мала водна девица

El Llantió menut (Ischnura pumilio) és un odonat zigòpter de la família Coenagrionidae que es troba a l'Europa central i meridional, Àsia i el nord d'Àfrica (Marroc).

El mascle té un abdomen negre amb una taca blava brillant al final (segments 8 i 9).^[1] És molt similar al llantió nansat (Ischnura elegans) però en aquella espècie la taca blava és majoritàriament damunt el segment 8.^[2] Les femelles experimenten canvis de coloració mentre maduren. La femella immadura és taronja brillant, però madura a un verdós-marró.

Galeria

• Femella immadura

• Ischnura pumilio mascle

• Ischnura pumilio femella immadura

• Ischnura pumilio

Referències

Enllaços externs

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Llantió menut

• Ischnura pumilio(en anglès). IUCN Red List.
• Oxygastra. Grup d'estudi dels odonats de Catalunya. http://www.oxygastra.org/fotos1esp.php?especie=Ischnura%20pumilio&localitzacio=Catalunya&familia=Coenagrionidae
• Biodiversidad Virtual. http://www.biodiversidadvirtual.org/insectarium/Ischnura-pumilio-%28Charpentier-1825%29-cat4383.html

Mursen (math o bryfyn) yn nheulu'r Coenagrionidae yw'r Fursen dinlas fach (llu: mursennod tinlas bach; Lladin: Ischnura pumilio; Saesneg: Scarce blue-tailed damselfly) sydd o fewn y genws a elwir yn Ischnura. Mae'r mursennod (Zygoptera) a'r gweision neidr (Anisoptera) ill dau'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Odonata. Mae'r Fursen dinlas fach i'w chael yng nghanol a de Ewrop; i'r dwyrain o Asia Leiaf hyd at Siberia ac i'r de mae i'w chanfod hyd at Moroco a Madeira.

Fel llawer o fursennod (a elwir yn gyffredinol hefyd yn 'weision neidr') eu cynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd araf eu llif, nentydd neu afonydd glân.

Mae adenydd yr oedolyn yn 31mm ac fe'i welir yn hedfan rhwng Mai a Medi. Abdomen du sydd gan y gwryw, gyda smotyn llachar o las ar ei gynffon (ar segment rhif 8 a 9).^[1] Mae'r Fursen dinlas fach yn debyg i'r Ischnura elegans, ond gellir gwahaniaethu rhyngddynt drwy edrych ar segment 8.^[2] Wrth i'r fenyw fynd yn hŷn mae eu lliwiau'n tywyll gan droi o oren ifanc i gwyrddlas.

• Benyw ifanc

Gweler hefyd

• Rhestr o fursennod yn y teulu Coenagrionidae
• Odonata - yr Urdd o bryfaid sy'n cynnwys y gweision neidr a'r mursennod.

Cyfeiriadau

Dolen allanol

• Geiriadur enwau a thermau, Llên Natur, Cymdeithas Edward Llwyd.
• www.british-dragonflies.org.uk/

Die Kleine Pechlibelle (Ischnura pumilio) ist eine Libelle aus der Familie der Schlanklibellen. Die Kleine Pechlibelle ist Libelle des Jahres 2022.

Merkmale

Die Kleine Pechlibelle ist knapp 3 cm lang und hat eine Flügelspannweite von 3,5 cm. Kurz vor dem Hinterleibsende befindet sich beim Männchen eine blaue Zeichnung, die den Weibchen fehlt. Während sich dieses "blaue Schlusslicht" bei der sehr ähnlichen Großen Pechlibelle auf dem 8. Hinterleibssegment befindet, ist bei der Kleinen Pechlibelle das 9. Hinterleibssegment sowie der Hinterrand des 8. Segmentes blau. Die Art erscheint je nach Alter und Entwicklungsstand in verschiedenen Farbvarianten, das Weibchen ist zunächst meist rot-orange und wird dann hell- oder olivgrün (in seltenen Fällen blau), das Männchen ist zunächst weißlich, färbt sich dann jedoch gelblich-grün und wird dann blau. Zudem hat das Männchen zweifarbige, schwarz-weiße Flügelmale an den Vorderflügeln.

Lebensraum und Verbreitung

Diese Art zählt zu den Erstbesiedlern stehender Gewässer, ideal sind flache, vegetationsarme Gewässer. Bei stärker werdender Vegetation und Sukzession verschwinden die Vorkommen meist wieder. Sie kommt in Europa inselartig vor und fehlt im Norden (z. B. Skandinavien) weitgehend. Im Osten findet man sie von Kleinasien bis nach Sibirien, südlich reicht die Verbreitung bis Marokko. Auf den Azoren und auf Madeira sind Vorkommen bekannt.

