Eucalyptus obliqua (lat. Eucalyptus obliqua) - mərsinkimilər fəsiləsinin evkalipt cinsinə aid bitki növü.
Eucalyptus obliqua ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Myrtengewächse (Myrtaceae). Sie kommt in den Küstengebieten und küstennahen Gebieten des südöstlichen Australiens sowie in Tasmanien vor[1] und wird dort „Messmate“, „Messmate Stingybark“, „Stringybark“, „Brown Top“, „Brown Top Stringybark“, „Australian Oak“ oder „Tasmanian Oak“ genannt.[2]
Eucalyptus obliqua wächst als Baum, der Wuchshöhen von bis zu 50 Meter, manchmal auch bis zu 90 Meter, erreicht. Die Borke verbleibt an den kleineren Zweigen, ist grau bis rotbraun und fasrig oder kurzfasrig. An den oberen Teilen des Baumes ist sie weiß bis grau und schält sich in kurzen Bändern.[3][4] Die Rinde der kleinen Zweige ist grün. Weder im Mark der jungen Zweige noch in der Borke gibt es Öldrüsen.[4]
Bei Eucalyptus obliqua liegt Heterophyllie vor. Die Laubblätter sind stets in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. An jungen Exemplaren ist die Blattspreite eiförmig bis elliptisch und glänzend grün,[3]. An mittelalten Exemplaren ist die glänzend grüne Blattspreite bei einer Länge von etwa 10 cm und einer Breite von etwa 5 cm eiförmig bis elliptisch, sichelförmig gebogen und ganzrandig. Der Blattstiel an erwachsenen Exemplaren ist 7 bis 17 mm lang und schmal abgeflacht oder kanalförmig.[4] Die auf Ober- und Unterseite gleichfarbig glänzend grüne Blattspreite an erwachsenen Exemplaren ist bei einer Länge von 10 bis 15 cm und einer Breite von 1,5 bis 3,3 cm breit-lanzettlich,[3][4] relativ dick, sichelförmig gebogen mit schiefer Spreitenbasis und spitzem oder stumpfem oberen Ende. Die erhabenen Seitennerven gehen in mittleren Abständen in einem spitzen oder sehr spitzen Winkel vom Mittelnerv ab. Die Keimblätter (Kotyledone) sind nierenförmig.[4]
Seitenständig[4] an einem bei einer Länge von 4 bis 15 mm[3][4] und einem Durchmesser von bis zu 3 mm[4] im Querschnitt stielrunden, schmal abgeflachten oder kantigen Blütenstandsschaft stehen in einem einfachen Blütenstand etwa elf bis fünfzehn Blüten zusammen.[4] Die 1 bis 6 mm langen Blütenstiele sind stielrund. Die nicht blaugrün bemehlten oder bereiften Blütenknospen sind bei einer Länge von 4 bis 7 mm und einem Durchmesser von 2 bis 4 mm keulenförmig[3][4]. Die Kelchblätter bilden eine Calyptra, die bis zur Blüte (Anthese) vorhanden bleibt. Die glatte Calyptra[4] ist halbkugelig,[3][4] kürzer als[3] oder so lang wie der glatte Blütenbecher (Hypanthium)[4] und ebenso breit wie dieser.[3][4] Die Blüten sind weiß oder cremeweiß.[4]
Die gestielte[4] Frucht ist bei einer Länge von 6 bis 11 mm und einem Durchmesser von 5 bis 9 mm kugelig, ei- oder urnenförmig[3][4] und drei- bis vierfächrig.[4] Der Diskus ist eingedrückt und die Fruchtfächer sind eingeschlossen oder selten auf der Höhe des Randes.[3][4]
Das natürliche Verbreitungsgebiet von Eucalyptus obliqua ist die Great Dividing Range im Norden von New South Wales und im Süden von Queensland, der südliche Küstenabschnitt von New South Wales, der Osten, Süden und Südwesten von Victoria, der Südosten und Süden von South Australia sowie große Teile Tasmaniens (mit Ausnahme des äußersten Südwestens).[1][3][4]
Eucalyptus obliqua wächst örtlich dominant in feuchtem Hartlaubwald oder lichtem Wald in kalten Gegenden mit hohem Niederschlag auf tiefen, fruchtbaren Böden.[3][4]
Die Erstveröffentlichung von Eucalyptus obliqua erfolgte 1789 durch Charles Louis L’Héritier de Brutelle in Sertum Anglicum, S. 18.[2][5][6] Das Typusmaterial weist die Beschriftung „Habitat in Novâ Cambriâ Nelson. Guil. Anderson“ auf.[2] Synonyme für Eucalyptus obliqua L’Hér. sind Eucalyptus pallens DC., Eucalyptus procera Dehnh., Eucalyptus fabrorum Schltdl., Eucalyptus falcifolia Miq., Eucalyptus heterophylla Miq., Eucalyptus nervosa F.Muell. ex Miq. nom. illeg., Eucalyptus obliqua var. degressa Blakely und Eucalyptus obliqua var. megacarpa Blakely.[2]
