The dangerously venomous White-lipped Pitviper, Trimeresurus albolabris (sometimes placed in genus Cryptelytrops, as C. albolabris; e.g., Malhotra and Thorpe 2004; Hoser 2012) is the most widely distributed Trimeresurus species (Song et al. 2015), occurring in Myanmar (north of 15°), India (Assam), southern Nepal, Bangladesh, Thailand, Cambodia, Laos, Vietnam, China, Malaysia, and western Indonesia as far east as Sulawesi (Leviton et al. 2003 and references therein; Song et al. 2015 and references therein).
According to Leviton et al. (2003), these snakes are often found in heavily degraded habitat or in agricultural areas. They occur in moist mixed deciduous and subtropical forests (both Northern Triangle and Northern Indochina) as well as in temperate forests. They are commonly encountered in bamboo stands, although individuals have also been found on trees, in bushes, on the ground in open fields, and cossing roads. Recorded elevations range from 60-751 m in Myanmar, although it has been recorded as high as 3050 in Nepal. These snakes are active at night. Reportedly prefers lowland habitats, both forested and open, and when in bushes or trees, usually within 2-3 m of the ground.
Snakebite is a common medical emergency in Thailand, although the fatality rate due to snakebite has declined from more than 200 cases per year in the 1940s to fewer than 20 cases per year in the 1980s. The green pit vipers (Trimeresurus spp.) are responsible for the great majority of venomous snakebites in Thailand. Suankratay et al. (2002) reported on a case of tetanus following a bite by T. albolabris, apparently the first report of tetanus following a green pitviper bite.
Song et al. (2015) sequenced and characterized the full mitochondrial genome of T. albolabris.
Peng and Fuji (2000) compared the hemipenes of several species of Trimeresurus, including T. albolabris.
Guo and Zhao (2006) compared the skull morphologies of nine Asian pitvipers, including T. albolabris.
Herrel et al. (2011) studied strike behavior and allometric variation among T. albolabris of different sizes.
Leviton et al. provide a technical description of this species: Scales in 21 (rarely 19) longitudinal rows at midbody; 10-11 (12) upper labials, the first partially or completely fused to the nasal; head scales small, subequal, feebly imbricate, smooth or weakly keeled; supraoculars narrow, occasionally enlarged, undivided, 8-12 interocular scales between them; temporal scales smooth; green above, side of head below eyes yellow, white or pale green, yellowish or whitish below, a light ventrolateral stripe present in all males, absent in females; end of tail not mottled brown. Ventrals: males 155-166, females 152-176; subcaudals: males: 60-72, females 49-66, paired. Hemipenes without spines. Total length: males 600 mm, females 810 mm; tail length: males 120 mm, females 130 mm.
Chřestýšovec běloretý (Trimeresurus albolabris) je jedovatý had z čeledi zmijovitých, endemicky se vyskytující v jihovýchodní Asii. Jedná se o stromový druh, živí se malými ptáky, žábami a savci. V současnosti jsou známy tři jednotlivé poddruhy.
Chřestýšovci běloretí jsou k nalezení po celém jihovýchodu Asie, od Indie přes Barmu, Thajsko, Kambodžu, Laos, Vietnam, jižní Čínu (včetně ostrova Chaj-nan) a Malajsii až po Indonésii, včetně ostrovů Sumatra, Borneo, Jáva a Komodo.
Chřestýšovec běloretý (Trimeresurus albolabris) je jedovatý had z čeledi zmijovitých, endemicky se vyskytující v jihovýchodní Asii. Jedná se o stromový druh, živí se malými ptáky, žábami a savci. V současnosti jsou známy tři jednotlivé poddruhy.
Hvidlæbet palmehugorm (Trimeresurus albolabris) er en giftig slange som hører til gruppen grubeorme (Crotalinae) i hugormefamilien. Hvidlæbet palmehugorm er endemisk i Sydøstasien. Tre underarter er i dag anerkendt.[4]
Taksonomi fra Wikispecies Hvidlæbet palmehugorm (Trimeresurus albolabris) er en giftig slange som hører til gruppen grubeorme (Crotalinae) i hugormefamilien. Hvidlæbet palmehugorm er endemisk i Sydøstasien. Tre underarter er i dag anerkendt.
Die Weißlippen-Bambusotter (Trimeresurus albolabris, Syn.: Cryptelytrops albolabris) ist eine Schlangenart aus der Unterfamilie der Grubenottern (Crotalinae).
Die Weißlippen-Bambusotter ist eine mittelgroße, robuste und kräftige Grubenotter. Die Art zeigt einen ausgeprägten Sexualdimorphismus. Weibchen sind deutlich größer und massiger als die Männchen. Adulte Weibchen erreichen durchschnittlich eine Gesamtlänge bis zu 100 cm. Es wurden allerdings auch schon Ausnahmeexemplare mit einer Gesamtlänge von 120 cm bekannt. Männchen bleiben deutlich kleiner. Sie erreichen ca. 80 cm Gesamtlänge.