Häufigkeit und Schutz

Die Art kommt unregelmäßig vor, in Mitteleuropa ist sie nur an wenigen Stellen häufig. Wie alle Libellen ist die Kleine Pechlibelle in Deutschland durch die Bundesartenschutzverordnung "besonders geschützt". Auf der aktuellen Roten Liste Deutschlands (Stand 2012) wird sie in der "Vorwarnliste" geführt – zuvor hatte sie als "gefährdet" gegolten.

Fortpflanzung

Die Flugzeit ist von Ende Mai bis Anfang September, im Süden Europas beginnt die Flugzeit teilweise schon im März. Paarung und Eiablage geschehen wie bei der Großen Pechlibelle. Im Süden gibt es teilweise pro Jahr zwei Generationen. Die Flugzeit wird durch Schlechtwetterperioden oft negativ beeinflusst.

Literatur

• Klaas-Douwe B. Dijkstra: Field Guide to the Dragonflies of Britain and Europe. British Wildlife Publishing, Gillingham, 2006, ISBN 978-0953139941
• J. Ott, K.-J. Conze, A. Günther, M. Lohr, R. Mauersberger, H.-J. Rohland & F. Suhling: Rote Liste und Gesamtartenliste der Libellen Deutschlands mit Analyse der Verantwortlichkeit, dritte Fassung, Stand Anfang 2012 (Odonata). Libellula Supplement 14, 2015: 395–422.
• Helgard Reichholf-Riehm: Insekten. 1984, München

Weblinks

The scarce blue-tailed damselfly or small bluetail (Ischnura pumilio) is a member of the damselfly family Coenagrionidae.

The species occurs throughout Europe except in the north. To the east it occurs from Asia Minor to SiberiaTo the south the range extends to Morocco, the Azores and Madeira' The typical male has a black abdomen with a bright blue spot on tail (segments 8 and 9).^[1] It is very similar to the blue-tailed damselfly, Ischnura elegans but on that species the blue spot is mostly on segment 8.^[2] Females undergo a change of colour as they mature. The immature female is bright orange, the aurantiaca phase, but matures to a greenish-brown.

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Scarce_blue-tailed_damselfly&oldid=1012426070"

Väike-pigiliidrik (Ischnura pumilio) on liidriklaste sugukonda kuuluv kiililine.

Eestis haruldane. Elab väikestel veekogudel. Eestis lendavad valmikud juuni algusest augusti keskpaigani.

Välislingid

• Väike-pigiliidrik andmebaasis eElurikkus

• Väike-pigiliidrik e-Elurikkuse andmebaasis.

Keritytönkorento (Ischnura pumilio) on tytönkorentoihin kuuluva pienikokoinen sudenkorento.

Ulkonäkö ja koko

Keritytönkorento on ulkonäöltään samankaltainen kuin hoikkatytönkorento ja suurin osa muista tytönkorennoista. Koiraan takaruumiin yhdeksäs jaoke ja kahdeksannen jaokkeen takaosa ovat väriltään vaaleita. Naaraan takaruumiin kahdeksas jaoke taas on selkäpuolelta tumma. Naaras on nuorena väriltään kirkkaan oranssi, ja sukukypsän naaraan keskiruumis on vihreä tai sininen. Lajilla on päälaella vaaleat pyöreähköt täplät.^[2]

Kuten muillakin Ischnura-suvun korennoilla, keritytönkorennolla on mustavalkoiset siipitäplät. Ne ovat koiraan etusiivissä puoliksi kumpaakin väriä, ja koiraan takasiivissä ja naaraalla enimmäkseen vaaleat. Täplä on etusiivissä paljon suurempi kuin takasiivissä. Useimmilla keritytönkorennon lähisukulaisilla siipitäplät ovat kokonaan tummat.^[2]

Lajin takaruumiin pituus on 21–25 mm ja takasiiven pituus 14–18 mm.^[2]

Levinneisyys ja elinympäristö

Keritytönkorentoa tavataan Keski- ja Etelä-Euroopassa, Pohjois-Afrikassa sekä Aasiassa vähintään Länsi-Siperiaan asti. Suomessa laji on harvinainen mutta mahdollisesti yleistynyt. Suomen ensimmäiset havainnot yksittäisistä yksilöistä ovat vuosilta 1984 Espoosta ja 1995 Ahvenanmaalta.^[2]

Laji elää erilaisissa pienvesissä, esimerkiksi vastaruopatuissa ojissa, uusissa puutarhojen lammikoissa ja sorakuoppien lampareissa. Muutaman vuoden välein keritytönkorento siirtyy elinpaikasta toiseen.^[2]

Elintavat

Keritytönkorennon lentoaika on kesäkuun alkupuolelta elokuun puoliväliin. Naaras munii tytönkorennoille poikkeuksellisesti ilman koirasta eikä sen kanssa.^[2] Keritytönkorento on pioneerilaji, jolle kannan suuruuden vaihtelu on ominaista.^[1]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Keritytönkorento Korentowikissä

Ischnura pumilio, l'agrion nain ou ischnure naine, est une espèce d'insectes odonates. C'est une demoiselle de la famille des Coenagrionidae.

