Piptoporus P. Karst. (białoporek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Fomitopsidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Synonimy naukowe: Placoderma (Ricken) Ulbr., Placodes sect. Placoderma Ricken, Ungularia Lázaro Ibiza[2].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako huba, żagiew lub porek[3].
Po aktualizacji przez Index Fungorum taksonomii w obrębie rodziny pniarkowatych, w 2018 r. w rodzaju Piptoporus ostał się tylko jeden gatunek[4].
Nadrzewne saprotrofy wytwarzające jednoroczne owocniki. Owocniki zbudowane są z kapelusza bokiem przyrośniętego do podłoża i czasami także krótkiego trzonu. Kapelusz jest pokryty gładką skórką, hymenofor rurkowy, jednowarstwowy. Miąższ owocników jest jasnej barwy, a zarodniki bezbarwne[5].
Wśród gatunków występujących w Polsce do rodzaju Piptoporus zaliczano dawniej:
Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum[7]. Nazwy polskie według checklist Władysława Wojewody[3].
Piptoporus P. Karst. (białoporek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).
