Tekst üüb Öömrang Asiaatisk büfler (Bubalus) san en skööl faan hurndiarten. Diar hiar schauer slacher tu. Diarfaan as bluas di weederbüfel (Bubalus arnee) gud bekäänd.
Asiaatisk büfler (Bubalus) san en skööl faan hurndiarten. Diar hiar schauer slacher tu. Diarfaan as bluas di weederbüfel (Bubalus arnee) gud bekäänd.
'S e mamal ceithir-chasach, coltach ri bò a tha ann am buabhall[1][2][3] (iolra: buabhallan). Tha ceann molach mòr air, is druim crotach. Tha iad Aimearaganach, neo Eòrpach (tha iad gann anns an Roinn-Eòrpa a-nis).
'S e mamal ceithir-chasach, coltach ri bò a tha ann am buabhall (iolra: buabhallan). Tha ceann molach mòr air, is druim crotach. Tha iad Aimearaganach, neo Eòrpach (tha iad gann anns an Roinn-Eòrpa a-nis).
Bubalus es un genere de placentalia.
Kutoka Wikipedia, kamusi elezo huru
Bubalus ni jenasi katika nusufamilia Bovinae. Spishi zake zinafanana na nyati-maji. Jenasi hii ina spishi sita ndani yake:
Kundi la nyati-maji wa mwitu
Nyati-maji wa kike na ndama
Anoa
Anoa-milima
Tamarau
Ili kupata maelezo kuhusu masanduku ya uanapwa ya spishi angalia: Wikipedia:WikiProject Mammals/Article templates/doc.
Lo genre Bubalus regropa los bufles asiatics.. Lo bufle es infeudat a l’estat salvatge dels mitans umids, es atirat per las zonas aquaticas e existís pas de « bufle de tèrra », al mens de nomenar atal lo genre salvatge african Syncerus, qu’a una morfologia diferenta.
Segon ITIS (29 janvier 2014), aqueste genre de bufles comprend quatre espècias originàrias d'Asia:
E una espècia atudada:
Paleobiology Database (29 janvier 2014) dona las espècias desaparegudas:
Ang saring Bubalus ay miyebro ng mga hayop na wangis-baka (bovine).
Bubalus es un genere de placentalia.
Kutoka Wikipedia, kamusi elezo huru
Bubalus ni jenasi katika nusufamilia Bovinae. Spishi zake zinafanana na nyati-maji. Jenasi hii ina spishi sita ndani yake:
B. arnee (Nyati-maji wa mwitu) B. bubalis (Nyati-maji) B. depressicornis (Anoa) B. mephistopheles (Nyati-maji pembe-fupi) B. mindorensis (Tamarau) B. quarlesi (Anoa-milima)Lo genre Bubalus regropa los bufles asiatics.. Lo bufle es infeudat a l’estat salvatge dels mitans umids, es atirat per las zonas aquaticas e existís pas de « bufle de tèrra », al mens de nomenar atal lo genre salvatge african Syncerus, qu’a una morfologia diferenta.
Ο Βούβαλος είναι γένος μεγάλων αρτιοδάκτυλων μηρυκαστικών θηλαστικών που συγγενεύει με το βόδι γι΄ αυτό και ανήκει στην οικογένεια των βοειδών. Χαρακτηριστικότερο είδος είναι ο Βούβαλος η βούβαλις (Bubalus bubalis) συνών. Βούβαλος ο κοινός (Bubalus vulgaris) ή ινδικός (Bubalus indicus) ή ασιατικός. Κατάγεται από τις Ινδίες, από όπου τον 5ο αι. μ.Χ. με τις επιδρομές του Αττίλα, διαδόθηκε σε πολλά μέρη και εξημερώθηκε.
Πρόκειται για μεγαλόσωμα ζώα που το ύψος τους κυμαίνεται από 1 - 1,50 μ. στο ακρώμιο και το βάρος τους, το οποίο ποικίλλει, μπορεί να φτάσει τα 1.000 κιλά. Το τρίχωμά του έχει χρώμα μαύρο, κοκκινωπό ή τεφρό. Είναι αραιό ή πυκνό, ανάλογα με την εποχή ή τη χώρα στην οποία ζει. Το καλοκαίρι μοιάζει σαν να μην έχει καθόλου τρίχωμα. Το αρσενικό έχει μεγάλα και τοξοειδή κέρατα που σχηματίζουν ένα είδος στεφάνης με περίμετρο περίπου 1,80 μ. Είναι ζώα ανθεκτικά στις ασθένειες και στο κρύο, χορτοφάγα που βόσκουν την αυγή και το δειλινό, ενώ τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας μένουν ξαπλωμένα μηρυκάζοντας την τροφή τους. Το θηλυκό γεννά ένα μικρό μετά από κυοφορία 310 ημερών. Σε ηλικία 4 -5 χρόνων το μικρό είναι ώριμο άτομο. Η διάρκεια της ζωής του είναι κατά μέσο όρο 17-20 χρόνια. Του αρέσει να βυθίζεται στο νερό ή και στον βούρκο αφήνοντας μόνο το κεφάλι του απέξω. Αυτό το κάνει για να αποφεύγει τα τσιμπήματα των εντόμων. Ζει μόνος ή και σε αγέλες. Απαντά στο Βόρνεο, στην Ταϊλάνδη, στην Ινδία και στη Μαλαισία. Το εξημερωμένο βουβάλι απαντά σε πολλά κράτη της Ευρώπης, στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία κ.α. Στην Ελλάδα απαντά στην Μακεδονία, ιδιαίτερα στα παραλίμνια της Κερκίνης και στη Θράκη.[1]
Ο βούβαλος εκτρέφεται για την εργασία που παρέχει (έλξη όργωμα) στις μη ανεπτυγμένες αγροτικές περιοχές, αλλά και για το κρέας, το δέρμα, το γάλα του και τα υποπροϊόντα του που θεωρούνται καλής ποιότητας.