Der Kopf der Weißlippen-Bambusotter ist länglich oval und nicht so deutlich vom Hals abgesetzt wie die stark dreieckigen Köpfe von Vertretern der Gattungen Popeia und Viridovipera. Die Augen der Weibchen erscheinen eher klein, die der Männchen hingegen groß. Die Farbe der Augen variiert je nach Herkunftsgebiet. Zumeist ist die Grundfarbe der Weißlippen-Bambusotter ein Hell- bis Dunkelgrün. Die Bauchseiten können ebenfalls grünlich, weiß oder sogar gelb sein (gelb in vietnamesischen Populationen). Männchen weisen meist einen weißen Postokularstreifen auf, der in der Nackenregion in einen weißen Lateralstreifen übergeht. Diese Streifung zieht sich bis in die Höhe der Kloake, manchmal auch darüber hinaus bis fast zur Schwanzspitze. Im Süden Thailands können auch manche Weibchen solch einen Seitenstreifen haben. Auf der Oberseite des Schwanzes verläuft ein klar abgesetzter rostroter Streifen. Die Jungtiere ähneln in der Körperfärbung bereits weitestgehend den adulten Exemplaren. Die schmalen weißen Lippenränder, die man nur bei geöffnetem Maul erkennen kann, sind der Grund für ihre deutsche Namensgebung.
Die Weißlippen-Bambusotter wurde 1842 von John Edward Gray als Trimeresurus albolabris erstbeschrieben. Die Weißlippen-Bambusotter zählt zum Komplex der in Asien beheimateten grünen Bambusottern. Alle asiatischen Bambusottern wurden noch bis vor kurzem in der Gattung Trimeresurus geführt. Die asiatischen Bergottern wurden 1981 in die neue Gattung Ovophis und die asiatischen Lanzenkopfottern schließlich 1983 in die neue Gattung Protobothrops gestellt.
Bei einer Revision des Komplexes 2004 anhand morphologischer und molekulargenetischer Merkmale wurden die Gattungen Cryptelytrops, Parias und Peltopelor, die schon einmal vorgeschlagen worden sind, wieder für gültig erklärt. Hinzu kamen drei neue Gattungen, nämlich Himalayophis, Popeia und Viridovipera. Diese unnötige Aufspaltung wird von den meisten Autoren als Verletzung der internationalen Regeln für die Zoologische Nomenklatur nicht akzeptiert.[1]
Heute werden keine Unterarten mehr anerkannt, die früheren Unterarten T. a. insularis und T. a. septentrionalis erhielten Artstatus.
Aufgrund ihrer Anspruchslosigkeit und Anpassungsfähigkeit an klimatische Bedingungen, verschiedenartiger Habitate und das jeweilige Nahrungsangebot besiedelt sie das größte Verbreitungsgebiet aller asiatischen Grubenottern. Allerdings herrscht nach wie vor Unklarheit über ihre genaue Verbreitung. Bestätigte Fundmeldungen liegen vor aus Bangladesch, Kambodscha, China (südliche Provinzen), Indien (Assam und die Inselgruppe der Nikobaren), Indonesien (Sumatra, Bangka, West-Java, Madura und Sulawesi), Laos, Myanmar, Thailand und Vietnam. Es wurde auch über ein Vorkommen der Art im Süden Nepals, im Chitwan-Nationalpark berichtet.
Im überwiegenden Teil des bekannten Verbreitungsgebietes ist C. albolabris ein Bewohner des Tieflandes. Obwohl sie auch im Hügelland anzutreffen ist, stellen Nachweise oberhalb von 800 Metern eher die Ausnahme dar. Die Weißlippen-Bambusotter ist eine nachtaktive, überwiegend arboricole Art. Sie bewegt sich nur während der Paarungszeit oder nach starken Regenfällen am Boden. Nachweise gelangen zumeist im Strauchwerk bzw. auf Farnen, ca. 1 m oberhalb des Erdbodens.
Als Lauerjäger erjagt die Weißlippen-Bambusotter hauptsächlich Kleinsäuger wie Mäuse (Mus) und ähnliche, kleinere Reptilien, Lurche und Vögel sowie deren Brut. Sie jagt in der Nacht oder in der Dämmerung vornehmlich auf Bäumen, aber auch auf dem Boden. Beutetiere werden mit einem Giftbiss getötet und mit dem Kopf voran im Ganzen verschlungen.
Bei der Weißlippen-Bambusotter handelt es sich um eine vivipare Grubenotter. Große Weibchen der Weißlippen-Bambusotter bringen zwischen 10 und 20 Jungtiere zur Welt. In der Natur ist die Paarungszeit an keine bestimmte Jahreszeit gebunden und kann ganzjährig erfolgen, jedoch liegt die Paarungszeit in der Regel in der Regenzeit. Bei den Populationen, die in nördlichen Verbreitungsgebieten eine Winterruhe abhalten, erfolgt die Paarung kurz nach der Winterruhe. Ein Jungtier aus einem kräftigen Wurf hat meist eine durchschnittliche Gesamtlänge von 17,5 cm und bis zu 2,5 g Körpergewicht.
