Oidium is a genus of Deuteromycetes, where traditionally most anamorphs of the order Erysiphales are included. Most of them are plant pathogens causing different forms of powdery mildew, for example:
Oidium albicans has been a parallel name of the yeast Candida albicans (not related to the powdery mildew).
Some other species of medical importance previously classified as Oidium include:
Oidium is a genus of Deuteromycetes, where traditionally most anamorphs of the order Erysiphales are included. Most of them are plant pathogens causing different forms of powdery mildew, for example:
Oidium alphitoides (= O. quercinum) = Microsphaera alphitoides (on oaks) Oidium anacardii (= Acrosporium anacardii) (on cashew) Oidium arachidis (on peanut) Oidium asteris-punicei (= Erysiphe cichoracearum) (on mangos) Oidium balsamii = Erysiphe verbasci (on mulleins) Oidium begoniae (=O.cyclaminis, O.lini, O.violae) = Erysiphe polyphaga (on Valerianella, Calluna and Erica) Oidium candicans (= Monilia candicans) Oidium caricae (on papayas) Oidium caricae-papayae (on papayas) Oidium caricicola (on papayas) Oidium chrysanthemi = Erysiphe cichoracearum (on numerous plant species, especially Asteraceae) Oidium carpini Oidium chartarum (= Torula chartarum) Oidium cyparissiae (= Acrosporium cyparissiae) (on cypress) Oidium erysiphoides = Sphaerotheca fuliginea (on melons, watermelons and cucumbers) Oidium euonymi-japonicae (on spindle-trees) Oidium farinosum = Podosphaera leucotricha (on apples) Oidium fructigenum = Monilia fructigena (on Rosaceae) Oidium helichrysi (on strawflowers) Oidium heveae (on rubber tree) Oidium hortensiae = Microsphaera polonica (on bear's breeches and hydrangea) Oidium indicum (on papayas and other tropical fruits) Oidium lauracearum (on laurel) Oidium lini ( = Euoidium lini)(on flax) Oidium lycopersicum (on tomatoes) Oidium mangiferae Oidium manihotis Oidium monilioides (=O.tritici)= Blumeria graminis (on cereals) Oidium neolycopersici (on tomatoes) Oidium oxalidis = Microsphaera russellii (on sorrels) Oidium papayae (on papayas) Oidium pullorum Oidium sesami Oidium tingitaninum Oidium tuckeri = Uncinula necator (on grapes)Oidium albicans has been a parallel name of the yeast Candida albicans (not related to the powdery mildew).
Some other species of medical importance previously classified as Oidium include:
Oidium cutaneum = Trichosporon cutaneum (cause of some human fungal diseases) Oidium lactis (=Oidium pulmoneum) = Geotrichum candidum (in soil, water and air, also belongs to normal human flora)Oidium Link – rodzaj grzybów z rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae[1].
Erysiphaceae, Erysiphales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Acrosporium Nees 1816, Amphiblistrum Corda, 1837, Euoidium Y.S. Paul & J.N. Kapoor 1986, Graciloidium (R.T.A. Cook, A.J. Inman & C. Billings) R.T.A. Cook & U. Braun 2012, Octagoidium (R.T.A. Cook, A.J. Inman & C. Billings) R.T.A. Cook & U. Braun 2012, Oideum Ehrenb. 1818, Oidium Link 1809, Oidium Sacc 1880, Oidium subgen. Graciloidium R.T.A. Cook, A.J. Inman & C. Billings 1997, Oidium subgen. Octagoidium R.T.A. Cook, A.J. Inman & C. Billings 1997, Oospora Wallr. 1833, Pseudoidium Y.S. Paul & J.N. Kapoor 1986, Toruloidea Sumst. 1913[2]
Niektóre gatunki dawniej zaliczane do Oidium w najnowszej klasyfikacji Index Fungorum przeniesione zostały do innych rodzajów, m.in. Pseudoidium i Euoidium.
Gatunki należące do rodzaju Oidium to patogeny roślin, wywołujące chorobę zwaną mączniakiem prawdziwym. Są pasożytami obligatoryjnymi. Ich grzybnia mająca postać białego nalotu rozwija się na powierzchni liści, łodyg, kwiatów i owoców roślin wyższych. Grzybnia ta wytwarza konidiofory, na których bezpłciowo powstają zarodniki konidialne. Są jednokomórkowe i powstają pojedynczo, lub w postaci krótkich łańcuchów liczących 3-6 konidiów[3]. Konidiogeneza jest bardzo prosta – konidia powstają przez podział ostatniej, bulwkowato rozdętej komórki na strzępce grzybni (tzw. ampuły)[4].