Eucalyptus obliqua ist einer der wichtigsten australischen Hartholzlieferanten zusammen mit Eucalyptus regnans wird er als „Victorian Ash“ oder „Tasmanian Oak“ angeboten. Das Holz besitzt ein etwas höheres spezifisches Gewicht als das von Eucalyptus regnans, das mit 720[7] – 830[8] kg/m³ angegeben wird, und ist auch härter. Das Splintholz ist blassbraun und das Kernholz hellbraun.[7][8]
Das Holz ist mittelhart, aber nicht sehr beständig. Es splittert leicht und kann leicht bearbeitet, geleimt und gebeizt werden. Auch zum Biegen unter Dampf eignet es sich. Hauptsächlich wird es für die Zellstoffproduktion, den Hausbau, Tischlerarbeiten, Bodenarbeiten und die Möbelherstellung eingesetzt.[7][8]
Qualifizierte Landvermesser haben schon Einzelexemplare mit Wuchshöhen bis zu 98,8 Meter dokumentiert.[9] Das derzeit höchste Exemplar mit einer Wuchshöhe von 86 Meter steht in Tasmanien.[10]
Eucalyptus obliqua ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Myrtengewächse (Myrtaceae). Sie kommt in den Küstengebieten und küstennahen Gebieten des südöstlichen Australiens sowie in Tasmanien vor und wird dort „Messmate“, „Messmate Stingybark“, „Stringybark“, „Brown Top“, „Brown Top Stringybark“, „Australian Oak“ oder „Tasmanian Oak“ genannt.
Eucalyptus obliqua, commonly known as messmate stringybark[3] or messmate,[4] but also known as brown top, brown top stringbark, stringybark or Tasmanian oak,[5] is a species of tree that is endemic to south-eastern Australia. It has rough, stringy or fibrous bark on the trunk and larger branches, smooth greyish bark on the thinnest branches, lance-shaped to curved adult leaves, flower buds in groups of seven to fifteen or more, white flowers and cup-shaped or barrel-shaped fruit.
Eucalyptus obliqua is a tree that typically grows to a height of 90 m (300 ft) or sometimes a mallee and forms a lignotuber. The trunk is up to 3 m (9.8 ft) in diameter and has thick, rough, stringy or fibrous bark. Branches more than 80 mm (3.1 in) in diameter have stringy bark and thinner branches have smooth greenish or greyish bark. Young plants and coppice regrowth have glossy green, broadly egg-shaped to lance-shaped leaves that are 60–210 mm (2.4–8.3 in) long and 23–85 mm (0.91–3.35 in) wide. Adult leaves are the same shade of glossy green on both sides, lance-shaped to curved, 60–220 mm (2.4–8.7 in) long and 15–70 mm (0.59–2.76 in) wide on a petiole 7–34 mm (0.28–1.34 in) long. The flower buds are arranged in leaf axils in groups of between seven and fifteen or more on an unbranched peduncle 4–25 mm (0.16–0.98 in) long, the individual buds on pedicels 3–8 mm (0.12–0.31 in) long. Mature buds are oval to club-shaped, 4–9 mm (0.16–0.35 in) long and 3–5 mm (0.12–0.20 in) wide with a conical to rounded operculum. Flowering occurs in most months and the flowers are white. The fruit is a woody, cup-shaped to barrel-shaped capsule 6–12 mm (0.24–0.47 in) long and 5–11 mm (0.20–0.43 in) wide with the valves near rim level.[3][4][6][7] The tallest known specimen in Tasmania is 86 m (282 ft) tall.[8] Trees up to 98.8 m (324 ft) tall have been recorded.[9]
Eucalyptus obliqua was collected in 1777 by David Nelson and William Anderson during Cook's third expedition, and was the first eucalyptus species to be formally described.[10] The collections were made at Adventure Bay on Bruny Island in what is now Tasmania. The specimens were sent to the British Museum in London, where they were examined by Charles Louis L'Héritier de Brutelle. L'Héritier recognised the specimens as belonging to a new genus which he called Eucalyptus and gave the name Eucalyptus obliqua to the species. The type species is therefore E. obliqua. L'Héritier published the first formal description in 1789 in his book Sertum Anglicum.[11][12][13][14] The specific epithet (obliqua) is from the Latin obliquus ("oblique"), in reference to the leaf bases of unequal length.[15]
