Lamiopsis temmincki és una espècie de peix de la família dels carcarínids i de l'ordre dels carcariniformes.
Els mascles poden assolir els 170 cm de longitud total.[3]
Es troba des del Pakistan fins a Tailàndia, Xina i Indonèsia.[3]
Lamiopsis temmincki és una espècie de peix de la família dels carcarínids i de l'ordre dels carcariniformes.
Der Breitflossenhai (Lamiopsis temminckii) ist eine Art der Requiemhaie (Carcharhinidae). Sie ist im Indischen Ozean vor allem im Flachmeerbereich vor der Küste Indiens anzutreffen.
Der Breitflossenhai erreicht eine Körperlänge von maximal 1,70 Metern mit einer hellgrauen oder hellbräunlichen Grundfarbe und einer weißlichen Bauchregion. Er gleicht im Habitus den Blauhaien und besitzt wie diese eine Afterflosse und zwei Rückenflossen, wobei die zweite Rückenflosse allerdings fast so groß wie erste ist. Namensgebend sind die breitbasigen Brustflossen. Außerdem zeichnen sie sich durch eine langgezogene Schnauze, fünf Kiemenspalten und gesägte Zähnen im Oberkiefer mit breit-dreieckigen Spitzen und glattrandigen und schmalen Zähnen im Unterkiefer aus. Außerdem besitzen auch sie kein Spritzloch.
Der Breitflossenhai ist eine ausgesprochene Flachwasserart und ernährt sich räuberisch wahrscheinlich von verschiedenen Fischen der Uferzonen. Die Haie sind lebendgebärend und bilden eine Dottersack-Plazenta aus (plazental vivipar). Die Weibchen bekommen in einem Wurf zwischen 4 und 8 Jungtiere. Die Gebärzeit liegt Beobachtungen zufolge vor der Monsunzeit im April und Mai, eine etwa 8-monatige Schwangerschaft wird vermutet.
Die Art ist im Indischen Ozean vor allem im Flachmeerbereich vor der Küste Indiens anzutreffen, seltener ist er an den Küsten Chinas und Südostasiens.
Der Breitflossenhai (Lamiopsis temminckii) ist eine Art der Requiemhaie (Carcharhinidae). Sie ist im Indischen Ozean vor allem im Flachmeerbereich vor der Küste Indiens anzutreffen.
The broadfin shark (Lamiopsis temminckii) is a tropical whaler shark, characterized by the broad shape of its pectoral fins.[1] They are classified as requiem sharks of the family Carcharhinidae. This is one of two species in the genus Lamiopsis, the other being the Borneo broadfin shark (Lamiopsis tephrodes).[2] The broadfin shark is native to the northern Indian Ocean, and is found close to shore. Its current status according to the IUCN is endangered.[3]
Females and males of the broadfin shark species are sexually dimorphic. Females, on average, are larger than males, and it is reported that males mature at a smaller size than females. The reported size of females has decreased when compared with previous recordings of the species, with the new maximum size of females being around 175 cm (69 in), while the reported size of males has increased. Another way to tell males and females apart is by looking at the end of their pelvic fins, as males possess calcified claspers (external appendage that aid in reproduction) on the ends of their pelvic fins.[4]
The broadfin shark is found in both the Indian Ocean and the Pacific Ocean. Its distribution is sporadic, with sightings occurring off the coasts of Pakistan, India, Indonesia, Burma, China, and Sarawak. The species tends to spend most of its time in coastal waters, not far off the coast and within the continental shelf. Females and males are evenly distributed throughout their habitat range.[4]
Lamiopsis temminckii is a placental viviparous species. This means that young have an umbilical scar left over at birth. Females of this species average two to four embryos per uterus at a time, and the typical amount of embryos total in a litter averages to be around eight at a time. Late term embryos are common in the summer (April–August), and births are estimated to occur most often during the pre southwest monsoon season and southwest monsoon season from March to September. At birth, the broadfin shark ranges in size from 41.8–65.0 cm (16.5–25.6 in). The shark has a low productivity rate, and therefore, a limited rebound potential.[4]
The broadfin shark primarily feeds on crustaceans, teleosts, and cephalopods. Analysis of the stomach contents of 214 individuals revealed that crustaceans are their most abundant prey.[4] The broadfin shark is a top predator in its coastal habitats; however, it has been documented that the shark is parasitized by Sanguilevator yearsleyi, a blood sequestering tapeworm.[5]