Das Gift der Weißlippen-Bambusotter besteht hauptsächlich aus Prokoagulantien (Blutgerinnungsförderer), die durch Aufbrauch der Gerinnungsfaktoren letztendlich die Gerinnungsfähigkeit des Blutes herabsetzen. Todesfälle durch diese Art beim Menschen sind sehr selten. Für Bissunfälle mit der Weißlippen-Bambusotter wird in Thailand ein hochwirksames Antiserum hergestellt. Es heißt Green Pitviper Antivenin-Trimeresurus albolabris. Dieses Antiserum wurde auch erfolgreich bei der Therapie von Bissunfällen mit anderen Grubenottern aus dem Trimeresurus-Komplex eingesetzt.
In Gefangenschaft erreicht eine Weißlippen-Bambusotter ein Alter von 10, manchmal sogar bis zu 20 Jahren.
Die Weißlippen-Bambusotter (Trimeresurus albolabris, Syn.: Cryptelytrops albolabris) ist eine Schlangenart aus der Unterfamilie der Grubenottern (Crotalinae).
Ula gadhung luwuk ya iku salah siji ula kang duwé wisa mbebayani. Ula iki duwé jeneng ilmiah Trimeresurus albolabris. Ula iki uga dikenal kanthi jeneng oray bungka, oray majapait (Sd.), ula bangka-laut utawa ula gadhung luwuk (Jw.), tarihu (Dompu). Ing basa Inggris diarani white-lipped tree viper, white-lipped pit-viper, dijenengi ikuamarga warna cangkeme sing putih, utawa bamboo pit-viper, amarga ula iki asring urip ana ing ing pring-pringan.
Ula iki uga diarani ula ijo, amarga wernane awaké. Nanging jeneng ula ijo iku kurang pas, amarga akèh ula kang manggon ing wit lan wernane ijo.
Ula kang wujudé ora patiya gedhé, rada lemu iki ora patiya lincah. Ndhase njendhol gedhé, kaya ndhas kodhok. Ula iki duwé siyung gedhé lan dawa kang bisa ditekuk ing sajerone ngarep rahang dhuwur, katutup selaput lendhir cangkem.
Dawane sing lanang 60 cm lan sing wédok 80 cm. Buntute cilik, cendhak, kurang luwih 10–13 cm, nanging kuwat nggegem ing papané.
Ndhas lan awake sing pérangan dhuwr (dorsal) wernane ijo, cangkeme rada putih, utawa semu kuning (albolabris; albus, putih lan labrum, lambe). Ana warna putih ireng ing kulit sisih ngisor (sisik) ing awak sisih ngarep, kang lagi ketok nalika ula lagi ngamuk. Sangisore awak (ventral) kuning padhang nganti kuning pucet, utawa semu ijo ing ula lanang ana garis kuning ing ula kang luwih tuwa, ing wates kanthi warna ijo (garis ventrolateral). Sebelah dhuwur buntut wernane semu abang.
Ora kaya ula liyané, ing pérangan dhuwr ndhase ditutupi sisik kang ukurane rada gedhé kang katata simetris. Ing antarané mripate ana 8-12 sisik cilik, ora kaetung tebeng supraokular kang sempit lan lonjong kang kashang dadi amba ing saben mripate. Tameng lambe sisih dhuwur ana 10-12 kang paling ngarep dadi siji karo perisai irung.
Sisik dorsal berlunas, kasusun saka 21 utawa 19 sisik. Sisik ventral 155-156 sisik ing ula lanang, lan 152-176 ing ula wédok. Sisik subkaudal ana 60-72 pasang ing ula wédok, 49-66 pasang ing ula wédok.
Ula iki asring obah ing wanci wengi (nokturnal). Ula iki akèh tinemu ing pang-pang wit utawa ing alas. Ula iki seneng ing alas pring lan alas kang rungkut lan cedhak karo kali.
Ula iki mangane kodhok, manuk, lan mamalia cilik, kaya kadhal. Ula iki anggoné golèk mangan ing wayah wengi direwangi déning indra kang goleki panase awak kang manggon ing pipi.
Ing wanci awan ula iki nggulung ing wit-witan, utawa pring.
Ula iki duwé sipat ovovivipar, ya iku ndhoge netes nalika isih ing jero weteng, lan metu wis dadi anak ula, dadi kaya nglairke. Ula iki bisa nganak nganti 25 (David and Vogel, 1997).
Nganti saiki dikenal telung jinis anak, T. albolabris (David and Vogel, 1997), yakni:
Ula gadhung luwuk kagolong ula kang polahe rikat, gampang krasa kaganggu lan gampang nyokot. Ula iki kapetung dadi ula kang nyumbang prakara cokotan ula kang gedhé ing Indonesia, kurang luwih 50% prakara dicokot ula ing Indonesia (Kawamura dkk. 1975, seperti dikutip dalam David and Vogel, 1997). 2,4% ing antarané mati.
Miturut pengalaman, ula iki lumrahé nyokot wong kang nembé golèk kayu, wong ngarit utawa wong angon ing tengah alas. Ula iki ndiweni wisa kang mbebayani. Wisa iki disuntikake liwat siyung loro kang mlengkung. Nanging ora kabèh cokotane ula iki ngetokaké wisa. Cokotan ula kang ora ngetokaké wisa iku pratandha kagete ula.
