Multimedia w Wikimedia Commons Płonnikowate (Polytrichaceae Schwägr.) – rodzina mchów należąca do monotypowego rzędu płonnikowców (Polytrichales M. Fleisch.) w obrębie klasy płonników (Polytrichopsida Doweld). Rodzajem typowym jest płonnik (Polytrichum Hedw.).
Mchy zazwyczaj duże (choć przedstawiciele niektórych rodzajów są niewielkich rozmiarów). Do tej rodziny należą największe mchy - łodygi gametofitu mchów z gatunku Dawsonia superba osiągają wysokość 50 cm[2]. Łodygi zazwyczaj z chwytnikami. W łodydze znajduje się dobrze wykształcona wiązka przewodząca zbudowana z hydroidów i leptoidów. Liście z szerokim żebrem, najczęściej duże, wyposażone w lamelle (blaszkowate wyrostki). Sporofit z długą i mocną setą, zakończoną puszką o perystomie zbudowanym z 32–64 zębów (rzadko z 16).
Rodzina płonnikowatych jest wyraźnie wyodrębniona w systematyce i nie ma bliskich powiązań z pozostałymi żyjącymi obecnie taksonami mchów [3].
W obrębie rodziny wyróżnia się rodzaje[1]:
Najstarsze skamieliny z tej rodziny (Eopolytrichum) pochodzą z późnej kredy i zostały znalezione w stanie Georgia w Stanach Zjednoczonych[3].
Płonnikowate (Polytrichaceae Schwägr.) – rodzina mchów należąca do monotypowego rzędu płonnikowców (Polytrichales M. Fleisch.) w obrębie klasy płonników (Polytrichopsida Doweld). Rodzajem typowym jest płonnik (Polytrichum Hedw.).
