Die Synurales (gelegentlich auch im Rang der Synurophyceae) sind eine Ordnung von Mikroalgen, die den Goldalgen nahestehen. Sie besteht bislang aus 4 Gattungen.
Die Vertreter sind vorwiegend Flagellaten, es sind aber auch benthisch lebende Kolonien bekannt. Die Zellen sind mit bilateralsymmetrischen Kieselsäure-Schuppen bedeckt. Die Plastiden besitzen Gürtellamellen. Das Endoplasmatische Reticulum des Plastiden besitzt keine Membran-Verbindung mit der äußeren Zellkern-Membran. Die DNA des Plastiden besitzt einen ringförmigen Genophor. Augenflecken fehlen.
Zu den Plastiden-Pigmenten zählen die Chlorophylle a und c1, Fucoxanthin, Violaxanthin, Antheraxanthin und Neoxanthin.
Schwärmerzellen besitzen meist zwei nach vorne gerichtete Geißeln, von denen eine dreiteilige tubuläre Haare trägt. Diese Haare tragen wieder an ihrem Schaft kurze und lange Seitenhaare.
Die Zellen besitzen zwei mikrotubuläre Kinetosomen-Wurzeln und eine große, gestreifte Kinetosomen-Wurzel (Rhizoplast).
Die Synurales sind eine der Gruppen der Stramenopile. Zu ihnen werden unter anderen folgende Gattungen gezählt:
Die Synurales (gelegentlich auch im Rang der Synurophyceae) sind eine Ordnung von Mikroalgen, die den Goldalgen nahestehen. Sie besteht bislang aus 4 Gattungen.
The synurids (order Synurales) are a small group of heterokont algae, found mostly in freshwater environments, characterized by cells covered in silica scales.[2]
They are covered in silicate scales and spines. In Synura, these are formed on the surface of the chloroplasts,[3] two of which are usually present, but sometimes only one divided into two lobes is seen. The cells have two heterokont flagella, inserted parallel to one another at the anterior, whose ultrastructure is a distinguishing characteristic of the group. Both asexual and isogamous sexual reproduction occur.
Two major genera are included here, divided into species mainly based on the structure of the scales.
Both are common plankton in lakes and ponds. In high concentrations, they dye the water yellow, and produce a distinctive odour.
To reproduce the parent cell splits into two daughter cells which get half of the parent cells scales. The new cells can regrow the scales and grow back into their original form.
The genus Synura was proposed in 1834 by the German microscopist Christian Gottfried Ehrenberg (1795–1876).[4]
The synurids were originally included among the golden algae in the order Ochromonadales as the family Mallomonadaceae or as the family Synuraceae . They were formally defined as a separate group by Andersen in 1987, who placed them in their own class Synurophyceae, based on an earlier approach of more narrowly defining major lineages of chrysophyte algae by British phycologist David Hibberd.[5][6]
The Chrysophyceae and Synurophyceae are currently recognized as closely related taxa within the Stramenopiles.[7][8] Present classifications include the synurids as an order (Synurales) within Chrysophyceae.[2][9]
{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (link) The synurids (order Synurales) are a small group of heterokont algae, found mostly in freshwater environments, characterized by cells covered in silica scales.
Synurophyceae es un pequeño grupo de algas del filo Ochrophyta que viven principalmente en agua dulce y se caracterizan por estar cubiertas de escamas o espinas silíceas.[1] Se conocen unas 200 especies,[2] entre las que predominan las formas unicelulares, aunque también pueden formar colonias palmeloides. Son organismos fotosintéticos y generalmente presentan dos cloroplastos, aunque algunas veces tienen solamente uno dividido en dos lóbulos. Las células tienen dos flagelos heterocontos, insertados en paralelo y cuya ultraestructura es una característica que distingue al grupo. Las escamas y espinas que cubren la célula se forman en la superficie de los cloroplastos. Los pigmentos de los cloroplastos incluyen clorofilas a, c1, fucoxantina, violaxantina, antaxantina y neoxantina. Se reproducen tanto asexual como sexualmente por medio de isogametos.
El grupo incluye dos géneros principales, que se dividen en especies en base principalmente a la estructura de sus escamas. Mallomonas toma la forma de células individuales de vida libre, usualmente de longitud 50-100 μm. Tienen escamas adornadas y espinas dorsales generalmente largas. Synura vive en colonias esféricas, con las células orientadas de tal modo que los flagelos apunten hacia fuera. Cada célula mide generalmente alrededor de 30 μm de longitud. Las colonias son globulares, más bien que huecas, y las espinas dorsales son cortas si es que están presentes. Ambos géneros forman parte del plancton común en lagos y charcas.