Wisa ula iki duwé sipat hemotoksin, ngrusak sistem lakuné getih. Cokotane ula iki bisa gawé lara lan ngrusak jaringan ing awak kang dicokot. Ing menit pisanan sawisé dicokot bakal aboh lan wernane abang tuwa, pratandha ana pendharahan ing ngisor kulit. Banjur krasa kaku lan nyeri kang nyebar ning pérangan kang dicokot. Rasa nyeri krasa ing antarané panggon kang dicokot lan jantung. Yèn anggoné nambani ora rikat bisa nekake kepati.
Artikel ini ditulis dengan bahan-bahan dari Wikipedia Inggris dan beberapa rujukan berikut:
Ula gadhung luwuk ya iku salah siji ula kang duwé wisa mbebayani. Ula iki duwé jeneng ilmiah Trimeresurus albolabris. Ula iki uga dikenal kanthi jeneng oray bungka, oray majapait (Sd.), ula bangka-laut utawa ula gadhung luwuk (Jw.), tarihu (Dompu). Ing basa Inggris diarani white-lipped tree viper, white-lipped pit-viper, dijenengi ikuamarga warna cangkeme sing putih, utawa bamboo pit-viper, amarga ula iki asring urip ana ing ing pring-pringan.
Ula iki uga diarani ula ijo, amarga wernane awaké. Nanging jeneng ula ijo iku kurang pas, amarga akèh ula kang manggon ing wit lan wernane ijo.
हरेउ दक्षिणपूर्वी एसियामा पाइने बिषालु प्रजातिको सर्प हो। यसको रंग हरियो हुन्छ। यसका तिनवटा उपप्रजातिहरू छन्।
हरेउ दक्षिणपूर्वी एसियामा पाइने बिषालु प्रजातिको सर्प हो। यसको रंग हरियो हुन्छ। यसका तिनवटा उपप्रजातिहरू छन्।
Trimeresurus albolabris, the white-lipped pit viper or white-lipped tree viper, is a venomous pit viper species endemic to Southeast Asia.
Giannasi et al. (2001) raised insularis and septentrionalis to species level.[4][5] Malhotra & Thorpe (2004) transferred this species (and a number of others) to the genus Cryptelytrops.[6] David et al. (2011) returned it to the genus Trimeresurus and assigned it the subgenus Trimeresurus, creating the new combination Trimeresurus (Trimeresurus) albolabris.[3]
Common names include green tree pit viper, white-lipped pit viper,[4] white-lipped tree viper, white-lipped green pit viper and white-lipped bamboo pit viper.[7]
Maximum total length males 600 mm (24 in), females 810 mm (32 in); maximum tail length males 120 mm (4.7 in), females 130 mm (5.1 in).[8]
.jpg)
T. albolabris, White-lipped pit viper (adult, male) – Kaeng Krachan National Park
.jpg)
T. albolabris, White-lipped pit viper (adult, female) – Kaeng Krachan National Park
T. albolabris (juvenile/male) – Kaeng Krachan National Park
T. albolabris (juvenile/female) – Kaeng Krachan National Park
T. albolabris at the Houston Zoo
Head scalation consists of 10–11(12) upper labials, the first partially or completely fused to the nasal. Head scales small, subequal, feebly imbricate, smooth or weakly keeled. The supraoculars are narrow (occasionally enlarged and undivided) with 8–12 interocular scales between them. Temporal scales smooth.[8]
Midbody has 29 (rarely 19) longitudinal dorsal scale rows. The ventral scales are 155–166 in males, 152–176 in females. The subcaudals are paired, 60–72 in males, 49–66 in females. The hemipenes are without spines.[8]
Color pattern: green above, the side of the head below the eyes is yellow, white or pale green, much lighter than rest of head. The belly is green, yellowish or white below. A light ventrolateral stripe is present in all males, but absent in females. The end of tail is not mottled brown.[8]
Found in Nepal northeastern India (Assam and Jharkhand), Bangladesh, Myanmar, Thailand, Cambodia, Laos, Vietnam, southern China (Fukien, Hainan, Kwangsi, Kwangtung), Hong Kong, Macau, Indonesia (Sumatra, Java, Lombok, Sumbawa, Komodo, Flores, Sumba, Roti, Kisar, Wetar). The type locality given is "China".[2]
Its meals consist of birds, small frogs, and small mammals. This snake doesn't strike and release its prey; like many arboreal snakes, rather holds on to the prey item until it dies.
The venom is primarily hemotoxic. Results of bites from this species range from mild envenoming to death. The venom of white-lipped pitviper contains procoagulant properties. There have been numerous reported bites with few fatalities.[9]
Trimeresurus albolabris, the white-lipped pit viper or white-lipped tree viper, is a venomous pit viper species endemic to Southeast Asia.
Crotale des Bambous, Fer de lance asiatique
Trimeresurus albolabris, le Crotale des Bambous ou Crotale des arbres à lèvres blanches ou Fer de lance asiatique, est une espèce de serpents de la famille des Viperidae[1].
Cette espèce se rencontre[1] :
Le crotale des bambous ou vipère verte des bambous vit dans les épais sous-bois des forêts tropicales et dans les plantations ainsi que dans la jungle et dans la mangrove côtière[2].
