui poggiano le corna è schiacciata, mentre le corna stesse sono lunghe e ramificate; il capo ha una lunghezza variabile; il rinario è glabro e sottile. Gli occhi sono di media grandezza, il collo può essere corto o avere lunghezza media; il tronco ha una struttura variabile da tozza a snella; le zampe possono essere corte e tozze, lunghe e snelle; la coda presenta anch'essa un aspetto vario e può essere corta e glabra, oppure lunga e terminante a ciuffo. Hanno 32-34 denti[1].
I Cervini, suddivisi in due tribù, comprendono 31 specie raggruppate in 9 generi[1]:
Tribù Cervini
Tribù Muntiacini
I Cervini (Cervinae Goldfuss, 1820) sono una delle tre sottofamiglie in cui viene suddivisa la famiglia dei Cervidi.
Cervinae, vulgo cervidae Mundi Veteris appellatae, sunt subfamilia familiae Cervidarum. Invicem describuntur cervidae plesiometacarpales quia structura eorum talorum a structura telorum cervidarum telemetacarpalium differt.
Hic index studia peritorum miscet Randi, Mucci, Claro-Hergueta, Bonnet, Douzery (2001); Pitraa, Fickela, Meijaard, Groves (2004); Ludt, Schroeder, Rottmann, Kuehn (2004); Hernandez-Fernandez et Vrba (2005); Groves (2006); Ruiz-Garcia, M., Randi, E., Martinez-Aguero, M., et Alvarez D. (2007); Duarte, J. M. B., Gonzalez, S., Maldonado, J. E. (2008); Groves et Grubb (2011).[1]
Cervinae, vulgo cervidae Mundi Veteris appellatae, sunt subfamilia familiae Cervidarum. Invicem describuntur cervidae plesiometacarpales quia structura eorum talorum a structura telorum cervidarum telemetacarpalium differt.
Briežu apakšdzimta (Cervinae) ir viena no briežu dzimtas (Cervidae) apakšdzimtām, kas apvieno īstos briežus. Pazīstamākie ir staltbrieži, Kanādas brieži, dambrieži un Dāvida brieži. Briežu apakšdzimtā ir 17 mūsdienās dzīvojošas sugas, kas sistematizētas 7 ģintīs.
Lielākā daļa briežu apakšdzimtas sugu dzīvo Eirāzijā. Tikai 2 sugas ir sastopamas ārpus Eirāzijas: vapiti (Cervus canadensis), kura dabīgais izplatības areāls aptver gan Ziemeļameriku, gan Āzijas austrumus,[1] un staltbriedis (Cervus elaphus), kura dabīgais izplatības areāls aptver gan Eirāziju, gan nelielu reģionu Atlasa kalnos Ziemeļāfrikā. Briežu apakšdzimtas sugas mājo gan mežos, gan atklātās ainavās, gan purvos un purvainās, applūdušās pļavās. Tikai dažas sugas ir sastopamas kalnos.[1]
Latvijā ir sastopama tikai viena briežu apakšdzimtas suga - staltbriedis (Cervus elaphus).
Briežu apakšdzimta (Cervinae) ir viena no briežu dzimtas (Cervidae) apakšdzimtām, kas apvieno īstos briežus. Pazīstamākie ir staltbrieži, Kanādas brieži, dambrieži un Dāvida brieži. Briežu apakšdzimtā ir 17 mūsdienās dzīvojošas sugas, kas sistematizētas 7 ģintīs.
Lielākā daļa briežu apakšdzimtas sugu dzīvo Eirāzijā. Tikai 2 sugas ir sastopamas ārpus Eirāzijas: vapiti (Cervus canadensis), kura dabīgais izplatības areāls aptver gan Ziemeļameriku, gan Āzijas austrumus, un staltbriedis (Cervus elaphus), kura dabīgais izplatības areāls aptver gan Eirāziju, gan nelielu reģionu Atlasa kalnos Ziemeļāfrikā. Briežu apakšdzimtas sugas mājo gan mežos, gan atklātās ainavās, gan purvos un purvainās, applūdušās pļavās. Tikai dažas sugas ir sastopamas kalnos.