The broadfin shark is known to be endangered globally. However, this may need to be reassessed as it was last assessed before the identification of the Borneo broadfin shark (Lamiopsis tephrodes). It is likely that misidentifying Borneo broadfin sharks as broadfin sharks could have skewed the population numbers. Therefore, it is possible that the actual status of the broadfin shark population has been recorded as healthier than it truly is, and they may belong in the critically endangered list. This is still to be determined.[1]
While, there have always low population numbers, at one time the species was considered to be common in heavily fished areas like Indonesia, the Arabian Sea, and the western coast of India.[1] This is thought to be part of the reason that the shark's population is now on the decline, as one main reason for its endangerment status is that it is often by-catch in sailors’ nets. Juveniles are unproportionately caught in the late summer months, as their birthing season lines up with the seasonal closure of mechanized fishing throughout their habitat. This issue is especially common within the Arabian Sea and along the coast of India. Since the shark frequents inshore areas, especially those that have an abundance of fish, they are at risk of getting caught in bottom nets, floating gill nets, and fishing line. Little effort has been made to remediate this issue.[4] Another reason for the declining population of the broadfin shark is the culture surrounding shark fin soup, which is thought to be a delicacy in many Asian countries. Sharks are also fished for their meat and their liver, which is used for vitamin oil.[1] However new policies are being developed to prevent this from happening further.
The broadfin shark (Lamiopsis temminckii) is a tropical whaler shark, characterized by the broad shape of its pectoral fins. They are classified as requiem sharks of the family Carcharhinidae. This is one of two species in the genus Lamiopsis, the other being the Borneo broadfin shark (Lamiopsis tephrodes). The broadfin shark is native to the northern Indian Ocean, and is found close to shore. Its current status according to the IUCN is endangered.
El tiburón aletón (Lamiopsis temminckii) es una especie de tiburón de la familia carcharhinidae.
Los machos pueden alcanzar los 170 cm de longitud total.[2]
Se encuentra desde Pakistán hasta Tailandia, China e Indonesia.[2]
El tiburón aletón (Lamiopsis temminckii) es una especie de tiburón de la familia carcharhinidae.
Lamiopsis temminckii Lamiopsis generoko animalia da. Arrainen barruko Carcharhinidae familian sailkatzen da.
Lamiopsis temminckii Lamiopsis generoko animalia da. Arrainen barruko Carcharhinidae familian sailkatzen da.
Requin à grandes ailes
Lamiopsis est un genre de requins contenant 2 espèces: Lamiopsis temmnickii et Lamiopsis tephrodes
Il vit dans l'océan Indien et le Pacifique ouest, jusqu'à -50 mètres. Il peut atteindre 1,70 mètre de long.
Requin à grandes ailes
Lamiopsis est un genre de requins contenant 2 espèces: Lamiopsis temmnickii et Lamiopsis tephrodes
Il vit dans l'océan Indien et le Pacifique ouest, jusqu'à -50 mètres. Il peut atteindre 1,70 mètre de long.
De breedvinhaai (Lamiopsis temminckii) is een vis uit de familie van roofhaaien (Carcharhinidae), orde grondhaaien (Carcharhiniformes), die voorkomt in het westen van de Indische Oceaan, het oosten van de Indische Oceaan en het noordwesten en de Grote Oceaan.
De breedvinhaai kan een maximale lengte bereiken van 170 centimeter. Het lichaam van de vis heeft een langgerekte vorm.
De breedvinhaai is een zout- en brakwatervis die voorkomt in tropische wateren. De soort is voornamelijk te vinden in getijdestromen op een diepte van maximaal 50 meter.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit macrofauna en vis.
De breedvinhaai is voor de visserij van aanzienlijk commercieel belang. De soort staat niet op de Rode Lijst van de IUCN.
De breedvinhaai (Lamiopsis temminckii) is een vis uit de familie van roofhaaien (Carcharhinidae), orde grondhaaien (Carcharhiniformes), die voorkomt in het westen van de Indische Oceaan, het oosten van de Indische Oceaan en het noordwesten en de Grote Oceaan.
