Usnea subfloridana est un lichen de la famille des Parmeliacées.
Brodaczka kędzierzawa (Usnea subfloridana Stirt.) – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Usnea, Parmeliaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi [1].
Niektóre synonimy naukowe[3]:
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Zwisająca lub odstająca plecha o budowie krzaczkowatej, osiąga długość i szerokość do 5-7, wyjątkowo 10 cm. Zawiera glony protokokkoidalne. Jest silnie rozgałęziona. Do podłoża przyczepia się dobrze widoczną, dość grubą, sztywną, czarniawą nasadą. Główne gałązki plechy obłe, dość sztywne, najgrubsze mają średnicę 0,6-1,5 mm, cienieją stopniowo lub nagle. Gałązki boczne są liczne, proste, lub łukowato zgięte. Końce mają ostro zakończone. Powierzchnia gałązek jest matowa, jasnozielona, szarozielona lub słomkowożółta[4].
Na grubszych gałązkach występują liczne, drobne brodaweczkowate soralia z gwiazdkowato ułożonymi izydiami (tzw. soredium izydowe). Owocniki pojawiają się bardzo rzadko. Mają średnicę 5-10 mm i liczne boczne gałązeczki różnej długości/ Ich tarczki mają powierzchnię cielistej barwy, lekko przyprószoną. W jednym worku powstaje po 8 bezbarwnych, jednokomórkowych askospor o rozmiarach 100 × 6 μm[4].
Występuje głównie na półkuli północnej: w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie oraz Azji, ale odnotowana została także w północnej części Ameryki Południowej oraz wschodniej części Afryki[5]. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski jest zaliczona do kategorii gatunków wymierających (kategoria EN)[6]. Należał do gatunków podlegających w Polsce ochronie ścisłej[7], w 2014 r. skreślony z listy[8].
Rośnie na korze drzew liściastych i iglastych, rzadko na drewnie. Dawniej była pospolita zarówno na niżu, jak i w górach, obecnie jest dość rzadka[4].
Brodaczka kędzierzawa (Usnea subfloridana Stirt.) – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
Usnea subfloridana Stirt., 1882
Синонимы
Уснея почти цветущая (лат. Usnea subfloridana) — лишайник семейства Пармелиевые, вид рода Уснея.
Кустистый эпифитный лишайник. Слоевище 3,5—7,0 см длины. Цвет слоевище серовато-бледно- или серовато-желтовато-зелёный. Сердцевина 100—300 мкм толщины, рыхлая, либо более или менее плотная. Коровый слой тонкий. Ветви с фибриллами. Апотеции обычно не образуются. Сорали многочисленные.
На стволах и ветвях деревьев в хвойных и лиственных лесах. Широко распространённый вид в лесной зоне и лесном поясе гор на всей территории России.
Встречается в умеренной и тропической зонах Азии, в Европе, Северной Америке, включая Мексику, арктической зоне.
Присутствуют вторичные метаболиты: 4-O-диметилбарбатиновая, барбатиновая, беомицетовая, скваматовая, тамноловая, усниновая кислоты.
Вид занесён в Красную книгу Московской области как сокращающийся в численности.
Уснея почти цветущая (лат. Usnea subfloridana) — лишайник семейства Пармелиевые, вид рода Уснея.
