Die Bergsipres (Widdringtonia nodiflora) is 'n boom wat deel is van die Afrikasederbome en ook die wydverpreiste. Die boom is die enigste spesie in die familie wat weer uitloop na brande. Hierdie boom kan to 10 m hoog word maar dit is die uitsondering. Die boom hoofsaaklik in fynbos en bergagtige grasveld voor.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Bergsipres.Die Bergsipres (Widdringtonia nodiflora) is 'n boom wat deel is van die Afrikasederbome en ook die wydverpreiste. Die boom is die enigste spesie in die familie wat weer uitloop na brande. Hierdie boom kan to 10 m hoog word maar dit is die uitsondering. Die boom hoofsaaklik in fynbos en bergagtige grasveld voor.
Die Clanwilliamseder (Widdringtonia wallichii Endl. ex Carrière) is 'n boom wat beperk is tot die Sederberg. Die getalle van die boom is laag as gevolg van oorbenutting van die hout en herhaalde brande. Daar is ernstige pogings onderweg om die boom te hervestig.
Die Clanwilliamseder (Widdringtonia wallichii Endl. ex Carrière) is 'n boom wat beperk is tot die Sederberg. Die getalle van die boom is laag as gevolg van oorbenutting van die hout en herhaalde brande. Daar is ernstige pogings onderweg om die boom te hervestig.
Widdringtonia wallichii (ciprés de Clanwilliam) ye una especie de Widdringtonia.
Ye nativo de Sudáfrica, onde ye endémicu de les Montes Cederberg al nordeste de Ciudá del Cabu na Provincia Occidental del Cabu. Ta amenazada pola destrucción d'hábitat.[1][2][3]
Ye un árbol perennifolio que crez a un altor de 5–7 m (raramente 20 m) . Les fueyes paecer a escames, 1,5 mm de llargu y 1 mm d'anchu nos pequeños biltos, d'hasta 15 mm de llongura nos biltos de fuerte crecedera, y tán dispuestos en pares decusaos. Los conos son globosos a rectangulares, de 2–3 cm de llargor, con cuatro escames.[1]
Yera enantes llamada "cedru de Clanwilliam" pero foi renombrada ciprés de Clanwilliam pa reflexar meyor les sos rellaciones botániques.[4]
L'aceite esencial deriváu de les fueyes contién terpineno-4-ol (36,0%), sabineno (19,2%), γ-terpineno (10,4%), α-terpineno (5,5%) y mirceno (5,5%).[5] La madera contién thujopseno (47,1%), α-cedrol (10,7%), widdrol (8,5%) y cupareno (4,0%).[5]
Widdringtonia wallichii describióse por Endl. ex Carrière y espublizóse en Synopsis Coniferarum 34. 1847.[6]
Widdringtonia: nome xenéricu que foi dáu pol botánicu austriacu Stephan Ladislaus Endlicher pa honrar al comandante británicu Samuel Edward Cook, alies Widdrington ( 1787 - 1856 ), espertu en montes de coníferes españoles. En 1842 Widdrington publicó'l postreru d'una serie de tres artículos sobre les especies de Pinus y Abies, ente que nel ínterin Endlicher buscando un nome pal xéneru; ello ye que dos nomes propuestos por él, enantes fueren adoptaos oficialmente pa otros dos especies. Endlicher nun perdió l'humor y propunxo el nome de Widdrington, qu'acababa de camudar el so propiu nome (de Cook, nome sol que publicara los sos dos primeros trabayos en 1839, pol de Widdrington en 1840).[7]
wallichii: epítetu dau n'honor del botánicu danés Nathaniel Wallich.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Widdringtonia wallichii (ciprés de Clanwilliam) ye una especie de Widdringtonia.
Widdringtonia nodiflora, és una espècie de planta del grup de les gimnospermes, és a dir, no presenten flors tal com les coneixem sinó que formen cons a manera d'inflorescència. Amb el nom vernacle de xiprer de muntanya o cedre de muntanya. Productor d'un abundant oli aromàtic i d'una fusta naturalment setinada que permet la construcció de mobles i revestiments de fusta de qualitat.[1]
Widdringtonia nodiflora apareix més sovint en forma d'arbust en matollars o en forma d'arbre d'uns 4 a 6 metres d'alçada però en àrees més remotes de les muntanyes orientals de Zimbabwe s'han trobat espècimens més alts. L'escorça és de grisa a marró, fissurada fina i verticalment la qual es va descamant longitudinalment revelant unes tires rogenques sota l'escorça. Les fulles joves són aciculiformes (en forma d'agulla), disposades en espiral, d'un color verd viu i d'unes mides d'un 2 cm de llarg. els cons masculins són petits d'uns 2-4 mm de llarg i terminals i els cons femenins són més aviat globosos d'uns 2 cm de diàmetre. Els fruits són de color marró fosc a negre amb una aparent ala de color vermellós.[1]
Sovint es troba en àrees muntanyenques a gran alçada, entre roques i en barrancs. També creix a la zona del fynbos i en prats tipus pastura de Sud-àfrica. Normalment aquest grup es troba en àrees reduïdes en altitud. El seu estat de conservació no és alarmant, és una espècie bastant recurrent i no estaria en la llista d'espècies amenaçades.