Multimedia w Wikimedia Commons Lamiopsis temminckii – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego. Najczęściej spotykany w pobliżu dna morskiego. Zamieszkuje wody o głębokości do 50 metrów wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych. Jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia w wodzie słodkiej i słonej – wpływa niekiedy do ujść rzek. Posiada dobrze zbudowany, brzusznie spłaszczony korpus z szeroką wydłużoną głową z dużym otworem gębowym oraz dużą, heterocerkiczną płetwę ogonową z trójkątnym fałdem skórnym na końcu górnego łuku. W odróżnieniu od najbliższego krewniaka Lamiopsis tephrodes, posiada wyraźny łuk międzygrzbietowy oraz większy dolny łuk płetwy ogonowej. Grzbiet rekina ma barwę błękitną lub jasnoszarą. Dorosłe osobniki osiągają długość 1,7 metra. Samice są zwykle większe od samców.
Podobnie jak inne żarłaczowate jest żyworodny. Kopulacja odbywa się za pomocą pterygopodium, narządu płciowego samca. Po trwającej około 8 miesięcy ciąży samica rodzi od 4 do 8 młodych, mierzących 40-60 cm. Dieta tego rekina składa się głównie z małych ryb kostnoszkieletowych, głowonogów i skorupiaków. Rekin ten przebywa najczęściej samotnie, rzadziej w małych skupiskach. Wśród pasożytów tego gatunku wyróżnia się widłonogi oraz tasiemce gnieżdżące się w sercu oraz jelitach. Poławia się go na wszystkich obszarach występowania w celach handlowych. Cenione jest zwłaszcza jego mięso, ale również płetwy, skóra, olej z wątroby i szczęki. Przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) wpisany został do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych jako gatunek zagrożony wyginięciem (EN).
Gatunek ten został opisany przez niemieckich przyrodników Johannesa Petera Müllera i Jakoba Henle w 1839 roku jako Carcharias temminckii, na podstawie okazów z muzeów przyrodniczych w Berlinie, Leydzie, Londynie i Paryżu[2]. W 1862 roku amerykański ichtiolog Theodore Nicholas Gill stworzył dla tego gatunku odrębny rodzaj Lamiopsis[4]. W 1905 roku amerykański zoolog Henry Weed Fowler opisał nowy gatunek rekina Carcharhinus tephrodes, który został uznany za synonim L. temminckii przez amerykańskiego biologa morskiego Leondarda Compagno w 1984 roku[5]. W 2010 roku William White i inni, na podstawie analizy filogenetycznej mitochondrialnego DNA potwierdzili ważność taksonu Lamiopsis tephrodes[6]. Epitet gatunkowy honoruje holenderskiego zoologa Coenraada Jacoba Temmincka, zaś nazwa rodzajowa pochodzi od połączenia dwóch greckich słów, lamia – rekin i opsis – kształt, wygląd[4].
W 1988 roku Leonard Compagno w pracy na temat filogenetyki żarłaczowatych uznał, że L. temminckii jest najbliżej spokrewniony z żarłaczem żółtym (Negaprion brevirostris) i Negaprion acutidens[7]. Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Williama White i innych w 2010 roku, wykazała, że rekin ten jest gatunkiem siostrzanym L. tephrodes, z którym to tworzy wspólny klad. Badanie to wskazuje również, że gatunki te są bliżej spokrewnione z rodzajem Glyphis, niż z rodzajem Negaprion[6]. Rodzaj Lamiopsis wraz z Loxodon, Negaprion, Glyphis i Triaenodon, zajmują pośrednią pozycję na drzewie ewolucyjnym żarłaczowatych, pomiędzy bazalnymi rodzajami Galeocerdo, Rhizoprionodon i Scoliodon oraz bardziej zaawansowanymi Carcharhinus i Sphyrna[8].
Lamiopsis temminckii preferuje płytkie i ciepłe wody strefy tropikalnej. Zamieszkuje północne obszary Oceanu Indyjskiego. Występuje u wybrzeży Pakistanu, Indii, Sri Lanki, Bangladeszu, Mjanmy, Tajlandii, Kambodży, Lakszadiwów, Malediwów, Andamanów oraz Nikobarów, w wodach Morza Arabskiego, Zatoki Kambajskiej, Zatoki Bengalskiej, Morza Andamańskiego i Zatoki Tajlandzkiej[3]. Prawdopodobnie zamieszkuje również wody u wybrzeży Wietnamu, Chin (od Zatoki Tonkińskiej na południu, po Xiamen na północy), Tajwanu, Malezji, Filipin i północnych wysp Indonezji[4][6][9].
Jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia w wodzie słodkiej i słonej, okresowo przemieszczający się między wodami morskimi i słodkimi. Wpływa do słonawych i słodkowodnych zatok i ujść rzek[10]. Brak informacji na temat sezonowych migracji tego gatunku[10]. Preferuje przydenne strefy szelfu kontynentalnego na głębokości do 50 metrów o piaszczystym, rzadziej skalistym dnie[5][7].
Rekin ten posiada dobrze zbudowany, brzusznie spłaszczony korpus. Wydłużona szeroka głowa posiada ostro zakończony pysk z proporcjonalnie małym, U-kształtnym otworem gębowym. W szczękach mieści się kilka rzędów zębów. Pierwszy z nich ułożony jest pionowo, a każdy kolejny coraz bardziej pochylony ku tyłowi. Trzon górnych zębów jest masywny i trójkątny o delikatnie piłkowanych krawędziach po obu stronach, podstawa jest szeroka, bocznie spłaszczona. Mniejsze, wąskie dolne zęby posiadają gładkie ostre krawędzie i szerszą podstawę o chropowatej tylnej powierzchni[6]. W razie utraty któregoś z zębów na jego miejsce przesuwa się następny z kolejnego rzędu[7]. Na dolnej stronie pyska po obu stronach znajdują się duże, wąskie nozdrza z owalnymi, drobnymi fałdami skórnymi na zewnętrznej krawędzi. Proporcjonalne duże okrągłe oczy wyposażone są w fałdy półksiężycowate spojówek (ochraniające migotkę). Za nimi znajdują się niewielkie owalne tryskawki. Rekin ten posiada pięć niedużych, równych szczelin skrzelowych. Na spodzie pyska widoczne są liczne elektroreceptory zwane ampułkami Lorenziniego[7][11][12].
Tępo zakończona, pierwsza, stosunkowo niska płetwa grzbietowa ma długą, wolną dalszą końcówkę. Kąt między proksymalną i dystalną krawędzią wynosi 80-82 stopnie. Jej przednia krawędź leży nieco za tylną krawędzią podstawy płetw piersiowych. Mała, druga płetwa grzbietowa ma trójkątny kształt i szeroką podstawę. Umiejscowiona jest nad płetwą odbytową. Pomiędzy płetwami grzbietowymi występuje wyraźny międzygrzbietowy łuk (w przeciwieństwie do Lamiopsis tephrodes). Tępo zakończone płetwy piersiowe są długie i szerokie, z mocno zagiętą dystalną krawędzią. Proporcjonalnie małe płetwy brzuszne, mają romboidalny kształt i stosunkowo szeroką podstawę. U samca z części płetw brzusznych wykształcił się narząd kopulacyjny zwany pterygopodium. Płetwa odbytowa jest mniejsza od drugiej płetwy grzbietowej. Posiada zaokrągloną, mocno wygiętą ku tyłowi dolną i ostrą wolną górną końcówkę. Na końcu ogona mieści się długa, heterocerkiczna, asymetryczna płetwa ogonowa. Na końcu jej górnego łuku, kilkukrotnie dłuższego od dolnego, mieści się szeroki, wydłużony fałd skórny poprzedzony wyraźnym, sierpowatym wcięciem. Dolny łuk płetwy ogonowej jest owalny, większy niż u L. tephrodes[7][13].
Skórę pokrywają romboidalne połyskujące łuski plakoidalne. Grzbiet rekina cechuje się błękitną, szarobłękitną lub jasnoszarą barwą. Spód, boki oraz tył korpusu są jaśniejsze, niekiedy śnieżnobiałe[7]. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest ciemniejsza przednia krawędź płetwy grzbietowej i górna krawędź płetwy ogonowej. Wzór ten widoczny jest lepiej u osobników zachodniej populacji, zamieszkującej wybrzeża południowo-zachodnich Indii i Pakistanu[11]. Dorosłe osobniki osiągają zazwyczaj 1,7 m. Występuje dymorfizm płciowy przejawiający się w różnicach wielkości ciała osobników: samice są większe od samców[4].