Latvijā ir sastopama tikai viena briežu apakšdzimtas suga - staltbriedis (Cervus elaphus).
Ekte hjortedyr (Cervinae) er ei biologisk gruppe innan hjortedyra (Cervidae) som består av 14 artar fordelt på 4 slekter.
Ekte hjortedyr (Cervinae) er ei biologisk gruppe innan hjortedyra (Cervidae) som består av 14 artar fordelt på 4 slekter.
Cervinae é uma subfamília de Cervidae, compreendendo os cervídeos do Velho Mundo (denotando seu lugar de origem, não distribuição atual). Alternativamente, são conhecidos por veados com plesiometacarpos, devido à estrutura da articulação do pulso ser diferente da de Capreolinae.
Esta subfamília é oriunda do Velho Mundo, isto é, África, Ásia e Europa. No entanto, sua distribuição atual não se restringe a essa área.
A lista é baseada nos estudos de Randi, Mucci, Claro-Hergueta, Bonnet and Douzery (2001); Pitraa, Fickela, Meijaard, Groves (2004); Ludt, Schroeder, Rottmann and Kuehn (2004); Hernandez-Fernandez and Vrba (2005); Groves (2006); Ruiz-Garcia, M., Randi, E., Martinez-Aguero, M. e Alvarez D. (2007); Duarte, J.M.B., Gonzalez, S. and Maldonado, J.E. (2008); Groves and Grubb (2011)[1]
Cervinae é uma subfamília de Cervidae, compreendendo os cervídeos do Velho Mundo (denotando seu lugar de origem, não distribuição atual). Alternativamente, são conhecidos por veados com plesiometacarpos, devido à estrutura da articulação do pulso ser diferente da de Capreolinae.
Jelene (Cervinae) sú podčeľaď jeleňovitých. Väčšina rodov z podčeľade sa po slovensky nazýva jeleň (podrobnosti pozri nižšie).
V širšom zmysle zahŕňa podčeľaď aj to, čo je v iných systémoch v podčeľadi mundžaky (Muntiacinae).
Typickým znakom sú parohy, ktoré periodicky (v lete) narastajú samcom, a ktoré zhadzujú na jeseň po skončení ruje. S vekom samca sa zväčšuje jeho hriva aj veľkosť parožia. Charakteristický je aj chýbajúci žlčový vačok a kožné pachové žľazy slúžiace na komunikáciu medzi jedincami druhu.
Na Slovensku je najznámejším druhom jeleň lesný, ktorý je významnou lovnou zverou.
podčeľaď jelene (Cervinae):
V systémoch z obdobia zhruba spred 80. rokov 20. storočia - ale opätovne aj v niektorých systémoch zo začiatku 21. storočia - sa do rodu Cervus (v najširšom zmysle) zaraďujú aj rody Axis a/alebo Elaphurus a/alebo Dama.
Jelene (Cervinae) sú podčeľaď jeleňovitých. Väčšina rodov z podčeľade sa po slovensky nazýva jeleň (podrobnosti pozri nižšie).
V širšom zmysle zahŕňa podčeľaď aj to, čo je v iných systémoch v podčeľadi mundžaky (Muntiacinae).
사슴아과(Cervinae)는 우제목/경우제목 사슴과에 속하는 아과 분류군의 하나이다.[1] 구대륙사슴(Old World deer)이라고도 부르며, 노루아과에 속하는 "신대륙사슴"(New World deer)의 발목 구조와 차이가 난다.
다음은 2012년 핫사닌(Hassanin) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[2]
사슴과 노루아과 말코손바닥사슴족 노루족 흰꼬리사슴족 사슴아과 문착족 사슴족사슴아과(Cervinae)는 우제목/경우제목 사슴과에 속하는 아과 분류군의 하나이다. 구대륙사슴(Old World deer)이라고도 부르며, 노루아과에 속하는 "신대륙사슴"(New World deer)의 발목 구조와 차이가 난다.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému 
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému 