Hydnellum caeruleum is an inedible fungus found in North America,[1] Europe, and temperate areas of Asia.[2] Its common names include blue-green hydnellum, blue spine, blue tooth, and bluish tooth.[3]
The young caps have shades of blue, gray and brown, with light blue near the margin. The stem is orange to brown. The flesh is blue to black in the cap, and red to brownish in the stem. The blue hues tend to fade with age.[2]
H. aurantiacum is very similar to mature specimens but differs in color. H. suaveolens is similar, with mostly blue flesh and odour of anise.[2]
Hydnellum caeruleum is mycorrhizal and often found in the humus beneath conifer trees.[4]
Hydnellum caeruleum is an inedible fungus found in North America, Europe, and temperate areas of Asia. Its common names include blue-green hydnellum, blue spine, blue tooth, and bluish tooth.
The young caps have shades of blue, gray and brown, with light blue near the margin. The stem is orange to brown. The flesh is blue to black in the cap, and red to brownish in the stem. The blue hues tend to fade with age.
H. aurantiacum is very similar to mature specimens but differs in color. H. suaveolens is similar, with mostly blue flesh and odour of anise.
Siniorakas (Hydnellum caeruleum) on nahkaorakkaisin luettava sieni. Se on sitkeämaltoinen ja jykevä, päältä valkoinen tai sinertävä. Alapinnan piikit ovat selkeästi havaittavissa. Itiöemien pinta saattaa muuttua vanhemmiten karvapintaiseksi. Jalassa tavataan myös ruskeita värisävyjä. Halkaistuna sienessä on usein monenlaisia värisävyjä. Laji kasvaa yleisenä mäntykankailla eikä ole uhanalainen.[2]
Siniorakkaan maku on hieman karvaan saippuainen. Haju on aistittavissa ja sitä on verrattu musteeseen. Lajista ei ole ruokasieneksi makunsa eikä sitkeytensäkään vuoksi, mutta sitä on käytetty sienivärjäykseen ainakin Skotlannissa, ja siitä saadaan lankojen erilaisilla metallipuretuksilla sinertäviä ja vihertäviä sävyjä[3].[2]
Siniorakas (Hydnellum caeruleum) on nahkaorakkaisin luettava sieni. Se on sitkeämaltoinen ja jykevä, päältä valkoinen tai sinertävä. Alapinnan piikit ovat selkeästi havaittavissa. Itiöemien pinta saattaa muuttua vanhemmiten karvapintaiseksi. Jalassa tavataan myös ruskeita värisävyjä. Halkaistuna sienessä on usein monenlaisia värisävyjä. Laji kasvaa yleisenä mäntykankailla eikä ole uhanalainen.
Siniorakkaan maku on hieman karvaan saippuainen. Haju on aistittavissa ja sitä on verrattu musteeseen. Lajista ei ole ruokasieneksi makunsa eikä sitkeytensäkään vuoksi, mutta sitä on käytetty sienivärjäykseen ainakin Skotlannissa, ja siitä saadaan lankojen erilaisilla metallipuretuksilla sinertäviä ja vihertäviä sävyjä.
Costo capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
A chërs an sla tèra dij bòsch ëd conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Hydnellum caeruleum (Horn. : Fr.) P. Karsten
Costo capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
AmbientA chërs an sla tèra dij bòsch ëd conìfere.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Kolczakówka niebieskawa (Hydnellum caeruleum (Hornem.) P. Karst.) – gatunek grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hydnellum, Bankeraceae, Thelephorales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1808 r. Jens Wilken Hornemann nadając mu nazwę Hydnum caeruleum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1879 r. Petter Karsten, przenosząc go do rodzaju Hydnellum[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[2].
Średnicy 4–12 cm, początkowo białawy, niebieskawy, później ciemniejszy, rdzawy, brunatny. Na powierzchni aksamitny, z błękitnawymi, koncentrycznymi strefami[3].
Kolczasty, kolce zbiegające na trzon, do 7 mm długości, początkowo niebieskawe, później ciemniejsze, czerwonobrązowe[3].
Długości do 7 cm długi, średnicy do 3 cm. Żółtopomarańczowy lub pomarańczowobrunatny, rzadziej rdzawy. Aksamitny, nieregularny, zwężający się ku dołowi, spilśniający podłoże[3].
Miąższ kapelusza początkowo białawy lub niebieskawoszary, później brunatnopomarańczowy. Miąższ trzonu pomarańczowobruntany, o wyraźnym mącznym zapachu i cierpkim smaku[3].
Brązowawe, nieregularne, brodawkowato-guzkowate, o średnicy 5–6×3,5–4,5 µm[3].
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[4]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Danii, Anglii, Holandii[2].
Rozwija się w lasach iglastych, rzadziej mieszanych, pod świerkami, sosnami, bukami, częściej na obszarach górskich, szczególnie na wapiennych glebach. Wytwarza owocniki od czerwca do października, pojedynczo lub w grupach[3].
_P._Karst_466140.jpg)
Kolczakówka niebieskawa (Hydnellum caeruleum (Hornem.) P. Karst.) – gatunek grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae).
