Ərəbistan canavarı (lat. Canis lupus arabs) — Adi canavar növünə daxilo olan yarımnöv. Əvvəllər bu canlılara bütün Ərəbistan yarıəmadası ərazisində rastlamaq mümükn idi. Ancaq hazırda onların arealı İrailin cənubu, Oman, Yəmən, İordaniya, Səudiyyə Ərəbistanı və böyük ehtimalla Misirin Sinay yarımadası ərazisində yayılmışlar. Ölçülərinə görə ən kiçik canavar yarımnövü hesab edilir.
Ərəbistan canavarı elə də böyük olmayan bir canlıdır. Səhrada yaşamağa uyğunlaşmışdır. Ayaq üstə hündürlküyü 66 sm-dir. Çəkisi bəzi ərazilərdə 18 kiloqrama çata bilir. Qulaqları bədənin ümumumi ölçüsünə nisbətdə iridir. Bu baxımından da digər yarımnövlərindən də fərqlənir. Üstəlik onların digər özəlliklərindən biri digər canavarlardan fərqli olaraq qrup əmələ gətirməməsidir. Bununla belə ov zamanı üç-dord fərddən ibarət qruplar təşkil edə bilirlər. Bu canavarlıarın digər özəlliyi isə he kəsin onların necə ulkamasını eşidə bilməməsindədir[1]. Ərəbistan canavarı həmcinin digər özəlliyi ilə də fırqlənir. Belə ki bu canlıların ön ətraflarının orta iki barmağı birləşmişdir. Bu xüsuisiyyətlər əvvəllər ancaq Afrika itlərində olması ehtimal edilirdi[2]. Digər canavarlar kimi bu canlılarında gözləri sarı rəngdə olur. Bəzilıərindəı hətta qəhvəyi rəngdə olanlar da vardır. Bu onu göstərir ki, populyasiyanın bəzi hisssəsi artıq təmiz qanlı deyildir. Onların əcdadaları çöl itləri ilə cütləşmişdir.
Ərəbistan canavarı keçi böyüklükdə olamn istənilən ev heyvanına hücum edə və onu parçalaya bilir. Bu isə onların kəndlilər və heyvan sahibləri üçün ov obyüektinə çevirir. Fermerlər onları güllə ilə vurur və ya tələ ilı tuturlar. Ərəbistan canavarı əsasən ətyeyən heyvan olsa da insanlar tərəfindən zibilliyə atılan məhsulları da yeyə bilirlər. Həm də quşlar, gəmiricilər, pişiklər, şirin meyvələr, balıq, ilbizlər, körpə o cümlədən demək olar ki, hər hansı bir heyvanın leşləri ilə qidalanırlar.
Oman ərazisində bu canlıların ovuna qoyulan qadağadan sonra saylarında kütləvi çoxalma müçahidə edilir. Belə bir ehtimal vardır ki, bu cür tədbirlər dahvam etdirilsə bu canlıların bəzi rayonlarda öz areallarını bərpa edəcəklər. İsraildə onların sayı 100-150 arasında dəyişir. Birləşmiş Ərəb Əmirlikləri və Misirdə qapalı şəraitdə çoxaldılma proqramları həyata keçirilir. Oman və İsraildə qoruma altınddır. Lakin başqa yerdə gələcəyi qeyri-müəyyəndir. Səudiyyə Ərəbistanında canavar müəyən ərazilərdə qooruma altına salınmışdır.
Ərəbistan canavarının adı müqəddəs kitablarda düşmən dəstəsi, satqınlıq rəmzi, vəhşilik və rəhmsizliyi anlatmaq məqsədi ilə işlədilir. Yaqub peyğəmbərin sonuncu oğlu Benyaminin qəbiləsi döyüşkənliyinə görə Ərəbistan canavarı ilə müqayisə edilir.
Ərəbistan canavarı (lat. Canis lupus arabs) — Adi canavar növünə daxilo olan yarımnöv. Əvvəllər bu canlılara bütün Ərəbistan yarıəmadası ərazisində rastlamaq mümükn idi. Ancaq hazırda onların arealı İrailin cənubu, Oman, Yəmən, İordaniya, Səudiyyə Ərəbistanı və böyük ehtimalla Misirin Sinay yarımadası ərazisində yayılmışlar. Ölçülərinə görə ən kiçik canavar yarımnövü hesab edilir.
Canis lupus arabs és una subespècie del llop (Canis lupus)[2] present a la Península Aràbiga.[3][4] Està extingit als Emirats Àrabs Units i en perill d'extinció a l'Aràbia Saudita.[5]
És capaç de matar animals de la mida d'una cabra però, generalment, es nodreix de carronya, ocells petits, rosegadors, rèptils i insectes. També menja fruites i d'altres vegetals quan la carn és escassa. Caça principalment de nit.[5]
Excava caus a la sorra per protegir-se de la llum solar. A causa de la dificultat de trobar aliment, només es formen llopades durant la temporada d'aparellament (d'octubre a desembre) o quan el menjar és abundant.[5]
Pot tenir ventrades de fins a 12 cadells però, normalment, són de 2–3. Són cecs en néixer i deslletats a les vuit setmanes quan els pares comencen a regurgitar el menjar per a ells.[5]
Canis lupus arabs és una subespècie del llop (Canis lupus) present a la Península Aràbiga. Està extingit als Emirats Àrabs Units i en perill d'extinció a l'Aràbia Saudita.
Vlk arabský (Canis lupus arabs) je nejmenší poddruh vlka obecného. Dříve obýval celý Arabský poloostrov, ale nyní žije jen v malé části jižního Izraele, v Kuvajtu, Ománu, Jemenu, Jordánsku, Saúdské Arábii a pravděpodobně v některých místech na Sinajském poloostrově v Egyptě. Výskyt v Iráku a Sýrii je nejistý, respektive není zřejmé, zda v případě místních vlků nejde výhradně o poddruh Canis lupus pallipes.[1][2][3][4][5][6]
Arabský vlk je malý, štíhlý, pouštní vlk. Na délku měří 70 až 80 cm a výšku v kohoutku má 40 až 65 centimetrů. Ocas je 30 až 34 cm dlouhý. Váží v průměru 18 až 20 kg.[1][7] Jeho uši jsou v poměru k velikosti těla ve srovnání s jinými poddruhy větší, přizpůsobené k rozptýlení tělesného tepla. V létě má krátkou, řídkou srst, ale delší chlupy na zádech mu dlouho zůstávají. Pravděpodobně jde o adaptaci na ochranu před slunečním zářením. Zimní srst je dlouhá, ale je kratší, než u „severních” vlků.[8] Arabští vlci se liší od jiných vlků tím, že prostřední dva prsty jejich tlapek jsou srostlé.[1][7][9] Na rozdíl od vlka indického má světlejší srst, je v průměru o něco menší a má úměrně menší hlavu.[10] Většina jedinců má žluté oči, ale někteří mají hnědé oči, zřejmě v důsledku křížení se zdivočelými psy.[1][7]
Celkově je vlk arabský štíhlé tělesné konstituce, což je dáno teplým prostředím a prakticky neustálým aktivním sháněním potravy, která je v pouštních a polopouštních oblastech poměrně vzácná.[1]
Arabští vlci se nesdružují do velkých smeček. Žijí buď osamoceně, v párech nebo ve skupinách čítajících tři až čtyři zvířata. Jsou zvláštní tím, že vyjí jen zcela výjimečně.[7][11] Jsou výrazně teritoriální jen v období, kdy vychovávají mláďata. To si rodičovský pár nárokuje území o velikosti 11 až 33 km2.[7] Nedokáží přežít delší období bez příjmu tekutin (na rozdíl od mnoha jiných pouštních zvířat), proto nezacházejí příliš daleko do vyprahlých pouštních oblastí bez zdrojů vody.[1]
Arabský vlk loví malá a středně velká zvířata, jako jsou hlodavci, zajíci, myši, menší antilopy a gazely. Živí se také mršinami, které najde.[12]
Útočí též na hospodářská zvířata. Zaútočí na jakékoliv domácí zvíře až do velikosti kozy. V důsledku toho je zemědělci bez váhání stříleli, trávili jedem nebo chytali do pastí.
V Ománu se populace vlků výrazně zvýšila od té doby, co byl zakázán jejich lov. Je velmi pravděpodobné, že se výskyt na určitých místech regionu v blízké budoucnosti přirozeně obnoví. V Izraeli žije asi 100 až 150 arabských vlků v Negevské poušti a v Aravském údolí.
Vlk je často zmiňován v Bibli jako nepřítel, symbol zrady a dravosti a krvežíznivosti (Sírachovec 13:17 – Jak může být vlk ve spolku s beránkem?, Matouš 7:15 – Střezte se lživých proroků, kteří k vám přicházejí v rouchu ovčím, ale uvnitř jsou draví vlci.). Pokolení Benjamín, vzhledem ke svému bojovnému charakteru, bylo často přirovnáváno k vlku.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Arabian Wolf na anglické Wikipedii.
{{Cite book}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Cite book}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Cite book}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Cite book}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. 