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[6]. Wykaz gatunków według Listy grzybów mikroskopijnych Polski[7].
Oidium Link – rodzaj grzybów z rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae.
Oídio é o nome genérico dado a um numeroso conjunto de espécies de fungos unicelulares pertencentes à família dos Erysiphacea (erisifáceos). Por extensão, o nome «oídio» é dado às doenças das plantas provocadas por aqueles fungos. Uma das doenças mais comuns e de maior importância económica causadas por este grupo de fungos é o oídio tuckeri da videira, provocado pelo anamorfo da espécie Uncinula necator (Schw.) Burrill.
O principal sintoma são as manchas brancas pulverulentas nas folhas, que vão alastrando até as cobrirem completamente. O tratamento mais simples e eficaz consiste em polvilhar as plantas e o espaço envolvente com enxofre, o que só é economicamente razoável em viveiro, ou eventualmente em plantações muito novas e árvores isoladas com valor ornamental ou patrimonial.[1]
Oídio é o nome genérico dado a um numeroso conjunto de espécies de fungos unicelulares pertencentes à família dos Erysiphacea (erisifáceos). Por extensão, o nome «oídio» é dado às doenças das plantas provocadas por aqueles fungos. Uma das doenças mais comuns e de maior importância económica causadas por este grupo de fungos é o oídio tuckeri da videira, provocado pelo anamorfo da espécie Uncinula necator (Schw.) Burrill.
Oidium Link, 1809
Оидий, оидиум (лат. Oidium) — анаморфный род сумчатых грибов из семейства мучнисторосяных грибов (Erysiphaceae), вызывающий у растений заболевание мучнистую росу (пепелицу, бель).
Мучнистая роса — распространенная болезнь винограда, при которой возбудитель — Uncinula necator (=Oidium tuckeri) — покрывает сверху серым мучнистым налетом органы вегетации виноградного куста. Поражённые оидием листья и соцветия засыхают, а ягоды сначала трескаются, затем усыхают.
Мицелий грибка живёт на поверхности листьев, ягод и молодых веток, запуская внутрь клеток кожицы сосала-гаустории. От распростёртого мицелия поднимаются веточки — гифы, на верхушках которых образуются яйцевидные споры — конидии. Зрелые конидии отпадают, а под ними на конидиеносцах образуются новые. Отпавшие конидии прорастают и дают начало новому мицелию, на котором опять появляются такие же конидиеносцы. Долго иного способа размножения грибка и не знали, но в последнее время (сначала в Северной Америке, а потом и в Европе) нашли, что грибок этот может образовывать (поздней осенью) и так называемые клейстотеции. Это очень маленькие, едва заметные простым глазом шарики, темного цвета, с особыми придатками — ниточками, закрученными на конце спирально или крючком. Клейстотеции содержат 4—8 грушевидных мешочков (асков), а в каждом мешочке находится от 4 до 8, обыкновенно 6 эллиптических спор (аскоспор). Перезимовав, аскопоры прорастают весной подобно конидиям. Наилучшими условиями для развития грибка оидиума является температура 20-30 °C и влажность воздуха 60-85%. Зимует грибок на листьях и побегах, а иногда и на опавших ягодах.
Другие виды, также являющиеся конидиальной стадией различных мучнисторосяных грибов, вызывают сходные заболевания других растений как диких, так и возделываемых — например, хмеля, яблони, роз, гороха, пшеницы, ржи и других злаков; их также называют, по характерному виду, «мучной росой» или «белью». Среди белого налёта во второй половине лета или осенью образуются маленькие темные клейстотеции, вкрапленные подобно чёрным точкам.
Для борьбы с мучнистой росой винограда, равно как и других растений, применяют опрыскивание заболевших растений соединениями железа, цинка, меди (бордоская жидкость) и коллоидной серой, а также более современные фунгициды.
Телеоморфа Sawadaea tulasnei на листьях клёна
Оидий, оидиум (лат. Oidium) — анаморфный род сумчатых грибов из семейства мучнисторосяных грибов (Erysiphaceae), вызывающий у растений заболевание мучнистую росу (пепелицу, бель).