Niewiele wiadomo o ekologii tego gatunku[5]. Rekin ten jest płochliwy, większość czasu spędza przyczajony przy dnie w oczekiwaniu na ofiarę. Aktywny jest głównie nocą, rzadziej za dnia[6]. L. temminckii rzadko kiedy tworzy większe skupiska, zwykle preferuje samotniczy tryb życia. Zarówno młode jak i dorosłe osobniki padają niekiedy ofiarą drapieżników, w tym większym rekinów, jak żarłacz srebrnopłetwy, żarłacz tępogłowy czy Negaprion acutidens[5]. Pasożytami tego gatunku są widłonogi Paralebion elongatus i tasiemce z rzędów Tetraphyllidea (Cathetocephalus thatcheri[14][15]), Trypanorhyncha (Nybelinia africana i Pseudotobothrium arii[16]) i Cathetocephalidea (Sanguilevator yearsleyi[17][18]). Larwy tasiemców bytują w skorupiakach, rybach kostnoszkieletowych i głowonogach. Po zjedzeniu ich przez rekina tasiemiec rozwija się w formę dorosłą. Tetraphyllidea i Cathetocephalidea zagnieżdżają się w zastawce spiralnej serca[15][18], podczas gdy Trypanorhyncha żyją w górnym fragmencie jelita[16].
Rekin ten preferuje polowanie z ukrycia – przyczaja się przy dnie w oczekiwaniu na ofiarę. Rzadziej aktywnie poluje[6]. Niekiedy odżywia się resztkami ofiar większych drapieżników[11]. Dieta Lamiopsis temminckii składa się głównie z małych ryb kostnoszkieletowych, głowonogów i skorupiaków (głównie krewetek)[3][7]. Jego zęby nie są przystosowane do cięcia i wyrywania większych kawałków mięsa, co sugeruje, że rekin ten atakuje dużo mniejsze ofiary od siebie, by móc pochwyconą zdobycz połknąć w całości[7][11].
Podobnie jak inne żarłaczowate jest żyworodny. Samce dojrzewają płciowo przy długości 1,1–1,2, samice zaś po osiągnięciu 1,3-1,4 m[12]. W okresie godów pobudzone samce uporczywie próbują doprowadzić do kopulacji, często w sposób agresywny, gryząc samicę w okolicy płetwy grzbietowej. Jest to typowe zachowanie dla żarłaczowatych. Z tego powodu często spotyka się blizny na grzbiecie samic[19]. Kopulacja jest chaotyczna i trwa stosunkowo długo[20]. Zapłodnienie odbywa się za pomocą pterygopodium, narządu wykształconego z dystalnych fragmentów płetw brzusznych samców. Embriony w ciele matki zużywają zapasy żółtka z pęcherzyka żółtkowego, który później łączy się ze ścianą macicy, tworząc tzw. łożysko żółtkowe, dzięki któremu dostarczane jest pożywianie z organizmu matki[20][21]. Po trwającej około 8 miesięcy ciąży samica rodzi od 4 do 8 młodych. Liczba młodych zależy od rozmiarów matki – im większa samica, tym liczniejszy miot[7]. Noworodki mierzą 40-60 cm[3][22]. Przez pierwszych kilka lat młodociane osobniki pozostają w płytkich, przybrzeżnych wodach, dużo bezpieczniejszych od otwartej toni głębszych wód. Dzięki temu chronione są lepiej przed atakami drapieżników. Podobnie jak inne małe żarłaczowate, gatunek ten cechuje się szybkim tempem wzrostu[21].
Rekin ten z uwagi na swoje niewielkie rozmiary i spokojne usposobienie nie jest uznawany za groźnego dla ludzi[11]. Poławiany dla celów komercyjnych na całym obszarze występowania, szczególnie u wybrzeży Indii, Pakistanu (Karaczi) i Malezji (Sarawak) za pomocą sieci skrzelowych, włoków dennych i takli. Niekiedy znajdowany jako przyłów. Największe znaczenie ma mięso tego gatunku, które uznawane jest za przysmak. Wykorzystuje się również płetwy (w celu suszenia lub produkcji zupy z płetw rekina), olej z wątroby, skórę oraz szczęki[3].