Widdringtonia nodiflora, és una espècie de planta del grup de les gimnospermes, és a dir, no presenten flors tal com les coneixem sinó que formen cons a manera d'inflorescència. Amb el nom vernacle de xiprer de muntanya o cedre de muntanya. Productor d'un abundant oli aromàtic i d'una fusta naturalment setinada que permet la construcció de mobles i revestiments de fusta de qualitat.
Widdringtonia nodiflora ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Sie ist im südöstlichen Afrika heimisch.
Widdringtonia nodiflora wächst als immergrüner Baum, der Wuchshöhen von bis zu 6 Metern und mehr erreichen kann. Die braune bis graue Borke ist fein längsrissig und blättert in langen und schmalen Streifen ab, wobei eine rötliche Rinde zum Vorschein kommt.[1]
Junge, nadelartige Blätter sind grün, werden bis zu 20 Millimeter lang und stehen spiralig angeordnet an den Zweigen. Ältere Blätter sind schuppenartig, dunkelgrün gefärbt und werden bis zu 2 Millimeter lang.[1]
Die männlichen Blütenzapfen stehen endständig an den Zweigen und erreichen eine Länge von 2 bis 4 Millimetern. Die kugeligen weiblichen Zapfen werden 1,5 bis 2 Zentimeter dick und sind zur Reife hin dunkelbraun gefärbt. Jeder Zapfen besteht aus vier holzigen Zapfenschuppen, welche eine warzige Oberfläche haben. Die Zapfen eines Baumes können in verschiedenen Entwicklungsstadien sein. Die dunkelbraunen bis schwarzen Samen haben einen auffälligen, rot gefärbten Flügel.[1]
Das natürliche Verbreitungsgebiet von Widdringtonia nodiflora erstreckt sich von Malawi und Mosambik über Simbabwe bis in das nördliche Südafrika.[1][2]
Widdringtonia nodiflora gedeiht in Höhenlagen von 0 bis 2950 Metern. Sie wächst vor allem in höheren Lagen, wo man sie häufig an Berghängen, auf Felsen sowie in Rinnen findet. Widdringtonia nodiflora ist in der Lage, nach Bränden wieder aus den verbliebenen Pflanzenteilen neu auszutreiben.[1]
Widdringtonia nodiflora wird in der Roten Liste der IUCN als „nicht gefährdet“ eingestuft. Die Bestände werden als stabil angesehen. Da sie anders als die restlichen Widdringtonia-Arten in der Lage ist, nach Bränden wieder aus den verbliebenen Pflanzenteilen neu auszutreiben, stellen diese für sie keine ernsthafte Bedrohung dar.[3]
Die Varietät Widdringtonia nodiflora var. whytei, welche von manchen Autoren als eigenständige Art Widdringtonia whytei angesehen wird, wird in der Roten Liste der IUCN als „stark gefährdet“ eingestuft. Ausgewachsene Bäume sterben häufig aufgrund ihrer Empfindlichkeit gegenüber Bränden ab. Die spärliche Verjüngung dieser Varietät hängt allerdings wiederum von diesen Bränden ab. Die für die Verjüngung geeigneten Standorte werden häufig von der eingeschleppten Pinus patula besiedelt.[4]
Das sehr haltbare, seidig glänzende Holz von Widdringtonia nodiflora eignet sich zur Fertigung von Möbeln und Tischlerarbeiten. Aus dem Holz gefertigte Schindeln nehmen mit der Zeit eine silbergraue Färbung an.[1]
Die Erstbeschreibung unter dem Namen (Basionym) Brunia nodiflora erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, Band 1, Seite 199. Elizabeth Powrie überführte die Art 1972 in Journal of South African Botany, Band 38(4), Seite 303 als Widdringtonia nodiflora in die Gattung Widdringtonia.[5]
Von der Art Widdringtonia nodiflora gibt es etwa drei Varietäten:[5]
Widdringtonia nodiflora ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Sie ist im südöstlichen Afrika heimisch.