C'est un serpent venimeux de couleur vert vif, avec une face ventrale plus pâle.
Cette espèce présente un dimorphisme sexuel : les femelles sont d'un vert uniforme, en particulier la tête et sont les plus grandes, pouvant atteindre 80 cm de long ; les mâles ont une ligne blanche non brisée qui s'étirent le long de leur flanc, tête incluse ("lèvres blanches"), et sont plus petits, pouvant atteindre seulement 60 cm.
Le crotale des bambous est un chasseur nocturne aux mœurs arboricoles. Il utilise ses fossettes thermosensibles localisées entre ses yeux et ses narines pour s'aider à repérer ses proies[3] qui sont essentiellement des rongeurs (rats, souris) et parfois des grenouilles. Comme tous ses cousins d'Amérique, ce crotale possède une dentition solénoglyphe, c'est à- dire des crochets rétractables relativement longs qui lui permettent d'inoculer son venin.
Jeune mâle dans le parc national de Kaeng Krachan
Jeune femelle dans le parc national de Kaeng Krachan
mâle
femelle
Les crotales des bambous se reproduisent après la saison des pluies. Ce serpent est ovovivipare, il peut donner naissance entre 8 et 12 petits crotales déjà formés d'un vingtaine de centimètres.
Le Crotale des Bambous, de par sa robe verte, est particulièrement recherché par les collectionneurs, notamment car ils possèdent une fausse réputation de « venimeux peu dangereux ». En France en 1999, sur les douze observations d’envenimations par animaux exotiques colligés par le Centre Antipoison de Marseille, trois mettaient en cause des Crotales des Bambous, dont la morsure peut entraîner des troubles de la coagulation sévères et des signes loco-régionaux extensifs pouvant nécessiter une prise en charge chirurgicale (aponévrectomie de décharge)[4]. Son venin est hémotoxique[5]. À défaut d'être d'une grande dangerosité, il est constant que les chercheurs ou éleveurs qui ont été accidentellement envenimés lors des nourrissages ou manipulation ont officiellement prétendu sur leurs sites ou ouvrages techniques que la douleur correspondant à ce venin est la plus insoutenable de toutes celles qu'ils ont connues jusqu'alors bien qu'elle ne demeure pas constante et décroisse rapidement.
En Asie du Sud-Est, les fréquentes morsures du crotale du bambous sont heureusement rarement sérieuses.
Crotale des Bambous, Fer de lance asiatique
Trimeresurus albolabris, le Crotale des Bambous ou Crotale des arbres à lèvres blanches ou Fer de lance asiatique, est une espèce de serpents de la famille des Viperidae.
Ular bangkai laut biasa juga dikenal dengan sebutan viper Hijau adalah sejenis ular berbisa yang berbahaya. Memiliki nama ilmiah Trimeresurus albolabris, ular ini juga dikenal dengan nama-nama lain seperti oray bungka, oray majapait (Sd.), ula bangka-laut atau ula gadung luwuk (Jw.), ulah sanggit (Lombok), Sawa tarihu (Bima Dompu), dan lain-lain. Dalam bahasa Inggris disebut dengan nama white-lipped tree viper, white-lipped pit-viper, merujuk pada bibirnya yang berwarna keputih-putihan, atau bamboo pit-viper karena kebiasaannya berada di rumpun bambu.
Ular ini juga dinamai ular hijau karena warna tubuhnya. Namun penamaan ini bisa menyesatkan, karena cukup banyak jenis-jenis ular pohon yang berwarna hijau, seperti halnya ular pucuk (Ahaetulla spp.) dan ular bajing (Gonyosoma oxycephalum) yang tidak berbahaya.
Ular yang sedang besarnya, agak gemuk pendek dan tak begitu lincah. Kepala jelas menjendol besar, seperti seekor kodok yang ‘tertancap’ di atas leher yang mengecil. Memiliki dekik pipi (loreal pit) yang besar dan menyolok di belakang lubang hidung di depan mata. Sepasang taring besar dan panjang yang bisa dilipat terdapat di bagian depan rahang atas, tertutup oleh selaput lendir mulut.
Panjang ular jantan sekitar 60 cm dan yang betinanya bisa mencapai 80 cm. Berekor kecil pendek, sekitar 10-13 cm, tetapi kuat ‘memegang’ ranting yang ditempatinya (prehensile tail).
Kepala dan tubuh bagian atas (dorsal) berwarna hijau daun, dengan bibir keputihan atau kekuningan (albolabris; albus, putih dan labrum, bibir). Terdapat warna belang-belang putih dan hitam pada kulit di bawah sisik pada tubuh bagian depan, yang baru tampak bila ular merasa terancam. Sisi bawah tubuh (ventral) kuning terang sampai kuning pucat atau kehijauan; pada hewan jantan dengan garis kuning yang lebih tua (atau lebih nyata) pada batas dengan warna hijau (garis ventrolateral). Sisi atas ekor berwarna kemerahan, seolah-olah terpulas oleh lipstik.
