Kisielnica biaława (Exidia thuretiana (Lev.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny uszakowatych (Auriculariaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Exidia, Auriculariaceae, Auriculariales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1848 r. Joseph-Henri Léveillé nadając mu nazwę Tremella thuretiana. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1874 r. Elias Fries, przenosząc go do rodzaju Exidia[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r., wcześniej w polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był jako kisielec białawy[2].
Nieregularny, przylegający do podłoża,. Wysokość do kilku cm, szerokość do ok. 15 cm. Powierzchnia lśniąca, biaława lub niebieskawobiała, guzowata i falista[3].
Galaretowato-elastyczny[3]. Smak i zapach niewyraźny[4].
Biały. Zarodniki elipsoidalne, wygięte na kształt kiełbaski. Rozmiar 14-20 × 8,5-12 μm[4].
Jest szeroko rozprzestrzeniony, występuje w Ameryce Północnej, Afryce, Europie i Azji[4]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech i Norwegii[2].
Rośnie na martwym drewnie drzew liściastych, głównie na buku. Owocniki wyrastają przez cały rok na pniakach i martwych gałęziach i pniach[3]. Najczęściej owocniki pojawiają się późną jesienią i podczas łagodnej zimy[4].
Saprotrof o grzybni rozwijającej się w drewnie. Owocniki tworzy na zewnątrz drewna. Grzyb niejadalny[3].
Kisielnica biaława (Exidia thuretiana (Lev.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny uszakowatych (Auriculariaceae).