Messmate stringybark is widespread in cooler areas of south eastern Australia. It occurs from Kangaroo Island, through southeast South Australia, throughout Victoria and Tasmania, mainly east of the tablelands in New South Wales, with a few populations extending into southern Queensland. Thus the overall range of latitude is 28–431⁄2°S. It occurs from sea level up to elevations of 1,475 m (4,839 ft) in the Northern Tablelands of New South Wales. The climate is humid or subhumid, with temperatures ranging from cool to warm, and annual rainfall ranging from 500 to 2,400 mm (20 to 94 in). Severe winter frosts are common, severe drought extremely uncommon.[16]
It occurs on a wide range of soils in hilly or mountainous areas. In cool mountainous areas it forms open-forest with other Eucalyptus species such as E. fastigata (brown barrel), E. nitens (shining gum), E. cypellocarpa (mountain grey gum), E. viminalis (manna gum) and E. delegatensis (alpine ash).[16]
One of the most important Australian hardwoods, E. obliqua is often sold with E. regnans (mountain ash) as Victorian ash or Tasmanian oak depending on its origin. It is slightly denser than E. regnans - estimates of density range from 720 to 830 kg/m (1,500 to 1,700 lb/yd). The sapwood is pale brown, the heartwood light brown. It has an even texture, with straight grains sometimes interlocked, and well-defined rings. Gum veins are common.[16][17]
The timber has moderate hardness and strength, but low durability. It splits easily, and is easily worked, glued and stained; it is also suitable for steam bending. It is mostly used for pulp production and for construction and manufacture, especially in house building, joinery, flooring, and furniture.[16][17]
Eucalyptus obliqua in Hospers Grove Maui)
Cultivated specimen in Wellington Botanic Garden, New Zealand
Tall trees in Galicia, northwest Spain
Flowers and fruit Eucalyptus obliqua, commonly known as messmate stringybark or messmate, but also known as brown top, brown top stringbark, stringybark or Tasmanian oak, is a species of tree that is endemic to south-eastern Australia. It has rough, stringy or fibrous bark on the trunk and larger branches, smooth greyish bark on the thinnest branches, lance-shaped to curved adult leaves, flower buds in groups of seven to fifteen or more, white flowers and cup-shaped or barrel-shaped fruit.
Eucalyptus obliqua, conocido comúnmente como roble australiano ("Australian oak"), copa parda ("brown top"), corteza fibrosa de copa parda ("brown top stringbark"), messmate, corteza fibrosa messmate , ("messmate stringybark"), corteza fibrosa ("stringybark) y roble de Tasmania ("Tasmanian oak"),[1] es un árbol de madera dura nativo del sudeste de Australia.
Es un árbol que puede alcanzar los 90 metros de altura, con un tronco de hasta tres metros de ancho. Tiene un lignotúber, así que los árboles quemados o talados a veces se recuperan en la forma mallee. Tiene una corteza gruesa, rugosa, fibrosa, y hojas verde brillosas de hasta 22 centímetros de largo, y 1½ de 7 centímetros de ancho. Las inflorescencias consisten de siete a 15 flores blancas. Los frutos tienen forma de barrilito.[2]
E. obliqua está extendió en las áreas más frescas del sudeste de Australia. Se distribuye desde la Isla Canguro, a través de Australia Meridional, en toda Victoria y Tasmania, principalmente al este de las mesetas en Nueva Gales del Sur, con unas pocas poblaciones extendiéndose al sur de Queensland. Por lo tanto el rango total de latitud es 28–43½°S. Se desarrolla desde el nivel del mar hasta elevaciones de 1200 msnm en las Mesetas del Norte de Nueva Gales del Sur. El clima es húmedo o subhúmedo, con temperaturas variando desde frescas hasta tibias, y unas precipitaciones anuales yendo desde los 500 a 2400 mm . Severas heladas invernales son comunes, y la intensa sequía no es común.[3]
Se desarrolla en una gran variedad de suelos en áreas montañosas y colinas. En áreas frescas montañosas forma bosque abierto alto con otras especies de Eucalipto tales como E. fastigata barril pardo (Brown Barrel), E. nitens eucalipto brillante (Shining Gum), E. cypellocarpa eucalipto gris de montaña (Mountain Grey Gum), E. viminalis eucalipto maná (Manna Gum) y E. delegatensis fresno de montaña (Alpine Ash).[3]