Tak seperti kebanyakan ular, yang sisi atas kepalanya tertutup oleh sisik-sisik berukuran besar (disebut perisai) yang tersusun simetris, sisi atas kepala ular bangkai laut (dan umumnya marga Trimeresurus) ini ditutupi oleh banyak sisik kecil yang terletak tidak beraturan; setidaknya, tak membentuk pola simetris. Melintasi atas kepala di antara kedua matanya, terdapat sekitar 8-12 deret sisik kecil; tidak termasuk sebuah perisai supraokular yang sempit memanjang --kadang-kadang membesar pula-- di atas masing-masing bola matanya. Perisai labial (bibir) atas 10-11 (12) buah; yang paling depan bersatu sebagian atau seluruhnya dengan perisai nasal (hidung).
Sisik-sisik dorsal kasar berlunas, tersusun dalam 21 (jarang 19) deret. Sisik ventral 155-166 buah pada hewan jantan, dan 152-176 pada yang betina. Sisik subkaudal (di bawah ekor) 60-72 pasang pada ular jantan dan 49-66 pasang pada ular betina.
Ular yang aktif di malam hari (nokturnal) dan tidak begitu lincah. Kerap terlihat menjalar lambat-lambat di antara ranting atau di atas lantai hutan; meskipun apabila terancam dapat pula bergerak dengan cepat dan gesit. Menyukai hutan bambu dan belukar yang tidak jauh dari sungai, ular bangkai laut sering didapati berdiam di antara daun-daun dan ranting semak atau pohon kecil sampai dengan 3 m di atas tanah. Tidak jarang pula ditemukan di kebun dan pekarangan di dekat rumah.
Mangsa ular ini terutama adalah kodok, burung dan mamalia kecil; juga kadal. Perburuannya dalam gelap malam amat dibantu oleh indra penghidu bahang (panas) tubuh yang terletak pada dekik pipinya.
Pada siang hari ular ini menjadi lembam, dan tidur bergulung di cabang pohon, semak atau kerimbunan ranting bambu. Sering pula ditemukan ular-ular yang kesiangan dan lalu tidur sekenanya di dekat pemukiman orang, seperti di tumpukan kayu atau di sudut para-para di belakang rumah.
Ular bangkai laut bersifat ovovivipar, yakni telur-telurnya menetas semasa masih di dalam perut dan keluar sebagai anak-anak ular, sehingga seakan-akan melahirkan. Anaknya dapat mencapai lebih dari 25 ekor sekali ‘bersalin’ (David and Vogel, 1997). Anak-anak ular ini turun ke lantai hutan dan vegetasi bawah untuk memburu kodok yang menjadi makanannya.
Sejauh ini dikenal tiga anak jenis T. albolabris (David and Vogel, 1997), yakni:
Ular bangkai laut termasuk ular yang agresif, mudah merasa terganggu dan lekas menggigit. Ular ini merupakan penyumbang kasus gigitan ular terbanyak, yakni sekitar 50% kasus di Indonesia (Kawamura dkk. 1975, seperti dikutip dalam David and Vogel, 1997). 2,4% di antaranya berakibat fatal.
Menurut pengalaman, ular ini biasanya menggigit para pencari kayu bakar, pencari rumput atau gembala yang tengah berjalan di hutan. Keyakinan orang-orang desa di Dompu, Sumbawa, ular ini menggigit sebab merasa terganggu. Ketika serombongan orang lalu di hutan, orang pertama yang lewat dan secara tak sengaja menyenggol dahan tempat tidur ular tarihu ini biasanya selamat, tak digigit. Ular itu hanya terbangun dan berwaspada. Orang kedua atau ketigalah yang biasanya tergigit.
Seperti umumnya ular bandotan (viper), ular bangkai laut ini memiliki bisa yang berbahaya. Bisa ini disuntikkan ke tubuh korbannya melalui sepasang taring besar melengkung yang beralur di tengahnya. Meski demikian, tidak semua gigitan ular disertai dengan pengeluaran bisa. Gigitan ‘kering’, yang bersifat refleks atau peringatan, biasanya tidak disertai bisa dan karenanya tidak membahayakan. Gigitan ‘kering’ ular ini tidak menimbulkan gejala-gejala keracunan seperti yang diuraikan di bawah.
Bisa ular ini, dan umumnya ular Crotalinae, bersifat hemotoksin, merusak sistem peredaran darah. Gigitan ular ini pada manusia menimbulkan rasa sakit yang hebat, dan kerusakan jaringan di sekitar luka gigitan. Dalam menit-menit pertama setelah gigitan, jaringan akan membengkak dan sebagian akan berwarna merah gelap, pertanda terjadi perdarahan di bawah kulit di sekitar luka. Menyusul terjadi pembengkakan, rasa kaku dan nyeri yang meluas perlahan-lahan ke seluruh bagian anggota yang tergigit. Rasa nyeri terasa terutama pada persendian antara luka dan jantung. Apabila tidak ditangani dengan baik, perdarahan internal dapat menyusul terjadi dalam beberapa jam sampai beberapa hari kemudian, dan bahkan dapat membawa kematian.