Obrázky, zvuky či videa k tématu vlk arabský ve Wikimedia Commons
Tato stránka je právě ve výstavbě nebo prochází rozsáhlou přestavbou Jste zváni, abyste s touto činností pomohli vlastními editacemi. Vyhledejte v historii vkladatele, pokud se chcete seznámit s jeho představou o budoucí koncepci stránky. Pokud stránku právě editujete, zvláště v případě, že editace trvá jen krátkou dobu, použijte raději {{Pracuje se}}, abyste zabránili editačním konfliktům. Vlk arabský (Canis lupus arabs) je nejmenší poddruh vlka obecného. Dříve obýval celý Arabský poloostrov, ale nyní žije jen v malé části jižního Izraele, v Kuvajtu, Ománu, Jemenu, Jordánsku, Saúdské Arábii a pravděpodobně v některých místech na Sinajském poloostrově v Egyptě. Výskyt v Iráku a Sýrii je nejistý, respektive není zřejmé, zda v případě místních vlků nejde výhradně o poddruh Canis lupus pallipes.
Der Arabische Wolf ist eine Form des Wolfes, die auf der Arabischen Halbinsel verbreitet ist. Sie wurde zeitweise als eigene Unterart Canis lupus arabs behandelt,[1] die Populationen werden aktuell jedoch dem Eurasischen Wolf (C. l. lupus) zugeordnet.[2]
Der Arabische Wolf ist mit nur 18–20 Kilogramm die leichteste Form des Wolfes und auch die kleinste. Er besitzt ein kurzes, dünnes, meist braunes Fell und große Ohren.
Der Arabische Wolf ist in den Wüstengebieten der Arabischen Halbinsel (Saudi-Arabien, Jemen und Oman) sowie in den nordwestlich angrenzenden Wüstengebieten Syriens, Jordaniens und Israels heimisch.[3]
Er gilt als stark bedroht. Aus den meisten Gebieten seines ehemaligen Verbreitungsgebietes ist er heute aufgrund heftiger Nachstellungen verschwunden.
Was die Ernährung betrifft, ist der Arabische Wolf nicht wählerisch. Seine Kost setzt sich vor allem aus Abfällen, Aas und Feldfrüchten zusammen, gelegentlich reißt er auch Gazellen, Hasen, Steinböcke oder Haustiere.
Eine Analyse der Zusammensetzung von 777 Kotproben in der südlichen Negev-Wüste ergab, dass 51,4 % der Proben pflanzliche Nahrung enthielten, 37,2 % menschliche Abfälle und 62,5 % Haare von Rinderkadavern (Shalmon 1986). Nur 6,3 % enthielten heimische Säugetiere wie Gazellen und Hasen. Zudem gehörten kleine Nagetiere zum Beutespektrum.[4]
Der Arabische Wolf ist eine Form des Wolfes, die auf der Arabischen Halbinsel verbreitet ist. Sie wurde zeitweise als eigene Unterart Canis lupus arabs behandelt, die Populationen werden aktuell jedoch dem Eurasischen Wolf (C. l. lupus) zugeordnet.
O αραβικός λύκος (Canis lupus arabs) είναι υποείδος του γκρίζου λύκου (Canis lupus), που ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Κυνιδών και στο γένος Κύων. Το είδος αυτό ζούσε κάποτε σε όλη την Αραβική χερσόνησο. Τώρα ζει σε περιοχές του Ισραήλ, του νότιου και δυτικού Ιράκ, στο Ομάν, την Υεμένη, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και πιθανότατα σε ορισμένες περιοχές του Όρους Σινά.
Ο αραβικός λύκος είναι ένας μικρού μεγέθους λύκος που έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες της ερήμου. Έχει ύψος 66 εκατοστά και ζυγίζει κατά μέσο όρο 18,14 κιλά. Τα αυτιά του είναι μεγάλα σε σχέση με το μέγεθος του και άλλα συγγενικά είδη, πράγμα απαραίτητο για την ομοιόμορφη κατανομή της θερμοκρασίας τους. Οι αραβικοί λύκοι δεν ζουν συνήθως σε αγέλες, αλλά κυνηγούν σε ζεύγη ή σε ομάδες 3 ή 4 ζώων. Έχουν κοντή και λεπτή γούνα το καλοκαίρι, αν και η χαίτη στην πλάτη τους παραμένει πυκνή και το καλοκαίρι. Αυτό θεωρείται ότι αποτελεί προσαρμογή κατά της ηλιακής ακτινοβολίας. Η χειμωνιάτικη γούνα είναι μακριά και πυκνή. O αραβικός λύκος δεν έχει ιδρωτοποιούς αδένες, αλλά όπως οι άλλοι σκύλοι, ελέγχει την θερμοκρασία του σώματός του λαχανιάζοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Σε αντίθεση με τους άλλους γκρίζους λύκους, τα δύο μεσαία δάχτυλα των ποδιών τους είναι μικρότερα από τα άλλα, κοινό χαρακτηριστικό με το αφρικανικό αγριόσκυλο. Διαφέρει από τον Ινδικό λύκο λόγω της γούνας του, του μικρότερου μεγέθους και του μικρότερου κεφαλιού του.
Οι αραβικοί λύκοι μπορούν να επιτεθούν και να φάνε κάθε οικόσιτο ζώο ως το μέγεθος της κατσίκας. Ως αποτέλεσμα οι χωρικοί συχνά δηλητηριάζουν ή σκοτώνουν τους λύκους. Τρέφονται επίσης με λαγούς, τρωκτικά, οπληφόρα, είναι επίσης πτωματοφάγα ζώα. Κυνηγούν επίσης ζώα μεσαίου μεγέθους όπως γαζέλες και αγριοκατσικα.
Σύμφωνα με τον Κόκκινο κατάλογο της IUCN, χαρακτηρίζεται «Απειλούμενο». Στο Ομάν, ο πληθυσμός των λύκων, έχει αυξηθεί σημαντικά από τότε που απαγορεύτηκε το κυνήγι και πιθανότατα θα επανεμφανιστούν σε αρκετές περιοχές της χώρας. Στο Ισραήλ, οι πληθυσμοί υπολογίζονται στα 100 - 150 άτομα. Στο Ιράκ, ο πληθυσμός του αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια.
Ο λύκος, αναφέρεται συχνά στην Αγία Γραφή ως εχθρός για τα κοπάδια (Σιράχ 13:21, Ματθαίος 7:15) και ως δείγμα προδοσίας, αγριότητας και αιμοδιψίας. Η φυλή του Βενιαμίν, λόγω του πολεμικού χαρακτήρα της, παρομοιάστηκε με λύκο στην Καινή και Παλαιά Διαθήκη.
O αραβικός λύκος (Canis lupus arabs) είναι υποείδος του γκρίζου λύκου (Canis lupus), που ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Κυνιδών και στο γένος Κύων. Το είδος αυτό ζούσε κάποτε σε όλη την Αραβική χερσόνησο. Τώρα ζει σε περιοχές του Ισραήλ, του νότιου και δυτικού Ιράκ, στο Ομάν, την Υεμένη, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και πιθανότατα σε ορισμένες περιοχές του Όρους Σινά.