Es una de las maderas duras más importantes de Australia, E. obliqua es con frecuencia vendido con E. regnans (eucalipto de montaña (Mountain Ash) como "fresno de Victoria" ("Vic Ash") o "rroble de Tasmania" ("Tasmanian Oak"). Es ligeramente más denso que E. regnans – los estimados de densidad varían de 720 kg/m³[4] to 830kg/m³[3] - y es más dura también. La albura es color café pálido, el duramen es café. Tiene una textura muy homogénea, con grano recto a veces entrelazados, y anillos bien definidos. Las venas en el eucalipto son comunes.[3][4]
La madera tiene moderada dureza y fuerza pero poca durabilidad. Es fácil de cortar, se le trabaja cómodamente, es aglomerada y marcada; es conveniente para doblarse al vapor. Es en su mayor parte usada para producción de pulpa y para construcción y manufactura, especialmente en construcción de casas, ebanistería, pisos, y mueblería.[3][4]
E. obliqua tiene la distinción taxonómica de ser la primera especie de Eucalyptus descubierta y publicada. Fue por primera vez recolectada durante la tercera expedición de James Cook; el botánico David Nelson colectó un espécimen de Bruny Island, una isla la cual es parte de Tasmania. Este espécimen fue enviado al Museo Británico en Londres, donde fue examinado por el botánico francés Charles Louis L'Héritier de Brutelle. L'Héritier lo usó como especie tipo para el nuevo género, que hizo público en 1788. Denominó el género con el término Eucalyptus , compuesto de los étimos griegos eu ("bueno, bien") y calyptos ("cubierto"), en referencia a la cubierta del capullo de la flor. L'Héritier dio a la especie el nombre latino obliqua ("oblicua"), en referencia a la asimetría de la base de las hojas.[5] Por lo tanto el nombre completo de la especie es Eucalyptus obliqua L'Hér.[6] y fue publicado en Sertum Anglicum 18. 1788[1789].[7]
Eucalyptus: nombre genérico que proviene del griego antiguo: eû = "bien, justamente" y kalyptós = "cubierto, que recubre". En Eucalyptus L'Hér., los pétalos, soldados entre sí y a veces también con los sépalos, forman parte del opérculo, perfectamente ajustado al hipanto, que se desprende a la hora de la floración.[8]
obliqua: epíteto latino que significa "oblicuo".[9]
Esta especies tiene muchos sinónimos:[6]
Eucalyptus obliqua, conocido comúnmente como roble australiano ("Australian oak"), copa parda ("brown top"), corteza fibrosa de copa parda ("brown top stringbark"), messmate, corteza fibrosa messmate , ("messmate stringybark"), corteza fibrosa ("stringybark) y roble de Tasmania ("Tasmanian oak"), es un árbol de madera dura nativo del sudeste de Australia.
Le stringybark messmate (Eucalyptus obliqua) est un stringybark, un eucalyptus de la famille des Myrtaceae originaire du sud-est de l'Australie.
Il peut approcher 90 mètres de hauteur et trois mètres de diamètre. Il a une bonne résistance au feu et, dans les zones de brûlis, il peut avoir un aspect de mallee. Il a une écorce épaisse, rugueuse, filandreuse et des feuilles d'un vert brillant de 6 à 22 centimètres de long et de 1,5 à 7 centimètres de large. Les inflorescences sont composées de 7 à 15 fleurs blanches. Les fruits sont en forme de tonneau. Actuellement, le plus grand spécimen connu fait 86 m de hauteur et se trouve en Tasmanie. Jadis, des arpenteurs agréés ont mesuré des arbres de 98,8 m de hauteur.
E. obliqua a la caractéristique taxonomique d'avoir été la première espèce d'Eucalyptus découverte et publiée. Il a été recueilli pour la première fois en 1777 lors de la troisième expédition de James Cook par le botaniste David Nelson qui a recueilli son échantillon sur l'île Bruny, une île de Tasmanie. Ce spécimen a été envoyé au British Museum à Londres où il a été examiné par le botaniste français Charles Louis L'Héritier de Brutelle. L'Héritier l'a utilisé comme type d'un genre nouveau qu'il a publié en 1788. Il a nommé le genre Eucalyptus du grec « eu » (« bon, bien ») et « calyptos » (« couverts ») en référence à la capsule qui recouvre le bourgeon floral. Il lui a donné l'épithète spécifique obliqua (du latin obliquus) (« oblique »), en référence à la forme incurvée des feuilles.