Habitat

Ischnura pumilio fréquente les mares temporaires (dont les points d'eau oligotrophes ou acides), les sources ou encore les fossés.

Description

Les femelles immatures, d'un orange vif, sont facilement repérables. Les mâles quant à eux arborent la tache caudale typique des Ischnura, mais elle se décale sur le segment S9.

L'espèce se différencie aussi des autres Ischnura par son ptérostigma de l'aile antérieure nettement plus grand, surtout chez les mâles.

Répartition

Cette espèce est présente en Europe et en Asie mineure. Elle s'étend notamment jusque vers la Mongolie.

Statut

Les populations, bien que souvent localement abondantes, sont parfois fugaces et disparaissent au fur et à mesure que la végétation évolue.

Ainsi, des populations peuvent facilement cesser après quelques années d'installation et "réapparaître" sur de nouveaux sites.

L'espèce est protégée en région Île-de-France : Article 1.

Référence

• Dijkstra, Klaas-Douwe Benediktus; illustrations: R. Lewington; traduction et adaptation française: Philippe Jourde, Guide des libellules de France et d'Europe, Delachaux et Niestlé, Paris 2007, (ISBN 978-2-603-01639-8). Réimpression 2011, 320 p.

Binomas Ischnura pumilio

Mažoji strėliukė, arba mažoji išnura (lot. Ischnura pumilio, angl. Scarce Blue-tailed Damselfly, vok. Kleine Pechlibelle) – strėliukių (Coenagrionidae) šeimos vabzdys.

Rūšis įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą.

Vikiteka

Insecten

De tengere grasjuffer (Ischnura pumilio) is een libellensoort uit de familie van de waterjuffers (Coenagrionidae), onderorde juffers (Zygoptera).

Ischnura pumilio is in 1825 wetenschappelijk voor het eerst beschreven door Charpentier.

Kenmerken

De tengere grasjuffer is tussen de 26 en 31 millimeter lang. De pterostigma’s bestaan uit een donkere basis en een lichte top. Bij de mannelijke exemplaren zijn de pterostigma’s in voorvleugels duidelijk groter dan die in de achtervleugels. Het bovenaanzicht van het achterlijf is donker van kleur. Segment 9 en de top van segment 8 zijn lichtblauw van kleur. In het blauw op segment 9 is vaak een fijne zwarte tekening aanwezig, die meer of minder uitgebreid kan zijn. De lichte delen van borststuk zijn (zeer) lichtblauw of groen.

Bij de vrouwelijke exemplaren is bovenzijde van de segmenten 8 en 9 donker van kleur. Jonge vrouwtjes zijn grotendeels feloranje. Namelijk de zijkant van borststuk, de zijkant achterlijf, de gehele achterlijfsegmenten 1 en 2, de poten en enkele vleugeladers. De achteroogsvlekken zijn zeer groot en tevens oranje van kleur. De schoudernaadstrepen zijn hooguit als dun zwart lijntje zichtbaar. De bovenzijde van achterlijfssegmenten 3 tot en met 10 zijn zwart. Later veranderen de vrouwtjes van kleur. Het oranje verdwijnt en de donkere tekening breidt zich uit. Het achterlijf wordt geheel donker, de achteroogsvlekken worden iets kleiner en de schoudernaadstreep wordt duidelijker. De onderzijde van de ogen wordt groen. De overige lichte delen worden ófwel olijfgroen, ófwel blauw. De groene variant wordt bruin tot grijs bij ouder worden. De blauwe variant is zeldzamer dan de groene.

Habitat

De tengere grasjuffer komt voor in gebieden met open, ondiepe, snel opwarmende pionierhabitats, met spaarzame vegetatie. Dit mogen zowel stilstaande als zwak stromende wateren zijn. Deze plaatsen zijn vaak voor weinig andere libellen geschikt. Daarnaast komen ze voor op plaatsen met veel kwel, waardoor de vegetatiesuccessie in een startfase blijft. De soort wordt vaak aangetroffen in natuurontwikkelingsgebieden, waar na werkzaamheden water (tijdelijk) stagneert.

Leefwijze

De larven overwinteren meestal een keer en sluipen uit van half mei tot begin september. Uit zuidelijke landen worden twee of zelfs drie generaties per jaar gemeld, in snel opwarmende habitats. Er zijn aanwijzingen voor dat een tweede generatie ook in Nederland optreedt, maar het is nog onduidelijk of dit regel is of uitzondering. De vliegperiode laat wel twee pieken zien, wat wijst op twee generaties.