Synurophyceae es un grupo próximo a las algas doradas, con las cuales antiguamente compartían clase.[3]Fueron colocados en una clase separada por Andersen en 1987, basándose en una sugerencia anterior de Cavalier-Smith.
Synurophyceae es un pequeño grupo de algas del filo Ochrophyta que viven principalmente en agua dulce y se caracterizan por estar cubiertas de escamas o espinas silíceas. Se conocen unas 200 especies, entre las que predominan las formas unicelulares, aunque también pueden formar colonias palmeloides. Son organismos fotosintéticos y generalmente presentan dos cloroplastos, aunque algunas veces tienen solamente uno dividido en dos lóbulos. Las células tienen dos flagelos heterocontos, insertados en paralelo y cuya ultraestructura es una característica que distingue al grupo. Las escamas y espinas que cubren la célula se forman en la superficie de los cloroplastos. Los pigmentos de los cloroplastos incluyen clorofilas a, c1, fucoxantina, violaxantina, antaxantina y neoxantina. Se reproducen tanto asexual como sexualmente por medio de isogametos.
El grupo incluye dos géneros principales, que se dividen en especies en base principalmente a la estructura de sus escamas. Mallomonas toma la forma de células individuales de vida libre, usualmente de longitud 50-100 μm. Tienen escamas adornadas y espinas dorsales generalmente largas. Synura vive en colonias esféricas, con las células orientadas de tal modo que los flagelos apunten hacia fuera. Cada célula mide generalmente alrededor de 30 μm de longitud. Las colonias son globulares, más bien que huecas, y las espinas dorsales son cortas si es que están presentes. Ambos géneros forman parte del plancton común en lagos y charcas.
Synurophyceae es un grupo próximo a las algas doradas, con las cuales antiguamente compartían clase.Fueron colocados en una clase separada por Andersen en 1987, basándose en una sugerencia anterior de Cavalier-Smith.
Les Synurophyceae sont une classe d’algues de la division des Ochrophyta.
Selon AlgaeBase (15 août 2017)[1] :
Pour AlgaeBase (23 janvier 2022)[2], la classe des Synurophyceae est un taxon obsolète dont les ordres ont été classés dans deux autres classes :
Les Synurophyceae sont une classe d’algues de la division des Ochrophyta.
Os sinúridos (Synurophyceae) son un reducido grupo de algas unicelulares douradas, móbiles, e case todas de augas doces.[1]
Aparecen solitarias ou formando colonias, teñen varios flaxelos, un ou dous, de diferente larguras e con manchas nos seus pés, que actúan como fotorreceptores.[2] Ao igual que as crisofíceas[3], caracterízanse polas placas silíceas bilaterais que os cobren.[1] Só lles falta unha placa nas posicións onde o flaxelo sae cara a fóra. Só, a contra das crisofíceas, aparecen placas de sílice con forma de fíos nalgúns sinúridos. Aos seus cloroplastos sóelles faltar conexións da membrana ao núcleo. Presentan clorofila a e c1 máis non c2. Teñen unha fase de letargo, coñecida como estomatociste, tanto na fase sexual como asexual.[2][4]
Os rexistros fósiles de estomatocistos son útiles nos estudos paleolimnolóxicos. Informan dos niveis de nutrientes no ambiente, no caso das especies fluviais, e dos niveis da distribución das capas de xeo na terra, no caso das especies mariñas.[2]
Os sinúridos están cubertos con placas e espiñas de silicato. En Synura estas placas aparecen por riba da superficie dos cloroplastos.[5] As placas son simetricas bilateralmente e fórmase por deposicións que saen dunha vesícula. A membrana desa vesícula que forma a placa, a silicalemma, controla a forma na que as proteínas e glicoproteinas se teñen que ir xuntando para formar as placas. As placas montan unhas sobre das outras estando sempre a parte anterior dunha sobre do lateral dereito da que ten á esquerda.[4] As células teñen dous flaxelos heterocontos. Isto é, teñen dous flaxelos diferentes, e un é máis longo. Sempre hai un deles que ten "fíos", talos laterais, por todo el. Os flaxelos saen paralelos un do outro da parte anterior da célula. As placas silíceas prodúcenas as vesículas de Golgi.[2] Os seus fotoreceptores consisten de abombamentos da célula parellos aos flaxelos, que non están nin asociados coa membrana celular nin cos cloroplastos. Así é que os sinúridos non teñen "ollos" fotoreceptores como os seus grupos máis achegados. A membrana do núcleo celular non está asociada, ou estao pouco, co retículo endoplasmático do cloroplasto.[6]
A fucoxantina é o principal compoñente que lle dá a este grupo a súa cor dourada.[2]
Os sinúridos non son fagocitadores.[4]
Mostran reprodución asexual e sexual, por reprodución isogámica. Os seus cistes denomínanse estomatosporas ou estromatocistes.[4]
Nos sinúridos hai dúas familias coñecidas. As Mallomonas son células libres de entre 50-100 μm de longo. Teñen placas ben ornamentadas e espiñas longas. As Synura son esféricas e forman colonias globulares. As células oriéntanse na colonia tal que os flaxelos saen cara a fóra da colonia. Cada célula soe ser de 30 μm de radio. Non soen ter espiñas e se as teñen son curtas.