L'espèce a un très grand nombre de synonymes:
E. obliqua est très répandu dans les zones fraîches du sud de l'Australie orientale. On le trouve depuis Kangaroo Island, le sud-est de l' Australie-Méridionale, le Victoria et la Tasmanie, mais surtout sur les plateaux de l'est de la Nouvelle-Galles du Sud, avec quelques populations qui s'étendent jusque dans le sud du Queensland. Ainsi, il va de 28 à 43,5 degrés de latitude Sud. Il pousse du niveau de la mer jusqu'à des altitudes de 1200 mètres sur les plateaux du Nord de la Nouvelle-Galles du Sud. Il vit dans les régions au climat humide ou subhumide, avec des températures allant de froid à chaud, et des précipitations annuelles allant de 500 à 2400 millimètres. Il supporte des gelées d'hiver fréquentes, mais pas les grandes sécheresses.
Il pousse sur une large gamme de sols dans les zones montagneuses ou de collines. Dans les zones montagneuses fraîches, il forme des forêts d'eucalyptus avec d'autres espèces telles que Eucalyptus fastigata, Eucalyptus nitens, Eucalyptus cypellocarpa, Eucalyptus viminalis et Eucalyptus delegatensis.
C'est l'un des plus importants feuillus d'Australie. Il est souvent vendu avec Eucalyptus regnans en tant que Vic Ash ou Tasmanian Oak. Il est légèrement plus dense qu' E. regnans – sa masse volumique varierait de 720 à 830 kg/m³ – et plus dur. L'aubier est brun pâle, le bois de cœur brun clair. Il a une texture régulière, avec des grains parfois imbriqués, et des anneaux bien marqués.
Le bois a une dureté et une solidité modérées et une faible durée de vie. Il se coupe facilement, et on peut facilement le travailler, le coller, le colorer et le cintrer. Il est principalement utilisé pour la production de pâte à papier et comme bois de construction (menuiserie, parquets et meubles).
Écorce
Eucalyptus obliqua en pied
Le stringybark messmate (Eucalyptus obliqua) est un stringybark, un eucalyptus de la famille des Myrtaceae originaire du sud-est de l'Australie.
Eucalyptus obliqua, é unha especie de eucalipto madeireiro nativo do sueste de Australia.[1] Atópase ocasionalmente naturlizado en Galiza.
En inglés coñécese comunmente coma carballo australiano (Australian oak), copa parda (brown top), casca fibrosa de copa parda (brown top stringbark) ou e carballo de Tasmania (Tasmanian oak).
É unha árbore que acada os 90 metros de alto, cun toro de até tres metros de grosor Ten un lignotúber, así que as árbores queimadas ou talladas ás veces recupéranse no hábito mallee. Ten unha casca grosa, rugosa, fibrosa, e follas verde brillosas de até 22 centímetros de longo, e 1½ de 7 centímetros de largo. As inflorescencias consisten de sete a 15 flores brancas. Os froitos teñen forma de bocoi miúdo.[2]
E. obliqua esténdese polas áreas máis frescas do sueste de Australia. Distribúese desde a Illa Kangaroo, a través de Australia Meridional, en toda Victoria e Tasmania, principalmente ao leste das mesetas en Nova Gales do Sur, cunhas poucas poboacións estendéndose ao sur de Queensland. Polo tanto o rango total de latitude é 28–43½°S. Desenvólvese desde o nivel do mar até elevacións de 1200 msnm nas Mesetas do Norte de Nova Gales do Sur. O clima é húmido ou subhúmido, con temperaturas variando desde frescas até mornas, e unhas precipitacións anuais indo desde os 500 a 2400 mm . Severas xeadas invernais son comúns, e a intensa seca non é común.[3]
Desenvólvese nunha gran variedade de solos en áreas montañosas e outeiros. En áreas frescas montañosas forma bosques abertos altos con outras especies de eucalipto tales como E. fastigata (brown barrel), E. nitens (shining gum), E. cypellocarpa (eucalipto gris de montaña, mountain grey gum), E. viminalis eucalipto do maná (manna gum) e E. delegatensis (freixo alpino, alpine ash).
É unha das madeiras duras máis importantes de Australia, E. obliqua acostúmase vender con E. regnans (mountain ash) como "freixo de Victoria" (Vic ash) ou "carballo de Tasmania" (Tasmanian oak). É lixeiramente máis denso que E. regnans – os estimados de densidade varían de 720 kg/m³ to 830 kg/m³ - e é máis dura tamén. O sámago é cor café pálida, a cerna é cor café. Ten unha textura moi homoxénea, con gran recto ás veces entrelazados, e aneis ben definidos. As veas no eucalipto son comúns.[4]
A madeira ten moderada dureza e forza, mais pouca durabilidade. É fácil de cortar, trabállaselle comodamente, é aglomerada e marcada; é conveniente para se dobrar ao vapor. É na súa maior parte usada para produción de polpa e para construción e manufactura, especialmente en construción de casas, ebanistaría, chans, e moblaxe.