अरबी ब्वाँसो अरिबी प्रायद्विपमा बसोबास गर्ने खैरो प्रजातिको ब्वाँसोको उप प्रजाति हो। यस प्रजातिका ब्वाँसोहरू मरुभूमि क्षेत्रमा पनि बाँच्न सक्छन् भने यी प्राणीहरू मांशाहारी हुन्छन्। यी ब्वाँसोहरू सानो समूहमा बसोबास गर्छन्। यस प्रजातिको ब्वाँसोले मध्य जनावर तथा सरिसृपको सिकार गर्ने गर्दछ।[१] यी ब्वाँसोहरू हाल सानो समूहमा दक्षिणी इजरायल, दक्षिणी र पश्चिमी इराक, अोमान, जोर्डन साउदी अरब, अोमन, यमन र मिश्रका केही जङ्गल क्षेत्रमा पनि भेटिएका छन्।
अरबी ब्वाँसो खैरो ब्वाँसो प्रजातिको एक सानो ब्वाँसको हो जसको अौसत लम्बाइ २५-२६ इञ्च (६४-६६ सेमी) हुन्छ भने यसको तौल अौसतमा ४५ पाउण्ड (२०.४१ किलोग्राम) हुन्छ।[२] खैरो ब्वाँसो प्रजातिका अन्य ब्वाँसोको तुलनामा यसको कान सामान्यतया अलिक लामो हुन्छ।[३] यो जीव प्रायः गर्मी क्षेत्रमा बस्ने भएकाले यसको शरीरमा बाक्लो भुत्लाहरू हुँदैनन्। यी ब्वाँसोहरू प्राय सानो समूहमा बसोबास गर्छन् भने सिकार गर्ने क्रममा ३ देखि चार ब्वाँसोहरू संलग्न हुन्छन्।[४] भारतीय ब्वाँसोको जस्तै यी ब्वाँसोको पनि छोटो भुत्ला हुन्छ। अरबी ब्वाँसो अन्य ब्वाँसो प्रजातिको जस्तै भुक्ने तथा कराउने गर्दछ, यद्यपि यसले विरलै यस्तो आवाज निकाल्छ। यस प्रजातिका ब्वाँसोहरू मरुभूमि जस्तो सुख्खा क्षेत्रमा पनि बाँच्न सक्दछन्।[५] भारतीय ब्वाँसो र अरबी ब्वाँसको हेर्दा खेरी एउटै देखिने गर्छन् तर यस ब्वाँसोक शरीर रङ्ग द्वारा भारतीय ब्वाँसो र अरब ब्वाँसोलाई छुट्याउन सकिन्छ।[६][७] यस प्रजातिको ब्वाँसोको ठूलो टाउको शक्तिशाली बङ्गारा, हड्डी-चपाउने दाँत, र लामो कुकुर दाँत हुन्छ। यस ब्वाँसोको कान छोटो तथा त्रिकोणीय आकारको हुन्छन् भने यसको घाँटीको भागमा बाक्लो भुत्लाहरू हुन्छन्। यस ब्वाँसोको केही उपप्रजाति चिसो मौसममा बस्ने भएकाले ती प्रजातिको बाक्लो भुत्ला हुन्छ।[८] यी ब्वाँसोहरू एक क्षेत्रदेखि अर्कोमा बासस्थान क्षेत्रमा बस्नो ब्वाँसोको आकारमा ठूलो भिन्न पाइन्छ। यस प्रजातिको ब्वाँसोको प्राय भाले जाति पोथी भन्दा अलिक ठूलो देखिन्छ।[९] अरबी ब्वाँसो यूरोपेली र उत्तर अमेरिकी ब्वाँसो भन्दा हल्का सानो हुन्छ यद्यपि आकारमा ठूलो भिन्नता भने रहेको हुँदैन। यी ब्वाँसोहरू भारतीय ब्वाँसो भन्दा हल्का ठूलो हुन्छन्।
अरबी ब्वाँसाहरू मुख्यत: मांसाहारी हुन्छन् तर कहिलेकाँही यीनिहरू सर्वपक्षी पनि हुन सक्छन्।[१०] यी ब्वाँसोहरू सिकारको अभावका कारण मानव द्वारा गरिएको फोहर तथा अधिक उत्पादनमा निर्भर हुन्छन्। यस प्रजातिको ब्वाँसोले मुख्यतया साना जीव जस्तै खरायो, ठूलो मुसा, बिरालो, हरिनको पाठो लगाएको सिकार गर्ने गर्छन् भने कहिलेकाँही यीनिहरूले माछा, चिप्लेकीरा तथा सानो प्रजातिको बाँदरको पनि सिकार गर्ने गर्दछ।[११] यी ब्वाँसोहरूले कहिलेकाँही मानव बस्तीमा प्रवेश गरि घरपालुवा जनावर जस्तै; बाख्रा, भेडाको पनि सिकार गर्छन् जसकारण मानिसहरूले यी ब्वाँसोहरूलाई गोली हान्ने, पासो थाप्ने तथा बिष पनि दिने गरेका छन् जसकारण यसको मृत्यु हुने गरेको छ।[१२]
यी ब्वाँसोहरू हाल सानो समूहमा दक्षिणी इजरायल, दक्षिणी र पश्चिमी इराक, अोमान, जोर्डन साउदी अरब, अोमन, यमन र मिश्रका केही जङ्गल क्षेत्रमा पनि भेटिएका छन्।[१३] यस प्रजातिको ब्वाँसोको बासस्थान दायरा भित्रै मानव बस्ती तथा मानवको आतङ्कका कारण यीनिहरूको बासस्थान दायरा सिमित बन्न पुगेको छ। अोमानमा यस प्रजातिको ब्वाँसोलाई सिकार गर्नबाट रोक लगाएपछि यसको सङ्ख्या अोमानमा वृद्धि भएको छ जसकारण यी ब्वाँसोहरू अाफ्नो पूर्व बासस्थान दायरामा फैलिँदै गएका छन्।[१४] इजरायलको नेगभ र अारभामा यस प्रजातिको ब्वाँसोको सङ्ख्या १०० देखि १५० रहेको छ।[१५] संयुक्त अरब इमिरेट्स र इजिप्टमा यस प्रजातिको ब्वाँसोको सङ्ख्या वृद्धि गर्नका लागि विभिन्न स्थानहरूमा प्रजनन स्थलहरू खोलिएका छन् भने अोमान र इजरायलमा पनि यी ब्वाँसोहरूलाई सुरक्षा दिइएको छ।[१६] साउदी अरबमा पनि यी ब्वाँसोहरूलाई सुरक्षा दिइएको छ।
अरबी ब्वाँसो अरिबी प्रायद्विपमा बसोबास गर्ने खैरो प्रजातिको ब्वाँसोको उप प्रजाति हो। यस प्रजातिका ब्वाँसोहरू मरुभूमि क्षेत्रमा पनि बाँच्न सक्छन् भने यी प्राणीहरू मांशाहारी हुन्छन्। यी ब्वाँसोहरू सानो समूहमा बसोबास गर्छन्। यस प्रजातिको ब्वाँसोले मध्य जनावर तथा सरिसृपको सिकार गर्ने गर्दछ। यी ब्वाँसोहरू हाल सानो समूहमा दक्षिणी इजरायल, दक्षिणी र पश्चिमी इराक, अोमान, जोर्डन साउदी अरब, अोमन, यमन र मिश्रका केही जङ्गल क्षेत्रमा पनि भेटिएका छन्।
The Arabian wolf (Canis lupus arabs) is a subspecies of gray wolf native to the Arabian Peninsula, the Negev Desert, the Sinai Peninsula, and Jordan. It is the smallest wolf subspecies, and a desert-adapted subspecies that normally lives in small groups. It is omnivorous, eating small to medium-sized prey.[4]
Once thought to be synonymous with C. l. pallipes (the Indian wolf), the Arabian wolf was designated Canis lupus arabs by the British zoologist Reginald Innes Pocock in 1934.[5] Pocock noted its smaller skull and smaller size.[6] In the third edition of Mammal Species of the World published in 2005, the mammalogist W. Christopher Wozencraft listed under the wolf Canis lupus the subspecies Canis lupus arabs.[7] A 2014 study suggests that genetically the Arabian wolf is closer to C. l. lupus than it is to C. l. pallipes and supports the subspecies designation C. l. arabs.[8] There has been admixture with domestic dogs, but it is unclear whether or not this is why this wolf is genetically closer to C. l. lupus.[8] This raises a concern of extinction by hybridization as Arabian wolves are more adapted to desert life than wolf/dog hybrids.[9]
In Israel and Palestine, there is some disagreement as to the exact taxonomic status of wolves. Some scientists hold that two subspecies of wolf are present- C. l. pallipes in the northern parts, and C. l. arabs in the south. They point out that the southern wolves are smaller than the northern wolves which are also darker and have longer fur.[10] Other scientists consider the wolf in the area to be C. l. arabs, with no real distinction between northern and southern wolves.[4] As in other countries, there is interbreeding with feral dogs, which adds an element of uncertainty.[11]
In 2018, whole genome sequencing was used to compare members of the genus Canis. The study found evidence of gene flow between African golden wolves, golden jackals, and grey wolves (from Saudi Arabia and Syria). One African golden wolf from the Egyptian Sinai Peninsula showed high admixture with the Middle Eastern grey wolves and dogs, highlighting the role of the land bridge between the African and Eurasian continents in canid evolution. The African golden wolf was found to be the descendant of a genetically admixed canid of 72% grey wolf and 28% Ethiopian wolf ancestry.[12]
The Arabian wolf is one of the smallest subspecies of wolf. It stands on average 25–26 inches (64–66 cm) at shoulder height[13] and the adult weighs an average of 45 pounds (20.41 kg).[14] The cranial length of the adult Arabian wolf measures on average 200.8 mm (0.659 ft), which is smaller than most wolves.[15] Along with the Indian wolf, it is probably smaller than other wolves to help it adapt to life in a hot, dry climate.[16] This is an example of Bergmann's rule, where mammal size varies by the warmth of their environment. Its ears are proportionally larger in relation to its body size when compared to other sub-species of Canis lupus, an adaptation probably developed to help disperse body heat (Allen's Rule).[17]
They have a short thin coat which is usually a grayish beige color,[18] "... a mixture of black and slightly buffy grey" according to Pocock.[6] Similar to other canines, the Arabian wolf does not have sweat glands and so it must control its body temperature by rapid panting, which causes evaporation from the lungs.[19] Occasionally the pads of the third and fourth toes are fused in the back; a feature which differentiates its tracks from a dog's.[20] It is distinguished from the Indian wolf by its smaller skull, smaller size and thinner coat.[18]
Arabian wolves do not usually live in large packs, and instead hunt in pairs or in groups of about three or four animals.[21][22] They are most frequently active around water sources at sunrise and mid-afternoon.[23] However, they more commonly travel at night. Due to food availability, Arabian wolves often associate with human settlements.[24]
Arabian wolves are mainly carnivorous, but also omnivorous and in some areas largely dependent on human garbage and excess products.[22] Their native prey includes ungulates such as Nubian ibex (Capra nubiana), gazelles (Genus Gazella), and Asiatic wild ass (Equus hemionus onager), as well as smaller animals like hares and rodents.[24] They also eat cats, sweet fruits, roadkill and other carrion.[25] Opportunistically, almost any small animal including fish, snails, baby baboons can be part of their diet.[26] Because Arabian wolves can attack and eat any domestic animals up to the size of a goat, pastoral Bedouins and other farmers will often shoot, poison, or trap them.[27]
There is at least one case in Israel of a striped hyena (Hyaena hyaena) associating and cooperating with a wolf pack. It is proposed that this is a case of mutualism: the hyena could benefit from the wolves' superior ability to hunt large, agile prey. The wolves could benefit from the hyena's superior sense of smell, to locate and dig out tortoises, to crack open large bones, and to tear open discarded food containers like tin cans.[28]
As with other wolf subspecies, Arabian wolves can facilitate a trophic cascade by suppressing smaller carnivores such as golden jackals (Canis aureus) and foxes (Genus Vulpes). This allows smaller herbivores to become more abundant.[29] Arabian wolves compete with other carnivores including the caracal (Caracal caracal) and Arabian leopard (Panthera pardus nimr).[30]
The Arabian wolf was once found throughout the Arabian Peninsula, but now lives only in small pockets in southern Israel,[31] Palestine,[32] southern and western Iraq, Oman, Yemen, Jordan,[33] Saudi Arabia,[34] and some parts of the Sinai Peninsula in Egypt.[35] It is rare throughout most of its range because of human persecution.[22]
In Oman, wolf populations have increased because of a ban on hunting, and they may naturally re-establish themselves in certain places within the region in the relatively near term.[36]
In Israel, between 100 and 150 Arabian wolves are found across the Negev and the Arava. The population is stable, as prey is abundant and much of the land is undeveloped and protected as nature reserves.[4][31] They are strongly protected under Israel's 1955 Wildlife Protection Law.[37]
The United Arab Emirates and Egypt both have a captive breeding program, and the wolf is protected in Oman and Israel, but elsewhere, its future is uncertain.[38]
In Saudi Arabia, the wolf is protected in places and still exists in places with sparse human activity.[27]
The Arabian wolf (Canis lupus arabs) is a subspecies of gray wolf native to the Arabian Peninsula, the Negev Desert, the Sinai Peninsula, and Jordan. It is the smallest wolf subspecies, and a desert-adapted subspecies that normally lives in small groups. It is omnivorous, eating small to medium-sized prey.