Widdringtonia wallichii, Clanwilliam cedar or Clanwilliam cypress, previously Widdringtonia cedarbergensis[3][4] is a species of Widdringtonia native to South Africa, where it is endemic to the Cederberg Mountains northeast of Cape Town in Western Cape Province. It is threatened by habitat loss[5][6][7] and protected in South Africa under the National Forest Act (Act 84) of 1998.[8]
It is a small evergreen tree growing to 5–7 m (rarely to 20 m) tall. The leaves are scale-like, 1.5 mm long and 1 mm broad on small shoots, up to 15 mm long on strong-growing shoots, and arranged in opposite decussate pairs. The cones are globose to rectangular, 2–3 cm long, with four scales.[5]
The essential oil derived from leaves contains terpinen-4-ol (36.0%), sabinene (19.2%), γ-terpinene (10.4%), α-terpinene (5.5%) and myrcene (5.5%).[9] The wood oil contains thujopsene (47.1%), α-cedrol (10.7%), widdrol (8.5%) and cuparene (4.0%).[9]
Widdringtonia wallichii, Clanwilliam cedar or Clanwilliam cypress, previously Widdringtonia cedarbergensis is a species of Widdringtonia native to South Africa, where it is endemic to the Cederberg Mountains northeast of Cape Town in Western Cape Province. It is threatened by habitat loss and protected in South Africa under the National Forest Act (Act 84) of 1998.
It is a small evergreen tree growing to 5–7 m (rarely to 20 m) tall. The leaves are scale-like, 1.5 mm long and 1 mm broad on small shoots, up to 15 mm long on strong-growing shoots, and arranged in opposite decussate pairs. The cones are globose to rectangular, 2–3 cm long, with four scales.
Widdringtonia wallichii (ciprés de Clanwilliam) es una especie de Widdringtonia.
Es nativa de Sudáfrica, en donde es endémica de las Montañas Cederberg al noreste de Ciudad del Cabo en la Provincia Occidental del Cabo. Está amenazada por la destrucción de hábitat.[1][2][3]
Es un árbol perennifolio que crece a una altura de 5–7 m (raramente 20 m) . Las hojas se parecen a escamas, 1,5 mm de largo y 1 mm de ancho en los pequeños brotes, de hasta 15 mm de largo en los brotes de fuerte crecimiento, y están dispuestos en pares decusados. Los conos son globosos a rectangulares, de 2–3 cm de longitud, con cuatro escamas.[1]
Era anteriormente llamada "cedro de Clanwilliam" pero ha sido renombrada ciprés de Clanwilliam para reflejar mejor sus relaciones botánicas.[4]
El aceite esencial derivado de las hojas contiene terpineno-4-ol (36,0%), sabineno (19,2%), γ-terpineno (10,4%), α-terpineno (5,5%) y mirceno (5,5%).[5] La madera contiene thujopseno (47,1%), α-cedrol (10,7%), widdrol (8,5%) y cupareno (4,0%).[5]
Widdringtonia wallichii fue descrita por Endl. ex Carrière y publicado en Synopsis Coniferarum 34. 1847.[6]
Widdringtonia: nombre genérico que fue dado por el botánico austriaco Stephan Ladislaus Endlicher para honrar al comandante británico Samuel Edward Cook, alias Widdrington ( 1787 - 1856 ), experto en bosques de coníferas españolas. En 1842 Widdrington publicó el último de una serie de tres artículos sobre las especies de Pinus y Abies, mientras que en el ínterin Endlicher buscando un nombre para el género; de hecho, dos nombres propuestos por él, antes habían sido adoptados oficialmente para otras dos especies. Endlicher no perdió el humor y propuso el nombre de Widdrington, que acababa de cambiar su propio nombre (de Cook, nombre bajo el que había publicado sus dos primeros trabajos en 1839, por el de Widdrington en 1840).[7]
wallichii: epíteto otorgado en honor del botánico danés Nathaniel Wallich.
Widdringtonia wallichii (ciprés de Clanwilliam) es una especie de Widdringtonia.
Widdringtonia nodiflora er barrtré ættað frá Suður-Afríku. Það vex vanalega upp til fjalla, gjarnan í klettum á fjallshlíðum. Barrið og viðurinn eru mjög eldfim og búsvæðinu hættir við villieldi. Til mótvægis myndar tegundin greinar og stofna frá rótum eftir að hafa brunnið.