E. obliqua ten a distinción taxonómica de ser a primeira especie de Eucalyptus descuberta e publicada. Foi por vez primeira colleitada durante a terceira expedición de James Cook; o botanista David Nelson recadou un espécime de Bruny Island, unha illa a cal é parte de Tasmania. Este espécime foi enviado ao Museo Británico en Londres, onde foi examinado polo botánico francés Charles Louis L'Héritier de Brutelle. L'Héritier usouno como especie tipo para o novo xénero, o cal o publicou en 1788. O nomeou ao xénero Eucalyptus do grego eu ("bo, ben") e calyptos ("cuberto") en referencia á cuberta do capullo da flor. Deulle á especie o nome obliqua do latín obliquus ("oblicuo"), en referencia ás bases das follas de desigual lonxitude.[5] Polo tanto o nome completo da especie é Eucalyptus obliqua L'Hér.[6] e foi publicado en Sertum Anglicum 18. 1788[1789].[7]
Eucalyptus: nome xenérico que provén do grego antigo: eû = "ben, xustamente" e kalyptós = "cuberto, que recobre". En Eucalyptus L'Hér., os pétalos, soldados entre si e ás veces tamén con sépalos, forman parte do opérculo, perfectamente axustado ao hipanto, que se desprende á hora da floración.[8]
obliqua: epíteto latíno que significa "oblicuo".[9]
Estas especies ten moitos sinónimos:
Eucalyptus obliqua, é unha especie de eucalipto madeireiro nativo do sueste de Australia. Atópase ocasionalmente naturlizado en Galiza.
En inglés coñécese comunmente coma carballo australiano (Australian oak), copa parda (brown top), casca fibrosa de copa parda (brown top stringbark) ou e carballo de Tasmania (Tasmanian oak).
Atvašinis eukaliptas (lot. Eucalyptus obliqua, angl. Messmate Stringybark) – mirtinių šeimos, eukaliptų genties augalų rūšis.
Šie medžiai savaime auga Australijos žemyno pietryčiuose, tai yra nuo Kengūrų salos (Kangaroo Island) arealo rytuose beveik per visą Viktorijos valstiją, Tasmanijoje, palei Naujajojo Pietų Velso visą rytų pakraštį arčiau Tasmano jūros ir siekia Kvinslando pietryčių pakraštį (čia labai nedaug šių medžių). Introdukuoti Naujojoje Zelandijoje.
Nuo jūros paviršiaus aptinkami augantys iki 1200 metrų aukštyje. Jo areale klimatas drėgnas ar dalinai drėgnas su nešaltom žiemoms ir šiltais kitais metų laikais, kur kritulių metinis iškritimo kiekis nuo 500 iki 2400 mm. Šiame areale žiemos metu pasitaiko šalnos, nors sausringas laikotraptis labai retai. Auga įvairiam dirvožemyje kavlvotame ar kalnuotame regione. Kalnuotuose regionuose suformuoja aukštų medžių atvirus miškus su kitomis Eukaliptų rūšimis, kaip kad su Eucalyptus cypellocarpa, Eucalyptus delegatensis, Eucalyptus fastigata, Eucalyptus nitens, Vyteliniu eukaliptu.
Tai greitai augantys, labai aukšti medžiai. Auga 45-90 m aukščio ir iki 2-3 m kamieno skersmeniu. Dabar žinomas kaip „King Stringy“ yra 86 m aukščio ir 233 m³ tūrio, auga Tasmanijoje. Praeityje Australijos matininkų buvo užregistruotas 98,8 m aukščio šios rūšies medis. Masyviausias individas žinomas Gothmog pavadinimu, jo tūris 337 m³ ir auga Australijos pietryčiuose.
Tai amžinai žaliuojantys lapuočiai medžiai su tiesiu kamienu ir pilka ar raudonai rudo atspalvio stora, grublėta, plaušinga žieve. Subrendę lapai ant 0,7–3,4 cm lapkočio įv. išsimėte ant šakelės, blizgantys, žali su nelabai žymiu prasmailėjimu lapo gale 6-22 cm ilgio ir 1,5-7 cm pločio. Plačiausia lapo vieta nuo vidurio kiek arčiau į lapkočio pusę. Žiedynas su 7-15 baltų žiedų. Vaisiai 6–11 mm ilgio ir 5–9 mm skersmens.