El lobo árabe (Canis lupus arabs) es una subespecie de lobo propia de Oriente Medio de pequeño tamaño y color grisáceo claro. Poblaba diversas zonas a lo largo de la Península arábiga, pero ahora sólo vive en pequeñas zonas del sur de Israel, el sur y el oeste de Irak, Omán, Yemen, Jordania, Arabia Saudita y, probablemente, algunas partes del sur de la península del Sinaí en Egipto.[1]
Se alimenta principalmente de pequeños ungulados, roedores, lagomorfos como la liebre del cabo e incluso de carroña, alimentándose también de ganado pequeño como ovejas o cabras lo que ha supuesto ser atacado por los ganaderos de la zona o el empleo de veneno que amenazan su existencia.
Tras la prohibición de su caza en Omán su población se ha recuperado y extendido. En Israel se estima una población total de unos 150 ejemplares.
El lobo árabe es un pequeño lobo, adaptado al desierto que mide en torno a 66 cm de altura hasta los hombros y pesa un promedio de 18 kg. En comparación con otras especies, sus orejas son proporcionalmente más grandes en relación al tamaño del cuerpo; una adaptación necesaria para disipar el calor del cuerpo. Los lobos árabes no suelen vivir en grandes manadas y cazan en parejas o en grupos de tres a cuatro animales. Sin embargo, hay imágenes de grupos de doce miembros. Esta subespecie es inusual, ya que no aulla.[2]
Los lobos árabes tienen un pelaje corto y fino en verano, aunque el pelo de la espalda sigue siendo largo, incluso en verano. Se cree que esta es una adaptación a la radiación solar. El pelo de invierno es largo, aunque no tanto como en la subespecie del norte. El lobo árabe no posee glándulas sudoríparas; al igual que otros perros, controlan la temperatura corporal mediante el jadeo rápido que provoca la evaporación desde los pulmones.[3]
A diferencia de otros lobos grises a veces los dedos tercero y cuarto de las patas de un lobo árabe se fusionan, un rasgo que originalmente se pensó era único del perro salvaje africano.[4]
Se distingue del lobo de la India por su piel pálida, su menor tamaño y su cabeza más pequeña en proporción.[5]
Datos: Q624310
Multimedia:
Especies: Canis lupus arabs
El lobo árabe (Canis lupus arabs) es una subespecie de lobo propia de Oriente Medio de pequeño tamaño y color grisáceo claro. Poblaba diversas zonas a lo largo de la Península arábiga, pero ahora sólo vive en pequeñas zonas del sur de Israel, el sur y el oeste de Irak, Omán, Yemen, Jordania, Arabia Saudita y, probablemente, algunas partes del sur de la península del Sinaí en Egipto.
Se alimenta principalmente de pequeños ungulados, roedores, lagomorfos como la liebre del cabo e incluso de carroña, alimentándose también de ganado pequeño como ovejas o cabras lo que ha supuesto ser atacado por los ganaderos de la zona o el empleo de veneno que amenazan su existencia.
Tras la prohibición de su caza en Omán su población se ha recuperado y extendido. En Israel se estima una población total de unos 150 ejemplares.
Arabiar otsoa (Canis lupus arabs) Ekialde Hurbilean bizi den tamaina txikiko otso azpiespezie bat da. Gaur egun, Israel, Irak, Oman, Yemen, Jordania, Saudi Arabia eta Egiptoko gune txikietatik hedatzen da.
Otso hau neurri txikikoa da, 66 zentimetro garai da eta 18 kilo baino ez ditu pisatzen batez bestez.
Bikotetan edo 3-4 alez osaturiko taldetan antolatzen da, ez-ohiko kasuetan 12 animaliaz osaturiko taldeak ere ikusi dira.
Abere txikiak, ungulatu txikiak eta erbiak harrapatzen ditu jateko, baita sarraskiez ere elikatu daiteke, orokorrean animalia oportunista da.
Arabiar otsoa (Canis lupus arabs) Ekialde Hurbilean bizi den tamaina txikiko otso azpiespezie bat da. Gaur egun, Israel, Irak, Oman, Yemen, Jordania, Saudi Arabia eta Egiptoko gune txikietatik hedatzen da.
Otso hau neurri txikikoa da, 66 zentimetro garai da eta 18 kilo baino ez ditu pisatzen batez bestez.
Bikotetan edo 3-4 alez osaturiko taldetan antolatzen da, ez-ohiko kasuetan 12 animaliaz osaturiko taldeak ere ikusi dira.
Abere txikiak, ungulatu txikiak eta erbiak harrapatzen ditu jateko, baita sarraskiez ere elikatu daiteke, orokorrean animalia oportunista da.
Arabiansusi (Canis lupus arabs[1]) on suden alalaji, jota esiintyy lähinnä Arabian niemimaalla. Arabiansudet ovat äärimmäisen uhanalaisia ja harvinaisia. Ennen ne olivat yleisiä koko Lähi-idässä, mutta nykyisin niitä elää vain pienillä alueilla Omanissa, Jemenissä, Jordaniassa, Saudi-Arabiassa ja Israelin eteläisissä osissa, jossa elää noin 100–150 arabiansutta.Tuntomerkit Arabiansusilla on ohut turkki. Talviturkki on tosin melko runsas. Yleensä arabiansuden selässä, varsinkin lapaluiden päällä on pidempää karvoitusta. Kooltaan ne ovat pienikokoisia (naaraat n. 16 kg, urokset n. 22 kg)silmien väri on keltainen. Viime aikoina on alettu havaita myös ruskeasilmäisyyttä, jonka arvellaan johtuvan risteytymisestä kulkukoirien ja jopa kultasakaalien kanssa.kenen mukaan? Ruumiinrakenteeltaan arabiansudet ovat solakoita ja korkeajalkaisia. Lisäksi ne ovat nopeita juoksijoita. Arabiansudet syövät dorkasgaselleja, vuohia, jäniksiä ja pikkunisäkkäitä.
Saaliseläimet
Lähteet
Arabiansusi (Canis lupus arabs) on suden alalaji, jota esiintyy lähinnä Arabian niemimaalla. Arabiansudet ovat äärimmäisen uhanalaisia ja harvinaisia. Ennen ne olivat yleisiä koko Lähi-idässä, mutta nykyisin niitä elää vain pienillä alueilla Omanissa, Jemenissä, Jordaniassa, Saudi-Arabiassa ja Israelin eteläisissä osissa, jossa elää noin 100–150 arabiansutta.lähde?
Le loup d'Arabie (Canis lupus arabs), ou loup arabe, est une sous-espèce de loup gris (Canis lupus) que l'on trouvait autrefois dans toute la péninsule arabique. Aujourd'hui, on ne le retrouve plus que dans de petites poches dans le Sud Israël, dans le sud et l'ouest de l'Irak, en Oman, au Yémen, en Jordanie, en Arabie Saoudite, et probablement dans certaines régions de la péninsule du Sinaï en Égypte.