De vliegtijd van de tengere grasjuffer loopt van midden mei tot eind september. De vliegperiode laat twee pieken zien, mogelijk het gevolg van twee aparte generaties. De eerste piek ligt in juni en begin juli. De tweede piek in augustus. De tengere grasjuffer is een uitgesproken pioniersoort die profiteert van recent ontstane en vaak kort beschikbare habitats. Imago’s zijn vaak te vinden in de spaarzame vegetatie bij ondiep water. Ze vliegen vaak vlak boven het water. Eitjes worden door de vrouwtjes solitair afgezet in plantenstengels, onder of vlak boven de waterspiegel. De eitjes zijn goed in staat om droge periodes te overleven.

Bronnen

• Een deel van deze informatie is overgenomen van De Vlinderstichting, Libellennet – http://www.libellennet.nl/ welke vrijgegeven is onder de Creative Commons CC-BY-SA 3.0 licentie.

Multimedia w Wikimedia Commons

Tężnica mała (Ischnura pumilio) – gatunek ważki z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Występuje w Europie i Azji. W Polsce spotykana jest rzadko. Zasiedla ciepłe i płytkie wody stojące.

Długość ciała 30 mm, rozpiętość skrzydeł 34 mm. Osobniki dorosłe (imagines) latają od czerwca do września^[1].

Zobacz też

• ważki Polski

Przypisy

Mindre kustflickslända (Ischnura pumilio) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen dammflicksländor.

Kännetecken

Den mindre kustflicksländans hane är blå med svarta teckningar på bakkroppen. Honan är vanligen också blå med svarta teckningar, men det finns tre olika varianter och honorna kan därför även vara grönaktiga eller rödaktiga med svarta teckningar. Vingarna är genomskinliga med litet mörk vingmärke. Vingbredden är omkring 35 millimeter och bakkroppens längd är 21 till 25 millimeter.

Utbredning

Den mindre kustflicksländan finns i stora delar av Europa, utom på Brittiska öarna och i Skandinavien där dess utbredning är mer lokal. Den finns också i västra Asien. I Sverige har den påträffats i Skåne och den förekommer också sparsamt på en del platser längs Östersjökusten. 2007 gjorde man även fynd av arten på Öland.

Status

Det största hotet mot arten är bristen på lämpliga fortplantningsmiljöer.^[2] I Sverige listades den mindre kustflicksländan som sårbar av Artdatabanken i 2005 års rödlista. I 2010 års rödlista ändrades bedömningen av arten till livskraftig.^[1]

Levnadssätt

Efter parningen lägger honan äggen ensam, i stjälkarna på vattenväxter. Utvecklingstiden från ägg till imago är ett till två år och flygtiden från mitten av maj till början av september. Längre söderut i utbredningsområden kan den ha två generationer per år.

Källor

• Sandhall, Åke. Trollsländor i Europa, Interpublishing, 2000.
• Sahlén, Göran. Sveriges trollsländor, Fältbiologerna, 1996.

Noter

1. ^ [a b] ”Rödlistade arter i Sverige 2010” ( PDF). Artdatabanken. Sveriges lantbruksuniversitet. sid. 271. https://www.artdatabanken.se/globalassets/ew/subw/artd/2.-var-verksamhet/publikationer/4.-rodlista-2010/274614_inlaga_liten_sid-del2-200-592.pdf. Läst 7 november 2017.
2. ^ ”Artfaktablad” ( PDF). Artdatabanken. Sveriges lantbruksuniversitet. https://artfakta.artdatabanken.se/taxon/101146/pdf. Läst 7 november 2017.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör mindre kustflickslända.
  Bilder & media

Ischnura pumilio là loài chuồn chuồn trong họ Coenagrionidae. Loài này được Charpentier mô tả khoa học đầu tiên năm 1825.^[1]

Hình ảnh

• 
• Ischnura pumilio - ngày 2 tháng 9 năm 2012.ogv
• 

Chú thích

Tham khảo

• Phương tiện liên quan tới Ischnura pumilio tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Ischnura pumilio tại Wikispecies

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Первичноротые

Без ранга: Линяющие

Без ранга: Panarthropoda

Тип: Членистоногие

Подтип: Трахейнодышащие

Надкласс: Шестиногие

Класс: Насекомые

Подкласс: Крылатые насекомые

Инфракласс: Древнекрылые насекомые

Надотряд: Odonatoptera

Отряд: Стрекозы

Подотряд: Равнокрылые стрекозы

Надсемейство: Стрелки

Семейство: Стрелки

Род: Тонкохвосты

Вид: Тонкохвост маленький

• 1 Описание
• 2 Ареал
• 3 Биология
• 4 Примечания

Источник — https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=Тонкохвост_маленький&oldid=86990023