Gerai perneša sausrą ir toleruoja pavėsį.
Eucalyptus obliqua pirmoji atrasta ir pirmoji aprašyta eukaliptų genties rūšis. 1777 metais per trečia James Cook ekpediciją, botanisto David’o Nelson’o Bruny saloje (šalia Tasmanijos) (Bruny Island). Surinktus šios rūšies pirmuosius pavyzdžius išsiuntė į Londone esantį Britų muziejų. Juos jame tyrinėjo prancūzų botanistas Charles Louis L’Héritier de Brutelle. „L’Héritier“ naudotas naujai genčiai kaip rūšies tipas ir buvo pristatyta 1788 metais. Jis šių medžių gentį pavadino eukaliptais (Eucalyptus) nuo graikų žodžio „Eu“, reiškiančio (puikiai, gerai) ir „calyptos“ (uždengtas) reiškiančio žiedpumpurio „kepuraitę“. O šiai rūšiai dėl savotiškai atrodančios kreivos ar daugiau ilgesnės lapo formos (prie lapkočio žiurint į jį iš viršaus), suteikė „obliqua“ pavadinimą, lotyniškai „obliquus“ (reiškiančio pasviręs). Tad pilnas ir oficialus šios rūšies pavadinimas dabar yra Eucalyptus obliqua L.Her.
Angliškai Eucalyptus obliqua rūšis vadinama „Messmate Stringybark“, o mediena žinoma kaip „Vic Ash“ ir „Tasmanian oak“. „Vic Ash“ ir „Tasmanian oak“ pavadinimai bendri taip pat ir Karališkojo eukalipto bei Eucalyptus delegatensis rūšims.
Auginami kaip dekoratyvinia medžiai. Jų lapeliais minta koalos. Tai viena svarbiausių Australijos kietmedžio rūšies šaltinių, dažnai parduodama su Karališku eukaliptu bei Eucalyptus delegatensis vadinami kaip „Vic Ash“ ir „Tasmanian oak“. Eucalyptus obliqua mediena truputį tankesnė (nuo 720 kg/m³ iki 830 kg/m³) ir kietesnė už karališkojo eukalipto medieną. Balana blankiai rudos spalvos, medžio šerdis šviesiai rudos spalvos. Medienoje sakų venos pasitaiko dažnai. Lyginant bendrai medienos tipus, ji vidutinio kietumo bei stiprumo ir nepatvari. Lengvai skilinėja bet lengvai apdirbama. Mediena naudojama namų statyboje, stalystėje, grindiniams, baldų gamyboje.
Atvašinis eukaliptas (lot. Eucalyptus obliqua, angl. Messmate Stringybark) – mirtinių šeimos, eukaliptų genties augalų rūšis.
Tasmansk väneukalyptus, (Eucalyptus obliqua), är en art i familjen myrtenväxter. Den förekommer endemiskt på Tasmanien och sydöstra Australien i framför allt bergsområden.[1]
Trädet kan bli upp till 90 meter högt och enligt äldre uppgifter ska träd på upp till 100 meters höjd ha uppmätts.[2]
Arten samlades in 1777 under James Cooks tredje expedition (1776-1779) av den franske botanikern David Nelson. Den beskrevs sedermera av den franske botanisten Charles Louis L'Héritier de Brutelle 1788, som använde den för att beskriva det nya släktet Eukalyptus.[3]
Arten har många alternativa namn:[4]
Arten erhöll 2007 svenskt namn utifrån den engelska namngivningen. På australienska heter arten nämligen "Stringy Messmate" och den kallas nu på svenska tasmansk väneukalyptus.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Tasmansk väneukalyptus.
Tasmansk väneukalyptus, (Eucalyptus obliqua), är en art i familjen myrtenväxter. Den förekommer endemiskt på Tasmanien och sydöstra Australien i framför allt bergsområden.
Trädet kan bli upp till 90 meter högt och enligt äldre uppgifter ska träd på upp till 100 meters höjd ha uppmätts.
Eucalyptus obliqua là một loài thực vật có hoa trong Họ Đào kim nương. Loài này được L'Hér. mô tả khoa học đầu tiên năm 1789.[1]
Bài viết tông thực vật Eucalypteae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Eucalyptus obliqua là một loài thực vật có hoa trong Họ Đào kim nương. Loài này được L'Hér. mô tả khoa học đầu tiên năm 1789.
Eucalyptus obliqua L'Her.