Le loup d'Arabie est la plus petite et peut-être la plus mal connue des sous-espèces de loup. Il pèse environ 18 kg et mesure 66 cm au garrot.
Son pelage clair facilite le camouflage dans le désert. Sa fourrure, très mince, est adaptée aux dunes d'Arabie, l'une des régions les plus chaudes de la planète. Ses oreilles sont assez grandes par rapport à celles des loups plus nordiques, ce qui améliore l'ouïe, mais permet aussi d'évacuer la chaleur et donc rafraîchir l'animal.
Le loup d'Arabie (Canis lupus arabs), ou loup arabe, est une sous-espèce de loup gris (Canis lupus) que l'on trouvait autrefois dans toute la péninsule arabique. Aujourd'hui, on ne le retrouve plus que dans de petites poches dans le Sud Israël, dans le sud et l'ouest de l'Irak, en Oman, au Yémen, en Jordanie, en Arabie Saoudite, et probablement dans certaines régions de la péninsule du Sinaï en Égypte.
O lobo árabe (Canis lupus arabs) é unha subespecie do lobo. Anteriormente, a súa área de distribución comprendía parte significativa da Península arábica. Actualmente o seu hábitat vese reducido a pequenas rexións de Israel, Omán, Iemen, Xordania e Arabia Saudita
É menor que os seus parentes euroasiático e americano. Posúe un cabelo de dimensións máis reducidas, cunha coloración cincenta. Non convive en mandas grande, cazando normalmente en parella ou en grupos de tres ou catro animais. Os seus ollos son marelos, aínda que algúns exemplares poden ter os ollos pardos, unha indicación de que os seus antepasados poden terse cruzado con cans salvaxes. Este último detalle poderá ser un factor de ameaza para a supervivencia da subespecie.
Estes lobos atacan e aliméntanse de calquera animal doméstico con tamaño até ao dunha cabra. Como resultado, os criadores de gando non deixan de tentar matalos con velenos ou trampas.
Aliméntanse de lebres, roedores, ungulados e carne putrefacta que atopan.
En Omán, a poboación lupina aumentou de maneira significativa dende que a caza foi prohibida, existindo a posibilidade forte de que se poidan restabelecer naturalmente nesta rexión. En Israel existen entre 100 e 150 individuos, na rexión do Negev e Ha'arava.
O lobo árabe (Canis lupus arabs) é unha subespecie do lobo. Anteriormente, a súa área de distribución comprendía parte significativa da Península arábica. Actualmente o seu hábitat vese reducido a pequenas rexións de Israel, Omán, Iemen, Xordania e Arabia Saudita
Arapski vuk (Canis lupus arabs[1]) je podvrsta sivog vuka koji se nekada rasprostirao na cijelom Arapskom poluotoku, a danas samo u malenim izoliranim područjima u južnom Izraelu, jugozapadnom Iraku, Omanu, Jemenu, Jordanu, Saudijskoj Arabiji i nepotvrđeno u nekim dijelovima Sinajskog poluotoka u Egiptu. Te je stoga upisan na IUCN-ov crveni popis kritično ugroženih vrsta (CR).
Arapski vuk je manji vuk prilagođen pustinjskoj klimi, visine oko 66 cm i težine od oko 18 kg. Uši su im veće u odnosu na tijelo od drugih vrsta vukova, kako bi se lakše rashlađivali. Još jedna razlika i je i način lova, naime arapski vukovi ne žive u čoporima, nego love u skupinama od 2-4 jedinke, te nikada ne zavijaju[2]. Još jedna jedinstvena odlika su spojena dva srednja prsta na šapama (odlika za koju se smatralo da je svojstvena samo afričkim divljim psima[3]), a od indijskog vuka se razlikuje svijetlijim krznom i manjom veličinom. Arapski vukovi imaju kratku dlaku i tanko krzno ljeti, a duge dlake na leđima ostaju duge tijekom cijele godine. Vjerojatno još jedna prilagodba protiv sunčeva zračenja.
Arapski vuk se hrani zečevima, glodavcima, kopitarima, i bilo kojim strvinama koje nađu, ali će napasti i manje domaće životinje do veličine koze. Zbog toga ih seljaci često ustrijeljuju, love u zamke i truju.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: Canis lupus arabs
Wikivrste imaju podatke o: Canis lupus arabs Arapski vuk (Canis lupus arabs) je podvrsta sivog vuka koji se nekada rasprostirao na cijelom Arapskom poluotoku, a danas samo u malenim izoliranim područjima u južnom Izraelu, jugozapadnom Iraku, Omanu, Jemenu, Jordanu, Saudijskoj Arabiji i nepotvrđeno u nekim dijelovima Sinajskog poluotoka u Egiptu. Te je stoga upisan na IUCN-ov crveni popis kritično ugroženih vrsta (CR).
Arapski vuk je manji vuk prilagođen pustinjskoj klimi, visine oko 66 cm i težine od oko 18 kg. Uši su im veće u odnosu na tijelo od drugih vrsta vukova, kako bi se lakše rashlađivali. Još jedna razlika i je i način lova, naime arapski vukovi ne žive u čoporima, nego love u skupinama od 2-4 jedinke, te nikada ne zavijaju. Još jedna jedinstvena odlika su spojena dva srednja prsta na šapama (odlika za koju se smatralo da je svojstvena samo afričkim divljim psima), a od indijskog vuka se razlikuje svijetlijim krznom i manjom veličinom. Arapski vukovi imaju kratku dlaku i tanko krzno ljeti, a duge dlake na leđima ostaju duge tijekom cijele godine. Vjerojatno još jedna prilagodba protiv sunčeva zračenja.
Arapski vuk se hrani zečevima, glodavcima, kopitarima, i bilo kojim strvinama koje nađu, ali će napasti i manje domaće životinje do veličine koze. Zbog toga ih seljaci često ustrijeljuju, love u zamke i truju.
Serigala Arab (Canis lupus arabs) adalah upaspesies serigala abu-abu yang mendiami wilayah sepanjang semenanjung Arab. Spesies ini merupakan spesies serigala terkecil yang pernah diketahui hingga saat ini. Ini adalah serigala yang telah beradaptasi dengan lingkungan gurun yang biasanya hidup dalam kelompok kecil dan bersifat omnivora, memakan bangkai dan sampah serta mangsa berukuran kecil hingga menengah.[2]
Pernah dianggap sebagai C. l. pallipes (serigala India), serigala Arab disebut Canis lupus arabs oleh ahli zoologi dari Inggris, Reginald Innes Pocock pada tahun 1934.[3] Pocock mencatat tengkoraknya yang lebih kecil dan ukuran tubuhnya yang juga lebih kecil.[4] Dalam edisi ketiga Mammal Species of the World yang diterbitkan pada 2005, ahli mamalia W. Christopher Wozencraft menyatakan serigala Arab terdaftar pada spesies serigala Canis lupus upaspesies Canis lupus arabs.[5] Sebuah studi tahun 2014 menunjukkan bahwa secara genetik serigala Arab lebih dekat dengan C. l. lupus daripada ke C. l. pallipes dan mendukung penunjukan upaspesies C. l. arabs.[6] Telah ada pencampuran genetik dengan anjing domestik tetapi tidak jelas apakah ini sebabnya serigala ini secara genetik lebih dekat dengan C. l. lupus.[6] Hal ini menimbulkan kekhawatiran kepunahan oleh hibridisasi karena serigala Arab lebih disesuaikan dengan kehidupan di gurun daripada serigala/ anjing hibrida.[7]
Di Israel dan wilayah teritorial Palestina terdapat beberapa ketidaksepakatan tentang status taksonomi serigala yang tepat. Beberapa ilmuwan berpendapat bahwa dua subspesies serigala hadir; C. l. pallipes di bagian utara dan C. l. arabs di selatan. Mereka menunjukkan bahwa serigala selatan lebih kecil dari serigala utara yang juga berwarna lebih gelap dan memiliki bulu lebih panjang.[8][9] Ilmuwan lain menganggap serigala di daerah itu sebagai C. l. arabs tanpa perbedaan nyata antara serigala utara dan selatan.[2] Seperti di negara lain ada perkawinan silang antara serigala dengan anjing liar yang menambah unsur ketidakpastian.[10]
Pada 2018, seluruh sekuensing genom digunakan untuk membandingkan anggota genus Canis. Studi ini menemukan bukti aliran gen antara serigala emas Afrika, jakal emas, dan serigala abu-abu (dari Arab Saudi dan Suriah). Satu serigala emas Afrika dari Semenanjung Sinai Mesir menunjukkan pencampuran tinggi dengan serigala abu-abu dan anjing-anjing di Timur Tengah, menyoroti peran jembatan tanah antara benua Afrika dan Eurasia dalam evolusi canid. Serigala emas Afrika ditemukan sebagai keturunan canid campuran yang secara genetik terdiri dari 72% serigala abu-abu dan 28% keturunan serigala Ethiopia.[11]