Gatunek ten jest jednym z rzadziej spotykanych rekinów u wybrzeży Indii i Półwyspu Indochińskiego. Ciężko określić liczebność oraz stan populacji, z uwagi na brak dostatecznych danych. Lamiopsis temminckii został uznany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody za gatunek zagrożony wyginięciem (EN) i wpisany do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych. Rekin ten nie jest objęty ochroną gatunkową na żadnym z obszarów występowania. Za jego główne zagrożenia uznaje się przełowienie oraz degradację i zanieczyszczenie naturalnych siedlisk[3].
Lamiopsis temminckii – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego. Najczęściej spotykany w pobliżu dna morskiego. Zamieszkuje wody o głębokości do 50 metrów wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych. Jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia w wodzie słodkiej i słonej – wpływa niekiedy do ujść rzek. Posiada dobrze zbudowany, brzusznie spłaszczony korpus z szeroką wydłużoną głową z dużym otworem gębowym oraz dużą, heterocerkiczną płetwę ogonową z trójkątnym fałdem skórnym na końcu górnego łuku. W odróżnieniu od najbliższego krewniaka Lamiopsis tephrodes, posiada wyraźny łuk międzygrzbietowy oraz większy dolny łuk płetwy ogonowej. Grzbiet rekina ma barwę błękitną lub jasnoszarą. Dorosłe osobniki osiągają długość 1,7 metra. Samice są zwykle większe od samców.
Podobnie jak inne żarłaczowate jest żyworodny. Kopulacja odbywa się za pomocą pterygopodium, narządu płciowego samca. Po trwającej około 8 miesięcy ciąży samica rodzi od 4 do 8 młodych, mierzących 40-60 cm. Dieta tego rekina składa się głównie z małych ryb kostnoszkieletowych, głowonogów i skorupiaków. Rekin ten przebywa najczęściej samotnie, rzadziej w małych skupiskach. Wśród pasożytów tego gatunku wyróżnia się widłonogi oraz tasiemce gnieżdżące się w sercu oraz jelitach. Poławia się go na wszystkich obszarach występowania w celach handlowych. Cenione jest zwłaszcza jego mięso, ale również płetwy, skóra, olej z wątroby i szczęki. Przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) wpisany został do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych jako gatunek zagrożony wyginięciem (EN).
O Lamiopsis temminckii é uma espécie de tubarão pertencente ao género Lamiopsis e à familia Carcharhinidae. Se encontra presente no norte do Oceano Índico, nas águas do Paquistão, Índia, Bangladesh, Myanmar e Tailândia. Alcança um tamanho máximo de 178 centímetros; machos amadurecem ao alcançar 137 centímetros e fêmeas 143. Habita zonas de plataforma continental em profundidades acima de 50 metros.[1][2]
O Lamiopsis temminckii é uma espécie de tubarão pertencente ao género Lamiopsis e à familia Carcharhinidae. Se encontra presente no norte do Oceano Índico, nas águas do Paquistão, Índia, Bangladesh, Myanmar e Tailândia. Alcança um tamanho máximo de 178 centímetros; machos amadurecem ao alcançar 137 centímetros e fêmeas 143. Habita zonas de plataforma continental em profundidades acima de 50 metros.
Загальна довжина досягає 1,7 м, зазвичай — 1,2-1,4 м. Голова середнього розміру, широка, сплощена. Морда подовжена, ніс загострений. Очі відносно маленькі. Ніздрі маленькі. Рот широкий. Зуби дрібні та вузькі. На верхній щелепі зуби ширші за зуби на нижній щелепі. У неї 5 пар зябрових щілин. Тулуб обтічний. Грудні плавці дуже великі та широкі, трикутної форми, з гострими кінчиками. Розташовані біля 4-ї пари зябрових щілин. Має 2 спинних плавця з характерним довгим вільним кінцем задньої крайки та округлими кінчиками. Передній трохи більше за задній, розташовано позаду грудних плавців. Задній спинний плавець розташовано навпроти анального. Черевні та анальний плавці високі, майже однакового розміру. Хвостовий плавець серпоподібний, гетероцеркальний, верхня лопать дуже витягнута на відміну від нижньої.
Забарвлення спини сіре з жовтуватим або коричнюватим відтінком. Черево має білий колір.
Тримається на глибині до 50 м. Воліє до прибережної акваторії. Живиться дрібною костистою рибою й головоногими молюсками.