Artikel ini ditulis dengan bahan-bahan dari Wikipedia Inggris dan beberapa rujukan berikut:
Ular bangkai laut biasa juga dikenal dengan sebutan viper Hijau adalah sejenis ular berbisa yang berbahaya. Memiliki nama ilmiah Trimeresurus albolabris, ular ini juga dikenal dengan nama-nama lain seperti oray bungka, oray majapait (Sd.), ula bangka-laut atau ula gadung luwuk (Jw.), ulah sanggit (Lombok), Sawa tarihu (Bima Dompu), dan lain-lain. Dalam bahasa Inggris disebut dengan nama white-lipped tree viper, white-lipped pit-viper, merujuk pada bibirnya yang berwarna keputih-putihan, atau bamboo pit-viper karena kebiasaannya berada di rumpun bambu.
Ular ini juga dinamai ular hijau karena warna tubuhnya. Namun penamaan ini bisa menyesatkan, karena cukup banyak jenis-jenis ular pohon yang berwarna hijau, seperti halnya ular pucuk (Ahaetulla spp.) dan ular bajing (Gonyosoma oxycephalum) yang tidak berbahaya.
Ular Kapak Bibir Putih (Cryptelytrops albolabris) [1] ialah sejenis ular berbisa dalam keluarga Ular Kapak. Jenis ular kapak lain adalah Ular Kapak Bodoh, Ular Kapak Sumatra, Ular Kapak Gunung, Ular Kapak Hidung Pipeh, Ular Kapak Bakau, Ular Kapak Hijau.
Ular Kapak Bibir Putih (Cryptelytrops albolabris) ialah sejenis ular berbisa dalam keluarga Ular Kapak. Jenis ular kapak lain adalah Ular Kapak Bodoh, Ular Kapak Sumatra, Ular Kapak Gunung, Ular Kapak Hidung Pipeh, Ular Kapak Bakau, Ular Kapak Hijau.
Cryptelytrops albolabris[5] este o specie de șerpi din genul Cryptelytrops, familia Viperidae, descrisă de Samuel Frederick Gray în anul 1842.[7][8] A fost clasificată de IUCN ca specie cu risc scăzut.[1] Conform Catalogue of Life specia Cryptelytrops albolabris nu are subspecii cunoscute.[7]
_-_Kaeng_Krachan_National_Park_(27493423545).jpg)
|access-date= (ajutor)Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link)
.png){kind=small}
Acest articol referitor la o reptilă este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa. Cryptelytrops albolabris este o specie de șerpi din genul Cryptelytrops, familia Viperidae, descrisă de Samuel Frederick Gray în anul 1842. A fost clasificată de IUCN ca specie cu risc scăzut. Conform Catalogue of Life specia Cryptelytrops albolabris nu are subspecii cunoscute.
Beyaz dudaklı yeşil ağaç engereği (Trimeresurus albolabris), genelde ağaçların üzerinde dinlenerek vaktini geçirir. Ta ki küçük bir ağaç memelisi o ölümcül hatayı yapana kadar... Şimşek gibi fırlar. Bu bir fındık faresi değil bir insan bile olabilir. Endonezya'da yaşar. Her yıl 30-40 kişi öldürür[Yaşam alanları Bangladeş, Kamboçya, Çin (Fujian, Guangdong, Hainan, Hong Kong, Jiangxi, Guangxi, Guizhou ve Yunnan), Hindistan (Assam ve Nicobar Adaları), Endonezya (Sumatra, Bangka, Batı Java ve Madura), Laos, Myanmar, Tayland ve Vietnam; Endonezya: Doğu Java, Bali, Lombok, Sumbawa, Sumba, Komodo, Rinco, Flores, Adonara, Lembata, Pantar, Alor, roti, Semau, Timor, Wetar, Kısar ve Romang; Kuzey Hindistan (Kaşmir) ve Nepal. Memeliler, kuşlar, omurgasızlar ve bazen de balıklar. İnsanlar için ölümcüldür. Hastaneye yetişince kurtulma oranı %80'dir ancak 2 saat içinde bir insanı öldürebilir.
Avları
Zehir
Wikimedia Commons'ta Beyaz dudaklı yeşil ağaç engereği ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Beyaz dudaklı yeşil ağaç engereği ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. .png){kind=small}
Yılan ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Beyaz dudaklı yeşil ağaç engereği (Trimeresurus albolabris), genelde ağaçların üzerinde dinlenerek vaktini geçirir. Ta ki küçük bir ağaç memelisi o ölümcül hatayı yapana kadar... Şimşek gibi fırlar. Bu bir fındık faresi değil bir insan bile olabilir. Endonezya'da yaşar. Her yıl 30-40 kişi öldürür[kaynak belirtilmeli]. Takma adı sessiz katildir. Genelde 800 gram ve 75–95 cm kadar olurlar. Yağmur ormanlarında yaşarlar ve bazen insanlarla karşılaşırlar. Engerek oldukları için zaten fazla hareketli değildirler ve kaçmak yerine savaşmayı tercih ederler. Toplam uzunluğu 600 mm erkek, dişi 810, kuyruk uzunluğu erkeklerde 120 mm, dişiler 130 mm olur.