Serigala Arab adalah spesies terkecil dari Canis lupus. Tingginya rata-rata 25–26 inci (64-66 cm) setinggi bahu[12] dan serigala dewasa memiliki berat rata-rata 45 pon (20,41 kg).[13] Panjang tengkorak serigala Arab dewasa rata-rata berukuran 200,8 mm, yang lebih kecil dari serigala kebanyakan.[14] Bersama dengan serigala India, serigala ini mungkin lebih kecil daripada serigala lain yang dapat membantunya beradaptasi dengan kehidupan di iklim yang panas dan kering.[15] Ini adalah contoh dari aturan Bergmann, di mana ukuran mamalia bervariasi berdasarkan tingkat kehangatan lingkungan mereka. Telinganya secara proporsional lebih besar dalam kaitannya dengan ukuran tubuhnya bila dibandingkan dengan upaspesies Canis lupus lainnya, suatu adaptasi yang mungkin dikembangkan untuk membantu menyebarkan panas tubuh (Aturan Allen).[16] Serigala Arab biasanya tidak hidup dalam kelompok besar, dan sebagai gantinya berburu berpasangan atau dalam kelompok yang terdiri dari tiga atau empat ekor individu.[17][18] Mereka memiliki bulu yang tipis pendek yang biasanya berwarna krem keabu-abuan,[19] "... campuran abu-abu hitam dan sedikit kasat" menurut Pocock.[4] Sama halnya dengan gigi taring lainnya, serigala Arab tidak memiliki kelenjar keringat dan karenanya harus mengontrol suhu tubuhnya dengan terengah-engah, yang menyebabkan penguapan dari paru-parunya. Kadang-kadang bantalan jari kaki ketiga dan keempat menyatu di belakang; sebuah fitur yang membedakan jejak kakinya dari jejak kaki anjing.[20] Ia dibedakan dari serigala India dengan tengkoraknya yang lebih kecil, ukuran yang lebih kecil, dan bulu yang lebih tipis.[19]
Serigala Arab utamanya merupakan karnivora, tetapi juga merupakan omnivora dan di beberapa daerah sebagian besar bergantung pada sampah manusia dan produk residu atau sisa-sisa makanan.[18] Mereka juga memakan kelinci, tikus, ungulata kecil, kucing, buah-buahan manis, roadkill, dan bangkai lainnya.[21] Secara oportunis hampir semua hewan kecil termasuk ikan, siput, bayi babon dapat menjadi bagian dari makanan mereka.[22] Karena serigala Arab dapat menyerang dan memakan hewan piaraan apa pun hingga ukuran kambing, Badui dan petani tidak akan ragu untuk menembak, meracuni, atau menjebak mereka.[23]
Serigala Arab pernah ditemukan di seluruh Semenanjung Arab tetapi sekarang hidup hanya di penangkaran kecil di Israel selatan,[24] Irak selatan dan barat, Oman, Yaman, Yordania,[25] Arab Saudi,[26] dan beberapa bagian Semenanjung Sinai di Mesir.[27] Ini jarang terjadi di sebagian besar wilayahnya karena penganiayaan oleh manusia.[18] Di Oman populasi serigala ini telah meningkat karena larangan berburu, dan mereka secara alami dapat memulihkan kembali diri mereka sendiri di tempat-tempat tertentu di wilayah tersebut dalam waktu yang relatif pendek.[28] Di Israel, antara 100 dan 150 serigala Arab ditemukan di seluruh Negev dan Arava. Uni Emirat Arab dan Mesir sama-sama memiliki program penangkaran dan serigala dilindungi di Oman dan Israel tetapi di tempat lain masa depannya tidak pasti.[29] Di Arab Saudi serigala dilindungi di beberapa tempat dan masih ada di tempat-tempat dengan aktivitas manusia yang jarang.[23]
Periksa nilai 
.jpg)
.jpg)
|pmc= (bantuan). PMID 30344120. Serigala Arab (Canis lupus arabs) adalah upaspesies serigala abu-abu yang mendiami wilayah sepanjang semenanjung Arab. Spesies ini merupakan spesies serigala terkecil yang pernah diketahui hingga saat ini. Ini adalah serigala yang telah beradaptasi dengan lingkungan gurun yang biasanya hidup dalam kelompok kecil dan bersifat omnivora, memakan bangkai dan sampah serta mangsa berukuran kecil hingga menengah.
Il lupo arabo (Canis lupus arabs Pocock, 1934) è una sottospecie di lupo grigio diffusa, un tempo, in tutta la Penisola Arabica, ma ridotta attualmente in piccoli branchi sparsi in Israele meridionale, Oman, Yemen, Giordania, Arabia Saudita e, probabilmente, in alcune zone della Penisola del Sinai (in Egitto).
È una piccola sottospecie adattata a vivere nel deserto, alta in media 66 cm al garrese e del peso di 18 chili. Rispetto alle dimensioni del corpo, le sue orecchie sono le più grandi tra tutte quelle dei lupi, adattamento necessario per disperdere calore corporeo. Inoltre, non vive in gruppi numerosi, ma caccia in coppie o in piccoli branchi composti da tre o quattro esemplari. Caratteristica piuttosto insolita per un lupo, non è mai stato sentito ululare[3]. D'estate il pelo è corto e rado, nonostante sul dorso continui ad essere abbastanza lungo. Si ritiene che ciò sia un adattamento contro la radiazione solare. Il mantello invernale è più lungo, anche se non raggiunge mai la lunghezza di quello delle sottospecie settentrionali[4]. I lupi arabi sono i soli lupi grigi ad avere le due dita centrali dei piedi fuse insieme, caratteristica ritenuta un tempo unica dei licaoni[5]. Gli occhi sono gialli, come quelli di tutti i lupi, ma si trovano anche molti esemplari con gli occhi castani - il che indica certamente che almeno una parte della popolazione non è più di sangue puro, ma che i predecessori di tali individui si sono incrociati con cani rinselvatichiti. Ciò pone delle minacce molto serie alla sopravvivenza di questa sottospecie.
Il lupo arabo si distingue da quello turco per il mantello dai colori più pallidi, le dimensioni inferiori e la testa proporzionalmente più piccola[6].
I lupi arabi attaccano e divorano qualunque animale domestico, fino a quelli delle dimensioni di una capra. Pertanto, gli allevatori non esitano a sparare, avvelenare e catturare qualunque lupo si trovi nelle loro vicinanze. Questi animali si nutrono, comunque, anche di lepri, roditori, ungulati e perfino di carogne, se ne hanno l'opportunità.
Vanno a caccia soprattutto di animali di dimensioni medio-piccole, come lepri del Capo, gazzelle dorcadi e stambecchi, ma mangiano anche carogne e, in vicinanza degli insediamenti umani, anche bestiame domestico[7].
In Oman la popolazione di lupi è aumentata notevolmente da quando ne è stata vietata la caccia, il che fa ben sperare che in futuro possano ripopolare naturalmente le regioni circostanti. In Israele sono presenti tra i 100 e i 150 esemplari, tutti diffusi nel Negev e nell'Ha'arava.
Il lupo viene frequentemente citato nelle Scritture come nemico delle greggi (Siracide 13:21; Matteo 7:15) e simbolo di tradimento, ferocia e sete di sangue. La tribù di Beniamino, a causa del suo carattere bellicoso, è stata spesso paragonata al lupo sia nel Vecchio che nel Nuovo Testamento.
Il lupo arabo (Canis lupus arabs Pocock, 1934) è una sottospecie di lupo grigio diffusa, un tempo, in tutta la Penisola Arabica, ma ridotta attualmente in piccoli branchi sparsi in Israele meridionale, Oman, Yemen, Giordania, Arabia Saudita e, probabilmente, in alcune zone della Penisola del Sinai (in Egitto).
Serigala Arab atau zib Arab (Bahasa Arab: ذئب عربي; Canis lupus arabs) ialah satu subspesies serigala kelabu yang pernah dijumpai di seluruh Semenanjung Tanah Arab, tetapi kini hanya tinggal dalam tompok kecil di Israel Selatan, di Iraq Selatan dan Barat, di Oman, di Yaman, di Jordan, di Arab Saudi, dan mungkin di sesetengah bahagian Semenanjung Sinai di Mesir.
Serigala Arab atau zib Arab (Bahasa Arab: ذئب عربي; Canis lupus arabs) ialah satu subspesies serigala kelabu yang pernah dijumpai di seluruh Semenanjung Tanah Arab, tetapi kini hanya tinggal dalam tompok kecil di Israel Selatan, di Iraq Selatan dan Barat, di Oman, di Yaman, di Jordan, di Arab Saudi, dan mungkin di sesetengah bahagian Semenanjung Sinai di Mesir.
De Arabische wolf (Canis lupus arabs) is een ondersoort van de grijze wolf.
De Arabische wolf is met een gemiddeld gewicht van 18 tot 20 kg en een schofthoogte van zo'n 66 cm de lichtste en kleinste ondersoort der wolven. Het dier heeft een korte, dunne en meestal lichtbruine vacht. Ook heeft de Arabische wolf verhoudingsgewijs grote oren, teneinde overtollige warmte beter af te kunnen voeren. Voor zijn voedsel is het dier niet kieskeurig: de Arabische wolf eet afval, aas en veldvruchten, maar als hij daartoe kans ziet bejaagt hij ook gazellen, hazen, steenbokken en huisdieren.