Οι νεροβούβαλοι αγγλ. (waterbuffalus) στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ήταν περίπου 75.000 – με την εκβιομηχάνιση όμως της γεωργίας και κυρίως την εισαγωγή βελτιωμένης ράτσας αγελάδων που αποδίδουν δεκαπλάσια σχεδόν παραγωγή γάλακτος σε σχέση με αυτούς ήταν οι κύριοι παράγοντες βαθμιαίας ελάττωσης του. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 οι εναπομείναντες πληθυσμοί εντάχθηκαν σ' ένα πρόγραμμα διατήρησης ως σπάνια φυλή αγροτικών ζώων που κινδυνεύει με εξαφάνιση κι από τότε ο πληθυσμός τους άρχισε να ανακάμπτει.[2] Σήμερα, υπάρχουν περίπου 2.500 νεροβούβαλοι σε όλη την Ελλάδα εκ των οποίων οι 1.800 πέριξ της Κερκίνης και οι υπόλοιποι που κι αυτοί προέρχονται από τις παραλίμνιες περιοχές της εμπλούτισαν τις παραλίμνιες περιοχές της Μικρής Πρέσπας, τον κόλπο του Αμβρακικού και το δέλτα του Σπερχειού
Τα λιοντάρια είναι ο βασικός φυσικός θηρευτής του βούβαλου.Όταν κυνηγούν ομαδικά είναι σε θέση να σκοτώσουν ακόμα και ενήλικα ζώα αν και σπάνια επιτίθενται σε πλήρως ανεπτυγμένα ενήλικα και υγιή αρσενικά από φόβο τυχόν τραυματισμού. Ο Κροκόδειλος του Νείλου περιστασιακά μόνο κυνηγάει βουβάλια σε περιόδους που σπανίζει η τροφή του ενώ συχνές είναι οι επιθέσεις σε αυτά τα βοειδή από κροκόδειλους του αλμυρού νερού στην Ινδία.Τέλος οι τίγρεις στην Ασία επιτίθενται στα μικρά ή τα άρρωστα ζώα.
Το βουβάλι, σε άγρια κατάσταση που είναι γνωστά ως αγριοβούβαλοι (γένος Bison), ιθαγενή της Βόρειας Αμερικής και της Βόρειας Ευρώπης, χαρακτηρίζονται με την ονομασία βίσονας· ζει στα πυκνά δάση, κοντά στα ποτάμια.
Η γαλοκτοπαραγωγή ποικίλλει ανάλογα με τη χώρα στην οποία εκτρέφεται. Στην Άπω Ανατολή η απόδοση φτάνει τα 4.000 κιλά το χρόνο.[3] Στις περιοχές της Δύσης η απόδοση είναι μικρότερη. Στη Βουλγαρία π.χ. η απόδοση είναι 1.500 κιλά γάλα το χρόνο. Η περιεκτικότητα του βουβαλίσιου γάλακτος σε λίπος είναι διπλάσια του αγελαδινού.[4]
Ο Βούβαλος είναι γένος μεγάλων αρτιοδάκτυλων μηρυκαστικών θηλαστικών που συγγενεύει με το βόδι γι΄ αυτό και ανήκει στην οικογένεια των βοειδών. Χαρακτηριστικότερο είδος είναι ο Βούβαλος η βούβαλις (Bubalus bubalis) συνών. Βούβαλος ο κοινός (Bubalus vulgaris) ή ινδικός (Bubalus indicus) ή ασιατικός. Κατάγεται από τις Ινδίες, από όπου τον 5ο αι. μ.Χ. με τις επιδρομές του Αττίλα, διαδόθηκε σε πολλά μέρη και εξημερώθηκε.
Жаныштар - чамустар, буйволдор (лат. Bubalus) – көңдөй мүйүздүү сүт эмүүчүлөрдүн жакын уруулары. Көбүнчө 2 урууну (Азия жана Африка жаныштары) бириктирет. Дене узундугу 100–290 см, куйругу 15–90 см, бийиктиги 62–180 см, салмагы 150–1200 кг. Башы чоң, моюну кыска, буттары жоон ири жаныбар. Эркеги ургаачысынан чоң, мүйүзү да узунураак, жүнү кара күрөң же каралжын. Азия жаныштары Түштүк жана Түштүк Чыгыш Азияда жашайт. Көбүнчө калың токойлорду, саздуу жерлерди байырлайт, сууда жакшы сүзөт. Афика жаныштары Сахарадан түштүктү карай түрдүү ландшафтты (кургак саваннадан тропик токойлоруна чейин) мекендейт. Негизинен өсүмдүк жалбырагы, бутагы, мөмөлөрү, чөп, суу өсүмдүктөрү менен азыктанат. Жупташып же чоң топ түзүп (кээде 2000ге чейин) жүрүшөт. 25–30 жыл жашашат. Колго үйрөтүлгөн породалары бүт дүйнөгө таралган. Жаныштар оор жүк ташуу жана сүт алуу үчүн пайдаланылат. Азия жаныштарнын жапайы популяциясы азайып кеткен. Жаныштартын бардык түрү ТКЭСтин Кызыл китебине катталган.
.jpg)
_1_(15257877377).jpg)
.jpg)
.jpg)