Kafa yapısında 10-11 (12) tane üst labial, kısmen veya tamamen öncelikle burun içine erimiş oluşur. Kafa ölçekleri, dengeli küçüklüktedir, düz ya da üst üste gözlenen zayıf karinalıdır. Renk ve desen: Gözlerin altında baş tarafında, üzerinde yeşil, beyaz sarı veya açık yeşil, kafanın geri kalanından daha açıktır. Göbek altında, sarımsı yeşil ya da beyaz bir ventrolateral şerit tüm erkeklerde mevcuttur ama dişilerde yoktur. Kuyruk sonu diğer ağaç engerekleri gibi kahverengi benekli değildir. Bazen genişlemiş dar ve aralarında 8-12 pulla bölünmemiştir. Zamansal ölçeklerde pürüzsüzdür.
Gövdesi (nadiren 19) boyuna ölçekli satırları 21'e sahiptir. Karın pulları dişilerde 152-176, erkeklerde 155-166 tanedir. Subcaudals kadınlarda, erkeklerde 60-72 olarak, 49-66 eşleştirilir. Hemipenes dikenleri olmayan bireyler olabilir.
Rắn lục đuôi đỏ (danh pháp hai phần: Trimeresurus albolabris) thuộc họ Rắn lục (Viperidae), bộ Có vảy (Squamata), có ba phân loài được công nhận, kể cả loài được chỉ định ở đây.[3]
Đây là loài cực độc trong số các loại rắn lục, mình xanh và đuôi có màu nâu đỏ, chiều dài tối đa khoảng 60 cm với cân nặng khoảng 300gram. Tổng chiều dài con đực 600 mm, con cái dài 810 mm; chiều dài đuôi con đực 120 mm, con cái 130 mm.[4] Trong trường hợp hi hữu, có những con sống lâu nặng gần 500 gr
Đây cũng là loài đặc biệt vì trong họ hàng nhà rắn lục chỉ có rắn lục đuôi đỏ là loại đẻ con, chúng không giống một số loài rắn khác ấp trứng mà sau khi trứng được thụ tinh thì ở lại ngay trong bụng rắn mẹ và quây thành bào thai riêng biệt như của loài thú, trong thời gian ấp trứng rắn mẹ vẫn sinh hoạt bình thường, nhưng lúc sinh con ra là lúc phần bụng chỗ hậu môn sẽ rách ra và toàn bộ số rắn con sẽ chui ra, lúc đó cũng là lúc kết thúc cuộc đời rắn mẹ. Lúc rắn mẹ mang thai thì do cấu tạo đặc biệt nọc độc của nó tập trung nhiều nhất và hung dữ nhất.
Loài rắn này sinh sống chủ yếu trên khu vực núi cao và trong các khu rừng sâu thuộc dãy Trường Sơn, vùng núi thuộc khu vực Tây bắc Việt Nam, hiện nay Cần Thơ cũng có nhưng rất ít. Vừa rồi ở Quảng Ngãi và ở Nam Đàn - Nghệ An cũng có. Vào mùa thu đông năm 2014 mới đây, chúng đã phân bố đến thành phố Đà Nẵng. Phần lớn thời gian sông trên cây, vì thế nên da có màu xanh để có thể dễ dàng ngụy trang. Thị lực của rắn lục rất tốt vào ban đêm nhưng ngược lại ban ngày thì thị lực yếu.
Có tác dụng tiêu độc, tiêu khối u
Hiện nay ở Việt Nam, loài này đang gia tăng ồ ạt về số lượng. Năm 2014 chúng ồ ạt xuất hiện ở nhiều khu dân cư và tấn công đồng loạt trên diện rộng ở Việt Nam, nguyên nhân là do tác động của hiện tượng biến đổi khí hậu.[5][6][7][8][9][10][11]
Rắn lục đuôi đỏ (danh pháp hai phần: Trimeresurus albolabris) thuộc họ Rắn lục (Viperidae), bộ Có vảy (Squamata), có ba phân loài được công nhận, kể cả loài được chỉ định ở đây.
白唇竹叶青蛇（学名：Cryptelytrops albolabris）为蝰科竹叶青蛇属的爬行动物，俗名小青蛇、小绿蛇或绿牙蛇、白唇蕲蛇、青竹蛇。分布于中南半岛、印度、尼泊尔、锡金、不丹、缅甸、泰国、印度尼西亚以及中国大陆的福建、江西、广东、香港、海南、广西、贵州、云南等地，多见于平原、丘陵或低山区、常栖于溪沟、水塘、田埂边杂草中或低矮的灌木上、田野杂草或棉枝上以及常在住宅附近。其生存的海拔范围为281至1600米。该物种的模式产地在中国。[1]
.png){kind=small}
这是一篇與蛇類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 白唇竹叶青蛇（学名：Cryptelytrops albolabris）为蝰科竹叶青蛇属的爬行动物，俗名小青蛇、小绿蛇或绿牙蛇、白唇蕲蛇、青竹蛇。分布于中南半岛、印度、尼泊尔、锡金、不丹、缅甸、泰国、印度尼西亚以及中国大陆的福建、江西、广东、香港、海南、广西、贵州、云南等地，多见于平原、丘陵或低山区、常栖于溪沟、水塘、田埂边杂草中或低矮的灌木上、田野杂草或棉枝上以及常在住宅附近。其生存的海拔范围为281至1600米。该物种的模式产地在中国。