Het dier geldt als sterk bedreigd. Ooit kwam het voor op het gehele Arabisch schiereiland, maar de Arabische wolf wordt nu alleen nog aangetroffen in kleine, geïsoleerde gebieden in het zuiden van Israël, het westen en zuiden van Irak, Oman, Jemen, Jordanië en Saoedi-Arabië.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Arabische wolf (Canis lupus arabs) is een ondersoort van de grijze wolf.
Vitenskapelig(e)
Arabisk ulv (Canis lupus arabs) regnes tradisjonelt som den fysisk minste av underartene av ulv. Den finnes trolig kun på Den arabiske halvøy.[1]
Arabisk ulv blir gjerne ca. 18 kg tung og 66 cm i mankehøyde. Pelsen er gråsprengt med rødgule islett i brystregionen og over mot beige på bakparten av dyret, kort og mangler gjerne underull. Den har et smalt og langt, kantet hode med store ører. Kroppen er rektangulær og har lange slanke lemmer med flat muskulatur. Denne ulven skal ha gule øyne med sorte pupiller om den er ekte. Om de er brune, tyder det på at den er en krysning med vanlige viltlevende tamhunder. Dette er i øyeblikket en stor trussel for dens egenart og framtidige eksistensgrunnlag.
Arabisk ulv danner flokker på opptil 10 dyr, men ferdes like gjerne i par eller små grupper på 3-4 voksne individer. Av og til opptrer de også alene. Man mener arten kun er revirbundet når valpene er små. Valpene er blinde når de fødes, gjerne mellom mars og april, og dier til de er omkring åtte uker gamle. Etter dette vil voksne individene i gruppen gulpe opp halvfordøyet mat for en periode, inntil de kan spise ordentelig selv. Arabisk ulv kan ta dyr opp til sau og geits størrelse, men jakter helst på smådyr, som rotter og slikt. Arabisk ulv er kjent for sine hurtige forflytninger. Den kan vandre opptil 60 km på ei natt, og derfor tidvis dukke opp på nye og helt uventede steder.
Arabisk ulv har med årene blitt sjelden på Den arabiske halvøy og i de vesentligste populasjonene av Israel (Negevørkenen) og etter hvert også i Saudi-Arabia. I Oman har imidlertid arten vokst seg sterkere, siden det ble forbudt å jakte på den, og man antar at den pånytt vil etablere seg i nabolandet, De forente arabiske emirater. Der ble den utryddet på 1980-tallet. Arten kan også forekomme i Syria, Jordan og på Sinaihalvøya i Egypt, men dette er uavklart.
Det har vært en viss uenighet mellom forskere om hvorvidt arabisk ulv (Canis lupus arabs) og asiatisk ulv (Canis lupus pallipes) er samme underart eller ikke. Forskjellene har imidlertid vært av en slik karakter at de fleste har ment de er to ulike underarter. Nå har imidlertid ny indisk forskning på den indiske delen av stammen gjort spørsmålet aktuelt igjen, fordi de har funnet at deler av den må revurderes som en helt ny art (Canis indica), eventuelt underart (Canis lupus indica).
Arabisk ulv (Canis lupus arabs) regnes tradisjonelt som den fysisk minste av underartene av ulv. Den finnes trolig kun på Den arabiske halvøy.
Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ strunowce Podtyp kręgowce Gromada ssaki Podgromada żyworodne Infragromada łożyskowce Rząd drapieżne Rodzina psowate Rodzaj wilk Gatunek wilk szary Podgatunek wilk arabski Zasięg występowania 
wilk arabski
Wilk arabski[2] (Canis lupus arabs) – podgatunek wilka szarego, drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), mniejszy od podgatunków europejskich i amerykańskich.
Ubarwienie beżowo-szare. Występuje na obrzeżach Półwyspu Arabskiego. Ma duże uszy, żółte oczy, żyje najczęściej w niewielkich grupach rodzinnych. Waży ok. 25 kg. Ostatnio[kiedy?] niektórzy badacze na podstawie skamielin i badań genetycznych wahają się co do jego klasyfikacji taksonomicznej.
Wilk arabski (Canis lupus arabs) – podgatunek wilka szarego, drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), mniejszy od podgatunków europejskich i amerykańskich.
Ubarwienie beżowo-szare. Występuje na obrzeżach Półwyspu Arabskiego. Ma duże uszy, żółte oczy, żyje najczęściej w niewielkich grupach rodzinnych. Waży ok. 25 kg. Ostatnio[kiedy?] niektórzy badacze na podstawie skamielin i badań genetycznych wahają się co do jego klasyfikacji taksonomicznej.
O lobo-árabe (Canis lupus arabs) é uma subespécie do lobo. Anteriormente, a sua área de distribuição compreendia parte significativa da Península arábica. Actualmente encontra-se restrito a pequenas regiões em Israel, Oman, Iémen, Jordânia e Arábia Saudita
É menor que o seu parente euroasiático e americano. Possui um pelo de dimensões mais reduzidas, com uma coloração bege-acinzentada. Como a maioria dos lobos, têm uma aparência magra. Não convivem em alcateias grandes, caçando normalmente aos pares ou em grupos de três ou quatro animais. Os seus olhos são amarelos, embora alguns possam ter olhos de cor castanha, uma indicação que os seus antepassados podem ter-se cruzado com cães selvagens. Este último detalhe poderá ser um factor de ameaça para a sobrevivência da subespécie.
Estes lobos atacam e alimentam-se de qualquer animal doméstico com tamanho até ao de uma cabra. Como resultado, os criadores de gado não hesitam em alvejá-los, envenená-los ou colocar armadilhas contra eles.
Alimentam-se de lebres, roedores, ungulados e carne putrefacta que encontram.
Em Oman, a população lupina aumentou de maneira significativa desde que a caça foi banida, existindo possibilidade forte que se possam restabelecer naturalmente nesta região. Em Israel existem entre 100 a 150 indivíduos, na região do Negueve e Ha'arava.
Arabisk varg (Canis lupus arabs) är en underart till vargen. Den fanns förr runt hela den Arabiska halvön men nu lever den i små flockar i Palestina, Jemen, Jordanien och Saudiarabien.
Den är mindre än sina amerikanska och europeiska släktingar och den har en kort grå beige päls och gula ögon. Dock har många vargar som påträffats haft bruna ögon. Detta indikerar att många av dem inte är renrasiga vargar längre och att renrasiga vargar har parat sig med förvildade hundar, vilket är ett allvarligt hot mot denna underart.
Den arabiska vargen lever inte i stora flockar utan lever och jagar ihop med tre eller fyra andra vargar. De attackerar och jagar alla tamdjur som de stöter på upp till en gets storlek; detta har gjort att lantbrukare skjuter och förgiftar dem. I deras vanliga diet ingår olika gnagare speciellt klippdassar, harar, gaseller och kadaver.
I Palestina tror man att det finns mellan 100 och 150 arabiska vargar kvar.
Fritt översatt i från den engelska Wikipedian.
Wikispecies har information om Canis lupus arabs.
Wikimedia Commons har media som rör Arabisk varg.
Arabisk varg (Canis lupus arabs) är en underart till vargen. Den fanns förr runt hela den Arabiska halvön men nu lever den i små flockar i Palestina, Jemen, Jordanien och Saudiarabien.
Den är mindre än sina amerikanska och europeiska släktingar och den har en kort grå beige päls och gula ögon. Dock har många vargar som påträffats haft bruna ögon. Detta indikerar att många av dem inte är renrasiga vargar längre och att renrasiga vargar har parat sig med förvildade hundar, vilket är ett allvarligt hot mot denna underart.
Den arabiska vargen lever inte i stora flockar utan lever och jagar ihop med tre eller fyra andra vargar. De attackerar och jagar alla tamdjur som de stöter på upp till en gets storlek; detta har gjort att lantbrukare skjuter och förgiftar dem. I deras vanliga diet ingår olika gnagare speciellt klippdassar, harar, gaseller och kadaver.
I Palestina tror man att det finns mellan 100 och 150 arabiska vargar kvar.
Arap kurdu (Canis lupus arabs), Arap Yarımadası'nda, İsrail, Umman, Yemen, Ürdün, Suudi Arabistan, Sina Yarımadası ve Mısır'da yaşayan bir kurt alt türü. Büyüklükleri bir Border Collie kadardır.
Etçiller ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Bu şablon nesli tükenmiş türleri içermemektedir.
Sói Ả Rập (Canis lupus signatus, Cabrera 1907) là một phân loài được đề xuất của sói xám. Loài này có kích thước nhỏ và màu xám nhạt. Nó cư trú ở các khu vực khác nhau dọc theo bán đảo Ả Rập, nhưng bây giờ chỉ sống ở các khu vực nhỏ ở miền nam Israel, phía nam và phía tây Iraq, Oman, Yemen, Jordan, Ả Rập Xê Út và có lẽ một số phần ở phía nam bán đảo. từ Sinai ở Ai Cập.