Þetta er sígrænn, fjölstofna runni eða lítið til meðalstórt tré (5–7 m (sjaldan að 25 m) hátt). Blöðin eru hreisturlík, 1,5 til 2 mm langt og 1-1,5 mm breitt á smásprotum, og að 10 mm langt á öflugum vaxtarsprotum. Könglarnir eru hnattlaga, 1 til 2 sm langir, með fjórum köngulskeljum. Trén eru tvíkynja. Það er eitt í ættkvíslinni til að mynda nývöxt af rótum eftir bruna eða vera höggið niður; þeð gerir því kleift að lifa af villielda, og er talið vera aðalástæða þess að það er svo algengt.[2]
Það vex frá Table Mountain í suðri, til suður Malawi, suður Mozambique, austur Zimbabwe og allsstaðar í austur og suður Suður-Afríku. Þetta er eina algenga tegundin í ættkvíslinni, og eina tegundin sem er ekki ógnað eða í hættu. Hún er skyldust Widdringtonia cedarbergensis frá Cedarberg fjöllum.
Hún finnst yfirleitt hátt upp í fjallahlíðum, milli kletta, í giljum, heiðum og graslendi. Hún er vanalega í litlum lundum, eins og litli skógurinn ofan á fjallinu fyrir ofan Kirstenbosch. [2][3][4]
Widdringtonia nodiflora er barrtré ættað frá Suður-Afríku. Það vex vanalega upp til fjalla, gjarnan í klettum á fjallshlíðum. Barrið og viðurinn eru mjög eldfim og búsvæðinu hættir við villieldi. Til mótvægis myndar tegundin greinar og stofna frá rótum eftir að hafa brunnið.
Widdringtonia wallichii, áður Widdringtonia cedarbergensis[2][3] er barrtré ættað frá Suður-Afríku þar sem það er einlent í Cederberg fjöllum norðaustur af Höfðaborg í Vesturhöfða. Því er ógnað af tapi búsvæða[4][5][6] og er verndað undir "National Forest Act (Act 84)" frá 1998.[7]
Það er lítið sígrænt tré sem verður 5–7 m (sjaldan að 20 m) hátt. Blöðin eru hreisturlaga, 1,5 mm löng og 1mm breið á smásprotum, og að 15 mm langt á öflugum vaxtarsprotum. Könglarnir eru hnattlaga til kassalaga, 2 til 3 sm langir með fjórum köngulskeljum.[4]
Widdringtonia wallichii, áður Widdringtonia cedarbergensis er barrtré ættað frá Suður-Afríku þar sem það er einlent í Cederberg fjöllum norðaustur af Höfðaborg í Vesturhöfða. Því er ógnað af tapi búsvæða og er verndað undir "National Forest Act (Act 84)" frá 1998.
Það er lítið sígrænt tré sem verður 5–7 m (sjaldan að 20 m) hátt. Blöðin eru hreisturlaga, 1,5 mm löng og 1mm breið á smásprotum, og að 15 mm langt á öflugum vaxtarsprotum. Könglarnir eru hnattlaga til kassalaga, 2 til 3 sm langir með fjórum köngulskeljum.
Країни зростання: Малаві; Мозамбік; ПАР; Зімбабве. Hjcnt на висотах від 0 до 2590 м; зазвичай на великих висотах на схилах гір, серед скель і в ярах. Легко відновлюється від основи після пожежі. Ґрунти бідні поживними речовинами, кислі, отримані в основному з граніту, кварцитів або пісковиків. Клімат змінюється від середземноморського в мисовому регіоні до субтропічного з літніми дощами і тропічного гірського в Малаві.
Чагарник або невелике дерево до 6 м заввишки, але в кількох віддалених районах в горах східної Зімбабве набагато більші екземпляри зустрічаються іноді. Кора коричневого до сірого кольору, лущиться у вигляді довгих вузьких смуг, які розкривають червонуваті ділянки без кори. підліткові листки голчасті, зелені, розташовані по спіралі, довжиною до 2 см. Дорослі листки лускоподібні, близько 2 мм завдовжки, темно-зелені. Пилкові шишки 2-4 мм завдовжки. Насіннєві шишки кулясті, темно-коричневі, діаметром 15-20 мм, лусок 4. Насіннєві шишки дозрівають приблизно в березні, але шишки в різних етапах розвитку можна знайти протягом року. Насіння від темно-коричневого до чорного кольору, з помітним червоним крилом.
Комерційного використання не зафіксовано для цього виду. Ймовірно, використовується на дрова локально. У садівництві, здається, обмежується насадженнями в ботанічних садах; під склом, де буває мороз і на відкритому повітрі в районах з м'яким кліматом. Підходить для посадки в країнах з середземноморським кліматом (і посаджений в Каліфорнії).
Суттєвих загроз немає. Цей вид росте у численних ПОТ.
Widdringtonia nodiflora là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được L. E.Powrie mô tả khoa học đầu tiên năm 1972.[1]
Widdringtonia nodiflora là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được L. E.Powrie mô tả khoa học đầu tiên năm 1972.