Це живородна акула. Вагітність триває 8 місяців. Самиця з квітня до травня народжує від 2 до 4 акуленят.
Мешкає від узбережжя Пакистану до Таїланду та біля південного Китаю.
Cá mập vây rộng (tên khoa học Lamiopsis temminckii) là một loài cá mập của họ Carcharhinidae, được tìm thấy trong vùng biển nhiệt đới của Ấn Độ-Thái Bình Dương giữa vĩ độ 24 ° N và 4 ° S, từ bề mặt tới 50 m. Chiều dài của nó lên đến khoảng 1,7 m. Nó là loài đẻ con, và không được biết gây nguy hiểm cho con người.
Cá mập vây rộng (tên khoa học Lamiopsis temminckii) là một loài cá mập của họ Carcharhinidae, được tìm thấy trong vùng biển nhiệt đới của Ấn Độ-Thái Bình Dương giữa vĩ độ 24 ° N và 4 ° S, từ bề mặt tới 50 m. Chiều dài của nó lên đến khoảng 1,7 m. Nó là loài đẻ con, và không được biết gây nguy hiểm cho con người.
Lamiopsis temminckii (J. P. Müller & Henle, 1839)
Синонимы
Широкопёрая акула[1] (лат. Lamiopsis temminckii) — вид акул рода Lamiopsis, семейство Carcharhinidae. Ранее считался единственным видом рода, однако Lamiopsis tephrodes был поднят до ранга вида.[2] Это редкий вид, обитающий в тропических водах между 24°с.ш. и 4°ю.ш. Встречается у берегов Пакистана, Индии, Бирмы, Индонезии (Макассарский пролив), Саравака и Китая. Он обитает на континентальном шельфе, в основном близко к берегу. Изредка и в небольшом количестве попадает в донные и плавучие жаберные сети местных рыбаков. Его мясо используют в пищу, плавники сушат, а из жира печени производят витамины. В настоящее время этот вид весьма редко встречается в своем ареале, но когда-то он был широко распространён у западного побережья Индии. Этот вид очень похож на представителей рода Glyphis. Международный союз охраны природы в целом оценил статус сохранности этого вида, как «Вымирающий» (EN).[3]
Живородящий вид акул. В помёте от 4 до 8 акулят. Беременность длится 8 месяцев. Размер новорожденных составляет 40—60 см. Максимальный размер взрослых акул не превышает 168 см. Самцы достигают половой зрелости при длине 114 см, а самки — 130 см. Окрас от серого до желто-серого цвета, брюхо светлее. Маркировка плавников отсутствует. Вероятно, питается небольшими костистыми рыбами и беспозвоночными. Не представляет опасности для человека.[4]
Широкопёрая акула (лат. Lamiopsis temminckii) — вид акул рода Lamiopsis, семейство Carcharhinidae. Ранее считался единственным видом рода, однако Lamiopsis tephrodes был поднят до ранга вида. Это редкий вид, обитающий в тропических водах между 24°с.ш. и 4°ю.ш. Встречается у берегов Пакистана, Индии, Бирмы, Индонезии (Макассарский пролив), Саравака и Китая. Он обитает на континентальном шельфе, в основном близко к берегу. Изредка и в небольшом количестве попадает в донные и плавучие жаберные сети местных рыбаков. Его мясо используют в пищу, плавники сушат, а из жира печени производят витамины. В настоящее время этот вид весьма редко встречается в своем ареале, но когда-то он был широко распространён у западного побережья Индии. Этот вид очень похож на представителей рода Glyphis. Международный союз охраны природы в целом оценил статус сохранности этого вида, как «Вымирающий» (EN).
Живородящий вид акул. В помёте от 4 до 8 акулят. Беременность длится 8 месяцев. Размер новорожденных составляет 40—60 см. Максимальный размер взрослых акул не превышает 168 см. Самцы достигают половой зрелости при длине 114 см, а самки — 130 см. Окрас от серого до желто-серого цвета, брюхо светлее. Маркировка плавников отсутствует. Вероятно, питается небольшими костистыми рыбами и беспозвоночными. Не представляет опасности для человека.
小眼真鲨（学名：Carcharhinus microphthalmus）为真鲨科真鲨属的鱼类。在中国，分布于南海等海域。该物种的模式产地在闸坡。[1]
这是一篇與鲨鱼相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