Loài này chủ yếu ăn các động vật móng guốc nhỏ, [2] và bất kỳ động vật nhỏ nào bao gồm cá, ốc, khỉ đầu chó con đều có thể là một phần trong chế độ ăn uống của chúng[3] động vật gặm nhấm chẳng hạn như thỏ và thậm chí là bò, chúng cũng ăn các vật nuôi nhỏ như cừu hoặc dê, những gì được cho là bị tấn công bởi nông dân của khu vực hoặc sử dụng chất độc đe dọa sự tồn tại của chúng.[4]
Sau lệnh cấm săn bắn ở Oman, dân số của nó đã hồi phục và lan rộng. Tại Israel, ước tính tổng dân số khoảng 150 cá thể.
Sói Ả Rập (Canis lupus signatus, Cabrera 1907) là một phân loài được đề xuất của sói xám. Loài này có kích thước nhỏ và màu xám nhạt. Nó cư trú ở các khu vực khác nhau dọc theo bán đảo Ả Rập, nhưng bây giờ chỉ sống ở các khu vực nhỏ ở miền nam Israel, phía nam và phía tây Iraq, Oman, Yemen, Jordan, Ả Rập Xê Út và có lẽ một số phần ở phía nam bán đảo. từ Sinai ở Ai Cập.
Loài này chủ yếu ăn các động vật móng guốc nhỏ, và bất kỳ động vật nhỏ nào bao gồm cá, ốc, khỉ đầu chó con đều có thể là một phần trong chế độ ăn uống của chúng động vật gặm nhấm chẳng hạn như thỏ và thậm chí là bò, chúng cũng ăn các vật nuôi nhỏ như cừu hoặc dê, những gì được cho là bị tấn công bởi nông dân của khu vực hoặc sử dụng chất độc đe dọa sự tồn tại của chúng.
Sau lệnh cấm săn bắn ở Oman, dân số của nó đã hồi phục và lan rộng. Tại Israel, ước tính tổng dân số khoảng 150 cá thể.
.jpg)
Аравийский волк — подвид вида волк обыкновенный (Canis lupus arabs), который ранее встречался по всей территории Аравийского полуострова, теперь живёт на ограниченных ареалах в южном Израиле, Омане, Йемене, Иордании, Саудовской Аравии и, возможно, в некоторых частях Синайского полуострова в Египте.
Аравийский волк — некрупный, приспособленный к жизни в пустыне волк, высота в холке которого около 66 см и вес в районе 18 килограмм. Уши непропорционально большие по сравнению с размером тела, в отличие от других волков. Это является приспособлением для рассеивания теплового излучения тела. Кроме того, аравийские волки не живут большими стаями, но охотятся парами или группами из трёх — четырёх животных. Ещё необычность подвида в том, что никто не слышал, как эти волки воют[1]. Аравийский волк уникален и тем среди других волков, что средние два пальца на его лапах соединены, эта черта раньше считалась присущей только гиеновидной собаке[2]. Как и у других волков, глаза у аравийского волка жёлтые, хотя у некоторых — коричневые. Это указывает на то, что часть популяции уже не является чистокровной, а их предки перемешались с одичавшими собаками.
Аравийские волки могут нападать и пожирать любых домашних животных размером вплоть до барана. В результате фермеры их отстреливают, травят, ставят на них капканы. Кроме этого, пищей аравийским волкам служат зайцы, грызуны, копытные животные и различная падаль.
В Омане популяция волков значительно возросла после того, как на них была запрещена охота. Есть большая вероятность того, что поголовье арабского волка восстановится в нескольких местностях региона в относительно недалёком будущем. В Израиле живёт от 100 до 150 особей в Негеве и Араве.
Этот волк часто упоминался в Священном Писании (от Сираха 13:21; от Матвея 7:15) как враг стад и как символ предательства, жестокости и кровожадности. Племя Вениамина из-за своей воинственности сравнивалось с волком.
Аравийский волк — подвид вида волк обыкновенный (Canis lupus arabs), который ранее встречался по всей территории Аравийского полуострова, теперь живёт на ограниченных ареалах в южном Израиле, Омане, Йемене, Иордании, Саудовской Аравии и, возможно, в некоторых частях Синайского полуострова в Египте.
.jpg)
阿拉伯狼（學名：Canis lupus arabs）[2]是狼的一個亞種。曾经广泛分佈於阿拉伯半島，但現在仅生活在以色列南部、阿曼、也門、約旦、沙地阿拉伯等地的较小范围内，在埃及西奈半島的部分地区可能也有分布。
阿拉伯狼的身型很細小，並適合於沙漠裡生活。牠們的耳朵比其他的亞種大，目的是適應沙漠的高溫，並協助牠們有較好的散熱效果。當這個品種站起來時身長約26吋，平均體重為40磅。牠們並不會以大群體的形式進行活動，而是在捕獵的時候，則會以3-4隻狼去行動。由於這亞種較為罕有，所以人類還未發現牠們的嚎叫聲[3]。在夏天的時候，牠們會有些短短的、薄薄的毛，但有些背後的部份可能還留下一少部份較長的毛，這被科學家認為這是為了適應太陽的輻射而有這樣的表現；雖然不及其他北方的亞種長，但在冬天的時候其皮毛會跟夏天的相反，變成比較長的皮毛[4]。跟其他亞種一樣，牠們的眼睛部分都是黃色的；由於牠們有些是跟野狗的雜種，所以其眼睛的眼色為棕色。
阿拉伯狼會襲擊及進食任何體型最大至羊或以下的家畜。因此，農民會毫不猶豫地去射擊、毒害或是對其設陷阱去將其殺死。除了家畜外，牠們還會進食兔子、有蹄類動物及任何牠們找到的腐肉。牠們也會去捕獵小型至中型的動物，例如是山兔、小鹿瞪羚及野生山羊。如果人類在牠們的居住地附近定居，則會以腐肉及家畜為主[5]。
在阿曼，自政府禁止獵殺後，阿拉伯狼的種群數目有顯著上昇，相信在一段短時間內，牠們就能夠在合適的地方內重建家園。而在以色列，有接近100至150隻阿拉伯狼生存於內蓋夫及哈阿拉瓦（Ha'arava）。
在不少經籍中也經常提到阿拉伯狼（例如是《便西拉智訓》：13:21、《馬太福音》：7:15）。當中也說明了牠們都是背叛和暴力的化身、是信徒們的敵人。
|access-date=中的日期值 (帮助) 阿拉伯狼（學名：Canis lupus arabs）是狼的一個亞種。曾经广泛分佈於阿拉伯半島，但現在仅生活在以色列南部、阿曼、也門、約旦、沙地阿拉伯等地的较小范围内，在埃及西奈半島的部分地区可能也有分布。
아라비아늑대(학명: Canis lupus arabs, 영어: Arabian wolf) 또는 아랍늑대는 늑대의 아종 중 하나로 아라비아 반도, 이스라엘 남부, 이라크 남부와 서부, 오만, 예멘, 요르단, 사우디아라비아, 이집트의 시나이반도에 서식하고 있다.
아라비아늑대는 사막에 서식하고 있는 종이 어깨높이가 66cm이고 평군 무게가 18kg으로 작은 크기의 종이다. 이 늑대의 귀는 몸의 열을 분산시키기 위한 적응으로 다른 종에 비해 신체 비례보다 더 크다. 또한, 아라비아늑대는 큰 무리를 지어 다니지 않고 쌍이나 약 서너 마리가 무리를 지어 사냥한다. 그러나, 가끔 12마리로 이루어진 거대 무리도 발견되고 있다. 이 종은 특이하며 우는 소리는 잘 알려지지 않았다.[2] 이 늑대는 여름에 짧고 얇은 털을 가지고 있지만 머리 뒤쪽에 긴 털이 약간씩 남아 있다. 이 털은 아마도 태양 복사를 막기 위해서라고 생각한다. 겨울철 털은 북부에 서식하는 아종만큼 길지는 않지만 여름 털보다는 길다.[3] 이 늑대는 아프리카들개(Lycaon pictus)와 비슷한 특성을 지닌 회색늑대 사이에서 고유의 두 발가락이 융합된 발을 가지고 있다.[4] 이는 인도늑대의 엷은 색의 털과 작은 크기와 비례하는 작은 머리와는 구별된다.[5]
아라비아늑대는 염소 크기 이상의 모든 가축들을 공격한다. 이 결과 농부들은 총이나 독, 덫 등으로 사냥하기 시작했다. 또한, 아라비아늑대는 토끼, 설치류, 유제류, 부육 등도 섭취한다.
이 늑대는 인간의 가축과 부육 등을 섭취하지만 케이프토끼, 도르카스가젤, 염소 등 중간 크기의 동물을 잘 사냥한다.[6]
아라비아늑대(학명: Canis lupus arabs, 영어: Arabian wolf) 또는 아랍늑대는 늑대의 아종 중 하나로 아라비아 반도, 이스라엘 남부, 이라크 남부와 서부, 오만, 예멘, 요르단, 사우디아라비아, 이집트의 시나이반도에 서식하고 있다.