Andersen & Preisig, en Lee et al. (2000) clasificounos en:[7]
Antes desta última clasificación, os sinúridos estaban catalogados dentro das algas douradas, na orde das Ochromonadales como familia Mallomonadaceae. Andersen, seguindo suxestións de Cavalier-Smith, clasificounas como un grupo separado en 1987, dándolle a categoría de clase.
Synura spinosa, colonia a esquera, e Synura petersenii, colonia á dereita (right colony). No pé da imaxe aparecen Mallomonas sp..
Imaxe REM de Mallomonas valkanoviana.
Os sinúridos (Synurophyceae) son un reducido grupo de algas unicelulares douradas, móbiles, e case todas de augas doces.
Aparecen solitarias ou formando colonias, teñen varios flaxelos, un ou dous, de diferente larguras e con manchas nos seus pés, que actúan como fotorreceptores. Ao igual que as crisofíceas, caracterízanse polas placas silíceas bilaterais que os cobren. Só lles falta unha placa nas posicións onde o flaxelo sae cara a fóra. Só, a contra das crisofíceas, aparecen placas de sílice con forma de fíos nalgúns sinúridos. Aos seus cloroplastos sóelles faltar conexións da membrana ao núcleo. Presentan clorofila a e c1 máis non c2. Teñen unha fase de letargo, coñecida como estomatociste, tanto na fase sexual como asexual.
Os rexistros fósiles de estomatocistos son útiles nos estudos paleolimnolóxicos. Informan dos niveis de nutrientes no ambiente, no caso das especies fluviais, e dos niveis da distribución das capas de xeo na terra, no caso das especies mariñas.
Synurophyceae é um pequeno grupo de cerca de 200 espécies de algas microscópicas do filo Heterokontophyta, principalmente em água doce, caracterizadas por se apresentarem recobertas por escamas ou espículas siliciosos.[1]
Conhecem-se cerca de 200 espécies destas algas,[2] entre as quais predominam as formas unicelulares, ainda que possam também formar colónias palmeloides. São organismos fotossintéticos e geralmente apresentam dois cloroplastos, embora algumas vezes tenham apenas um, dividido em dois lóbulos. As células apresentam dois flagelos heterocontes, inseridos em paralelo e cuja ultra-estrutura é uma das características diferenciadoras do grupo. As escamas e espículas que recobrem a célula são formadas na superfície dos cloroplastos.
Os pigmentos dos cloroplastos incluem clorofilas a, c1, fucoxantina, violaxantina, antaxantina e neoxantina.
Estes organismos reproduzem-se assexual como sexualmente por meio de isogâmetos.
O grupo inclui dois géneros principais, que se dividem em espécies com base principalmente na estrutura das suas escamas. O género Mallomonas toma a forma de células individuais de vida livre, usualmente com comprimentos de 50-100 μm. Apresentam escamas adornadas e espículas dorsais generalmente longas. O género Synura vive em colónias esféricas, com as células orientadas de tal modo que os flagelos apontam para fora. Cada célula mede geralmente cerca de 30 μm de comprimento. As colónias são globulares, embora ocas, e as espículas dorsais são curtas quando estejam presentes. Ambos os géneros formam parte do plâncton comum em lagos e charcos.
Synurophyceae é um grupo próximo das Chrysophyceae (ou algas douradas), com as quais antigamente se agrupava na mesma classe.[3] Foram segregadas para uma classe separada 1987, com base num estudo anterior de Cavalier-Smith.
Synurophyceae é um pequeno grupo de cerca de 200 espécies de algas microscópicas do filo Heterokontophyta, principalmente em água doce, caracterizadas por se apresentarem recobertas por escamas ou espículas siliciosos.
시누라조류(synurids)는 부등편모조류에 속하는 조류 분류군의 하나로, 주로 민물에서 서식한다. 4개 목에 411종을 포함하고 있다.[1]