Синонимы
Эвкали́пт косо́й (лат. Eucalyptus obliqua) — вечнозеленое дерево, вид рода Эвкалипт (Eucalyptus) семейства Миртовые (Myrtaceae).
Данный вид является первым открытым и опубликованным видом эвкалита. Представитель вида был собран в 1777 году во время третьей экспедиции Кука, ботаник Дэвид Нельсон нашёл этот образец на острове Бруни, расположенного возле Тасмании. Данный образец был доставлен Британский музей в Лондоне, где его изучил французский ботаник Шарль Луи Леритье де Брютелем и использовал в качестве типового вида рода Эвкалипт, опубликовав свою работу в 1788 году. Родовое название ευκάλυπτος он произвёл от двух греческих слов εΰ — красивый, хорошо и χαλυπτός — покрытый, указав на крышечку бутона. Видовое название было им дано из-за косого основания листьев лат. obliqua — косой.[2]
В природе ареал охватывает юго-восток и юг Австралии и Тасманию. В горы поднимается до 900—1200 м на уровнем моря.
Испытаниями установлено, что одно- и двулетние растения при кратковременных морозах в 7 °C сильно страдают, стебли отмерзают до половины высоты. С возрастом морозостойкость повышается. В зимы с кратковременным минимумом в −9,5… −9 °C у 5—10-летних деревьев повреждаются лишь листья и конечные побеги; при продолжительных морозах в 8—10 °C растения отмерзают до корневой шейки.
Быстро растёт на глубоких красноземных и наносных почвах. В условиях сухих глинистых склонов и на бедных каменистых почвах растёт медленнее.
Дерево высотой до 60 м.
Кора волокнистая, глубоко бороздчатая, остается на всем стволе и маленьких ветках, иногда гладкая и опадающая с веток.
Молодые листья супротивные, в числе 3—4 пар, ланцетные и эллиптическо-ланцетные, длиной 6—8 см, шириной 3—4 см, слабо зубчатые. Промежуточные листья очерёдные, черешковые, от овальных, до ланцетных, длиной до 20 см, шириной 14 см, остроконечные, у основания косые, гладкие, иногда волнистые, светло- или желтовато-зелёные, блестящие. Взрослые — очерёдные, черешковые, ланцетные, у основания косые, длиной 10—16 см, шириной 2—3 см, толстые, блестящие.
Зонтики пазушные, 7—16-цветковые; ножка зонтика почти цилиндрическая, длиной 1,3 см; бутоны на ножках, булавовидные, длиной 7 мм, диаметром 5 мм; крышечка полушаровидная, слабо остроконечная, короче трубки цветоложа; пыльники сросшиеся, почковидные, открываются расходящимися щелями; железка верхушечная.
Плоды на ножках, грушевидные, усеченные, длиной 9 мм, диаметром 9 мм, или несколько крупнее; диск тонкий, скошенный; створки глубоко вдавленные.
На родине цветёт в январе — феврале; на Черноморском побережье Кавказа — в июле — августе.
Древесина бледно-коричневая, лёгкая, довольно твёрдая, упругая и прочная, легко обрабатывается, но плохо полируется. Используется на сооружение строительных каркасов, настилку полов, для внутренней отделки домов, в производстве мебели и экипажей, на столбы, шпалы, в бумажном производстве.
Листья содержат эфирное (эвкалиптовое) масло (0.7 %), состоящее из фелландрена, цинеола и аромадендроля.
В рамках вида выделяют несколько разновидностей[3]:
Вид Эвкалипт косой входит в род Эвкалипт (Eucalyptus) подсемейства Миртовые (Myrtoideae) семейства Миртовые (Myrtaceae) порядка Миртоцветные (Myrtales).
Эвкали́пт косо́й (лат. Eucalyptus obliqua) — вечнозеленое дерево, вид рода Эвкалипт (Eucalyptus) семейства Миртовые (Myrtaceae).
Данный вид является первым открытым и опубликованным видом эвкалита. Представитель вида был собран в 1777 году во время третьей экспедиции Кука, ботаник Дэвид Нельсон нашёл этот образец на острове Бруни, расположенного возле Тасмании. Данный образец был доставлен Британский музей в Лондоне, где его изучил французский ботаник Шарль Луи Леритье де Брютелем и использовал в качестве типового вида рода Эвкалипт, опубликовав свою работу в 1788 году. Родовое название ευκάλυπτος он произвёл от двух греческих слов εΰ — красивый, хорошо и χαλυπτός — покрытый, указав на крышечку бутона. Видовое название было им дано из-за косого основания листьев лат. obliqua — косой.
